Συνέντευξη. Για το κίνημα ενάντια στο υγειονομικό πάσο στην Ιταλία. Από τους Wu Ming, την γνωστή και στην Ελλάδα, κολεκτίβα συγγραφέων που στο ξεκίνημά της υπέγραφε ως Luther Blissett.Τη συνέντευξη, που παρουσιάζει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον, μπορείτε να την κατεβάσετε σε σελιδοποιημένο pdf στον υπολογιστή σας με ένα κλικ από τη σελίδα της αυτοδιαχειριζόμενης κοινότητας του βιβλίου,Εκδόσεις των Συναδέλφων.
Μια μεγάλη διαδήλωση κατά του Green Pass (υγειονομικό πάσο) πραγματοποιήθηκε στη Ρώμη
στις 8 Οκτωβρίου, με αποτέλεσμα την επίθεση στα εθνικά κεντρικά γραφεία του
CGIL, του μεγαλύτερου συνδικάτου στην Ιταλία. Στα μάτια του πολιτικού
κατεστημένου και των κυρίαρχων μέσων ενημέρωσης, αυτό φάνηκε να επιβεβαιώνει
ότι η διαφωνία κατά του υγειονομικού πάσου ήταν αποκλειστικά φασιστική. Και
ήταν αναμφισβήτητο ότι η ακροδεξιά είχε κερδίσει χώρο στην κινητοποίηση ενάντια
στην πολιτική διαχείριση της πανδημίας. Μετά, ξαφνικά, τα πράγματα άλλαξαν.
Αλλά προτού μας μιλήσετε για αυτό, μπορείτε να εξηγήσετε γιατί πιστεύετε ότι η
περιγραφή ενός ουσιαστικά φασιστικού κινήματος κατά του υγειονομικού πάσου
είναι παραπλανητική;
Από την Άνοιξη του 2020, προειδοποιούσαμε ότι ο κοινωνικός
θυμός αυξανόταν και θα εκραγεί μόλις υποχωρήσει ο φόβος του ιού. Είπαμε ότι η
έλλειψη κριτικής για την έκτακτη ανάγκη της πανδημίας θα μετέτρεπε τις
επερχόμενες, αναπόφευκτες διαμαρτυρίες σε κάτι πολύ συγκεχυμένο και
διφορούμενο, κάτι εκμεταλλεύσιμο από την ακροδεξιά και διάφορες συνωμοτικές
υποκουλτούρες. Επικρίναμε δριμύτατα την πλειονότητα της αριστεράς της βάσης
[sinistra di movimento] επειδή εξέφρασε ένα «ιοκεντρικό» όραμα, δηλαδή εστίαζε
κάθε συζήτηση αποκλειστικά στον ιό και τον κίνδυνο μόλυνσης, ενώ έλεγε πολύ
λίγα για την κυβέρνηση που διαχειρίζεται την πανδημία με παράλογους, άδικους,
υποκριτικούς ακόμα και εγκληματικούς τρόπους.[1]
Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, όταν ξέσπασε η κινητοποίηση ενάντια στο υγειονομικό πάσο, εκφράσαμε τη γνώμη μας για πολλοστή φορά, επικρίνοντας την υπεροπτική στάση πολλών συντρόφων, την ευκολία με την οποία έβαλαν ταμπέλες και τη σιωπηρή προσκόλλησή τους στην πανδημική κοινωνική ειρήνη του Μάριο Ντράγκι από το φόβο τους «να πουν τα ίδια πράγματα με ακροδεξιούς πολιτικούς» όπως ο Ματτέο Σαλβίνι και η Τζόρτζια Μελλόνι, που επέκριναν το υγειονομικό πάσο για τακτικούς και τυχοδιωκτικούς λόγους. Ξεκάθαρα οι πλατείες σταδιακά γέμισαν επίσης με σημειωτικά και ιδεολογικά σκουπίδια. Επίσης, αλλά όχι μόνο, και αυτό είναι ακριβώς το ζητούμενο.
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου