Το χρονικό ενός προαποφασισμένου θανάτου.

 

Μπορεί να υπογράφουν 1000 νομικοί, μπορεί να υπογράφουν εξακόσιοι τόσοι καλλιτέχνες, δημοσιογράφοι και διανοούμενοι, μπορεί να ζητούν οι πολίτες από την Πρώτη Πολίτη της χώρας να πάρει θέση, μπορεί οι έχοντες λογική συντηρητικοί πολιτικοί και δημοσιογράφοι να ζητούν την τήρηση της νομιμότητας, αλλά ο θάνατος είναι αποφασισμένος.

Ήδη από την 1.12.2020 η έγκριτος "Καθημερινή" που κάθε άλλο παρά "αριστερή" είναι, έλεγε τα πράγματα με τ' όνομά τους και με τον τίτλο της: "Τέλος οι αγροτικές φυλακές για τον Δ. Κουφοντίνα..." και με το άρθρο της.

"Στη Βουλή κατατέθηκε το νομοσχέδιο του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη, το οποίο μεταξύ άλλων περιλαμβάνει ρυθμίσεις σωφρονιστικής νομοθεσίας και αλλαγές στη διαδικασία χορήγησης αδειών, βάζοντας «φρένο» σε μεταγωγές κρατουμένων.

Η νέα πρόβλεψη, συγκεκριμένα για εγκλήματα τρομοκρατίας, ΑΦΟΡΑ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΟΥ ΓΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗ  «17 Νοέμβρη»  ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΦΟΝΤΙΝΑ , ο οποίος παραμένει στις αγροτικές φυλακές Κασσαβέτειας Βόλου...."

Όταν λοιπόν κατασκευάζεται φωτογραφική ρύθμιση ειδικά για τον Κουφοντίνα, για λόγους καθαρά εκδικητικούς γιατί άλλος λόγος δεν υφίσταται, είναι φανερό πως σκοπεύουν την εκδίκηση να την πάνε ως το τέλος.  Είναι το μόνο λογικό συμπέρασμα που μπορεί να βγει από τη στάση της Κυβέρνησης, γιατί ο Κουφοντίνας δεν κάνει απεργία πείνας για να ζητήσει την αποφυλάκιση συγκρατουμένων ή καλύτερες συνθήκες παραμονής στη φυλακή ή για όποιο άλλο σοβαρό λόγο η Κυβέρνηση θα θεωρούσε πως δεν μπορεί να ανταποκριθεί.  

Το αίτημά του είναι "Να επιστρέψω στο κελί μου".  Εννοείται πως θα ήταν το απλούστερο των πραγμάτων να ικανοποιηθεί αυτό το αίτημα και φυσικά κανείς δεν θα θεωρούσε πως εφαρμόζοντας τον νόμο η Κυβέρνηση "υποχωρεί". 

Όμως το ζητούμενο για τους Κυβερνήτες είναι ο θάνατος του Κουφοντίνα, είναι η επίδειξη δύναμης που απευθύνεται σε όλους μας και δηλώνει καθαρά:  "Εμείς κάνουμε παιχνίδι και γράφουμε στα παλιά μας τα παπούτσια και τους δικούς μας νόμους.  Η ζωή του και οι ζωές όλων σας είναι στα δικά μας χέρια, κι αν αποφασίσουμε πως μας ικανοποιεί το να πεθάνετε, θα πεθάνετε."

Οπότε το ερώτημα προς όλους μας πια -και όχι μόνο σε όσους ζητούν το αυτονόητο για την περίπτωση Κουφοντίνα- είναι αν είμαστε διατεθειμένοι να "ικανοποιούμε" την Κυβέρνησή μας...

[----->]