''πολεμάμε και τραγουδάμε''

Αυτός είναι ο Αμίρ Αλί. Είναι 7 χρονών. Τον συνάντησα πρώτη φορά όταν οι γονείς του με έπιασαν και μου είπαν ''ξέρεις, έχουμε ένα παιδί, και είναι πολύ έξυπνο''. Πριν προλάβω να ολοκληρώσω τη σκέψη ΄΄είναι πολύ γλυκό να βλέπουν πανέξυπνα οι γονείς τα παιδιά τους'', ο Αμίρ Αλί εμφανίστηκε με ένα κύβο του Ρούμπικ στα χέρια και τον έφτιαξε μέσα σε 4 λεπτά. Λίγο αργότερα κάναμε κάποια μαθήματα και δεν υπήρχε τίποτα που να μην το καταλαβαίνει. Μετά πήγε σχολείο γιατί έχει δυο γονείς που τον σπρώχνουν να κάνει τα πάντα, να γίνει ό,τι ονειρεύεται. Και έμαθε μέσα σε 3 μήνες να γράφει, να διαβάζει, να μιλάει άψογα ελληνικά.

Σήμερα, παγκόσμια ημέρα προσφύγων, τραγούδησε στη συναυλία που διοργάνωσε η Κατάληψη Στέγης Προσφύγων και Μεταναστών Νοταρά 26 στην πλατεία Εξαρχείων, και έκανε τους πάντες να κλάψουν χαμογελώντας.

Αυτός είναι ο Αμίρ Αλί, που μόλις στα 7 του, κάτω από ένα πανό που γράφει ''πολεμάμε και τραγουδάμε'', δείχνει τι στερούνται τα παιδιά πρόσφυγες και τι στερείται και ο κόσμος, όταν τα κλείνουν σε καμπ, όταν τα φυλακίζουν σε ένα αβέβαιο σήμερα και ένα ανύπαρκτο αύριο.

[Το βίντεο ανέβηκε με τη συγκατάθεση των γονιών του φυσικά].

[------>]