Το Οικονομικό Έγκλημα του μνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ


Το Οικονομικό Έγκλημα του μνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ που τώρα απλά υλοποιείται με κυβέρνηση ΝΔ και σε εποχή κορωναϊού, όπου η παγκόσμια κρίση δεν έχει προηγούμενο. Διαβάστε με ποιο τρόπο επέτρεψε στους ξένους, με 5,3 δις να αγοράσουν τράπεζες αξίας 30,2 δις συν 345 δις τα δάνεια που χρωστούσαν διάφοροι στις τράπεζες. 
Έρχονται τώρα με τους πλειστηριασμούς να κάνουν το πλιάτσικο κατά κύματα, πετώντας στο δρόμο περίπου 1 εκατομμύριο Έλληνες πολίτες, άμεσα.

Κάθε πιστωτικό ίδρυμα με απόφαση του Γενικού Συμβουλίου το ΤΧΣ, δύναται (προσοχή εδώ, στο” δύναται ” ) να δεχτεί τη τιμή αυτή….” Ποια τιμή δηλαδή ; Την τιμή που θα προκύψει από το βιβλίο προσφορών. Άρα το σημαντικό σε αυτό το νόμο ποιο ήταν; Έλεγε “..δύναται να δεχτεί…”. Επομένως το ΤΧΣ , δηλαδή το δημόσιο, δηλαδή το ταμείο που εκπροσωπεί τα συμφέροντα των φορολογουμένων, είχε την διακριτική ευχέρεια, εάν οι τιμές που θα προέκυπταν από το βιβλίο προσφορών ήταν πολύ χαμηλές, να μην τις δεχθεί. 

Αυτό έλεγε ο νόμος που αφορούσε το ΤΧΣ και την 3η ανακεφαλαιοποίηση. Έρχεται λοιπόν η μνημονιακή κυβέρνηση του Τσίπρα, και φέρνει έναν καινούριο νόμο, τον 4346 του ’15, (Υπουργός ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΤΑΘΑΚΗΣ) και γράφει ο νόμος αυτός: στο δεύτερο εδάφιο της περίπτωσης Α’ της παραγράφου 5 του άρθρου 7, η φράση “το ταμείο δύναται να δεχτεί” αντικαθίσταται με τη φράση “το ταμείο δέχεται.” Άρα τι έκανε αυτός ο νόμος; Αυτός ο νόμος υποχρέωσε το ΤΧΣ με τη φράση “το ταμείο δέχεται.” να δεχτεί οποιαδήποτε τιμή προκύψει από το βιβλίο προσφορών.

Οποιαδήποτε τιμή σημαίνει ακριβώς αυτό που λέει η λέξη: οποιαδήποτε, ακόμα και τιμές κοντά στο μηδέν. Έτσι λοιπόν επαληθεύθηκαν οι φόβοι και οι φήμες που είχαμε στις αρχές, και πράγματι όταν τελείωσε η διαδικασία του βιβλίου προσφορών, οι τιμές που προέκυψαν ήταν, ενδεικτικά, για την Εθνική, 0,02 σεντ. Για την Πειραιώς η τιμή που προέκυψε ήταν 0,003 σεντς. Για την Eurobank ήταν 0,01. Για την Alpha Bank ήταν 0,04 σεντ. Άρα βλέπουμε τελικά ότι οι τιμές ήταν όντως όσο πιο κοντά γινόταν στο μηδέν. Αυτό τι σημαίνει ; 

Με απλά λόγια σημαίνει ότι την συγκεκριμένη στιγμή που υπήρχε στις τράπεζες συνολικό ύψος ιδίων κεφαλαίων 30,3 δις € οι ξένοι αποτίμησαν τις δικές μας τράπεζες με λιγότερο από 800 εκατομμύρια ευρώ. Για την ακρίβεια, τις αποτίμησαν με 746-747 εκατομμύρια ευρώ !!! Τελικά τα ξένα Funds πρόσφεραν περίπου 5,3 δις ευρώ και εξαγόρασαν τις τράπεζες. Πιο συγκεκριμένα συνολικά συγκεντρώθηκαν 8,6 δις € :

(α) με τη συμμετοχή ξένων επενδυτών  Funds, περίπου 5,3 δισ €,
(β) με μέτρα κεφαλαιακής ενίσχυσης ύψους 0,6 δισ € και
(γ) κεφάλαια ύψους περίπου 2,7 δισ €, που προήλθαν από τις προτάσεις ” εθελοντικής ανταλλαγής ομολόγων “ με μετοχές , δηλαδή κούρεμα με την “ψιλή “.
Επομένως οι ” Ξένοι Επενδυτές ” τα Funds δηλαδή με περίπου
5,3 δις € εξαγόρασαν τα δικά μας 30,3 δις , δηλαδή κέρδη για τα Funds με το καλημέρα , φυσικό και επόμενο λοιπόν γιατί τα Funds συνωστίζονταν στην πόρτα μας …κανένας δεν ήθελε να χάσει το Μεγάλο Ξεπούλημα !!!
Δυστυχώς όμως δεν αγόρασαν μόνο αυτά τα 30,2 δις € .

Με τα 5,3 δις € αγόρασαν και το ενεργητικό δηλαδή “ τον πλούτο ” των τραπεζών ύψους 345 δις € (Δημήτρης Καρούσος).

Πώς η Κίνα έγινε τεχνολογική υπερδύναμη



Η πλατφόρμα ανταλλαγής μηνυμάτων WeChat είναι ένα από τα βασικά σύμβολα της σταδιακής ανατροπής του συσχετισμού δυνάμεων, στον τεχνολογικό, και συνεπώς πολιτικό, τομέα μεταξύ Κίνας και Δύσης. Η WeChat γεννήθηκε στο Shenzhen της Κίνας, στα εργαστήρια του ψηφιακού γίγαντα Tencent. Στην Ευρώπη έκανε μια φευγαλέα εμφάνιση το 2013,όταν κυκλοφόρησε μια διαφήμιση στην οποία ο Lionel Messi,ο άσσος της Μπαρτσελόνα, ηχογράφησε και έστειλε ένα φωνητικό μήνυμα.

Τότε,  τα φωνητικά μηνύματα δεν είχαν ακόμα εισαχθεί σε καμία σχεδόν από τις πιο δημοφιλείς εφαρμογές στα μέρη μας, και αυτό το διαφημιστικό σποτ φάνηκε σαν πολυτέλεια που έμελλε να αποτύχει, μια ακόμα προσπάθεια κινεζικής εταιρείας να εισχωρήσει στην ευρωπαϊκή αγορά - όπου Whatsapp, iMessage, και Messenger είχαν ήδη καλύψει την αγορά - με ένα αντίγραφο δυτικού προϊόντος.

Ο Simone Pieranni, δημοσιογράφος της ιταλικής εφημερίδας Μανιφέστο, έζησε στην Κίνα από το 2006 έως το 2014,  επέστρεψε εκεί αρκετές φορές και σήμερα δημοσιεύει το  βιβλίο του Red Mirror. Από τον όλο και πιο κυρίαρχο ρόλο στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης έως τον ηγετικό ρόλο της Κίνας στον τομέα smart city (έξυπνη πόλη), από την ικανότητα να επηρεάζει την ψηφιακή βιομηχανία στον υπόλοιπο κόσμο μέχρι τις δυστοπικές προοπτικές όσον αφορά την επιτήρηση, τις μαύρες λίστες και τα κοινωνικά συστήματα πιστωτικών μονάδων Το Red Mirror είναι ένα δοκίμιο που διερευνά την πρόοδο της ψηφιακής τεχνολογίας στην Κίνα και την πολιτική, τεχνολογική και οικονομική πρόκληση της Κίνας προς τον υπόλοιπο κόσμο.

Το βιβλίο αρχίζει με το WeChat , και μια ιστορία που συνοψίζει το σημείο που βρίσκεται σήμερα η εφαρμογή αυτή, για τους 1,2 δισεκατομμύρια χρήστες της (όχι μόνο αλλά κυρίως Κινέζους): 

WhatsApp, ApplePay, Google Maps, TripAdvisor , Groupon, email, MyTaxy, Uber, Google News. Και όλα αυτά σε ένα μέρος. Ένα ολοκληρωμένο σύστημα, το οποίο συγκεντρώνει σε ένα ενιαίο περιβάλλον αυτό που οι δυτικοί χρήστες βρίσκουμε διάσπαρτα σε δεκάδες διαφορετικές εφαρμογές - επιτρέποντας μια ενσωμάτωση άγνωστη σε εμάς - που επέτρεψε στην Κίνα να κάνει ένα τεράστιο άλμα προς την ψηφιοποίηση κάθε δραστηριότητας. Το WeChat, υπό μια συγκεκριμένη έννοια, για τους Κινέζους είναι το ίδιο το Διαδίκτυο, αλλά πιο ολοκληρωμένο, πιο λειτουργικό, πιο αποτελεσματικό, πιο προηγμένο. Όπως θα έλεγαν ορισμένοι: πιο έξυπνο.


Οι μέρες που η Κίνα ήταν κακός αντιγραφέας των καινοτομιών που έβγαιναν από τα ερευνητικά εργαστήρια της Silicon Valley έχουν περάσει, και σήμερα ο Mark Zuckerberg μελετά το μοντέλο WeChat. «Ωστόσο, αυτή είναι μια διαδικασία που βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη», μου λέει ο Pieranni. «Προς το παρόν, το μόνο κινεζικό λογισμικό – εξαιρουμένων των smartphone της Huawei και άλλων - που πραγματικά πηγαίνει πολύ καλά στη Δύση είναι το TikTok (ιδιοκτησίας Bytedance, σημείωση του συντάκτη). Αλλά σήμερα όλο και περισσότεροι ξένοι πηγαίνουν στην Κίνα για να εργαστούν, και για το λόγο ότι οι αμοιβές, για παράδειγμα στον τομέα της τεχνητής νοημοσύνης, ορισμένες  φορές είναι ακόμη καλύτερες από ό, τι στη Δύση.

Με τον ερχομό περισσότερων εγκεφάλων από το εξωτερικό, έχουμε και περισσότερη καινοτομία. Η πρόσφατη ιστορία του πρώην ανώτατου διευθυντή της Disney, Kevin Mayer, που έγινε Διευθύνων Σύμβουλος της TikTok τον Μάιο του 2020, είναι ένα άλλο παράδειγμα για το πώς αλλάζουν οι δυναμικές και ποια είναι η κινεζική στρατηγική εισόδου στην αγορά μας».

Εν τω μεταξύ οι προσπάθειες του Facebook και της Google να εισχωρήσουν (ή να επιστρέψουν) στην κινεζική αγορά όχι μόνο συνεχίζουν να μη καρποφορούν (αν και οι δύο Αμερικανοί γίγαντες είναι πρόθυμοι να κάνουν οποιοδήποτε συμβιβασμό προκειμένου να το πετύχουν), αλλά μοιάζουν το λιγότερο αναχρονιστικές. Για ποιο λόγο η Κίνα να αποδεχτεί έναν άβολο εισβολέα όπως η Google όταν μπορεί να χρησιμοποιήσει τη μηχανή αναζήτησης Baidu (η τεχνητή νοημοσύνη της οποίας αναπτύχθηκε από έναν πρωτοπόρο της µηχανικής µάθησης (machine learning) όπως ο Άντριου Εντζί Andrew Ng); Γιατί να ανοίξει τα σύνορά της στο Facebook και το Messenger, όταν ήδη οι Κινέζοι χρησιμοποιούν το Weibo (η κινέζικη εκδοχή του Twitter),το Tencent QQ (Πρόγραμμα ανταλλαγής αμέσων μηνυμάτων ) και άλλα ;

Η Google και το Facebook ήθελαν πολύ να εισχωρήσουν στην Κίνα, επειδή είχαν προ πολλού καταλάβει ότι εκεί θα μπορούσαν να συλλέξουν τεράστιες ποσότητες δεδομένων. Σήμερα αυτό μάλλον δεν ισχύει: είτε επειδή, με τον νέο νόμο, τα δεδομένα που συλλέγονται στην Κίνα θα πρέπει να παραμείνουν σε κινέζικους διακομιστές, είτε επειδή το Facebook έχει καλές σχέσεις με την Κίνα, μήπως  καταφέρει να συμμετάσχει ως μέτοχος στο μετοχικό κεφάλαιο κάποιας κινεζικής εταιρείας.

Οι Κινέζοι γίγαντες (Baidu, Alibaba, Tencent) δείχνουν ότι μπορούν να φτάσουν τους  Αμερικανούς γίγαντες (Google, Amazon, Facebook, Apple) και ότι μπορούν να τα καταφέρουν χωρίς τη βοήθεια αρκετών από αυτούς. Αλλά η επιτυχία του TikTok (εφαρμογή για iOS και Android, η οποία επιτρέπει την δημιουργία και κοινοποίηση μικρών βίντεο) – ίσως, περισσότερο και από την ψηφιακή επανάσταση που έφερε το WeChat, η οποία είναι προς το παρόν μάλλον περιορισμένη - είναι το πιο ισχυρό σημάδι της εν εξελίξει αντιστροφής της κατάστασης. Πώς θα είχαμε αντιδράσει, πριν από λίγα χρόνια, αν μας έλεγαν ότι το πιο δημοφιλές κοινωνικό δίκτυο σήμερα, το οποίο για άλλη μια φορά φέρνει επανάσταση στην ψηφιακή γλώσσα, θα ήταν ένα κινεζικό προϊόν;

Όλα αυτά όμως ούτε ξαφνικά έγιναν ούτε ήταν τυχαία αλλά ήταν το αποτέλεσμα μιας στρατηγικής που εγκαινιάστηκε πριν μια δεκαετία, τουλάχιστον: «Η διαδικασία είχε ήδη ξεκινήσει εδώ και πολύ, αλλά το πραγματικό σημείο καμπής ήταν το 2008 με την οικονομική κρίση στη Δύση και τη μείωση των παραγγελιών στην Κίνα που την υποχρέωσαν να στραφεί στην καινοτομία.

Η Κίνα ήταν υποχρεωμένη όχι μόνο να συνεχίσει να αναπτύσσει μια εσωτερική αγορά, αλλά και να απεμπλακεί τουλάχιστον εν μέρει από μια μεταποιητική παραγωγή στο χαμηλότερο επίπεδο κερδών παγκοσμίως. Από το 2008, άρχισαν λοιπόν να χρηματοδοτούν πολλές startup  επιχειρήσεις και να δημιουργούν πολλές μικρές Silicon Valley, συμπεριλαμβανομένης της Innoway στο Πεκίνο.

Πιστή στο ρητό του Ντενγκ Σιαόπινγκ ότι η Κίνα θα άλλαζε τον κόσμο όταν οι Κινέζοι του εξωτερικού επέστρεφαν στη χώρα τους, η κυβέρνηση έβαλε σαν στόχο την επιστροφή επιστημόνων και ερευνητών εκπαιδευμένων στη Δύση, οι οποίοι στη χώρα τους βρήκαν ένα τεράστιο  πεδίο εξερεύνησης.


Το μεγάλο ψηφιακό άλμα

Στην οικονομία, υπάρχει η έννοια του τεχνολογικού άλματος (leapfrogging ), όταν θέλουμε να περιγράψουμε το άλμα προς τα εμπρός που μπορούν να κάνουν ορισμένες αναδυόμενες οικονομίες. Οι οικονομίες αυτές, αναγκασμένες, αρχικά, να χρησιμοποιούν περισσότερο βιώσιμες και πιο αποδοτικές τεχνολογίες, υπερπηδούν ενδιάμεσα στάδια βιομηχανικής ανάπτυξης ακολουθούμενες από άλλες χώρες, ξεπερνώντας τες από πλευράς καινοτομίας. Για παράδειγμα, οι πληρωμές μέσω smartphone στην Κίνα διαδόθηκαν πιο γρήγορα από ό, τι στη Δύση, επειδή οι πιστωτικές κάρτες ήταν ελάχιστα διαδεδομένες. Μια ιδιαιτερότητα που έφερε τη Λαϊκή Δημοκρατία στη θέση να κάνει ένα «άλμα», υπερπηδώντας μία φάση και να προσγειωθεί μπροστά από άλλες. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.

Θα πρέπει να υπολογίσουμε και τον τρόπο που λειτουργεί το σύστημα στην Κίνα, με ένα Κομουνιστικό Κόμμα που μπορεί να εμπλέκει ένα ολόκληρο έθνος σε συγκεκριμένα έργα. Για παράδειγμα, ήταν αρκετές μερικές ομιλίες του  Xi Jinping για την τεχνητή νοημοσύνη για να ξεκινήσουν σε χρόνο μηδέν χιλιάδες κύκλοι πανεπιστημιακών σπουδών  στη μηχανική μάθησης (deep learning ). Σήμερα η τεχνητή νοημοσύνη διδάσκεται από το δημοτικό σχολείο.

Η κινεζική ικανότητα κινητοποίησης είναι κάτι που δεν μπορεί να αγνοηθεί: όταν ο πρόεδρος προφέρει τις λέξεις «τεχνητή νοημοσύνη» όλοι βάζουν τα δυνατά τους και έτσι δημιουργείται ένας σκληρός ανταγωνισμός, όπου ο νόμος της ζούγκλας ανταμείβει όσους καταφέρνουν να επιζήσουν μετά τη σύγκρουσή τους με μια τρελή και ταχύτατα εξελισσόμενη αγορά.

Χρηματοδότηση, ενθουσιασμός και ικανότητα κινητοποίησης ενός δισεκατομμυρίου και πλέον ανθρώπων: αν λάβουμε υπόψη αυτά τα χαρακτηριστικά, θα αρχίσουμε να κατανοούμε τα στρατηγικά πλεονεκτήματα της Κίνας. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Υπάρχει και κάτι άλλο που έχει να κάνει με την πολιτική ιδιαιτερότητα της χώρας. Σίγουρα δεν πάνε όλα καλά, αλλά υπάρχουν λιγότερα εμπόδια αναφορικά με την εισβολή της τεχνολογίας στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων. Όταν η Κίνα άρχισε να εφαρμόζει το πρόγραμμα αναγνώρισης προσώπου, κανένας δεν δυσανασχέτησε, αλλά  υπήρξε ενθουσιασμός για μια καινοτομία που έδειχνε την τεχνολογική πρόοδο στην Κίνα.

Αυτό έχει να κάνει και με ορισμένες κινεζικές φιλοσοφικές αντιλήψεις, οι οποίες δεν επιτρέπουν να σχηματιστούν  ηθικοί φραγμοί ενάντια στον αντίκτυπο της τεχνολογίας στην καθημερινή ζωή. Αυτό σημαίνει ότι η Κίνα μπορεί να προχωρήσει με μεγαλύτερα άλματα από τα δικά μας .

Μια άλλη κρίσιμη πτυχή, στον τομέα πάντα της τεχνητής νοημοσύνης, είναι των δεδομένων με τα οποία τροφοδοτούνται οι αλγόριθμοι της μηχανικής μάθησης και για τα οποία όλοι οι τεχνολογικοί γίγαντες αισθάνονται μια ακόρεστη πείνα. Και από αυτήν την άποψη η Κίνα έχει ένα κρίσιμο στρατηγικό πλεονέκτημα, αφού η νομοθεσία της είναι πολύ πιο χαλαρή όσον αφορά την προστασία της ιδιωτικής ζωής και επιτρέπει τη συλλογή δεδομένων κάθε είδους για χρήση στην εκπαίδευση στον τομέα τεχνητής νοημοσύνης. 
Και, από την άποψη του πολιτικού ελέγχου, μια μέρα θα οδηγήσουν στο "κοινωνικό σύστημα πιστωτικών μονάδων" [ * ] το οποίο – με βάσει την ανάλυση μεγάλων δεδομένων - θα ανταμείβει τους πολίτες που διαθέτουν τα κατάλληλα προσόντα και θα τιμωρεί τους άλλους.


Χώρα πανοπτικόν

Αλλά οι Κινέζοι αντιμετωπίζουν πραγματικά  με τόση αδιαφορία την πλήρη απουσία ιδιωτικής ζωής στην οποία υποβάλλονται, τόσο που να αποδέχονται, στις πιο πολυσύχναστες διασταυρώσεις δρόμων, οι γιγαντοοθόνες να δείχνουν τα πρόσωπα και τα ονόματα των παραβατών; Θα πρέπει να ξεκινήσουμε από κάτι πολύ βασικό: στην Κίνα ιδιωτική ζωή δεν υπήρξε πρακτικά ποτέ. Υπήρχε πάντα ένας πολύ έντονος φυσικός έλεγχος. Θα μπορούσαμε να γυρίσουμε πίσω στην αυτοκρατορική εποχή, αλλά ήδη το 1949, με τον Μαοϊσμό, οι πόλεις λειτουργούσαν με τρόπο που να επιτρέπεται ο απόλυτος κοινωνικός έλεγχος των πολιτών από τους πολίτες.

Αυτό συνεχίστηκε τη δεκαετία του '90 με τα οικιστικά σύνολα περιορισμένης πρόσβασης (Gated community ), κινέζικες οχυρωμένες ακροπόλεις που δεν έχουν τίποτα να ζηλέψουν από αυτές του Ballard. Και σ’ αυτά τα οικιστικά σύνολα, ο σχεδιασμός βασίζεται στην δυνατότητα του πολίτη να ελέγχει τους άλλους. Η έννοια της ιδιωτικής ζωής ποτέ δεν την πήραν σοβαρά υπόψη, επειδή εξακολουθεί να ισχύει ένα κοινωνικό συμβόλαιο μεταξύ κόμματος και πληθυσμού, ο οποίος αποδέχεται τον έλεγχο με αντάλλαγμα ασφαλείς πόλεις.

Κι όμως, ακριβώς σε αυτό το κοινωνικό συμβόλαιο κρύβονται οι πιο επικίνδυνες παγίδες αυτού του μοντέλου διακυβέρνησης. Για δύο λόγους. Έχουμε πει ότι οι Κινέζοι δέχονται μια ολόκληρη σειρά πραγμάτων, αλλά πρέπει να έχουμε κατά νου ότι στην κινεζική κουλτούρα και στο κινέζικο δίκαιο υπάρχει και η έννοια της «ανάκλησης της εντολής»: «όταν αυτοί που διαχειρίζονται την εξουσία εφαρμόζουν μακροχρόνιες πρακτικές ΄που δεν γίνονται αποδεκτές από τον πληθυσμός, τότε ο λαός έχει το δικαίωμα να ανατρέψει την εξουσία: η κινεζική σταθερότητα είναι πιο εύθραυστη από ό, τι μπορεί να πιστεύει κάποιος.

Επιπλέον, η γέννηση και η εξάπλωση μιας πραγματικής μεσαίας τάξης, όχι μόνο από οικονομική άποψη αλλά και σε επίπεδο κοινωνίας των πολιτών, δεν μπορεί παρά να δημιουργεί πρωτοφανείς προκλήσεις  στην κυβέρνηση. Με την πανδημία, η κατάσταση εκτράπηκε κάπως και η αποτελεσματικότητα του κοινωνικού ελέγχου φάνηκε στον τρόπο που αντιμετώπισαν τον κορονoϊό. Υπάρχει, ωστόσο, ένας προβληματισμός για την προστασία της ιδιωτικότητας, ακόμη και μετά την είσοδο του προγράμματος αναγνώρισης προσώπου σε όλα τα σχολεία, όλα τα γραφεία και ακόμη και τα σπίτια. Ο Eric Lee, το αφεντικό του Baidu, για παράδειγμα, είχε ξαναρχίσει εδώ και καιρό να βάζει προβλήματα ηθικής τάξης για την τεχνητή νοημοσύνη και τη συλλογή δεδομένων.

Προβλήματα που θα γίνονται ολοένα και πιο πιεστικά, δεδομένου ότι η Κίνα πρωτοπορεί στο σχεδιασμό των έξυπνων πόλεων του μέλλοντος. Η Terminus, μια εταιρεία του Πεκίνου που ασχολείται με την ψηφιακή και έξυπνη διαχείριση γειτονιών και πολεοδομικών συγκροτημάτων, έχει ήδη ολοκληρώσει πάνω από έξι χιλιάδες κατασκευαστικά έργα έξυπνων πόλεων: πόλεις πράσινες και βιώσιμες, που έγιναν έξυπνες με τη χρήση της τεχνολογίας, τη συλλογή δεδομένων, την ανάπτυξη αλγορίθμων που ρυθμίζουν την κυκλοφορία και κεντρικές μονάδες ελέγχου που αναλύουν τα πάντα. Και στις οποίες, προφανώς, η δυνατότητα εποπτείας του πληθυσμού αυξάνεται δραματικά.

Το συνολικό όραμα, το οποίο συνδέει τις έξυπνες πόλεις με το "κοινωνικό σύστημα πιστωτικών μονάδων" , δείχνει, ωστόσο, τον τρόπο πραγματοποίησης ενός κολοσσιαίου πειράματος κοινωνικής μηχανικής στην Κίνα. Είναι σαφές ότι η Κίνα δεν προτείνει μόνο νέα συστήματα πολεοδόμησης, αλλά και πραγματικά νέα μοντέλα ιθαγένειας. Στις έξυπνες πόλεις, θα μπορούν να ζήσουν μόνο οι πλούσιοι, αλλά από τους πλούσιους, μόνο όσοι έχουν καλύτερη βαθμολογία θα έχουν πρόσβαση σε αυτές. Μέσα από τις έξυπνες πόλεις δημιουργούνται νέα κοινωνικά μοντέλα. 
Με λίγα λόγια, χάρη στην απουσία ιδιωτικότητας, η Κίνα πλεονεκτεί στο σχεδιασμό τεχνολογικών μηχανισμών οι οποίοι στη συνέχεια χρησιμοποιούνται για μεγαλύτερη επιτήρηση, για παράδειγμα μέσω αστραφτερών έργων τα οποία στην πραγματικότητα δεν είναι παρά μοντέλα ολοκληρωτικής επιτήρησης, "πράσινη'' και ψηφιακή.

Υπάρχει προφανώς ένας ελέφαντας στο δωμάτιο: από την άποψη του διεθνούς τεχνολογικού ανταγωνισμού, το γεγονός ότι η Κίνα είναι ένα αυταρχικό κράτος της δίνει ορισμένα πλεονεκτήματα στρατηγικού χαρακτήρα, αρχής γενομένης από τη συλλογή δεδομένων απαραίτητων στην ανάπτυξη αλγορίθμων τεχνητής νοημοσύνης. Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι η παγκοσμιοποίηση, όπως εννοείται σήμερα, τη διαχειρίζεται καλύτερα μια αυταρχική κυβέρνηση παρά μια δημοκρατική, τουλάχιστον όσον αφορά τον οικονομικό ανταγωνισμό. Επομένως, δεν είναι απαραίτητο να γίνονται τόσοι συμβιβασμοί με την κοινωνία των πολιτών ή με τον θεσμό του Κοινοβουλίου. Αν δείτε τι συμβαίνει στη Δύση στο ζήτημα της διακυβέρνησης, ακόμη και σε καταστάσεις έκτακτης ανάγκης που τις διαχειρίζονται με διατάγματα, είναι σαφές ότι η δυναμική αυτή έχει ξεκινήσει προ πολλού και εδώ, σ’ εμάς και αυτό φαίνεται και από τα πολλά αιτήματα για περισσότερες αρμοδιότητες του προέδρου της δημοκρατίας. Η Κίνα είναι αυτό που θα ήθελαν πολλές χώρες, αλλά, ευτυχώς για εμάς, αυτό δεν μπορεί να γίνει.


Μεταξύ ήρεμης δύναμης και ανθρώπινων μηχανών

Ωστόσο, ο αντίκτυπος της Κίνας στον υπόλοιπο κόσμο δεν περιορίζεται στην τεχνολογική καινοτομία. Όπως διδάσκουν οι Ηνωμένες Πολιτείες, μια πραγματική υπερδύναμη που φιλοδοξεί να ηγεμονεύσει πρέπει να στρέψει το ενδιαφέρον της και στην βιομηχανία του πολιτισμού. Μερικά σημάδια αρχίζουν να φαίνονται και εδώ. Το σημαντικότερο blockbuster επιστημονικής φαντασίας τα τελευταία χρόνια είναι ίσως το The Wandering Earth, κινέζικης παραγωγής και με Κινέζους ηθοποιούς. 
Ο πιο διάσημος συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας στον κόσμο είναι ο Κινέζος Liu Cixin (η ταινία The Wandering Earth βασίστηκε στο ομότιτλο μυθιστόρημα του συγγραφέα ),μια άλλη διάσημη συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας είναι η Hao Jingfang, ενώ δεν πρέπει να ξεχνάμε την επιτυχία πολλών κινεζικών βιντεοπαιχνιδιών.

Η κυριαρχία της ποπ κουλτούρας της Κίνας ξεκινά λοιπόν από την επιστημονική φαντασία; «Το θέλουν πολύ και σ’ αυτό βοηθά ένα μαζικό φαινόμενο όπως το Wangluo Wenxue, η διαδικτυακή βιβλιογραφία, με εκατομμύρια αναγνώστες αλλά και συγγραφείς, από τους οποίους αντλούν ιδέες για τηλεοπτικές σειρές και βιντεοπαιχνίδια», καταλήγει ο Pieranni. «Ωστόσο, η Κίνα πρέπει ακόμη να κάνει το ποιοτικό άλμα, διότι προς το παρόν – και λόγω της ενίσχυσης από τη πλευράς κυβέρνησης – το θέμα της επιστημονικής φαντασίας κινδυνεύει να καταλήξει σε φούσκα. Επιπλέον,οι Κινέζοι θα πρέπει να έχουν λιγότερη έπαρση αφού δεν είναι δυνατόν σε όλες τις ταινίες να είναι η Κίνα αυτή που σώζει τον κόσμο».

Στο βιβλίο του ο Pieranni αφηγείται και την ιστορία της Peng Simeng , μιας νεαρής συγγραφέως επιστημονικής φαντασίας που, χάρη σε έναν διαδικτυακό διαγωνισμό λογοτεχνίας, κατάφερε να εγκαταλείψει την καριέρα της ως διαχειριστής προϊόντων στην Tencent: μια ζωή αφιερωμένη αποκλειστικά στη δουλειά που την έκανε να αισθάνεται "σαν μια μηχανή" ικανή μόνο για εργασία ", φαϊ, πιοτό, ψώνια και πάλι ψώνια». 

Η ιστορία της  Peng Simeng δεν είναι ένα μεμονωμένο γεγονός, γράφει ο Pieranni: οι συγγραφείς της νέας κινεζικής επιστημονικής φαντασίας διαθέτουν πολλές φορές ένα επιστημονικό υπόβαθρο και έχουν δουλέψει πολύ στο νέο ψηφιακό δίκτυο, όπου έχουν βιώσει την ίδια καταπίεση με αυτή της Peng Simeng. «Οι ρυθμοί εργασίας είναι απάνθρωποι», βεβαιώνει ο Pieranni. «Μέχρι τώρα η κανονικότητα είναι να δουλεύεις εννέα ώρες την ημέρα, που με τις υπερωρίες μπορούν να γίνουν ακόμη και 14, επί έξι ημέρες την εβδομάδα».

Με τα μάτια των δυτικών, η πιο ανησυχητική πλευρά είναι ίσως το γεγονός ότι η τάση για υπερβολική εργασία φτάνει γρήγορα και εδώ: «Υπάρχει ένα είδος κινεζοποίησης της εργασίας στη Δύση: οι ρυθμοί εργασίας μοιάζουν όλο και περισσότερο. Στο βιβλίο μου  αναφέρω τα λόγια ορισμένων διευθυντών της Silicon Valley, οι οποίοι υπογραμμίζουν ότι ενώ Δύση συζητάμε τις ανισότητες στην Κίνα δουλεύουν σαν τρελοί και καρπώνονται τα αποτελέσματα της δουλειάς τους». Και σε αυτήν την περίπτωση, η τάση φαίνεται πως είναι η θέληση να μιμηθούμε το κινεζικό μοντέλο, κάνοντας προσπάθεια να μη δούμε τα κρίσιμα σημεία του.

Κλείνουμε τη συνομιλία μας αναφέροντας μια άλλη παραδειγματική και παράδοξη περίπτωση: αυτή που έχει να κάνει με τον έλεγχο του κράτους στην κυκλοφορία των πληροφοριών, η οποία στην Κίνα δεν περιορίζεται πλέον στη χρήση της λογοκρισίας του Μεγάλου Τείχους Προστασίας (που εμποδίζει κάθε ανεπιθύμητο περιεχόμενο από το εξωτερικό να φτάσει στους κινέζους χρήστες του Διαδικτύου), αλλά έχει εξελιχθεί πολύ και σήμερα βασίζεται στην τεχνητή νοημοσύνη, την κυβερνο-αστυνομία και στο λεγόμενο "στρατό των 50 σεντ", χρήστες που πληρώνονται 50 σεντ για κάθε σχόλιο υπέρ της κυβέρνησης που δημοσιεύουν στα κοινωνικά δίκτυα και αλλού, εκτρέποντας ή τουλάχιστον εξισορροπώντας, δημοσιεύματα που ασκούν κριτική στην κυβέρνηση.

«Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν μπορούμε καν να μιλάμε για λογοκρισία, αλλά μάλλον για αντίλογο σε διαδικτυακές συνομιλίες», εξηγεί ο Pieranni .

«Αυτό το είδαμε και πρόσφατα, όταν το Twitter διέγραψε χιλιάδες κινεζικούς λογαριασμούς ρομπότ και τρολ που προσπαθούσαν να καθοδηγήσουν τη συζήτηση και τις πληροφορίες για ορισμένα θέματα, συμπεριλαμβανομένων των διαδηλώσεων στο Χονγκ Κονγκ. Αυτές είναι κινεζικές μέθοδοι που χρησιμοποιούνται και εκτός Κίνας και αποτελούν επομένως ένα πολύ ενδιαφέρον παράδειγμα για αυταρχικές ή ημιαυταρχικές δυτικές κυβερνήσεις.

Για παράδειγμα, η Τουρκία και η Ρωσία μαθαίνουν από την Κίνα». Με λίγα λόγια, "Τούρκοι μηχανικοί" των οποίων η δουλειά είναι να πραγματοποιούν απλές και γρήγορες πράξεις στο διαδίκτυο, και να καθοδηγούν τη συζήτηση υπέρ της κυβέρνησης του Πεκίνου. Ένα σύστημα τόσο βαθιά ριζωμένο που «είναι πλέον μια διέξοδος στην απασχόληση», λέει ο Pieranni. «Μιλάμε για εκατοντάδες χιλιάδες άτομα που απασχολούνται. Δεν είναι μόνο η κυβέρνηση, αλλά κάθε εταιρεία στην Κίνα έχει το δικό της γραφείο προπαγάνδας, το οποίο θα μπορούσαμε να το πούμε γραφείο λογοκρισίας. Είναι ένα από τα πολλά οικονομικά συστήματα που έχει δημιουργήσει η Κίνα το οποίο έχει καταστεί απαραίτητο».


[ * ] Δεν πληρώσατε ένα πρόστιμο εγκαίρως; Μείον 10 πόντοι. Αγοράζετε αλκοόλ κάθε μέρα; Μείον 50 πόντοι. Καθυστερείτε να πληρώσετε τους φόρους; Μείον 100 πόντοι. Έχετε έναν φίλο που κατέληξε στη φυλακή; Μείον 200 πόντοι. Συνεχίστε και μέσα σε λίγους μήνες ενδέχεται να μην μπορείτε πλέον να νοικιάσετε αυτοκίνητο, να πάρετε δάνειο, να βγάλετε αεροπορικό εισιτήριο και να βρείτε δουλειά.

https://www.esquire.com/it/news/politica/a13143128/punteggio-sociale-sorveglianza-globale/

http://www.chinatax.gov.cn/2013/n2925/n2957/c778860/content.html


[----->]

Τι πραγματικά αποκαλύπτουν οι διάλογοι Παππά – Μιωνή



Λεωνίδας Βατικιώτης

Αναμφισβήτητα, οι αποκαλύψεις του πρώην εκπροσώπου Τύπου του ισραηλινού στρατού και απόφοιτου του Κολεγίου Αθηνών Σάμπυ Μιωνή αποτελούν μια προσπάθεια αλλαγής ατζέντας, ώστε τα φώτα της δημοσιότητας να φύγουν από δύο ζητήματα που φθείρουν, όσο τίποτε άλλο μέχρι στιγμής, το προφίλ της κυβέρνησης: Το πρώτο αφορά τα 2,6 εκατ. ευρώ που ο Σταύρος Παπασταύρος, στενός συνεργάτης του Αντώνη Σαμαρά, φέρεται να του παρέδωσε τον Ιανουάριο του 2015 για τη χρηματοδότηση της προεκλογικής εκστρατείας του σημερινού κυβερνώντος κόμματος. Το δεύτερο είναι οι αποκαλύψεις για το ζεστό χρήμα που μοίρασε η κυβέρνηση της ΝΔ σε ανύπαρκτα μέσα ενημέρωσης πολιτικών της φίλων.

Αναμφισβήτητα επίσης οι διάλογοι που περιλαμβάνονται στο στικάκι Μιωνή είναι “πετσοκομμένοι” και προϊόν μοντάζ. Μια προσεκτική ανάγνωση διακρίνει πλήθος ασυνεχειών, με τους δύο ομιλητές να πετάγονται από το ένα θέμα στο άλλο. Ωστόσο, η επιλεκτική δημοσιοποίηση αποσπασμάτων από την επίμαχη συνομιλία δεν αποτελεί ελαφρυντικό για τον τότε υπουργό Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκο Παππά. Ενδέχεται να περιλαμβάνει εμπιστευτικές πληροφορίες που κανένας δεν ήθελε να βγουν στην δημοσιότητα. Ενδέχεται να αποτελέσουν την πρώτη ύλη για έναν δεύτερο γύρο αποκαλύψεων.

Πρόκειται δε για αποκαλύψεις που σε κάθε περίπτωση σήμερα ευνοούν τη ΝΔ, αν δεν γίνονται κατά παραγγελία της, που είναι και το πιθανότερο. Αρκεί να λάβουμε υπ’ όψη μας ότι ο Θάνος Πλεύρης ήξερε το περιεχόμενο των συνομιλιών, όπως προκύπτει από τις ερωτήσεις που υπέβαλε στην προανακριτική επιτροπή. Τούτου δοθέντος, καθόλου δεν αποκλείεται οι αποκαλύψεις να είναι ένα ακόμη σέρβις του Μιωνή προς τη ΝΔ, ώστε η κυβέρνηση να του κάνει τις χάρες που ζητούσε από τον Νίκο Παππά.

Παρόλα αυτά, οι διάλογοι που περιλαμβάνονται στο στικάκι Μιωνή ντροπιάζουν και ξεγυμνώνουν τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή αποκαλύπτουν το βάθος των σχέσεων που ανέπτυξε με το Ισραήλ. Αυτές οι σχέσεις επωάστηκαν από την εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν στην αντιπολίτευση (ποιος ξεχνάει την επίσκεψη Πέρες τον Αύγουστο του 2012;). Κορυφώθηκαν ωστόσο όταν ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε την εξουσία, με τις πέντε επισκέψεις του Τσίπρα στο Ισραήλ (Νοέμβριο 2015, Γενάρη 2016, Δεκέμβριο 2016, Ιούνιο 2017 και Δεκέμβριο 2018) να αποτελούν ιστορικό ρεκόρ.

Οι ηχογραφημένοι διάλογοι αποτελούν ντροπή για ένα αριστερό κόμμα όχι επειδή ο Νίκος Παππάς ζητάει στοιχεία για την Μαρέβα Μητσοτάκη, ως αντάλλαγμα για να βοηθήσει τον Μιωνή να πληρώσει μικρότερο πρόστιμο στην εφορία. Οι στιχομυθίες Παππά – Μιωνή αποτελούν ντροπή ακόμη και για τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή δείχνουν την υποταγή του στο Ισραήλ. Ας κρατήσουμε τις ακόλουθες φράσεις του τότε υπουργού: “Μας έχει φλομώσει η Μοσάντ στην πληροφορία!”. Επίσης, “ο Μπίμπι του ζήτησε τρία πράγματα και ο Τσίπρας του τα έκανε, ο Τσίπρας του ζήτησε 4-5, ο Μπίμπι του τα έκανε αμέσως… δεν γίνεται δουλειά. Δηλαδή αυτή (η κόκκινη γραμμή) ότι σηκώνει ένα τηλέφωνο και του μιλάει ‘Τι γίνεται; Πώς πας;’ αυτό πρέπει να διαφυλαχθεί”.

Για τον ΣΥΡΙΖΑ το ζητούμενο δεν είναι η απομόνωση του κράτους-τρομοκράτη της Μέσης Ανατολής που εφαρμόζει ένα ρατσιστικό απαρτχάιντ σε βάρος εκατομμυρίων Παλαιστινίων. Δεν είναι καν ο σεβασμός στις αποφάσεις του ΟΗΕ για δημιουργία δύο κρατών. Αν κάτι πρέπει να διαφυλαχθεί για τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι η κόκκινη γραμμή μεταξύ του υπόδικου Μπίμπι Νετανιάχου και του Τσίπρα…

Η συζήτηση του Μιωνή με τον Παππά είναι διαφωτιστική επίσης λόγω των αποκαλύψεων που περιλαμβάνονται για τον ρόλο των εβραϊκών οργανώσεων, όπως το ακροδεξιό, φιλοσιωνιστικό World Jewish Congress. 

Ο Μιωνής λέει ότι αν δεν τον βοηθήσουν εισαγγελείς και εφορίες να καθαρίσει από τις καταδίκες για ξέπλυμα βρώμικου χρήματος “θα βγουν και θα κατηγορήσουν την Ελλάδα για αντισημιτισμό”. 

Πιο μεγάλο ενδιαφέρον έχει η συνέχεια: “Εμένα μου είπαν ευθέως ‘εσύ κουβέντα για αντισημιτισμό’, μου είπαν από την Αμερική. Εμείς! Εδώ!”. 

Η τελευταία φράση σημαίνει ότι αμερικανο-εβραϊκές οργανώσεις ήταν ήδη “πιασμένες” και είχαν συμφωνήσει να εξαπολύσουν τα βέλη με τις κατηγορίες του αντισημιτισμού στην περίπτωση που οι αρχές στην Ελλάδα δεν κάνουν τα χατίρια του Μιωνή. 

Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι τους επικαλείται εν αγνοία τους. Το δείχνει ένας καταμερισμός εργασίας που τον έχουμε δει να “χτυπάει” πολλές φορές μέχρι σήμερα. 
Αποδεικνύεται έτσι ότι το εβραϊκό λόμπι χρησιμοποιεί την κατηγορία του αντισημιτισμού κατά το δοκούν όχι για να προστατεύσει τους Εβραίους από τον αντισημιτισμό, όπως είναι υποτίθεται η αποστολή του, αλλά για να διευκολύνει διεφθαρμένους επιχειρηματίες να γλυτώσουν πρόστιμα των εφοριακών αρχών! Ως μέσο άσκησης πολιτικής και δουλειών! Θα τρίζουν τα κόκαλα των εξοντωμένων Εβραίων, τη μνήμη των οποίων υποτίθεται ότι προστατεύουν…

Υπό το φως των τελευταίων εξελίξεων μόνο τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί η συνέντευξη που παραχώρησε ο πρέσβης του Ισραήλ στην Αθήνα στην εφημερίδα “Τα Νέα”, με αφορμή την επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Ισραήλ. Το μήνυμα μάλλον αφορούσε τη σταθερότητα των σχέσεων ανεξαρτήτως διαρροών και αδειασμάτων. Για μια άλλη δε “σύμπτωση”, την επίσκεψη του Νίκου Παππά στην πρεσβεία του Ισραήλ στο Ψυχικό την επομένη των αποκαλύψεων, αν μπορούσε να κάνει κάτι ο πρέσβης μάλλον θα το είχε κάνει πριν το στικάκι πάει για επίσημη μετάφραση. Πλέον είναι αργά. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι έρμαιο των πολιτικών και ενίοτε προσωπικών επιλογών που τον έφεραν στην εξουσία και τον στήριξαν και σήμερα δεν διστάζουν να τον “πουλήσουν” μέρα – μεσημέρι!

Η προδοσία και οι προσωπικές στρατηγικές ποτέ δεν ήταν δρόμος μονής κατεύθυνσης…

Aris Chatzistefanou
@xstefanou
23 Ιουν
Μόλις αποκαλύφθηκαν οι υπόγειες σχέσεις ΣΥΡΙΖΑ-Ισραήλ ο Παππάς πήγε τρέχοντας στην πρεσβεία.Ούτε επί Πιουριφόϊ δεν τα έκαναν αυτά .Η δεξιά είχε περισσότερο τακτ με τις πρεσβείες


Τα αυτονόητα


                          «Παραινέσεις από το Ισραήλ» λοιπόν, κε Παππά;

....ο πρώην υπουργός κος Παππάς είπε στο δελτίο ειδήσεων ότι παρενέβη σε υποθέσεις επιχειρηματία με τη δικαιοσύνη και με άλλους επιχειρηματίες, κατόπιν παραίνεσης του κράτους του Ισραήλ και μάλιστα το εκστόμισε σα να έλεγε το πιο αυτονόητο πράγμα στον κόσμο.

Δεν υπάρχει μπανανία στον κόσμο, στην οποία λέγεται επισήμως, ότι ξένο κράτος μπορεί να απευθύνει παραινέσεις σε υπουργούς, προκειμένου εκείνοι να παρεμβαίνουν σε υποθέσεις επιχειρηματιών- πολιτών τους και ότι οι εν λόγω υπουργοί πειθαρχούν στις παραινέσεις αυτές, εν γνώσει μάλιστα και του πρωθυπουργού.

Μάλιστα ειπώθηκε εμμέσως πλην σαφώς ότι δεν επρόκειτο για επίσημο τρόπον τινά αίτημα που να απευθύνεται στο Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδας αλλά για χάρη η οποία ζητήθηκε από τον πιο ισχυρό υπουργό της κυβέρνησης.

Με μια πρωτοφανή άγνοια κινδύνου, ο κος Παππάς αποκάλυψε τι συμβαίνει τα πολλά τελευταία χρόνια και όχι μόνο επί κυβερνήσεων ΣΥΡΙΖΑ. Με πρόσχημα τον αντισημιτισμό, το μόνο ανοιχτά αντισημιτικό κράτος στον κόσμο, το Ισραήλ, πέρα από όλα τα άλλα που παίρνει από την Ελλάδα χωρίς αντάλλαγμα ζητά και χάρες για φίλους- επιχειρηματίες, οι οποίοι μπορεί και να έχουν ανοιχτές υποθέσεις με τη δικαιοσύνη. Παρεμβαίνει ευθέως στον στενό πυρήνα των συνταγματικών λειτουργιών. Και οι ελληνικές κυβερνήσεις πειθαρχούν αμέσως. Αυτά παρεμπιπτόντως λάμβαναν χώρα ενόσω ο πολύς Νίκος Κοτζιάς απέλαυνε διπλωμάτες της Ρωσίας κατηγορώντας τους για παρεμβάσεις στην ελληνική πολιτική ζωή... 


Κανένα σπίτι στα χέρια τραπεζίτη!


Όλοι στη δίκη Λαφαζάνη_σήμερα Τρίτη_10.30 κτίριο 12 Σχολή Ευελπίδων
Κανένα_σπίτι_στα_χέρια τραπεζίτη!

Οι #πολιτικές_διώξεις και οι εκδικητικές_πολιτικές δίκες κατά του Παναγιώτη_Λαφαζάνη δεν έχουν τέλος. Νέα καθαρά πολιτικού χαρακτήρα_δίκη, η πέμπτη κατά σειρά, πραγματοποιείται σε βάρος του Παναγιώτη Λαφαζάνη την Τρίτη, 23/6, 10.30 π.μ, στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο, στη Σχολή Ευελπίδων, στην οποία του φορτώνονται κατηγορίες_του μισού Ποινικού_Κώδικα για τους αγώνες του κατά των άδικων πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας πολιτών και νοικοκυριών, που έχουν φτωχοποιηθεί στη διάρκεια της παρατεταμένης μνημονιακής κρίσης στη χώρα. 

Συγκεκριμένα, σε βάρος του Παναγιώτη Λαφαζάνη φορτώνονται #αστήρικτες και παντελώς ανυπόστατες κατηγορίες, μεταξύ των οποίων είναι η χρήση βίας, η εξύβριση, επικίνδυνες σωματικές βλάβες και παρεμπόδιση πλειστηριασμού κλπ κλπ. Να σημειώσουμε ότι καμία από τις κατηγορίες αυτές δεν έχει το παραμικρό ίχνος βάσης και είναι κατηγορίες #στημένες και κατασκευασμένες από το αμαρτωλό Τμήμα της Γενικής Ασφάλειας Αθηνών, που ψευδώνυμα ονομάζεται, άκουσον-άκουσον, Τμήμα για την Προστασία του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος, το οποίο με πολιτική_εντολή άνωθεν από τα ανώτερα κυβερνητικά κλιμάκια, έχει μορφοποιήσει ατές τις κατηγορίες. 

Να σημειώσουμε, επίσης, ότι ακριβώς από το αμαρτωλό Τμήμα της Γενικής Ασφάλειας που ονομάζεται τμήμα για την Προστασία του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος, όχι μόνο εκπορεύονται αυτές οι κατηγορίες, οι οποίες, υποτίθεται, ότι “στοιχειοθετούνται”με #παράνομες #παρακολουθήσεις, #φωτογραφίσεις και #βιντεοσκοπήσεις αλλά και από αυτό το Τμήμα εστάλησαν οι κατηγορίες στην Εισαγγελία και πραγματοποιήθηκαν ταυτόχρονα κατά απαράδεκτο τρόπο και οι ανακρίσεις.Είναι χαρακτηριστικό, επίσης, ότι τα περισσότερα αδικήματα που τιμωρούνται με φυλάκιση μέχρι ενός έτους, έχουν με πρόσφατη Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου παραγραφεί, με σκοπό να αποφορτιστούν τα Δικαστήρια λόγω κορονοϊού, πλην ορισμένων αδικημάτων με πρώτο και “καλύτερο” την παρεμπόδιση πλειστηριασμών, τα οποία δεν παρεγράφησαν για ευνόητους λόγους που αφορούν τα συμφέροντα των τραπεζών, θυσιάζοντας τις πρώτες κατοικίες φτωχών ανθρώπων

Συγκατηγορούμενοι του Παναγιώτη Λαφαζάνη και με τις ίδιες αυθαίρετες κατηγορίες είναι ο Μαυρομμάτης Αντώνης, ο Παπαδόπουλος Λεωνίδας και ο Ηλίας Παπαδόπουλος.Οι κατηγορίες που απευθύνονται στους παραπάνω αφορούν τον μισό Ποινικό Κώδικα και συγκεκριμένα: τα άρθρα 1, 14, 26, 27, 42, 45, 51, 53, 70, 94, 98, 167, 189, 309-308, 315, 333, 334, 361, 382-381 ΠΚ. Η μόνη “κατηγορία” που θα μπορούσε να απευθυνθεί στους ως άνω αγωνιστές είναι ότι πράγματι με ειρηνικές διαμαρτυρίες προσπάθησαν να προασπίσουν το μέγα κοινωνικό αγαθό της πρώτης κατοικίας φτωχών νοικοκυριών από άδικους πλειστηριασμούς. 

Μια τέτοια διαμαρτυρία, όμως, μπορεί να θεωρηθεί αδίκημα μόνο σε αντιδημοκρατικά καθεστώτα τύπου Τουρκίας και σε χώρες με σατραπίσκους επικεφαλής και “ολοκληρωτικές” κυβερνήσεις, όπως αυτή του Ερντογάν στην Τουρκία.Θυμίζουμε ότι είναι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία ξεκίνησε επί των ημερών της κυβέρνησής του το βρώμικο σήριαλ των πολιτικών διώξεων κατά του Παναγιώτη Λαφαζάνη και άλλων αγωνιστών, που μάχονταν για την προάσπιση της πρώτης κατοικίας, ενώ τη σκυτάλη αυτών των διώξεων έχει πάρει τώρα η κυβέρνηση της Ν.Δ.

Πολιτικοί κύκλοι τόνιζαν ότι είναι εντυπωσιακό και συνάμα εξοργιστικό το γεγονός ότι κανένας από όλους τους καρεκλοθήρες και ψεύτες πολιτικούς που κυβέρνησαν, ξεπούλησαν, έκλεψαν και πρόδωσαν την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό όλα τα προηγούμενα μνημονιακά χρόνια και συνεχίζουν και σήμερα να ξεπουλάνε, να κλέβουν και να προδίδουν, δεν έχει κάτσει στο σκαμνί για τα εγκλήματά του και μόνο ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, πρώην βουλευτής και πρώην υπουργός, διώκεται σωρηδόν και εκδικητικά για πολιτικούς λόγους μόνο και μόνο για την αντίσταση και τους αγώνες του ενάντια στα Μνημόνια και την εθνική και κοινωνική λεηλασία και τους αγώνες του ενάντια στους πλειστηριασμούς πρώτων κατοικιών και λαϊκής περιουσίας.

Η Επιτροπή συμπαράστασης και αλληλεγγύης στον Παναγιώτη Λαφαζάνη και τους διωκόμενους αγωνιστές καλεί όλους και όλες να δώσουν το παρών , την Τρίτη, 23/6, 10.30 π.μ., κτίριο 12 της Σχολής Ευελπίδων ενάντια στις πολιτικές δίκες κατά των Λαφαζάνη, Μαυρομμάτη και Ηλία και Λεωνίδα Παπαδόπουλο.


#happyfathersday#


''πολεμάμε και τραγουδάμε''


Αυτός είναι ο Αμίρ Αλί. Είναι 7 χρονών. Τον συνάντησα πρώτη φορά όταν οι γονείς του με έπιασαν και μου είπαν ''ξέρεις, έχουμε ένα παιδί, και είναι πολύ έξυπνο''. Πριν προλάβω να ολοκληρώσω τη σκέψη ΄΄είναι πολύ γλυκό να βλέπουν πανέξυπνα οι γονείς τα παιδιά τους'', ο Αμίρ Αλί εμφανίστηκε με ένα κύβο του Ρούμπικ στα χέρια και τον έφτιαξε μέσα σε 4 λεπτά. Λίγο αργότερα κάναμε κάποια μαθήματα και δεν υπήρχε τίποτα που να μην το καταλαβαίνει. Μετά πήγε σχολείο γιατί έχει δυο γονείς που τον σπρώχνουν να κάνει τα πάντα, να γίνει ό,τι ονειρεύεται. Και έμαθε μέσα σε 3 μήνες να γράφει, να διαβάζει, να μιλάει άψογα ελληνικά.

Σήμερα, παγκόσμια ημέρα προσφύγων, τραγούδησε στη συναυλία που διοργάνωσε η Κατάληψη Στέγης Προσφύγων και Μεταναστών Νοταρά 26 στην πλατεία Εξαρχείων, και έκανε τους πάντες να κλάψουν χαμογελώντας.
Αυτός είναι ο Αμίρ Αλί, που μόλις στα 7 του, κάτω από ένα πανό που γράφει ''πολεμάμε και τραγουδάμε'', δείχνει τι στερούνται τα παιδιά πρόσφυγες και τι στερείται και ο κόσμος, όταν τα κλείνουν σε καμπ, όταν τα φυλακίζουν σε ένα αβέβαιο σήμερα και ένα ανύπαρκτο αύριο.

[Το βίντεο ανέβηκε με τη συγκατάθεση των γονιών του φυσικά].


[------>]

Not apartheid, free Palestine!

Στον Guardian οι «εξαφανισμένοι» της Μονολιάς, που αποκάλυψε ο Αστραπάρης




Το ρεπορτάζ του astraparis.gr για τους «εξαφανισμένους» της Μονολιάς αναδεικνύεται μέσα από εκτενές άρθρο της ηλεκτρονικής σελίδας της βρετανικής εφημερίδας “Guardian”, την Παρασκευή 19 Ιουνίου 2020.

“Πατώντας” πάνω στο ρεπορτάζ του  Γιάννη Στεβή, διευθυντή του astraparis.gr,  για τους «εξαφανισμένους» της Μονολιάς, που έφτασαν στις 30 Απριλίου 2020 σε αυτήν την παραλία της Χίου, η δημοσιογραφική έρευνα του Guardian  με επαφές με τα υπουργεία Μετανάστευσης και Ασύλου, Ναυτιλίας αλλά και οργανώσεις όπως η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, αναφέρεται στα λεγόμενα push back και στους πρόσφυγες που «εξαφανίζονται».


Τα pushback

Η ειδησεογραφική ιστοσελίδα Αστραπάρης που έφτιαξε ο Γιάννης Στεβής, έγινε μάρτυρας μιας από τις πιο σημαντικές περιόδους στην πρόσφατη ευρωπαϊκή ιστορία: τη συνεχιζόμενη προσφυγική κρίση. Τους τελευταίους μήνες τα ρεπορτάζ του στράφηκαν στο θέμα των λεμβών που μετέφεραν αιτούντες άσυλο, οι οποίοι όμως άρχισαν να «εξαφανίζονται» μετά την άφιξή τους στις ελληνικές ακτές”, αναφέρει ο Guardian, επιχειρώντας να περιγράψει στους αναγνώστες του πώς ένα από τα πολλά θέματα του astraparis.gr σχετικά με την προσφυγική κρίση πυροδότησε την αντιπαράθεση μεταξύ των στοιχείων που αναλυτικά καταγράφηκαν στο ρεπορτάζ και των δηλώσεων των αρμοδίων που αρνούνταν την άφιξη και την ίδια την ύπαρξη των προσφύγων στην ακτή της Μονολιάς, ξεσκεπάζοντας τα pushback που πραγματοποιούνται με εντολές της κυβέρνησης.

Η επίσημη «γραμμή», λέει ο Γιάννης Στεβής στον Guardian, ήταν ότι η βάρκα είχε ξεβραστεί άδεια στις ακτές του νησιού, «κάτι που αντιφάσκει με όλες τις μαρτυρίες που είχα συγκεντρώσει από αξιόπιστους μάρτυρες».
   
Ο astraparis.gr δεν ήταν το μόνο site που έγραψε για τις αφίξεις, το Chios Press αναφέρθηκε επίσης στο θέμα αλλά αργότερα το θέμα «κατέβηκε», αναφέρει η βρετανική εφημερίδα. Διαγράφηκαν επίσης τα σχόλια μίας ομάδας στο Facebook όπου συζητούνταν οι μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων της άφιξης των προσφύγων.

Η αναφορά του Γιάννη Στεβή, δεν τον έκανε δημοφιλή. «Προσπαθώ να λέω τα πράγματα όπως είναι, αν και είναι δύσκολο να κάνω κάτι τέτοιο σε ένα μικρό μέρος όπου όλοι γνωρίζουν ο ένας τον άλλον με το μικρό του όνομα. Έχω χάσει φίλους και έκανα πολλούς εχθρούς», περιγράφεται ανάγλυφα στο ρεπορτάζ της βρετανικής ιστοσελίδας.


Από τις διασώσεις στις… επιστροφές

Σκιαγραφώντας το πώς έχει διαμορφωθεί η πολιτική κατάσταση στο Αιγαίο και στο προσφυγικό, ο Guardian αναφέρει:

Όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης οδήγησε τους συντηρητικούς της Νέας Δημοκρατίας στην εξουσία τον περασμένο Ιούλιο, υποσχέθηκε να διαχειριστεί τις μεταναστευτικές ροές στα νησιά και να ενισχύσει τα σύνορα. Αυτή η δέσμευση δοκιμάστηκε νωρίτερα αυτό το έτος από μια απότομη αύξηση των αιτούντων άσυλο που διασχίζουν το Αιγαίο, αφού ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν διακήρυξε ότι θα «ανοίξει τις πύλες» προς την Ευρώπη, τερματίζοντας ουσιαστικά τη συμφωνία του με την Ε.Ε. να φιλοξενεί εκατομμύρια πρόσφυγες με αντάλλαγμα χρηματική βοήθεια.
   
Από τις αρχές Μαρτίου, υπάρχει μια τεταμένη αντιπαράθεση στα χερσαία και θαλάσσια σύνορα των δύο χωρών. Και μαζί, ολοένα αυξανόμενες αναφορές για παράνομες επαναπροωθήσεις προσφύγων και μεταναστών από την Ελλάδα στην Τουρκία.

«Στο Αιγαίο γινόμαστε μάρτυρες αυτού του ακήρυκτου πολέμου. Βλέπουμε ότι δεν φτάνουν βάρκες στην Ελλάδα επειδή δεν τις αφήνουν να φτάσουν. Τα pushbacks είναι στην ημερήσια διάταξη. Αυτό που δεν είχαμε ξαναδεί ήταν οι βάρκες να φτάνουν και οι άνθρωποι να εξαφανίζονται», επισημαίνει ο Γιάννης Στεβής.

                  

Το περιστατικό της Μονολιάς

Στη συνέχεια του ρεπορτάζ γίνεται εκτενής αναφορά στα γεγονότα της 30ής Απριλίου 2020, στην εξέλιξη της ιστορίας αλλά και στον αποκλεισμό από το facebook της ιστοσελίδας μας εξαιτίας της συγκεκριμένης είδησης.

Στις 30 Απριλίου, συνέβη ακριβώς αυτό, μια βάρκα έφτασε και οι πρόσφυγες «εξαφανίστηκαν». Ένας αυτόπτης μάρτυρας, που μίλησε με την προϋπόθεση να διατηρήσει την ανωνυμία του, είπε ότι είδε και έβγαλε φωτογραφίες της βάρκας στην παραλία της Μονολιάς στη Χίο ενώ ένας Έλληνας αξιωματικός του λιμενικού τού είπε ότι οι πρόσφυγες κατέβηκαν από τη βάρκα και κρατούνταν σε ένα κοντινό σπίτι. Ο αξιωματικός είπε στον μάρτυρα να πάει σπίτι του και τον προειδοποίησε ότι τον παρακολουθούν.
 Η τύχη των προσφύγων παραμένει άγνωστη, παρ’όλο που η τουρκική ακτοφυλακή ανέφερε ότι πήρε μια ομάδα 14 ατόμων από μια ακατοίκητη βραχονησίδα στα τουρκικά χωρικά ύδατα την 1η Μαΐου. Δύο ανεξάρτητες οργανώσεις ερευνητικής δημοσιογραφίας, οι Bellingcat και Lighthouse Reports, δημοσίευσαν πρόσφατα έναν λεπτομερή απολογισμό από παρόμοιο pushback στις 28 Απριλίου στο κοντινό νησί της Σάμου. Σε αυτό το περιστατικό, αναφέρεται ότι το ελληνικό λιμενικό έθεσε υπό κράτηση τους νεοφερμένους, πριν τους επιβιβάσει σε σωσίβια λέμβο χωρίς κινητήρα την οποία κατόπιν προώθησε προς τα τουρκικά χωρικά ύδατα»


Η κατάρριψη του μύθου των μηδενικών αφίξεων

Απαντώντας σε ερωτήσεις στο κοινοβούλιο σχετικά με το pushback στη Μονολιά, ο υπουργός Μετανάστευσης και βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, που εκλέγεται στη Χίο, Νότης Μηταράκης, ανέφερε ότι αυτά τα δημοσιεύματα «δεν υπάρχουν ως γεγονότα». Σε συνέντευξή του στα ΜΜΕ ο κ. Μηταράκης ισχυρίστηκε επίσης ότι οι φωτογραφίες του σκάφους στην ακτή μπορεί να είχαν τραβηχτεί από τον Φεβρουάριο ή τον Μάρτιο.

Δύο εβδομάδες μετά την δημοσίευση του πρώτου ρεπορτάζ, ο  astraparis.gr δημοσίευσε και δεύτερο ρεπορτάζ ως απάντηση στις αρνήσεις του υπουργού, με τον τίτλο «Είναι εξωγήινοι στην παραλία Μονολιάς, αυτοί που βλέπουμε κύριε Μηταράκη;». Η φωτογραφία που συνόδευε το ρεπορτάζ έδειχνε  πρόσφυγες που περπατούσαν στη Μονολιά. Ο Γιάννης Στεβής δημοσιοποίησε τα μεταδεδομένα της φωτογραφίας, τα οποία αποδείκνυαν ότι ελήφθη πράγματι στις 30 Απριλίου.

Λίγες μέρες μετά το δεύτερο άρθρο, οι δημοσιεύσεις του astraparis.gr στο Facebook εξαφανίστηκαν εν μία νυκτί, υποδηλώνοντας στοχευμένη διαδικτυακή επίθεση. Η δημοτική παράταξη της Χιακής Συμπολιτείας με ανακοίνωσή της καταδίκασε την προφανή διαδικτυακή επίθεση εναντίον του δημοσιογράφου. Η Ερμιόνη Φρεζούλη, μέλος της παράταξης και πρώην δημοτική σύμβουλος της Χίου, δήλωσε ότι «χρειαζόμαστε πραγματικά δημοσιογράφους όπως ο Ιωάννης Στεβής και άλλα μέσα, όπως το Press Project [ένα ανεξάρτητο ελληνικό μέσο ενημέρωσης]».

Η Ερμιόνη Φρεζούλη επισημαίνει ότι το να μιλάς για τέτοια θέματα είναι πολύ δύσκολο σε ένα μικρό νησί. «Ακόμα κι αν κάποιοι είναι αλληλέγγυοι με τους πρόσφυγες, δεν θα τολμούσαν να βγουν δημόσια και να εναντιωθούν στον υπουργό Μετανάστευσης. Εκλέχθηκε στη Χίο και την εκπροσωπεί στη Βουλή. Αν κάποιος έχει μία δουλειά ή ένα μαγαζί που εξαρτάται από την κοινωνία, θα φοβηθεί. Όλα τα νησιά είναι μικρές κοινωνίες κι έτσι υπάρχει αυτή η κοινωνική λογοκρισία».

Εμμένουν στην άρνηση

Το υπουργείο Μετανάστευσης απέρριψε το αίτημα του Guardian για σχολιασμό. Οι λιμενικές αρχές στη Χίο αρνήθηκαν ότι υπήρξαν αφίξεις στις 30 Απριλίου. Ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης και η ΄Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες έχουν και οι δύο εκδώσει ανακοινώσεις που παροτρύνουν την Ελλάδα να διερευνήσει τις καταγγελίες. «Έχουν αυξηθεί οι ισχυρισμοί για τέτοια περιστατικά από τον Μάρτιο και αναφορές δείχνουν ότι αρκετές ομάδες ανθρώπων ενδέχεται να έχουν επιστραφεί μαζικά αφού έφτασαν στην ελληνική επικράτεια», δήλωσε εκπρόσωπος της UNHCR. Ωστόσο, την περασμένη εβδομάδα ο Έλληνας υπουργός Ναυτιλίας, Ιωάννης Πλακιωτάκης, αρνήθηκε τους ισχυρισμούς. «Η ελληνική ακτοφυλακή λειτουργεί πάντα σύμφωνα με τις αρχές του διεθνούς δικαίου», είπε σε συνέντευξη τύπου.

«Το pushback δεν είναι κάτι που απλά παραβιάζει τον νόμο. Είναι ανήθικο από κάθε πλευρά, ανεξάρτητα από το πώς το αντιμετωπίζεις: σε προσωπικό, ηθικό, θρησκευτικό, πολιτικό επίπεδο. Απειλούν ανθρώπινες ζωές και θέτουν σε κίνδυνο τη φήμη της χώρας», καταλήγει ο Γιάννης Στεβής.

Το τίμημα της αλήθειας

Ο Γιάννης Στεβής προσθέτει ότι τα όσα έγραψε δεν τον έκαναν δημοφιλή. «Προσπαθώ να πω τα πράγματα ως έχουν, αν και είναι δύσκολο να κάνω κάτι τέτοιο σε ένα μικρό μέρος, όπου όλοι γνωρίζουν ο ένας τον άλλο με το μικρό τους όνομα. Έχω χάσει φίλους και έκανα πολλούς εχθρούς». Εξηγεί ότι από τότε που άρχισε να ασχολείται με τις τοπικές ειδήσεις στη Χίο και από όταν ξέσπασε η προσφυγική κρίση έχει αντιμετωπίσει έντονη εχθρότητα. Το 2016 ένας διαδηλωτής του επιτέθηκε ενώ κάλυπτε μια συγκέντρωση ακροδεξιών στο νησί. «Αυτά είναι άνευ προηγουμένου πράγματα για μένα», λέει, τονίζοντας ότι δέχεται και διαδικτυακές επιθέσεις για τα άρθρα του.

Παρόλο που η αφαίρεση των δημοσιεύσεων στη σελίδα του Astraparis στο Facebook τον ανησυχεί, δεν μετανιώνει που «κυνήγησε» αυτή την ιστορία. «Θα μπορούσα να το έχω κρύψει, όπως έκαναν άλλες ιστοσελίδες που το δημοσίευσαν και μετά το διέγραψαν. Θα μπορούσα να πω ότι δεν έχει συμβεί τίποτα και να το αφήσω να περάσει, αλλά αυτά είναι σημαντικά ζητήματα», λέει. 

 

[---->]

Η ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ του ΝΑΖΙΣΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ του ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ !



Τρομερές εικόνες μιας 50 χρονης νοσηλεύτριας, που είχε εργαστεί σε όλη τη διάρκεια του Κορονο'ι'ού (και μάλιστα μολύνθηκε). Της τραβούν τα μαλλιά και της πατάν το πρόσωπο στο χώμα οι αστυνομικοί ενώ της έχουν δέσει στην πλάτη τα χέρια. Θα καταλήξει με το πρόσωπό γεμάτο αίμα κι ενώ έχει άσθμα και ζητάει επανειλημμένα το φάρμακό της την σέρνουν στην κλούβα
Αυτή είναι η μεταχείριση και το ευχαριστώ του αστικού Γαλλικού κράτους προς τους υγειονομικούς της χώρας !

Η βαρβαρότητα του καπιταλισμού σ' όλο της το μεγαλείο !

Η κόρη της υγειονομικού που βλέπουμε να κακοποιείται από τις δυνάμεις 
καταστολής δημοσίευσε αυτή την μαρτυρία στο Twitter:

′′ Αυτή η γυναίκα είναι η μητέρα μου. Νοσοκόμα 50 ετών, εργάστηκε για 3 μήνες .. 12 με 14 ώρες την ημέρα. στο covid. Διαμαρτύρονταν σήμερα για να πληρωθεί ο μισθός της, να αναγνωρίσει το έργο της. Έχει άσθμα. Είχε την ιατρική ποδιά της. Είναι 1.55."

Εικόνα από το live του Remy Buisine για τον Brut ′′
sa fille a publié sur twitter ce témoignage :
"Cette femme, c'est ma mère. 50 ans, infirmière, elle a bossé pendant 3 mois entre 12 et 14 heures par jour. A eu le covid. Aujourd'hui, elle manifestait pour qu'on revalorise son salaire, qu'on reconnaisse son travail. Elle est asthmatique. Elle avait sa blouse. Elle fait 1m55."

Image issue du direct de Remy Buisine pour Brut"



[----->]

Καταγγελία




Η αστυνομοκρατία δεν θα περάσει. Οι Βολιώτες θα συνεχίσουν να παλεύουν για την υγεία τους.




ΕΓΩ, Ο ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΑΓΓΟΣ, ΚΑΤΑΓΓΕΛΩ:

Βρίσκομαι στο νοσοκομείο με 6 ή 7 κατάγματα στα πλευρά και με θλάση στο συκώτι, χτυπημένος άγρια κ βασανισμένος από τις δυνάμεις καταστολής(ΜΑΤ,ΟΠΚΕ,Ασφάλεια). Υπάρχουν τα σχετικά βίντεο κ φωτογραφίες, όποτε πιστεύω δεν χρειάζεται να τα αναδημοσιεύσω.

Αλλά ας πιάσουμε το νήμα από την αρχή...
Το Σάββατο, πραγματοποιήθηκε ένα μεγάλο συλλαλητήριο ενάντια στη καύση σκουπιδιών από την Lafarge, ενάντια δηλαδή στον καρκίνο και τον θάνατο που πλανάται πάνω από την πόλη μας και το εισπνέουμε όλοι καθημερινά, αφού συνεχως βρωμάει το καμένο πλαστικό στην ατμόσφαιρα της πόλης μας. Κι επειδή βλέπω κάτι ψευτοανακοινωσεις απο τη μεριά της αστυνομίας, που προσπαθούν να βγουν και θύματα(!), παρά τα όσα αίσχη κάνανε και τα χουν καταγράψει ο κόσμος με τα κινητά και τις κάμερές του, μιας και υπάρχει κ ο φακός συγκεκριμένων ρεπόρτερ από συγκεκριμένες φυλλάδες και κανάλια που παίζουν το βρώμικο παιχνίδι της εξουσίας.

Ζήτημα πρώτο, λοιπόν: Ύπηρξε μια «μικρή ομάδα ταραξιών αντιεξουσιαστών» που ήθελε «να χυθεί αίμα αστυνομικών»; Ε, λοιπόν τέτοια ομάδα δεν υπήρξε, το μόνο που υπήρξε ήταν η οργή του κόσμου που θέλησε να μπει στο εργοστάσιο, να κρεμάσει τα πανό του και να διαμαρτυρηθεί και οι «κύριοι» αστυνομικοί παρεμπόδιζαν την είσοδο των διαδηλωτών. Δεν υπολόγισαν όμως πως ο κόσμος έχει απηυδήσει με την κατάσταση αυτή και αν τους μπάτσους τους νοιάζει πιο πολύ το να εκτελούν εντολές απ’ την υγεία τους και από την υγεία όλων των πολιτών, των παιδιών μας και του μέλλοντος αυτής της πόλης, ε κι εμάς δεν μας νοιάζει τότε ποιος θα σταθεί μπροστά μας, θα κάνουμε ότι μπορούμε για να περάσουμε και να διαμαρτυρηθούμε όπως εμείς, οι χιλιάδες πολίτες, οι κινήσεις και τα εγχειρήματα, συλλογικά αποφασίζουμε.

Και ας μας πουν, λοιπόν, αφού όπως ψευδώς ισχυρίζονται πως τους αφορά το ζήτημα, για ποιο λόγο είναι συνέχεια απέναντι μας στις διαμαρτυρίες μας για την καύση, είτε στο δημαρχείο, είτε στη νομαρχία, είτε προχθές στο ίδιο το εργοστάσιο όπως και σήμερα στη Λάρισα, όπως πάντα και παντού. Επίσης, γιατί φέρνουνε ολόκληρο στρατό στη πόλη μας, όταν τίθεται το ζήτημα αυτό, σε μορφή διαμαρτυρίας; Άρα, καλύτερα να μην μιλάνε για την ελάχιστη μορφή βίας απέναντι στη βία που μας επιβάλουν κάθε μέρα.

Και κάπου εκει, ξεκινάει το όργιο της καταστολής. Πέσανε μερικές μπογιές προς τα ΜΑΤ και προς το εργοστάσιο, άντε και καμιά πέτρα, σας το δίνουμε, και οι "άριστοι" ξεκινήσανε να πετάνε κρότου λάμψης και δακρυγόνα μέσα στο κόσμο, σε μεγάλους ανθρώπους, σε μικρά παιδιά, άντρες, γυναίκες, η καταστολή δεν κάνει διακρίσεις. Με το που δημιουργήθηκε ο αναμενόμενος πανικός, οι προστάτες μας με στολή, ξεκίνησαν να χτυπάνε αδιακρίτως ΟΠΟΙΟΝ/Α βλέπανε μπροστά τους, όπως υπάρχουν και τα σχετικά βίντεο και φωτογραφίες. Αφού επικράτησε χάος, συνέλαβαν κάποιους μετά... "μουσικής" των γκλοπς και αφού έγινε η προσπάθεια από αλληλέγγυο κόσμο να απεγκλωβιστούν από την παραλία όσοι βρίσκονταν εκεί, που κι εκεί συλλάβανε κόσμο που πήγε να βοηθήσει, κι ενω όλα είχαν τελειώσει από πλευράς των διαδηλωτών ξαναξεκίνησαν αναίτια να τρέχουν τον κόσμο και το κορυφαίο? Οι πανέξυπνοι, ρίξανε χημικά έξω από το νοσοκομείο! Αν υπάρχει Όσκαρ ηλιθιότητας και σαδισμού, παρακαλώ όπως το αποδώσετε άμεσα στην ΕΛ.ΑΣ.


Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, μαζεύτηκε κόσμος έξω από το αστυνομικό μέγαρο στο Αλιβέρι, απλώς και μόνο για να υποδηλώσει τη παρουσία του και την αλληλεγγύη του προς τα παιδιά που κρατούνταν, ακόμη μία νόμιμη διαμαρτυρία και συγκέντρωση, όπου χτυπήθηκε άσχημα από την αστυνομία για να εκδιωχθούν από που? Από τον δρόμο έξω από το τμήμα! Φυσικά, ξέρουμε πως αυτή είναι η γραμμή, είναι μια σύγχρονη χούντα που τη βλέπουμε καθημερινά κυρίως στη πρωτεύουσα κι απλώς τη ζήσαμε και στη πόλη μας.

Κι εδώ, φτάνουμε στην δικιά μου περίπτωση. Εγώ την Κυριακή δεν ήμουν με το συγκεντρωμένο πλήθος, τυχαία βέβαια, όμως με το που είδα τους δικούς μου ανθρώπους να διαμαρτύρονται έξω από τα δικαστήρια, σταμάτησα αμέσως με το μηχανάκι μου για να συσπειρωθώ με τους αλληλέγγυους. Έτυχε εκείνη τη στιγμή να βγάζουν οι ασφαλίτες το παιδί που είχαν κρατούμενο κι εγώ αντί να τρέξω στο πλήθος, έτρεξα προς το μέρος των μπάτσων να διαμαρτυρηθώ, γιατι έτσι ένιωσα εκείνη τη στιγμή, με έπνιξε το δίκιο μου, έλεγα από μέσα μου κοίτα να δεις, εμ μας μολύνουν τον αέρα με καρκίνο, εμ μας βαράνε αλύπητα τα τσιράκια τους με τα χημικά, τις κρότου λάμψης και τα γκλοπς, εμ μας τραβολογάνε δέσμιους στα δικαστήρια. Δεν πρόλαβα όμως καν να φτάσω στους ασφαλίτες. 

Πετάχτηκε μια διμοιρία ΟΠΚΕ και μια ματ, στοχευμένα και συγκεκριμένα για μένα, μιας και με γνωρίζουν, ήρθαν τρέχοντας κατά πάνω μου και ξεκίνησαν να με βαράνε αναίτια, δολοφονικά, απάνθρωπα κι αλύπητα. Με χτυπούσαν μέχρι που δεν μπορούσα να πάρω ανάσα, γιατί είχα χτυπηθεί άσχημα στα πλευρά, τους φώναζα, δεν τους ένοιαζε καν. Μου βάλανε χειροπέδες και με πήραν σηκωτό, ενώ με βριζανε με το επίθετο μου. Μέσ' στο αμάξι, μου δώσανε μερικές ακόμα και όταν πήγα να σηκώσω λίγο το κεφάλι μου μου λέγανε "κάτω το κεφάλι πούστη", επειδή βογγούσα και έκανα "αααα" απ' τον πόνο, αυτοί μου λέγανε "τι α μωρη κραγμένη" και αλλά τέτοια ωραία. 

Όταν φτάσαμε στο τμήμα, πήρε σειρά ο ασφαλίτης που φαίνεται και στο βίντεο να ανοίγει τη πόρτα από το ασφαλίτικο, με κράταγαν τα οπκε και με βαρούσε αυτός. Όταν φώναζα πως θέλω νοσοκομείο, μου λέγανε άσε ρε τα ψέματα και άλλα τέτοια διάφορα. Όταν ζήτησα λίγο νερό, στην αρχή δεν μου δίνανε κι έπειτα με βάλανε να πιω από έναν καταψύκτη που έτρεχε σταγόνα-σταγονα το νερό και μάλιστα από κάτω προς τα πάνω. Εγώ εντωμεταξύ να 'μαι σακάτης, κατάκοιτος και να μην μπορώ να πάρω τα πόδια μου. 

Και αφού διασκέδασαν όλοι μαζί πάνω μου, με ρίξανε στο κρατητήριο. Τελικά με βγάλανε, αφού τους άκουσα να λένε πως αν με κρατούσαν θα έπρεπε να με παν και νοσοκομείο, άσε σου λέει μην χρεωθούμε κιόλας με το μαλακιστήρι. Όταν ρώτησα το όνομα του ασφαλίτη που με βαραγε για να καταθέσω μήνυση δεν μου απαντούσε και μάλιστα με κορόιδευε και μου λέγε εσύ τι είσαι αστυνομία για να μάθεις? Κι όταν του είπα πως θα του κάνω μήνυση άλλα λέω ποιος θα σε πειράξει, μήπως η αστυνομία? Και γελώντας, σήκωσε τα χέρια και μου λέει: "βλέπεις, τα λες και μόνος σου". 

Τελικά, με πέταξαν έξω απ' το τμήμα χωρίς να μπορώ να πάρω ανάσα καλά-καλά και σίγουρα δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου καθόλου. Δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα εκείνη την ώρα, ούτε να πάρω κάποιον τηλέφωνο ούτε να πάρω το ΕΚΑΒ, τίποτα, ένιωθα σαν μισοπεθαμενος και απλώς προσπαθούσα κούτσα κούτσα να φτάσω κάπου, ούτε ήξερα που, να βρω λίγο νερό να πιω, να κάνω κάτι για να επιβιώσω, έτσι ένιωθα εκείνη τη στιγμή. Ευτυχώς με βρήκανε κάποια παιδιά που πήγαιναν φαγητό και πράγματα στο παιδί που κρατούνταν από τα γεγονότα του Σαββάτου, με μαζεψαν, με πήγανε σπίτι, επικοινώνησα με τους δικούς μου, πήραμε τηλέφωνο το ΕΚΑΒ και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε...

Ξέρω πως η επίθεση εναντίον μου ήταν στοχευμένη. Ξέρω πως δεν τους νοιάζει να βαράνε μπροστά στα μάτια του κόσμου και να κάνουν επίδειξη εξουσίας. Ξέρω πως δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι σε σχέση με τον ρόλο της αστυνομίας, όσα και να αποκαλυφθούν για αυτούς, αφού είναι οι εντολοδόχοι εκτελεστές του κρατικού μηχανισμού. Αλλά αν θεωρούν πως μας φοβίζουν, εκεί κάνουν ένα μεγάλο λάθος: δεν μας φοβίζουν, μας εξοργίζουν. Οι ιδέες μας, οσους κι από 'μας αν σκοτώσουν, δεν θα πεθάνουν ποτέ, θα κατοικούνε πάντα στα μυαλά των ελεύθερων ανθρώπων. Ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε πάντα εδώ, ενάντια σε κάθε τι που μας πνίγει και δεν μπορούμε να ανασάνουμε, ενάντια στο άδικο, για την ελευθερία όλων μας, σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Κι ας μην νικήσουμε ποτέ... Θα πολεμάμε πάντα!!