Από το Θανάση Σκαμνάκη
Αν κανείς νομίζει πως η πολιτική είναι μόνο συνθήματα, καθαρές
ανατροπές και αίθρια σαφή τοπία, όπου όποιος χαμογελά είναι με τους καλούς και
όποιος είναι στυφός είναι με τους άλλους, αρκεί να κοιτάξει την πραγματικότητα.
Πολλές ιδέες, πολύπλοκες σχέσεις, αντιφάσεις, πολλά χαμόγελα
από στυφές απόψεις και ιδέες. Μπορεί όλα να ανάγονται στο βασικό, αλλά μεταξύ
του βασικού και των επί μέρους παρεμβάλλονται τόσα, τόσες δολιχοδρομίες, τόσο
σκοτεινά τούνελ, δυσπρόσιτες περιοχές, ώστε ζαλίζεται ο απλοϊκός νους και
παραδίδεται, είτε στην αδιαφορία, δεν είναι για μένα αυτά ας έρθουν όπως νάναι,
είτε στην μονοσήμαντη παραδοχή, προς τη μια κατεύθυνση, έτσι τα βρήκαμε, έτσι
θα είναι, αυτή είναι η φύση του ανθρώπου και η τάξη των πραγμάτων, είτε προς
την άλλη, το μόνο είναι η ανατροπή, δεν υπάρχουν αποχρώσεις, πέντε, δέκα,
είκοσι κόμματα αλλά δυό πολιτικές.
Οι διαπιστώσεις αυτές τόσο αφορούν γενικές λειτουργίες
κομμάτων, κινήσεων, ρευμάτων της εποχής μας, συμπεριφορές και αντιδράσεις
ατόμων, όσο και υπογραμμίζουν την ανάγκη μιας συμπεριφοράς που δεν θα υποτιμά
τα επί μέρους, θα ασκεί πολιτική, θα συμμαχεί και θα συγκρούεται, θα θέτει
προτεραιότητες και θα παραμένει ενεργή και έτοιμη σε κάθε μέτωπο της πάλης που
δημιουργεί αυτή η πολλαπλή πραγματικότητα (τουτέστιν δεν θα διαφεύγει από
εκείνα που δεν είναι στον προγραμματισμό της!). Και πρωτίστως, μέσα σε όλα
αυτά, θα μπορεί να αναγνωρίζει, να προβάλλει και να υπερασπίζεται το κύριο.
Το σχόλιο αφορά και την τωρινή επικαιρότητα. Ο Μακρόν, επί
παραδείγματι, βγαίνει ο κύριος αντίπαλος του Μπολσονάρο για την καταστροφή του
Αμαζονίου και την υπεράσπιση του περιβάλλοντος. Τα ύστερα του κόσμου!…
Κι η δήμαρχος του Παρισιού Αν Ινταλγκό (Anne Hidalgo) απονέμει
τιμητικό μετάλλιο στην Πία Κλεμπ (Pia Klemp) για τη στάση της απέναντι στους
μετανάστες. (Μέρος αυτών των μεταναστών προέρχονται από την Τυνησία και τη
Λιβύη τις οποίες βομβάρδισε και διέλυσε η γαλλική κυβέρνηση).
Η Πία Κλεμπ είναι η πλοίαρχος των πλοίων Iuventa και Sea Watch
3 (μαζί με την Καρόλα Ρακέτε), που έχουν σώσει χιλιάδες μετανάστες στη
Μεσόγειο. Και η οποία αποδεικνύει πως μπορεί να υπερασπίζεται το κύριο.
Η απάντησή της εγγράφως στην απόφαση της δημάρχου είναι σαφής:
“Παρίσι, σ‘ αγαπώ”, έγραφε στην απάντησή της. “Σ’ αγαπώ για
όλους τους ελεύθερους και αλληλέγγυους ανθρώπους που ζουν εντός σου και που
αγωνίζονται για την ελευθερία κάθε μέρα, όρθιοι, αγκαλιασμένοι, μοιράζοντας
κουβέρτες, φιλία και αλληλεγγύη. Σ‘ αγαπώ γι‘ αυτούς που μοιράζονται τα σπίτια
τους, την αγάπη τους και τους αγώνες τους καθημερινά, χωρίς να νοιάζονται για
την εθνικότητα του διπλανού τους ή αν έχει χαρτιά ή όχι”.
“Κυρία Hidalgo, θέλετε να με παρασημοφορήσετε για την
αλληλέγγυα δράση μου στη Μεσόγειο, επειδή τα πληρώματά μας εργάζονται
καθημερινά για να σώζουν μετανάστες μέσα σε δύσκολες συνθήκες. Την ίδια στιγμή,
η αστυνομία σας κλέβει τις κουβέρτες ανθρώπων που αναγκάζονται να ζουν στους
δρόμους, ενώ καταστέλλετε διαδηλώσεις και αντιμετωπίζετε σαν εγκληματίες όσους
υπερασπίζονται τα δικαιώματα των μεταναστών και των αιτούντων άσυλο. Θέλετε να μου
δώσετε ένα μετάλλιο για πράξεις που καταπολεμάτε μέσα στα τείχη σας. Είμαι
βέβαιη ότι δεν θα εκπλαγείτε που θα με δείτε να αρνούμαι το παράσημο Grand
Vermeil.
Παρίσι, δεν είμαι μία ανθρωπίστρια. Δεν είμαι εδώ για να
«βοηθήσω». Στέκομαι δίπλα σου. Δεν χρειαζόμαστε παράσημα. Δεν χρειαζόμαστε
εξουσίες που να αποφασίζουν ποιος είναι «ήρωας» και ποιος είναι «παράνομος».
Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει λόγος να το κάνουμε αυτό επειδή είμαστε όλοι
ίσοι.
Αυτό που χρειαζόμαστε είναι ελευθερία και δικαιώματα.
Είναι καιρός να καταγγείλουμε τις υποκριτικές τιμές και να
καλύψουμε το κενό με την κοινωνική δικαιοσύνη.
Είναι καιρός να πετάξουμε μακριά όλα τα μετάλλια και να γίνουν
δόρατα της επανάστασης! Χαρτιά και στέγη για όλους! Ελευθερία κίνησης και
εγκατάστασης!”
Ξέρω πως εμπλέκονται οι ΜΚΟ, για την ακρίβεια πολλές ή και οι
πιο πολλές, με περίεργα σχέδια, αλλά η απάντηση της Πία Κλεμπ στη δήμαρχο είναι
ένα διαμάντι ανάλογο με εκείνα που κοσμούν το ανθρώπινο σύμπαν: την άρνηση του
Ζαν Πολ Σαρτρ να πάρει το Νόμπελ Λογοτεχνίας και την ενέργεια του Μάρλον
Μπράντον που έστειλε την ινδιάνα φίλη του να παραλάβει το Όσκαρ,
διαμαρτυρόμενος για την παραβίαση των δικαιωμάτων των ινδιάνικων φυλών.
Επί πλέον το θέμα είναι επίκαιρο ούτως ή άλλως, αλλά αποχτά
και μια ειρωνική απόχρωση όταν εμφανίζεται τις ίδιες μέρες που οι σιδερόφρακτοι
ιππότες της ελληνικής κυβέρνησης αποφασίζουν να φέρουν το νόμο και την τάξη στα
Εξάρχεια εκκενώνοντας κτίρια από μετανάστες, γυναίκες και παιδιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου