Και μια τελευταία σκέψη για απόψε. Δεν μπορεί κάθε
συλλογικότητα η κόμμα στην Ελλάδα- ακόμη και όταν θετικά η καλόπιστα
συμπαραστέκεται στον αγωνιζόμενο λαό της Γαλλίας - να του φοράει τα
χαρακτηριστικά που αυτή θέλει.Τα κίτρινα γιλέκα ξεκίνησαν σαν μια ειρηνικότατη
διαδήλωση κατά της κοινωνικής και οικονομικής καταπίεσης της κυβέρνησης.
Απέναντι
στην κτηνώδη γιγάντια καταστολή του καθεστώτος Μακρόν, έχουν δικαίωμα να
αντισταθούν και με την ελάχιστη αναγκαία αντιβία. Δεν εννοώ εδώ τους μπαχαλάκηδες
που σπάνε μαγαζιά,να μην παρεξηγηθώ Αλλά όταν σου κατεβάζουν τανκς και σου
ρίχνουν πλαστικές σφαίρες,είναι υπερβολικό να ασκήσεις μορφές λαϊκής
αντίστασης;
Όχι, η εξέγερση ενάντια στους αντιδραστικούς είναι δίκαιη. Είναι
σαφές τι εννοώ,δεν εννοώ όπλα, εννοώ οδοφράγματα, πέτρες και τα συναφή. Τα
παραδοσιακά μέσα των γαλλικών εξεγέρσεων ιστορικά.
Ποιο επιτάσσει
να βάλουμε εμείς στεγανά όρια σε ένα κίνημα,που δεν τα δέχεται το ίδιο για τον
εαυτό του; Γιατί το ΠΑΜΕ καλεί σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στις ειρηνικές κινητοποιήσεις
του γαλλικού λαού,υπάρχει κάποια περίπτωση να παρεξηγηθούν οι αλληλέγγυοι οτι
είναι βίαιοι; Κι όλα αυτά,πέρα από καλές τυχόν προθέσεις, δεν αποπνέουν έναν
ευρωκομμουνιστικότατο σεβασμό του ΠΑΜΕ στην αστική νομιμότητα; Στο κάτω
κάτω,για άλλη χώρα πρόκειται,δεν είπε κανείς να σπάσουμε βιτρίνες στην πλατεία
Συντάγματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου