του Κώστα Λαπαβίτσα
Το καταστάλαγμα του δευτέρου συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ, όπως το
απέδωσε ο πρόεδρός του Αλέξης Τσίπρας, ήταν περίπου το εξής:
Ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές του 2015 υποσχόμενος άρση της λιτότητας, διαγραφή του χρέους και ριζοσπαστική αλλαγή της χώρας, πάντα εντός της ΟΝΕ. Στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές διαπίστωσε ότι αυτό ήταν ανέφικτο, μια «αυταπάτη».
Δεν θέλησε ωστόσο να προχωρήσει στην επιλογή της εξόδου γιατί, κατά την άποψή του, θα ήταν «πυρηνική καταστροφή», ιδίως για τις τραπεζικές καταθέσεις. Προτίμησε να υιοθετήσει το πρόγραμμα των δανειστών, δηλαδή του κ. Σόιμπλε.
Σήκωσε το βάρος της διαχείρισης του μνημονίου υπέρ των λαϊκών στρωμάτων και «βήμα βήμα» θα παλέψει για την αλλαγή των «συσχετισμών» στην Ευρώπη ώστε να υπάρξει ο κοινωνικός μετασχηματισμός, έστω και από αυτόν τον δρόμο. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν λύγισε.
Θα μπορούσε κανείς εύκολα να ειρωνευτεί αυτό το συνονθύλευμα δικαιολογιών. Κανείς επίσης δεν μπορεί να είναι βέβαιος για το τι πραγματικά πιστεύει ένας άνθρωπος που ζήτησε από τον ελληνικό λαό να πει «Οχι» για να το κάνει αμέσως «Ναι». Αυτό που είναι αναμφίβολο είναι ότι ο κ. Τσίπρας έχει οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε πλήρες πολιτικό αδιέξοδο.
Ο λόγος είναι ότι η προοπτική της ριζοσπαστικής αλλαγής της κοινωνίας μέσα από τα μνημόνια είναι ακόμη μεγαλύτερη «αυταπάτη» από την προηγούμενη της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Το πρόγραμμα των δανειστών όχι μόνο δεν επιτρέπει αλλαγή των κοινωνικών συσχετισμών υπέρ των πολλών, αλλά δεν αφήνει καν περιθώριο για ταχύρρυθμη ανάπτυξη. Οσο για την αλλαγή της ΟΝΕ και της Ε.Ε. σε φιλολαϊκή κατεύθυνση, μόνος κάποιος αφελής θα μπορούσε αν πιστέψει ότι η Γερμανία θα επέτρεπε κάτι τέτοιο.
Το πρόγραμμα του Σόιμπλε σταθεροποιεί τα ελληνικά ελλείμματα, καθηλώνοντάς τη χώρα σε χαμηλή ανάπτυξη, υψηλή ανεργία, μετανάστευση της νεολαίας, ανισότητα και φτώχεια.
Το πλαίσιο πολιτικής που σήμερα εφαρμόζει ο ΣΥΡΙΖΑ θα κρατήσει ίσως τη χώρα στην ΟΝΕ, αλλά μέσα σε ιστορική παρακμή. Αν ο κ. Τσίπρας όντως πιστεύει αυτά που λέει, τότε απλώς θα οργώνει την έρημο Σαχάρα με την ψευδαίσθηση ότι «βήμα-βήμα» θα τη μετατρέψει σε εύφορο αγρό.
Δεν είχαν όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ τις «αυταπάτες» τού κ. Τσίπρα. Η πλευρά που ήθελε την έξοδο είχε πολύ καλύτερη αντίληψη για το πώς πραγματικά λειτουργεί η Ευρώπη και είχε προειδοποιήσει για το αποτέλεσμα της «σκληρής διαπραγμάτευσης». Η ίδια πλευρά αντιλαμβάνεται σήμερα πολύ καλύτερα πού πραγματικά οδηγείται η χώρα «βήμα βήμα».
Μεγάλα στρώματα του ελληνικού λαού έχουν επίσης καταλάβει το πώς κινείται ο κ. Τσίπρας γι’ αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει δημοσκοπικά. Το μόνο ερώτημα είναι αν η ελληνική κοινωνία έχει τις δυνάμεις για να κάνει αυτό που απαιτείται ώστε να αποφύγει την παρακμή.
Ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές του 2015 υποσχόμενος άρση της λιτότητας, διαγραφή του χρέους και ριζοσπαστική αλλαγή της χώρας, πάντα εντός της ΟΝΕ. Στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές διαπίστωσε ότι αυτό ήταν ανέφικτο, μια «αυταπάτη».
Δεν θέλησε ωστόσο να προχωρήσει στην επιλογή της εξόδου γιατί, κατά την άποψή του, θα ήταν «πυρηνική καταστροφή», ιδίως για τις τραπεζικές καταθέσεις. Προτίμησε να υιοθετήσει το πρόγραμμα των δανειστών, δηλαδή του κ. Σόιμπλε.
Σήκωσε το βάρος της διαχείρισης του μνημονίου υπέρ των λαϊκών στρωμάτων και «βήμα βήμα» θα παλέψει για την αλλαγή των «συσχετισμών» στην Ευρώπη ώστε να υπάρξει ο κοινωνικός μετασχηματισμός, έστω και από αυτόν τον δρόμο. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν λύγισε.
Θα μπορούσε κανείς εύκολα να ειρωνευτεί αυτό το συνονθύλευμα δικαιολογιών. Κανείς επίσης δεν μπορεί να είναι βέβαιος για το τι πραγματικά πιστεύει ένας άνθρωπος που ζήτησε από τον ελληνικό λαό να πει «Οχι» για να το κάνει αμέσως «Ναι». Αυτό που είναι αναμφίβολο είναι ότι ο κ. Τσίπρας έχει οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ σε πλήρες πολιτικό αδιέξοδο.
Ο λόγος είναι ότι η προοπτική της ριζοσπαστικής αλλαγής της κοινωνίας μέσα από τα μνημόνια είναι ακόμη μεγαλύτερη «αυταπάτη» από την προηγούμενη της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Το πρόγραμμα των δανειστών όχι μόνο δεν επιτρέπει αλλαγή των κοινωνικών συσχετισμών υπέρ των πολλών, αλλά δεν αφήνει καν περιθώριο για ταχύρρυθμη ανάπτυξη. Οσο για την αλλαγή της ΟΝΕ και της Ε.Ε. σε φιλολαϊκή κατεύθυνση, μόνος κάποιος αφελής θα μπορούσε αν πιστέψει ότι η Γερμανία θα επέτρεπε κάτι τέτοιο.
Το πρόγραμμα του Σόιμπλε σταθεροποιεί τα ελληνικά ελλείμματα, καθηλώνοντάς τη χώρα σε χαμηλή ανάπτυξη, υψηλή ανεργία, μετανάστευση της νεολαίας, ανισότητα και φτώχεια.
Το πλαίσιο πολιτικής που σήμερα εφαρμόζει ο ΣΥΡΙΖΑ θα κρατήσει ίσως τη χώρα στην ΟΝΕ, αλλά μέσα σε ιστορική παρακμή. Αν ο κ. Τσίπρας όντως πιστεύει αυτά που λέει, τότε απλώς θα οργώνει την έρημο Σαχάρα με την ψευδαίσθηση ότι «βήμα-βήμα» θα τη μετατρέψει σε εύφορο αγρό.
Δεν είχαν όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ τις «αυταπάτες» τού κ. Τσίπρα. Η πλευρά που ήθελε την έξοδο είχε πολύ καλύτερη αντίληψη για το πώς πραγματικά λειτουργεί η Ευρώπη και είχε προειδοποιήσει για το αποτέλεσμα της «σκληρής διαπραγμάτευσης». Η ίδια πλευρά αντιλαμβάνεται σήμερα πολύ καλύτερα πού πραγματικά οδηγείται η χώρα «βήμα βήμα».
Μεγάλα στρώματα του ελληνικού λαού έχουν επίσης καταλάβει το πώς κινείται ο κ. Τσίπρας γι’ αυτό και ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει δημοσκοπικά. Το μόνο ερώτημα είναι αν η ελληνική κοινωνία έχει τις δυνάμεις για να κάνει αυτό που απαιτείται ώστε να αποφύγει την παρακμή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου