Η διαφορά,στη γραβάτα

Του ΣΤΑΘΗ*

Ωδινεν όρος κι έτεκεν μυν. Με τυμπανοκρουσίες ο κ. Τσίπρας είχε ζητήσει αυτήν τη συνεδρίαση και κατέφθασε στην αίθουσα με στρακαστρούκες. Εφερε -βαρύ πυροβολικό- στη Βουλή 13 φακέλους! - ποιοι απ’ αυτούς ήταν απότοκα μνημονιακών υποχρεώσεων; Και για όσους δεν ισχύει κάτι τέτοιο, γιατί τα παρεπόμενά τους δεν έχουν θεραπευτεί, 15 μήνες τώρα, από άλλους νόμους; Κιχ...

Ηταν μια αποκαρδιωτική συνεδρίαση. Ο λόγος του κ. Μητσοτάκη ξεπατίκωνε και χρησιμοποιούσε πρόσφατα άρθρα του κ. Πρετεντέρη. Τα εξώφυλλα των «Νέων» και του «Βήματος» είχαν την τιμητική τους - και εκείνα που επαινούσαν τον κ. Τσίπρα, και εκείνα που τον αμαύρωναν, αναλόγως του αγορητή σ’ αυτήν τη θλιβερή κοκορομαχία.

Ωδινεν όρος κι έτεκεν Μαυρίκον. Ο κ. Τσίπρας δεν βρίσκεται σε πόλεμο με τη διαπλοκή, βρίσκεται σε πόλεμο με τον ΔΟΛ. Κι αυτά είναι δύο τελείως διαφορετικά πράγματα. Γι’ αυτό

και οι φθηνές ρητορικές του αρχηγού τού αντι-ΣΥΡΙΖΑ, «θα χάσετε το μέτρημα», «βουτιές και μακροβούτια», «οι απαντήσεις θα δοθούν επί της οθόνης» και άλλα τέτοια περινούστατα, με τον κ. Μητσοτάκη να ανταποκρίνεται πλήρως με τη δική του ρητορική, τη ρητορική του έτερου κόκορα, του εταίρου κόκορα.

Διότι επί της ουσίας και οι δύο το ίδιο κουστούμι του ίδιου ρόλου φορούσαν, με μόνη διαφορά τη γραβάτα. Οταν δηλαδή ο κ. Τσίπρας κατηγορούσε τους προκατόχους του για την ασυλία που εξασφάλισαν σε πολλούς απ’ όσους διαχειρίσθηκαν δημόσιο χρήμα, δεν κατηγορούσε βεβαίως και τον εαυτόν του που κάνει ακριβώς το ίδιο. Καθ’ ότι διά νόμου και εκ προοιμίου έχουν ασυλία για τις πράξεις τους όσοι πουλάνε αεροδρόμια, λόγου χάριν, καθώς και όσοι διοικούν τις τράπεζες που οι ίδιοι χρεοκόπησαν.

Μέσα στο ανήθικο θέατρο του παραλόγου που παίζει ο κ. Τσίπρας, ξεχνάει ότι οι άνθρωποι γνωρίζουν πως δεν υπάρχουν δύο Στουρνάρες αλλά ένας. Οι δύο αρχηγοί χθες επιδόθηκαν στον άγονο αγώνα της απόδειξης ποιος είναι λιγότερο χειρότερος από τον άλλον.

Χωρίς ντροπή ο κ. Τσίπρας επικαλέσθηκε τον ΟΟΣΑ τον οποίον μετά βδελυγμίας έπτυε. Ανακάλυψε ότι ο κ. Γκουρία είναι ένας το ίδιο ωφέλιμος κύριος για την Ελλάδα όσο και ο κ. Σόιμπλε. Με στεντόρειες φωνές κατηγορούσε ο κ. Τσίπρας τη Ν.Δ. για τις τροπολογίες που έφερνε νύχτα, την ίδια στιγμή που ακριβώς το ίδιο κάνει και ο ΣΥΡΙΖΑ - έτσι, χωρίς ντροπή. Διότι έτσι είναι, αν ο κ. Τσίπρας έτσι νομίζει, ασχέτως

αν νομίζει απίθανα πράγματα, όπως ότι «οι εννέα στους δέκα αγρότες ευνοούνται και για αυτό σταμάτησαν τις κινητοποιήσεις»(!!!). Γενικώς ο κ. Πρωθυπουργός περιέγραψε χθες μια χώρα στην οποίαν δεν ζει ούτε ένας από μας, πλην ίσως της Ζήμενς, με έναν Μητσοτάκη απέναντι(;) να μιλά για «δήθεν πρόβλημα διαφθοράς και διαπλοκής»(!!!). Προφανώς ο κ. Παπασταύρου είναι ένας αόρατος άνθρωπος, και ο κ. Σαμαράς απλώς ένας απών από τη χθεσινή Ολομέλεια.

Ηταν μια θλιβερή κοινοβουλευτική εικόνα μιας χώρας που καταστρέφεται, με τον κ. Πρωθυπουργό να δηλώνει ότι αυτά τα περί καταστροφής είναι αποκυήματα της φαντασίας του Τύπου. Σωστός! Διότι οι άνεργοι είναι κατά φαντασίαν άνεργοι, το ΕΣΥ είναι κατά φαντασίαν ασθενής, και γενικώς «οι δράκοι στα παραμύθια έγιναν κατοικίδια και νιαουρίζουν» - Τσίπρας κι αυτό! Με τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ να περιμένουν να γαντζωθούν από κάτι τέτοιες εξυπνάδες για να χειροκροτήσουν.

Στο ίδιο και στο αυτό επίπεδο κινήθηκαν και πλήθος άλλων αγορητών. Είδαμε τον υπουργό κ. Παπαγγελόπουλο να «ξεκατινιάζεται» («γιατί ασχολείται αυτός μαζί μου;»), να φλερτάρει ακόμα και με την οικογενειακή ευθύνη(!) που έχει μια εισαγγελεύς, φέρ’ ειπείν, αν ο άντρας της πολιτεύεται, κι άλλα εξόχως κινδυνώδη. Γενικώς δόθηκε χθες η εντύπωση  

(που είναι κατά πάσαν πιθανότητα αληθής) ότι οι εισαγγελείς λειτουργούν ως κλίκες, ότι θάλλει η ευνοιοκρατία, οι μαφιόζικες μέθοδοι, ότι εξυφαίνονται συνωμοσίες και ανήθικες σκευωρίες - όλα έτσι ξεδιάντροπα, χωρίς ταυτοχρόνως να προτείνονται οι αντίστοιχες θεραπείες. Μάλιστα πηγαίνοντας παραπέρα μέσα στο έρεβος των σκοπιμοτήτων, υπήρξαν πολλοί, ανάμεσά τους και ο κ. Πρωθυπουργός, που σε ένα υμνητικό κρεσέντο υπέρ του δόγματος ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, επαινούσαν τα παρανόμως αποκτηθέντα αποδεικτικά στοιχεία ως νόμιμο αποδεικτικό υλικό. Ευτελή πράγματα που θα τα βρουν μπροστά τους οι εισηγητές τους, αφού στο μεταξύ θα έχουν και αυτά βλάψει το πολίτευμα.

Ενα πολίτευμα που νοσεί και που πολλές από τις νοσηρές πλευρές του εξήραν χθες στη Βουλή πολλοί απ’ τους ταγούς του. Επαινέθηκαν οι Ανεξάρτητες Αρχές (που συσκοτίζουν τη διάκριση των εξουσιών και μεταθέτουν ευθύνες μέσω προσώπων που ουδείς εξέλεξε και που λογοδοτούν μόνον στα κόμματα που τα διόρισαν). Επαινέθηκαν (ή αποδοκιμάστηκαν) οι ΜΚΟ αναλόγως του ποιος τις ελέγχει (ή ποιον ελέγχουν αυτές) - διότι «τα λεφτά είναι πολλά, μάγκα μου». Αλλο οι ΜΚΟ που ταΐζει η Δεξιά, άλλο οι ΜΚΟ που ταΐζει η Αριστερά, άλλο οι αριστεροί που ταΐζουν οι ΜΚΟ και άλλο οι δεξιοί που ταΐζονται από τις ΜΚΟ. Με τον κ. Τσίπρα

σε μια κορύφωση της νομικής του σκέψης και της πολιτειακής του αντίληψης να δηλώνει (με αφορμή τη διάκριση των τριών εξουσιών) ότι «οι τρεις εξουσίες οφείλουν να ελέγχουν η μία την άλλη»! Δηλαδή η κυβέρνηση να ελέγχει τη Βουλή; Δηλαδή η κυβέρνηση να ελέγχει τη Δικαιοσύνη; Δηλαδή η Βουλή να ελέγχει τη Δικαιοσύνη; Δηλαδή η Δικαιοσύνη να ελέγχει τη Βουλή; (Οχι τους βουλευτές, τη Βουλή!) Τι είναι αυτά; Στρατηγικός σχεδιασμός Καρανίκα; Μπορεί ένας πρωθυπουργός να αντιλαμβάνεται έτσι το πολίτευμα; Αλίμονο!

Τελικώς, όλα είναι ένα «αφήγημα» (λέξη που έδωσε και πήρε στη χθεσινή θλιβερή συνεδρίαση). Οπου ομιλούσαν όλοι περί δικαιοσύνης, αλλά δεν έλεγαν λέξη (πλην του κ. Κουτσούμπα) για την απεργία των δικηγόρων. Οπου, όταν λάμβανε τον λόγο η Χρυσή Αυγή αποχωρούσαν αντιδημοκρατικότατα οι δημοκράτες βουλευτές απ’ την αίθουσα - ένα ακόμα δείγμα της ρηχής καρκατσουλιάς που δέρνει τη Μεταπολίτευση και εν τέλει εκτρέφει τα φασιστικά τέρατα.

Το τραγικότερο όμως όλων είναι ότι σχεδόν τίποτα δεν ελέχθη χθες από του βήματος της Βουλής με ανθρώπινο τρόπο. Οι περισσότεροι αγορητές φέρονταν σαν να βρίσκονταν σε πάνελ, προσπαθώντας να πουλήσουν την ατάκα και να βγάλουν τον τίτλο. Οι περισσότεροι προσπαθούσαν να βγάλουν ο ένας τα άπλυτα του άλλου στη φόρα, ο κ. Λεβέντης κυκλοφορούσε στο καφενείο που έχει μέσα στο μυαλό του, Καμμένος, Βενιζέλος, Θεοδωράκης - επίπεδο δάπεδο. Ετσι (μας) δουλεύει το πολιτικό σύστημα, αυτό θα προσπαθούσε να αλλάξει και ο ΣΥΡΙΖΑ, που τώρα σείει κι αυτός σκιάχτρα. Οχι, ο κ. Τσίπρας δεν βρίσκεται σε πόλεμο με τη διαπλοκή, αλλά με τον ΔΟΛ. Οσο για τις τέσσερις τηλεοπτικές άδειες, αυτές ελέγχονται καλύτερα απ’ τις δεκατέσσερις. Από ένα σύστημα που ήδη ζητά τη φίμωση, το θάψιμο, ακόμα και την απόλυση δημοσιογράφων που το ενοχλούν.

Βεβαίως, ελέχθησαν και δυο-τρία καλά πράγματα για τη δημιουργία εξεταστικών επιτροπών (με τη γνωστή αποτελεσματικότητα), για επαναδιαπραγμάτευση με τη Ζήμενς (με διαπραγματευτή τον Σόιμπλε;) κι άλλα εύηχα πλην όμως όχι κακόηχα, όπως η έρευνα για τη δημιουργία του χρέους και την αξιοποίησή του, ώστε να γίνει η Ελλάδα προτεκτοράτο και «κάθε λέξη του Συντάγματος» να γίνει γερμανική διαταγή και τελεσίγραφο.

Ομως ο κ. Τσίπρας δεν πρέπει να ξεχνά ότι «υπάρχουν Δικαστές στο Βερολίνο», μια μεταφορά της ελπίδας που, στην περίπτωσή μας, μπορεί να έχει γίνει κυριολεξία της δυστυχίας, αλλά η οποία στην ουσία δεν χάνει το νόημά της. Ναι, «υπάρχουν Δικαστές στο Βερολίνο». Και εκτός απ’ αυτούς υπάρχουν και οι πολίτες που ούτε με πυροτεχνήματα σκέφτονται, ούτε με αποπροσανατολισμούς χειραγωγούνται, ούτε με αντικατοπτρισμούς παραμυθιάζονται...  

*Δημοσιεύθηκε στο e-nikos.gr την Πέμπτη 31 Μαρτίου 2016

 [--->]