Φίλε Πιτσιρίκο,
Σήμερα ο Αλεξαντώνης αποδέχτηκε τα πάντα, υιοθετώντας ουσιαστικά το γνωστό από τα παλιά story που λέγανε και ξαναλέγανε οι απολογητές της ΕΕ και των μνημονίων για το μεταναστευτικό.
Μα φυσικά το ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα από μόνοι μας χωρίς να περιμένουμε τις αποφάσεις των «εταίρων» και για το ζήτημα αυτό.
Υπάρχει το Δουβλίνο 1 και 2 που πρέπει –αν και διαφωνούμε– να σεβαστούμε.
Εκτός δηλαδή από την διαγραφή του χρέους και των πολιτικών λιτότητας και ύφεσης, θα πρέπει να περιμένουμε την ανατροπή των συσχετισμών στην ΕΕ προκειμένου να μεταβληθεί και η μεταναστευτική πολιτική της ΕΕ.
Ζήσε μαύρε μου, δηλαδή. Στο μεταξύ, θα συνεχίζουμε να μετράμε νεκρούς και κατεστραμμένες ζωές, ως ότου ο Μάης του ’68 συναντηθεί με την Οκτωβριανή επανάσταση, κάπου στα μέσα κάποιου επόμενου Ιούλη.
Εδώ στην Εσπερία, ο χρόνος πια μετράει ανάποδα για το 20ήμερο των διακοπών στην Ελλάδα.
Σε αντίθεση με πέρσι το καλοκαίρι που περίμενα με αγωνία το κάθε λεπτό που θα με έφερνε ξανά κοντά στην πατρίδα, φέτος δεν μου κάνει και μεγάλο κέφι.
Το τσαλακωμένο «ΟΧΙ» που μας πέταξε στα μούτρα ο αλήτης και η ελπίδα -ουσιαστικά αυταπάτη- που έσβησε η τέταρτη στην σειρά μνημονιακή κυβέρνηση του τόπου, αφήνουν μια μεγάλη πίκρα στην καρδιά.
Γνωρίζω, βέβαια, πως όλα αυτά θα αλλάξουν μόλις με φωτίσει ο ήλιος και με αγκαλιάσει η γαλανή μας θάλασσα.
Γνωρίζω πως η καρδιά μου θα αλαφρώσει μόλις «ξοδέψω» το πρώτο μου βράδυ στην παραλία να κοιτώ στον ουρανό τα αστέρια, να ακούω το κύμα να σκάει απαλά στην αμμουδιά, να σκέφτομαι ξανά σιωπηλά και άτακτα.
Γνωρίζω πως θα τραγουδήσω, θα χορέψω και θα πιω πολύ και όμορφα ετούτες τις λίγες μέρες.
Γνωρίζω επίσης ότι θα επιστρέψω πίσω στην μονίμως συννεφιασμένη Εσπερία.
Γνωρίζω ότι θα ζήσω πολλά ακόμα χρόνια εκεί κι ας μην ήταν πουθενά γραμμένο μέσα στα όνειρα μου.
Γνωρίζω τέλος ότι μπορεί να θεωρηθώ από φίλους και συγγενείς «τυχερός», και ίσως τελικά να πρέπει στο τέλος να πιστέψω κι εγώ πως είμαι.
Κι ενώ ετοιμάζομαι για τις «διακοπές στην πατρίδα» ακούω και μαθαίνω όλα τα τρομερά για την μοίρα των δύστυχων αυτών κι απελπισμένων ανθρώπων που το κύμα τους ξεβράζει στην γη μιας άλλης απελπισίας λες και έρχεται η αληθινή ζωή να αποδείξει τα όσα οι αρχαίοι και οι νεώτεροι τραγωδοί εξιστορούσαν.
Το κακό που φέρνει κι άλλο κακό.
Το κακό που ανήμποροι άνθρωποι ξορκίζουν τραβώντας το συνεχώς κοντά τους.
Κι αναρωτιέμαι αλήθεια πόσο Ευρωπαίοι αισθάνονται με όλα αυτά, όλοι εκείνοι που έβγαιναν στις πλατείες διαδηλώνοντας το «Μένουμε Ευρώπη».
Καλά εμείς που είπαμε –στο βαθμό που ο καθένας από μας το είπε– πως δεν την θέλουμε ετούτη την Ευρώπη, αυτοί;
Πώς νιώθουν αυτοί;
Μια χώρα που «μένει Ευρώπη», στον σκουπιδοτενεκέ της Ευρώπης. Δεν τους βρωμάει καθόλου;
Πάντως, οι επόμενοι μήνες θα είναι δύσκολοι, πολύ δύσκολοι για τον λαό.
Ο Τσίπρας φυσικά είναι ήδη νεκρός· το ξέρει ή δεν το ξέρει είναι πια εντελώς αδιάφορο.
Κανένας από τους στόχους που έχουν -ή που θα τεθούν- με το τρίτο μνημόνιο δεν πρόκειται να επιτευχθεί.
Χρήματα από τους φόρους και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας δεν πρόκειται να μαζευτούν και οι δανειστές θα απαιτήσουν καινούργια μέτρα πολύ σύντομα.
Οι συγκρούσεις θα κορυφωθούν με την απόπειρα των τραπεζιτών να πάρουν τα σπίτια και τις περιουσίες των δανειοληπτών.
Αυτό θα συμβεί πολύ σύντομα, ίσως και μέσα στο 2015.
Οι τράπεζες θα πρέπει να ξεκαθαρίσουν τα κόκκινα και πορτοκαλί δάνεια τους, να ανακεφαλαιοποιηθούν για μια ακόμη φορά από το Ελληνικό κράτος και μετά να πωληθούν έναντι πινακίου φακής στους Γερμανούς και στους Γάλλους.
Αυτό είναι το σχέδιο και η επόμενη μάχη θα δοθεί μέσα στα διαμερίσματα των φτωχών πολιτών που θα βγαίνουν σε πλειστηριασμό.
Στα σπίτια και όχι στα δικαστήρια· το λύσανε αυτό με τον νέο ποινικό κώδικα που ψήφισε πριν από λίγες βδομάδες η μνημονιακή παράταξη.
Εκεί θα μετρηθεί η αποτελεσματικότητα της κρατικής καταστολής από την μια και της κοινωνική αλληλεγγύης κι αντίστασης από την άλλη.
Η ανάγκη όμως σπρώχνει την χώρα εκτός της ευρωζώνης.
Ούτε το δημόσιο, ούτε πολύ περισσότερο το ιδιωτικό χρέος μπορεί να αποπληρωθεί.
Όμως, θα είναι πολύ διαφορετικά τα πράγματα αν η έξοδος γίνει με τους δικούς τους όρους, παρά αν γίνει τους όρους του λαϊκού κινήματος.
Ελπίζω και πιστεύω ακόμα στο 62% που είπε «ΟΧΙ» στον ρόλο του ραγιά εντός της ευρωζώνης.
Φοβάμαι όμως αυτό το τεράστιο έλλειμμα ηγεσίας που χάσκει μπροστά μας έτοιμο να μας καταπιεί.
Όμως η λογική μου δεν μπορεί παρά να αναγνωρίσει την τεράστια ευκαιρία που υπάρχει εμπρός μας.
Δεν μπορεί επίσης να μην παραδεχτεί ότι ο χρόνος κυλάει ορμητικά σαν χείμαρρος σαρώνοντας και διαλύοντας τα πάντα στο διάβα του.
Οι ώρες έχουν γίνει πια μέρες, οι μέρες βδομάδες, οι βδομάδες μήνες και οι μήνες χρόνια.
Για αυτό και τα φρούτα στο δέντρο των μνημονίων σαπίζουν γρήγορα και πέφτουν.
Κι εσύ Αλέξη Τσίπα, γέρασες! Γρήγορα και απότομα. Μοιάζεις πολύ πια με τον Αντώνη Σαμάρα. Είσαι ένας ακόμα νεκρός που τον καλούν –μετά επιτάσεως– «να κυβερνήσει»!
Φιλιά από την Εσπερία
Ηλίας
Υ.Γ. Μονάχα την τελευταία βδομάδα οι βρομιές της «πρώτη φορά μνημονιακή αριστερά» δεν είχαν τελειωμό.
1) Τα Ισραηλινά ελικόπτερα που έκαναν ασκήσεις και τελειοποιούσαν τακτικές μάχης στην Θεσσαλία τον περασμένο μήνα, επέστρεψαν στο Ισραήλ και άρχισαν να κτυπούν ξανά «στόχους» στην Λωρίδα της Γάζας.
2) Ο Τσίπρας «τίμησε» τον δικτάτορα της Αιγύπτου Αλ Σίσι, πηγαίνοντας στα εγκαίνια του δεύτερου καναλιού της διώρυγας του Σουέζ.
Εκεί βρέθηκε και με τον Ολάντ.
Άδικο έχω λοιπόν εγώ που τον λέω -και- Τσιπραντρέου; Να επισημάνω μόνο ότι ο Αλέξης και τα παρατρεχάμενα κομματόσκυλα του μας είχαν φλομώσει με το #ThisACoup εις βάρος του λίγες μέρες πριν.
Ο Σίσι έκανε κανονικό πραξικόπημα, αθώωσε τον πρώην δικτάτορα Μουμπάρακ από τις κατηγορίες που εκκρεμούσαν εις βάρος του, έχει εκτελέσει ήδη χιλιάδες «αδερφούς μουσουλμάνους» και έχει καταδικάσει σε θάνατο τον πρώην –νόμιμα εκλεγμένο πρωθυπουργό– Μούσι!
3) Ο ΠΑΣΟΚος υπουργός υγείας, απείλησε τους μελλοντικούς καρκινοπαθείς ότι θα πληρώσουν από την τσέπη τους για την νοσηλεία τους, αν δεν υποβληθούν σε «προληπτικές εξετάσεις» τώρα. Ο βλάκας δεν γνωρίζει ότι οι εξετάσεις αυτές δεν προλαμβάνουν αλλά συμβάλλουν στην πρώιμη διάγνωση κάποιων μορφών καρκίνου. Αν ενδιαφέρονταν για την πρόληψη, θα εξασφάλιζε δωρεάν πρόσβαση στις υπηρεσίες υγειονομικής περίθαλψης σε όλους τους πολίτες. Φυσικά, όμως, δεν του καίγεται καρφί.
4) Αντίθετα, του Αλεξάκη έχει πάρει ο κώλος φωτιά, αφού πρέπει -κατά εντολή των «εταίρων»- να καταργήσει τις «100 δόσεις» και να επαναφέρει τις 12 εντολές.
(Αγαπητέ Ηλία, έχει μια άγρια ομορφιά αυτό το καλοκαίρι. Δεν ξέρω για τους άλλους αλλά εγώ βουτάω κάθε μέρα στη θάλασσα σαν να είναι η τελευταία φορά. Κι αυτό τα λέει όλα. Να είσαι καλά.).
[--->]
|
|
