Στις 29/7 ο Α. Τσίπρας έδωσε καινούριο περιεχόμενο στην έννοια της
«κοινωνικής δικαιοσύνης», λέγοντας ότι κοινωνική δικαιοσύνη είναι να μην
πεταχθούν 5000 εργαζόμενοι της Ελληνικός Χρυσός στο δρόμο. Την επόμενη
μέρα, ο αριθμός κατέβηκε στους 2000, η ουσία όμως έμεινε η ίδια, αφού
μία κυβέρνηση της αριστεράς δεν μπορεί να είναι εκδικητική με τους
εργαζόμενους, είπε.
Μία κυβέρνηση της αριστεράς, μπορεί όμως να στηρίζει εργαζόμενους σε
μία παράνομη εταιρεία; Μπορεί να ολιγωρεί απέναντι σε αυτές τις
παρανομίες και να μην προχωράει σε όσα οφείλει;
Μπορεί να αδιαφορεί
ουσιαστικά για τις εκατοντάδες θέσεις εργασίας, που θα θιγούν, αν
προχωρήσει η επένδυση;
Μπορεί τελικά μία κυβέρνηση της αριστεράς να
θυσιάζει μια ολόκληρη περιοχή για να κερδίσουν οι πολυεθνικές;
Μήπως
προεκλογικά- όταν δήλωνε ότι θα κλείσει την «επένδυση- ο κ. Τσίπρας δεν
ήξερε ότι η εταιρεία θα έβγαζε τους εργαζόμενους μπροστά και θα
καλλιεργούσε εργατικά ψευδοδιλλήματα ;
Προεκλογικά όμως, ο Σύριζα
στήριξε το κίνημα, πήρε ξεκάθαρη θέση, ήξερε πού βρίσκονται οι Σκουριές
και ο λόγος πλέον ήταν προφανής. Η χρησιμοποίηση του κινήματος μέχρι να
γίνει κυβέρνηση και μετά η κωλοτούμπα.
Προεκλογικά ο κ. Τσίπρας και
οι πλειονότητα των κυβερνητικών βουλευτών είχαν πολλά να πουν και για
τους 350 διωκόμενους συναγωνιστές μας, πράγμα που δεν θυμήθηκε να
αναφέρει στην τελευταία του συνέντευξη ο πρωθυπουργός, ούτε θυμήθηκε ότι
το κόμμα του χαρακτήριζε τις διώξεις αυτές σχεδόν φρονηματικές.
Η
δικιά μας όμως μνήμη δεν είναι τόσο κοντή. Και η επιλογή μας να
συνεχίσουμε αυτόν τον αγώνα είναι μονόδρομος. Δεν μπορούμε να αφήσουμε
στην μοίρα του το βουνό μας και να αναθέτουμε για λύσεις, ενώ ουσιαστικά
παίζονται οι ζωές μας.
Εμείς είμαστε εδώ και έχουμε δει την
τεράστια καταστροφή του βουνού μας, που έγινε πολύ πιο έντονη τους
τελευταίους 5 μήνες. Αυτούς τους μήνες βέβαια δεν ήταν δυνατόν για μας
να βρεθούμε στο βουνό, καθώς τα δεδομένα με την νέα κυβέρνηση άλλαξαν
και η αστυνομία μας επέτρεπε να φτάνουμε μόνο μέχρι τον δρόμο.
Τα
περιστατικά πολλά με πιο χαρακτηριστικό αυτό που έγινε στις 5/4, όπου
αστυνομία και εργαζόμενοι επιχείρησαν από κοινού κατά των διαδηλωτών.
Αστυνομία; Ποια αστυνομία; Αυτή που είχε δεσμευθεί ο Σύριζα ότι θα
απομακρύνει από τις Σκουριές και από την φύλαξη μιας ιδιωτικής
«επένδυσης». Να και κάτι ακόμα που ξέχασε ο πρωθυπουργός!
Οι
ευθύνες για αυτήν την δυσχερή κατάσταση βαραίνουν όλους μας και για τον
χρόνο που χάθηκε και για την μεγάλη επένδυσή μας στην ελπίδα, που έγινε
ουσιαστικά αδράνεια.
Βαραίνουν όμως και τους εκλεγμένους ανθρώπους από
το κίνημα, που δεν άφησαν ούτε μία χαραμάδα αμφισβήτησης απέναντι στην
κυβέρνηση και καλλιέργησαν την ιστορία της αναμονής του χαρτιού που θα
δικαίωνε τον αγώνα μας. Τώρα, απαιτούμε όλοι όσοι είναι εκλεγμένοι από
το κίνημα να σταθούν όχι απλώς κριτικά, αλλά απέναντι από μία κυβέρνηση
που αποδείχθηκε μία από τα ίδια με αριστερή προβιά.
Και εμείς όλοι
είμαστε εδώ μην έχοντας να περιμένουμε τίποτα από την κυβέρνηση και
απέναντί της, όπως κάναμε και θα κάνουμε με τις κυβερνήσεις που βάζουν
πάνω από όλα τα κέρδη των πολυεθνικών. Είμαστε εδώ ξέροντας ότι εμείς
πρέπει να παλέψουμε για τον τόπο μας και κανένας δεν θα το κάνει για
μας. Είμαστε εδώ χωρίς λογικές ανάθεσης, αναμονής, θαυμάτων και λύσεων
από τα πάνω.
Είμαστε εδώ και για όλους αυτούς τους διωκόμενους
συναγωνιστές μας, που είναι υποχρέωσή μας να μην τους αφήσουμε μόνους
και να τους καταδικάσουμε πρώτοι εμείς.
Είμαστε εδώ γιατί πιστεύουμε ότι η ελπίδα θα σκουριάσει αν την αφήσουμε εμείς.
Είμαστε εδώ δίνοντας ραντεβού για νέους αγώνες στο βουνό και στο δρόμο, με πρώτο στις 23/8 καλώντας όλους να βρίσκονται εκεί.
Είμαστε εδώ γιατί πιστεύουμε ότι η ελπίδα θα σκουριάσει αν την αφήσουμε εμείς.
Είμαστε εδώ δίνοντας ραντεβού για νέους αγώνες στο βουνό και στο δρόμο, με πρώτο στις 23/8 καλώντας όλους να βρίσκονται εκεί.
Είμαστε εδώ και θα είμαστε μέχρι να νικήσουμε.
Επιτροπή Νεολαίας Ιερισσού – Νέων Ρόδων – Ουρανούπολης
Κατά της Εξόρυξης Χρυσού.
12 πμ κομβος Παναγιάς
[--->]
