First we take Berlinα [*]-Και το χρέος βιώσιμο

Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του
του Αιρετικού.
 Και τώρα κάθε κατεργάρης στον πάγκο του. Το πακέτο "βαρύ",  δυσβάστακτο για εκείνους που γονάτισαν απο τα προηγούμενα Μνημόνια.

Για τους άλλους, εκείνους που θησαύρισαν απο την κρίση ,ανάσα και σημάδι ότι θα εξακολουθήσουν να βγάζουν λεφτά...
Η προοπτική ελάφρυνσης τους χρέους μακρυνή. Όσο και αν προσπαθήσει κάποιος να δεί την θετική πλευρά της συμφωνίας θα δυσκολευτεί πολύ. Το μοναδικό επιχείρημα εξακολουθεί να είναι ότι : "Μείναμε στην ευρωζώνη".
Σίγουρα, όλοι εκείνοι που πάλεψαν για ανατροπή των Μνημονίων θα πρέπει να αισθάνονται την απογοήτευση να τους διαπερνά.

Δεν είναι μικρό πράγμα άλλωστε να αφιερώνει κανείς χρόνο και ενέργεια απο την ζωή του και ξαφνικά να νοιώθει ότι σήμερα , σχεδόν πέντε χρόνια απο τότε που  ένας Παπανδρέου μας παρέδωσε στους πιο άθλιους εκμεταλλευτες, βρίσκεται στο ίδιο ακριβώς σημείο απο όπου ξεκίνησε, ακούγοντας τα ίδια επιχειρήματα και βιώνοντας τους ίδιους εκβιασμούς .

 Σε αυτή την πενταετή διαδρομή ίσως το μόνο παρήγορο είναι ότι ξαφνικά κάποιοι εγχώριοι υμνητές των δανειστών φοβήθηκαν και βγήκαν στους δρόμους. Δυστυχώς ,  ο φόβος τους είναι η μοναδική απόδειξη ότι υπάρχουμε.
Φυσικά, ο κ. Τσίπρας και οι περί αυτόν , τις επόμενες μέρες θα χρησιμοποιήσουν κατα κόρον το επιχείρημα ότι δεν "είχαν πάρει εντολή για ρήξη".
Επίσης, απο το κόμμα του θα εμφανιστούν κάποιοι που θα ξεσκίζουν το ρούχα τους για το περιεχόμενο της Συμφωνίας διεκδικώντας το ρόλο του επόμενου "Φωτισμένου" πολέμιου του Μνημονίου.
Φυσικά , σχεδόν όλοι τους γνωρισαν την δυστυχία των Μνημονίων μόνο απο τις εικόνες της TV. Για τους ευρωπαϊστές τι να πεί κανείς;
Πλέον για αυτούς : "Ο αγώνας τώρα δικαιώνεται".
Σίγουρα , τώρα που "κύβος ερρίφθη" , κάποιοι θα αναρωτηθούν για τις ηγεσίες. Κάποιοι άλλοι θα σκεφτούν για το κατά πόσο ο ιδεαλισμός μπορεί να νικήσει τον ρεαλισμό. Θα υπάρξουν και εκείνοι που απλώς θα καταθέσουν τα όπλα και θα αναζητήσουν την γαλήνη "σε άλλη γη σε άλλη θάλασσα καλύτερη απο αυτή...
"Τέλος κάποιοι θα προβληματιστούν αν μπορούσαν τα πράγματα να είναι αλλιώς ή για να το πούμε καλύτερα αν οι έλληνες θα ήταν διατεθειμένοι να πληρώσουν την "απεξάρτηση" ...
Ένα όμως είναι σίγουρο. Η ηγεσία της Αριστεράς απέτυχε. 
Επειδή δεν ήθελε; 
Επειδή δεν μπορούσε; 
Επειδή φοβήθηκε; 
Επειδή αισθάνθηκε απομονωμένη; 
Επειδή δεν θέλησε να ρισκάρει; 
Επειδή συνειδητοποίησε ότι υπάρχει διαφορά μεταξυ του  προεκλογικού εξωστη και του σαλονιού του Μεγαρου Μαξίμου; 
Επειδή...

Οποιαδήποτε και αν είναι η αιτία των επιλογών της το βάρος που κουβαλά στους ώμους της είναι τεράστιο. Και κάθε μέρα που θα περνά θα γίνεται ακόμα πιο βαρυ. Πως μπορείς άραγε να είσαι το ζωντανό παράδειγμα της "παράδοσης"; 

Πως μπορείς να αντέξεις να σε παινεύουν αυτοί που μέχρι χθές σε λοιδορούσαν και σε κατηγορούσαν  ως ζωντανό παράδειγμα ανευθυνότητας ; 

Πως μπορείς να ανεχθείς τον Ραχόϊ αύριο να απευθύνεται στους Podemos και στους ισπανούς έχοντας στα χέρια την ελληνική συμφωνία; 



-