Ρόκε Ντάλτον: Επιλογή ποιημάτων

Μεταφράζει ο Γιώργος Μπλάνας         Ο ποιητής Roque Dalton, απόγονος από την πλευρά του πατέρα του της οικογένειας των Αμερικανών παρανόμων αδελφών Ντάλτον, γεννήθηκε το 1935 στο Σαν Σαλβαδόρ. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο του Σαντιάγο της Χιλής και στο Πανεπιστήμιο του Σαν Σαλβαδόρ. Το 1957 έγινε μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος. Μετά από δύο χρόνια καταδικάστηκε σε θάνατο για την επαναστατική του δράση, αλλά κατάφερε να διαφύγει στο Μεξικό, όπου και δημοσίευσε τα πρώτα του ποιήματα με μεγάλη επιτυχία. Περνώντας στην Κούβα, γίνεται δεκτός με ενθουσιασμό από τους ποιητές και εκπαιδεύτηκε στρατιωτικά.    Το καλοκαίρι του 1965, επέστρεψε στο Σαν Σαλβαδόρ, για να συνεχίσει την πολιτικό του δράση. Δύο μήνες μετά την άφιξή του, συνελήφθη, βασανίστηκε και καταδικάστηκε και πάλι σε θάνατο. Ωστόσο, κατάφερε να ξεφύγει για μιαν ακόμη φορά, όταν ένας σεισμός κατέστρεψε τον εξωτερικό τοίχο του κελιού του. Επέστρεψε στην Κούβα και λίγους μήνες αργότερα το Κομμουνιστικό Κόμμα τον έστειλε στην Πράγα ως ανταποκριτή της διεθνούς επιθεώρησης Προβλήματα Ειρήνης και Σοσιαλισμού.    Καρπός της παραμονής του στην Πράγα ήταν το βιβλίο Taberna y otros lugares (Ταβέρνα και άλλα μέρη), με το οποίο απέσπασε το βραβείο ποίησης Casa de las Américas το 1969 και καθιερώθηκε ως ένας από τους καλύτερους ποιητές της Λατινικής Αμερικής. Το 1970 εντάχθηκε  στις γραμμές της ένοπλης οργάνωσης  Ejército Revolucionario del Pueblo, αν και δεν πίστευε πως ο ένοπλος αγώνας θα μπορούσε να φέρει αποτέλεσμα. Αντίθετα ισχυριζόταν πως οι κομμουνιστές έπρεπε να συνδεθούν στενά με την κοινωνική βάση και να διαδώσουν το επαναστατικό όραμα. Για τον λόγο αυτό κατηγορήθηκε από την οργάνωσή του ως πράκτορας της CIA και εκτελέστηκε το 1975.    Αργότερα, οι ηγέτες της οργάνωσης και οι εκτελεστές του έγιναν σύμβουλοι δικτατόρων και έμποροι ναρκωτικών. 27 ετών Είναι σοβαρή υπόθεση να είσαι είκοσι επτά ετών. Στην πραγματικότητα είναι πολύ σοβαρό πράγμα να βλέπεις τους φίλους σου να χάνονται τα παιδικά σου χρόνια να πνίγονται. Αρχίζεις ν’ αμφιβάλεις για την αθανασία σου. Υπέρ πίστεως και πατρίδος Όσο πάνε δυσκολεύουν οι νεκροί. Κάποτε ήταν εύχρηστοί. Δίναμε λουλούδια στους πιο νευρικούς μια λίστα με τα ονόματα στους συγγενείς: αυτοί υπέρ πατρίδος αυτοί υπέρ καθήκοντος αυτοί ήρωες εθνικοί. Ύστερα χαιρετούσαμε τα πτώματα κι αυτά έπαιρναν το δρόμο για τα νεκροταφεία εν μέσω εμβατηρίων. Τώρα όμως έχουν αλλάξει οι νεκροί. Κάνουν όλο και δυσκολότερες ερωτήσεις. Όλο και πιο ειρωνικές. Έχω την εντύπωση πως όσο περνάει ο καιρός διεκδικούν ένα είδος πλειοψηφικής αυτοδυναμίας. Πονοκέφαλος Είναι ωραία να είσαι Κομμουνιστής, αν και φέρνει πολλούς πονοκεφάλους. Βλέπεις, ο πονοκέφαλος του Κομμουνισμού έχει βάση ιστορική. Σαν να λέμε, δεν περνάει με κανονικά παυσίπονα. Χρειάζεται συστηματική θεραπεία μέχρι την πραγματοποίηση του Επίγειου Παραδείσου. Βόμβα είναι, κανονική! Στον Καπιταλισμό, όταν πονάει το κεφάλι, το κόβουμε το κεφάλι. Στην Επαναστατική Πάλη, το κεφάλι είναι μια βραδυφλεγής βόμβα. Όταν οικοδομούμε τον Σοσιαλισμό, καταστρώνουμε αυστηρά πλάνα πονοκεφάλων, γεγονός που δεν τους καθαγιάζει. Μάλλον το αντίθετο. Ο Κομμουνισμός είναι, μεταξύ άλλων, μια ασπιρίνη σε μέγεθος ήλιου. [--->]