Μια μπροσούρα του Hans Magnus Enzensberger έχει ξεσηκώσει
διαμάχες στη Γερμανία. Θέμα της: η γραφειοκρατία των Βρυξελλών , ένα τέρας που εγκαθιδρύει
ένα αυταρχικό καθεστώς. Εδώ ο συγγραφέας εξηγεί το γιατί.
Βερολίνο. Λίγο πριν καταρρεύσει το Τείχος του Βερολίνου, όποτε σκεφτόταν την Γηραιά Ήπειρο, ο Hans Magnus Enzensberger αναστέναζε μελαγχολικά: ". Αχ, Ευρώπη" Αυτός ήταν ο τίτλος ενός δοκιμίου του 1988, του μεγάλου διανοούμενου από το Μόναχο, ένα βιβλίο στο οποίο ο συγγραφέας και ποιητής, η πιο καυστική πένα της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας, κατέγραφε τα πρώτα σημάδια "μιας υφέρπουσας ευρωπαϊκής δυσφορίας" Από τότε έχουν περάσει πάνω από δύο δεκαετίες. Η Ευρώπη εντωμεταξύ προχώρησε σε μια σειρά συνθήκες (Μάαστριχτ, Λισαβόνας), σύμφωνα (Σταθερότητας) και ταμεία, αλλά η διάγνωση που έκανε ο Enzensberger ήταν ακόμα χειρότερη:
"Μοιάζει με ετοιμοθάνατο που δεν το ξέρει."
Πρέπει να πούμε,ότι ο ποιητής κυκλοφόρησε το "Sanftes Brüssel Monster" (Βρυξέλλες: ένα τέρας σοφτ) ", μία μπροσούρα 70 σελίδων που στη Γερμανία προκάλεσε τις ίδιες αντιδράσεις με αυτές που στη Γαλλία προκάλεσε το Indignez-vous του Stéphane Hessel. Σε αντίθεση όμως με τον 93χρονο γάλλο, ο 81χρονος Enzensberger δεν τα βάζει με τον καπιταλισμό. Η δικιά του είναι μια διαμαρτυρία "ενάντια στην αυταρχική και αυτοαναφορική πολιτική των γραφειοκρατών των Βρυξελλών ή των κεντρικών τραπεζιτών της Φρανκφούρτης," εξηγεί στο "Espresso". Και διευκρινίζει:
"Πήγα να συναντήσω αυτά τα αφεντικά της Ευρώπης στους ανώνυμους ουρανοξύστες τους."
Το αποτέλεσμα; Μια εμπειρία που την προτείνω στους ανθρωπολόγους, : καλύτερη από ένα ταξίδι στους Τροπικούς. Επειδή μεταξύ πολύγλωσσων Σέρπα και άψογων υπαλλήλων ("άνθρωποι αξιοπρεπείς, όχι τίποτα απατεώνες και τρομοκράτες"), γεννήθηκε ένα νέο είδος ανθρώπου απόλυτα αφοσιωμένου στην Εξουσία.
Ο Enzensberger εξηγεί: "Είναι άνθρωποι των οποίων ο σκοπός της ζωή τους είναι να σβήσουν από τους πολίτες κάθε έννοια του πολίτη, το οποιοδήποτε ίχνος αυτονομίας." Είναι οι φορείς ενός ιού που μετατρέπει την Ευρώπη σε "ένα Τέρας." Αν μη τι άλλο μόνο και μόνο επειδή η αξίωση αυτών των ανθρώπων είναι "να διαμορφώσουν ως στις πιο μικρές λεπτομέρειες τη ζωής μας". Και αυτό ακριβώς έκαναν πάντα τα αυταρχικά καθεστώτα (δεξιά ή αριστερά). Ακόμη χειρότερα, οι γραφειοκράτες επιδιώκουν "την πολιτιστική ομογενοποίηση της Γηραιάς Ηπείρου." Και με αυτό το σκοπό στα γραφεία των Βρυξελλών, του Στρασβούργο και της Φρανκφούρτης "δουλεύει ένα στρατός 40 000 υπαλλήλων."
Ο Enzensberger, όπως κάποτε οι διαφωνούντες των χωρών της ανατολικής Ευρώπης, ξέρει ότι η γλώσσα και όχι οι ιδέες είναι το κλειδί που μας επιτρέπει να κατανοήσουμε την πραγματικότητα, αλλά και (από την πλευρά της εξουσίας) να την χειραγωγήσουμε. Ιδού, λοιπόν, η σαλάτα των ακρωνυμίων, αντάξια των νεκρών κομμουνιστικών καθεστώτων που υπήρξαν μεγάλοι παραγωγοί αυτής της γλώσσας τρόμου, που εφευρέθηκαν από την ευρωπαϊκή γραφειοκρατία: Fac, Ecofin, ENVI, Comp, Gag, Gac, Raa. Μετά έχουμε τους κανόνες. Αυτοί διαφερουν από την "μέγιστη καμπυλότητα (δέκα χιλιοστά ανά δέκα εκατοστά)" για τα αγγούρια, μέχρι το μήκος των προφυλακτικών ("όχι λιγότερο από τα εκατό χιλιοστά "), μέχρι τους 36 κανόνες για τα χρώματα των φασολιών, των λάχανων και των πεπονιών.
Παρά το γεγονός ότι, κατά τη γνώμη του συγγραφέα, η κορύφωση της αυταρχικής γλώσσας γίνεται στις 200 σελίδες της Συνθήκης της Λισαβόνας: " Γραμμένες με συρματόπλεγμα για να καταστρέψει κάθε έννοια του πολίτη στους θεσμούς". Η ασαφής γλώσσα είναι ένα εργαλείο που χρησιμοποιεί η Εξουσία για να αποκλείσει την κοινωνία των πολιτών από τη συμμετοχή και την κοινή χρήση. Κερασάκι στην τούρτα: για τους μισθούς αυτού του νέου ανθρώπινου είδους ξοδεύεται κάθε χρόνο το 10 τοις εκατό του προϋπολογισμού της ΕΕ (8 - 11 δισ. ευρώ).
Έχει γίνει δεξιός και αντιδραστικός ο πνευματικός ηγέτης του γερμανικού 1968, Enzensberger; Ενας φωτισμένος άνθρωπος, που πέρασε τη ζωή του γράφοντας τις "Αδύνατες Συνεντεύξεις" με τον Βολταίρο και τον Ντιντερό, ρίχνει τώρα λάδι στη φωτιά του λαϊκίστικου ευρωσκεπτικισμού; Αντιδρά με αγανάκτηση : "Αν επικρίνεις την αυταρχική πορεία της ΕΕ σε τοποθετούν πλάι στο Le Pen." Η αδυναμία του συστήματος να δεχθεί κριτική, λέει, είναι "η επιβεβαίωση ότι η μονόδρομη σκέψη είναι τοξική, καταστροφική" .
Είναι ένα δηλητήριο που το Τέρας χύνει στις φλέβες της Ευρώπης".Ο Enzensberger (όπως ένας άλλος μεγάλος Γερμανός διανοούμενος του παρελθόντος, αντιδραστικός, ο Ernst Jünger )έχει μια αδυναμία στα έντομα. Να γιατί βλέπει το Τέρας σαν μια σπάνια πεταλούδα: βλέποντας το από όλες τις πλευρές. "Ήρθα στον κόσμο το 1929", θυμάται, "Μεγάλωσα στα ερείπια του Έτους Μηδέν της Γερμανίας", συνεχίζει, "Δεν έχω δει ποτέ τόσα πολλά χρόνια ειρήνης στην Ευρώπη. Και ο καθένας μπορεί να ταξιδέψει ελεύθερα", παραδέχεται, "χωρίς τελωνεία και σύνορα ". Ωστόσο, δεν ήταν αυτό το όραμα της ΕΕ, στο οποίο πίστευε η γερμανική αριστερά, από τις μέρες του Willy Brandt,.
Για να καταλάβουμε τι εννοεί ο Enzensberger όταν αναφέρεται σε "μια Ευρώπη όλο και πιο ομογενοποιημένη και ομοιόμορφη," απλά σκεφτείτε, λέει, τι πρέπει να κάνουν από το 2013, οι άνθρωποι όταν πρέπει να κάνουν μια κατάθεση. Από την ημερομηνία αυτή για κάθε συναλλαγή πρέπει να καθορίσετε το IBAN: στην Ιταλία, 27 ψηφία, "στη Μάλτα," είναι σοκαρισμένος ο Enzensberger (ο οποίος είναι μαθηματικός), "31 ψηφία". Και η μέγιστη πίεση της εξουσίας είναι όταν πρόκειται για την υγεία μας και τα χρήματά μας. "Από το μυαλό των διευθυντών της Κεντρικής Τράπεζας στη Φρανκφούρτη ", λέει, "δεν περνάει καν ότι οι άνθρωποι μπορούν να αποφασίσουν εάν θα αγοράσουν ή όχι τα ιταλικά κρατικά ομόλογα." Σε ό, τι τον αφορά, αυτός δεν θα αγόραζε "ούτε Bots, ούτε μετοχές της Mediaset του Μπερλουσκόνι" .
Και τότε "με ποια νομιμοποίηση", ρωτά, "οι ηγέτες της ΕΚΤ ρίχνουν δισεκατομμύρια στις αγορές; Το γεγονός είναι ότι " και μόνο τη λέξη "δημοψήφισμα" να ακούσουν οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών, μπορεί να πάθουν εγκεφαλικό ", λέει.
Στη συνέχεια επανέρχεται και πάλι "Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει μέσα της, από τη γέννησή της, το σπόρο μιας αυταρχικής κουλτούρας." Και ο Μολώχ που τώρα κυβερνά μισό δισεκατομμύριο Ευρωπαίους "πιστεύει ότι είναι πιο καλός και πιο υγιής από ποτέ". Το όνειρό μας είναι να αποφασίσουν για μας τι πρέπει να τρώμε και να πίνουμε, και τι δεν πρέπει να υπάρχει στο τραπέζι μας. Ο Enzensberger είναι σε εξαιρετική φόρμα. Δεν έχει κόψει ούτε το τσιγάρο ούτε το ποτό. "Κάθε ανθρωπολόγος ξέρει," προκαλεί ", ότι ο άνθρωπος δεν την βγάζει χωρίς φάρμακα. Στην Ιταλία, έχετε ακόμα φαρμακεία ή μόνο σουπερμάρκετ; ". Η μόδα της "υγιέστατης " Ευρώπης οδηγεί στο παράδοξο των δισεκατομμυρίων για εκστρατείες κατά του καπνίσματος, την όλο και πιο αυστηρή νομοθεσία κατά του καπνίσματος, και το " 650.000 Ευρωπαίοι ", συνοψίζει, "που το κάπνισμα,σύμφωνα με τις στατιστικές το κάπνισμα σκοτώνει κάθε χρόνο".
Ο Enzensberger παραμένει αναρχικός: "Απεναντίας", λέει, "όσο περνάνε τα χρόνια τόσο περισσότερο αποφασίζω μόνος μου για το τι πρέπει να κάνω και τι όχι." Πριν τρία χρόνια έγραψε ένα βιβλίο,το "Hammerstein", τη βιογραφία του πρώτου διοικητή του Γενικού Επιτελείου της Βέρμαχτ του Χίτλερ. Ενός Πρώσου αξιωματικού, συντηρητικού και άκαμπτου, ο οποίος παραιτήθηκε μετά από τρεις μήνες. "Der Eigensinn" (Το πείσμα) ήταν το πραγματικό θέμα του βιβλίου. Και αυτός, ο Hans Magnus, είναι το πρότυπο του "πείσματος". Ένα παράδειγμα, και πάντοτε στα πλαίσια της γλώσσας; Πριν μερικά χρόνια έγινε μια μεταρρύθμιση της ορθογραφίας στη Γερμανία. Καταργήθηκε το γράμμα "ß" (διπλό s). Αυτός δεν υπάκουσε και η μπροσούρα "Monster Brüssel" είναι γεμάτη ß. Όχι για να το " παίξει" πνεύμα αντιλογίας. "Αλλά για να μην σφετερίζονται τη ζωή μας", λέει, "τα διάφορα τέρατα".
Οπότε, τι κάνουμε; Αυτό που πρότεινε ο Καντ απαντώντας στο ερώτημα τι είναι Διαφωτισμός;: "Χρειάζεται θάρρος και γούστο", συνοψίζει ο Enzensberger, "να σκεφτόμαστε με το δικό μας μυαλό , και να τα λέμε με τη δικιά μας γλώσσα". Από όλα τα δηλητήρια, αυτό είναι - η έλλειψη προσωπικού γούστου - το πιο βλαβερό. Ο προϋπολογισμός για τον πολιτισμό της ΕΕ, καταλήγει, είναι μόλις 54 εκατομμύρια ευρώ: 11 σεντς ανά πολίτη ετησίως. "Ευτυχώς, το Τερας είναι τσιγκούνικο, όταν πρόκειται για τον πολιτισμό", λέει χαμογελώντας: "Σκεφτείτε τι θα συνέβαινε αν, εκτός από το να νομοθετούν για τις διαστάσεις των αγγουριών και των προφυλακτικών στις Βρυξέλλες αποφάσιζαν να μας υπαγορεύουν και πώς να χορεύουμε, και τι βιβλία να γράφουμε."
Πολλοί επίτροποι λίγη δημοκρατία
Στο δοκίμιό του, ο Enzensberger, σε εννέα κεφάλαια, καταγράφει "το Τέρας" των Βρυξελλών. Ξεκινάμε με τα καλά: τα πλεονεκτήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παρ 'όλα αυτά. Χάρη σε αυτήν, έχουμε ζήσει "δεκαετίες ειρήνης. Μια ολόκληρη εποχή χωρίς πολέμους,μια ανωμαλία για την οποία η ήπειρος μας μπορεί να αισθάνεται υπερήφανη." Ένα άλλο πλεονέκτημα είναι οι επιχορηγήσεις (με τις οποίες αρχίζουν, όμως, τα "τερατουργήματα"): "Για την αγροτική πολιτική στον προϋπολογισμό των Βρυξελλών υπάρχουν, περίπου 59 δις ευρώ. Στη δεύτερη θέση με 49 δισ. ευρώ, υπάρχουν 455 " Προγράμματα " Περιφερειακής Ανάπτυξης .
Σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο, ωστόσο, το 36 τοις εκατό αυτών των έργων δεν χρηματοδοτείται σωστά. " Οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών διαμαρτύρονται ότι δεν εισακούγονται από τους υποτελείς τους. Αλλά το "Τέρας" πληρώνει εκατομμύρια για τη "Φωνή των αφεντικών" του: "Με € 5.000.000 ετησίως επιδοτεί το ραδιοτηλεοπτικό οργανισμό Euronews, και με έξι το Euranet, τον παντελώς άγνωστο ραδιοφωνικό σταθμό του.
Αλλά και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει ένα τηλεοπτικό κανάλι το "EuroparlTV", στο οποίο πηγαίνουν επιπλέον 10 εκατομμύρια, αν και έχει ελάχιστους θεατές Πολλά από όσα λέγονται σε αυτά τα κανάλια, θυμίζουν δελτία Δικαστήριου: η αυτοκριτική δεν είναι η αρετή των ελεγκτών μας".
Τα αφεντικά των Βρυξελλών υποφέρουν, έύστερα, από μια "ιστορική αμνησία" βαριάς μορφής, όπως αποδεικνύεται από το γεγονός ότι ονόμασαν τους υπουργούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης ,Επιτρόπους. "Λαϊκούς Επιτρόπους είχαμε στη Σοβιετική Ένωση από το 1917 - 1946. Επέβλεπαν στον Κόκκινο Στρατό την τήρηση της κομματικής γραμμής.Και στο γερμανικό Ράιχ, από το 1871 - 1945, σε Kommisaren(Επιτρόπους) ανατέθηκαν μεγάλες εξουσίες, μετά δε την εισβολή στην ΕΣΣΔ, από το 1941 - 1944, στην Ουκρανία ιδρύθηκαν Kommissariat (Επιτροπάτα) του Ράιχ".
Πιο σοβαρή όμως και από την αμνησία, είναι η πολιτική για την υγεία του Τέρατος, για την προστασία των Ευρωπαίων, που κινδυνεύουν ηθικά από τον ίδιο τους τον εαυτό ." Ήδη ο τρόπος που πουλιούνται "τα τσιγάρα, τα πορνογραφικό περιοδικά και τα προφυλακτικά θυμίζει απολυταρχία, τις σεξουαλικές νευρώσεις της Εκκλησίας ή τη μαύρη αγοράς στην πρώην Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας. "Λέει πολλά για την ηθική του Τέρατος που "δεν έχει απαγορέψει πυροβόλα όπλα και μοτοσικλέτες που είναι γνωστό ότι αυξάνουν τη θνησιμότητα.Ως προς αυτό, η Ευρώπη ακολουθεί τις ΗΠΑ, όπου σε κάθε γωνία, μπορείτε να αγοράσετε ένα πολυβόλο, αλλά απαγορεύετε να καπνίσετε ένα τσιγάρο" .
Ένα από τα πιο άσχημα τικ του Τέρατος είναι τα ακρωνύμια, ποτέ άλλοτε μια εξουσία δεν δημιούργησε τόσα πολλά θεσμικά όργανα με διαφορετικά ακρωνύμια: "Αυτά τα όργανα αναπτύσσονται στο έδαφος, όπως τα λάχανα, και διόλου τυχαία στα αγγλικά ονομάζονται λαχανάκια Βρυξελλών. Φυτά που υπακούουν στην αρχή της αυτοαναφορικότητας: Μόλις γεννηθούν αμέσως αναπαράγουν παρόμοια. " Ελαττώματα που ανατρέχουν πίσω στον πατέρα του Τέρατος, που ενστάλαξε ένα "μικρόβιο αντιδημοκρατικό" στο δημιούργημα του. Ποιος ήταν αυτός;
Ο γάλλος μάνατζερ Jean Monnet, ο πρώτος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, "όποιος σκεφτόταν γαλλικά δεν ήταν εθνικιστής. Ένας ρεαλιστής, που ποτέ δεν εντάχθηκε σε κάποιο κόμμα. Και αντίθετα από τους κληρονόμους του, στην ΕΕ δεν έχτιζε πολιτικές πυραμίδες για να μοιράσει τις θέσεις τους ". Η "μέθοδος Monnet" όμως ήταν ονομαστή: "Τις αποφάσεις τις έπαιρνε μόνο ανάμεσα στις ελίτ χωρίς ποτέ να συμβουλευτεί πολίτες και κοινοβούλια. Στα δημοψηφίσματα δεν έτρεφε καμία εκτίμηση, και η ενσωμάτωση στην οποία στόχευε είχε τεχνοκρατικά και ντεσιζιονιστικά χαρακτηριστικά".
Το σύνθημα του Τέρατος είναι " It's the economy, stupid!, Είναι η οικονομία, ανόητε!": "Η ολοκλήρωση πραγματοποιήθηκε χωρίς κανένα σεβασμό στη διαφορετικότητα, οικονομική, εδαφική, εθνοτική και θρησκευτική των μελών του: μια απόλυτη ιστορική κώφωση που καμία ομιλία στο Βραβείο Καρλομάγνος δεν μπορεί να διορθώσει. "Δεν υπάρχει Συνθήκη του Μάαστριχτ, Σύμφωνο Σταθερότητας η ΔΝΤ που να αντέξει:. Το Τέρας μέσα του τρέφει "εγγενείς αντιφάσεις που για να τις κατανοήσουμε πρέπει να διαθέτουμε τα εργαλεία της θεωρίας των συστημάτων Τα οποία μας λένε ότι για να μειωθεί η πολυπλοκότητα μιας κοινότητας όπως η ΕΕ , η οποία με τη σειρά της παράγει νέες πολυπλοκότητες, θα πρέπει να υπάρξουν νέες δαπάνες που θα ανατινάξουν το σύστημα στον αέρα. Αυτό, λίγο ψυχρά, αλλά τουλάχιστον είναι σαφές."
Τελευταία αντίφαση του συστήματος, τα ευρώ-ομολόγα: "Επικαλούμενος την αλληλεγγύη," ο πρόεδρος του Eurogroup, θα ήθελε να κυκλοφορήσει στην αγορά ευρωομόλογα για να καλύψει το 60 τοις εκατό των αναγκών των πιο αδύναμων μελών της.Η "αλληλεγγύη" γνώρισε και καλύτερες μέρες: κανείς δεν θυμάται ότι η έννοια προέρχεται από το "Solidus", "αξιόπιστος, βάσιμος." Έτσι ονομαζόταν και ένα πολύτιμο χρυσό νόμισμα που κυκλοφόρησε ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος τον τέταρτο αιώνα. "
Espresso - Πολιτισμός
Βερολίνο. Λίγο πριν καταρρεύσει το Τείχος του Βερολίνου, όποτε σκεφτόταν την Γηραιά Ήπειρο, ο Hans Magnus Enzensberger αναστέναζε μελαγχολικά: ". Αχ, Ευρώπη" Αυτός ήταν ο τίτλος ενός δοκιμίου του 1988, του μεγάλου διανοούμενου από το Μόναχο, ένα βιβλίο στο οποίο ο συγγραφέας και ποιητής, η πιο καυστική πένα της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας, κατέγραφε τα πρώτα σημάδια "μιας υφέρπουσας ευρωπαϊκής δυσφορίας" Από τότε έχουν περάσει πάνω από δύο δεκαετίες. Η Ευρώπη εντωμεταξύ προχώρησε σε μια σειρά συνθήκες (Μάαστριχτ, Λισαβόνας), σύμφωνα (Σταθερότητας) και ταμεία, αλλά η διάγνωση που έκανε ο Enzensberger ήταν ακόμα χειρότερη:
"Μοιάζει με ετοιμοθάνατο που δεν το ξέρει."
Πρέπει να πούμε,ότι ο ποιητής κυκλοφόρησε το "Sanftes Brüssel Monster" (Βρυξέλλες: ένα τέρας σοφτ) ", μία μπροσούρα 70 σελίδων που στη Γερμανία προκάλεσε τις ίδιες αντιδράσεις με αυτές που στη Γαλλία προκάλεσε το Indignez-vous του Stéphane Hessel. Σε αντίθεση όμως με τον 93χρονο γάλλο, ο 81χρονος Enzensberger δεν τα βάζει με τον καπιταλισμό. Η δικιά του είναι μια διαμαρτυρία "ενάντια στην αυταρχική και αυτοαναφορική πολιτική των γραφειοκρατών των Βρυξελλών ή των κεντρικών τραπεζιτών της Φρανκφούρτης," εξηγεί στο "Espresso". Και διευκρινίζει:
"Πήγα να συναντήσω αυτά τα αφεντικά της Ευρώπης στους ανώνυμους ουρανοξύστες τους."
Το αποτέλεσμα; Μια εμπειρία που την προτείνω στους ανθρωπολόγους, : καλύτερη από ένα ταξίδι στους Τροπικούς. Επειδή μεταξύ πολύγλωσσων Σέρπα και άψογων υπαλλήλων ("άνθρωποι αξιοπρεπείς, όχι τίποτα απατεώνες και τρομοκράτες"), γεννήθηκε ένα νέο είδος ανθρώπου απόλυτα αφοσιωμένου στην Εξουσία.
Ο Enzensberger εξηγεί: "Είναι άνθρωποι των οποίων ο σκοπός της ζωή τους είναι να σβήσουν από τους πολίτες κάθε έννοια του πολίτη, το οποιοδήποτε ίχνος αυτονομίας." Είναι οι φορείς ενός ιού που μετατρέπει την Ευρώπη σε "ένα Τέρας." Αν μη τι άλλο μόνο και μόνο επειδή η αξίωση αυτών των ανθρώπων είναι "να διαμορφώσουν ως στις πιο μικρές λεπτομέρειες τη ζωής μας". Και αυτό ακριβώς έκαναν πάντα τα αυταρχικά καθεστώτα (δεξιά ή αριστερά). Ακόμη χειρότερα, οι γραφειοκράτες επιδιώκουν "την πολιτιστική ομογενοποίηση της Γηραιάς Ηπείρου." Και με αυτό το σκοπό στα γραφεία των Βρυξελλών, του Στρασβούργο και της Φρανκφούρτης "δουλεύει ένα στρατός 40 000 υπαλλήλων."
Ο Enzensberger, όπως κάποτε οι διαφωνούντες των χωρών της ανατολικής Ευρώπης, ξέρει ότι η γλώσσα και όχι οι ιδέες είναι το κλειδί που μας επιτρέπει να κατανοήσουμε την πραγματικότητα, αλλά και (από την πλευρά της εξουσίας) να την χειραγωγήσουμε. Ιδού, λοιπόν, η σαλάτα των ακρωνυμίων, αντάξια των νεκρών κομμουνιστικών καθεστώτων που υπήρξαν μεγάλοι παραγωγοί αυτής της γλώσσας τρόμου, που εφευρέθηκαν από την ευρωπαϊκή γραφειοκρατία: Fac, Ecofin, ENVI, Comp, Gag, Gac, Raa. Μετά έχουμε τους κανόνες. Αυτοί διαφερουν από την "μέγιστη καμπυλότητα (δέκα χιλιοστά ανά δέκα εκατοστά)" για τα αγγούρια, μέχρι το μήκος των προφυλακτικών ("όχι λιγότερο από τα εκατό χιλιοστά "), μέχρι τους 36 κανόνες για τα χρώματα των φασολιών, των λάχανων και των πεπονιών.
Παρά το γεγονός ότι, κατά τη γνώμη του συγγραφέα, η κορύφωση της αυταρχικής γλώσσας γίνεται στις 200 σελίδες της Συνθήκης της Λισαβόνας: " Γραμμένες με συρματόπλεγμα για να καταστρέψει κάθε έννοια του πολίτη στους θεσμούς". Η ασαφής γλώσσα είναι ένα εργαλείο που χρησιμοποιεί η Εξουσία για να αποκλείσει την κοινωνία των πολιτών από τη συμμετοχή και την κοινή χρήση. Κερασάκι στην τούρτα: για τους μισθούς αυτού του νέου ανθρώπινου είδους ξοδεύεται κάθε χρόνο το 10 τοις εκατό του προϋπολογισμού της ΕΕ (8 - 11 δισ. ευρώ).
Έχει γίνει δεξιός και αντιδραστικός ο πνευματικός ηγέτης του γερμανικού 1968, Enzensberger; Ενας φωτισμένος άνθρωπος, που πέρασε τη ζωή του γράφοντας τις "Αδύνατες Συνεντεύξεις" με τον Βολταίρο και τον Ντιντερό, ρίχνει τώρα λάδι στη φωτιά του λαϊκίστικου ευρωσκεπτικισμού; Αντιδρά με αγανάκτηση : "Αν επικρίνεις την αυταρχική πορεία της ΕΕ σε τοποθετούν πλάι στο Le Pen." Η αδυναμία του συστήματος να δεχθεί κριτική, λέει, είναι "η επιβεβαίωση ότι η μονόδρομη σκέψη είναι τοξική, καταστροφική" .
Είναι ένα δηλητήριο που το Τέρας χύνει στις φλέβες της Ευρώπης".Ο Enzensberger (όπως ένας άλλος μεγάλος Γερμανός διανοούμενος του παρελθόντος, αντιδραστικός, ο Ernst Jünger )έχει μια αδυναμία στα έντομα. Να γιατί βλέπει το Τέρας σαν μια σπάνια πεταλούδα: βλέποντας το από όλες τις πλευρές. "Ήρθα στον κόσμο το 1929", θυμάται, "Μεγάλωσα στα ερείπια του Έτους Μηδέν της Γερμανίας", συνεχίζει, "Δεν έχω δει ποτέ τόσα πολλά χρόνια ειρήνης στην Ευρώπη. Και ο καθένας μπορεί να ταξιδέψει ελεύθερα", παραδέχεται, "χωρίς τελωνεία και σύνορα ". Ωστόσο, δεν ήταν αυτό το όραμα της ΕΕ, στο οποίο πίστευε η γερμανική αριστερά, από τις μέρες του Willy Brandt,.
Για να καταλάβουμε τι εννοεί ο Enzensberger όταν αναφέρεται σε "μια Ευρώπη όλο και πιο ομογενοποιημένη και ομοιόμορφη," απλά σκεφτείτε, λέει, τι πρέπει να κάνουν από το 2013, οι άνθρωποι όταν πρέπει να κάνουν μια κατάθεση. Από την ημερομηνία αυτή για κάθε συναλλαγή πρέπει να καθορίσετε το IBAN: στην Ιταλία, 27 ψηφία, "στη Μάλτα," είναι σοκαρισμένος ο Enzensberger (ο οποίος είναι μαθηματικός), "31 ψηφία". Και η μέγιστη πίεση της εξουσίας είναι όταν πρόκειται για την υγεία μας και τα χρήματά μας. "Από το μυαλό των διευθυντών της Κεντρικής Τράπεζας στη Φρανκφούρτη ", λέει, "δεν περνάει καν ότι οι άνθρωποι μπορούν να αποφασίσουν εάν θα αγοράσουν ή όχι τα ιταλικά κρατικά ομόλογα." Σε ό, τι τον αφορά, αυτός δεν θα αγόραζε "ούτε Bots, ούτε μετοχές της Mediaset του Μπερλουσκόνι" .
Και τότε "με ποια νομιμοποίηση", ρωτά, "οι ηγέτες της ΕΚΤ ρίχνουν δισεκατομμύρια στις αγορές; Το γεγονός είναι ότι " και μόνο τη λέξη "δημοψήφισμα" να ακούσουν οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών, μπορεί να πάθουν εγκεφαλικό ", λέει.
Στη συνέχεια επανέρχεται και πάλι "Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει μέσα της, από τη γέννησή της, το σπόρο μιας αυταρχικής κουλτούρας." Και ο Μολώχ που τώρα κυβερνά μισό δισεκατομμύριο Ευρωπαίους "πιστεύει ότι είναι πιο καλός και πιο υγιής από ποτέ". Το όνειρό μας είναι να αποφασίσουν για μας τι πρέπει να τρώμε και να πίνουμε, και τι δεν πρέπει να υπάρχει στο τραπέζι μας. Ο Enzensberger είναι σε εξαιρετική φόρμα. Δεν έχει κόψει ούτε το τσιγάρο ούτε το ποτό. "Κάθε ανθρωπολόγος ξέρει," προκαλεί ", ότι ο άνθρωπος δεν την βγάζει χωρίς φάρμακα. Στην Ιταλία, έχετε ακόμα φαρμακεία ή μόνο σουπερμάρκετ; ". Η μόδα της "υγιέστατης " Ευρώπης οδηγεί στο παράδοξο των δισεκατομμυρίων για εκστρατείες κατά του καπνίσματος, την όλο και πιο αυστηρή νομοθεσία κατά του καπνίσματος, και το " 650.000 Ευρωπαίοι ", συνοψίζει, "που το κάπνισμα,σύμφωνα με τις στατιστικές το κάπνισμα σκοτώνει κάθε χρόνο".
Ο Enzensberger παραμένει αναρχικός: "Απεναντίας", λέει, "όσο περνάνε τα χρόνια τόσο περισσότερο αποφασίζω μόνος μου για το τι πρέπει να κάνω και τι όχι." Πριν τρία χρόνια έγραψε ένα βιβλίο,το "Hammerstein", τη βιογραφία του πρώτου διοικητή του Γενικού Επιτελείου της Βέρμαχτ του Χίτλερ. Ενός Πρώσου αξιωματικού, συντηρητικού και άκαμπτου, ο οποίος παραιτήθηκε μετά από τρεις μήνες. "Der Eigensinn" (Το πείσμα) ήταν το πραγματικό θέμα του βιβλίου. Και αυτός, ο Hans Magnus, είναι το πρότυπο του "πείσματος". Ένα παράδειγμα, και πάντοτε στα πλαίσια της γλώσσας; Πριν μερικά χρόνια έγινε μια μεταρρύθμιση της ορθογραφίας στη Γερμανία. Καταργήθηκε το γράμμα "ß" (διπλό s). Αυτός δεν υπάκουσε και η μπροσούρα "Monster Brüssel" είναι γεμάτη ß. Όχι για να το " παίξει" πνεύμα αντιλογίας. "Αλλά για να μην σφετερίζονται τη ζωή μας", λέει, "τα διάφορα τέρατα".
Οπότε, τι κάνουμε; Αυτό που πρότεινε ο Καντ απαντώντας στο ερώτημα τι είναι Διαφωτισμός;: "Χρειάζεται θάρρος και γούστο", συνοψίζει ο Enzensberger, "να σκεφτόμαστε με το δικό μας μυαλό , και να τα λέμε με τη δικιά μας γλώσσα". Από όλα τα δηλητήρια, αυτό είναι - η έλλειψη προσωπικού γούστου - το πιο βλαβερό. Ο προϋπολογισμός για τον πολιτισμό της ΕΕ, καταλήγει, είναι μόλις 54 εκατομμύρια ευρώ: 11 σεντς ανά πολίτη ετησίως. "Ευτυχώς, το Τερας είναι τσιγκούνικο, όταν πρόκειται για τον πολιτισμό", λέει χαμογελώντας: "Σκεφτείτε τι θα συνέβαινε αν, εκτός από το να νομοθετούν για τις διαστάσεις των αγγουριών και των προφυλακτικών στις Βρυξέλλες αποφάσιζαν να μας υπαγορεύουν και πώς να χορεύουμε, και τι βιβλία να γράφουμε."
Πολλοί επίτροποι λίγη δημοκρατία
Στο δοκίμιό του, ο Enzensberger, σε εννέα κεφάλαια, καταγράφει "το Τέρας" των Βρυξελλών. Ξεκινάμε με τα καλά: τα πλεονεκτήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παρ 'όλα αυτά. Χάρη σε αυτήν, έχουμε ζήσει "δεκαετίες ειρήνης. Μια ολόκληρη εποχή χωρίς πολέμους,μια ανωμαλία για την οποία η ήπειρος μας μπορεί να αισθάνεται υπερήφανη." Ένα άλλο πλεονέκτημα είναι οι επιχορηγήσεις (με τις οποίες αρχίζουν, όμως, τα "τερατουργήματα"): "Για την αγροτική πολιτική στον προϋπολογισμό των Βρυξελλών υπάρχουν, περίπου 59 δις ευρώ. Στη δεύτερη θέση με 49 δισ. ευρώ, υπάρχουν 455 " Προγράμματα " Περιφερειακής Ανάπτυξης .
Σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Ελεγκτικό Συνέδριο, ωστόσο, το 36 τοις εκατό αυτών των έργων δεν χρηματοδοτείται σωστά. " Οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών διαμαρτύρονται ότι δεν εισακούγονται από τους υποτελείς τους. Αλλά το "Τέρας" πληρώνει εκατομμύρια για τη "Φωνή των αφεντικών" του: "Με € 5.000.000 ετησίως επιδοτεί το ραδιοτηλεοπτικό οργανισμό Euronews, και με έξι το Euranet, τον παντελώς άγνωστο ραδιοφωνικό σταθμό του.
Αλλά και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει ένα τηλεοπτικό κανάλι το "EuroparlTV", στο οποίο πηγαίνουν επιπλέον 10 εκατομμύρια, αν και έχει ελάχιστους θεατές Πολλά από όσα λέγονται σε αυτά τα κανάλια, θυμίζουν δελτία Δικαστήριου: η αυτοκριτική δεν είναι η αρετή των ελεγκτών μας".
Τα αφεντικά των Βρυξελλών υποφέρουν, έύστερα, από μια "ιστορική αμνησία" βαριάς μορφής, όπως αποδεικνύεται από το γεγονός ότι ονόμασαν τους υπουργούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης ,Επιτρόπους. "Λαϊκούς Επιτρόπους είχαμε στη Σοβιετική Ένωση από το 1917 - 1946. Επέβλεπαν στον Κόκκινο Στρατό την τήρηση της κομματικής γραμμής.Και στο γερμανικό Ράιχ, από το 1871 - 1945, σε Kommisaren(Επιτρόπους) ανατέθηκαν μεγάλες εξουσίες, μετά δε την εισβολή στην ΕΣΣΔ, από το 1941 - 1944, στην Ουκρανία ιδρύθηκαν Kommissariat (Επιτροπάτα) του Ράιχ".
Πιο σοβαρή όμως και από την αμνησία, είναι η πολιτική για την υγεία του Τέρατος, για την προστασία των Ευρωπαίων, που κινδυνεύουν ηθικά από τον ίδιο τους τον εαυτό ." Ήδη ο τρόπος που πουλιούνται "τα τσιγάρα, τα πορνογραφικό περιοδικά και τα προφυλακτικά θυμίζει απολυταρχία, τις σεξουαλικές νευρώσεις της Εκκλησίας ή τη μαύρη αγοράς στην πρώην Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας. "Λέει πολλά για την ηθική του Τέρατος που "δεν έχει απαγορέψει πυροβόλα όπλα και μοτοσικλέτες που είναι γνωστό ότι αυξάνουν τη θνησιμότητα.Ως προς αυτό, η Ευρώπη ακολουθεί τις ΗΠΑ, όπου σε κάθε γωνία, μπορείτε να αγοράσετε ένα πολυβόλο, αλλά απαγορεύετε να καπνίσετε ένα τσιγάρο" .
Ένα από τα πιο άσχημα τικ του Τέρατος είναι τα ακρωνύμια, ποτέ άλλοτε μια εξουσία δεν δημιούργησε τόσα πολλά θεσμικά όργανα με διαφορετικά ακρωνύμια: "Αυτά τα όργανα αναπτύσσονται στο έδαφος, όπως τα λάχανα, και διόλου τυχαία στα αγγλικά ονομάζονται λαχανάκια Βρυξελλών. Φυτά που υπακούουν στην αρχή της αυτοαναφορικότητας: Μόλις γεννηθούν αμέσως αναπαράγουν παρόμοια. " Ελαττώματα που ανατρέχουν πίσω στον πατέρα του Τέρατος, που ενστάλαξε ένα "μικρόβιο αντιδημοκρατικό" στο δημιούργημα του. Ποιος ήταν αυτός;
Ο γάλλος μάνατζερ Jean Monnet, ο πρώτος πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, "όποιος σκεφτόταν γαλλικά δεν ήταν εθνικιστής. Ένας ρεαλιστής, που ποτέ δεν εντάχθηκε σε κάποιο κόμμα. Και αντίθετα από τους κληρονόμους του, στην ΕΕ δεν έχτιζε πολιτικές πυραμίδες για να μοιράσει τις θέσεις τους ". Η "μέθοδος Monnet" όμως ήταν ονομαστή: "Τις αποφάσεις τις έπαιρνε μόνο ανάμεσα στις ελίτ χωρίς ποτέ να συμβουλευτεί πολίτες και κοινοβούλια. Στα δημοψηφίσματα δεν έτρεφε καμία εκτίμηση, και η ενσωμάτωση στην οποία στόχευε είχε τεχνοκρατικά και ντεσιζιονιστικά χαρακτηριστικά".
Το σύνθημα του Τέρατος είναι " It's the economy, stupid!, Είναι η οικονομία, ανόητε!": "Η ολοκλήρωση πραγματοποιήθηκε χωρίς κανένα σεβασμό στη διαφορετικότητα, οικονομική, εδαφική, εθνοτική και θρησκευτική των μελών του: μια απόλυτη ιστορική κώφωση που καμία ομιλία στο Βραβείο Καρλομάγνος δεν μπορεί να διορθώσει. "Δεν υπάρχει Συνθήκη του Μάαστριχτ, Σύμφωνο Σταθερότητας η ΔΝΤ που να αντέξει:. Το Τέρας μέσα του τρέφει "εγγενείς αντιφάσεις που για να τις κατανοήσουμε πρέπει να διαθέτουμε τα εργαλεία της θεωρίας των συστημάτων Τα οποία μας λένε ότι για να μειωθεί η πολυπλοκότητα μιας κοινότητας όπως η ΕΕ , η οποία με τη σειρά της παράγει νέες πολυπλοκότητες, θα πρέπει να υπάρξουν νέες δαπάνες που θα ανατινάξουν το σύστημα στον αέρα. Αυτό, λίγο ψυχρά, αλλά τουλάχιστον είναι σαφές."
Τελευταία αντίφαση του συστήματος, τα ευρώ-ομολόγα: "Επικαλούμενος την αλληλεγγύη," ο πρόεδρος του Eurogroup, θα ήθελε να κυκλοφορήσει στην αγορά ευρωομόλογα για να καλύψει το 60 τοις εκατό των αναγκών των πιο αδύναμων μελών της.Η "αλληλεγγύη" γνώρισε και καλύτερες μέρες: κανείς δεν θυμάται ότι η έννοια προέρχεται από το "Solidus", "αξιόπιστος, βάσιμος." Έτσι ονομαζόταν και ένα πολύτιμο χρυσό νόμισμα που κυκλοφόρησε ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος τον τέταρτο αιώνα. "
Espresso - Πολιτισμός
