ΕΕ και ΔΝΤ επιβάλλουν στην Ιταλία χούντα «τεχνοκρατών»

 

του Λεωνίδα Βατικιώτη

 

«Το ευρώ είναι ένας ζουρλομανδύας που κατασκευάστηκε στη Γερμανία». Το Βερολίνο, συνεχίζει «δεν έχει αλλάξει την άποψή του για το ρόλο του στην Ευρώπη από την εποχή του Ναζισμού». Η συμμετοχή δε στην ευρωζώνη «περιλαμβάνει φασισμό χωρίς δικτατορία και, από οικονομική σκοπιά, μια μορφή ναζισμού, χωρίς μιλιταρισμό»! 

Όλα αυτά κι άλλα εξ ίσου ενδιαφέροντα γράφει κατά λέξη ο Πάολο Σαβόνα, που προτάθηκε από το λαϊκό και κεντρώο Κίνημα των Πέντε Αστέρων και την ακροδεξιά Λίγκα του Βορρά για νέος υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, στο βιβλίο του Σαν εφιάλτης, σαν όνειρο.

Η απόρριψή στη συνέχεια από τον πρόεδρο της Ιταλικής δημοκρατίας, Σέρτζιο Μοταρέλα, του Πάολο Σαβόνα που περιλαμβανόταν στην πρόταση του εντολοδόχου πρωθυπουργού Τζουσέπε Κόντε με το σκεπτικό ότι «θα μπορούσε να προκαλέσει την αναπόφευκτη έξοδο της Ιταλίας από το ευρώ» οδήγησε την πολιτική κρίση στην Ιταλία σε κορύφωση. 

Η πραξικοπηματική στάση του ιταλού προέδρου που λειτούργησε σαν εμπορικός αντιπρόσωπος της Γερμανίας στην Ιταλία, ήταν πλήρως προβλέψιμη γιατί εδώ και εβδομάδες δεν άφηνε ευκαιρία να πάει χαμένη και να μη δηλώσει πώς θα έκανε ό,τι ήταν δυνατόν για να διασφαλίσει τα συμφέροντα του ευρώ.

Η απόφαση δε την Κυριακή, 28 Μαΐου του Ματαρέλα να δώσει την εντολή σχηματισμού υπηρεσιακής κυβέρνησης τεχνοκρατών στο πρώην υψηλόβαθμο στέλεχος του ΔΝΤ, και πρώην στέλεχος της ιταλικής κεντρικής τράπεζας Κάρλο Κοταρέλι, ώστε να οδηγήσει την Ιταλία σε πρόωρες εκλογές το φθινόπωρο εξωθεί τα πράγματα στα άκρα. Οδηγεί την Ιταλία σε μετωπική σύγκρουση με το Τέταρτο Ράιχ που πιθανότατα παρήγγειλε κι όχι απλώς θεώρησε ευπρόσδεκτη τη νέα προσφυγή στις κάλπες.

 Χρειάζεται πολύ απειρία για να θεωρηθούν τυχαία τα λόγια του ιταλού εφημεριδοπώλη από το κέντρο της Ρώμης (ναι, καλά διαβάσατε…) με τα οποία ξεκινούσε την ανάλυσή του το γερμανικό περιοδικό Spiegel, κι ο οποίος προέβλεπε ότι τον Σεπτέμβρη θα έχουμε εκλογές…

Το εν εξελίξει συνταγματικό πραξικόπημα στη γειτονική μας χώρα προσφέρεται ωστόσο για πολλά και σοβαρότατα συμπεράσματα. 

Αξιολογούμε:

Πρώτον, όποιος εξακολουθεί να πιστεύει ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι θεματοφύλακας και κοιτίδα της δημοκρατίας είναι τουλάχιστον επικίνδυνος.

 Στις Βρυξέλλες έχει την έδρα της μια μεταμοντέρνα δικτατορία που δε διστάζει όχι μόνο να εξαθλιώσει έναν λαό για να διασώσει τις τράπεζες (βλ. Ιρλανδία, Ελλάδα), όχι μόνο να ανατρέψει εκλεγμένους πρωθυπουργούς (βλ. Παπανδρέου και Μπερλουσκόνι το Νοέμβριο του 2011), όχι μόνο να γράψει στα παλαιότερα των υποδημάτων της την ετυμηγορία των λαών όπως εκφράζεται μέσω δημοψηφισμάτων (βλ. από Ιρλανδία μέχρι Ελλάδα τον Ιούλιο του 2015), αλλά ακόμη και να ακυρώσει τη νωπή λαϊκή ψήφο αν δεν συμφωνεί με τα συμφέροντα της.

 Μέχρι πρόσφατα ξέραμε ότι ένα μη επιθυμητό αποτέλεσμα δημοψηφίσματος οδηγεί σε αλλεπάλληλα δημοψηφίσματα μέχρι να βγει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Πλέον μάθαμε ότι το ίδιο θα γίνεται και με τις γενικές εκλογές.

 Θα ψηφίζουμε μέχρι να βγαίνουν ευρωλιγούρηδες πολιτικοί. Κι αν δεν τους προτιμούμε, κακό του κεφαλιού μας…

Δεύτερο, όποιος εξακολουθεί να πιστεύει ότι η Ευρώπη με τους θεσμούς της στέκεται στον αντίποδα των ανεξέλεγκτων αγορών είναι τουλάχιστον αφελής. Το σήμα της πολιτικής επίθεσης στην Ιταλία δόθηκε από τις αγορές που ανέβασαν τις αποδόσεις των ιταλικών ομολόγων, λειτουργώντας σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Στο επίκεντρο ήταν το ιταλικό δημόσιο χρέος που αγγίζοντας τα 2,3 τρισ. ευρώ ή το 132% του ιταλικού ΑΕΠ, υποτίθεται ότι αποτελεί ωρολογιακή βόμβα για όλη τη Ευρώπη. Μα αυτό συμβαίνει ούτως ή άλλως!

Η προοπτική ραγδαίας ανόδου των επιτοκίων από το φθινόπωρο (με την Τουρκία και την Αργεντινή να αποτελούν ευαίσθητο σεισμογράφο των αναταράξεων που έρχονται) θα αφήσει εκτεθειμένη την Ιταλία στις κερδοσκοπικές επιθέσεις.

Το σχέδιο Πέντε Αστέρων και Λίγκας (δες εν συντομία εδώ) είναι πρωτίστως σχέδιο σωτηρίας απέναντι στους τριγμούς που σωστά προβλέπουν ότι έρχονται. Οι Βρυξέλλες αντίθετα, που φημίζονται για την κοντόφθαλμη λογική τους σημασία δίνουν στη διάσωση του πρότζεκτ του ευρώ, κι ας θυσιαστεί η Ιταλία το 2019 χωρίς να έχουν σχέδιο διαχείρισης της επικείμενης κρίσης. Εναποθέτουν τη μοίρα όλων μας στις αγορές…

Επιπλέον κι επί της ουσίας, το σκεπτικό των αγορών δεν στέκει, είναι ανοησία: ανεβάζουν τα επιτόκια γιατί υποτίθεται ότι η νέα κυβέρνηση θα προκαλέσει κρίση χρέους.

Μα είναι ηλίθιοι οι Σαλβίνι και ντι Μάγιο να προκαλέσουν κρίση χρέους στην ίδια τους τη χώρα;

Μέχρις στιγμής η πικρή μας εμπειρία μας έχει δείξει ότι κρίσεις προκαλούν μόνο οι αγορές, για να διασώσουν τα κεφάλαιά τους με τη βοήθεια του ΔΝΤ (πλέον και του ΕΣΜ) που λειτουργούν σαν ασφαλιστική εταιρεία των κερδοσκόπων καταβάλλοντας στο ακέραιο τα προσδοκώμενα κέρδη κι αφήνοντας στους λαούς τα τιμωρητικά μνημόνια…

Τρίτο συμπέρασμα: μην πιστεύετε τα ΜΜΕ! Από τους Financial Times, που είχαν τίτλο σε εντιτόριαλ τους ότι «η Ρώμη ανοίγει τις πύλες της στους βαρβάρους» μέχρι το όργανο της καγκελαρίας Spiegel κι όλο το φιλελεύθερο πολιτικό και εκδοτικό κατεστημένο επιδόθηκαν σε μια άνευ προηγουμένου προπαγάνδα να διασύρουν την κυβέρνηση 5 Αστέρων και Λίγκας, με αλλεπάλληλα δημοσιεύματα για το μούφα πτυχίο του Τζουσέπε Κόντε, κατηγορίες περί λαϊκισμού, κι άλλα.

Αν τους ενοχλούσε πραγματικά όμως η συμμετοχή του ρατσιστή Σαλβίνι στην κυβέρνηση γιατί αποδέχθηκαν τον Πάνο Καμμένο;

Γιατί δεν αντέδρασαν στην ακροδεξιά κυβέρνηση της Αυστρίας;

Γιατί έδιναν οι ίδιες οι Βρυξέλλες χρήματα στη Ρώμη μέχρι τώρα κι όσο στην κυβέρνηση ήταν οι κεντροαριστεροί για να εξαγοράζει φύλαρχους στη Λιβύη και τη Σομαλία ώστε να λειτουργούν στα αφρικανικά εδάφη ως προκεχωρημένα φυλάκια της Frontex, φυλακίζοντας και βασανίζοντας;

 Αυτό δηλαδή που γίνεται στο Αιγαίο στόχος ήταν να γίνεται πριν τα εκατομμύρια προσφύγων δουν το μπλε της Μεσόγειου…

Επομένως, αν κάτι τους ενοχλεί είναι ότι στην Ιταλία αναδείχθηκε πρώτο «κόμμα» ένα αστικό μεν, αλλά ανταγωνιστικό απέναντι στα σχέδια της ευρωκρατίας και της Γερμανίας, που υποσχόμενο την ανατροπή της λιτότητας κατάφερε  συγκυριακά να επικοινωνήσει με το λαό!

Τέταρτο και σημαντικότερο, κι αυτό το συμπέρασμα προκύπτει απαντώντας στο πολύ απλό ερώτημα: αν το πρωτοφανές συνταγματικό made in Germany πραξικόπημα της Ιταλίας αφορά εμάς στην Ελλάδα και δη την Αριστερά. Οι δραματικές εξελίξεις μας ενδιαφέρουν πρώτα απ’ όλα γιατί μας αφορά η λειτουργία της δημοκρατίας στο βαθμό που εξασφαλίζει την έκφραση της λαϊκής βούλησης.

 Όταν ένας πρόεδρος – μαριονέτα των Βρυξελλών και του Βερολίνου αρνείται να ορκίσει μια κυβέρνηση επειδή δεν του …κάνει ένας υπουργός τότε αποκαλύπτεται ο ανταγωνιστικός χαρακτήρας ακόμη κι αυτών των εκλογών με τη σύγχρονη αστική δημοκρατία. Ή, η σύγχρονη ολοκληρωτική της μετάλλαξη…

Το γεγονός δε ότι την μάχη με το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες τη δίνει το εντελώς αμήχανο και απροετοίμαστο Κίνημα των Πέντε Αστέρων (που κινδυνεύει να ηττηθεί κατά κράτος στις επόμενες εκλογές, χάνοντας το 32% που κέρδισε ως πρώτο κόμμα, και να έχει την τύχη του Συνασπισμού το 1989-1990) σε συνεργασία με την Λίγκα του Βορρά (που από 17% που κέρδισε τον Μάρτιο στις εκλογές του φθινοπώρου θα διπλασιάσει τα ποσοστά της σε βαθμό να σχηματίσει ακόμη και ακροδεξιά κυβέρνηση μαζί με τους Αδελφούς της Ιταλίας και το Φόρτσα Ιτάλια του Μπερλουσκόνι) πρέπει να μας προβληματίσει κι όχι να μας κάνει να αποστρέψουμε το βλέμμα μας και να γυρίσουμε την πλάτη μας στην Ιταλία.

Αρχικά, ας κρατήσουμε την επιμονή της σκληρής ιταλικής Δεξιάς να προτείνει τον πολέμιο του ευρώ ως υπουργό Οικονομικών, που βρίσκεται στον αντίποδα της απαράμιλλης οσφυοκαμψίας της ελληνικής κυρίαρχης Αριστεράς, η οποία σε ένα τέτοιο αίτημα θα έκανε για πολλοστή φορά ασκήσεις κωλοτούμπας. Όπως κι έκανε άλλωστε αρνούμενη να τιμήσει τη λαϊκή ψήφο του Ιανουαρίου και του Ιουλίου το 2015.

Το σημαντικότερο ωστόσο είναι ότι το ευρώ γεννάει αντιθέσεις. Στον αντίποδα της κυρίαρχης συλλογιστικής και προπαγάνδας περί κοινού νομίσματος, ενωμένης Ευρώπης, συλλογικών συμφερόντων ή κατάργησης των συνόρων, το κοινό νόμισμα γεννά τους νεκροθάφτες του, με την ίδια φυσικότητα που ο Τσίπρας μπορεί να υποστηρίζει άλλα το πρωί κι άλλα το βράδυ, άλλα δημόσια κι άλλα ιδιωτικά.

 Κι αν αυτό δεν το καταλαβαίνει η Αριστερά που είτε επιδίδεται σε διαγωνισμούς ομορφιάς για να σαγηνεύσει το Βερολίνο είτε επιδίδεται σε ασκήσεις βερμπαλισμού απαξιώντας να ασχοληθεί με κάτι τόσο ταπεινό και «λίγο» όπως είναι το ευρώ, φτάνοντας στο σημείο να χαρακτηρίζει «αριστερούς μονεταριστές» του πολέμιους του ευρώ, τότε την ευκαιρία θα την αδράξει η άκρα Δεξιά, εκπροσωπώντας ωστόσο κατά προτεραιότητα τα αστικά συμφέροντα που είναι ενάντια στο ευρώ κι όχι τα λαϊκά, εργατικά συμφέροντα.

Μια ευκαιρία έτσι να βαθύνει ο ριζοσπαστισμός, φτάνοντας στο στόχο της σύγκρουσης με την ΕΕ, ξεκινώντας από ένα τόσο καθημερινό θέμα θα έχει χαθεί, όπως χάθηκαν και τόσες άλλες… 

Τόσο απλά!

[--->]

"Κρυφή'' ρήτρα μηδενικού ελλείμματος στα Ταμεία έφερε ο ν. Κατρούγκαλου

 Του Δημήτρη Κατσαγάνη

Πλήρη  εξίσωση των δημοσίων δαπανών για συντάξεις και των εσόδων από ασφαλιστικές εισφορές φέρνει ο νόμος Κατρούγκαλου το πολύ έως  2030.

Αυτό "δείχνει" η Έκθεση Γήρανσης της Επιτροπής Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων για το 2018 στο κομμάτι της που αφορά την Ελλάδα.

Μ΄ άλλα λόγια, το νέο Ασφαλιστικό το οποίο ψήφισε η κυβέρνηση το Μάιο του 2016, όπως μάλιστα αυτό τροποποιήθηκε το Μάιο του 2017 εισάγει εμμέσως "ρήτρα μηδενικού ελλείμματος"  στους προϋπολογισμούς του Ενιαίου Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ)  και του Ενιαίου Ταμείου Επικουρικής Ασφάλισης και Εφάπαξ Παροχών (ΕΤΕΑΕΠ).

Δεδομένου, μάλιστα, πως ο ΕΤΕΑΕΠ δεν επιχορηγείται από τον κρατικό προϋπολογισμό, η πρόβλεψη της Κομισιόν για εξίσωση δαπανών  -εισφορών (ενώ, μάλιστα, στην εν λόγω Έκθεση δεν υπάρχει πρόβλεψη για το ύψος της κρατικής επιχορήγησης), υποδηλώνει  πως το αργότερο σε 12 χρόνια, οι εισφορές τις οποίες θα καταβάλλουν εργοδότες, μισθωτοί, ελεύθεροι επαγγελματίες  και αγρότες στον ΕΦΚΑ θα αρκούν για την καταβολή των κύριων και επικουρικών συντάξεων.

Και αυτό χωρίς να βάζει ούτε ευρώ  το κράτος..

Η επάρκεια των εισφορών θα οφείλεται κατά το μεγαλύτερο βαθμό στη δραστική μείωση των δαπανών για συντάξεις.

Συγκεκριμένα, οι εν λόγω  δαπάνες προβλέπεται ότι θα πέσουν από το 17,3%  του ΑΕΠ το 2016 στο 12% το 2030.

Η μεγάλη ανατροπή αναμένεται έως το 2020, οπότε θα πέσουν στο 13,4%, προφανώς λόγω των περικοπών έως 18% που θα φέρει ο περιορισμός της "προσωπικής διαφοράς" από την 1η Ιανουαρίου 2019.

Μ’ άλλα λόγια, οι δημόσιες δαπάνες για συντάξεις στο διάστημα 2016 -2030 προβλέπεται να πέσουν κατά 5,3 μονάδες.

Αντίθετα, τα έσοδα από τις ασφαλιστικές εισφορές προβλέπεται να μειωθούν κατά 1,4 μονάδες στο ίδιο διάστημα.

Συγκεκριμένα, θα πέσουν από το 13,7% του ΑΕΠ στο 12,3% του ΑΕΠ.

Μ΄ άλλα λόγια έως το 2030, οι δαπάνες για τις συντάξεις και τα έσοδα από τις ασφαλιστικές εισφορές θα έχουν φτάσει στο ίδιο περίπου επίπεδο, δηλαδή μεταξύ 12% -12,3% του ΑΕΠ.

Η εξίσωση δαπανών –εισφορών στο Ασφαλιστικό προβλέπεται, μάλιστα, ότι θα παραμείνει μέχρι το …2070. 

Αξίζει να σημειωθεί κιόλας,  πως τόσο οι δαπάνες για συντάξεις, όσο και τα έσοδα από εισφορές θα πέφτουν συνεχώς τις επόμενες 5 δεκαετίες. Αναλυτικότερα, οι δαπάνες για τις συντάξεις θα πέσουν το 2070 στο 10,6% του ΑΕΠ, ενώ τα έσοδα από εισφορές θα βρεθούν στο 10,8% το ΑΕΠ.

Εντυπωσιακό είναι το γεγονός πως οι συνταξιούχοι στο διάστημα 2016 -2070 θα μειωθούν ελάχιστα, φτάνοντας τους 2,580 το 2070 έναντι 2,690 εκατομμυρίων το 2016 (μόλις 39.000 λιγότεροι).

Αντίθετα, όσοι καταβάλλουν ασφαλιστικές εισφορές θα μειωθούν δραματικά, φτάνοντας τα  3,892 εκατομμύρια  έναντι  4,519 εκατ. που ήταν το 2016. Μ΄ άλλα λόγια θα γίνουν κατά 626.000 λιγότεροι.

Τα δε ποσοστά αναπλήρωσης (του  μισθού από τη σύνταξη) θα πέσουν  από το 68,4% που ήταν το 2016 στο 66,5% το 2020, στο 61,6% το 2030, ενώ το 2070 θα φτάσει στο 53,7%. Μ΄ άλλα λόγια, η μέση σύνταξη θα μειωθεί κατά 14,7 μονάδες!

Και αυτό λόγω των νέων μειωμένων ποσοστών αναπλήρωσης που έφερε ο νόμος Κατρούγκαλου.

Παράλληλα, ο μέσος χρόνος ασφάλισης των συνταξιούχων (πριν βγουν στη σύνταξη)  θα εκτιναχθεί από τα 30,6 έτη που ήταν το 2016 στα 31,2 έτη το 2030 και στα 37,4 έτη το 2070.Και αυτό λόγω της αύξησης των ορίων συνταξιοδότησης που ισχύει από τον Οκτώβριο του 2015.

Την ίδια ώρα, αναμένεται να πέσει έως το 2070 η αναλογία όσων καταβάλλουν εισφορές σε σχέση με εκείνους που παίρνουν συντάξεις. Από το 1,7: 1 το 2016, θα αυξηθεί στο 1,85 :1 το 2020 , στο 1,89:1 το 2030. Αργότερα, όμως, θα αρχίσει να πέφτει φτάνοντας στο 1,51  :1  το 2070.

[--->]

Τι ακριβώς θα κάνει ο «Δημόκριτος» στον Βόλο;

Από την Επιτροπή Αγώνα Πολιτών Βόλου κατά της καύσης σκουπιδιών, ανακοινώθηκαν τα εξής:

Αν πιστέψει κανείς ότι το Εθνικό Κέντρο Έρευνας «Δημόκριτος» θα έρθει αύριο στον Βόλο για να πραγματοποιήσει δειγματοληψίες αερίων εκπομπών στην καμινάδα της ΑΓΕΤ επειδή τελικά η κρατική μηχανή λειτουργεί, έχει κάνει λάθος.

Σε μία προειδοποιημένη διαδικασία δειγματοληψίας, ποια μπορεί να είναι τα αποτελέσματα;

Και επιπλέον μελέτη του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου θεωρεί ως μόνη αξιόπιστη τη διαδικασία συνεχών μετρήσεων ανά μία ώρα για χρονικό διάστημα τουλάχιστον 2 μηνών.

Ως Επιτροπή Πολιτών προτείνουμε στην Περιφέρεια Θεσσαλίας να μην πετάξει από το παράθυρο χιλιάδες ευρώ για να αποδείξει ότι οι εκπομπές σε διοξίνες και φουράνια από τα φουγάρα της ΑΓΕΤ είναι εντός ορίων, όταν όλοι γνωρίζουμε ότι το πρόβλημα με τις διοξίνες είναι η παραγωγή τους.

Γιατί αύριο και μεθαύριο που θα πραγματοποιούν οι επιστήμονες του Δημόκριτου τις δειγματοληψίες, η ΑΓΕΤ θα δουλέψει στις ιδανικότερες συνθήκες συναποτέφρωσης. Και τα αποτελέσματα όχι μόνο εντός ορίων θα είναι, αλλά και δύο τάξεις μεγέθους πιο κάτω,  προκειμένου να μας ρίξει «στάχτη στα μάτια» και να καταστήσει την Περιφέρεια συνένοχο στο έγκλημα.

Αν θέλει η Περιφέρεια Θεσσαλίας να κάνει ουσιαστικό έργο, να δώσει στο Δημόκριτο εντολή δειγματοληψίας σε ζωικό κεφάλαιο, αλλά και σε άλλες πιθανές περιοχές ρύπανσης γύρω από την περιοχή της ΑΓΕΤ για να δημιουργηθεί μία βάση αναφοράς για το μέλλον. Ακόμη είναι δυνατό να ληφθεί δείγμα αίματος από όσους εργαζόμενους το επιθυμούν για να διερευνηθεί η παρουσία ή όχι διοξινών στο αίμα τους. Η καύση των σκουπιδιών «ποτίζει» καθημερινά με διοξίνες και φουράνια την περιοχή και είναι σημαντικό οι ίδιες μετρήσεις να πραγματοποιηθούν και μελλοντικά, αλλά μόνο ως συγκριτικό εργαλείο. Η επίκληση των κυρώσεων όπως τα πρόστιμα, ακόμη και όταν αυτά επιβάλλονται, δεν αρκεί.

Όσο για την Επιτροπή Κοινωνικού Ελέγχου που συστήνει ο κύριος Φάμελλος, είναι σαφές ότι ως Επιτροπή Πολιτών δεν θα συμμετέχουμε. Πρόκειται για επιστημονική φαρσοκωμωδία, που μας προσβάλλει ως πολίτες και ως επιστήμονες.

Η Επιτροπή Αγώνα Πολιτών Βόλου ζητά την άμεση παύση της καύσης σκουπιδιών και στη συνέχεια να γίνει διαβούλευση επί του θέματος. Οτιδήποτε άλλο γίνεται προσχηματικά και σκοπό έχει να καταλαγιάσει την αντίδραση των Βολιωτών.

[--->]