ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΧΟΝΤΡΑΙΝΟΥΝ

 

 

Του Claudio Conti

Τα χρηματιστήρια καταρρέουν, αρχής γενομένης από τις ΗΠΑ, οι ερμηνείες δίνουν και παίρνουν ενώ οι βραχυπρόθεσμες προβλέψεις  θεωρούνται σχεδόν δεδομένες.

 

Πριν απ 'όλα, ο πληθωρισμός, ο οποίος συνεχίζει να σφυροκοπά οικονομίες στρεσαρισμένες μετά από δύο χρόνια πανδημίας και το ξέσπασμα ενός πολέμου που κινδυνεύει να γίνει παγκόσμιος (αν και είναι ήδη, υπογείως).

 

Χθες τα στοιχεία για τον πληθωρισμό της Μεγάλης Βρετανίας για το μήνα Απρίλιο έδειχναν  +9% , ενώ για ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση +7,4%, όπως τον Μάρτιο) κάτι που επιβεβαιώνει την ύπαρξη μιας μακράς περιόδου αύξησης των τιμών, οι οποίες αναπόφευκτα - αργά ή γρήγορα - θα οδηγήσουν σε κοινωνικές εντάσεις για την προσαρμογή των μισθών και των συντάξεων  σύμφωνα με το κόστος διαβίωσης.

 

Μια εγγενής επίδραση του βάρους του πληθωρισμού είναι ήδη εμφανής: οι τριμηνιαίες εκθέσεις  των κερδών των αμερικανικών αλυσίδων διανομής καταγράφουν μια κατάρρευση των κερδών λόγω της πτώσης των πωλήσεων. Πράγμα λογικό αφού αν οι τιμές αυξάνονται και οι μισθοί όχι, οι καταναλωτές σφίγγουν το ζωνάρι. Η Target και η Walmart, δύο από τις μεγάλες εμπορικές αλυσίδες, σε μόλις τρεις ημέρες έχασαν στη Wall Street αντίστοιχα το -29% και το -17% της αξίας των μετοχών τους.

 

Στο σκωτσέζικο αυτό ντουζ προστίθεται η βεβαιότητα ότι οι κεντρικές τράπεζες, ξεκινώντας από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ, θα αυξήσουν σύντομα τα επιτόκια. Ο πρόεδρος της Jerome Powell, που ήδη είχε αυξήσει το επιτόκιο βάσης κατά 0,50%, μόλις χθες εγγυήθηκε ότι θα προχωρήσει σε περαιτέρω άνοδο: «Ο πληθωρισμός πρέπει να πέσει με τρόπο πειστικό. Μέχρι να έχουμε συγκεκριμένες αποδείξεις, θα συνεχίσουμε προς αυτή την κατεύθυνση».

 

Υψηλότερα επιτόκια σημαίνουν ακριβότερο δανεισμό για επιχειρήσεις και νοικοκυριά, επομένως μείωση των επενδύσεων και της κατανάλωσης (υποθήκες, αγορές με δόσεις κ.λπ.). Εν ολίγοις, μια μάλλον απότομη οικονομική συρρίκνωση με την ελπίδα ότι, όπως και άλλες φορές, αυτό θα σταματήσει τις πληθωριστικές πιέσεις (για παράδειγμα: μια δραστική αύξηση της ανεργίας θα μπορούσε να μειώσει τους «μισθολογικές αξιώσεις» των εργαζόμενων φορτώνοντας έτσι στις πλάτες τους την αύξηση του κόστους της ύφεσης ).

 

Αλλά μια «παγωμένη» οικονομία συνεπάγεται κατάρρευση της αξίας των μετοχών και επομένως των χρηματιστηρίων, σε ένα φαύλο κύκλο που δεν αφήνει κανέναν ανεπηρέαστο.

 

Υπάρχει όμως κάτι που διαφεύγει από αυτή τη συνήθη μονεταριστική «συνταγή» αντιμετώπισης του πληθωρισμού: το κύμα υψηλών τιμών δεν οφείλεται σε μια «υπερθερμασμένη» οικονομία (αύξηση της κατανάλωσης, υψηλοί μισθοί κ.λπ.), αλλά είναι ένας πληθωρισμός προσφοράς. Εν ολίγοις, ακόμη κι αν μειωθεί η ποσότητα της παραγωγικής δραστηριότητας, οι τιμές ενέργειας (και άλλων πρώτων υλών) δεν θα μειωθούν και τόσο. Οπότε, η αύξηση των επιτοκίων σε αυτή την περίπτωση δεν εξυπηρετεί ιδιαίτερα ...

 

Μια εικόνα ήδη αρκετά σκοτεινή αν δεν υπήρχε ο πόλεμος στην Ουκρανία να επιδεινώσει τις προοπτικές. Οι κυρώσεις, στην πραγματικότητα, μπορεί να βλάπτουν ως ένα σημείο τη Ρωσία ,αλλά σε κάθε περίπτωση βάζουν νέα και άκαμπτα «όρια» που καθιστούν τόσο τις εμπορικές σχέσεις όσο και την προμήθεια αγαθών απαραίτητες για την παραγωγή.

 

Τα προβλήματα των ευρωπαίων σχετικά με το φυσικό αέριο είναι ένα μόνο από τα πολλά πιθανά παραδείγματα, αλλά είναι προφανές ότι η διάρκεια της σύγκρουσης θα προκαλέσει (ή μπορεί να προκαλέσει) και όξυνση των εντάσεων στις διεθνείς αγορές, τόσο όσον αφορά τη φυσική παραγωγή όσο και τις οικονομικές συναλλαγές (με την επέκταση των εναλλακτικών πλατφορμών πληρωμών στο σύστημα SWIFT, που ελέγχεται από τις ΗΠΑ).

 

Ήδη σήμερα βαραίνουν και μάλιστα πολύ, τα παρατεταμένα προβλήματα την εφοδιαστική αλυσίδα, που δεν αφορούν μόνο το αέριο ή τους μικροεπεξεργαστές (οι βιομηχανίες που τους παράγουν έχουν επιβραδύνει σημαντικά τον όγκο της παραγωγής τους στα δύο έτη της πανδημίας), αλλά και μια ολόκληρη σειρά προϊόντων που υπάρχει έλλειψη. Το στάρι - η Ουκρανία και η Ρωσία καλύπτουν περισσότερο από το ένα τέταρτο της παγκόσμιας παραγωγής - είναι το πιο εντυπωσιακό παράδειγμα, βλέποντας τις συνέπειες στις χώρες που εισάγουν στάρι και το ψωμί είναι συχνά η βασική τροφή του πληθυσμού.

 

Το πράμα όμως δεν τελειώνει εδώ. Τα συνεχή  λοκντάουν στην Κίνα για την απομόνωση των εστιών  Covid και την  αποτροπή διάχυσής του, έχουν επίσης επιβραδύνει και το «Παγκόσμιο Εργοστάσιο», κάτι που τώρα επιβαρύνει σχεδόν τις Ηνωμένες Πολιτείες (και ακόμη περισσότερο, με την ίδια αγοραστική δύναμη). Αλλά η Κίνα ήταν τα τελευταία 30 χρόνια η βασική ατμομηχανή ανάπτυξης του παγκόσμιου ΑΕΠ ...

 

Μπροστά σε μια εικόνα τόσο ζοφερή , ωστόσο, δεν λείπουν οι  αισιόδοξοι, οι οποίοι όμως γραπώνονται σε δύο μεταβλητές που επί του παρόντος δεν είναι παρά μόνο υποθέσεις. Η πρώτη αφορά τις ΗΠΑ, όπου η νομισματική πολιτική θα μπορούσε να είναι «επιθετική» τώρα και στη συνέχεια να αλλάξει ξαφνικά πρόσημο την παραμονή των ενδιάμεσων εκλογών -το Νοέμβρη για να εξασφαλίσει ένα ελάχιστο επιπλέον πλεονέκτημα στη «δημοκρατική» παράταξη που σήμερα αντιμετωπίζει μεγάλα προβλήματα.

 

Φαίνεται πως ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν ενδιαφέρει και τόσο τους Αμερικανούς πολίτες, δεδομένου ότι εκεί δεν υπάρχουν στρατιώτες των ΗΠΑ, αλλά μόνο τις δαπάνες (τα 40 δισεκατομμύρια συμπληρωματικής στρατιωτικής βοήθειας που υποσχέθηκε ο Μπάιντεν) τα οποία προστίθενται στο αμερικανικό δημόσιο χρέος. Αν όμως, η οικονομική κατάσταση επιδεινωθεί, τότε θα μπορούσε να θεωρηθεί ως πρόβλημα από το οποίο θα πρέπει να απαλλαγούν.

Η δεύτερη ελπίδα βασίζεται σε ένα πιθανό «ερέθισμα» της οικονομίας από την κινεζική κεντρική τράπεζα, ως αντίδραση ακριβώς στην επιβράδυνση λόγω των λοκντάουν. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι το Πεκίνο δεν είχε ακολουθήσει τη δυτική επιλογή της ποσοτικής χαλάρωσης, η οποία διατηρούσε τεχνητά τις χρηματοπιστωτικές αγορές σε υψηλά επίπεδα, αλλά επέλεξε να επικεντρωθεί στην ενίσχυση της παραγωγής και την εσωτερική αύξηση των μισθών (η οποία μετατράπηκε σε μεγαλύτερη κατανάλωση, σύμφωνα με ένα «ενάρετο οικονομικό κύκλο» που η νεοφιλελεύθερη Δύση επέλεξε να σπάσει και να παραδοθεί σε μια διαρκή κρίση).

 

Αλλά δεν είναι η μόνη «συστημική αυτοκτονία» που μπήκε σε εφαρμογή προκειμένου να μεγιστοποιηθούν τα κέρδη ελάχιστων. Αν προσέξουμε καλλίτερα, ακόμη και η προσπάθεια να βγούμε από την κρίση που σέρνεται πάνω από μια δεκαετία, εξαπολύοντας τον οικονομικό πόλεμο για να βγει από τη μέση η Ρωσία, φαίνεται πως παράγει το αντίθετο αποτέλεσμα. Ενώ η Μόσχα αντέχει αρκετά καλά στις πιέσεις, η Wall Street έχει μπροστά της ένα «μεγάλο πρόβλημα».

 

Όπως μπορείτε να δείτε, πέρα από κάποιες αόριστες ελπίδες, τα κύματα της θάλασσας της οικονομίας είναι όλο και ψηλότερα....

 

[------>]

Πανωλεθρίαμβος των ''δικών μας΄΄

 

Μαριούπολη.Οι στρατιώτες του ουκρανικού στρατού παραδίνονται και μεταφέρονται σε κέντρα κράτησης ή σε νοσοκομεία (οι τραυματίες). Όχι, δεν είναι σχολικό λεωφορείο, αλλά τα δυτικά μέσα ενημέρωσης θα το δείξουν ως σχολικό ...

 

Αναμενόμενος τίτλος των δυτικών μμε «Μαθητές εκκενώθηκαν από το το εργοστάσιο χάλυβα Azovstal της Μαριούπολης προκειμένου να συνεχίσουν τις σπουδές τους στα χειμερινά στρατόπεδα της Σιβηρίας» 

 Ακολουθεί βίντεο από την τελετή παράδοσης ομάδας ουκρανοναζί στη Μαριούπολη:

Αλλη ομάδα αιχμάλωτων ουκρανοναζί από το εργοστάσιο χάλυβα Azovstal της Μαριούπολης : 

Οι λαοί της Ευρώπης θα πληρώσουν την ενεργειακή απεξάρτηση από τη Ρωσία

 

Μέτρα συνολικού ύψους 300 δισ. ευρώ, που θα κατευθυνθούν στα ταμεία των μονοπωλίων της Ενέργειας και θα τα πληρώσουν με διάφορους τρόπους οι λαοί των χωρών της ΕΕ, παρουσίασε σήμερα η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στο όνομα της απεξάρτησης από τα ορυκτά καύσιμα της Ρωσίας.

 

Σύμφωνα με τα όσα είπε η Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν το σχέδιο REPowerEU, εστιάζει σε τρεις βασικούς άξονες: Στην εισαγωγή περισσότερου μη ρωσικού φυσικού αερίου, στην ταχύτερη ανάπτυξη Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας και στην μεγαλύτερη προσπάθεια για «εξοικονόμηση Ενέργειας» σε δημόσια κτίρια, επιχειρήσεις και νοικοκυριά.

 

 

Αναφορικά με τον πρώτο άξονα, η Κομισιόν προτείνει τη μείωση των εισαγωγών ρωσικού φυσικού αερίου και στην αντικατάστασή του από το πανάκριβο LNG. Για το λόγο αυτό, δηλώνει ότι θα εξετάσει την ανάπτυξη ενός «κοινού μηχανισμού αγορών» που θα διαπραγματεύεται και θα συνάπτει συμβάσεις για αγορές αερίου για λογαριασμό των συμμετεχόντων κρατών-μελών. Προβλέπει τη διάθεση 10 δισ. ευρώ για την ανάπτυξη των υποδομών που χρειάζονται για την αποθήκευσή του.

 

Επιπλέον, η Επιτροπή θα διευκολύνει την ενεργειακή διαφοροποίηση και την οικοδόμηση μακροπρόθεσμων συνεργασιών με προμηθευτές, συμπεριλαμβανομένης της συνεργασίας για το υδρογόνο ή άλλες πράσινες τεχνολογίες. Για αυτό στη Μεσόγειο και τη Βόρεια Θάλασσα θα αναπτυχθούν μεγάλοι διάδρομοι υδρογόνου.

 

Δεύτερο άξονα αποτελεί η ταχύτερη ανάπτυξη Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, μέσα από στην επίσπευση της στρατηγικής της «πράσινης μετάβασης» που ήδη έχει εκτινάξει τις τιμές της Ενέργειας. Στο πλαίσιο αυτό προτείνεται μαζική κλιμάκωση και επιτάχυνση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, στη βιομηχανία, στα κτίρια και τις μεταφορές, καθώς και αύξηση του βασικού στόχου του 2030 για τις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας από 40% σε 45% στο πλαίσιο του πακέτου «Fit for 55».

 

 

Παράλληλα, η Επιτροπή παρουσιάζει μια στρατηγική της ΕΕ για την ηλιακή ενέργεια, με διπλασιασμό της ηλιακής φωτοβολταϊκής ισχύος έως το 2025 και εγκατάσταση 600 GW έως το 2030, καθώς τη σταδιακή νομική υποχρέωση εγκατάστασης ηλιακών συλλεκτών σε νέα δημόσια και εμπορικά κτίρια και νέα κτίρια κατοικιών.

 

Προτείνονται μέτρα για την ενσωμάτωση της γεωθερμικής και της ηλιακής θερμικής ενέργειας σε εκσυγχρονισμένα συστήματα αστικής και κοινόχρηστης θέρμανσης, καθώς και σύσταση για απαλλαγή από τη γραφειοκρατία στην αδειοδότηση για μεγάλα έργα Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, που θα χαρακτηρίζονται πλέον ως «υπέρτατο δημόσιο συμφέρον».

 

Η Επιτροπή προτείνει στόχο 10 εκατ. τόνων εγχώριας παραγωγής ανανεώσιμων πηγών υδρογόνου και 10 εκατομμυρίων τόνων εισαγωγών έως το 2030, για την αντικατάσταση του φυσικού αερίου, του άνθρακα και του πετρελαίου σε βιομηχανίες και τομείς μεταφορών. Επίσης θα δοθούν οικονομικά κίνητρα για την αύξηση της παραγωγής βιομεθανίου έως το 2030, μεταξύ άλλων μέσω της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής.

 

 

Αναφορικά με τον τρίτο άξονα, την εξοικονόμηση Ενέργειας, αυξάνεται από 9% σε 13% ο στόχος ενεργειακής απόδοσης στο πλαίσιο της δέσμης «Fit for 55», ενώ προτείνονται βραχυπρόθεσμα μέτρα όπως η τηλεργασία, ο περιορισμός των αεροπορικών ταξιδιών, μείωση των μετακινήσεων με ΙΧ αυτοκίνητα, που σύμφωνα με την Κομισιόν θα μπορούσαν να μειώσουν τη ζήτηση φυσικού αερίου και πετρελαίου κατά 5%.

 

Τα κράτη-μέλη ενθαρρύνονται επίσης να χρησιμοποιούν φορολογικά κίνητρα για την εξοικονόμηση Ενέργειας, όπως μειωμένους συντελεστές ΦΠΑ για ενεργειακά αποδοτικά συστήματα θέρμανσης, μόνωση κτιρίων, συσκευές και προϊόντα.

 

Όλα τα παραπάνω μέτρα θα υλοποιηθούν με ένα πακέτο μαμούθ, που θα κατευθυνθεί, με τον έναν ή άλλο τρόπο στα ταμεία των μονοπωλίων, ενώ κομβικό ρόλο στη διαχείριση των χρημάτων θα παίξει ο Μηχανισμός Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας (RRF).

 

Ήδη, είναι διαθέσιμα 225 δισ. ευρώ σε δάνεια στο πλαίσιο του RRF, ενώ η Επιτροπή ενέκρινε σήμερα νομοθεσία και οδηγίες προς τα κράτη-μέλη σχετικά με τον τρόπο τροποποίησης και συμπλήρωσης των εθνικών σχεδίων ανάκαμψης (RRP), στο πλαίσιο του REPowerEU.

 

Η Επιτροπή προτείνει να αυξηθούν οι πόροι του RRF με 20 δισ. ευρώ σε επιχορηγήσεις από την πώληση δικαιωμάτων του συστήματος εμπορίας εκπομπών της ΕΕ (ETS) που βρίσκονται επί του παρόντος στο Αποθεματικό Σταθερότητας της Αγοράς και που θα δημοπρατηθούν με τρόπο που δεν διαταράσσει την αγορά.

 

Επιπλέον 26,9 δισ. ευρώ από τα Ταμεία Αυνοχής θα μπορούσαν να διατεθούν σε εθελοντικές μεταφορές στο RRF και άλλα 7,5 δισ. ευρώ από την Κοινή Αγροτική Πολιτική μέσω εθελοντικών μεταφορών στο RRF. Η Επιτροπή θα διπλασιάσει τη διαθέσιμη χρηματοδότηση για την πρόσκληση μεγάλης κλίμακας του 2022 του Ταμείου Καινοτομίας αυτό το φθινόπωρο σε περίπου 3 δισ. ευρώ. Απαιτείται, επίσης, περιορισμένη πρόσθετη υποδομή φυσικού αερίου, η οποία εκτιμάται σε επενδύσεις περίπου 10 δισ. ευρώ.

 

Στα παραπάνω δεν συνυπολογίζονται τα 100 δισεκατομμύρια ευρώ, που ήδη έχουν διατεθεί στο πλαίσιο του τρέχοντος Πολυετούς Δημοσιονομικού Πλαισίου (ΠΔΠ), για έργα απαλλαγής από τις ανθρακούχες εκπομπές και πράσινης μετάβασης επενδύοντας σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, υδρογόνο και υποδομές.

[----->]

Στα πρότυπα του 1984 του Τζώρτζ Οργουελ

 

Σύμφωνα με τις ανάγκες της προπαγάνδας, στα πρότυπα του 1984 του Τζώρτζ Οργουελ =>

📍 Η νέα πρωθυπουργός της Γαλλίας, μέχρι πριν διοριστεί, είχε ρωσική καταγωγή. Από την ανάληψη των καθηκόντων της όμως, προχθές το απόγευμα, η Wikipedia, άλλαξε την πραγματικότητα. Η Ελίζαμπεθ Μπορν έχει πλέον καταγωγή από την Πολωνία

📍 Το Ευρωκοινοβούλιο κατέβασε το άρθρο για την Ελευθερία του Τύπου που έδειχνε την Ελλάδα στις τελευταίες θέσεις και έσβησε το σχετικό τουίτ…

🔴  Η δουλειά του Γουίνστον Σμιθ, του πρωταγωνιστή του Οργουελ στο 1984, ήταν να διορθώνει ότι δεν συμβάδιζε με το επίσημο αφήγημα. Η διαδικασία των συνεχών διορθώσεων δεν αφορούσε μόνο τις εφημερίδες, αλλά και τα βιβλία, τα περιοδικά, τα φυλλάδια, τις αφίσες τα έντυπα, τις ταινίες, τις ηχογραφήσεις, τα κινούμενα σχέδια, τις φωτογραφίες κτλ.

Όλη η ιστορία ήταν από δεύτερο χέρι, σβησμένη και ξαναγραμμένη τόσες φορές, όσες κρινόταν απαραίτητο. Από τη στιγμή που γινόταν η αλλαγή ή η αφαίρεση, σε καμία περίπτωση δεν μπορούσες να αποδείξεις ότι έγινε οποιαδήποτε παραποίηση. Όλα προσαρμόζονταν στη μια και μοναδική αλήθεια του καθεστώτος.

Όλα, ακόμα και το παρελθόν, όπως στην περίπτωση της Γαλλίδας πρωθυπουργού, καθώς σύμφωνα με τον Οργουελ, "αυτός που ελέγχει το παρελθόν, ελέγχει το μέλλον, αυτός που ελέγχει το παρόν ελέγχει το παρελθόν"...και όλους μας θα προσθέσω.

Αυτό ζούμε => 

[------->]

Eurovision: Ένας θεσμός-γέννημα του ΝΑΤΟ !

Αυτό που δεν πρόκειται να μας πει κανένας από τους φανατικούς του «θεσμού» και της ιστορίας του είναι ότι η Eurovision γεννήθηκε ως ιδέα του ΝΑΤΟ (!), στο πλαίσιο των εναλλακτικών τρόπων που αναζητούσε η ιμπεριαλιστική συμμαχία στα μέσα της δεκαετίας του 1950 για να προωθήσει τη λεγόμενη «ήπια ισχύ». Αυτό προκύπτει από έγγραφα του ΝΑΤΟ, που αποχαρακτηρίστηκαν το 2015 και περιγράφουν ως εξής τη δημιουργία της Eurovision:

Στις 28/1/1955 συναντήθηκαν στο Παρίσι τα μέλη της «Επιτροπής του ΝΑΤΟ για τον Πολιτισμό και τη δημόσια πληροφόρηση» με τον διευθυντή της Γαλλικής Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης, στον οποίο παρέδωσαν μια έκθεση για τη δημιουργία ενός ευρωπαϊκού φεστιβάλ που θα ονομαζόταν Eurovision. Στο πρότζεκτ αυτό είχε ήδη εμπλακεί το BBC.

Στις 30/11/1955, ξανά στο Παρίσι, έγινε μια νέα συνάντηση, αλλά το σχέδιο είχε αλλάξει: Τώρα συζητιόταν η δημιουργία ενός μουσικού φεστιβάλ του ΝΑΤΟ που θα ξεκινούσε τον Απρίλη του 1956.

Στις 12/2/1955, σε μια τρίτη συνάντηση, αποφασίστηκε η χρησιμοποίηση της European Broadcasting Union (EBU) ως φορέα για την υλοποίηση του σχεδίου, και ο διαγωνισμός ξεκίνησε τον Μάη του 1956. Μάλιστα, επικεφαλής της EBU ήταν τότε ένα στέλεχος του BBC, που είχε εξαρχής εμπλακεί στη δημιουργία της Eurovision.

Μικρή λεπτομέρεια: Τη δεύτερη συνάντηση απασχόλησε το αν στις μουσικές εκδηλώσεις θα μοιραζόταν απροκάλυπτα προπαγανδιστικό υλικό του ΝΑΤΟ, ιδέα που τελικά απορρίφθηκε, με το σκεπτικό ότι «θα ήταν πολύ πιο φυσικό να επηρεαστεί το κοινό υπέρ του ΝΑΤΟ μέσα από το κλίμα αυτής καθαυτής της διοργάνωσης». Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι. Αυτό που δεν άλλαξε όμως είναι το δυσώδες παρασκήνιο της διοργάνωσης, που αξιοποιείται για να στέλνονται πολιτικά και γεωπολιτικά «μηνύματα» σε χώρες και ομάδες χωρών, ανάλογα με τις εξελίξεις και τη συγκυρία των μεταξύ τους ανταγωνισμών.

Και για όσους ενδιαφέρονται, τα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα:

[------->]