Πως θα το χαρακτηρίζαμε;

 

Όπερ έδει δείξαι: Στις αρχές Νοέμβριου ξεκίνησε η χορήγηση των 2.000 μονοκλωνικών αντισωμάτων, τα οποία εξαντλήθηκαν την προηγουμένη εβδομάδα.

Στους 2 αυτούς μήνες, κατά μέσο όρο πραγματοποιήθηκαν 33 εγχύσεις τη μέρα.

Με 70% μείωση θνητότητας, είχαμε 23 λιγότερους θανάτους τη μέρα.

Από τα αρχεία του ΕΟΔΥ προκύπτει σε ότι στο αντίστοιχο χρονικό διάστημα, η ημερήσια θνητότητα μειώθηκε από 90-100 θανάτους στους 60-70.

Από την προηγουμένη εβδομάδα επιστρέψαμε πάλι πάνω από 90 θανάτους ημερησίως.

Πως θα το χαρακτηρίζαμε;

[----->] 

Τα σταμάτησαν, λέει , γιατί δεν δρουν στην … Όμικρον. Αλλά για τους αυξημένους θανάτους και τις διασωληνώσεις φταίει, λέει, ότι η Δέλτα … γιατί αργεί να φύγει!

Τότε γιατί τα σταματήσατε αφού είναι ακόμη εδώ, ερωτώ, αφελώς;

- Πως είπατε; Για να πάρουν το  χάπι της Pfizer που στοιχίζει το μισό; Αντε, καλέ… Δεν το πιστεύω…

Για αυτή την επιδημιολογική εικόνα εμβολιάζουν τα παιδιά.

 

 

[---->]

Τί να μας πείτε πια ρε παιδιά ;;

της Μαρίας Τριανταφυλλίδου

95 νεκροί. Ο αποδεκατισμός των ευπαθών και των άτυχων συνεχίζεται με σταθερό ρυθμό και κανείς δεν παραιτείται. Κανείς δεν έχει την ευθιξία να πει "απέτυχα" , "δεν μπορώ άλλο να υπηρετώ το θάνατο" , " ας δοκιμάσει κάποιος άλλος" .

Ούτε και κανείς διεκδικεί με κάναν ιδιαίτερο ζήλο κάτι τέτοιο. Ούτε η αντιπολίτευση ούτε η κοινωνία των πολιτών. Ο καθένας τους και ο καθένας μας διατηρεί τελικά τη βολή του. Από φόβο , από συμφέρον , από κακώς νοούμενη κομματικότητα. Τί να μας πείτε πια ρε παιδιά ;; φταίνε οι ανεμβολίαστοι  για το θάνατο το δικό τους , φταίνε και για το θάνατο τον εμβολιασμένων , φταίνε και για τον καθολικό  ηθικό και ψυχικό  μας θάνατο ;;

Μια χώρα ζόμπι γίναμε.

Αυτό είναι το τερματικό στάδιο της αποικιοποίησης. Δεν λειτουργεί κανένας θεσμός , ούτε Δικαιοσύνη ούτε ακαδημαϊκός και πνευματικός κόσμος , δεν λειτουργεί καν συναισθηματικά ο πληθυσμός. Ολοι φυλάνε τον κώλο τους και ο χάρος είναι παγανιά. Τί φοβόμαστε πιά ; κατοχή έχουμε ; ή μήπως έχουμε και μας λείπει απλά το γερμανικό ανακοινωθέν από τον Ραδιοσταθμό των Αθηνών ;

 Είμαστε ικανοί σε λίγο να πουλάμε τα νεφρά μας , τα παιδιά μας , το έδαφος και το νερό και να συνεχίζουμε τη φαντασίωση ότι ανήκουμε στα πολιτισμένα έθνη.

Τέτοιοι που είμαστε και να πεθάνουμε όλοι δεν θα χάσει και τίποτα το αναντικατάστατο η ανθρωπότητα. Κάτι δούλοι και κάτι ανθρωποφύλακες θα χαθούν ,το βάρος της γης.

υ.γ  Η πλέον τριτοκοσμική εικόνα. Η αστυνομία περιφρουρεί το κλείσιμο του Παίδων Πεντέλης ώστε να παρέχει με τη σέσουλα το "κοινωνικό αγαθό" . Απέξω κάτι γελοίοι συνδικαλιστές αφού δίνουν διαπιστευτήρια στο "κοινωνικό αγαθό" ισχυρίζονται ότι η κυβέρνηση "εξευτελίζεται" . Ετσι έγραψε η βαζελίνη της υποχρεωτικότητα Πάνος Παπανικολάου. "Ο εξευτελισμός της κυβέρνησης''. Η κυβέρνηση κάνει την πολιτική του κεφαλαίου και του ξένου παράγοντα. Οι μονοι που εξευτελίζονται είναι ο λαός και οι λακέδες που είχαν τη θεσμική υποχρέωση να τον προστατέψουν. Στη Pfizer όλοι καλά ; το αφεντικό ; η κυρία του ; τα γλυκά τους τέκνα ; πάντα καλά...

  

 

 

Ελλάδα, η νέα ενεργειακή αποθήκη-μπαταρία της Ευρώπης;

 

Ελλάδα, η νέα ενεργειακή αποθήκη-μπαταρία της Ευρώπης; #save_agrafa #save_greek_mountains #save_skouries

Η σημερινή ελληνική κυβέρνηση ακολουθεί μια πολιτική εξόρυξης και βαριάς εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων της χώρας προς όφελος ιδιωτικών εταιρειών, ελληνικών και ξένων, εις βάρος όλων των ανθρώπων και των άλλων έμβιων όντων της χώρας.

"Αιολικές εγκαταστάσεις ξεφυτρώνουν συνεχώς σε όλη την Ελλάδα, στα νησιά και στην ηπειρωτική χώρα. Σύμφωνα με τα μέλη της πλατφόρμας "SOS Agrafa", μέχρι στιγμής έχουν υποβληθεί περισσότερες από 16.000 αιτήσεις για ανεμογεννήτριες ύψους άνω των 100 μέτρων. Το 73% των περιοχών που αφορούν αυτές οι αιτήσεις είναι προστατευόμενες φυσικές περιοχές, νησιά, δάση, κορυφογραμμές βουνών. Στο όνομα του "κοινού συμφέροντος", οι περιοχές Natura 2000 έχουν κυριολεκτικά χαριστεί από την ελληνική κυβέρνηση σε ιδιωτικές εταιρείες, ώστε να μπορούν να κατασκευάσουν τα αιολικά εργοστάσιά τους, τα υδροηλεκτρικά φράγματά τους και τους ηλιακούς συλλέκτες τους, καθώς και όλες τις υποδομές που τα συνοδεύουν (δίκτυο καλωδίων υψηλής τάσης, δρόμοι, μετασχηματιστές...).

Έτσι, η λεγόμενη «ενεργειακή μετάβαση» μεταφράζεται σε αύξηση της λεγόμενης "πράσινης" παραγωγικότητας της ενέργειας, η οποία απλώς προστίθεται στις άλλες, την ιδιωτικοποίηση και τη μονοπώληση των δημοσίων εδαφών, καθώς και την τσιμεντοποίηση και, ευρύτερα, τη βιομηχανοποίηση των μέχρι πρότινος προστατευόμενων ζωντανών περιοχών. Αυτή η λεγόμενη "μετάβαση" όχι μόνο δεν είναι οικολογική, αλλά ενσωματώνει ένα νεοφιλελεύθερο όραμα που μπορεί να προωθήσει μόνο καταστροφικά σχέδια παραγωγής, αντί για τη μείωση και την αποκέντρωση της παραγωγής ενέργειας. Πολλές περιβαλλοντικές οργανώσεις, τοπικές κοινότητες και ακτιβιστές αντιτίθενται σε αυτά τα έργα που επιβάλλονται σε ολόκληρη τη χώρα."

[---->]

Αριστερά και συνδιαχείριση

 

Η Αριστερά υπήρξε για δύο αιώνες η παράταξη που ,σωστά η λάθος, μέσα από το μεγαλείο η την τραγωδία,και με μεγάλες εφόδους και  πισωγυρίσματα, επεδίωκε ένα μέλλον με περισσότερα δικαιώματα, ελευθερίες  και δικαιοσύνη για την κοινωνική πλειοψηφία και κατά μία έννοια για όλη την κοινωνία. Η παράταξη της δικαιοσύνης και της ελευθερίας. Ακόμη και τα φαινόμενα του σταλινικού ζόφου η της σοσιαλδημοκρατικής προσαρμογής δεν αναιρούν αυτήν την διαπίστωση  .

Σήμερα η Αριστερά,όχι ως σύστημα αξιών, που είναι κάτι τελείως διαφορετικό, αλλά ως συγκροτημένος  πολιτικός χώρος διεθνώς εκφράζει πλην εξαιρέσεων  κάτι τελείως διαφορετικό και αντίστροφο  :

- Την υποταγή στην τεχνητή  γιγάντωση του φόβου και την παράδοση σε μια ( υπερκαπιταλιστική) επιτηρητική  εξουσία που δήθεν εγγυάται την υγεία,ενώ υπονομεύει υγεία και ελευθερία ταυτόχρονα.

- Την αποδοχή της διαίρεσης μέσα στην εργατική τάξη και της διαχείρισης της διαίρεσης από το κεφάλαιο.

- Την θρησκευτική υποταγή στην κοσμική θρησκεία της ελεγχόμενης από το κεφάλαιο τεχνοεπιστήμης . Την ποταπή λοιδορία όσων δεν συμμορφώνονται.

- Την ψευδή μετονομασία του κρατισμού και του γραφειοκρατισμού σε κοινωνική αλληλεγγύη  .

- Τον κονφορμισμό και τον ακραίο ατομικισμό η παρτακισμό όσων θεωρούν ότι στις επόμενες διακρίσεις μεταξύ ενδοκλεισμένων στο σύστημα και αποκλεισμένων από αυτό θα είναι με τους ενδοκλεισμένους , δηλαδή με αυτούς που δεχόμενοι την δουλειά θα έχουν κάποια " προνόμια".

Δεν είναι σωστό να πούμε απλώς ότι αυτή η Αριστερά δεν αντιτάσσεται στους σχεδιασμούς του κεφαλαίου. Το σωστό είναι να πούμε ότι αυτή η Αριστερά - συνεργαζόμενη  αρμονικά με το ακραίο Κέντρο- πρωταγωνιστεί ιδεολογικά  στους σχεδιασμούς του κεφαλαίου .Το σωστό είναι να πούμε ότι η πάλη κατά των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων απαιτεί την οξεία σύγκρουση με αυτήν την Αριστερά. Την πολιτική της αναίρεση χάριν ενός ανασχεδιασμού του αιτήματος για μια δίκαιη, ακηδεμόνευτη  και αταξική κοινωνία.

[---->]