Πίστευε και μη ερεύνα

 

Ένας παλιός μου καθηγητής έλεγε ότι δεν γίνεται στατιστική σ' ένα άτομο, εννοούσε δηλαδή ότι για να βγει ένα στατιστικό συμπέρασμα χρειάζεται πλήθος περιστατικών, ώστε να έχει νόημα η ανάλυση.

Είναι, λοιπόν, αυτονόητο για όσους γνωρίζουν τα στοιχειώδη, ότι ένα ή δύο ή περισσότερα μεμονωμένα περιστατικά παρενεργειών, θανάτων, παραλύσεων, κωφώσεων κ.λπ., που παρατηρούνται με χρονική συνάφεια από τον εμβολιασμό, δεν μπορεί ΚΑΝΕΙΣ ν' αποδείξει ούτε ότι οφείλονται ούτε ότι δεν οφείλονται στο εμβόλιο. Για ν' αξιολογηθούν οι παρενέργειες ενός φαρμάκου, πέραν όσων εμφανίζονται στις κλινικές δοκιμές (που στην περίπτωση αυτή τους αλλάξαμε τα φώτα και τον αδόξαστο), χρειάζεται μεγάλο στατιστικό δείγμα.

Ενώ, ωστόσο, είναι κατανοητό ο απλός κόσμος να μην κατέχει από στατιστική ανάλυση και κάθε περιστατικό να το εκλαμβάνει ως την Καταστροφή του Δράμαλη, από την άλλη πλευρά είναι ακατανόητο ως εγκληματικό επιστήμονες, που υποτίθεται κατά τεκμήριο ότι είναι σοβαροί, να απορρίπτουν αβασάνιστα και χωρίς ενδοιασμούς την περίπτωση μία βλάβη με χρονική συνάφεια με τον εμβολιασμό να οφείλεται σε παρενέργεια του εμβολίου. Τέτοιων αντιεπιστημονικών συμπεριφορών υπόκειται κάποιου είδους θρησκευτικός φανατισμός και μαγική σκέψη,  "Το εμβόλιο σώζει, άρα δεν μπορεί να έχει παρενέργειες", ακριβώς με την ίδια "λογική" που η ορθόδοξη εκκλησία επιχειρηματολογεί πως αφού η θεία κοινωνία είναι σώμα και αίμα Κυρίου, επομένως δεν μπορεί να μεταδίδει τον ιό.

Δυστυχώς, τα πολλά περιστατικά που ακούω γύρω μου, όπου γιατροί έχουν απορρίψει αυθαίρετα και απαξιωτικά την πιθανότητα κάποια δυσμενής έκβαση της υγείας να οφείλεται στο εμβόλιο, αφήνουν να εννοηθεί ότι δεν γίνεται καταγραφή των περιστατικών στην αρμόδια βάση δεδομένων, πράγμα που υποσκάπτει τη στατιστική απόδειξη της ασφάλειας ή μη των εμβολίων. Είναι μάλιστα τόσος ο φανατισμός της απόρριψης και της μη καταγραφής, που φτάνουμε σε σημεία παράλογα, όπου τελικά το εμβόλιο θα φανεί στατιστικά ότι προστατεύει απ' όλες τις νόσους, θρομβώσεις, παραλύσεις, θανάτους κ.λπ., αφού τελικά τα καταγεγραμμένα περιστατικά καταλήγουν να είναι λιγότερα από τη μέση συχνότητα που εμφάνιζαν πριν από την έναρξη του εμβολιασμού. Πρόκειται για αντιστροφή της πραγματικότητας και θάνατο της επιστήμης, ειδαλλιώς έχουμε ανακαλύψει την Πανάκεια, το Παμφάρμακο...

Εντούτοις, οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν ότι ο κάθε παθών ή οι συγγενείς του έχουν τη δυνατότητα (και την υποχρέωση, κατά τη γνώμη μου) να αναφέρουν τις δυσμενείς εκβάσεις που σχετίζονται χρονικά με τον εμβολιασμό, στο λινκ που παραθέτω παρακάτω. Δεν χρειάζονται μεσάζοντες γι' αυτό, ας μην αφήνουμε τους φανατικούς θρησκόληπτους του Επιστημονισμού να καταστρέψουν την Επιστήμη. Μόνο μετά από ενδελεχή καταγραφή και μελέτη μπορεί ν' αποδειχτεί η πραγματική ασφάλεια ή επισφάλεια των εμβολίων.

Παρακαλώ, διαδώστε το σε όλους τους παθόντες...

KITRINIKARTA.EOF.GR

kitrinikarta.eof.gr 

[----->]

Νέα καταγγελία για τις συνθήκες στο κέντρο κράτησης της Κορίνθου

 scroll for english

Με εκδικητικό και τιμωρητικό τρόπο αντιμετωπίζονται οι φυλακισμένοι μετανάστες στο κέντρο κράτησης Κορίνθου. Οι αντιδράσεις τους μετά την αυτοκτονία του Κούρδου μετανάστη Ιμπραήμ Εργκούν αντιμετωπίστηκαν με περαιτέρω καταστολή από την αστυνομία και τους φρουρούς. Ενώ όλο το προηγούμενο διάστημα μπορούσαν να βρίσκονται σε προαύλιο εξωτερικό χώρο για 12 ώρες, από το πρωί ως το απόγευμα, εδώ και λίγες ημέρες και μετά το περιστατικό της αυτοκτονίας και τις διαμαρτυρίες τους που ακολούθησαν, οι μετανάστες είναι μέχρι και τώρα κλειδωμένοι στα δωμάτια τους συνεχώς, όλο το 24ωρο - κι αυτό υπό άθλιες συνθήκες (πχ με κοριούς στα κρεβάτια) στα δωμάτια-φυλακές όπου μένουν 10 άτομα ανά δωμάτιο.

Το ελληνικό κράτος τιμωρεί και βασανίζει ανθρώπους που δεν έχουν κάνει κανένα απολύτως έγκλημα και συχνά βρίσκονται υπό καθεστώς κράτησης για 1 και 2 χρόνια, απλά και μόνο επειδή αντιστάθηκαν στην αυτοκτονία συνανθρώπου τους που βίωνε ακριβώς τις ίδιες απάνθρωπες συνθήκες.

Να αντισταθούμε στη βαρβαρότητα. Να απελευθερωθούν όλοι/ες οι μετανάστ(ρι)ες που βρίσκονται αναίτια υπό καθεστώς κράτησης, να τους δοθούν τα χαρτιά που δικαιούνται και να ζήσουν υπό αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης και ίσες ευκαιρίες.

---

New denouncement about the conditions at the Korinthos detention centre

The enclosed migrants at the Korinthos detention centre are being treated with a vengeful and disciplinary way. Their reactions after the suicide of the Kurdish migrant Ibrahim Ergün have encountered further repression from the police and the guards. While all the previous period they were allowed to stay at an outdoor courtyard for 12 hours per day, between the morning and the late afternoon, the last few days, after the incident of the suicide and their protests that followed, the migrants have been locked in their rooms since then, 24 hours per day, under awful living conditions (e.g. bedbugs) in the prison-style rooms they are living, 10 people in each room.

The greek state is punishing and torturing people that have not done any crime and are under detention often for 1 or 2 years, just because they recently reacted to the suicide of their fellow inmate who had been experiencing the same inhumane conditions as they do.

We need to resist against this barbarism. We demand all the migrants who are under detention on no grounds, to be freed; papers should be given to them and a chance to live somewhere decently with equal chances.

[------>]

Σκοτώνουν κόσμο και τον σκοτώνουν συνειδητά!

 

Πολλοί αναρωτιούνται γιατί αυξάνονται τα κρούσματα και οι θάνατοι εν μέσω lockdown.

Μερικοί συνεχίζουν να τα βάζουν με τον κόσμο που -υποτίθεται- δεν πειθαρχεί και ισχυρίζονται ότι δεν έχουμε πραγματικό lockdown.

Όμως ξεχνούν, ότι η αγνόηση βασικών αρχών φέρει τα αντίστοιχα αποτελέσματα.

Ακόμη και ο Σωτήρης Τσιόδρας σε άρθρο του σε ξένο επιστημονικό περιοδικό το ομολόγησε (νομίζω τον περασμένο Οκτώβριο). Το lockdown -κατά τον ίδιο τον Π.Ο.Υ.- είναι ένα ΕΣΧΑΤΟ και ΠΡΟΣΩΡΙΝΟ μέτρο που δεν μπορεί να ξεπεράσει το 15νθημερο, προκειμένου να προετοιμάσεις τα υπόλοιπα εργαλεία που έχεις στη διάθεσή σου για την αντιμετώπιση ενός τέτοιου φαινομένου.

Πρώτον, διότι το «κλείδωμα» δεν μπορεί να είναι ποτέ καθολικό, αφού πρέπει να συνεχίσουν να λειτουργούν -εν μέρει τουλάχιστον- οι εφοδιαστικές αλυσίδες και οι ζωτικής σημασίας λειτουργίες του κράτους και της οικονομίας, διότι κανείς δεν μπορεί να κλειστεί στο σπίτι του και να πεθάνει από την πείνα. Αυτό σημαίνει, ότι εκατομμύρια άνθρωποι θα κινούνται, θα εργάζονται, θα έρχονται σε επαφή αναγκαστικά με άλλους, θα μολύνουν και θα μολύνονται από έναν αναπνευστικό αερογενώς μεταδιδόμενο ιό, ανεξάρτητα τι μπορεί ο καθένας να έχει στο μυαλό του. Έτσι και τα πιο σκληρά αστυνομικά μέτρα είναι μαθηματικά βέβαιον, ότι θα αποτύχουν.

Δεύτερον, διότι οι άνθρωποι δεν είναι ρομπότ να λειτουργούν με βάση τις εντολές από ένα τηλεχειριστήριο, όπως ενδεχομένως νομίζουν ορισμένοι που κατέχουν θέσεις εξουσίας.

Οι άνθρωποι είναι νοήμονα και κοινωνικά όντα. Η απομόνωση τους σκοτώνει, συνεπώς θα αντιδράσουν γρήγορα κι ενδεχομένως θα αντιδράσουν άτσαλα!

Τρίτον, και εξ αυτού, οι επιπτώσεις από το lockdown στη συνολική υγεία του πληθυσμού (πέραν των υπολοίπων επιπτώσεων) είναι πολλές φορές καταστροφικότερες από την ίωση και ευθύνονται για τη μεγιστοποίηση του αριθμού των θανάτων. Ολόκληρη η επιστημονική κοινότητα διεθνώς τείνει να συμφωνήσει ως προς αυτό.

Αλλά είναι δύσκολος ο απεγκλωβισμός από τις λανθασμένες πολιτικές που ακολουθήθηκαν μέχρι τώρα, πέραν των σκοπιμοτήτων που προφανώς εξυπηρετούνται.

Το βάρος έπρεπε να δοθεί εξ αρχής στην ιχνηλάτηση και την επιδημιολογική επιτήρηση, με απομόνωση των πραγματικών κρουσμάτων, κι όχι του υγιούς πληθυσμού. Προστασία βεβαίως των ευπαθών, αλλά ταυτόχρονα με τη θεραπεία των σοβαρών περιστατικών. Αυτό προϋπέθετε άλλου τύπου οργάνωση τόσο της πολιτικής προστασίας, όσο και κυρίως του συστήματος υγείας, από την πρωτοβάθμια φροντίδα, έως φυσικά τα νοσοκομεία και τις ΜΕΘ.

Χάθηκε πολύτιμος χρόνος, αλλά ούτε σήμερα γίνεται κάτι.

Προϋπέθετε επίσης, ταυτόχρονη έρευνα στην φαρμακευτική αντιμετώπιση των συμπτωμάτων, μέχρις ότου ολοκληρωθεί πλήρως η διερεύνηση και η κατανόηση του μηχανισμού που ο ιός προκαλεί τη βαριά νόσο, για να μπορέσουμε έτσι να έχουμε αξιόπιστα μέσα αντιμετώπισής της.

Μόλις τον Σεπτέμβριο, μπήκε στα πρωτόκολλα η δεξαμεθαζόνη.

Αγνοήθηκε η ασπιρίνη, καθώς και ο ρόλος της βιταμίνης Δ και του ψευδαργύρου.

Η νοσοκομειακοκεντρική προσέγγιση οδήγησε τα νοσοκομεία να μετατραπούν σε υπερμεταδότες, παρά την εμπειρία του Μπέργκαμο, με τις ενδονοσοκομειακές βακτηριδιακές λοιμώξεις να ολοκληρώνουν ό,τι δεν μπορούσε να πετύχει ο ιός αφ’ εαυτού του.

Αγνοήθηκε και η ευεργετική δράση της νικοτίνης, μπας και μας χαλάσει την αντικαπνιστική σταυροφορία.

Ενώ υπήρξε δυνατότητα άμεσης εισαγωγής των μονοκλωνικών αντισωμάτων, αφέθηκαν χιλιάδες ήδη να πεθάνουν αβοήθητοι...

Έγιναν τα εντελώς αντίθετα απ’ ό,τι χρειάζονταν και όλες οι ελπίδες εναποτέθηκαν στα εμβόλια, χωρίς καν να γνωρίζουμε πλήρως τον τρόπο δράσης του ιού και της πρωτεΐνης ακίδας του στην οποία στοχεύουν. Ο τραγέλαφος που επικρατεί -και με τις παρενέργειες- αποδεικνύει ότι όλα γίνονται στο πόδι, απολύτως πρόχειρα και για την αποφυγή του πολιτικού κόστους, πέραν από τη στεγνή κερδοσκοπία των εμπλεκομένων παρασκευαστριών εταιρειών.

Έτσι, αντί των περίπου 3.500 θανάτων που θα ήταν ένας λογικός απολογισμός αυτού του τύπου της πανδημίας, φτάσαμε ήδη της 8.000 κι ανεβαίνουμε. Το ότι άλλες χώρες -στη Δύση- τα έχουν πάει το ίδιο άσχημα με μας, ή και χειρότερα δεν αποτελεί δικαιολογία. Παντού σχεδόν τα ίδια έγιναν και γίνονται.

Το πως η Σουηδία, πάρα την αρχική αποτυχία της να προστατεύσει τους ηλικιωμένους στα γηροκομεία, κατάφερε χωρίς «κλειδώματα», τώρα, να εκμηδενίσει σχεδόν τους θανάτους κανέναν δεν απασχολεί.

Η επιδημία εργαλειοποιήθηκε. Μια ήπια -για τους περισσότερους- νόσος μετετράπη σε «μαύρο θάνατο» και έτσι κατέστη πρόσφορο μέσον επιβολής του πιο σκοτεινού ολοκληρωτικού καθεστώτος κατάργησης κάθε πολιτισμικής κατάκτησης από την εποχή του διαφωτισμού μέχρι σήμερα, στο όνομα του επονομαζόμενου Great Reset.

Κατά τα λοιπά, ο ιός θα κάνει τον κύκλο του, όπως η φύση επιτάσσει, και δεν καταλαβαίνει από μεσαιωνικές αντιλήψεις περί εγκλεισμού, ή μαγικά φίλτρα και μαντζούνια τύπου καθολικής μασκοφορίας ως το εμβόλιο πριν το εμβόλιο, όπως διαφημίζονταν, που στην τελική τον διευκολύνουν!

Σκοτώνουν κόσμο και τον σκοτώνουν συνειδητά!

Όθων Κουμαρέλλας

ΕΝΑ ΣΠΟΤΑΚΙ… ΚΕΡΑΣΜΕΝΟ

του Μάριου Διονέλλη

Αυτοί οι τύποι μας δουλεύουν. Όταν ο Μητσοτάκης πόσταρε για πρώτη φορά το σποτ με τον Σπύρο Παπαδόπουλο, ήταν 14 Μαρτίου του 2020 και είχαμε 38 (ναι, 38!) κρούσματα τη μέρα. Και μας ζητούσε να μείνουμε σπίτι. Σήμερα έχουμε 4.340 κρούσματα τη μέρα και ετοιμάζονται να ανοίξουν τα σχολεία.

 

Ακόμα και τη σωστή τακτική των χιλιάδων καθημερινών τεστ στην κοινότητα, που θα ήταν ένα σοβαρό προληπτικό μέτρο, την χρησιμοποιούν τώρα, στη χειρότερη ώρα και ενώ βρισκόμαστε ήδη μέσα στη φωτιά. Και φυσικά με μπόλικη ατομική ευθύνη.  Κάντο μόνος σου στο παιδί. Ούτε προσωπικό υγείας έχουμε, ούτε υποδομές. Τα κάναμε μπάτσους και Rafale. Και ανοίξτε τα όλα. Μη δίνετε πια σημασία στον αριθμό των κρουσμάτων.

 

Για αύριο, που είναι Πρωταπριλιά, δεν χρειάζεται να κάνετε άλλο αστείο, γελάσαμε ήδη αρκετά…

 

* Η εκπομπή περιέχει τοποθέτηση του γνωστού σποτ. Ετσι, τσάμπα, χωρίς να έχουμε πάρει λεφτά από τη Λίστα Πέτσα. Κερνάει το μαγαζί δύο σποτάκια τώρα που είναι πιο απαραίτητα από ποτέ…

[---->]

Εξ οικείων τα βέλη : ''Το ΤΧΣ, η Πειραιώς και η χώρα του υβριδικού καπιταλισμού''

 Κώστας Καλλίτσης

 

Το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας δημιουργήθηκε το 2010 για να προστατεύει το δημόσιο συμφέρον στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Δυστυχώς, παρά τις ορισμένες φιλότιμες κατά καιρούς προσπάθειες, δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί σε αυτό το καθήκον. Οχι ότι ήταν εύκολο, κάθε άλλο.

 

Στην πρώτη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, το 2013, έβαλε 40 δισ. ευρώ κι απέμεινε να θωρεί ακίνητο την αθλιότητα του 10%, δηλαδή τη (μοναδική στα χρονικά…) απόφαση της τότε κυβέρνησης ότι, αν οι ιδιώτες συνεισέφεραν μόλις το 10% των κεφαλαίων που χρειαζόταν μια τράπεζα, αυτοί θα έπαιρναν τη διοίκησή της –όπερ κι έγινε.

 

Στη δεύτερη, το 2014, παραιτήθηκε από το δικαίωμα να συμμετέχει στην αύξηση κι άφησε το μερίδιό του να συρρικνωθεί. Στην τρίτη, το 2015, επίσης βουβό δέχθηκε η αύξηση να γίνει πάλι με book building, τις τιμές να τις ορίζουν τα funds, τα μετοχοδάνεια να φουσκώνουν, και στις διοικήσεις των τραπεζών να διορίζονται κάποιοι ξένοι τραπεζοϋπάλληλοι. Η επικείμενη αύξηση κεφαλαίου της Τράπεζας Πειραιώς δείχνει ότι η ταλαιπωρία του ΤΧΣ και του δημοσίου συμφέροντος μάλλον δεν έχει τελειώσει.

 

Στα τέλη του 2020, με τη μετατροπή των Cocos στην προκαθορισμένη τιμή των 6 ευρώ (όταν η τρέχουσα τιμή της μετοχής ήταν 1,241 ευρώ…), το ΤΧΣ αύξησε τη συμμετοχή του στην Πειραιώς από το 26,4% στο 61,3%, γράφοντας ζημίες 1,5 δισ. ευρώ. Τώρα, όμως, στην επικείμενη αύξηση κεφαλαίου που θα γίνει σε πολύ χαμηλή τιμή (και όλοι προβλέπουν ότι στη συνέχεια η μετοχή θα σημειώσει έντονα ανοδική πορεία…), σχεδιάζεται το ΤΧΣ να στερηθεί το δικαίωμα να συμμετέχει κατά το ποσοστό της αναλογίας του στο μετοχικό κεφάλαιο της Τράπεζας (61,3%). Με άλλα λόγια: Σε μια εντελώς παράδοξη εκδοχή του καπιταλισμού, απαγορεύεται στο ΤΧΣ να βγάλει κέρδη για λογαριασμό του Ελληνα φορολογούμενου.

 

Λέγεται ότι αιτία είναι το «φέουδο Πόλσον». Εχει το 9% περίπου στην Πειραιώς, ελέγχει το Δ.Σ. της τράπεζας και φέρεται να «απειλεί» ότι αν δεν περιοριστεί άμεσα και δραστικά η συμμετοχή του ΤΧΣ, δεν θα λάβει μέρος στην αύξηση κεφαλαίου. Στην αγορά δεν το πιστεύουν, πιέζει –λένε– για να ψωνίσει έναντι πινακίου φακής μια τράπεζα με πολλά προβλήματα αλλά και με 60 δισ. ενεργητικό.

 

Το ζήτημα δεν είναι αν θα αποσυρθεί το ΤΧΣ – θα αποσυρθεί, το έχει αποφασίσει, όλοι συμφωνούν, και η αντιπολίτευση. Το ζήτημα είναι σε ποιες τιμές θα αποσυρθεί. Σε μια κανονική καπιταλιστική χώρα θα γινόταν κανονική αύξηση κεφαλαίου, με πλήρη δικαιώματα των παλαιών μετόχων, το ΤΧΣ θα συμμετείχε κατά την αναλογία του μεριδίου του καταβάλλοντας 600 εκατ. ευρώ περίπου και, μετά, θα πουλούσε μέρος (30%) ή το σύνολο (61%) του ποσοστού του. Ετσι δεν θα χάριζε τα κέρδη που μπορεί εύκολα να έχει από την άνοδο της μετοχής της Πειραιώς ενώ, στη συνέχεια, θα διέθετε τις μετοχές του με διεθνή διαγωνισμό σε στρατηγικό επενδυτή, π.χ. σε μια ευρωπαϊκή τράπεζα – αντί να τις πάρει κάποιο fund που έχει βραχυπρόθεσμο ορίζοντα.

 

Παρεμπιπτόντως, το φαινόμενο funds να ελέγχουν τράπεζες, από όλη την Ευρώπη μόνο στην Ελλάδα γίνεται αποδεκτό (και επικροτείται από παπαγαλάκια κάθε κατηγορίας ως «εμπιστοσύνη στην οικονομία»…). Στη χώρα του «υβριδικού» καπιταλισμού.

[----->]