''πολεμάμε και τραγουδάμε''

Αυτός είναι ο Αμίρ Αλί. Είναι 7 χρονών. Τον συνάντησα πρώτη φορά όταν οι γονείς του με έπιασαν και μου είπαν ''ξέρεις, έχουμε ένα παιδί, και είναι πολύ έξυπνο''. Πριν προλάβω να ολοκληρώσω τη σκέψη ΄΄είναι πολύ γλυκό να βλέπουν πανέξυπνα οι γονείς τα παιδιά τους'', ο Αμίρ Αλί εμφανίστηκε με ένα κύβο του Ρούμπικ στα χέρια και τον έφτιαξε μέσα σε 4 λεπτά. Λίγο αργότερα κάναμε κάποια μαθήματα και δεν υπήρχε τίποτα που να μην το καταλαβαίνει. Μετά πήγε σχολείο γιατί έχει δυο γονείς που τον σπρώχνουν να κάνει τα πάντα, να γίνει ό,τι ονειρεύεται. Και έμαθε μέσα σε 3 μήνες να γράφει, να διαβάζει, να μιλάει άψογα ελληνικά.

Σήμερα, παγκόσμια ημέρα προσφύγων, τραγούδησε στη συναυλία που διοργάνωσε η Κατάληψη Στέγης Προσφύγων και Μεταναστών Νοταρά 26 στην πλατεία Εξαρχείων, και έκανε τους πάντες να κλάψουν χαμογελώντας.

Αυτός είναι ο Αμίρ Αλί, που μόλις στα 7 του, κάτω από ένα πανό που γράφει ''πολεμάμε και τραγουδάμε'', δείχνει τι στερούνται τα παιδιά πρόσφυγες και τι στερείται και ο κόσμος, όταν τα κλείνουν σε καμπ, όταν τα φυλακίζουν σε ένα αβέβαιο σήμερα και ένα ανύπαρκτο αύριο.

[Το βίντεο ανέβηκε με τη συγκατάθεση των γονιών του φυσικά].

[------>]

Not apartheid, free Palestine!

[---->]

Στον Guardian οι «εξαφανισμένοι» της Μονολιάς, που αποκάλυψε ο Αστραπάρης

Το ρεπορτάζ του astraparis.gr για τους «εξαφανισμένους» της Μονολιάς αναδεικνύεται μέσα από εκτενές άρθρο της ηλεκτρονικής σελίδας της βρετανικής εφημερίδας “Guardian”, την Παρασκευή 19 Ιουνίου 2020.

“Πατώντας” πάνω στο ρεπορτάζ του  Γιάννη Στεβή, διευθυντή του astraparis.gr,  για τους «εξαφανισμένους» της Μονολιάς, που έφτασαν στις 30 Απριλίου 2020 σε αυτήν την παραλία της Χίου, η δημοσιογραφική έρευνα του Guardian  με επαφές με τα υπουργεία Μετανάστευσης και Ασύλου, Ναυτιλίας αλλά και οργανώσεις όπως η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ, αναφέρεται στα λεγόμενα push back και στους πρόσφυγες που «εξαφανίζονται».

Τα pushback

“Η ειδησεογραφική ιστοσελίδα Αστραπάρης που έφτιαξε ο Γιάννης Στεβής, έγινε μάρτυρας μιας από τις πιο σημαντικές περιόδους στην πρόσφατη ευρωπαϊκή ιστορία: τη συνεχιζόμενη προσφυγική κρίση. Τους τελευταίους μήνες τα ρεπορτάζ του στράφηκαν στο θέμα των λεμβών που μετέφεραν αιτούντες άσυλο, οι οποίοι όμως άρχισαν να «εξαφανίζονται» μετά την άφιξή τους στις ελληνικές ακτές”, αναφέρει ο Guardian, επιχειρώντας να περιγράψει στους αναγνώστες του πώς ένα από τα πολλά θέματα του astraparis.gr σχετικά με την προσφυγική κρίση πυροδότησε την αντιπαράθεση μεταξύ των στοιχείων που αναλυτικά καταγράφηκαν στο ρεπορτάζ και των δηλώσεων των αρμοδίων που αρνούνταν την άφιξη και την ίδια την ύπαρξη των προσφύγων στην ακτή της Μονολιάς, ξεσκεπάζοντας τα pushback που πραγματοποιούνται με εντολές της κυβέρνησης.

Η επίσημη «γραμμή», λέει ο Γιάννης Στεβής στον Guardian, ήταν ότι η βάρκα είχε ξεβραστεί άδεια στις ακτές του νησιού, «κάτι που αντιφάσκει με όλες τις μαρτυρίες που είχα συγκεντρώσει από αξιόπιστους μάρτυρες».

   

Ο astraparis.gr δεν ήταν το μόνο site που έγραψε για τις αφίξεις, το Chios Press αναφέρθηκε επίσης στο θέμα αλλά αργότερα το θέμα «κατέβηκε», αναφέρει η βρετανική εφημερίδα. Διαγράφηκαν επίσης τα σχόλια μίας ομάδας στο Facebook όπου συζητούνταν οι μαρτυρίες αυτοπτών μαρτύρων της άφιξης των προσφύγων.

Η αναφορά του Γιάννη Στεβή, δεν τον έκανε δημοφιλή. «Προσπαθώ να λέω τα πράγματα όπως είναι, αν και είναι δύσκολο να κάνω κάτι τέτοιο σε ένα μικρό μέρος όπου όλοι γνωρίζουν ο ένας τον άλλον με το μικρό του όνομα. Έχω χάσει φίλους και έκανα πολλούς εχθρούς», περιγράφεται ανάγλυφα στο ρεπορτάζ της βρετανικής ιστοσελίδας.

Από τις διασώσεις στις… επιστροφές

Σκιαγραφώντας το πώς έχει διαμορφωθεί η πολιτική κατάσταση στο Αιγαίο και στο προσφυγικό, ο Guardian αναφέρει:

Όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης οδήγησε τους συντηρητικούς της Νέας Δημοκρατίας στην εξουσία τον περασμένο Ιούλιο, υποσχέθηκε να διαχειριστεί τις μεταναστευτικές ροές στα νησιά και να ενισχύσει τα σύνορα. Αυτή η δέσμευση δοκιμάστηκε νωρίτερα αυτό το έτος από μια απότομη αύξηση των αιτούντων άσυλο που διασχίζουν το Αιγαίο, αφού ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν διακήρυξε ότι θα «ανοίξει τις πύλες» προς την Ευρώπη, τερματίζοντας ουσιαστικά τη συμφωνία του με την Ε.Ε. να φιλοξενεί εκατομμύρια πρόσφυγες με αντάλλαγμα χρηματική βοήθεια.

   

Από τις αρχές Μαρτίου, υπάρχει μια τεταμένη αντιπαράθεση στα χερσαία και θαλάσσια σύνορα των δύο χωρών. Και μαζί, ολοένα αυξανόμενες αναφορές για παράνομες επαναπροωθήσεις προσφύγων και μεταναστών από την Ελλάδα στην Τουρκία.

«Στο Αιγαίο γινόμαστε μάρτυρες αυτού του ακήρυκτου πολέμου. Βλέπουμε ότι δεν φτάνουν βάρκες στην Ελλάδα επειδή δεν τις αφήνουν να φτάσουν. Τα pushbacks είναι στην ημερήσια διάταξη. Αυτό που δεν είχαμε ξαναδεί ήταν οι βάρκες να φτάνουν και οι άνθρωποι να εξαφανίζονται», επισημαίνει ο Γιάννης Στεβής.

                  

Το περιστατικό της Μονολιάς

Στη συνέχεια του ρεπορτάζ γίνεται εκτενής αναφορά στα γεγονότα της 30ής Απριλίου 2020, στην εξέλιξη της ιστορίας αλλά και στον αποκλεισμό από το facebook της ιστοσελίδας μας εξαιτίας της συγκεκριμένης είδησης.

“Στις 30 Απριλίου, συνέβη ακριβώς αυτό, μια βάρκα έφτασε και οι πρόσφυγες «εξαφανίστηκαν». Ένας αυτόπτης μάρτυρας, που μίλησε με την προϋπόθεση να διατηρήσει την ανωνυμία του, είπε ότι είδε και έβγαλε φωτογραφίες της βάρκας στην παραλία της Μονολιάς στη Χίο ενώ ένας Έλληνας αξιωματικός του λιμενικού τού είπε ότι οι πρόσφυγες κατέβηκαν από τη βάρκα και κρατούνταν σε ένα κοντινό σπίτι. Ο αξιωματικός είπε στον μάρτυρα να πάει σπίτι του και τον προειδοποίησε ότι τον παρακολουθούν.

 Η τύχη των προσφύγων παραμένει άγνωστη, παρ’όλο που η τουρκική ακτοφυλακή ανέφερε ότι πήρε μια ομάδα 14 ατόμων από μια ακατοίκητη βραχονησίδα στα τουρκικά χωρικά ύδατα την 1η Μαΐου. Δύο ανεξάρτητες οργανώσεις ερευνητικής δημοσιογραφίας, οι Bellingcat και Lighthouse Reports, δημοσίευσαν πρόσφατα έναν λεπτομερή απολογισμό από παρόμοιο pushback στις 28 Απριλίου στο κοντινό νησί της Σάμου. Σε αυτό το περιστατικό, αναφέρεται ότι το ελληνικό λιμενικό έθεσε υπό κράτηση τους νεοφερμένους, πριν τους επιβιβάσει σε σωσίβια λέμβο χωρίς κινητήρα την οποία κατόπιν προώθησε προς τα τουρκικά χωρικά ύδατα»

Η κατάρριψη του μύθου των μηδενικών αφίξεων

Απαντώντας σε ερωτήσεις στο κοινοβούλιο σχετικά με το pushback στη Μονολιά, ο υπουργός Μετανάστευσης και βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, που εκλέγεται στη Χίο, Νότης Μηταράκης, ανέφερε ότι αυτά τα δημοσιεύματα «δεν υπάρχουν ως γεγονότα». Σε συνέντευξή του στα ΜΜΕ ο κ. Μηταράκης ισχυρίστηκε επίσης ότι οι φωτογραφίες του σκάφους στην ακτή μπορεί να είχαν τραβηχτεί από τον Φεβρουάριο ή τον Μάρτιο.

Δύο εβδομάδες μετά την δημοσίευση του πρώτου ρεπορτάζ, ο  astraparis.gr δημοσίευσε και δεύτερο ρεπορτάζ ως απάντηση στις αρνήσεις του υπουργού, με τον τίτλο «Είναι εξωγήινοι στην παραλία Μονολιάς, αυτοί που βλέπουμε κύριε Μηταράκη;». Η φωτογραφία που συνόδευε το ρεπορτάζ έδειχνε  πρόσφυγες που περπατούσαν στη Μονολιά. Ο Γιάννης Στεβής δημοσιοποίησε τα μεταδεδομένα της φωτογραφίας, τα οποία αποδείκνυαν ότι ελήφθη πράγματι στις 30 Απριλίου.

Λίγες μέρες μετά το δεύτερο άρθρο, οι δημοσιεύσεις του astraparis.gr στο Facebook εξαφανίστηκαν εν μία νυκτί, υποδηλώνοντας στοχευμένη διαδικτυακή επίθεση. Η δημοτική παράταξη της Χιακής Συμπολιτείας με ανακοίνωσή της καταδίκασε την προφανή διαδικτυακή επίθεση εναντίον του δημοσιογράφου. Η Ερμιόνη Φρεζούλη, μέλος της παράταξης και πρώην δημοτική σύμβουλος της Χίου, δήλωσε ότι «χρειαζόμαστε πραγματικά δημοσιογράφους όπως ο Ιωάννης Στεβής και άλλα μέσα, όπως το Press Project [ένα ανεξάρτητο ελληνικό μέσο ενημέρωσης]».

Η Ερμιόνη Φρεζούλη επισημαίνει ότι το να μιλάς για τέτοια θέματα είναι πολύ δύσκολο σε ένα μικρό νησί. «Ακόμα κι αν κάποιοι είναι αλληλέγγυοι με τους πρόσφυγες, δεν θα τολμούσαν να βγουν δημόσια και να εναντιωθούν στον υπουργό Μετανάστευσης. Εκλέχθηκε στη Χίο και την εκπροσωπεί στη Βουλή. Αν κάποιος έχει μία δουλειά ή ένα μαγαζί που εξαρτάται από την κοινωνία, θα φοβηθεί. Όλα τα νησιά είναι μικρές κοινωνίες κι έτσι υπάρχει αυτή η κοινωνική λογοκρισία».

Εμμένουν στην άρνηση

Το υπουργείο Μετανάστευσης απέρριψε το αίτημα του Guardian για σχολιασμό. Οι λιμενικές αρχές στη Χίο αρνήθηκαν ότι υπήρξαν αφίξεις στις 30 Απριλίου. Ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης και η ΄Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες έχουν και οι δύο εκδώσει ανακοινώσεις που παροτρύνουν την Ελλάδα να διερευνήσει τις καταγγελίες. «Έχουν αυξηθεί οι ισχυρισμοί για τέτοια περιστατικά από τον Μάρτιο και αναφορές δείχνουν ότι αρκετές ομάδες ανθρώπων ενδέχεται να έχουν επιστραφεί μαζικά αφού έφτασαν στην ελληνική επικράτεια», δήλωσε εκπρόσωπος της UNHCR. Ωστόσο, την περασμένη εβδομάδα ο Έλληνας υπουργός Ναυτιλίας, Ιωάννης Πλακιωτάκης, αρνήθηκε τους ισχυρισμούς. «Η ελληνική ακτοφυλακή λειτουργεί πάντα σύμφωνα με τις αρχές του διεθνούς δικαίου», είπε σε συνέντευξη τύπου.

«Το pushback δεν είναι κάτι που απλά παραβιάζει τον νόμο. Είναι ανήθικο από κάθε πλευρά, ανεξάρτητα από το πώς το αντιμετωπίζεις: σε προσωπικό, ηθικό, θρησκευτικό, πολιτικό επίπεδο. Απειλούν ανθρώπινες ζωές και θέτουν σε κίνδυνο τη φήμη της χώρας», καταλήγει ο Γιάννης Στεβής.

Το τίμημα της αλήθειας

Ο Γιάννης Στεβής προσθέτει ότι τα όσα έγραψε δεν τον έκαναν δημοφιλή. «Προσπαθώ να πω τα πράγματα ως έχουν, αν και είναι δύσκολο να κάνω κάτι τέτοιο σε ένα μικρό μέρος, όπου όλοι γνωρίζουν ο ένας τον άλλο με το μικρό τους όνομα. Έχω χάσει φίλους και έκανα πολλούς εχθρούς». Εξηγεί ότι από τότε που άρχισε να ασχολείται με τις τοπικές ειδήσεις στη Χίο και από όταν ξέσπασε η προσφυγική κρίση έχει αντιμετωπίσει έντονη εχθρότητα. Το 2016 ένας διαδηλωτής του επιτέθηκε ενώ κάλυπτε μια συγκέντρωση ακροδεξιών στο νησί. «Αυτά είναι άνευ προηγουμένου πράγματα για μένα», λέει, τονίζοντας ότι δέχεται και διαδικτυακές επιθέσεις για τα άρθρα του.

Παρόλο που η αφαίρεση των δημοσιεύσεων στη σελίδα του Astraparis στο Facebook τον ανησυχεί, δεν μετανιώνει που «κυνήγησε» αυτή την ιστορία. «Θα μπορούσα να το έχω κρύψει, όπως έκαναν άλλες ιστοσελίδες που το δημοσίευσαν και μετά το διέγραψαν. Θα μπορούσα να πω ότι δεν έχει συμβεί τίποτα και να το αφήσω να περάσει, αλλά αυτά είναι σημαντικά ζητήματα», λέει. 

 

[---->]

Η ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ του ΝΑΖΙΣΤΙΚΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ του ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ !

Τρομερές εικόνες μιας 50 χρονης νοσηλεύτριας, που είχε εργαστεί σε όλη τη διάρκεια του Κορονο'ι'ού (και μάλιστα μολύνθηκε). Της τραβούν τα μαλλιά και της πατάν το πρόσωπο στο χώμα οι αστυνομικοί ενώ της έχουν δέσει στην πλάτη τα χέρια. Θα καταλήξει με το πρόσωπό γεμάτο αίμα κι ενώ έχει άσθμα και ζητάει επανειλημμένα το φάρμακό της την σέρνουν στην κλούβα

Αυτή είναι η μεταχείριση και το ευχαριστώ του αστικού Γαλλικού κράτους προς τους υγειονομικούς της χώρας !

Η βαρβαρότητα του καπιταλισμού σ' όλο της το μεγαλείο !

Η κόρη της υγειονομικού που βλέπουμε να κακοποιείται από τις δυνάμεις 

καταστολής δημοσίευσε αυτή την μαρτυρία στο Twitter:

′′ Αυτή η γυναίκα είναι η μητέρα μου. Νοσοκόμα 50 ετών, εργάστηκε για 3 μήνες .. 12 με 14 ώρες την ημέρα. στο covid. Διαμαρτύρονταν σήμερα για να πληρωθεί ο μισθός της, να αναγνωρίσει το έργο της. Έχει άσθμα. Είχε την ιατρική ποδιά της. Είναι 1.55."

Εικόνα από το live του Remy Buisine για τον Brut ′′

sa fille a publié sur twitter ce témoignage :

"Cette femme, c'est ma mère. 50 ans, infirmière, elle a bossé pendant 3 mois entre 12 et 14 heures par jour. A eu le covid. Aujourd'hui, elle manifestait pour qu'on revalorise son salaire, qu'on reconnaisse son travail. Elle est asthmatique. Elle avait sa blouse. Elle fait 1m55."

Image issue du direct de Remy Buisine pour Brut"

[----->]

Καταγγελία

Συνέλευση κατά της Καύσης Σκουπιδιών

Η αστυνομοκρατία δεν θα περάσει. Οι Βολιώτες θα συνεχίσουν να παλεύουν για την υγεία τους.

ΕΓΩ, Ο ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΑΓΓΟΣ, ΚΑΤΑΓΓΕΛΩ:

Βρίσκομαι στο νοσοκομείο με 6 ή 7 κατάγματα στα πλευρά και με θλάση στο συκώτι, χτυπημένος άγρια κ βασανισμένος από τις δυνάμεις καταστολής(ΜΑΤ,ΟΠΚΕ,Ασφάλεια). Υπάρχουν τα σχετικά βίντεο κ φωτογραφίες, όποτε πιστεύω δεν χρειάζεται να τα αναδημοσιεύσω.

Αλλά ας πιάσουμε το νήμα από την αρχή...

Το Σάββατο, πραγματοποιήθηκε ένα μεγάλο συλλαλητήριο ενάντια στη καύση σκουπιδιών από την Lafarge, ενάντια δηλαδή στον καρκίνο και τον θάνατο που πλανάται πάνω από την πόλη μας και το εισπνέουμε όλοι καθημερινά, αφού συνεχως βρωμάει το καμένο πλαστικό στην ατμόσφαιρα της πόλης μας. Κι επειδή βλέπω κάτι ψευτοανακοινωσεις απο τη μεριά της αστυνομίας, που προσπαθούν να βγουν και θύματα(!), παρά τα όσα αίσχη κάνανε και τα χουν καταγράψει ο κόσμος με τα κινητά και τις κάμερές του, μιας και υπάρχει κ ο φακός συγκεκριμένων ρεπόρτερ από συγκεκριμένες φυλλάδες και κανάλια που παίζουν το βρώμικο παιχνίδι της εξουσίας.

Ζήτημα πρώτο, λοιπόν: Ύπηρξε μια «μικρή ομάδα ταραξιών αντιεξουσιαστών» που ήθελε «να χυθεί αίμα αστυνομικών»; Ε, λοιπόν τέτοια ομάδα δεν υπήρξε, το μόνο που υπήρξε ήταν η οργή του κόσμου που θέλησε να μπει στο εργοστάσιο, να κρεμάσει τα πανό του και να διαμαρτυρηθεί και οι «κύριοι» αστυνομικοί παρεμπόδιζαν την είσοδο των διαδηλωτών. Δεν υπολόγισαν όμως πως ο κόσμος έχει απηυδήσει με την κατάσταση αυτή και αν τους μπάτσους τους νοιάζει πιο πολύ το να εκτελούν εντολές απ’ την υγεία τους και από την υγεία όλων των πολιτών, των παιδιών μας και του μέλλοντος αυτής της πόλης, ε κι εμάς δεν μας νοιάζει τότε ποιος θα σταθεί μπροστά μας, θα κάνουμε ότι μπορούμε για να περάσουμε και να διαμαρτυρηθούμε όπως εμείς, οι χιλιάδες πολίτες, οι κινήσεις και τα εγχειρήματα, συλλογικά αποφασίζουμε.

Και ας μας πουν, λοιπόν, αφού όπως ψευδώς ισχυρίζονται πως τους αφορά το ζήτημα, για ποιο λόγο είναι συνέχεια απέναντι μας στις διαμαρτυρίες μας για την καύση, είτε στο δημαρχείο, είτε στη νομαρχία, είτε προχθές στο ίδιο το εργοστάσιο όπως και σήμερα στη Λάρισα, όπως πάντα και παντού. Επίσης, γιατί φέρνουνε ολόκληρο στρατό στη πόλη μας, όταν τίθεται το ζήτημα αυτό, σε μορφή διαμαρτυρίας; Άρα, καλύτερα να μην μιλάνε για την ελάχιστη μορφή βίας απέναντι στη βία που μας επιβάλουν κάθε μέρα.

Και κάπου εκει, ξεκινάει το όργιο της καταστολής. Πέσανε μερικές μπογιές προς τα ΜΑΤ και προς το εργοστάσιο, άντε και καμιά πέτρα, σας το δίνουμε, και οι "άριστοι" ξεκινήσανε να πετάνε κρότου λάμψης και δακρυγόνα μέσα στο κόσμο, σε μεγάλους ανθρώπους, σε μικρά παιδιά, άντρες, γυναίκες, η καταστολή δεν κάνει διακρίσεις. Με το που δημιουργήθηκε ο αναμενόμενος πανικός, οι προστάτες μας με στολή, ξεκίνησαν να χτυπάνε αδιακρίτως ΟΠΟΙΟΝ/Α βλέπανε μπροστά τους, όπως υπάρχουν και τα σχετικά βίντεο και φωτογραφίες. Αφού επικράτησε χάος, συνέλαβαν κάποιους μετά... "μουσικής" των γκλοπς και αφού έγινε η προσπάθεια από αλληλέγγυο κόσμο να απεγκλωβιστούν από την παραλία όσοι βρίσκονταν εκεί, που κι εκεί συλλάβανε κόσμο που πήγε να βοηθήσει, κι ενω όλα είχαν τελειώσει από πλευράς των διαδηλωτών ξαναξεκίνησαν αναίτια να τρέχουν τον κόσμο και το κορυφαίο? Οι πανέξυπνοι, ρίξανε χημικά έξω από το νοσοκομείο! Αν υπάρχει Όσκαρ ηλιθιότητας και σαδισμού, παρακαλώ όπως το αποδώσετε άμεσα στην ΕΛ.ΑΣ.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, μαζεύτηκε κόσμος έξω από το αστυνομικό μέγαρο στο Αλιβέρι, απλώς και μόνο για να υποδηλώσει τη παρουσία του και την αλληλεγγύη του προς τα παιδιά που κρατούνταν, ακόμη μία νόμιμη διαμαρτυρία και συγκέντρωση, όπου χτυπήθηκε άσχημα από την αστυνομία για να εκδιωχθούν από που? Από τον δρόμο έξω από το τμήμα! Φυσικά, ξέρουμε πως αυτή είναι η γραμμή, είναι μια σύγχρονη χούντα που τη βλέπουμε καθημερινά κυρίως στη πρωτεύουσα κι απλώς τη ζήσαμε και στη πόλη μας.

Κι εδώ, φτάνουμε στην δικιά μου περίπτωση. Εγώ την Κυριακή δεν ήμουν με το συγκεντρωμένο πλήθος, τυχαία βέβαια, όμως με το που είδα τους δικούς μου ανθρώπους να διαμαρτύρονται έξω από τα δικαστήρια, σταμάτησα αμέσως με το μηχανάκι μου για να συσπειρωθώ με τους αλληλέγγυους. Έτυχε εκείνη τη στιγμή να βγάζουν οι ασφαλίτες το παιδί που είχαν κρατούμενο κι εγώ αντί να τρέξω στο πλήθος, έτρεξα προς το μέρος των μπάτσων να διαμαρτυρηθώ, γιατι έτσι ένιωσα εκείνη τη στιγμή, με έπνιξε το δίκιο μου, έλεγα από μέσα μου κοίτα να δεις, εμ μας μολύνουν τον αέρα με καρκίνο, εμ μας βαράνε αλύπητα τα τσιράκια τους με τα χημικά, τις κρότου λάμψης και τα γκλοπς, εμ μας τραβολογάνε δέσμιους στα δικαστήρια. Δεν πρόλαβα όμως καν να φτάσω στους ασφαλίτες. 

Πετάχτηκε μια διμοιρία ΟΠΚΕ και μια ματ, στοχευμένα και συγκεκριμένα για μένα, μιας και με γνωρίζουν, ήρθαν τρέχοντας κατά πάνω μου και ξεκίνησαν να με βαράνε αναίτια, δολοφονικά, απάνθρωπα κι αλύπητα. Με χτυπούσαν μέχρι που δεν μπορούσα να πάρω ανάσα, γιατί είχα χτυπηθεί άσχημα στα πλευρά, τους φώναζα, δεν τους ένοιαζε καν. Μου βάλανε χειροπέδες και με πήραν σηκωτό, ενώ με βριζανε με το επίθετο μου. Μέσ' στο αμάξι, μου δώσανε μερικές ακόμα και όταν πήγα να σηκώσω λίγο το κεφάλι μου μου λέγανε "κάτω το κεφάλι πούστη", επειδή βογγούσα και έκανα "αααα" απ' τον πόνο, αυτοί μου λέγανε "τι α μωρη κραγμένη" και αλλά τέτοια ωραία. 

Όταν φτάσαμε στο τμήμα, πήρε σειρά ο ασφαλίτης που φαίνεται και στο βίντεο να ανοίγει τη πόρτα από το ασφαλίτικο, με κράταγαν τα οπκε και με βαρούσε αυτός. Όταν φώναζα πως θέλω νοσοκομείο, μου λέγανε άσε ρε τα ψέματα και άλλα τέτοια διάφορα. Όταν ζήτησα λίγο νερό, στην αρχή δεν μου δίνανε κι έπειτα με βάλανε να πιω από έναν καταψύκτη που έτρεχε σταγόνα-σταγονα το νερό και μάλιστα από κάτω προς τα πάνω. Εγώ εντωμεταξύ να 'μαι σακάτης, κατάκοιτος και να μην μπορώ να πάρω τα πόδια μου. 

Και αφού διασκέδασαν όλοι μαζί πάνω μου, με ρίξανε στο κρατητήριο. Τελικά με βγάλανε, αφού τους άκουσα να λένε πως αν με κρατούσαν θα έπρεπε να με παν και νοσοκομείο, άσε σου λέει μην χρεωθούμε κιόλας με το μαλακιστήρι. Όταν ρώτησα το όνομα του ασφαλίτη που με βαραγε για να καταθέσω μήνυση δεν μου απαντούσε και μάλιστα με κορόιδευε και μου λέγε εσύ τι είσαι αστυνομία για να μάθεις? Κι όταν του είπα πως θα του κάνω μήνυση άλλα λέω ποιος θα σε πειράξει, μήπως η αστυνομία? Και γελώντας, σήκωσε τα χέρια και μου λέει: "βλέπεις, τα λες και μόνος σου". 

Τελικά, με πέταξαν έξω απ' το τμήμα χωρίς να μπορώ να πάρω ανάσα καλά-καλά και σίγουρα δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου καθόλου. Δεν μπορούσα να σκεφτώ τίποτα εκείνη την ώρα, ούτε να πάρω κάποιον τηλέφωνο ούτε να πάρω το ΕΚΑΒ, τίποτα, ένιωθα σαν μισοπεθαμενος και απλώς προσπαθούσα κούτσα κούτσα να φτάσω κάπου, ούτε ήξερα που, να βρω λίγο νερό να πιω, να κάνω κάτι για να επιβιώσω, έτσι ένιωθα εκείνη τη στιγμή. Ευτυχώς με βρήκανε κάποια παιδιά που πήγαιναν φαγητό και πράγματα στο παιδί που κρατούνταν από τα γεγονότα του Σαββάτου, με μαζεψαν, με πήγανε σπίτι, επικοινώνησα με τους δικούς μου, πήραμε τηλέφωνο το ΕΚΑΒ και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε...

Ξέρω πως η επίθεση εναντίον μου ήταν στοχευμένη. Ξέρω πως δεν τους νοιάζει να βαράνε μπροστά στα μάτια του κόσμου και να κάνουν επίδειξη εξουσίας. Ξέρω πως δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι σε σχέση με τον ρόλο της αστυνομίας, όσα και να αποκαλυφθούν για αυτούς, αφού είναι οι εντολοδόχοι εκτελεστές του κρατικού μηχανισμού. Αλλά αν θεωρούν πως μας φοβίζουν, εκεί κάνουν ένα μεγάλο λάθος: δεν μας φοβίζουν, μας εξοργίζουν. Οι ιδέες μας, οσους κι από 'μας αν σκοτώσουν, δεν θα πεθάνουν ποτέ, θα κατοικούνε πάντα στα μυαλά των ελεύθερων ανθρώπων. Ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε πάντα εδώ, ενάντια σε κάθε τι που μας πνίγει και δεν μπορούμε να ανασάνουμε, ενάντια στο άδικο, για την ελευθερία όλων μας, σε κάθε γωνιά του πλανήτη.

Κι ας μην νικήσουμε ποτέ... Θα πολεμάμε πάντα!!

https://m.youtube.com/watch?feature=youtu.be&v=MhdSJKDiCZA 

[---->]