Μια ωραία ιστορία : Η Ευκαρπία, ο Βόλος, ο Τιτάν, η Αγετ και ο Σύριζα

Όσα περιέχονται στην επιστολή των πέντε βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης για την υπόθεση της ΤΙΤΑΝ στην Ευκαρπία και όσα τεχνηέντως αποσιωπούνται.

Ανοιχτή επιστολή προς την τσιμεντοβιομηχανία ΤΙΤΑΝ Α.Ε.δημοσιοποίησαν προχθές πέντε βουλευτές Α' και Β' Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να δει κανείς όσα περιέχονται στην επιστολή, αλλά συγχρόνως και όσα τεχνηέντως αποσιωπούνται. Όπως έχει ενδιαφέρον να θυμηθούμε και τι έπραξε ο ΣΥΡΙΖΑ ως κυβέρνηση στην αντίστοιχη ακριβώς περίπτωση των διαδοχικών τροποποιήσεων των περιβαλλοντικών όρων (Αποφάσεις Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων - ΑΕΠΟ) για λογαριασμό της τσιμεντοβιομηχανίας ΑΓΕΤ στο Βόλο.

Το θέμα προέκυψε ως γνωστόν μετά την αίτηση την οποία κατέθεσε η τσιμεντοβιομηχανία ΤΙΤΑΝ στις 19 Δεκεμβρίου 2019, ζητώντας να υπάρξει τροποποίηση των περιβαλλοντικών όρων του εργοστασίου στην Ευκαρπία ώστε να προστεθεί ένας κωδικός εναλλακτικών καυσίμων σε αυτά τα οποία χρησιμοποιεί ήδη (αστικά RDF/SRF) από το 2014 η συγκεκριμένη μονάδα. Συνεπώς, για να έχουμε σαφή εικόνα, δεν πρόκειται για εισαγωγή εναλλακτικών απορριμματογενών καυσίμων, αυτά καίγονται εδώ και σχεδόν έξι χρόνια στον ΤΙΤΑΝΑ, αλλά για μια ακόμη προσθήκη.

Αυτήν την υπόθεση η τοπική κοινωνία την αντελήφθη σχεδόν τρεις μήνες μετά όταν στις 13 Μαρτίου, ο σχετικός φάκελος με το σχέδιο απόφασης για την τροποποίηση των περιβαλλοντικών όρων εστάλη από το Υπουργείο Περιβάλλοντος προς την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, η οποία με τη σειρά της ενημέρωσε τον οικείο δήμο Παύλου Μελά, αλλά και κάθε άλλον ενδιαφερόμενο για την ύπαρξη του φακέλου προκειμένου, εφόσον το επιθυμεί, να λάβει σχετική γνώση.

Δεν λένε “όχι” στην καύση απορριμμάτων

Από το περιεχόμενο της επιστολής των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ προκύπτουν τα ακόλουθα:

1. Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν είναι κατά της καύσης από την τσιμεντοβιομηχανία εναλλακτικών καυσίμων RDF/SRF τα οποία προέρχονται κατά κύριο λόγο από την βιομηχανική επεξεργασία των υπολειμμάτων από τα ανακυκλούμενα απορρίμματα. “Δεν υπάρχει επιστημονικός κανόνας ότι τα εναλλακτικά καύσιμα δεν περιλαμβάνουν ανακυκλώσιμα απόβλητα”, αναφέρουν στην επιστολή τους.

Οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ επικαλούμενοι την εθελοντική συμφωνία την οποία υπέγραψε ο πρώην αναπληρωτής υπουργός Περιβάλλοντος Σωκράτης Φάμελλος με τις τσιμεντοβιομηχανίες, μόλις τέσσερις ημέρες πριν από τις εκλογές (3/7/19), ζητούν απλώς, να τηρηθούν κάποιες προϋποθέσεις οι οποίες, στην πλειοψηφία τους, εξαντλούνται κατ' ουσία στην τήρηση κάποιων τυπικών διαδικασιών (π.χ. ενημέρωση των τοπικών κοινωνιών, δημοσιοποίηση των περιβαλλοντικών όρων σχετικά με τους ρύπους, αλλά και με την ποιότητα του εναλλακτικού καυσίμου κ.ο.κ.). Διαδικασίες οι οποίες εύκολα διεκπεραιώνονται, όπως άλλωστε συνέβη ήδη στην περίπτωση της Ευκαρπίας, με την αποστολή του φακέλου στην ΠΚΜ, αλλά και με τις ανακοινώσεις του ΤΙΤΑΝΑ και την επιστολή του προς τους δημάρχους της περιοχής.

Άλλωστε, και οι ίδιοι οι βουλευτές στην επιστολή τους παραδέχονται πως η όλη διαδικασία ήταν απολύτως σύννομη. “Δυστυχώς περιοριστήκατε στη δυνατότητα της απλής δημοσιοποίησης, που σας δίνει η νομοθεσία, και επιπλέον σε συνθήκες περιορισμού μετακινήσεων και απαγόρευσης συνεδριάσεων” αναφέρουν χαρακτηριστικά.

Εν ολίγοις, για την απλή τροποποίηση της ΑΕΠΟ (και όχι για την εξ αρχής αδειοδότηση για χρήση εναλλακτικών καυσίμων), εκ του νόμου, τον οποίο η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν τροποποίησε, δεν απαιτείται διαβούλευση, αλλά απλώς ενημέρωση, υποχρέωση για την οποία ο ΤΙΤΑΝΑΣ μπορεί να ισχυριστεί ότι την εκπλήρωσε ήδη, έστω και εκ των υστέρων.

2. Αναφέρεται στην επιστολή ότι “θα έπρεπε ήδη η εταιρεία να ενημερώσει εντός του 2019 την κοινωνία και την αυτοδιοίκηση της Θεσσαλονίκης για τα αποτελέσματα χρήσης εναλλακτικών καυσίμων από το 2014 μέχρι σήμερα...”. Εξ αυτού υπονοείται, προφανώς, ότι ο ΤΙΤΑΝΑΣ δεν προέβη σε κανενός είδους τέτοια ενημέρωση. Το ερώτημα που προκύπτει εν προκειμένω είναι εάν “όλο αυτό το διάστημα, από το 2014 έως το 2019, το υπουργείο Περιβάλλοντος, απαίτησε ποτέ να λάβει αυτά τα στοιχεία;” και εάν όντως τα απαίτησε αλλά δεν τα έλαβε, “σε ποιες ενέργειες προέβη σε βάρος της εταιρείας;”.

Εισαγωγή απορριμμάτων από το εξωτερικό

3. Στην επιστολή τους οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρουν επίσης ότι η χρήση εναλλακτικών καύσιμων, ως μέθοδος διαχείρισης αποβλήτων, εφαρμόζεται “ΜΟΝΟ στις περιπτώσεις, χωρών και περιοχών, που έχουν εξαντληθεί ΟΛΕΣ οι διαδικασίες επαναχρησιμοποίησης, ανακύκλωσης και ανάκτησης υλικών, είτε με διαλογή στην πηγή είτε με μηχανική επεξεργασία, ΠΡΙΝ την παραγωγή των εναλλακτικών καυσίμων”. Ωστόσο, στην εθελοντική συμφωνία της 3ης Ιουλίου 2019, αναφέρεται ότι υποχρέωση των τσιμεντοβιομηχανιών είναι “να αξιοποιούν κατά προτεραιότητα (σ.σ. όχι κατ' αποκλειστικότητα) εναλλακτικά καύσιμα τα οποία παράγονται στη χώρα”. Συνεπώς, είναι προφανές ότι οι τσιμεντοβιομηχανίες μπορούν να χρησιμοποιήσουν τέτοιου είδους καύσιμα από οποιοδήποτε σημείο της χώρας ή και του πλανήτη. Άλλωστε, στην ίδια συμφωνία, περιγράφεται αναλυτικά η δυνατότητα εισαγωγής εναλλακτικών καυσίμων από άλλες χώρες.

Τι απ' όλα αυτά εφαρμόστηκε στην ΑΓΕΤ;

Ως αξιωματική αντιπολίτευση ο ΣΥΡΙΖΑ θέτει μια σειρά ζητήματα τα οποία, ωστόσο, αγνόησε και απέφυγε να εφαρμόσει όσο ήταν κυβέρνηση. Τρανό παράδειγμα η περίπτωση της τσιμεντοβιομηχανίας ΑΓΕΤ η οποία λειτουργεί πέντε χιλιόμετρα έξω από τον Βόλο. Στις 4 Σεπτεμβρίου 2015 η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ προχώρησε στην τροποποίηση των περιβαλλοντικών όρων της ΑΓΕΤ, προσθέτοντας αρκετούς νέους κωδικούς όσον αφορά τη χρήση εναλλακτικών καυσίμων. Συγκεκριμένα, με αυτήν την τροποποίηση δόθηκε η άδεια στην ΑΓΕΤ να προσθέσει ως προϊόντα καύσης “μη επικίνδυνα απόβλητα, βιομηχανικής κυρίως προέλευσης”, όπως απόβλητα από βιομηχανίες αλουμινίου, χαλκού, από χυτήρια, εξαντλημένους καταλύτες, γυάλινες συσκευασίες, αλλά και “χρήση νέων εναλλακτικών καυσίμων” από τον κλάδο παραγωγής χαρτοπολτού.

Σχεδόν ενάμισι χρόνο μετά, στις 24 Φεβρουαρίου 2017, ακολούθησε και δεύτερη τροποποίηση των περιβαλλοντικών όρων του ίδιου εργοστασίου την οποία ενέκρινε η τότε κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, με την οποία δίνεται η δυνατότητα χρήσης “νέων εναλλακτικών πρώτων υλών”, όπως επίσης και η δυνατότητα τροφοδοσίας της ΑΓΕΤ με εναλλακτικά καύσιμα τύπου RDF, δια μέσου των λιμενικών εγκαταστάσεων.

“Οι υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ δεν απαντούσαν ούτε στο τηλέφωνο”

Οι δύο αυτές αδειοδοτήσεις της ΑΓΕΤ προκάλεσαν θύελλα αντιδράσεων στην Μαγνησία, με αλλεπάλληλες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας με τη συμμετοχή χιλιάδων πολιτών οι οποίοι ζητούν την ανάκληση αυτών των αποφάσεων. Εναντίον αυτών των δύο αποφάσεων της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ είχαν ταχθεί και πολλοί φορείς της Μαγνησίας, μεταξύ των οποίων το ΤΕΕ και ο τοπικός Ιατρικός Σύλλογος, ενώ υπέρ είχε εκφραστεί η δημοτική αρχή του Αχιλλέα Μπέου. Μάλιστα, και οι ίδιοι οι βουλευτές κάνουν έμμεση αναφορά στην επιστολή τους προς τον ΤΙΤΑΝΑ σε αυτές τις αντιδράσεις λέγοντας ότι “σε άλλες περιοχές της χώρας η έλλειψη διαφάνειας για την περιβαλλοντική απόδοση και διαβούλευση με την τοπική κοινωνία δημιουργεί σημαντικές αντιθέσεις αλλά και δυσπιστία ως προς τα επιστημονικά δεδομένα, τις μετρήσεις και τις προθέσεις όλων των εμπλεκόμενων φορέων”, αποσιωπώντας βεβαίως ότι την περίοδο εκείνη ήταν οι ίδιοι στην κυβέρνηση.

Μιλώντας στη Voria.gr ο Κώστας Γαργάλας, μέλος της Επιτροπής Αγώνα Πολιτών Βόλου κατά της καύσης απορριμμάτων από την ΑΓΕΤ, αλλά και δημοτικός σύμβουλος εκείνη την εποχή με την παράταξη η οποία υποστηριζόταν από τον ΣΥΡΙΖΑ και νυν μέλος της διοικούσας επιτροπής του τοπικού παραρτήματος του ΤΕΕ τονίζει ότι “και οι δύο αυτές τροποποιήσεις της ΑΕΠΟ της ΑΓΕΤ έγιναν χωρίς να προηγηθεί καμία διαβούλευση και καμία ενημέρωση της τοπικής κοινωνίας. Όταν δε, η τοπική κοινωνία αντέδρασε, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Περιβάλλοντος όχι μόνον απέφυγε να επισκεφθεί την περιοχή, αλλά δεν απαντούσε ούτε στα τηλέφωνα”. Επιπλέον επισημαίνει ότι η αδειοδότηση έγινε χωρίς να εκπληρώνεται και η προϋπόθεση εξάντλησης της δυνατότητας ανακύκλωσης των απορριμμάτων. “Άλλωστε τα εναλλακτικά καύσιμα τύπου RDF/SRF η ΑΓΕΤ τα προμηθεύεται από αλλού”.

Ο κ. Γαργάλας προσέθεσε πως “ο αγώνας ο δικός μας συνεχίζεται. Μέσα στο 2020 πρόκειται να ολοκληρωθεί μια μεγάλη επιδημιολογική μελέτη η οποία ξεκίνησε το 2018 με τη συμμετοχή του πανεπιστημίου Θεσσαλίας, του Ιατρικού Συλλόγου, του νοσοκομείου Βόλου κ.ά., προκειμένου να καταδειχθεί η επιβάρυνση της ατμόσφαιρας από τη λειτουργία της τσιμεντοβιομηχανίας, τη χρήση αυτών των καυσίμων κ.λπ. Ωστόσο, ήδη, έχουμε στα χέρια μας στοιχεία τα οποία δείχνουν ότι στην περιοχή της Μαγνησίας παρατηρούνται υψηλότερα ποσοστά θανάτων καθώς και βαρύτατων χρόνιων ασθενειών από αιτίες που σχετίζονται με την ατμοσφαιρική ρύπανση”. Σύμφωνα με τον ίδιο η Επιτροπή Αγώνα Πολιτών Βόλου προτείνει να υπάρξει αντικατάσταση των καυσίμων τα οποία χρησιμοποιεί σήμερα η ΑΓΕΤ με φυσικό αέριο “το οποίο ρυπαίνει πολύ λιγότερο και έχει και φθηνό τιμολόγιο”.

Υ.Γ. Και μια επισήμανση: Την επιστολή του ΣΥΡΙΖΑ υπογράφουν οι βουλευτές Γιάννης Αμανατίδης, Χρήστος Γιαννούλης, Κώστας Ζουράρις, Κατερίνα Νοτοπούλου και Φάμελλος Σωκράτης. Από την επιστολή λείπουν τα ονόματα των άλλων δύο βουλευτών, του Αλέξανδρου Τριανταφυλλίδη και της Δώρας Αυγέρη. Υπενθυμίζεται ότι κατά την προ ημερών πρώτη παρέμβαση του ΣΥΡΙΖΑ Θεσσαλονίκης για το θέμα του ΤΙΤΑΝΑ η ανακοίνωση είχε την υπογραφή και των επτά βουλευτών.

[----->]

Τώρα όλοι έχουν την εξουσία να σκοτώνουν

Συνέντευξη του Achille Mbembe στον Diogo Bercito

Ουάσιγκτον, Ηνωμένες Πολιτείες (FolhaPress) – Ο κορονοϊός αλλάζει τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε το ανθρώπινο σώμα. Έχει μετατραπεί σε όπλο, λέει ο Καμερουνέζος φιλόσοφος Achille Mbembe. Τελικά, βγαίνοντας από το σπίτι μπορούμε ή να μολυνθούμε από τον ιό ή να τον μεταδώσουμε σε άλλους. Ήδη υπάρχουν περισσότερα από 735 χιλιάδες επιβεβαιωμένα κρούσματα και 34 χιλιάδες θάνατοι παγκοσμίως. Τώρα όλοι έχουμε την εξουσία να σκοτώνουμε (στμ.necropower ), λέει ο Mbembe: «Η απομόνωση δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένας τρόπος ελέγχου αυτής της δύναμης». Ο 62χρονος Mbembe, είναι γνωστός επειδή επινόησε τον όρο «νεκροπολιτική» το 2003. Στο βιβλίο του, με τον ίδιο τίτλο, διερευνά τον τρόπο που οι κυβερνήσεις αποφασίζουν ποιος θα ζήσει και ποιος θα πεθάνει και το πως θα ζήσει και θα πεθάνει. Διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Witwatersrand στο Γιοχάνεσμπουργκ. 

Την Παρασκευή 27 Μαρτίου, καταγράφηκαν οι πρώτοι θάνατοι από κορονοϊό στη Νότια Αφρική. Επιπλέον, η νεκροπολιτική φαίνεται επίσης και στο γεγονός ότι ο ιός δεν πλήττει το ίδιο όλους τους ανθρώπους. Σε εξέλιξη βρίσκεται μια συζήτηση σχετικά με το εάν θα πρέπει να δοθεί προτεραιότητα στη θεραπεία των νέων και να αφεθούν οι ηλικιωμένοι να πεθάνουν. Υπάρχουν και κάποιοι, όπως ο Πρόεδρος της Βραζιλίας, Jair Bolsonaro, που επιμένουν ότι η οικονομία δεν μπορεί να σταματήσει, ακόμη και αν ένα μέρος του πληθυσμού χρειαστεί να πεθάνει για χάρη της παραγωγικότητας. «Θα πεθάνουν κάποιοι; Θα πεθάνουν. Λυπάμαι, αλλά αυτή είναι η ζωή », είπε πρόσφατα. Το καπιταλιστικό σύστημα βασίζεται στην άνιση κατανομή της δυνατότητας ζωής και θανάτου, λέει ο Mbembe . Αυτή η λογική της θυσίας βρισκόταν πάντα στην καρδιά του νεοφιλελευθερισμού. Το σύστημα αυτό λειτούργησε πάντοτε σύμφωνα με το σκεπτικό ότι κάποιος αξίζει περισσότερο από άλλους. Όσοι δεν αξίζουν, θα πεταχτούν στην άκρη.

Ερώτηση: Ποιες είναι οι πρώτες σας εντυπώσεις από την πανδημία;

Achille Mbembe: Αύτη τη στιγμή, είμαι πολύ στεναχωρημένος από την έκταση που έχει πάρει αυτή η συμφορά. Ο κορονοϊός είναι μια πραγματική τραγωδία και βάζει μια σειρά από άβολα ερωτήματα. Είναι ένας ιός που επηρεάζει και βάζει σε κίνδυνο την ικανότητά μας να αναπνέουμε.

Ερ.: Και αναγκάζει τις κυβερνήσεις και τα νοσοκομεία να αποφασίσουν ποιος θα συνεχίσει να αναπνέει.

A.M .: Ναι. Το ζήτημα είναι να βρούμε τρόπους προκειμένου να διασφαλιστεί ότι κάθε άτομο θα έχει τη δυνατότητα να συνεχίσει να αναπνέει. Αυτή θα πρέπει να είναι η πολιτική μας προτεραιότητα. Νομίζω επίσης ότι ο φόβος μας για την απομόνωση, την καραντίνα, έχει να κάνει με τον φόβο του θανάτου μας. Και αυτός ο φόβος έχει να κάνει με το ότι δεν είμαστε πλέον σε θέση να αναθέσουμε τον θάνατό μας σε άλλους.

Ερ .: Η κοινωνική απομόνωση μας δίνει, κατά κάποιο τρόπο, μια εξουσία απέναντι στο θάνατο;

A.M .: Ναι, μια σχετική εξουσία. Μπορούμε να ξεφύγουμε από το θάνατο ή μπορούμε να τον αναβάλουμε. Ο περιορισμός του θανάτου βρίσκεται στο επίκεντρο αυτών των πολιτικών περιορισμού. Είναι μια εξουσία, αλλά δεν είναι απόλυτη εξουσία, καθώς εξαρτάται από άλλους ανθρώπους.

Ερ: Η καραντίνα εξαρτάται κι αυτή από τους άλλους;

Α.Μ .: Ναι. Και επιπλέον, πολλοί από όσους πέθαναν μέχρι τώρα δεν είχαν καν το χρόνο να αποχαιρετήσουν τους δικούς τους. Πολλοί από αυτούς αποτεφρώθηκαν αμέσως ή τάφηκαν αμέσως, χωρίς καμία καθυστέρηση. Σαν να ήταν σκουπίδια που θα πρεπε να πεταχτούν το συντομότερο δυνατό. Αυτή η λογική της απαλλαγής εφαρμόζεται ακριβώς τη στιγμή που έχουμε ανάγκη, τουλάχιστον θεωρητικά, την κοινότητά μας. Και δεν μπορεί να υπάρξει κοινότητα αν δεν μπορεί κανείς να αποχαιρετήσει εκείνους που έφυγαν, χωρίς να μπορεί να οργανώσει καν την κηδεία τους. Το θέμα είναι: πώς δημιουργείτε μια κοινότητα σε μια τόσο τραγική στιγμή;

Ερ .: Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις της πανδημίας στην κοινωνία;

A.M .: Η πανδημία θα αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε το σώμα μας. Το σώμα μας έχει γίνει απειλή για εμάς τους ίδιους. Η δεύτερη επίπτωση είναι η αλλαγή του τρόπου με τον οποίο σκεφτόμαστε το μέλλον, η επίγνωση του χρόνου. Ξαφνικά, δεν ξέρουμε πλέον πώς θα είναι το αύριο.

Ερ.: Το σώμα μας αποτελεί επίσης μια απειλή και για τους άλλους αν δεν μείνουμε σπίτι.

A.M .: Ναι. Τώρα έχουμε την εξουσία να σκοτώνουμε. Η εξουσία της θανάτωσης έχει εκδημοκρατιστεί πλήρως. Η καραντίνα είναι ακριβώς ένας τρόπος ρύθμισης αυτής της εξουσίας.

Ερ .: Μια άλλη συζήτηση που αναφέρεται στη νεκροπολιτική είναι το ζήτημα για το ποια θα πρέπει να είναι η πολιτική προτεραιότητα αυτή τη στιγμή, να σωθεί η οικονομία ή να σωθεί ο πληθυσμός. Η κυβέρνηση της Βραζιλίας κυματίζει τη σημαία της προτεραιότητας της διάσωσης της οικονομίας.

A.M .: Αυτή είναι η ίδια λογική των θυσιών που υπήρξε πάντα στο επίκεντρο του νεοφιλελευθερισμού, και τον οποίο πρέπει να ονομάσουμε νεκρο-φιλελευθερισμό. Το σύστημα αυτό λειτούργησε πάντα σαν υπολογιστική μηχανή. Η ιδέα ότι κάποιος αξίζει περισσότερο από τους άλλους. Και ότι  όποιος δεν αξίζει πρέπει να απορριφθεί. Το ερώτημα είναι τι κάνουμε με αυτούς που αποφασίζουμε ότι είναι άχρηστοι. Αυτό το ερώτημα, φυσικά, αφορά πάντα τις ίδιες φυλές, τις ίδιες κοινωνικές τάξεις και τα ίδια φύλα.

Ερ .: Όπως στην επιδημία HIV και AIDS, όπου οι κυβερνήσεις καθυστέρησαν να ενεργήσουν, καθώς τα θύματα ήταν στο περιθώριο: μαύροι, ομοφυλόφιλοι, τοξικομανείς;

A.M .: Θεωρητικά, ο κορονοϊός μπορεί να σκοτώσει τους πάντες. Απειλεί τους πάντες. Αλλά άλλο είναι να είσαι περιορισμένος σε μια γειτονιά, σε μια δεύτερη κατοικία σε αγροτική περιοχή. Και άλλο είναι να βρίσκεσαι στην πρώτη γραμμή του μετώπου, να εργάζεσαι σε υγειονομική δομή χωρίς μάσκα. Υπάρχει μια κλίμακα κατανομής του κινδύνου,σήμερα.

Ερ.: Πολλοί πρόεδροι χαρακτηρίζουν τον αγώνα κατά του κορονοϊού ως πόλεμο. Η επιλογή των λέξεων αυτή τη στιγμή έχει ιδιαίτερη σημασία; Στο βιβλίο σας, γράφετε ότι ο πόλεμος είναι μια ξεκάθαρη άσκηση νεκροπολιτικής.

A.M .: Δύσκολα μπορεί να δοθεί ένα όνομα σαυτό που συμβαίνει σήμερα στον κόσμο. Δεν είναι μόνο ένας ιός. Το γεγονός ότι δεν γνωρίζουν τι πρόκειται να συμβεί, αναγκάζει τα κράτη σε όλο τον κόσμο να επιστρέφουν στις παλιές ορολογίες που χρησιμοποιήθηκαν στους πολέμους. Επιπλέον, οι άνθρωποι αποτραβιούνται στα όρια των εθνικών τους κρατών.

Ερ .: Βλέπετε να υπάρχει μεγαλύτερος εθνικισμός σ’ αυτή την πανδημία;

A.M .: Ναι. Οι άνθρωποι επιστρέφουν chez-soi, όπως λένε οι Γάλλοι. Στο σπίτι τους. Λες και το να πεθάνει κανείς μακριά από το σπίτι του είναι ο,τι  χειρότερο θα μπορούσε να του συμβεί. Τα σύνορα έχουν κλείσει. Δεν λέω ότι πρέπει να μείνουν ανοιχτά. Αλλά οι κυβερνήσεις απαντούν σε αυτήν την πανδημία με εθνικιστικές κορώνες, με αυτό το φαντασιακό των συνόρων, του τείχους.

Ερ .: Μετά από αυτήν την κρίση, θα επιστρέψουμε όπως πριν;

ΑΜ .: Την επόμενη φορά θα  χτυπηθούμε ακόμη πιο σκληρά από ότι σε αυτή την πανδημία. Αυτό που αποκαλύπτει αυτή η πανδημία, αν το πάρουμε στα σοβαρά, είναι ότι η ιστορία μας εδώ στη γη δεν είναι εγγυημένη. Δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι θα μείνουμε εδώ για πάντα. Το γεγονός ότι είναι λογικό  η ζωή να συνεχιστεί χωρίς εμάς είναι το βασικό ζήτημα αυτού του αιώνα. 

[---->]

Βλέπε και : ΗΚοινότητα για το Τέλος της Νεκροπολιτικής

Εφυγε ο Λουίς Σεπουλβέδα

Ο covid-19 νίκησε τελικά τον αγαπημένο μας Λουίς Σεπουλβέδα, ο οποίος πέθανε σήμερα το πρωί στην αγαπημένη του Αστούριας, σε ηλικία 70 ετών.

Και μόνο η προσωπική ιστορία του Λουίς Σεπουλβεδα θα έφτανε να γραφτεί ένα περιπετειώδες ρομάντζο ευαισθησίας και πολιτικής δράσης: μόλις 15 χρονών γίνεται μέλος της κομμουνιστικής νεολαίας της Χιλής, ενώ το 1969 με την ολοκλήρωση των σπουδών του, σκηνοθεσία θεάτρου στο Σαντιάγο, ταξιδεύει με πενταετή υποτροφία σε Πανεπιστήμιο της Μόσχας. 

Λίγους μήνες αργότερα τον διαγράφουν, γιατί συγχρωτιζόταν με διάφορους «αντιφρονούντες». Επιστρέφει στην πατρίδα και συμμετέχει στην Unidad Popular που είχε συγκροτηθεί υπό την ηγεσία του Σαλβαδόρ Αλιέντε και μάλιστα στην προσωπική του φρουρά. Αφού βιώνει όλο τον εφιάλτη του πραξικοπήματος και την δολοφονία του Χιλιανού Προέδρου, συλλαμβάνεται και βασανίζεται άγρια. Τον καταδικάζουν επί εσχάτη προδοσία σε ποινή 28 ετών και μετά από δυόμισι χρόνια φυλάκισης τον απελευθερώνουν, ύστερα από παρέμβαση της Διεθνούς Αμνηστίας και, φυσικά, τον εξορίζουν. 

Περιφέρεται ανάμεσα στο Εκουαδόρ, την Κολομβία και το Περού, αλλά και στον Αμαζόνιο με τους Ινδιάνους Σουάρ, και γράφει διηγήματα, θεατρικά έργα και ποιήματα -όταν δεν στήνει θιάσους. Το 1979 εντάσσεται στους Σαντινίστας της Νικαράγουα και μάλιστα, στην Διεθνή Ταξιαρχία Σιμόν Μπολίβαρ και μπαίνει νικηφόρος στην πρωτεύουσα Μανάγουα. Παραμένει λίγους μήνες για να βοηθήσει στο στέριωμα της επανάστασης και εργάζεται ως δημοσιογράφος. Το 1980 εγκαθίσταται στην Ευρώπη -σήμερα στην Ισπανία- και γίνεται μάχιμος με την Greenpeace.

Σε αυτήν τη βαριά ατομική κληρονομιά, ο πολυβραβευμένος και πολυμεταφρασμένος Σεπουλβεδα επιστρέφει συχνά στα διηγήματά του και εκεί διαλέγει καταστάσεις για να τις εκθέσει δημιουργικά. Πολλά είναι τα γνωστά του βιβλία όπως “Ο κόσμος του τέλους του κόσμου” ή το “Ένας γέρος που διάβαζε ιστορίες αγάπης”.

Το 2015 είχαμε παρουσιάσει τον «Μουγκό Ουζμπέκο», με εννέα «ιστορίες παρανομίας» που γράφει στον υπότιτλο, ιστορίες με νεαρούς ανθρώπους που -εκεί γύρω στα τέλη του ’60- θέλησαν με πάθος να φέρουν την δικαιοσύνη και να αλλάξουν το κόσμο. Είναι, δε, το απελευθερωτικό χιούμορ τού συγγραφέα που ποτίζει τούτες τις ιστορίες της πολιτικής, και όχι μόνο, ενηλικίωσης , στις οποίες προσδίδει ενδιαφέρον αλλά και απόλαυση, μέρος της οποίας οφείλεται και στην μετάφραση του Αχιλλέα Κυριακίδη.

#ToPeriodikoGR

Η συνέχεια ΕΔΩ

Τι νομίζατε ότι το Τμήμα για την Προστασία του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος ξεχνά ?

• Ο Λαφαζάνης κλήθηκε να παρουσιαστεί στο Τμήμα για την Προστασία του Κράτους και του Δημοκρατικού Πολιτεύματος (ουάου) τη Μεγάλη Πέμπτη (ναι, τη Μεγάλη Πέμπτη, διότι το κράτος και συνέχεια έχει, και διακοπές δεν κάνει, κι από καραντίνα δεν νογάει) προκειμένου να απολογηθεί για τα «εγκλήματα» που διέπραξε επί ΣΥΡΙΖΑ.

• Ο οποίος ΣΥΡΙΖΑ, κακιασμένος που ο πρώην σύντροφος τόλμησε να πάει κόντρα στους αριστερούς-ριζοσπαστικούς πλειστηριασμούς, φρόντισε να τυλίξει στον μισό ποινικό κώδικα τον «εγκληματία». Αλλά δεν πρόκανε να τον τιμωρήσει, και τον άφησε αμανάτι στη Ν.Δ. Ω, με συγχωρείτε, τι λέω; Ξέχασα ότι η δικαιοσύνη είναι ανεξάρτητη...

• Συριζαίοι, μην ξεχάσετε παρ’ όλα αυτά να καταγγείλετε την κακιά Δεξιά που ποινικοποιεί τους αγώνες, και να υποσχεθείτε ότι αυτά θα είναι παρελθόν όταν με το καλό ξαναγυρίσετε στο γκουβέρνο. Εδώ λέτε άλλα κι άλλα, γιατί να μην μας εκπλήξετε λίγο ακόμη συμπαραστεκόμενοι και στο θύμα σας; Τζάμπα είναι, και είστε ικανοί για όλα.

[---->]

ΤO ΔΝΤ ΑΡΝΕΊΤΑΙ ΣΤΗ ΒΕΝΕΖΟΥΈΛΑ ΔΆΝΕΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΏΠΙΣΗ ΤΟΥ ΚΟΡΟΝΟΪΟΥ

Με μια απόφαση που το τοποθετεί στον σκουπιδοντενεκέ της ιστορίας, το ΔΝΤ απέρριψε την αίτηση δανείου ύψους 5 δισεκατομμυρίων δολαρίων που υπέβαλε η κυβέρνηση του Νικολά Μαδούρο, προς το Rapid Financing Facility (RFF) ,το ειδικό Ταμείο Ταχείας Χρηματοδότησης (RFF), που δημιουργήθηκε ειδικά για να βοηθήσει τις χώρες που πλήττονται από το Covid-19.

Ο λόγος της απόρριψη του αιτήματος που είναι πέραν κάθε νομιμότητας, είναι ότι «η δέσμευση του ΔΝΤ προς τα κράτη μέλη βασίζεται στην επίσημη αναγνώριση της κυβέρνησης από τη διεθνή κοινότητα και αυτή τη στιγμή δεν είναι σαφές αν αναγνωρίζεται».

Δύο σχόλια σχετικά με αυτήν την άθλια προσβολή: 

πρώτον, η Βολιβιανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας εξακολουθεί να αναφέρεται ως χώρα μέλος στον ιστότοπο του ΔΝΤ. Επομένως, η σαφήνεια «σχετικά με την αναγνώριση» είναι απόλυτη. Φυσικά, δεν μπορεί να κρυφτεί το γεγονός ότι το ΔΝΤ αρνείται τη βοήθεια στο Καράκας για πολιτικούς λόγους.

Δεύτερον, από πότε η αναγνώριση μιας κυβέρνησης εξαρτάται από την άμορφη γνώμη της «διεθνούς κοινότητας» και όχι από τους φορείς που την θεσμοθετούν, όπως ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών;

Η Βενεζουέλα είναι μέλος του ΟΗΕ, μία από τις 51 χώρες που ίδρυσε τον οργανισμό το 1945 και μέλος πολλών επιτροπών του ΟΗΕ. Η περιβόητη «διεθνής κοινότητα» που αναφέρεται για να δαιμονοποιηθεί η Βενεζουέλα από ανθρώπους όπως ο Τραμπ, ο Πινιέρα, ο Ντούκε, ο Λένιν Μορένο και άλλοι του είδους τους, είναι ένας μύθος, όπως ο Χουάν Γκουαϊδό, που δεν φτάνουν καν τις 50 από τις 193 χώρες που αποτελούν τα Ηνωμένα Έθνη .

Οι βαθύτεροι λόγοι αυτής της άρνησης δεν έχουν, επομένως, καμία σχέση με αυτά που είπε ο εκπρόσωπος του ΔΝΤ και είναι οι ίδιοι λόγοι που εξηγούν το παράλογο δάνειο των 56 δισεκατομμυρίων δολαρίων που χορηγήθηκε στη διεφθαρμένη κυβέρνηση του Μαουρίσιο Μάκρι, και το οποίο χρησιμοποιήθηκε κυρίως για να διευκολύνει τη φυγή κεφαλαίων προς τους φορολογικούς παραδείσους που οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι Ευρωπαίοι εταίροι της έχουν σε όλο τον κόσμο.

Ελπίζω ειλικρινά ότι η πανδημία (η οποία είναι επίσης οικονομική) και το δάνειο που δόθηκε στον Μάκρι να γίνουν οι δύο τάφοι ενός οργανισμού όπως το ΔΝΤ το οποίο, από τη δημιουργία του το 1944, έχει σπρώξει εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους στην πείνα, τη φτώχεια, τις ασθένειες και το θάνατο με τις «συστάσεις» του και τους «όρους του».

ΠΗΓΗ : contropiano.org/news/internazionale