Ουφ, ανακουφίστηκα! Η ρύπανση δεν είναι στις Σκουριές

Σε άρθρο τους πριν μερικά χρόνια, τα ellinikahoaxes ανέλαβαν να ξεπλύνουν τη βρωμιά των μεταλλείων του Στρατωνίου, χαρακτηρίζοντας "απάτη" τις φωτογραφίες με την κόκκινη θάλασσα του Στρατωνίου το Φεβρουάριο 2010. Το δήθεν "έγκυρο" site (που είναι το ίδιο μια σταθερή πηγή fake news) απεφάνθη ότι δεν είναι ρύπανση από τα μεταλλεία αυτό που δείχνουν οι φωτογραφίες αλλά απλώς λάσπη μετά από καταιγίδα. Παρά το ότι υπάρχουν πολλές φωτογραφίες που δείχνουν ότι δεν ήταν κοινή λάσπη... Παρά το ότι οι ίδιοι οι κάτοικοι του Στρατωνίου εκείνες τις δραματικές μέρες μιλούσαν για "νερά που έκαιγαν και βρωμούσαν θειάφι".

Τα hoaxes που πλέον είναι ξεκάθαρα εργαλείο προπαγάνδας της ΝΔ ασχολήθηκαν φυσικά με το θέμα επειδή μια τέτοια φωτό είχε ανεβάσει ο Καρανίκας... Παρόμοιο "ξέπλυμα" είχε επιχειρήσει αρκετά νωρίτερα η δημοσιογράφος της Θεσσαλονίκης, Χριστίνα Ταχιάου - τότε ΠΟΤΑΜΙ. Αυτό το άρθρο είναι η απάντησή μας στην κα Ταχιάου και το αναρτούμε ξανά γιατί η κουβέντα περί "απάτης" επανέρχεται και ανακυκλώνεται ανά τακτά διαστήματα στα κοινωνικά δίκτυα. Από χθες "παίζει" στο twitter.

Ουφ, ανακουφίστηκα! Η ρύπανση δεν είναι στις Σκουριές, είναι 5χλμ μακρυά! (φωτογραφίες)

[---->]

Το Σύνδρομο της Στρατονίκης #stratoniki #skouries

Πριν λίγες μέρες, αμέσως μετά την επίδοση των Πρωτοκόλλων Eπικινδύνων Kατασκευών σε ιδιοκτήτες επικίνδυνα ρωγματωμένων σπιτιών της Στρατονίκης, η ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΧΡΥΣΟΣ προσέλαβε 7 ακόμα κατοίκους της. Εξασφάλισε έτσι τη συνέχιση της σιωπής όλων σχεδόν των κατοίκων για το χωριό τους που βουλιάζει. Τουλάχιστο μέχρι τη νέα επιδείνωση της κατάστασης του οικισμού, οπότε θα προσλάβει άλλους 4-5 και θα ξανακλείσουν τα στόματα.

                            

      

Η Δημοτική Αρχή που απέρχεται το Σεπτέμβριο είναι υπέρ της συνέχισης της “παραδοσιακής” εξόρυξης κάτω από τον οικισμό, έστω και αν το χωριό βουλιάζει, αν το δημοτικό σχολείο εγκαταλείφθηκε, αν το κοινοτικό κατάστημα έχει ρωγματωθεί βαριά. Με τις 50.000 Ευρώ που έχει εγκρίνει για “έρευνα για τα αίτια του φαινομένου” από το ΙΓΜΕ (τώρα ΕΑΓΜΕ) ελπίζει ότι ξεπλένει τη συνενοχή της στο έγκλημα. Η νέα Δημοτική Αρχή «πάρτα όλα Εταιρεία» υπολογίζει τα ανταποδοτικά τέλη που θα εισπράξει για τις… διευκολύνσεις που θα προσφέρει στον «Επενδυτή».

Ο Μακαριότατος Μητροπολίτης Ιερισσού, Αδραμερίου και Αγίου Όρους, διάπυρος ικέτης προς τον Κύριον υπέρ της μακροημέρευσης της μεγάλης ευεργέτιδος της περιοχής και απλόχερης χορηγού του έργου της Μητροπόλεως εταιρείας, κλείνει τα αυτιά στα φουρνέλα που βροντούν κάτω από το ναό-μνημείο του Αγίου Νικολάου. Ο ναός που έχει χαρακτηρισθεί επικίνδυνος από τις ρωγματώσεις της λιθοδομής του, αλλά εκείνος στέλνει το ποίμνιο του να εκκλησιασθεί εκεί, ελπίζοντας στην εξ Ύψους προστασία του.

Και ο χορός στη Στρατονίκη καλά κρατεί. Το πρωί οι μιναδόροι τής βάρδιας κατεβαίνουν στα μέτωπα της εξόρυξης για να χτυπήσουν νέα φουρνέλα στα θεμέλια των ρωγματωμένων σπιτιών τους, ελπίζοντας ότι αν καταστραφεί τελείως το σπίτι θα εισπράξουν τουλάχιστον την “ασφάλιση” από την Εταιρεία. Και οι μανάδες των ελάχιστων μικρών παιδιών που απόμειναν στο χωριό, μόλις ακούσουν το βουητό της πρώτης βάρδιας από τα υπόγεια και δουν το φλυτζάνι με το γάλα να τρέμει, ξεπροβοδίζουν τα παιδιά τους για το σχολείο. Και επιθεωρούν το σπίτι για τις νέες ρωγμές που πρόσθεσε ο άντρας τους που άναψε τα πρωινά φουρνέλα.

Όλη τη μέρα, η Στρατονίκη μοιάζει έρημη. Και το βράδυ οι ελάχιστοι πελάτες στα δυο μικρά μαγαζιά της πλατείας αναλύουν τα ποδοσφαιρικά αποτελέσματα. Σταματούν για να ακούσουν τη βραδυνή «ντουφεκιά» και συνεχίζουν. Και όταν παίρνουν το δρόμο της επιστροφής, έχουν το νου τους για καινούργιες πλάκες που ξηλώθηκαν και για βαθιά ραγίσματα στο δρόμο που δεν υπήρχαν όταν έφυγαν για τη πλατεία. Νέα σπίτια στο χωριό οι περήφανοι υπάλληλοι στα Μεταλλεία δεν χτίζουν. Οι περισσότεροι μετακόμισαν σε γειτονικά χωριά. Και αφήσαν τα γερόντιά τους να ζουν στα ρωγματωμένα πατρικά τους.

Οι κάτοικοι της Στρατονίκης κρεμούν πανό στο χωριό ΚΑΤΕΣΤΡΑΜΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΑΝΕΡΓΟΙ. ΩΣ ΠΟΤΕ? και ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΚΟΡΟΙΔΙΑ. Κυκλοφορούν προκηρύξεις ζητώντας να τους προσλάβει η Εταιρεία που τους καταστρέφει. Το όνειρο τους είναι να φορέσουν το κίτρινο γιλέκο με το σήμα HELLAS GOLD. Ας έχουν «δ’λειά» κι ας γκρεμίζεται το σπίτι. Έχουν απομείνει περίπου 700 κάτοικοι, συνταξιούχοι οι περισσότεροι και μεταλλωρύχοι και κάποιοι υπόλοιποι που ελπίζουν σε πρόσληψη. Τις δυό τελευταίες δεκαετίες ο παπά Στρατής έθαψε 430 Στρατονικιώτες.

                         

Κι όμως, η Στρατονίκη είναι το πλουσιότερο χωριό της Χαλκιδικής! Ολόκληρη η ακτογραμμή από την Ολυμπιάδα μέχρι λίγο έξω από την Ιερισσό σε ανάπτυγμα περίπου 35 χλμ. και σε μέσο βάθος στη στεριά 2 χλμ. είναι ιδιοκτησία της Κοινότητας Στρατονίκης και των κατοίκων της. Στις πολυάριθμες μοναδικής ομορφιάς αμμουδιές της, το δάσος κατεβαίνει στη άκρη της άμμου. Σε οποιαδήποτε άλλη περιοχή της Χαλκιδικής ή της Ελλάδας,η αξία αυτής της περιουσίας θα ήταν μυθική. Αλλά ολόκληρη αυτή η παράκτια περιοχή είναι Μεταλλευτική Περιοχή, τμήμα του Προτεκτοράτου της ELDORADO που καταλαμβάνει το 45% του Δήμου Αριστοτέλη. Σε ολόκληρη αυτή την παραμυθένια ακτή, δεν υπάρχει ούτε ένα ξενοδοχείο, αλλά έχει “εποικισθεί” με εκατοντάδες τροχόσπιτα και παράγκες με περιφράξεις και υπαίθριες τουαλέτες.

Η ίδια η Στρατονίκη είναι (ήταν) ένα πανέμορφο παραδοσιακό χωριό, μπαλκόνι 450 μ. πάνω από τη θάλασσα και το Άγιον Όρος, σε απόσταση δέκα λεπτών από την ακτή. Το παλιό της όνομα Ίσβορος στα Σλάβικα σημαίνει πολλά νερά. Μαρμάρινες δημόσιες κρήνες, μπαξέδες πλάι σε ρέματα με πλούσια νερά, δίναν ζωή στην κωμόπολη με τούς περίπου 1500 κατοίκους. Τα νερά τα στράγγιξαν μέχρι τη τελευταία σταγόνα “τα υπόγεια”.

Ο Μεταλλειολόγος Μηχανικός Γιώργος Τσανανάς, γέννημα-θρέμμα Στρατονικιώτης, γιός αρχιεπιστάτη της Εταιρείας, υπάλληλος της και αυτός για μεγάλο διάστημα και θερμός υποστηρικτής της “Επένδυσης”, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για το χριό του: ”Με ένα σεισμό 4.5-5.0 Ρίχτερ θα πέσουν τα σπίτια στηΣτρατονίκη και ενδεχομένως να χαθούν ζωές” . Αλλά η ανησυχία αποκοιμιέται με 5-6 προσλήψεις και μπόλικη δημιουργική άρνηση της πραγματικότητας.

Το «Σύνδρομο της Στρατονίκης» είναι η μοιρολατρική αποδοχή μιας «μοίρας» που φαίνεται αναπόδραστη, είναι το δόγμα της «μη εναλλακτικής» (ΤΙΝΑ – Τhere Ιs Νo Αlternative). Ίσως πάλι να έχει και στοιχεία του «Συνδρόμου της Στοκχόλμης», του ψυχολογικού φαινομένου κατά το οποίο οι όμηροι αναπτύσσουν θετικά συναισθήματα προς τους απαγωγείς τους και τα θύματα κακοποίησης μερικές φορές δείχνουν αφοσίωση και υπερασπίζονται τους θύτες τους. Η νοοτροπία αυτή του μονόδρομου, της απόλυτης εξάρτησης από τα μεταλλεία και της υποταγής στην εκάστοτε εταιρεία, καλλιεργείται συστηματικά στη Στρατονίκη και τα «Μαδεμοχώρια» από πολλές δεκαετίες. Σε αυτά τα μικρά χωριά, η αίσθηση της «κοινότητας» φαίνεται να έχει εξαφανιστεί, κυριαρχεί ο ατομισμός και η ρουφιανιά. Η Στρατονίκη, σαν ένα καράβι, βουλιάζει όλη μαζί αλλά όποιος τολμήσει να πει ανοιχτά στους «απ’εξω» στιγματίζεται σαν «προδότης». Και όλοι προσπαθούν να προσκολληθούν ακόμα περισσότερο στην εταιρεία ελπίζοντας ότι όταν τελικά το καράβι βουλιάξει, θα διασωθούν με ελικόπτερο.

[---->]

Η Επιτροπή Αγώνα απαντά στο σωματείο εργαζομένων της ΑΓΕΤ: «Ή θα σταθείτε πλάι στους χιλιάδες πολίτες ή με τα αφεντικά»

Η απάντηση της Επιτροπής Πολιτών στους πιστούς υπηρέτες αφεντικών. Η υγεία είναι αγαθό και δεν χαρίζεται στα αφεντικά

 

«Εσείς θα έπρεπε να είστε οι πρώτοι που αντιδρούν και απαιτούν την υγεία τους και όχι να σκύβετε το κεφάλι» απαντά η Επιτροπή Αγώνα Πολιτών στο προεδρείο του σωματείου εργαζομένων της ΑΓΕΤ σημειώνοντας ότι «έτσι κάνουν τα πιστά σκυλιά και όχι νοήμονες άνθρωποι».  Στην ανακοίνωσή της, η Επιτροπή Αγώνα αναφέρει ότι το εργοστάσιο της ΑΓΕΤ έχει μετατραπεί  από τσιμεντοβιομηχανία σε αποτεφρωτήρα σκουπιδιών και τονίζει πως η άποψη της είναι «όχι στην καύση σκουπιδιών και πετ κοκ».

Στέλνει επίσης το μήνυμα ότι αργά ή γρήγορα η καύση θα σταματήσει και δηλώνει στους εργαζόμενους ότι «ή θα σταθούν πλάι με τους χιλιάδες πολίτες ή με τα αφεντικά που τρίβουν τα χέρια τους».

Η ανακοίνωση της Επιτροπής Αγώνα:

Το προεδρείο του σωματείου των εργαζομένων της ΑΓΕΤ-Lafarge και κυρίως ο διαχειριστής της σελίδας του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχει σαφή στάση υπέρ της καύσης σκουπιδιών στην τσιμεντοβιομηχανία ΑΓΕΤ-Lafarge και ουδέποτε ένοιωσε την ανάγκη να αμφισβητήσει την εργοδοσία του. Αντίθετα, αμφισβητεί πολλά από αυτά που υποστηρίζει η Επιτροπή Πολιτών, αλλά χωρίς να παραθέτει κάποια απόδειξη. Υποθέτουμε ότι περιορίζονται στις διαβεβαιώσεις της εταιρείας, κάτι το οποίο είδαμε να ακολουθεί και ο Περιφερειάρχης μας. Μάλιστα η ηγεσία του σωματείου κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια θεωρώντας ότι η Επιτροπή Πολιτών στηρίζεται και χρηματίζεται από λόμπυ πετρελαιάδων. Τι άλλο θα ακούσουμε;

Χαιρόμαστε όταν το σωματείο της ΑΓΕΤ-Lafarge παραδέχεται τη δύναμη της πειθούς μας. Κατά αυτούς βέβαια βασίζεται σε βαρύγδουπες εκφράσεις, αλλά ποτέ μάλλον δεν πρόσεξαν τις δύο επιστημονικές ημερίδες που οργανώσαμε, την εκτενή βιβλιογραφία που παραθέτουμε, τη συμμετοχή μας σε συνάντηση του Ευρωπαϊκού κοινοβουλίου για αυτό το θέμα και γενικά όλα αυτά τα στοιχεία και τις επιδημιολογικές μελέτες που δείχνουν πόσο επικίνδυνη είναι η καύση σκουπιδιών από τη τσιμεντοβιομηχανία. Και ιδίως όταν η τσιμεντοβιομηχανία βρίσκεται 150 μέτρα από τα πρώτα σπίτια του Δήμου Βόλου. Αμφισβητούν ακόμη και αυτό! Να σας ενημερώσουμε λοιπόν ότι τα πρώτα σπίτια στην περιοχή των Αστεριών απέχουν μόλις 150 μέτρα από την αποθήκη που αποθηκεύετε τα επικίνδυνα σκουπίδια από την Ν. Ευρώπη. Δεν έχετε παρά να το δείτε στο Google Earth.

Αναφορικά με την τεχνολογία του εργοστασίου, σίγουρα η ΑΓΕΤ-Lafarge δεν διαθέτει τις πιο σύγχρονες εγκαταστάσεις. O ίδιος ο τ. Υπ. Περιβάλλοντος κ. Φάμελλος επιβεβαίωσε πρόσφατα ότι το εργοστάσιο δεν έχει κατάλληλο εξοπλισμό για να καίει σκουπίδια κι ότι τα καίει δοκιμαστικά. Επιπλέον, το εργοστάσιο της ΑΓΕΤ είναι ό,τι πιο επικίνδυνο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για αυτή τη διαδικασία. «Όταν σε αυτό το εργοστάσιο καίγονται σκουπίδια, είναι σα να δίνεις ένα πολυβόλο σε ένα μικρό παιδί», είπε ο καθηγητής Χημείας του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης, Dr. Paul Connett. Βέβαια, ακόμη και να υπήρχε αυτού του είδους η τεχνολογία στη τσιμεντοβιομηχανία, ως Επιτροπή Πολιτών θεωρούμε ότι τα σκουπίδια δεν πρέπει να καίγονται, αλλά να ανακυκλώνονται. Παραγνωρίζετε το γεγονός ότι το εργοστάσιο της ΑΓΕΤ-Lafarge έχει μετατραπεί από τσιμεντοβιομηχανία σε αποτεφρωτήρα σκουπιδιών με αυξημένα κέρδη, όπως δείχνουν τα στοιχεία της εταιρείας. Και μην ξεχνάτε ότι η μελέτη που εκπόνησε η επιστημονική ομάδα του κ. Μαρκάτου για το σωματείο εργαζομένων της ΑΓΕΤ στο Μηλάκι Ευβοίας, απέδειξε ότι υπάρχει πιθανότητα να έχουμε αθρόα έκλυση διοξινών από το εργοστάσιο. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό; Υπονόμευση του περιβάλλοντος, της υγείας μας και των ζωών μας.

Επίσης, η Επιτροπή Πολιτών δεν είναι αντίθετη μόνο στην καύση σκουπιδιών, αλλά και στο πετ κοκ. Λέμε όχι στην καύση σκουπιδιών και όχι στην καύση πετκοκ. Αν ενδιαφέρεστε για το περιβάλλον και δεδομένου ότι βρίσκεστε τόσο κοντά στα σπίτια μας, χρησιμοποιήστε σε όλη τον κύκλο της καύσης φυσικό αέριο, μιας εδώ και πολλά χρόνια έχετε συνδεθεί με αυτό. Και μάλιστα το χρησιμοποιείτε στην έναυση των καμίνων.

Και μην ξεχνάτε για την τοξικότητα των σκουπιδιών η ΑΓΕΤ-Lafarge έχει δηλώσει στο ΦΕΚ 1298 της 13-4-2017: «Δεν είμαστε, ωστόσο, σε θέση να προσδιορίσουμε το κατά πόσο τα ανωτέρω δευτερογενή (εναλλακτικά) καύσιμα προέρχονται από επικίνδυνα ή μη επικίνδυνα απόβλητα…». Τι έχετε να πείτε για αυτό; Εσείς θα έπρεπε να είστε οι πρώτοι που αντιδρούν και απαιτούν την υγεία τους και όχι να σκύβετε το κεφάλι σε κάθε διαβεβαίωση της ΑΓΕΤ. Έτσι κάνουν τα πιστά σκυλιά και όχι νοήμονες άνθρωποι.

Εμείς ως πολίτες δεν θα σταματήσουμε και θα επιμένουμε να καλούμε τους απλούς εργαζόμενους να αντισταθούν και να παλέψουν για την υγεία τους. Γιατί ξέρουμε ότι οι περισσότεροι από εσάς γνωρίζετε τον κίνδυνο. Ελπίζουμε ότι οι 100 μόνιμοι εργαζόμενοι και άλλοι 120 εργολαβικοί που ζουν με μισθούς πείνας και έχουν προσδόκιμο ζωής τα 65 έτη θα αντιδράσετε και θα έρθετε στο πλευρό των πολιτών, κάτι το οποίο έγινε στην Ισπανία, στο Μεξικό και στη Σερβία. Δεν αναφερόμαστε φυσικά στους εργαζόμενους που αποτελούν πιστά σκυλιά των αφεντικών τους, ούτε σε αυτούς που πιάνονται επ’ αυτοφώρω για οικονομικές ατασθαλίες, ούτε σε αυτούς που περιμένουν κάποια κομματική ανταμοιβή σε κάποιο ψηφοδέλτιο.

Ο λαός του Βόλου θα το σταματήσει. Αργά ή γρήγορα η καύση σκουπιδιών θα είναι παρελθόν για την πόλη του Βόλου. Ή θα σταθείτε πλάι με τους χιλιάδες πολίτες ή με τα αφεντικά που τρίβουν τα χέρια τους.

[---->]

Ο πραγματικός φασίστας !

- Πώς σκέφτεσαι έναν κανονικό άνδρα; 

- Ενας κανονικός άνδρας! Για μένα κανονικός άνδρας είναι ένας κάποιος που γυρίζει το κεφάλι για να δει τα οπίσθια μιας όμορφης γυναίκας. Το θέμα δεν είναι μόνο να γυρίσεις το κεφάλι. Υπάρχουν 5-6 λόγοι… Ο κανονικός άνδρας είναι ευτυχισμένος όταν βρίσκει ανθρώπους σαν κι αυτόν, ομοίους του. Να γιατί αγαπά τις πολύκοσμες παραλίες, το ποδόσφαιρο, τα μπαρ στο κέντρο, στην Piazza Venezia. Του αρέσουν άνθρωποι σαν κι αυτόν και δεν εμπιστεύεται αυτούς που είναι διαφορετικοί. Να γιατί ο κανονικός άνδρας είναι ο αληθινός αδελφός, ο αληθινός πολίτης. Ο πραγματικός πατριώτης!

- Ο πραγματικός φασίστας!

Alberto Moravia, Bernardo Berolucci, «Il Conformista»

ΠΗΓΗ : Από τον ΚΙΜΠΙ  που ξανάνοιξε [----->]

Γιατί ο Μεταξάς ΗΤΑΝ φασίστας!

 Του Γιώργου Μαργαρίτη (Αναδημοσίευση)

Το μακρινό 2012 στο Πρόταγκον δημοσιεύτηκε ένα αρθράκι που επιχειρούσε να πει ότι ο Μεταξάς δεν ήταν φασίστας. Να η απάντηση.

                                    

  

Στα πρώτα χρόνια της «μεταπολίτευσης» το αστικό πολιτικό σύστημα που διαδέχθηκε τη χούντα είχε μερικές «κόκκινες γραμμές», τις οποίες και σεβόταν υποδειγματικά. Οι πνευματικές ελίτ του συστήματος καταδίκαζαν μετά βδελυγμίας κάθε «εκτροπή» (δικός τους όρος) του αστικού συστήματος στο παρελθόν προς καταστάσεις δικτατορικές ή φασιστικές. Ας μην ξεχνάμε ότι η νομιμοποιητική και εξωραϊστική βάση του νέου συστήματος ήταν η αντιδικτατορική αντίσταση των αστικών δυνάμεων έστω και αν αυτή συνοψιζόταν στην έκρηξη βομβών ικανών να προκαλέσουν την επέμβαση των Ευρωπαίων κηδεμόνων του Συμβουλίου της Ευρώπης, αποφεύγοντας την «εκτροπή» της λαϊκής εξέγερσης.

Σε αυτό το πλαίσιο οι ίδιες αυτές ελίτ δεν παρέλειπαν κάθε Αύγουστο να καταδικάζουν το καθεστώς της «4ης Αυγούστου», τη δικτατορία δηλαδή του Μεταξά – για ειδικούς λόγους (ο Μεταξάς πέθανε το 1941, ο Γεώργιος επέστρεψε στη χώρα το 1946 για να τη σώσει από τον κομμουνισμό…) ξεχνούσαν τον Γεώργιο Β’ Γλύξμπουργκ, καθόλα συνεταίρο του Μεταξά στη δικτατορία.

Αυτά γίνονταν τον παλιό καιρό, όταν η «μεταπολίτευση» ήταν στις δόξες της. Σήμερα πυκνώνουν οι προερχόμενες από την ίδια αστική ελίτ απόψεις περί του αγαθοεργούς ρόλου του Ιωάννη Μεταξά. Μαντεύει κανείς ότι σε λίγο θα γίνει και πρότυπο ο δικτάτορας. Εξωραΐζονται σήμερα γύρω μας οι φυλακίσεις, οι εκτοπίσεις, οι διωγμοί αθώων, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι «προληπτικές συλλήψεις», οι επιθέσεις σε απεργούς, η καταστολή… στο Μεταξά θα κολλήσουμε τώρα!

  

Σε αυτό το κλίμα στην πολύ γνωστή ιστοσελίδα Protagon.gr δημοσιεύθηκε, στις 7 Αυγούστου 2012, «επετειακό» σημείωμα του Γιώργου Λυκοκάπη με ενδεικτικό τίτλο «Γιατί ο Μεταξάς δεν ήταν φασίστας». 

Δεν ήταν γιατί το λέει ο Πάξτον! Η επιστράτευση ενός διάσημου ιστορικού – γνωστή τακτική αυτή – προσδίδει επιστημονικό κύρος σε όποιο ρηχό και ασήμαντο σημείωμα ή άρθρο! Ο Πάξτον λοιπόν φέρεται να λέει (λέει πολλά ο Πάξτον, αυτό το λίγο όμως άρεσε στον σημειογράφο μας…) ότι για να έχουμε φασισμό πρέπει να έχουμε «μαζικό ριζοσπαστικό κόμμα», δηλαδή φασιστικό κίνημα… «Ο Μουσολίνι είχε τους Μελανοχίτωνές του, ο Χίτλερ τα Τάγματα Εφόδου», λέει – εννοεί τα παραστρατιωτικά σώματα που είχε το φασιστικό και το ναζιστικό κόμμα στην Ιταλία και τη Γερμανία αντίστοιχα. 

Ο Μεταξάς, διαπιστώνει, δεν είχε τέτοια, άρα δεν ήταν φασίστας! Παρεμπιπτόντως, ο σημειογράφος δε χάνει την ευκαιρία να ψέξει τη μαρξιστική αριστερά που στην περίπτωση αυτή (όπως παντού και πάντα – υπονοεί) δεν κατάλαβε τίποτα! Δεν κατάλαβε δηλαδή ότι τα φασιστικο-ναζιστικά κόμματα έχουν «ισχυρή λαϊκή στήριξη».

  

Θα μπορούσε να σημειώσει κανείς ότι η «ισχυρή λαϊκή στήριξη» δε βοήθησε τον Χίτλερ να κερδίσει εκλογές στις οποίες κανόνισε να κατέβει μόνος του απαγορεύοντας καθετί που βρισκόταν αριστερά της δεξιάς. Θα βοηθούσε εξαιρετικά τον όποιο σημειογράφο να ρίξει μια ματιά στα κείμενα της «μαρξιστικής αριστεράς» που μελετά το φασισμό από τη δεκαετία του 1930 – χωρίς να περιμένει τον Πάξτον!

  

Εκτός από τον Πάξτον, που φέρεται να βεβαιώνει ότι ο Μεταξάς δεν ήταν φασίστας, έχουμε και τις ίδιες τις αρετές του δικτάτορα που, κατά τον σημειογράφο, οδηγούν στο ίδιο συμπέρασμα. Ο Μεταξάς δεν συμμερίστηκε τον «ακραίο εθνικισμό» των Μουσολίνι και Χίτλερ, δεν είχε σχέση με «στρατιωτικούς τυχοδιωκτισμούς», δεν ήταν ρατσιστής και αγαπούσε ακόμα και τους Εβραίους!!! 

Επιπλέον, δεν ήταν χαρισματικός (εννοεί όπως ο Μιχαλολιάκος; Αυτό ομολογώ δεν το κατάλαβα!). Είχε δε συνεργάτες όπως ο Κορυζής ή ο Σεφέρης (κατώτερος διπλωματικός υπάλληλος ήταν τότε) – για εύλογους λόγους παραλείπεται ο Μανιαδάκης και άλλοι θαυμάσιοι. Τέλος, φέρεται να έφερε κάποια τάξη στη χώρα: «Συχνά μιλάμε για τον Μεταξά θεωρώντας ότι πριν είχαμε έναν δημοκρατικό παράδεισο»! Αρα…

  

Θα μπορούσαμε να μείνουμε στην εύθυμη πλευρά του σημειώματος η οποία κορυφώνεται από την υπολανθάνουσα παραίνεση του αρθρογράφου στη σημερινή ακροδεξιά να πάρει παράδειγμα από τον Μεταξά και όχι από τον Μιχαλολιάκο. Τα αναγραφόμενα όμως και το ψάρεμα σε θολά νερά που υποκρύπτουν υποχρεώνουν σε κάποιες απαντήσεις.

  

Πρώτον: Ο Μεταξάς ήταν φασίστας. Το πρόβλημά του ήταν ότι στη χώρα που κυβερνούσε δεν ήταν δυνατό να εγκατασταθεί ένα «κλασικό» φασιστικό καθεστώς. Η Ελλάδα βρισκόταν κάτω από τη βρετανική γεωπολιτική κυριαρχία και στο Λονδίνο δε θα ήθελαν να μοιάζει με το μουσολινικό και το χιτλερικό καθεστώς κανένας από τους προστατευόμενους από τη Βρετανία τοπικούς ηγετίσκους. Ο πόλεμος πλησίαζε και δεν υπήρχε καιρός για παρεξηγήσεις. Για το λόγο αυτό ολόκληρα τμήματα της ελληνικής πολιτικής – μεταξύ τους η εξωτερική πολιτική και ο στρατός – ανατέθηκαν απευθείας στο Παλάτι, στον Γεώργιο τον Β’ δηλαδή.

  

Δεύτερον: Ο Μεταξάς δε συμβιβάστηκε ποτέ με την ιστορική συγκυρία που τον εμπόδιζε να εγκαταστήσει κλασικό φασιστικό καθεστώς στη χώρα του. Διέλυσε τις προηγούμενες ελληνικές φασιστικές οργανώσεις (μεταξύ τους την «Τρία Εψιλον» και τα αιματοβαμμένα τάγματα εφόδου της, τους «Χαλυβδόκρανους») μόνο και μόνο για να δημιουργήσει από την αρχή ένα μαζικό φασιστικό κίνημα που θα του επέτρεπε να έχει το πάνω χέρι στη «συγκυβέρνηση» με τον Γεώργιο Β’. Πρόκειται για την ΕΟΝ – την Εθνική Οργάνωση Νεολαίας – η οποία ιδρύθηκε, στελεχώθηκε και οργανώθηκε στη βάση των πιο σκληρών φασιστικών νεολαιίστικων οργανώσεων.

  

Το «όραμά» της ήταν ο Τρίτος Ελληνικός Πολιτισμός (το Τρίτο Ράιχ σε ελληνική εκτέλεση) που θα ήταν χιλιόχρονος (όπως και το κατά τον Γκαίμπελς Ράιχ!). Οι στολές, η εκπαίδευση της ΕΟΝ ήταν παραστρατιωτικές και το πρόσχημα για την κατεπείγουσα δημιουργία της ήταν η ανάγκη προάσπισης του ελληνικού πολιτισμού απέναντι στην κομμουνιστική επιθετικότητα που μόλις είχε εκδηλωθεί στην Ισπανία (τον Ιούλη του 1936 έγινε το πραξικόπημα των εθνικιστών στρατηγών ενάντια στη δημοκρατική κυβέρνηση της Ισπανίας και ξεκίνησε ο ισπανικός εμφύλιος πόλεμος).

  Τρίτον: Το σημείωμα του κ. Λυκοκάπη συνοδεύεται από μία φωτογραφία που μπορεί να δημιουργήσει παρεξηγήσεις. Ο Μεταξάς βρίσκεται ανάμεσα σε στελέχη του καθεστώτος της 4ης Αυγούστου – πολιτικά, στρατιωτικά, παραστρατιωτικά – που όλοι τους χαιρετούν ναζιστικά. Προς Θεού δεν είναι αυτό που φαίνεται! Στον κατά τον κ. Λυκοκάπη Μεταξά «όποιος Ελληνας πιστεύει στον Χίτλερ (…) είναι κακόπιστος». Αρα αποκλείεται οι συνέλληνες του Μεταξά στην φωτογραφία να μιμούνται Γερμανούς ναζί. Μάλλον υψώνουν το χέρι για να κρύψουν τον ήλιο που τους εμποδίζει να ατενίσουν το χιλιόχρονο μέλλον του Τρίτου Ελληνικού Πολιτισμού…. Αμ πώς!

[----->]