Μετά
την ήττα τους στον ΟΑΚ οι ΗΠΑ ετοιμάζουν την επιχείρηση Freedom 2
του Achille Lollo
Στις 31 Μαΐου, μετά την παρέμβαση του Γενικού Γραμματέα
του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών (1), Luis Almagro, η αντιπολίτευση της
Βενεζουέλας ζήτησε την αντικατάσταση της κυβέρνησης του προέδρου Maduro από μία
«μεταβατική κυβέρνηση».
Μετά από 48 ώρες, στη διάρκεια των οποίων ο Luis
Almagro επικρίθηκε από όλο τον κόσμο, το πολιτικό σκηνικό άλλαξε τελείως.
Η
Αργεντινή απέρριψε την εισήγηση Almagro, ο Πρόεδρος του Μόνιμου Συμβουλίου του
ΟΑΚ πέταξε στο καλάθι των αχρήστων το αίτημα της αντιπολίτευσης με ένα κατηγορηματικό
«no necesariamente sirve» (δεν εξυπηρετεί κατ 'ανάγκη), ενώ οι αξιωματούχοι του
Λευκού Οίκου, σε κατάσταση υστερίας τώρα ποντάρουν τα πάντα στην επιχείρηση «Freedom 2».
Το βράδυ της Πέμπτης, 2 Ιουνίου, ο Henry Ramos Allup, ο πρόεδρος του Κοινοβουλίου
της Βενεζουέλας και αδιαμφισβήτητος ηγέτης του συνασπισμού της αντιπολίτευσης MUD
(2), παρουσία των ξένων ανταποκριτών κατήγγειλε με οργή και χυδαιότητα την κυβέρνηση
της Αργεντινής του Maurizio Macri ότι «άδειασε» την αντιπολίτευση της Βενεζουέλας, όταν ο Πρόεδρος του
Μόνιμου Συμβουλίου ΟΑΚ, πρέσβης της Αργεντινής, Juan José Arcuri, αποκήρυσσε
την παρέμβαση του Γενικού Γραμματέα του ΟΑΚ, Luis Almagro, ο οποίος με έκθεση του
στις 31 Μαΐου έβαλε ξανά στην ημερήσια διάταξη το φάκελο του «Foro Penal Venezolano»- μιας ομάδας πίεσης που δημιουργήθηκε και ελέγχεται από το Freedom House
(3).
Για την αντιπολίτευση της Βενεζουέλας αλλά κυρίως για το Λευκό Οίκο, η «reviravuelta»
(η κωλοτούμπα) του Πρέσβη της Αργεντινής Juan José Arcuri ήταν ένα θανάσιμο πλήγμα,
το οποίο μέσα σε λιγότερο από 48 ώρες ακύρωνε την επιχείρηση θεσμικής ανατροπής
του Μαντούρο, υπό την ονομασία «Freedom» , που είχε οργανωθεί
επιμελώς από τη CIA και είχε εφαρμόσει ο πρέσβης των ΗΠΑ στον ΟΑΚ, Michael Fitzpatric.
Δυστυχώς, παρά το πισωγύρισμα, ο Πρέσβης Michael Fitzpatric πέρασε ένα «μήνυμα»
στην Washington Post και στους
Los Angeles Times, όπου επιβεβαίωνε
την ανάγκη να συνεχιστεί η επιχείρηση «Freedom» με το σχέδιο Β «Freedom-2», «όπως ακριβώς είχε σχεδιάσει ο πρώην διοικητή της Διοίκησης Νότιου
Ατλαντικού John Kelly, και στη συνέχεια, εφάρμοσε ο ναύαρχος Kurt Tidd. Διαβλέποντας
την επιτυχία του Γενικού Γραμματέα του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών, Luis
Almagro , στη συνεδρίασή της 31ης Μαΐου - στα μέσα Μαρτίου, ο Ναύαρχος Kurt
Tidd διέταξε την προληπτική κινητοποίηση της Task Force Bravo, στη βάση της
Palmerola, στο Comayaguas της Ονδούρας και των ειδικών δυνάμεων της «Joint Interagency Task Force South Jafts» (Μικτή Διυπηρεσιακή Τακτική Δύναμη Νότου) με έδρα τις βάσεις Rainha
Beatriz (στο νησί Αρούμπα), Hato Rey (στο νησί Κουρασάο) και σε όλες τις 6
βάσεις των ΗΠΑ στην Κολομβία (Arauca, Florencia, Larandia, Leticia, Puerto Leguizamo e Tres Esquinas).
Ταυτόχρονα, ο Ναύαρχος Kurt Tidd ζητούσε και την ενδεχόμενη μεταφορά του πρώτου
Τάγματος 228 του αερομεταφερόμενου συντάγματος
στη βάση Hato Rey, στο νησί Κουρασάο, που, ανήκει στην Ολλανδία και ως εκ
τούτου, υπό το στρατιωτικό έλεγχο του ΝΑΤΟ. Στη βάση αυτή, η οποία δεν απέχει
πολύ από το Διεθνές Αεροδρόμιο της πρωτεύουσας, Willemstad, θα στάθμευαν τα 18 πολεμικά
αεροσκάφη RC-135 Combat,τα 30 ελικόπτερα UH-60 Blackhawak και τα παραδοσιακά
CH-47 για τη μεταφορά στρατευμάτων και πολεμοφοδίων.
Να θυμάστε ότι η βάση Hato Rey, στο νησί του Κουρασάο, απέχει μόλις εκατό
χιλιόμετρα από το Μαρακαΐμπο,το οποίο εκτός του ότι είναι η δεύτερη μεγαλύτερη
πόλη της Βενεζουέλας, και πρωτεύουσα της πολιτείας Zulia είναι, και, η καρδιά
της βιομηχανίας πετρελαίου της χώρας (4).
Γιαυτό, εκμεταλλευόμενη το ρόλο της Ολλανδίας
στο ΝΑΤΟ, η χρήση της βάσης Hato Rey και η «συνεργασία» των Ολλανδών στρατιωτικών
έχει στρατηγική σημασία για τη
διασφάλιση της αποτελεσματικής λειτουργίας των οπλικών συστημάτων
ραδιοηλεκτρονικού πολέμου τα οποία μπορούν να αποκρυπτογραφήσουν όλες τις στρατιωτικές
επικοινωνίες της Βενεζουέλας και εκείνες που θεωρούνται «εμπιστευτικές», πέρα
από ότι μπορούν να προκαλέσουν «χάος στα δίκτυα ραδιοεπικοινωνίας, τηλέφωνα και
διαδικτύου» της Βενεζουέλας και, άρα να απομονώσουν τις εντολές των Ενόπλων
Δυνάμεων του Καράκας.
Οι πληροφορίες αυτές, που δημοσιεύονται σήμερα σε όλες σχεδόν τις εφημερίδες
που ασχολούνται με τη Βενεζουέλα, διαψεύδουν ανοιχτά τα κυρίαρχα μμε των ΗΠΑ
και ιδιαίτερα αυτά της Ισπανίας, επιβεβαιώνοντας αυτό που ο Πρόεδρος Μαντούρο
και το Γενικό Επιτελείο των Μπολιβαριανών Ενόπλων Δυνάμεων έλεγαν από τις 15
Μάρτη καταγγέλλοντας «... η προετοιμασία
ενός ανατρεπτικού σχεδίου που θα κατέληγε στην επέμβαση των στρατιωτικών
δυνάμεων των ΗΠΑ ...». Θα πρέπει να θυμίσουμε ότι έγκυρες εφημερίδες όπως η
The New York Times, η Wall Street Jornal και η El Pais, όπως και οι τηλεοπτικοί σταθμοί
CNN, FOX, BBC και αυτοί των ομίλων μέσων ενημέρωσης News Corporation του Rupert
Murdoch και AOL Time Warner, στα κύριο άρθρο τους έγραφαν ότι « ... ο Πρόεδρος Μαντούρο επινόησε την ιστορία των
ξένων επεμβάσεων για να δικαιολογήσει ένα δικό του πραξικόπημα στη Βενεζουέλα
».
Σήμερα, όμως, όλοι γνωρίζουν ότι η επιχείρηση «Freedom»
ήταν και συνεχίζει να είναι ένα έργο που δικαιολογεί τη στρατιωτική επέμβαση
των μονάδων της South Atlantic Command (Διοίκηση Νοτίου Ατλαντικού) για
«...μπει μια τάξη στην κοινωνία της
Βενεζουέλας μετά την κατάρρευση της δικτατορίας Τσάβες!».
Μια επιχείρηση που θυμίζει τον αποκλεισμό της Κούβας και τις εισβολές στη
Γρανάδα και, μετά, στην Αϊτή και που σήμερα - παρά το ότι την αποκάλυψαν οι αμερικανικές
εφημερίδες -, λόγω της ασταθούς πολιτικής κατάστασης στη Βραζιλία και την
εκλογική αντιπαράθεση Ντόναλντ Τραμπ - Χίλαρι Κλίντον, και οι δύο τους
θανάσιμοι εχθροί της κυβέρνησης Τσάβες, συνεχίζει χωρίς να έχει αλλάξει τίποτα
με το σχέδιο Β, επιχείρηση «Freedom-2» , εμμένοντας
στην «στρατηγική περικύκλωσης και δημιουργία συνθηκών ασφυξίας της
Μπολιβαριανής κυβέρνησης».
Επιχείρηση Freedom-2: μυθοπλασία και πραγματικότητα
Η υπόγειες κινήσεις του αμερικανού πρέσβη στον ΟΑΚ, Michael Fitzpatrick και του
Γενικού Γραμματέα του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών, του Ουρουγουανού Luis
Almagro, - τον οποίο η κινέζικη διπλωματία τον θεωρούσε «ύποπτο», την εποχή που
ήταν πρέσβης της Ουρουγουάης στο Πεκίνο - σήμερα φαίνεται σαν ένα πολιτικό
μυθιστόρημα φαντασίας, που γράφτηκε τον ίδιο χρόνο, που οι τύποι της CIA ενορχήστρωναν
στη Βραζιλία την επιχείρηση «μομφή» των πραξικοπηματιών
κατά της προέδρου Ντίλμα Ρούσεφ.
Το θεσμικό πραξικόπημα στη Βραζιλία χρησιμοποιήθηκε για να σπάσει το γεω-στρατηγικό
άξονα που συνέδεε τη χώρα του Λούλα με την
Μπολιβαριανή Βενεζουέλα. Να θυμάστε ότι, στις 2 Δεκεμβρίου του 2002, όταν οι ολιγάρχες
της Βενεζουέλας, έβαλαν χέρι στην κρατική εταιρεία πετρελαίου, στην κρατική
εταιρεία και φυσικού αερίου, PDVSA, και σαμποτάρισαν το ηλεκτρονικό κεντρικό
δίκτυο των αγωγών, με αποτέλεσμα να παραλύσει η αστική διανομή των προϊόντων
διύλισης πετρελαίου (φυσικό αέριο, βενζίνη και ντήζελ), κήρυξαν λοκ άουτ
πετρελαίου ζητώντας από τον Τσάβες να
παραιτηθεί.Tότε, αυτή που έσωσε τον Τσάβες και την μπολιβαριανή κυβέρνηση στέλνοντας, σε
μια εβδομάδα είκοσι υπερδεξαμενόπλοια φορτωμένα με βενζίνη, φυσικό αέριο και ντήζελ
ήταν η Βραζιλία.
Ετσι, ο κίνδυνος μιας λαϊκής εξέγερσης στη Βραζιλία, η οποία ετοιμάζεται για τη
γενική απεργία ενάντια στο πραξικόπημα του Temer και την παρέμβαση των ΗΠΑ και μια
πιθανή λαϊκή εξέγερση στη Βενεζουέλα ενάντια στους ολιγάρχες και η πιθανή ένοπλη
επέμβαση των Ηνωμένων Πολιτειών, έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην «κωλοτούμπα» της
δεξιάς κυβέρνησης Macri .
Με την ευκαιρία, να θυμίσουμε ότι αμέσως μετά την εκλογή του, ο νέος πρόεδρος
της Αργεντινής Maurizio Macri πάγωσε κάθε σχέση του με την
Μπολιβαριανή κυβέρνηση, σε σημείο που να ρίξει το δορυφορικό σήμα του τηλεοπτικού
δικτύου Telesur στην Αργεντινή, απειλώντας ακόμη και να αποκλείσει τη Βενεζουέλα
από το Mercosur. Από την πλευρά της, η υπουργός Εξωτερικών, Susanna Malcorra,
λίγες ημέρες πριν αναλάβει τα καθήκοντα της συναντήθηκε στο Καράκας με τον Diosdado
Cabello προτείνοντας του μια συμφωνία με την αντιπολίτευση. Τότε ο Diosdado
Cabello, χαρακτήρισε δημόσια την υπουργό της Αργεντινής ως «...φυσική προσωποποίηση της CIA».
Αμέσως μετά εκπρόσωποι του MUD, και ο ίδιος ο Henry Ramos Allup, συνδέθηκαν τόσο
στενά με τον Προεδρο και την Υπουργό Εξωτερικών της Αργεντινής που
πολλοί πολιτειολόγοι, μεταξύ των οποίων ο Leopoldo Puchi και η Maryclén
Stelling παραδέχτηκαν ότι «... η
επιστροφή των ΗΠΑ στην Λατινική Αμερική περνάει μέσα από την ενίσχυση της
κυβέρνησης του Maurizio Macri και τη σφαίρα επιρροής του στην ήπειρο,
με δεδομένη την συγκεχυμένη κατάσταση στη Βραζιλία
...»
Οπότε, για ποιους λόγους ο Αργεντινός Πρέσβης Juan José Arcuri,ο πρόεδρος του
Μόνιμου Συμβουλίου του ΟΑΚ, απέρριπτε τη μυθοπλασία του πρέσβη των ΗΠΑ, Michael Fitzpatrick; Για ποιο λόγο ο πρόεδρος της Αργεντινής, Maurizio Macri αρνήθηκε να
εφαρμόσει την αυτοκρατορική εντολή του Μπαράκ Ομπάμα; Για ποιο λόγο η υπουργός
Εξωτερικών της Αργεντινής, Susanna Malcorra, «άδειασε» την αντιπολίτευση της Βενεζουέλας,
που τόσο εξυμνούσε μέχρι τις 31 Μαΐου;
Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι οι τελευταίες μεγάλες διαδηλώσεις των συνδικάτων
CTA και CGT στο Μπουένος Άιρες, στην Κόρδοβα και στη Ροζάριο, έδειξαν ότι η κυβέρνηση
Macri συνεχίζει να αιωρείται μεταξύ διακυβέρνησης και αστάθειας, ενώ ο κίνδυνος
μιας λαϊκής εξέγερσης με επικεφαλής τους Περονιστές βρίσκεται πάντα στην
ημερήσια διάταξη. Για αυτό το λόγο, η Υπουργός Εξωτερικών, Susanna Malcorra,
αρνήθηκε να πάρει οποιαδήποτε ρίσκο και διέταξε τον Αργεντινό Πρέσβη Juan José
Arcuri, Πρόεδρο του Μόνιμου Συμβουλίου του ΟΑΚ, να απορρίψει τη «μυθοπλασία»
του Πρέσβη των ΗΠΑ στον ΟΑΚ, Michael Fitzpatrick .
Από την άλλη πλευρά ήταν οι ίδιοι οι αξιωματούχοι της CIA, μετά την αποτυχία
της 2 Ιουνίου στον ΟΑΚ, που προειδοποιούσαν για τους κινδύνους μιας πιθανής
λαϊκής εξέγερση στη Βενεζουέλα κατά του ιδιωτικού τομέα που πέθαινε τους
ανθρώπους στην πείνα τους. Ταυτόχρονα, η αξιωματούχοι του Λευκού Οίκου επέκριναν
τις αιώνιες αντιπαλότητες της αντιπολίτευσης και διαμαρτυρόντουσαν για την
σχεδόν έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ των τριών μεγάλων κομμάτων της
αντιπολίτευσης (5).
Αξίζει να σημειωθεί ότι οι αποκαλύψεις για τις σχέσεις των ηγετών της
αντιπολίτευσης με τις μαφιόζικες ομάδες, των τοκογλύφων, των λαθρεμπόρων και
ιδιαίτερα όσους κερδοσκοπούν με τις τιμές των ειδών πρώτης ανάγκης και τα φάρμακα
άρχισαν να απομακρύνουν από την αντιπολίτευση όλο και περισσότερο τα λαϊκά
στρώματα τα οποία στις εκλογές του περασμένου Γενάρη, είχαν ψηφίσει τους
υποψήφιους του MUD.
Ένα συναίσθημα που ενισχύθηκε όταν οι αρχές και ο πρόεδρος Μαντούρο κατήγγειλλαν
την ύπαρξη αποθηκών γεμάτες τρόφιμα και φάρμακα, τα οποία στη συνέχεια μεταπουλιόντουσαν
σε απίστευτα υψηλές τιμές σε οποιαδήποτε ιδιωτικό κατάστημα εκτός από τα σούπερ
μάρκετ.
Για παράδειγμα, σύμφωνα με τη δημοσιογράφο Concepcion Barrero σε συνεργείο της Avenida
Urdaneta, που επισκεύαζε μηχανές και πολυτελή αυτοκίνητα, οι μεταπωλητές (Bachaqueros)
είχαν οργανώσει ένα σημείο πώλησης όπου μεταπουλούσαν δεκάδες προϊόντα εξαφανισμένα
από την αγορά, όπως το γάλα σκόνη,η ζάχαρη,οι πάνες για μωρά,τα αντιβιοτικά κλπ
Είναι προφανές ότι οι μεταπωλητές (Bachaqueros) είναι ένα φαινόμενο τοπικής
μαφίας που εκμεταλλεύονται την κρίση για να πλουτίσουν κερδοσκοπώντας. Αλλά
είναι επίσης αλήθεια ότι πρόκειται για τα πλοκάμια ενός αλαζονικού καπιταλισμού
- υποταγμένου στις πολυεθνικές - που εδώ και χρόνια εξαπατά την Μπολιβαριανή
κυβέρνηση και τώρα πλουτίζει κρύβοντας τα προϊόντα (desabastecimiento). Μια
τάξη επιχειρηματιών, οι οποίοι αν και γνωρίζουν ότι είναι ανίκανοι να κυβερνήσουν
μια χώρα όπως η Βενεζουέλα είναι εξίσου ανίκανοι να κινητοποιήσουν σε πολιτικό
επίπεδο το λαό της Βενεζουέλας ενάντια στην Μπολιβαριανή κυβέρνηση. Μια τάξη η
οποία, με κάθε κόστος, θέλει να ακυρώσει την εικόνα και την ιδεολογία του
τσαβισμού σπρώχνοντας τη χώρα όλο και βαθύτερα στο χάος.
Μια συγκυρία σύνθετη και πνιγηρή που φάνηκε ότι την αντιλήφθηκε η Υπουργός
Εξωτερικών της Αργεντινής, Susanna Malcorra, η οποία υποστήριξε την πρόταση του
προέδρου του UNASUR, Ernesto Samper ότι η αντιπολίτευση θα πρέπει: «...να ξεκινήσει και πάλι το διάλογο με την κυβέρνηση Μαντούρο
για να λυθούν τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα των τελευταίων μηνών».
Το φαινόμενο της απόκρυψης προϊόντων (desabastecimiento)
και η συνενοχή της αντιπολίτευσης
Ένα λάθος του τσαβισμού ήταν πως πίστευε ότι οι ολιγάρχες της ιδιωτικής
βιομηχανίας, της διανομής των εμπορικών προϊόντων, του τραπεζικού συστήματος
και οι εκπρόσωποι των πολυεθνικών θα σεβαστούν τη δημοκρατία και το Σύνταγμα
Μπολιβαριανή, επειδή ήταν πολίτες της Βενεζουέλας. Δηλαδή, ένας μεγάλος
πατριώτης όπως ο Τσάβες δεν μπορούσε να φανταστεί ότι οι ολιγάρχες, προκειμένου
να πλουτίσουν, θα έφταναν στο σημείο να προδώσουν την πατρίδα τους, τη
Βενεζουέλα.
Αυτός είναι ο λόγος που η κυβέρνηση, σε αρκετές περιπτώσεις, χρηματοδότησε
τις υπηρεσίες που πρόσφεραν ιδιωτικές επιχειρήσεις, αφού και τα έσοδα από το
πετρέλαιο πήγαιναν για κοινωνικές μεταρρυθμίσεις και υποδομές και τον
εκσυγχρονισμό της χώρας. Η ιδιωτική βιομηχανία δεν χτυπήθηκε ποτέ από την κυβέρνηση
Τσάβες, ούτε η κυβέρνηση άσκησε ποτέ κατασταλτική πολιτική ενάντια στον ιδιωτικό τομέα του εμπορίου.
Ωστόσο, η επανάληψη των περιπτώσεων διαφθοράς ανάγκασε την κυβέρνηση Τσάβες να
είναι πιο προσεκτική και το 2011 άρχισε να υποψιάζεται ότι κάποιοι τομείς της
ιδιωτικής βιομηχανίας εξαπατούσαν την κυβέρνηση. Ωστόσο, η ευφορία από την τιμή
του πετρελαίου που είχε εκτοξευθεί στα 120 δολάρια το βαρέλι, υποβάθμισε τις
ανησυχίες αυτές, και επικράτησε η βεβαιότητα ότι επρόκειτο για ειδικές
καταστάσεις και όχι για ένα πολιτικό σχέδιο που το κατεύθυναν οι ολιγάρχες της
Federcamera (ο Σύλλογος Βιομηχάνων της Βενεζουέλας) (6).
Στην πραγματικότητα, η εξαπάτηση έγινε πολιτικό σχέδιο, μετά την τέταρτη
συνεχόμενη νίκη του Τσάβες στις προεδρικές εκλογές του 2012, όταν ο Τσάβες,
λόγω του καρκίνου, αναγκάστηκε να αποσυρθεί σταδιακά από την πολιτική σκηνή,
για να πεθάνει το 2013. Μια περίοδος κατά την οποία η αντιπολίτευση ανέκαμψε με
τον Henrique Capriles Randoski, κυβερνήτη της πολιτείας Miranda από το 2008, τον
Leopoldo Lopez, ηγέτη του κόμματος« Voluntad Popular» και τον Henry Ramos Allup , ηγέτη της παλιάς «Acciòn Democratica».
Ακριβώς το 2012, οι ολιγάρχες της βιομηχανίας αποφάσισαν να μειώσουν σταδιακά
την παραγωγή, αλλά στον τομέα των ζυμαρικών -που μονοπωλείται από την
πολυεθνική Cargill και από τις βιομηχανίες της Βενεζουέλας Empresas Alimentares
Polar,την Pastas Sindoni και Mary – η παραγωγή θα μειωθεί άμεσα κατά 60%.
Για το λόγο αυτό, η κυβέρνηση έδωσε την άδεια να αυξηθούν κατά 6 δις. δολάρια
οι εισαγωγές βασικών αγαθών που, το 2012, έφτασαν στα 39 από τα 33 δις.δολάρια.
Μην ξεχνάτε ότι οι ιδιωτικές εταιρείες που σχετίζονται με εισαγωγές ανήκουν όλες
στην πολυεθνική Cargill, και στις βενεζουελάνικες Empresas Alimentares Polar, Pastas Sindoni και Mary.
Στη συνέχεια, και διόλου τυχαία, το 2012, αρχίζουν τα πρώτα προβλήματα απόκρυψης προϊόντων διατροφής, υγιεινής και φάρμακα.
Προϊόντα τα οποία μεγάλες εταιρείες διανομής - όπως η Polar η οποία εκτός από όσα η ίδια παράγει ελέγχει και το 31% της διανομής τροφίμων
- αρχίζουν να τα κρύβουν σε αποθήκες μακριά από πόλεις ή ακόμα και κατά μήκος
της Κολομβίας στα σύνορα με τη σύμπραξη των λαθρεμπόρων ναρκωτικών.
Η εξαφάνιση φαρμάκων και υγειονομικού υλικού για τα νοσοκομεία έγινε δραματική
το 2013 όταν οι πολυεθνικές Pfizer, Merck, Bayer, Abbott και η Novartis, παρά
το ότι η κυβέρνηση Μαντούρο κατέβαλε 434 εκατομμύρια δολάρια, σε φαρμακεία και
νοσοκομεία, αυτές παράδωσαν μόνο το 50, 8% των εισαχθέντων προϊόντων, το οποίο ισοδυναμεί
με μια απάτη ύψους 213 εκατομμύριων δολαρίων, από τη μεριά αυτών των εταιρειών.
Το 2014, η κυβέρνηση Μαντούρο, ανησυχώντας από την έλλειψη φαρμάκων στα
φαρμακεία και τα νοσοκομεία, αποφάσισε να επιλύσει οριστικά το ζήτημα της εξαφάνισης
φαρμάκων από την αγορά πληρώνοντας τις εταιρείες Pfizer, Merck, Bayer, Abbott
και Novartis συνολικά 500 εκατομμύρια δολάρια. Δυστυχώς, το αποτέλεσμα ήταν το
ίδιο: το 60% των φαρμάκων που αγοράστηκαν δεν έφτασε ποτέ στα φαρμακεία και τα νοσοκομεία!
Δυστυχώς στην Έρευνα των Συνθηκών Ζωής (Encuesta de Condiciones de Vida) του
2015, του Καθολικού Πανεπιστήμιου Andres Bello, στην έκθεση του Δικτύου Υπεράσπισης
της Εθνικής Επιδημιολογίας (Red Defendamos la Epidemologia Nacional) στις εκθέσεις του
Ποινικού Φόρουμ της Βενεζουέλας (Foro Penal Venezolano), του Παρατηρητήριο Κοινωνικών Διαμαρτυριών της
Βενεζουέλας (Observatorio Venezolano de Conflitividad Social) και την Ειδική Εκθεση για την Ελευθερία της Εκφρασης ( Relatoria Especial
para la Libertad de expresion) του IACHR (7) δεν αναφέρεται ότι οι εταιρείες
αυτές μέσα σε μόλις δύο χρόνια εξαπάτησαν την κυβέρνηση κατά σχεδόν 500
εκατομμύρια δολάρια, με αποτέλεσμα στα νοσοκομεία δεκάδες ασθενείς να πεθάνουν
λόγω της έλλειψης φαρμάκων, ειδικά αυτά που περιορίζουν τον πολλαπλασιασμό των
κακοηθών κυττάρων σε παιδιά και ηλικιωμένους.
Η μαφία των «Bachaqueros» (μαυραγοριτών)
Λίγες μέρες αφότου ανακαλύφτηκαν στην πολιτεία της Aragua, τον Απρίλιο,
τεράστιες αποθήκες γεμάτες με φάρμακα και προϊόντα για τα νοσοκομεία όλων των
ειδών - από νυστέρια μέχρι αναπηρικά αμαξίδια - ο δήμαρχος ενός μητροπολιτικού
δήμου του Καράκας (8) ο Jorge Rodríguez, κατήγγειλε την ύπαρξη ενός δικτύου
μαφίας, που ο λαός ονομάζει «Bachaqueros» (μαυραγορίτες).
Ένα δίκτυο από απίστευτα σημεία πώλησης όπου στο φως της ημέρας, πουλούνται όλα
τα βασικά προϊόντα που σύμφωνα με τα μέσα ενημέρωσης δεν είναι διαθέσιμα. Η
καταγγελία του Jorge Rodríguez, στην πραγματικότητα, άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στις
ψευδείς ειδήσεις που μεταδίδονται από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, σύμφωνα με τα
οποία η σπανιότητα των προϊόντων οφείλεται στη γραφειοκρατία και την αδυναμία
των συνεταιρισμών να διαχειριστούν τα δίκτυα διανομής. Στην πραγματικότητα, οι μαφιόζικες
ομάδες των Bachaqueros, αφού παραλάβουν από τις βιομηχανίες τα προϊόντα, τα κρύβουν
στο εσωτερικό της χώρας, και στη συνέχεια οργανώνουν την επιλεκτική πώληση τους
σε τιμές αυξημένες μέχρι και 1000%. Με αυτό τον τρόπο, οι μαφιόζοι έχουν
χρησιμοποιούν το πολιτικό σχέδιο της απόκρυψης προϊόντων (desabastecimiento)
για να πολλαπλασιάσουν τα κέρδη τους.
Ο Jorge Rodríguez εξηγεί ότι όλα τα τρόφιμα και όλα τα είδη πρώτης ανάγκης που
κρύβονται και στη συνέχεια μεταπουλούνται από τους Bachaqueros πωλούνται σε μαγαζιά
που πουλούν εργαλεία, σε χρωματοπωλεία, σε χαρτικά, σε συνεργεία, σε μπαρ,
εστιατόρια, δηλαδή σε όλα τα εμπορικά καταστήματα εκτός από σούπερ μάρκετ.
Εκεί
μπορείτε να βρείτε τα πάντα, ακόμα και φάρμακα, αλλά σε τιμές παράλογα υψηλές ή μόνο σε
δολάρια. Ο δήμαρχος του δήμου Libertador μας θυμίζει ότι «... Σήμερα, μετά από δυόμισι χρόνια
desabastecimiento, ομάδες της μαφίας που προηγουμένως συνδέονταν με τους
κολομβιανούς εμπόρους ναρκωτικών και πουλούσαν κοκαΐνη στους δρόμους του
Καράκας, στις παραλίες του Μαρακαΐμπο και στις πόλεις Valencia, Cumana, Maturin, Barquisimeto , Maracay και Petare,
ελέγχουν πλέον όλη την παράνομη διανομή των βασικών προϊόντων. Αλλά η New York
Times και η ισπανική El Pais συνεχίζουν να λένε ότι κρύβουν τα προϊόντα επειδή
η κυβέρνηση εθνικοποίησε τα εργοστάσια. Δυστυχώς το λάθος που κάναμε ήταν ότι
δεν τα εθνικοποιήσαμε, όπως λένε!».
Πόσο καιρό ακόμα θα κάνουν υπομονή οι
τσαβίστες;
Αμέσως μετά την αποτυχημένη προσπάθεια να επιβάλουν στην Βενεζουέλα το άρθρο 20
του Δημοκρατικού Χάρτη του Οργανισμού Αμερικανικών Κρατών, κάποιοι αναλυτές της
CIA ομολόγησαν στους δημοσιογράφους της Ουάσιγκτον Ποστ και της Λος Άντζελες Ποστ
που, τώρα, αυτό που φοβούνται περισσότερο είναι μια γενικευμένη εξέγερση των θυμάτων
των μαυραγοριτών, όχι εναντίον της κυβέρνησης Μαντούρο, αλλά κυρίως ενάντια σε
εκείνους που σαμποτάροντας την οικονομία οδήγησαν τον κόσμο στην πείνα, δηλαδή
τους επιχειρηματίες και τους πλούσιους της κοινωνίας της Βενεζουέλας.
Ταυτόχρονα, ο διευθυντής της CIA, John O Brennan, έστελνε έκθεση στο Λευκό Οίκο
στην οποία προειδοποίησε ότι:
α) οι σχέσεις στο εσωτερικό των ομάδων της
αντιπολίτευσης και του ίδιου του MUD στην Εθνοσυνέλευση έγιναν
πιο συγκεχυμένες και σεχταριστικές, μετά την «πόρτα» που έφαγαν από την
κυβέρνηση Macri και λόγω των αποκαλύψεων για το σχέδιο επιχείρηση «Freedom»,
β) η αντιπολίτευση δεν κατάφερε ποτέ να μπλοκάρει με διαδηλώσεις την
πρωτεύουσα, Καράκας, ειδικά μετά την αποτυχημένη προσπάθεια της λαϊκής εξέγερσης
που είχε αναγγείλει, τον Απρίλιο, ο κυβερνήτης της Miranda, Henrique Capriles
Randoski
γ) η σύλληψη των 187 «guarimbas» (διαδηλωτών) και την ομολογία τους
ότι τους έχει πληρώσει η Voluntad Popular, το κόμμα του Leopoldo Lopez, που
ήταν και αυτός φυλακή, έχει ελαχιστοποιήσει την πιθανότητα να προβοκάρουν την
αστυνομία, και, πάνω απ όλα, τις Μπολιβαριανές Ένοπλες δυνάμεις με φαινόμενα αντάρτικου
πόλεων:
δ) η δήλωση του στρατηγού Cliver Alcala, του επικεφαλής της δύναμης Redig
(Στρατηγικό Δίκτυο άμυνας) ότι την προσπάθεια της κυβέρνησης Μαντούρο για διάλογο
και ειρήνευση, η αντιπολίτευση και οι ΗΠΑ την εκμεταλλεύτηκαν για τη δημιουργία
χάους στη χώρα, δεν ήταν παρά μια εξαιρετικά επικίνδυνη προειδοποίηση για την
μελλοντική επιβίωση της αντιπολίτευσης, ε) η έκθεση καταλήγει με την εμβληματική
δήλωση με βάση την οποία, ο John O Brennan τόνιζε : «... Γνωρίζουμε ότι οι
Μπολιβαριανές Ένοπλες Δυνάμεις δεν θα παρέμβουν ποτέ ενάντια σε τυχόν
λαϊκές εξεγέρσεις που θα έχουν στόχο την απαλλοτρίωση των κρυμμένων τροφίμων
στα καταστήματα των μαυραγοριτών ( Bachaqueros), έτσι μέχρι πότε οι κάτοικοι των
πιο φτωχών συνοικιών του Καράκας θα ανέχονται σιωπηλά τις συνέπειες της απόκρυψης
των προϊόντων πρώτης ανάγκης;
Αυτό είναι ένα ερώτημα στο οποίο κανένας αναλυτής του «Center for Intelligence George Bush» του Κέντρου Πληροφοριών Τζωρτζ Μπους, στο Λάνγκλεϋ ή του Λευκού Οίκου δεν είναι πρόθυμος ή δεν είναι
σε θέση να απαντήσει, επειδή γνωρίζουν ότι μια λαϊκή διαμαρτυρία (estalido popular) (9) στο Καράκας μπορεί να φέρει άλλες
λαϊκές διαμαρτυρίες που θα έχουν σοβαρές επιπτώσεις ειδικά στη Βραζιλία,
την Αργεντινή, την Κολομβία και την Παραγουάη!
Ο Achille Lollo είναι δημοσιογράφος του Contropiano,
ανταποκριτής στην Ιταλία της εφημερίδας Brasil de Fato, αρθρογράφος της
εφημερίδας Correio da Cidadania και αρχισυντάκτης του τηλεοπτικού προγράμματος Contrappunto Internazionale (Διεθνής Αντίστιξης) . Συνεργάζεται με το
περιοδικό Nuestra America (Η Αμερική μας).
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
(1) ΟΑΚ, ο Οργανισμός
Αμερικανικών Κρατών απαρτίζεται από 34 χώρες, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων
Πολιτειών. Η έδρα της Γενικής Γραμματείας και του Μόνιμου Συμβουλίου βρίσκεται
στην Ουάσιγκτον.
(2) MUD (Mesa de la Unidad Democratica – Συνεργασία Λαϊκής
Δημοκρατικής Ενότητας) ιδρύθηκε το 2008, διευρύνθηκε το 2009 με τη συμμετοχή
18 κομμάτων της αντιπολίτευσης, στα οποία προστέθηκαν άλλες 15 ομάδες της
αντιπολίτευσης κατά του Τσάβες, που όμως
δεν συμφώνησαν να ευθυγραμμιστούν με τα κόμματα της δεξιάς του Henrique
Capriles Radonski,του Leopoldo Lopez και του Henry Ramos Allup. Στις 30 Ιουλίου
του 2014 είχαμε μία άλλη διάσπαση με την αποχώρηση του Ramon Guillermo Aveledo του
Εκτελεστικού Γραμματέα του κινήματος.
(3) το Freedom House είναι μια οργάνωση (επίσημα) μη-κυβερνητική, που
δημιουργήθηκε το 1941 για την κυριαρχία της «αμερικανικής ηγεσίας στις διεθνείς
υποθέσεις που είναι απαραίτητη για την υπόθεση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και
την ελευθερία». Αυτός είναι ο λόγος που το 90% της χρηματοδότησής του προέρχεται
από το Υπουργείο Εξωτερικών και το 10% των ΗΠΑ από αμερικανικά ιδρύματα:
Bradley, Smith Richardson Foundation, Nicholas B. Ottaway Foundation, John D.
and Catherine T. MacArthur Foundation, John S. & James L., Knight
Foundation και το John Hurford Foundation.
(4) Η μεγαλύτερη παραγωγή φυσικού αερίου και πετρελαίου (3,5 εκατομμύρια
βαρέλια την ημέρα) στο Μαρακαΐμπο οδήγησε την PDVSA στην κατασκευή ενός
μέγα-διυλιστήριου στο Ελ Tablazo, όπου εκτός από αιθανόλη, προπάνιο και
βουτάνιο , φυσικό αέριο παράγονται λιπάσματα, ισοπροπυλική αλκοόλη και μια
ολόκληρη αλυσίδα πλαστικών υλικών, όπως πολυαιθυλένιο και χλωριούχο πολυ-βινύλιο (PVC). Υπάρχει
επίσης και ένα τεράστιο ανοικτό ορυχείο άνθρακα. Πάνω από το 40% της βιομηχανίας
της Βενεζουέλας είναι συγκεντρωμένο στο Μαρακαΐμπο.
(5) Η αντιπολίτευση είναι χωρισμένη σε τρία μεγάλα κόμματα,το «Primero
Justicia» του κυβερνήτη της πολιτείας Miranda, Henrique Capriles Radonski, το «Voluntad
Popular» του Leopoldo Lopez και το «Acción Democratica» και «Un Nuevo Tiempo» του Henry Ramos Allup .
(6) Federcamera το ισοδύναμο του ελληνικού Συλλόγου Βιομηχάνων της Βενεζουέλας.
(7) Αυτές οι ΜΚΟ δημιουργήθηκαν
στη Βενεζουέλα με χρηματοδότηση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και της Freedom House
(8) Ο Δήμος Bolivar Libertador είναι ένας από τους πέντε δήμους του μητροπολιτικού διαμερίσματος,όπου
ο José Rodríguez είναι δήμαρχος .
(9) «Estalido» στη λαϊκή διάλεκτο του Καράκας σημαίνει το ξεκίνημα της λαϊκής εξέγερσης
κατά των πλουσίων της πόλης. Να σημειωθεί ότι το Καράκας περιβάλλεται από δύο
κορυφογραμμές που καταλαμβάνονται εξ ολοκλήρου από λαϊκές συνοικίες και χωράφια,
δηλαδή τις παραγκουπόλεις των πιο φτωχών.
