Συμφωνημένη η διάλυση της Κοινωνικής Ασφάλισης

   Την εικόνα της «σκληρής διαπραγμάτευσης» με το κουαρτέτο των δανειστών για το Ασφαλιστικό προσπαθεί να φιλοτεχνήσει η κυβέρνηση. Ομως, την ίδια ώρα που μιλά για «κόκκινες γραμμές», προχωρεί σε διαρροές που προετοιμάζουν το έδαφος γι’ αυτό που τελικά θα νομοθετηθεί. Οι διαρροές έχουν δυο σκέλη: από τη μια είναι διαρροές που αναφέρονται σε μέτρα που επιδεινώνουν το σχέδιο Κατρούγκαλου (π.χ. περικοπές στις καταβαλλόμενες συντάξεις, μείωση της λεγόμενης εθνικής σύνταξης και καταβολή της με κάποιας μορφής αναλογικότητα, μείωση των ποσοστών αναπλήρωσης που θα μειώσουν τη λεγόμενη ανταποδοτική σύνταξη) και από την άλλη είναι διαρροές που υπηρετούν την «τακτική του Χότζα». 

Δηλαδή, παρουσιάζουν ακραία εφιαλτικά σενάρια, ώστε όταν έρθει το τελικό σχέδιο να κομπάζει ο Κατρούγκαλος ότι έσωσε το ένα και το άλλο.

το σωστό να λέγεται : Περισσότεροι οι αστυνομικοί από τους καθηγητές και οι κληρικοί από τους γιατρούς

 
 Σύμφωνα με τα στοιχεία που δόθηκαν σήμερα στη δημοσιότητα για τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων, προκύπτουν τα παρακάτω :
 Οι αστυνομικοί είναι περισσότεροι από τους καθηγητές και οι κληρικοί περισσότεροι από τους γιατρούς του ΕΣΥ.
 "Αλήθεια τι μπορεί να περιμένει κανείς από ένα κοινωνικό σύστημα που χρειάζεται περισσότερους αστυνομικούς και παπάδες από καθηγητές και γιατρούς;" αναρωτιέται με το δίκιο του το site που ασχολείται με θέματα εκπαίδευσης  alfavita.gr/ 

[--->]

«Διπλωματική επιτυχία», η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας κατά τον επίτιμο (Δρ)

Διεθνής Αμνηστία: Ιστορικών διαστάσεων πλήγμα στα δικαιώματα η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας

Η συλλογική διγλωσσία των ευρωπαίων ηγετών αποτυγχάνει να αποκρύψει τις μυριάδες των αντιφάσεων της συμφωνίας, η οποία επισφραγίστηκε μεταξύ Ευρωπαϊκής Ένωσης και Τουρκίας αναφορικά με τη διαχείριση της προσφυγικής κρίσης, προσφυγικης η Διεθνής Αμνηστία.

«Η διγλωσσία που καλύπτει την εν λόγω συμφωνία δεν μπορεί να αποκρύψει την αποφασιστικότητα της ΕΕ να γυρίσει την πλάτη της στην παγκόσμια προσφυγική κρίση και να αγνοήσει ηθελημένα τις διεθνείς υποχρεώσεις της», δήλωσε ο Τζον Ντάλουιζεν, διευθυντής για την Ευρώπη και την Κεντρική Ασία.

«Οι υποσχέσεις του σεβασμού του διεθνούς και ευρωπαϊκού δικαίου μοιάζει ύποπτα πολύ σαν να χρυσώνει το χάπι της υποβάθμισής της προστασίας των προσφύγων στην Ευρώπη» ανέφερε ο κ. Ντάλουιζεν, προσθέτοντας:

«Οι εγγυήσεις ως προς τον σχολαστικό σεβασμό απέναντι στο διεθνές δίκαιο είναι ασυμβίβαστες με την επιστροφή στην Τουρκία όλων των παράτυπων μεταναστών που θα φτάνουν στα Ελληνικά νησιά από την Κυριακή. Η Τουρκία δεν είναι ασφαλής χώρα για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες και κάθε διαδικασία επιστροφής που βασίζεται σε αυτή την παραδοχή δεν ευσταθεί νομικά και ηθικά, ανεξαρτήτως ποιες πλασματικές εγγυήσεις προηγηθούν του εν λόγω προαποφασισμένου αποτελέσματος».

[--->]

Οι οικονομικοί δολοφόνοι ξεκαθαρίζουν λογαριασμούς

του Αιρετικού. 

Τρεις διαφορετικές ιστορίες. Η κάθε μία  έχει την δική της ιστορία. 

Και οι τρεις ,όμως,διαδραματίζονται στην Νότια Αμερική.Και οι τρεις αφορούν σε χώρες με πλούσια ιστορία, πολιτικών επεμβάσεων, φτώχειας και κρίσεων χρέους. Και οι τρείς χώρες , προσπάθησαν να ξεφύγουν , απο την μέγγενη των πιστωτών,να αμβλύνουν τις εισοδηματικές ανισότητες και να αντιμετωπίσουν την φτώχεια.

Σήμερα , το "πείραμα" που επιχειρήθηκε στην Βραζιλία, στην Βενεζουέλα και στην Αργεντινή αμφισβητείται. Κάποιοι ιεροκήρυκες του νεοφιλελευθερισμού τις χρησιμοποιούν ως παραδείγματα για το «κακό τέλος» που περιμένει όσους αντιστέκονται στις νουθεσίες και στις επιταγές της σχολής του Σικάγου. 

Πρόκειται για ένα «αποτυχημένο πείραμα» ή για μία «καλά οργανωμένη αντεπίθεση»; Η απάντηση είναι δύσκολο να δοθεί σήμερα,αλλά οι ομοιότητες τόσο στα  αίτια που προκάλεσαν τα προβλήματα  όσο και η στρατηγική που ακολούθησαν εκείνοι που έσπευσαν να αρπάξουν την ευκαιρία είναι τόσο μεγάλες ώστε να προκαλούν απορίες ακόμα και στον πιο αντικειμενικό παρατηρητή.

Ο ευρωπαϊκός εφεδρικός στρατός εργασίας

 

Κανίβαλοι, José Manuel Pérez Tapias (2011)

Οι μεγάλες στρατηγικές κινήσεις συνίστανται από μία αλληλουχία μικρών πρωτοβουλιών και η συνολικότερη εικόνα γίνεται κατανοητή μόνο στο βαθμό που το κάθε μεμονωμένο κομμάτι του παζλ βρίσκεται στη σωστή θέση του. 

 Η ανάλυση αποσπασματικών πλευρών του ζητήματος κάνει τη συζήτηση να επικεντρώνεται σε ζητήματα ήσσονος σημασίας, χωρίς τα ζητήματα στρατηγικής σημασίας να τίθενται στην κρίση της κοινής γνώμης ή να συζητούνται εκτενώς στα κοινοβούλια. 

Οι μεγάλες υπερεθνικές στρατηγικές, εξάλλου, έχουν το πλεονέκτημα ότι περιορίζουν τη συζήτηση, σε μεμονωμένα μέτρα  και σε ειδικότερα τοπικά ζητήματα, της κάθε χώρας ξεχωριστά. Έτσι, το βασικό στρατηγικό σχέδιο  δύσκολα αμφισβητείται, αφού δεν έχει αποσαφηνιστεί πλήρως, δεν έχει υποβληθεί σε συζήτηση και υπερβαίνει τις αρμοδιότητες των εθνικών κυβερνήσεων. Παραμένει λοιπόν απόλυτα προστατευμένο, μακριά από τη δοκιμασία των δημοκρατικών διαδικασιών.

Ένα από τα μεγάλα στρατηγικά σχέδια των τελευταίων χρόνων είναι ο μετασχηματισμός του κράτους πρόνοιας και της αγοράς εργασίας στην Ευρώπη. 

Η αλλαγή παραδείγματος έχει διακηρυχτεί είκοσι χρόνια πριν από τον ΟΟΣΑ [*] : από τον ακτιβισμό του κράτους στην οικονομία, για την  προώθηση της πλήρους «απασχόλησης» στις μερκαντιλιστικές και φιλελεύθερες πολιτικές της πλήρους «απασχολησιμότητας». Η αριστερά και η δεξιά σε όλες τις χώρες ακολούθησαν τις ίδιες πολιτικές, χωρίς ιδιαίτερες διαφορές. Όπως όλες οι μεγάλες στρατηγικές, έτσι και αυτή δεν είναι παρά μια ακολουθία ειδικών μέτρων με συγκεκριμένο μοντέλο αναφοράς.