Συνέντευξη του τελευταίου πρωθυπουργού της Ανατολικής Γερμανίας στο πρακτορείο ANSA

Πριν γίνει ο τελευταίος πρωθυπουργός της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας, και αρχίσει να  διαπραγματεύεται  με τη Βόννη τους όρους της γερμανικής  επανένωσης , ο 75χρονος Λόταρ ντε Μεζιέρ ήταν δικηγόρος και  σήμερα, έχει επιστρέψει στο παλιό του επάγγελμα. «Αισθανόμουν σαν να ήμουν ο δικηγόρος της  Ανατολικής Γερμανίας». «Στην αρχή, είχα γύρω στις  160 υποθέσεις το χρόνο - είπε σε συνέντευξη  του στο πρακτορείο ANSA, από το γραφείο του στο Βερολίνο. Ξαφνικά οι εντολείς μου έγιναν 16 εκατομμύρια». Έπρεπε να βεβαιωθώ  ότι τα δικαιώματα των συμπολιτών μου δεν θα παραβιαζόντουσαν. Οι πολίτες  της Ανατολικής Γερμανίας  κινδύνευαν  να χάσουν τα δικαιώματά τους».  Και φέρνει ένα παράδειγμα. «Για να επιβάλλω την αναγνώριση των τίτλων σπουδών, έπρεπε να βάλω τις φωνές! Δεν με ακολουθεί ένα έθνος αναλφάβητων! »,ήταν η αντίδραση του απέναντι στους δυτικογερμανούς.

Η επανένωση της Γερμανίας, στις 3 Οκτωβρίου κλείνει 25 χρόνια, ήταν μια λογική συνέπεια της πτώσης του Τείχους. Πάντως χρειάστηκε πολλή δουλειά, και αυτό έγινε μέσα σε ένα πολύ σύντομο χρονικό διάστημα 11 μηνών. Ο ντε Μεζιέρ, πολιτικός της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης της Ανατολικής Γερμανίας, από υπουργός της μεταβατικής κυβέρνησης του Χανς Μοντρόου, μετά τη νίκη του κόμματος του στις πρώτες ελεύθερες εκλογές στην πρώην Ανατολική Γερμανία (στις 18 Μαρτίου, με ένα θριαμβευτικό 48% των ψήφων), κλήθηκε να ηγηθεί της τελευταίας κυβέρνησης της ΛΔΓ - από τις 12 Απριλίου μέχρι στις 2 Οκτώβρη 1990 – και ανέλαβε το έργο να διαπραγματευτεί με την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία του Κολ. «Στο Κοινοβούλιο, μέσα σε λίγους μήνες, περάσαμε 164 νόμους και 143 διατάγματα. Επίσης επεξεργαστήκαμε τις τρεις μεγάλες συνθήκες που αφορούσαν κάθε πτυχή της καθημερινής ζωής, όπως συντάξεις, τίτλους ιδιοκτησίας, τίτλους σπουδών». Από εκείνη την περίοδο θυμάμαι κυρίως την πίεση και την τεράστια ευθύνη».

Το πιο δύσκολο πάντως ήταν τα εξωτερικά ζητήματα που θα αφορούσαν την ενωμένη Γερμανία, μεταξύ του Κολ και των δυνάμεων που καθόντουσαν στο τραπέζι της Συμφωνίας 2 συν 4 (Two Plus Four Agreement, Ανατολική  + Δυτική Γερμανία από τη μία,και οι τέσσερις Μεγάλες Δυνάμεις που είχαν καταλάβει τη Γερμανία,η Γαλλία, η Μ. Βρετανία, η ΗΠΑ και η Σοβιετική Ένωση). «Ο Μιτεράν ανησυχούσε  ότι η ενοποιημένη πλέον Γερμανία ήταν πολύ προσηλωμένη στα δικά της και παραμελούσε την ευρωπαϊκή Κοινότητα. Αλλά ο Κολ του απάντησε ότι, αν υπήρχε μια νομισματική ένωση στην Ευρώπη, αυτό δεν θα μπορούσε να συμβεί.Σ’ αυτή τη συνάντηση έπεσε για πρώτη φορά η ιδέα για το Μάαστριχτ. Και το επιχείρημα της νομισματικής ένωσης έκανε πιο εύκολο το ΟΚ των Γάλλων» αφηγείται ο προνομιούχος μάρτυρας των διαπραγματεύσεων. Με το Λονδίνο ήταν πιο δύσκολο:. «Κάποτε η Θάτσερ μου είπε: έχετε ηττηθεί δύο φορές, σε δύο παγκοσμίους πολέμους, και τώρα ξανασηκώνεται κεφάλι ; ».

Πάντως τα πράγματα ήταν πιο περίπλοκα με την ΕΣΣΔ : «Πήγα στη Μόσχα ως πρωθυπουργός, και έφερα μαζί μου την Άνγκελα Μέρκελ, ως κυβερνητική εκπρόσωπο τη χρονική εκείνη στιγμή. Η  Άνγκελα  μιλούσε άπταιστα ρωσικά, και  της ζήτησα να μου πει τι γνώμη είχαν αυτοί οι άνθρωποι για την επανένωση. «Θεέ μου -. μου είπε - λένε ότι ο Στάλιν κέρδισε τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, και ο Γκορμπατσόφ τον χάνει». Για τους Ρώσους ο χωρισμός της Γερμανίας ήταν ένα τρόπαιο πολέμου. «Και χωρίς Γκορμπατσόφ - πρόσθεσε - δεν θα φτάναμε στην  επανένωση των δύο Γερμανιών.

Στο εσωτερικό μέτωπο, εν τω μεταξύ, ο ντε Μεζιέρ διαπραγματευόταν  με τον Χέλμουτ Κολ και τον υπουργό Εσωτερικών του, τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Όταν ρωτήθηκε αν  έβλεπε με κατανόηση  τον Αλέξη Τσίπρα,ο οποίος  πάλευε με το γεράκι της  Άνγκελα Μέρκελ, η απάντηση του  είναι συνταρακτική : «Με τον Κολ ήταν πολύ πιο δύσκολα . Ο Κολ ήταν ένας καθολικός από τη Ρηνανία, εγώ Πρώσος ευαγγελιστής. Πιο διαφορετικοί δεν θα μπορούσε να γίνει... Ο Κολ ήταν ιστορικός, είχε μια πιο συνολική αντίληψη για τα πράγματα. Εγώ σαν δικηγόρος, είχα μια  άποψη για τα πράγματα πιο λεπτομερώς αιτιολογημένη. Ο Σόιμπλε ήταν ευαγγελιστής και δικηγόρος, σαν κι εμένα. Καταλαβαίναμε απόλυτα ο ένας τον άλλον ».

Ο πρώην πρωθυπουργός περιγράφει τη διαφορά ανάμεσα στον τότε καγκελάριο και το δεξί χέρι του ως εξής: «Ο Kohl πίστευε ότι αυτός ήταν  το κράτος, ο Σόιμπλε αισθάνεται ότι υπηρετεί το κράτος. Είναι πολύ διαφορετικά». Ο Κολ, προσθέτει, «δεν ενδιαφερόταν για την εσωτερική πολιτική. Είχε καλές σχέσεις με τον Μιτεράν, το Μπους, το Γκορμπατσόφ. Και πίστευε ότι θα τον έγραφαν  τα βιβλία της ιστορίας».  Στις σχέσεις του με τον Κολ ο Ντε Μεζιέρ, ωστόσο, είχε βρει σύμμαχο τη γυναίκα του Κολ: «Η γυναίκα του Κολ, η  Χανελόρε μου είπε κάποια στιγμή: Αν έχετε προβλήματα πάρτε με τηλέφωνο μπορώ να του μιλήσω στη διάρκεια του Σαββατοκύριακου και να τον πείσω  Αν όμως σας πάρει τηλέφωνο ο Χέλμουτ  ξαφνικά και σας δώσει δίκιο , κάντε τον να πιστέψει ότι οφείλεται στον ίδιο». Ένα τέχνασμα που βοηθούσε κάποιες φορές από καιρό σε καιρό. «Ο Κολ μου τηλεφωνούσε τη Δευτέρα και άκουγα να επαναλαμβάνει ως  δικά του, τα δικά μου  επιχειρήματα. Χάρη στην Χανελόρε».

 [--->]

Λ.Ε.: Διαψεύσεις που διαψεύδονται από την μνημονιακή πραγματικότητα

Η διάψευση του Υπουργού εργασίας και κοινωνικών ασφαλίσεων κου Κατρούγκαλου στα δημοσιεύματα για μειώσεις συντάξεων πάνω από 1.000 ΕΥΡΩ είναι αναξιόπιστη και παραπλανητική.

Ο Υπουργός ισχυρίζεται μεν ότι δεν θα γίνουν οριζόντιες μειώσεις, αποσιωπώντας, ότι η πρόσφατη αύξηση των εισφορών ήταν οριζόντιο μέτρο, αφήνει όμως ορθάνοιχτη την πόρτα σε μειώσεις συντάξεων σε μεγάλες κατηγορίες συνταξιούχων, μερικές από τις οποίες ήδη έχουν δρομολογηθεί, ενώ άλλες προβλέπονται με σαφήνεια στο τρίτο μνημόνιο.

Ας αφήσει ο κος Υπουργός τις διαψεύσεις που διαψεύδονται από την ζοφερή πραγματικότητα του 3^ου μνημονίου που προδιαγράφει μια νέα αντιασφαλιστική λαίλαπα. Το ψέμμα έχει κοντά ποδάρια.

Το ασφαλιστικό σύστημα χρειάζεται μια ριζικά διαφορετική πολιτική στα πλαίσια ενός ισχυρού δημόσιου συστήματος κοινωνικής ασφάλισης,η οποία μπορεί να υλοποιηθεί μόνο με αύξηση των πόρων που θα προέλθουν από την αύξηση του όγκου της εργασίας , του εργατικού εισοδήματος ,του χτυπήματος της εισφοροδιαφυγής, της αποκατάστασης των αποθεματικών των ασφαλιστικών οργανισμών. Έτσι μόνο μπορούν να διασφαλιστούν τα ασφαλιστικά δικαιώματα του λαού.

Οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα με ενωτικούς κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες θα αποτρέψουν την επερχόμενη αντιασφαλιστική καταιγίδα.

 [--->]

Εμείς δεν είμαστε Σαμαράς είμαστε κάτι προς το καλύτερο

 Να διαμαρτύρεσαι ότι αυτό που σε βάλανε να υπογράψεις ήταν προϊόν πραξικοπήματος, κι ΕΝΑ ΜΗΝΑ μετά να διαφημίζεις σαν «ΚΑΛΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ» εκείνο που εσύ αποκαλούσες «ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ»

Η πολιτική κουζίνα της Θεανώς Φωτίου

του Ηλία Ιωακείμογλου

 Προφανώς δικαιολογημένη ήταν η θυμηδία που προκάλεσαν οι δηλώσεις της Θεανώς Φωτίου σχετικά με την ελληνική οικογένεια που κάπως βολεύει την οικονομική της στενότητα εφευρίσκοντας συνταγές διατροφής χαμηλού κόστους. Ωστόσο, οι μαρμελάδες και τα γεμιστά της υπουργού έχουν και μια σκοτεινή πλευρά. 

Τώρα που γελάσαμε αρκετά με εκείνη, μπορούμε να αναρωτηθούμε ποιο είναι το σημαινόμενο πίσω από το γελοίο σημαίνον.

Το σημαινόμενο, λοιπόν, δεν είναι τίποτα άλλο από τον «λιτό βίο» του Γιάνη Βαρουφάκη: μια ζωή στο όριο της επιβίωσης (για τους φτωχούς), φτωχή (για τους προλετάριους) ή έστω υλικά περιορισμένη (για τους μικροαστούς), πλην όμως τίμια και αξιοπρεπής, όπως για παράδειγμα στη δεκαετία του 1950 —και δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η υπουργός συμπλήρωσε με νόημα ότι το μενού της, που δεν προορίζεται βεβαίως για τις εύπορες τάξεις που κατέχουν την εξουσία, μάς είναι γνωστό από το παρελθόν. Είμαστε εκπαιδευμένοι στη λιτότητα από την Ιστορία, λέει.

 

Για να αποκτήσει το πλήρες νόημα της η προτροπή της υπουργού, πρέπει να την τοποθετήσουμε μέσα στα συμφραζόμενά της, που είναι η σημερινή οικονομική συγκυρία. 

Ο λιτός βίος ως πρότυπο ζωής προκύπτει ως αυθόρμητο ιδεολόγημα των σημερινών σοσιαλφιλελεύθερων διαχειριστών της εξουσίας υπό την πίεση της ανάγκης τους να εφεύρουν ένα «νέο μοντέλο ανάπτυξης»: ένα νέο καθεστώς συσσώρευσης κεφαλαίου, ένα νέο καθεστώς εκμετάλλευσης της εργασίας, υπό τους περιορισμούς που θέτουν η ύφεση, το υπέρογκο δημόσιο χρέος, και φυσικά η αδήριτη ανάγκη της αστικής τάξης να μεταφέρει όλα τα βάρη της κρίσης στις υποτελείς κοινωνικές τάξεις.

Να ξεμπερδεύουμε με το παλιό τώρα που ήλθε το ''καινούργιο'' :

 Οι προτεραιότητες Τσίπρα και οι αυστηρές συστάσεις προς τους υπουργούς του (επιλογή)

[...] Ο πρωθυπουργός, έθεσε μια σειρά τομέων στους οποίους ζήτησε η κυβέρνηση να αφήσει προοδευτικό στίγμα (στήριξη κοινωνικού κράτους , διαφθορά – διαπλοκή, αξιοποίηση ΕΣΠΑ):
 Στην υγεία όπου όπως είπε χρειάζεται οργανωμένη και γρήγορη παρέμβαση προκειμένου να στηριχθεί το Εθνικό Σύστημα Υγείας. [...]
 
 ΠΗΓΗ : http://www.topontiki.gr/article/144027/oi-proteraiotites-tsipra-kai-oi-aystires-systaseis-pros-toys-ypoyrgoys

Τα ψέμματα, όμως,του Τσίπρα έχουν κοντά ποδάρια :
''Ποιά θετική αλλαγή μπορεί να περιμένει ο Ελληνικός λαός για την δημόσια υγεία μετά από αυτές τις εκλογές;  Η πορεία που θα ακολουθήσουμε διαγράφεται από το 3ο μνημόνιο που υπέγραψε η προηγούμενη κυβέρνηση και το οποίο θα υλοποιήσει η νέα, όποια και να είναι αυτή.

Από το 3ο μνημόνιο προκύπτει ότι ο προϋπολογισμός για το σύστημα πρόνοιας της χώρας μας θα μειωθεί περαιτέρω του 50% που είχε ήδη μειωθεί από το 2009 μέχρι και το 2014, κατά  933 εκατομμύρια ευρώ (το 0.5% του ΑΕΠ του 2014), κάθε χρόνο μέχρι το 2017.''
 ΠΗΓΗ : http://www.mkiellinikou.org/blog/2015/09/16/varvarothta/