Από τον παραλογισμό στην τραγωδία;.

Οσοι ζουν ή έστω παρακολουθούν τις εξελίξεις στην Ελλάδα γνωρίζουν πλέον καλά τι σημαίνουν εκφράσεις όπως «κρισιμότητα των στιγμών», «κλίμα έντασης», «ανατροπή των δεδομένων» ή «οριακή κατάσταση». Από τη Δευτέρα σ’όλα αυτά, και μάλιστα σε μια παροξυστική τους μορφή, έρχεται να προστεθεί κάτι καινούργιο: το παράλογο.

 

του Στάθη Κουβελάκη

Η λέξη μπορεί να φαίνεται περίεργη ή βαριά. Πώς αλλιώς όμως να χαρακτηρίσουμε την πλήρη αντιστροφή του νοήματος ενός συγκλονιστικού γεγονότος όπως το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου, ώρες μόνο μετά το πέρας του και μάλιστα από τους ίδιους τους πρωτεργάτες του; 

 

Πώς να εξηγήσουμε ότι οι κκ. Μεϊμαράκης και Θεοδωράκης, δηλαδή οι επικεφαλείς του στρατοπέδου των (κατά κράτος) ηττημένων, να έχουν γίνει οι εγκεκριμένοι εκφραστές της γραμμής που ακολουθεί η ελληνική πλευρά και να περιφέρονται δεξιά και αριστερά θέτοντας τους όρους τους; 

 

Πως είναι δυνατό ένα σαρωτικό «όχι» στη συνέχιση των μνημονιακών πολιτικών λιτότητας να «ερμηνεύεται» ως πράσινο φως για ένα νέο μνημόνιο; Και για να το πούμε με όρους κοινής λογικής, αν ήταν να υπογραφεί κάτι ακόμη χειρότερο και δεσμευτικότερο από τις προτάσεις Γιουνκέρ προς τι το δημοψήφισμα ή μάλλον προς τι η μάχη του «όχι» και, φυσικά, προς τι η σαρωτική της επικράτηση;

Η αίσθηση του παράλογου δεν απορρέει όμως από αυτήν την ακαριαία αντιστροφή της δυναμικής της κατάστασης αλλά κυρίως από το γεγονός ότι όλα αυτά γίνονται «σαν να μην έχει συμβεί τίποτε», σαν να ήταν το δημοψήφισμα κάτι σαν συλλογική παραίσθηση, που διαλύεται απότομα και μας αφήνει απερίσπαστους να συνεχίσουμε μ’αυτό που κάναμε πριν. Επειδή δεν γίναμε όμως όλοι Λωτοφάγοι, ας μας επιτραπεί να αναφερθούμε εν συντομία σε όσα συνέβησαν στον απίστευτα πυκνό χρόνο των τελευταίων ημερών.

Την περασμένη Κυριακή λοιπόν, ο ελληνικός λαός συγκλονίζει την Ευρώπη και τον κόσμο. Ανταποκρίνεται μαζικά στο κάλεσμα της κυβέρνησης και, σε πρωτοφανείς συνθήκες για τα μεταπολεμικά δεδομένα οποιασδήποτε ευρωπαϊκής χώρας, ψηφίζει σαρωτικά "όχι"  στις εκβιαστικές και ταπεινωτικές προτάσεις των δανειστών. 

 

Τόσο η έκταση του «όχι» όσο και η ποιοτική του σύνθεση, με την συντριπτική του υπεροχή στα εργατικά-λαϊκά στρώματα και τη νεολαία, μαρτυρούν την βαθύτητα των διεργασιών που έγιναν, ή μάλλον που αποκρυσταλλώθηκαν σε ελάχιστο διάστημα στην ελληνική κοινωνία. 

 

Οι μαζικές κινητοποιήσεις της Παρασκευής, το κλίμα που επικρατούσε «από τα κάτω» τις τελευταίες μέρες, χωρίς να ξεχνάμε το ενθουσιώδες κύμα διεθνούς αλληλεγγύης, πιστοποιούν τις τεράστιες δυνατότητες που ανοίγει στην λαϊκή παρέμβαση μια συγκρουσιακή πολιτική επιλογή.

Από την επόμενη όμως αυτής της «μέρας που συγκλόνισε τον κόσμο», και ενώ δεν έχουν καλά-καλά καταλαγιάσει οι ιαχές των νικητών στις πλατείες της χώρας, αρχίζει το θέατρο του παραλόγου. Υπό την αιγίδα του ενεργότατα στρατευμένου στην υπόθεση του «ναι» ΠτΔ, η κυβέρνηση καλεί τους επικεφαλείς των ηττημένων και συνομολογεί ένα πλαίσιο που βάζει ως ανυπέρβλητο όριο της ελληνικής θέσης το ευρώ και δηλώνει ρητά ότι δεν έχει εντολή ρήξης.

 

 Στην παραζάλη ακόμη της κυριακάτικης χαράς, η κοινή γνώμη παρακολουθεί τον εκπρόσωπο του 62% να υποτάσσεται στο σκεπτικό του 38% την επαύριο μιας εκκωφαντικής νίκης της δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας,.

Την Τρίτη, η κυβέρνηση μεταβαίνει στις Βρυξέλλες για το έκτακτο Eurogroup χωρίς "πρόταση" και, όπως ήταν απόλυτα λογικό, βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα νέο, ολιγοήμερο και ακόμη αυστηρότερο, τελεσίγραφο. 

Την επομένη, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος εγκαινιάζει τη θητεία τους ως ΥΠΟΙΚ (για λόγους συντομίας παρακάμπτουμε το επεισόδιο "παραίτηση Βαρουφάκη", σημειώνοντας απλά ότι αποτελούσε απαίτηση των δανειστών) στέλνοντας επιστολή στον ESM – τον οργανισμό που διαχειρίζεται το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού χρέους – με την οποία ζητάει νέο δάνειο 50 δις, που θα συνοδεύεται φυσικά από τρίτο μνημόνιο . Προβλέπεται μάλιστα η Βουλή να αρχίσει να ψηφίζει τα σχετικά μέτρα, δηλαδή τους εφαρμοστικούς νόμους, από τη Δευτέρα.

Η επιστολή Τσακαλώτου συνεχίζει αναφέροντας μεταξύ άλλων ότι "η Ελλάδα δεσμεύεται να τηρήσει τις χρηματοοικονομικές της υποχρεώσεις απέναντι σε όλους τους πιστωτές της πλήρως και εγκαίρως». 

 

Είναι προφανές ότι παρά τις διαβεβαιώσεις που ακούστηκαν μετά την προκήρυξη του δημοψηφίσματος για «επανέναρξη διαπραγματεύσεων από μηδενική βάση», οι (κατ’ όνομα και μόνον) «διαπραγματεύσεις» συνεχίζονται ακριβώς εκεί όπου τις είχαμε αφήσει, με έναν πήχη να έχει ήδη κατέβει για τις ελληνικές θέσεις σε ένα πολιτικά μη-διαχειρίσιμο σημείο, όπως σωστά εκτιμήθηκε τότε.

Την ίδια μέρα, και εν αναμονή των νέων ελληνικών "προτάσεων", που οφείλουν να είναι "αξιόπιστες, λεπτομερείς" κλπ, δηλαδή μνημονιακής κοπής, ο πρωθυπουργός απευθύνεται στο Ευρωκοινοβούλιο και δηλώνει ότι «εάν είχα στόχο να βγάλω την Ελλάδα από το ευρώ, δεν θα πήγαινα αμέσως μετά το κλείσιμο της κάλπης να κάνω τις δηλώσεις που έκανα και να ερμηνεύσω το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, όχι ως εντολή ρήξης με την Ευρώπη, αλλά ως εντολή ενίσχυσης της διαπραγματευτικής προσπάθειας για να φθάσουμε σε μια καλύτερη συμφωνία ». 

 

Πρόκειται για μια σχεδόν ανοιχτή παραδοχή ότι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος «ερμηνεύτηκε» με μια συγκεκριμένη σκοπιμότητα, αυτήν της πάση θυσία διαπραγμάτευσης και αποφυγής της ρήξης.

Στην ίδια ομιλία, ο πρωθυπουργός εκθέτει με αρκετά σαφή τρόπο την φιλοσοφία που εδώ και αρκετές εβδομάδες κινεί την όλη στάση της ελληνικής πλευράς και στην οποία η «παρένθεση» του δημοψηφίσματος δεν επέφερε την παραμικρή μεταβολή: «Σε αυτές τις προτάσεις, προφανώς και έχουμε αναλάβει την ισχυρή μας δέσμευση να πιάσουμε τους δημοσιονομικούς στόχους που απαιτούνται με βάση τους κανόνες, γιατί αναγνωρίζουμε και σεβόμαστε ότι η Ευρωζώνη έχει κανόνες. 

Όμως, διατηρούμε το δικαίωμα της επιλογής, να επιλέξουμε εμείς ως κυρίαρχη κυβέρνηση, πού θα εντοπίσουμε, πού θα προσθέσουμε τα φορολογικά βάρη, προκειμένου να πιάσουμε τους απαιτούμενους δημοσιονομικούς στόχους». 

 

Το πλαίσιο είναι λοιπόν δεδομένο, είναι τα περιοριστικά μέτρα που εξασφαλίζουν δημοσιονομικά πλεονάσματα και στοχεύουν στην αποπληρωμή του χρέους, και είναι ολοφάνερα μνημονιακό. 

 

Η «διαφωνία» εντοπίζεται στην «κατανομή των βαρών», δηλαδή σε μια (υποτίθεται) «κοινωνικά δικαιότερη» εκδοχή λιτότητας, που θα παρουσιαστεί ως «αναδιανομή» τη στιγμή που θα διαιωνίζει την ύφεση (κάθε αναφορά στη δέσμευση για μη-υφεσιακά μέτρα έχει απαλειφθεί) και την φτωχοποίηση των πολλών.

Εν τω μεταξύ, και ενώ λέγονται αυτές οι «κατευναστικές» κουβέντες που κατεδαφίζουν ότι έχει απομείνει από τις προγραμματικές δεσμεύσεις του Σύριζα, εντείνεται η «κατάσταση πολιορκίας» που υφίσταται η χώρα, με την η ΕΚΤ να κρατάει κλειστή τη στρόφιγγα της ρευστότητας και να "κουρεύει" ακόμη περισσότερο την αξία των ομολόγων των τραπεζών, οδηγώντας τες με μαθηματική ακρίβεια στην κατάρρευση. 

 

Και όμως! Παρά την σοβαρότητα της κατάστασης, και παρ’όλο που με τον έλεγχο των κεφαλαίων ένα μέρος του δρόμου έχει ήδη διανυθεί, ουδείς, εκτός από τον Κώστα Λαπαβίτσα και κάποια στελέχη της Αριστερής Πλατφόρμας, δεν κάνει λόγο για τα αυτονόητα και στοιχειώδη μέτρα αυτοπροστασίας που επιβάλλουν παρόμοιες περιστάσεις, αρχίζοντας από τον δημόσιο έλεγχο και την εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος.

 

 Η εξήγηση είναι βέβαια πολύ απλή: κάτι τέτοιο θα έβαζε την Ελλάδα με το ενάμιση πόδι εκτός ευρώ, που είναι ακριβώς το απόλυτο φετίχ στο οποίο αγκιστρώνεται η κυβέρνηση, τη στιγμή ακριβώς που ένας διόλου ριζοσπάστης οικονομολόγος όπως ο Πολ Κρούγκμαν διαπιστώνει ότι «το μεγαλύτερο μέρος του κόστους του έχει ήδη πληρωθεί» και ότι είναι καιρός «να εισπράξει η Ελλάδα τα πλεονεκτήματα »

Το συμπέρασμα όλων αυτών είναι απλούστατο: με τις κινήσεις αυτής της εβδομάδας, η κυβέρνηση δεν πέτυχε παρά την "ολική επαναφορά" στον προηγούμενο εγλωβισμό, και τούτο από μια πολύ δυσχερέστερη θέση, υπό την πίεση ενός ακόμη οξύτερου οικονομικού στραγγαλισμού. Οσο για το πολιτικό πλεονέκτημα, δηλαδή για το τεράστιο κεφάλαιο που αποκόμισε με το δημοψήφισμα, έσπευσε να το ακυρώσει σε χρόνο ρεκόρ, ακολουθώντας σε όλα τα σημεία τη γραμμή όσων αντιτάχθηκαν σ' αυτό, και που έχουν κάθε λόγο να αισθάνονται δικαιωμένοι ενώ έχουν καταποντισθεί στις κάλπες.

Και όμως δημοψήφισμα υπήρξε, δεν είναι ένα μεθύσι που πέρασε, ούτε παραίσθηση. Παραίσθηση είναι αντίθετα η προσπάθεια να υποβαθμιστεί σε μια εκτονωτική παρένθεση στον κατήφορο που οδηγεί σε ένα τρίτο Μνημόνιο.

Ας το πούμε με την δέουσα σαφήνεια: οποιαδήποτε απόπειρα ακύρωσης της λαϊκής θέλησης για ανατροπή της λιτότητας και των Μνημονίων αποτελεί Υβρι με την αρχαιοελληνική σημασία της λέξης. 

Οποιος την αποτολμήσει και οδηγήσει την χώρα και την Αριστερά στην παράδοση και την ατίμωση θα πρέπει να είναι έτοιμος να αντιμετωπίσει και την αντίστοιχη Νέμεσι. Αν τέτοια είναι η κατάληξη του παραλογισμού των ημερών που ζούμε, ας ξέρουμε τουλάχιστον πως αυτή η τραγωδία δεν θα έχει ούτε από μηχανής Θεό, ούτε Ευμενίδες για να κατευνάσουν τις Ερινύες.

 

[--->]

Και τώρα… Αλέξη;

Είχες δηλώσει ότι τα τελεσίγραφα ενίοτε επιστρέφονται. Να όμως που τελικά επέστρεψες εσύ με ένα ακόμη τελεσίγραφο στη μασχάλη. Το οποίο αποδέχτηκες και φαίνεται να ετοιμάζεσαι να το ικανοποιήσεις. Γιατί όμως;

Λένε… Αλέξη, ότι οι Έλληνες είμαστε διχασμένοι. Είμαστε, αλλά γιατί πιστεύεις ότι ένα νέο μνημόνιο θα μας ενώσει; 

Ο διχασμός δεν ξεκίνησε χτες. Ο διχασμός φάνηκε χτες επειδή, όπως είπες κι εσύ στο ευρωκοινοβούλιο, οι λίγοι έχουν τα πολλά λεφτά και οι πολλοί τα λίγα έως τίποτα. Αυτός ήταν ο διχασμός… Αλέξη. Απλώς οι πολλοί και άλλες έγνοιες είχαν από το να διαλαλούν τις αντιρρήσεις τους και ΜΜΕ δεν είχαν στη διάθεσή τους που θα πολλαπλασίαζαν τις φωνές τους.

Διχασμό είχαμε… Αλέξη επειδή, σύμφωνα με τη μελέτη του Τάσου Γιαννίτση, ενώ το 10% των φτωχότερων νοικοκυριών είχε την πενταετία της κρίσης απώλεια εισοδήματος της τάξεως του 86%, οι απώλειες του 30% των υψηλότερων εισοδημάτων δεν ξεπέρασαν το 17%-20%, ενώ το τραγικότερο στοιχείο του διχασμού είναι πως το ίδιο διάστημα συνολικά η φορολόγηση των ασθενέστερων οικονομικά στρωμάτων του ελληνικού λαού αυξήθηκε κατά 337,7%, ενώ η φορολόγηση των ισχυρότερων (άρα και ανθεκτικότερων στην κρίση) αυξήθηκε μόλις κατά 9%.

Διχασμό κατά 329% είχαμε… Αλέξη. Διχασμό των απεγνωσμένων από τους ευνοημένους. Διχασμό της «πλέμπας» από τους «ξεχωριστούς».

Ο διχασμός μεταξύ αυτών που λεηλατήθηκαν από τα μνημόνια και εκείνων που είτε δεν τα ένιωσαν είτε ωφελήθηκαν από αυτά και δεν νοιάστηκαν για τον διπλανό τους είναι ο χειρότερος διχασμός και τον ζούμε επί χρόνια.

 Γιατί λοιπόν μπορεί να πιστεύεις ότι ένα νέο μνημόνιο θα μας ενώσει; Να το πιστεύουν αυτοί που θα βγουν πάλι αλώβητοι ή και κερδισμένοι, το καταλαβαίνω. Εσύ όμως; Μπορεί να το πιστεύεις;

Τελευταία ακούω και φωνές διαμόρφωσης γνώμης που θεωρούνται Realιστικές και σε πιέζουν να υπογράψεις μνημόνιο με το επιχείρημα ότι «αυτό το μνημόνιο για 2 χρόνια θα είναι μια ευκαιρία να ξανασταθεί η χώρα στα πόδια της».

Ναι, όρθια, στα πόδια της, ακουμπισμένη σ’ έναν τοίχο και μ’ ένα εκτελεστικό απόσπασμα απέναντί της.
 Η μόνη αλήθεια που βιώσαμε… Αλέξη είναι ότι το ένα μνημόνιο φέρνει το άλλο, τα 2 μνημονιακά χρόνια φέρνουν άλλα 3 κι αυτά με τη σειρά τους άλλα 13.

Και να τα φάμε στη μάπα τα 13 χρόνια μνημόνιο, αλλά για ποιο λόγο;
Με ποια προοπτική;
Να θυσιαστούμε, όμως για ποιον και το κέρδος ποιο θα είναι;

Κι άλλα λουκέτα κι άλλες απολύσεις κι άλλες μεταναστεύσεις στο εξωτερικό;

Σκέφτομαι… Αλέξη, αν άραγε αυτές οι θυσίες γινόταν επί 5 χρόνια εκτός μνημονίων, αλλά εντός συνείδησης για μία χώρα αποδεσμευμένη από δανειακές θηλιές.

 Μια χώρα που θα ζοριζόταν χοντρά αλλά θα δημιουργούσε τον δικό της πρωτογενή τομέα.

Μια χώρα που θα περνούσε δύσκολα, αλλά θα φτιαχνόταν από την αρχή. Σκέψου… Αλέξη, αν κάποιες από τις μνημονιακές θυσίες γινόταν εκτός μνημονίου από μία ανεξάρτητη χώρα πόσο περισσότερο θα απέδιδαν.

Αν οι μειώσεις που έγιναν σε μισθούς και συντάξεις δεν πήγαιναν σε αποπληρωμές τόκων αλλά σε κατασκευή δομών ενός κράτους με αξιόπιστους ελεγκτικούς μηχανισμούς, πραγματική δικαιοσύνη και πολιτική εντιμότητα.

Δεν το έκανε κανείς.

Μάλλον είναι πιο εύκολο να ξεζουμίζεις τους πολίτες σου κατ’ εντολήν παρά από επιλογή και μάλιστα δική τους.

Είχες ένα 61% στα χέρια σου… Αλέξη.

Το μετέφρασες όπως ήθελες.
Το ερμήνευσες σε «ναι».

 Και τώρα… Αλέξη; Μια χαρά τα είπες μέσα στο ευρωκοινοβούλιο. Κι εκείνοι μια χαρά σου είπαν ότι ή θα ταπεινώσεις τον λαό που ψήφισε «όχι» ή θα μας διώξουν από τη γερμανική τους αυτοκρατορία.

 Μια χαρά τα είπες και το εννοώ. Όμως θα τα κάνεις αυτά που είπες;
Θα το πράξεις το δίκιο των ανθρώπων;

Θα πάρεις το ρίσκο να χτίσεις ένα καλύτερο αύριο και να μην αρκεστείς σε μια ξεπέτα του σήμερα;

 Ναι, εντός ευρωζώνης αλλά με αξιοπρέπεια.

 Όταν σε φτύνουν, φεύγεις.
Όσοι απαντούν ειρωνικά «καλά, φάε εσύ αξιοπρέπεια να χορτάσεις», τους προτείνω να τη δοκιμάσουν καμιά φορά.

 Μπορεί και να τους αρέσει η γεύση της, ποτέ δεν ξέρεις.

 Σου λένε… Αλέξη, να υπογράψεις μία συμφωνία «λευκή πετσέτα» και «πάση θυσία», όχι για τους ίδιους που στο λένε, αλλά για τα παιδιά τους.

Την έζησες τη μνημονιακή γενιά των νέων… Αλέξη.

Άνεργη ή διωγμένη.

Συχνά και τα δύο. Η γενιά της απόγνωσης. Πάρε εσύ την ευθύνη των παιδιών. Ξεκίνα να φτιάξεις μια χώρα που ούτε θα τρώει τα παιδιά της, ούτε θα τα διώχνει.

Αντέχεις να το κάνεις;

Μπορείς;

Θες;

Ξέρεις;

Μέχρι που φτάνει το όραμά σου;

 Στο να μείνεις απλώς στην εξουσία ή να προσπαθήσεις να δώσεις μια ευκαιρία σε αυτή τη χώρα και στους ανθρώπους της… Αλέξη;

Σε κατηγορούν… Αλέξη, ότι αν δεν σκύψεις όπως οι υπόλοιποι και δεν θυσιάσεις την εθνική αξιοπρέπεια για ένα νόμισμα, τότε θα στηρίζεις το λόμπι της δραχμής.

Λένε ότι αυτοί που έχουν τα λεφτά τους έξω θα έρθουν και θα αγοράσουν τα πάντα μπιρ παρά. Και πολλοί από αυτούς που το λένε έχουν ήδη τα λεφτά τους έξω.

Άραγε τι φοβούνται;

 Τον ανταγωνισμό μην τυχόν κι αγοράσουν άλλοι τη χώρα πιο φτηνά από τους ίδιους;
Εγώ λέω να έρθουν, λοιπόν.

Απλώς άνοιξε τις παγίδες και να τις στήσεις παντού.
Να μάθουμε κι εμείς βρε αδερφέ ποιο είναι επιτέλους αυτό το λόμπι της δραχμής, ποιοι έχουν τόσα λεφτά έξω, πώς τα έβγαλαν και αν είναι νόμιμα.
Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον να δούμε το πλήθος, το μέγεθος και την εντιμότητα των «επενδυτών» του λόμπι της δραχμής. Νομίζω πως η Εφορία και τα κρατικά ταμεία θα είχαν τεράστια χαρά να τους γνωρίσουν.
Όμως… Αλέξη, αυτά γίνονται μόνο από κάποιον που δεν μπορούν να του προσάψουν κάτι. Είτε στον ίδιο είτε στην κυβέρνησή του.

 Κι εσύ δεν ανήκεις σε αυτή την κατηγορία.

Να, για παράδειγμα, δε μπορείς να επιτρέπεις σε συντρόφους στελεχών σου να διορίζονται στη θέση διευθύνοντα συμβούλου στην ΕΥΔΑΠ.

Ούτε να λείπουν χειρούργοι από δημόσιο νοσοκομείο και να επιτρέπεις στον υπουργό Υγείας να διορίζει τον οδοντίατρο ανιψιό του.

Κατάλαβες… Αλέξη;

Λυπάμαι που δε με βοηθάς να σου έχω εμπιστοσύνη.

Λυπάμαι που κατά πάσα πιθανότητα δεν είσαι αυτός στον οποίο μπορώ να ελπίζω. Λυπάμαι που μάλλον θα γίνεις εξαίρεση στον κανόνα ότι οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν.

 Έναν λαό που σήκωσε κεφάλι μέσα στο βομβαρδισμό της τρομοκρατίας, του αξίζει κάποιος ηγέτης που όταν λέει «όχι» το εννοεί και δεν το ερμηνεύει σε όχι μεν, αλλά… 

[--->]

Τρομοκράτης: Ένα άτομο, ομάδα, ή οργανισμός που χρησιμοποιεί βίαιη δράση, ή απειλεί με βίαιη δράση, ώστε να πετύχει πολιτικούς στόχους

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Τρομοκράτης: Ένα άτομο, ομάδα, ή οργανισμός που χρησιμοποιεί βίαιη δράση, ή απειλεί με βίαιη δράση, ώστε να πετύχει πολιτικούς στόχους

 Ο τίτλος στο δελτίο τύπου είναι απλά ο ορισμός της λέξης τρομοκράτης, όπως αυτός εξηγείται στην αγγλική έκδοση της Wikipedia. Ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κος Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ, παραπονέθηκε σε έντονο ύφος, ότι κάποιοι στην Ελλάδα κατηγορούν τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς, ότι λειτουργούν ως τρομοκράτες.

Εμείς δεν γνωρίζουμε πώς λειτουργούν, όμως θελουμε να παραθέσουμε μερικά στατιστικά στοιχεία, και ας μας απαντήσει ο κος Γιούνκερ για το τι είναι οι θεσμοί που επιβάλουν αυτές τις πολιτικές στον εξαθλιωμένο Ελληνικό λαό, γιατί μάλλον οι λέξεις έχουν χάσει το νόημα τους.

Bάσει στοιχείων του Ινστιτούτου Prolepsis, η μαζική φτωχοποίηση της μεγαλύτερης μερίδας του Ελληνικού λαού οδήγησε:
– 6 στους 10 μαθητές σε 64 σχολεία της Αθήνας αντιμετωπίζουν επισιτιστική ανασφάλεια.
– Το 61% των μαθητών στα παραπάνω σχολεία έχουν ένα γονιό χωρίς δουλειά, ενώ το 17% των οικογενειών δεν είχε κανένα γονιό που να εργάζεται.
– 11% από τα παιδιά είναι ανασφάλιστα και το 7% είχε ζήσει χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα για πάνω από μια βδομάδα κατά το έτος 2014, ενώ το 3% ζούσε ακόμα χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα.
– 406 σχολεία από όλη την Ελλάδα έλαβαν βοήθεια το 2014 για να σιτίσουν τους 61,876 μαθητές τους.
– 1,053 σχολεία έχουν κάνει αίτηση φέτος για να συμπεριληφθούν στο πρόγραμμα «Διατροφή», ώστε να λάβουν σίτιση οι 152,397 μαθητές τους εκ των οποίων σήμερα μόνο οι 15,520 μαθητές σε 150 σχολεία έχουν συμπεριληφθεί.
– 42,727 ερωτηματολόγια συμπληρώθηκαν από γονείς σε 23 νομούς όλης της χώρας και το 54% των οικογενειών αντιμετωπίζει επισιτιστική ανασφάλεια και το 21% πείνα.

Βάσει μελέτης του «Γραφείου Προϋπολογισμού του Κράτους» της Βουλής:
– 3,8 εκατομμύρια Έλληνες ζουν κοντά στο όριο της φτώχειας (432 ευρώ το μήνα ανά άτομο)
– 2,5 εκατομμύρια Έλληνες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας (233 ευρώ το μήνα ανά άτομο, που σημαίνει ακραία φτώχεια)
– Δηλαδή το 58% του Ελληνικού πληθυσμού, 6,3 εκατομμύρια πολίτες, ζουν κοντά ή κάτω από το όριο της φτώχειας.

Αναρωτιόμαστε ο κος Γιούνκερ και οι υπόλοιποι «θεσμοί» της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν γνωρίζουν τα παραπάνω στατιστικά; Δεν γνωρίζουν ότι ασφαλισμένοι και ανασφάλιστοι καρκινοπαθείς έχουν αφεθεί στην τύχη τους; Δεν γνωρίζουν ότι έχουμε υποσιτισμένα βρέφη και παιδιά στην Ελλάδα του 2015; Δεν γνωρίζουν ότι τα δημόσια νοσοκομεία αδυνατούν σε πολλές περιπτώσεις να δώσουν φάρμακα σε ασφαλισμένους όπως οι άποροι; Δεν γνωρίζουν ότι πολλοί πολίτες οδηγούνται στον θάνατο μόνο και μόνο επειδή δεν έχουν να πληρώσουν για την απαραίτητη θεραπεία που έχουν ανάγκη ή για τα φάρμακα τους;

Και εάν τα γνωρίζουν γιατί δεν κάνουν κάτι για να αλλάξει αυτή η κατάσταση και απλά θέλουν να συνεχιστεί η λιτότητα που έχει εξαθλιώσει την πλειοψηφία του Ελληνικού λαού; Ποιον τιμωρούν οι «θεσμοί» με την συνέχιση της λιτότητας και τον αποκλεισμό 3 εκατομμυρίων ανασφάλιστων συμπολιτών μας από το Εθνικό Σύστημα Υγείας, που αυτή την στιγμή που μιλάμε καταρρέει; Δεν γνωρίζει ο κος Γιούνκερ ότι πολλά δημόσια νοσοκομεία αυτή την στιγμή δεν έχουν καν σύριγγες και γάζες, πόσο μάλλον άλλα πιο ακριβά υλικά και φάρμακα;

Πως θέλει ο κος Γιούνκερ να ονομάσουμε αυτούς που υλοποιούν τέτοιες πολιτικές; Φίλους των Ελλήνων, όταν επιτρέπουν να οδηγούνται οι Έλληνες στον αφανισμό;

Κάποιοι στις Βρυξέλες μπορεί πιθανώς να μην θέλουν να ακούγεται η αλήθεια, και σαφώς δεν θέλουν να βλέπουν τα αποτελέσματα των άθλιων πολιτικών που πιέζουν την χώρα μας να επιβάλει. Η αλήθεια όμως δεν μπορεί να κρυφτεί για άλλη μια φορά κάτω από το όμορφο κόκκινο χαλί στο οποίο περπατάνε. Η αλήθεια είναι μπροστά τους. Ή θα κάνουν κάτι ουσιαστικό για να διορθώσουν την κατάσταση – και δεν θεωρούμε ουσιαστική λύση την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας που τελευταία συζητείται – ή θα συνεχίσουν να τιμωρούν τον Ελληνικό λαό.  

Στο χέρι τους είναι να διαλέξουν το τι θέλουν να κάνουν. Η στάση τους όμως θα καταγραφεί ξεκάθαρα στην ιστορία, αλλά και στη μνήμη του Ελληνικού λαού.

(https://www.youtube.com/watch?v=lXV

 

Περισσότερες πληροφορίες για τα στατιστικά που αναφέρουμε θα βρείτε εδώ http://www.mkiellinikou.org/blog/2015/02/19/litotita/

[--->]

Ανέστειλε τις διαπραγματεύσεις όλων των μετοχών η Wall Street

 

To Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης ανακοίνωσε ότι αναστέλλει προσωρινά τη διαπραγμάτευση όλων των μετοχών, χωρίς να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες. Η ανακοίνωση εκδόθηκε στις 18:32 ώρα Ελλάδος.

 Συγκεκριμένα, λίγο μετά 11:30 το πρωί της Τετάρτη στη Νέα Υόρκη, σε όλες τις οθόνες του Χρηματιστηρίου εμφανίστηκε ένα μήνυμα και χωρίς να δοθούν περαιτέρω εξηγήσεις,διακόπηκαν όλες οι διαπραγματεύσεις των μετοχών.

 

Η διακοπή ήρθε εν μέσω ενός μεγάλου selloff στις μετοχές, που πυροδότησε η ραγδαία πτώση των κινεζικών αγορών, αλλά και οι εξελίξεις στο ελληνικό ζήτημα.

 

Αμερικανικά ΜΜΕ κάνουν λόγο για «τεχνικό πρόβλημα», ωστόσο δεν έχει διευκρινιστεί ο λόγος που οδήγησε σε αυτή την κίνηση.

[--->]

Έκτακτη σύσκεψη για την Ελλάδα στον Λευκό Οίκο

ΒΛΕΠΕ:  Joseph Halevi: Η ύφεση είναι παγκόσμια 

Paul Krugman  :  Η Κίνα προσκρούει στο Σινικό Τείχος 

Joseph Halevi:  Η διακριτική γοητεία της οικονομικής κρίσης

Τι υποκρύπτει το τελεσίγραφο του Διευθυντηρίου της Ευρωζώνης προς την Ελλάδα για Grexit

Το δημοψήφισμα της περασμένης Κυριακής που έθετε τους όρους και τις προϋποθέσεις διαπραγμάτευσης της ελληνικής κυβέρνησης για τη νέα συμφωνία, μοιάζει πλέον με… μακρινό παρελθόν, μετά τις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής των χωρών-μελών της ευρωζώνης,  παρότι η συντριπτική υπεροχή του «Όχι» εξακολουθεί να αποτελεί  την πυξίδα των ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων που προοιωνίζονται για τις προσεχείς ημέρες. Με…μακρινό παρελθόν μοιάζουν και οι αποφάσεις του Συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών, τις οποίες μάλιστα φρόντισε να γνωστοποιήσει επίσημα ο ίδιος ο πρόεδρος της Δημοκρατίας κ. Πρ. Παυλόπουλος με επιστολή του στον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου κ. Ντόναλντ Τουσκ.

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες, όπως προκύπτει από την αποκωδικοποίηση των δηλώσεών τους μετά τη Σύνοδο Κορυφής, αποφάσισαν να δείξουν τα δόντια τους προς την ελληνική πλευρά, θέτοντας ευθέως ένα ωμό και απροκάλυπτο τελεσίγραφο: Συμφωνία ως την Κυριακή με βάση ένα νέο σκληρό -όπως όλα δείχνουν-, μνημόνιο ή Grexit.

Για να καταστούν μάλιστα πειστικοί φρόντισαν να συγκαλέσουν για την Κυριακή Σύνοδο Κορυφής των 28 μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης η οποία, είτε θα επικυρώσει και θα χαιρετήσει τη συμφωνία που θα έχει επιτευχθεί στο ενδιάμεσο, είτε θα αναλάβει πρωτοβουλίες για Grexit, φροντίζοντας να διατεθεί στην Ελλάδα και αναγκαία τεχνική και ανθρωπιστική βοήθεια, ώστε να διαχειριστεί την οικονομική χρεοκοπία και την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

The game is over, όπως υποστήριζε εδώ και αρκετές ημέρες ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκή Συμβουλίου κ. Τούσκ για να πάρει την απάντηση από τον Έλληνα πρωθυπουργό κ. Αλέξη Τσίπρα ότι δεν είναι παιχνίδι οι 1,5 εκατ. άνεργοι και τα 3 εκατ. Ελλήνων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας;

Μάλλον όχι, αν και τα περιθώρια ελιγμών για την ελληνική πλευρά περιορίζονται πλέον δραματικά, με δεδομένο ότι οι αποφάσεις θα πρέπει να ληφθούν υπό ένα καθεστώς οικονομικού στραγγαλισμού που έχουν επιβάλει οι δανειστές στη χρηματοδότηση της οικονομίας, με κλειστές τράπεζες και την επιβολή capital controls, που έχουν οδηγήσει τη χώρα στο χείλος του γκρεμού.

Οι Ευρωπαίοι ηγέτες έκριναν ότι τα αποτελέσματα του δημοψηφίσματος της περασμένης Κυριακής αποτελούν ψιλά γράμματα.

Κάλεσαν ως εκ τούτου την Ελλάδα να καταθέσει ως την Πέμπτη αξιόπιστες προτάσεις προκειμένου να μετουσιωθούν σε ένα νέο διετές Μνημόνιο, το οποίο θα συνοδεύει τη νέα δανειακή σύμβαση η οποία θα υπογραφεί αυτή τη φορά με τον Eυρωπαϊκό Mηχανισμό Σταθερότητας (EMS). Η υπαγωγή της χώρας σ΄ αυτόν τον μηχανισμό, υπήρξε πρόταση κατά κύριο λόγο της ελληνικής πλευράς, όπως προκύπτει από σχετική επιστολή του πρωθυπουργού κ. Αλέξη Τσίπρα προς την Κομισιόν, πριν το τελεσίγραφο των δανειστών, το οποίο οδήγησε στο δημοψήφισμα της περασμένης Κυριακής.

Η επιστολή Τσίπρα μάλιστα αποδεχόταν τις διαδικασίες για την συνομολόγηση ενός νέου μνημονίου χωρίς τη συμμετοχή του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, κάτι το οποίο παραμένει στο τραπέζι, όπως έδειξε και η απουσία της επικεφαλής του οργανισμού κυρίας Κριστίν Λαγκάρντ τόσο από τη συνεδρίαση του Eurogroup όσο και από τη Σύνοδο Κορυφής των χωρών της ευρωζώνης.

Ο πρωθυπουργός κ. Αλέξης Τσίπρας δεσμεύθηκε επιπλέον ότι θα στείλει άμεσα νέα επιστολή-αίτημα - πληροφορίες αναφέρουν ότι ήδη εστάλη-, για την υπαγωγή στον EMS σύμφωνα και με την απόφαση του Eurogroup ώστε να ξεκινήσουν οι σχετικές διαδικασίες, οι οποίες όπως είπε κυρία Άνγκελα Μέρκελ θα πρέπει να εγκριθούν μεταξύ των άλλων και από τα Κοινοβούλια ορισμένων –όχι όλων-, χωρών της ευρωζώνης συμπεριλαμβανομένης και της Γερμανίας.

Ο κ. Τσιπρας δεσμεύθηκε ακόμη ότι θα καταθέσει νέες προτάσεις σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα που αποφασίσθηκε στο Eurogroup, δηλαδή ως την Πέμπτη, προσθέτοντας ωστόσο ότι στόχος είναι «μια συμφωνία κοινωνικά βιώσιμη για Ελλάδα και ευρωζώνη», η οποία θα προβλέπει «με επαρκή κάλυψη των χρηματοδοτικών αναγκών, ισχυρό επενδυτικό πακέτο και έναρξη της συζήτησης για την αναδιάρθρωση του χρέους». «Η ελληνική πλευρά θα συνεχίσει την προσπάθεια έχοντας ως όπλο την ετυμηγορία του ελληνικού λαού που ήταν σαφής: Προοπτική εξόδου από την κρίση», κατέληξε ο Έλληνας πρωθυπουργός.

Στόχος της ελληνικής πλευράς, όπως επισημαίνεται σαφώς στο non paper του Μεγάρου Μαξίμου και άφησε να εννοηθεί ο νέος υπουργός Οικονομικών κ. Ευκλείδης Τσακαλώτος σε δηλώσεις του μετά το Eurogroup, ήταν «να υπάρξει ρύθμιση μέχρι το τέλος το μήνα- χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν «ακούμε» και άλλες προτάσεις σύντομου χρόνου-, προκειμένου στο διάστημα αυτό να προετοιμαστεί η «μεγάλη βιώσιμη συμφωνία»».

Η ρύθμιση αυτή που κατατέθηκε με στόχο να επιλυθεί το πιεστικό χρηματοδοτικό πρόβλημα της Ελλάδας με την εξασφάλιση ενός δανείου ύψους περίπου 7 δις. ευρώ. Αν και η πρόταση αυτή επισήμως απορρίφθηκε- όπως ήταν εξάλλου αναμενόμενο καθώς το καταστατικό του EMS για τη χρηματοδότηση δεν προβλέπει «κατάτμηση συμφωνίας» ή «ενδιάμεση συμφωνία» ή «συμφωνία-γέφυρα»-,  οι Ευρωπαίοι ηγέτες δεσμεύθηκαν ωστόσο ότι θα βρεθεί κάποια λύση στην περίπτωση βεβαίως που υπάρξει συμφωνία για το νέο Μνημόνιο.

Με αυτή τη «ντρίπλα» η ελληνική πλευρά επεδίωκε συγκεκριμένα να ανοίξουν τάχιστα οι τράπεζες και να καλυφθούν οι δανειακές υποχρεώσεις της χώρας στο διάστημα μέχρι να ανοίξει η κάνουλα του ΕSM. Μόνο για τον Ιούνιο οι ανάγκες είναι άνω των 6 δις (για την ΕΚΤ είναι 3,5 δις ευρώ και για το ΔΝΤ 2 δις ευρώ). Η χρηματοδότηση αυτή μπορεί να δοθεί από την ΕΚΤ (αύξηση του ELA, αύξηση του ορίου εντόκων γραμματίων και άλλες πηγές). 

Προϋπόθεση ωστόσο είναι να δοθεί άμεσα πράσινο φως από τα θεσμικά όργανα της ευρωζώνης προς την ΕΚΤ προκειμένου να αποτραπεί «ατύχημα» στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα.

Η ελληνική κυβέρνηση μάλιστα έναντι αυτής της στήριξης  ήταν πρόθυμη να αναλάβει την υποχρέωση να προχωρήσει τις επόμενες ημέρες σε νομοθετικές ρυθμίσεις για μέτρα που θα ζητήσει η πλευρά των εταίρων ως κίνηση καλής θέλησης.

Παρά ταύτα, οι Ευρωπαίοι επιμένουν σε συμφωνία «πακέτο» με νέο σκληρό Μνημόνιο. Κι αυτό για να κρατούν στα χέρια τους τη θηλιά της χρηματοδότησης της χώρας, η οποία, έτσι κι αλλιώς, απειλείται από οικονομική ασφυξία και να την χρησιμοποιούν ως μέσο πίεσης.

Οι δύο πλευρές, κατά τ΄ άλλα, έχουν συμφωνήσει για τη χρονική διάρκεια του νέου Μνημονίου, το οποίο θα είναι δύο ή τρία χρόνια, πράγμα που θα εξαρτηθεί από τα μέτρα δημοσιονομικής προσαρμογής που θα ληφθούν. Ο κ. Ζαν Κλοντ Γιούνκερ άφησε ανοιχτό και το θέμα του χρέους δηλώνοντας ότι θα μπορούσε να γίνει κάποια συζήτηση τον Οκτώβριο, όταν θα υπάρχει σαφής εικόνα για την πορεία υλοποίησης των νέων μέτρων.

Το «κλειδί», μ΄ άλλα λόγια, είναι στα νέα μέτρα τα οποία θα προτείνει η ελληνική πλευρά και θα εγκρίνουν οι δανειστές, προκειμένου να ενταχθούν σε ένα αυστηρό δημοσιονομικό πρόγραμμα και ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων στο πλαίσιο της «κοινωνικά δίκαιης και οικονομικά βιώσιμης λύσης» που προτείνει η Ελλάδα ή του νέου Μνημονίου που ζητούν οι εταίροι.
«Περιμένουμε λεπτομερείς προτάσεις από την Ελλάδα. Η Ελλάδα πρέπει να καταθέσει την πλήρη πρότασή της την Πέμπτη, για να γίνουν οι αξιολογήσεις.

 Μιλάμε για ένα πρόγραμμα το οποίο είναι πολύ πιο μακρόπνοο από αυτό που συζητήσαμε πριν από δέκα ημέρες», είπε η Γερμανίδα καγκελάριος κυρία Άνγκελα Μέρκελ, προϊδεάζοντας για το νέο Μνημόνιο και για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία περι των προθέσεων του Βερολίνου πρόσθεσε ότι «έχουμε όλοι μερίδιο στην εθνική κυριαρχία, δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο της Ελλάδας», αφήνοντας σαφείς αιχμές για την ετυμηγορία του ελληνικού λαού στο δημοψήφισμα της περασμένης Κυριακής.

Ο στόχος του Διευθυντηρίου της Ευρωζώνης για το «στραπατσάρισμα» της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ μέσω ενός ειδεχθούς Μνημονίου αυτή τη φορά και σκληρών και ανάλγητων μέτρων, παραμένει μετά και τη ματαίωση των σχεδίων του για την ανατροπή της στην οποία οδήγησε  η συντριπτική υπεροχή του «Όχι» την περασμένη Κυριακή.
[--->]