Διαβάζοντας την Ιστορία (2)

Η αναφορά σε ιστορικά γεγονότα γίνεται απλά για να μάθουμε πως εξελίχθηκαν και πως κατέληξαν. Δεν υπάρχει κατά την άποψή μου άμεση διδαχή από την μελέτη της Ιστορίας. Για πολλού λόγους που η ανάλυσή τους δεν είναι του παρόντος. Όμως αποτελεί το μοναδικό υπαρκτό εργαστήρι στο οποίο μπορούμε σε κρίσιμες στιγμές να ανατρέψουμε στην προσπάθειά μας να σχεδιάσουμε τη δράση μας.

Το 1929 ξεσπά η κρίση στις ΗΠΑ και δημιουργεί στην Ελλάδα ένα αίσθημα φόβου για τη δυνατότητα της χώρας να ξεπεράσει αλώβητη μια τέτοια οικονομική λαίλαπα. Τα πράγματα χειροτερεύουν με την εγκατάλειψη του κανόνα χρυσού από τη Μ. Βρετανία (20.09.1931).

Η εγκατάλειψη του χρυσού από τη Μ. Βρετανία  και η υποτίμηση της λίρας είχαν σαν αποτέλεσμα να πέσει το κάλυμμα της ΤτΕ από το 48% στο 41,2% ενώ παράλληλα μειωνόταν κάπως και το βάρος του Δημόσιου Χρέους. Η δραχμή διατήρησε τη μετατρεψιμότητα της σε χρυσό στην τιμή 1 δολάριο = 77 δρχ., ενώ με τα Ν. Δ στις 28/9 και 8/10/1931 η αγοραπωλησία χρυσού και συναλλάγματος γινόταν μονοπώλιο της ΤτΕ και ειδική επιτροπή θα αποφάσιζε για χορηγήσεις συναλλάγματος στο εξωτερικό. 

 

Προσπαθώντας να περιορίσει τη δυνατότητα των εμπορικών τραπεζών να κερδοσκοπούν, κάτι που σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις έκαναν αδιάκοπα, το κράτος με το άρθρο 14 του Ν. 5076/31 υποχρέωσε όλες τις τράπεζες να κρατούν το 12% των καταθέσεων όψεως και ταμιευτηρίου στα ταμεία τους. Αυτή η πρώτη εφαρμογή του μέτρου των υποχρεωτικών ταμειακών διαθεσίμων στην Ελλάδα, που σκοπό είχε να ελέγξει την ρευστότητα των εμπορικών τραπεζών και να ενισχύσει τον ρόλο της ΤτΕ στο τραπεζικό σύστημα, προκάλεσε την αντίδραση ιδίως της ΕΤΕ. Η κερδοσκοπία επιτέθηκε, ενώ η Ένωση Ελληνικών Τραπεζών έφθασε στο σημείο να καλέσει μέχρι και ξένο εμπειρογνώμονα για να γνωμοδοτήσει κατά του συγκεκριμένου μέτρου[1].

Η περίοδος από τον Ιανουάριο μέχρι τον Μάρτιο του 1932 αποτέλεσε το δεύτερο στάδιο της οικονομικής κρίσης, κατά το οποίο οι αρχές διερεύνησαν τις δυνατότητες αρωγής από το εξωτερικό. Τον Ιανουάριο του 1932 το κάλυμμα της ΤτΕ πέφτει κάτω από το 40%. Η κυβέρνηση αναστέλλει την ισχύ της αντίστοιχης διάταξης στο καταστατικό της ΤτΕ.

 

 Η προσπάθεια της κυβέρνησης να βρει βοήθεια περιστράφηκε γύρω από δύο αποστολές: την επίσκεψη του Βενιζέλου τον Ιανουάριο στα κράτη τα οποία εκπροσωπούνταν στον ΔΟΕ και λίγο αργότερα την αποστολή του Νημάγιερ στην Αθήνα[2]. Στα μέσα Ιανουαρίου ο Βενιζέλος άρχισε τις διαδοχικές επισκέψεις πρώτα στη Ρώμη και στη συνέχεια στο Παρίσι και στο Λονδίνο. Είχε συνομιλίες με τους πρωθυπουργούς και τους υπουργούς εξωτερικών των χωρών αυτών. 

 

Εκτός από την έκθεση των οικονομικών προβλημάτων το αίτημα της ελληνικής κυβέρνησης ήταν το ακόλουθο: «να ανασταλεί επί μια πενταετία η καταβολή χρεολυσίων για τα χρέη που διαχειριζόταν ο ΔΟΕ και, επιπλέον, να της παρασχεθεί νέο δάνειο ύψους 50 εκατομμυρίων δολαρίων τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Προειδοποίησε τις ξένες κυβερνήσεις πως, αν δεν εξασφάλιζε βοήθεια, η Ελλάδα θα αναγκαζόταν να εγκαταλείψει τον κανόνα χρυσού και θα βυθιζόταν στον πληθωρισμό και την κοινωνική αναταραχή»[3].

 

Οι δυνάμεις του ΔΟΕ έδειξαν σαφή απροθυμία να αναμειχθούν. Με τη σύμφωνη γνώμη του Νημάγιερ που εν τω μεταξύ είχε επισκεφθεί την Αθήνα ως αποσταλμένος της ΔΕ και είχε συντάξει σχετική έκθεση,  τέθηκε το ζήτημα από την κυβέρνηση στην ΔΕ της ΚτΕ ζητώντας πενταετή αναστολή χρεολυσίων και νέο δάνειο 50 εκατ. δολαρίων αποπληρωτέον σε 4 χρόνια.

 

Σκοπός του δανείου θα ήταν η αποπεράτωση των παραγωγικών έργων, η συνέχιση της εξυπηρέτησης των εξωτερικών δανείων και η αποτροπή της δημοσιονομικής κρίσης του κράτους. Ο Βενιζέλος εδήλωνε : «Δεν είναι ηθικώς επιτετραμμένον να δεχθώμεν ανεπαρκή επικουρίαν, η οποία δεν ημπορεί να μας σώση». Προσδιορίζων δε σαφέστερον τι εθεώρει «ανεπαρκή επικουρίαν», εις δηλώσεις του γενομένας διαρκούσης της εκτάτου συνόδου του Συμβουλίου της ΚΤΕ,ο Ελ. Βενιζέλος έλεγεν ότι και η χορήγησις του δανείου των 50 εκατομμυρίων δολαρίων, χωρίς την πενταετή αναστολήν της υπηρεσίας εξωτερικών δανείων, δεν θα εβοήθει την Ελλάδα, διότι το δάνειον θα διετίθετο δια την πληρωμήν των τοκοχρεωλυσίων και όχι δια παραγωγικάς τοποθετήσεις[4].

 

 Η φορολογική επιβάρυνση από το δημόσιο χρέος έφτασε το 1932 τα 3375 εκατ. χάρτινες δρχ., δηλ. το 43% των τακτικών εσόδων του προϋπολογισμού για εκείνο το έτος[5].

 

Παρά τις έντονες διπλωματικές προσπάθειες, την ευνοϊκή αν και όχι ταυτόσημη με τις ελληνικές απόψεις εισήγηση του εμπειρογνώμονα της ΚτΕ Sir Otto Niemeyer και το προσωπικό ταξίδι του Βενιζέλου στη Γενεύη για την άσκηση πίεσης, η ΚτΕ δεν ανταποκρίθηκε, καθώς η παγκόσμια κρίση, είχε αποδιαρθρώσει τις διεθνείς οικονομικές σχέσεις.

 

Το Συμβούλιο της ΚΤΕ συνήλθε σε έκτακτη σύνοδο, δια την εξέτασιν του θέματος παροχής βοηθείας εις την Ελλάδα, Αυστρία, Ουγγαρία και Βουλγαρία την 12^η Απριλίου. Οι αποτελούντες το Συμβούλιο, του οποίου προήδρευε ο Γάλλος αντιπρόσωπος Πωλ Μπονκούρ, ήταν απασχολημένοι με άλλα ζητήματα, ώστε να τους μείνει καιρός να ενδιαφερθούν σοβαρά με τα αιτήματα βοήθειας των μικρών κρατών. 

Η Γαλλία ευρίσκετο εις τας παραμονάς εκλογών. Η Ιαπωνία είχε αρχίσει την εξόρμισήν της δια την κατάκτηση της Κίνας. Η Μεγάλη Βρετανία μόλις συνήρχετο από την ιδικήν της οικονομική περιπέτεια. Η Ιταλία δεν ήταν σε θέση να δώσει βοήθεια. Επί πλέον, τις Μεγάλες Δυνάμεις απασχολούσε η εξέλιξη της καταστάσεως στη Γερμανία.

 Η απόφαση του Συμβουλίου ήταν δυσμενής για την Ελλάδα. Εδέχετο ότι το θέμα της αναστολής των τοκοχρεωλυσίων έπρεπε να αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης μεταξύ ελληνικής κυβέρνησης και των ξένων ομολογιούχων. Περί δανείου ούτε λέξη. Περί αναστολής των τοκοχρεολυσίων ούτε λέξη[6]                   

Αξιοσημείωτο είναι ότι και η Ελλάδα ακολούθησε τον Ιανουάριο του 1932 την πολιτική των άλλων χωρών και μείωσε κατά 6% τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων για να διαλαλήσει προς τους φιλελεύθερους εταίρους της την επιθυμία της να συμμορφωθεί προς τα διεθνώς κρατούντα[7].

 

Η άρνηση της ΚτΕ να χορηγήσει νέο δάνειο στην Ελλάδα που θα επέτρεπε τη συνέχιση της ίδιας πολιτικής, ανάγκασε την ελληνική κυβέρνηση να αναλάβει τις συνέπειες. Στις 26/4/1932 κηρύχτηκε χρεοστάσιο, και ακολούθησε μια σειρά μέτρων που έφεραν τη σφραγίδα του Κ. Βαρβαρέσου ο οποίος ανέλαβε υπουργός Οικονομικών στις 21/4/1932[8].

 

Με το νόμο 5422/26/4/32, που συμπληρώθηκε με τον 5522/17/6/32, έγινε άρση της σταθεροποίησης και επαναφέρθηκε η αναγκαστική κυκλοφορία. Με τα Ν.Δ. της 14/7/32 και της 24/7/32 ήρθη η υποχρέωση της ΤτΕ για την εξαργύρωση των τραπεζογραμματίων χρυσής βάσης. 

Τέλος, με τον Ν. 5/5/32 «περί προσωρινής ρυθμίσεως ζητημάτων δημοσίου χρέους», επετράπη στον υπουργό Οικονομικών να αναστείλει με απόφαση του μερικά ή ολοκληρωτικά τόκους και χρεολύσια δανείων, ενώ με το αναγκαστικό διάταγμα της 24/6/32 μετατρέπονται σε δραχμές οι οφειλές του κράτους σε ξένο νόμισμα ή συνάλλαγμα.[9] 

 

Ο Βαρβαρέσος προχώρησε και σε διαπραγματεύσεις με τους ξένους ομολογιούχους, καταλήγοντας στη λεγόμενη «συμφωνία Βαρβαρέσου», η οποία προέβλεπε την αποπληρωμή των ξένων δανειστών με αρχική δόση το 30% του οφειλόμενου ποσού. Μιλώντας στη Βουλή, στις 20/5/32, αναφέρθηκε στην ανάγκη να ενσωματωθούν στον προϋπολογισμό τα δημόσια έργα που γίνονταν μέχρι τότε με δάνεια, κάτι που επέβαλε τη διενέργεια οικονομιών και τις περικοπές χρεολυσίων και τόκων[10]. 

ΥΓ.

Όπως ανέφερα στην αρχή, όποια  ομοιότητα με τη σημερινή  κατάσταση μπορεί να συναχθεί,  αποτελεί απλή εκτίμηση και τίποτε περισσότερο.   

---

[1] Πρόκειται για τον καθηγητή του Πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης Wilhelm Kalveram.

[2] M. Mazower, Η Ελλάδα και η οικονομική κρίση του Μεσοπολέμου, ΜΙΕΤ 2009,σ.216.

[3] Οπ.π σ.216.

[4] Γ. Δαφνής, Η Ελλάς μεταξύ των δύο πολέμων 1923-1940, Κάκτος 1997, σ.540-1.

[5] Βλ. Μ. Ψαλιδόπουλο: Η κρίση του 1929 και οι Έλληνες οικονομολόγοι, Αθήνα 1989, σελ. 89.

[6] Γ. Δαφνής, Η Ελλάς μεταξύ των δύο πολέμων 1923-1940, Κάκτος 1997, σ.541-2.

[7] Ομοίως, σελ. 89-90.

[8] Ομοίως, σελ. 71. Θα πρέπει να σημειωθεί παράλληλα ότι : την ίδια πάνω κάτω περίοδο έχουμε σειρά αθετήσεων υποχρεώσεων σε χώρες της Λατινικής Αμερικής και Ευρώπης. Οι πρώτες αθετήσεις υποχρεώσεων προέκυψαν στη Λατινική Αμερική, η Βολιβία άφησε το νόμισμά της να διολισθήσει έναντι του χρυσού τον Οκτώβριο του 1930 και τον Ιανουάριο του 1931 δεν εκπλήρωσε τις δανειακές υποχρεώσεις της. Το Περού ακολούθησε το Μάρτιο, η Χιλή τον Ιούλιο , η Βραζιλία και η Κολομβία τον Οκτώβρη. Στη συνέχεια επήλθαν οι αθετήσεις πληρωμών των χωρών της Κ. Ευρώπης : έλεγχος του συναλλάγματος στην Αυστρία, την Ουγγαρία και τη Γερμανία το 1931 και αθετήσεις υποχρεώσεων από την Ουγγαρία , τη Γιουγκοσλαβία και την Ελλάδα το 1932 και από την Αυστρία και τη Γερμανία το 1933.

[9] Τον  Μάιο του 1932 η ελληνική κυβέρνηση θα αναστείλει τη χρεολυτική εξυπηρέτηση των μέχρι το 1931 συναφθέντων δανείων σε ξένο νόμισμα .  Για την καταβολή των τόκων μέχρι και το 1941 έχουμε τέσσερις συμφωνίες που προέβλεπαν την καταβολή από το 27,5% έως το 40,0% των ετησίων τόκων. Τον Ιούνιο του ιδίου έτους θα αναστείλει  την χρεολυτική εξυπηρέτηση των δανείων σε δραχμές  και θα συνεχίσει να καταβάλει το 75,0% των ετήσιων τόκων. (Βλ. Α. Ηλιαδάκης όπ.π. σ.319.σημ.213).

[10] Ομοίως, σελ. 71. 

[--->]

Με υπογραφή Τσιρώνη «ξεγυμνώνουν» το δάσος

  

Συντάκτης: Χαρά Τζαναβάρα, Ντίνα Δασκαλοπούλου

Με την άδεια του υπουργείου Περιβάλλοντος θα συνεχιστεί η υλοτόμηση και αποψίλωση έκτασης 300 στρεμμάτων στην περιοχή Καρατζά Χαλκιδικής, που προορίζεται για μελλοντική εναπόθεση παραπροϊόντων εξόρυξης από τις Σκουριές. Πριν από λίγες ημέρες, το υπουργείο είχε ζητήσει από το δασαρχείο να κάνει έλεγχο στον φάκελο με τα πρωτόκολλα υλοτόμησης και να διακοπούν οι εργασίες έως την ολοκλήρωσή του. Αργά χθες το βράδυ το υπουργείο εξέδωσε ανακοίνωση, στην οποία αναφέρεται ότι ο έλεγχος ολοκληρώθηκε με διαπίστωση της νομιμότητας και καταλήγει ότι «κατόπιν τούτου θα εφαρμοστεί ο νόμος».

Ρωμανιάς: Εάν εφαρμόζαμε τις δεσμεύσεις οι συντάξεις θα είχαν ήδη μειωθεί κατά 8%

«Εμείς δεν εφαρμόσαμε αυτά που λέει η αναλογιστική μελέτη, δεν μειώσαμε τις επικουρικές και δεν θα ακολουθήσουμε τη δέσμευση να εξαρτώνται οι συντάξεις από το δημόσιο χρέος» είπε ο Γιώργος Ρωμανιάς.

Ο γενικός γραμματέας Κοινωνικών Ασφαλίσεων, μιλώντας στην πρωινή εκπομπή του Mega, τόνισε ότι οι συνταξιούχοι έχουν ήδη όφελος επειδή εμείς δεν δεχόμαστε τα αποτελέσματα της αναλογιστικής μελέτης.

Εάν εφαρμόζαμε τις δεσμεύσεις της προηγούμενης κυβέρνησης οι συντάξεις θα έπρεπε να είχαν μειωθεί ήδη κατά 8% είπε ο Γ. Ρωμανιάς.

«Υπάρχει πίεση» και δεν είναι νέο ότι είμαστε σε οικονομική ασφυξία είπε ο Γιώργος Ρωμανιάς μιλώντας για το ζήτημα των ρέπος και τα διαθέσιμα των ασφαλιστικών ταμείων.
Τα ταμεία δεν έχουν κανένα πρόβλημα ρευστότητας πρόσθεσε και επισήμανε ότι οι συντάξεις μπορούν να πληρώνονται οι συντάξεις και το 2017.

[--->]

Βλαντίμιρ Βισότσκι,ο βάρδος

Οι κασέτες με τα τραγούδια του Βισότσκι ανταλλάσσονταν κρυφά τις μέρες της Σοβιετικής Ένωσης, ωστόσο, ακούγονταν  σε κάθε σπίτι σ’ ολόκληρη τη χώρα. Σήμερα, ο Βισότσκι εξακολουθεί να συγκινεί ακόμα και τους νέους.

O Βλαντίμιρ Σεμιόνοβιτς Βισότσκι  (25 Ιανουαρίου, 1938 - 25 Ιουλίου του 1980) υπήρξε  Ρώσος τραγουδιστής, τραγουδοποιός, ποιητής και ηθοποιός το έργο του οποίου έχει μια τεράστια και διαρκή επίδραση στη ρωσική κουλτούρα. Αν και το έργο του αγνοήθηκε από το επίσημο σοβιετικό πολιτιστικό καθεστώς, ωστόσο ο Βισότσκι υπήρξε πολύ δημοφιλής όσο ζούσε,αλλά και σήμερα ασκεί σημαντική επιρροή σε πολλούς  δημοφιλείς τραγουδιστές και ηθοποιούς της Ρωσίας.

Τα τραγούδια πάνω από 600 – μιλούσαν για ότι μπορεί  να φανταστεί κανείς.Τα πρώτα του τραγούδια μιλούσαν για τους παράνομους.. Αναφέρονταν είτε στην ζωή των ποινικών, την πορνεία, και τους αλκοολικούς, είτε στη ζωή στα γκούλαγκ.
Ο Βισότσκι σιγά-σιγά ωρίμασε και άρχισε να γράφει πιο σοβαρά τραγούδια, ειδικά  σατιρικά και αριστοτεχνικές  παρωδίες.Ενδεικτικοί είναι οι τίτλοι μερικών από αυτά: «Γράμμα των εργατών ενός εργοστασίου στο Ταμπόφ προς Κινέζους ηγέτες», «Διάλεξη για τη σύγχρονη επιστήμη», «Πρωινή γυμναστική», «Για τον Τζέημς Μποντ», «Γι’ αυτούς που πάνε στο εξωτερικό και επιστρέφουν», «Στις μπιραρίες ξημεροβραδιαζόμουν», «Διάλογος στο τραμ», και τόσα άλλα. Πολλά από αυτά τα τραγούδια μιλούσαν για τον πόλεμο, όχι για να τον εξυμνήσουν , αλλά  για να περάσουν στον ακροατή  τα συναισθήματα των ατόμων που έζησαν ακραίες καταστάσεις, απειλητικές για τη ζωή τους. 

Των ανθρώπων που δεν γνώρισαν όρια και είναι έτοιμoι να τραβήξουν μέχρι το τέλος.Αν πρόκειται για αγάπη, ως το θάνατο.Αν πρόκειται για πόλεμο, ως τη νίκη.
 Αν είναι για μεθύσι, τότε ως το παραλήρημα.Το στυλ του Βισότσκι έχει τις ρίζες του στα παραδοσιακά ρωσικά νοσταλγικά, τσιγγάνικα, στα τραγούδια του δρόμου και της “αλητείας”. Ορισμένα θυμίζουν το γαλλικό chanson, όπως τον Ζωρζ Μπρασέν.

Οι στίχοι τους συνδυάζονται με μια πάλλουσα ως τα άκρα ενέργεια και τη μοναδική βραχνή χροιά της φωνής του. Τα πρώτα τραγούδια, άρχισε να τα γράφει στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Ήταν και η εποχή που άρχιζαν να εμφανίζονται στην ΕΣΣΔ τα μαγνητόφωνα μπομπίνας. Τα τραγούδια του Βισότσκι από συναυλίες σε διαμερίσματα και υπόγεια αντιγράφονταν και περνούσαν από τον έναν στον άλλο. Μέσα σε ελάχιστα χρόνια έγινε γνωστός σε ολόκληρη τη χώρα, χωρίς να έχει παιχτεί ούτε μια φορά στο ραδιόφωνο.
 
Η ποιότητα των εγγραφών ήταν φρικτή, επειδή η κάθε διαδοχική αντιγραφή πρόσθετε θορύβους και παραμορφώσεις. Όμως η βραχνή φωνή του Βισότσκι και η συχνά ελαττωματική κιθάρα του έφταναν ως τον ακροατή παρόλα τα προβλήματα της ηχογράφησης, και για πολλούς τότε ήταν κάτι σαν ανάσα φρέσκου αέρα.
 
Όλα σχεδόν τα τραγούδια του Βισότσκι είναι σε πρώτο πρόσωπο,αν και ο ίδιος δεν είναι σχεδόν ποτέ ο αφηγητής. Όταν τραγουδά τραγούδια των ποινικών, χρησιμοποιεί την προφορά και την αργκώ του κλέφτη της Μόσχας, και όταν τραγουδά τα τραγούδια του πολέμου, τα τραγουδά από τη σκοπιά του στρατιώτη. Αυτό δημιούργησε κάποια σύγχυση ως προς το παρελθόν του Βισότσκι, ειδικά τα πρώτα χρόνια, όταν με δυσκολία μάθαινες κάτι για το άτομο του. 
Χρησιμοποιώντας το υποκριτικό του ταλέντο του, ο ποιητής έπαιζε τόσο καλά το ρόλο του ώστε, πολλοί από τους θαυμαστές του πίστευαν ότι ήταν, πράγματι,  εγκληματίας ή βετεράνος  πολέμου.

Ο πατέρας του Βισότσκι έλεγε ότι «όσοι είχαν πάρει μέρος στον πόλεμο πίστευαν ότι ο συνθέτης αυτών των τραγουδιών ήταν ένας από αυτούς, σαν να είχε συμμετάσχει στον πόλεμο μαζί τους». Το ίδιο θα μπορούσαν να πουν και οι ορειβάτες. Σε πολλές περιπτώσεις, ο Βισότσκι έστελνε φωτογραφίες με τάφους ορειβατών όπου στις επιτύμβιες στήλες ήταν χαραγμένα αποσπάσματα  από στίχους του.

«Όταν απήγγειλα ποίηση στην ηλικία των 6 ετών, φίλοι των γονιών μου είπαν ότι είχα τη φωνή ενός πραγματικού μέθυσου. Έτσι ήταν πάντα, εγώ δεν έκανα κάτι, δεν το ζόρισα ποτέ. Οι μιμητές μου, όμως, ανέλαβαν ένα πολύ δύσκολο έργο…». Θυμήθηκε ακόμη την πρώτη του ηχογράφιση, όταν ήταν ηθοποιός στο θέατρο Ταγκάνκα της Μόσχας: «Ήμουν μαζί με μια ομάδα φίλων ερμηνευτών, κι ένας από αυτούς ήθελε να με ηχογραφήσει, οπωσδήποτε, και το ‘κανε. Μετά η κασέτα άρχισε να κάνει τον γύρο του κόσμου». Τα τραγούδια του Βισότσκι ποτέ δεν κυκλοφόρησαν επισήμως στη Σοβιετική Ένωση, επισήμως αναγνωριζόταν μόνον ως ηθοποιός του θεάτρου και του κινηματογράφου. 

Στη θεατρική σκηνή, παρουσίασε μια ανατρεπτική ερμηνεία στον Άμλετ του Σαίξπηρ-φορώντας πουλόβερ- και στη μεγάλη οθόνη άφησε εποχή με το έργο:«Το σημείο συνάντησης δεν αλλάζει» 1979.

Ο Βισότσκι  έδινε παραστάσεις όπου και όποτε μπορούσε - στο θέατρο (όπου και εργάστηκε), σε πανεπιστήμια, σε ιδιωτικά διαμερίσματα, σε επαρχιακά σωματεία,  και στην ύπαιθρο. Δεν ήταν κάτι ασυνήθιστο για αυτόν να δίνει πολλές συναυλίες σε μία ημέρα. 

Συνήθιζε να κοιμάται λίγο, και να χρησιμοποιεί τις βραδινές ώρες για να γράψει. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του, κατάφερε να δώσει παραστάσεις έξω από την ΕΣΣΔ και έδωσε συναυλίες στο Παρίσι, στο Τορόντο και στη Νέα Υόρκη.
 
Πλην κάποιων εξαιρέσεων, δεν του επιτράπηκε να ηχογραφήσει τα τραγούδια του στην εταιρεία "Melodiya", η οποία είχε το μονοπώλιο στη Σοβιετική μουσική βιομηχανία. Τα τραγούδια του κυκλοφορούσαν χέρι με χέρι από τους θαυμαστές του, σε αρκετά χαμηλής ποιότητας ηχογραφήσεις σε δίσκους βινυλίου και μαγνητοταινίες. Και τι έγινε; «Ακόμα και χωρίς αφίσες και φυλλάδια, όλοι γνώριζαν πότε και πού σε ποιο υπόγειο θα γίνει η επόμενη συναυλία του» λέει ο ηθοποιός Σεργκέι Μπεζρούκοβ, που τον υποδύεται στην ταινία «Βισότσκι. Σ΄ευχαριστούμε που είσαι ζωντανός» (2011). Όλα τα κείμενά του δημοσιεύτηκαν μετά το θάνατο του, εκτός από ένα ποίημα που τυπώθηκε το 1975 κι εκείνο ήταν παραμορφωμένο από την λογοκρισία. Όμως το στιχουργικό του έργο στη διάρκεια δύο δεκαετιών ήταν - και παραμένει και σήμερα - ένα κομμάτι που αναδίδει ατμούς συνείδησης (Βλαντίμιρ Νόβικοφ) .
 
Κάθε χρόνο την ημέρα των γενεθλίων του Βισότσκι, γίνονται φεστιβάλ σε όλη τη Ρωσία και σε πολλές κοινότητες σε όλο τον κόσμο, ειδικά στην Ευρώπη. Ο  Βισότσκι για τους Ρώσους είναι ότι ο Μπομπ Ντίλαν  για την Αμερική.

Ο δίσκος είναι από τις τελευταίες παραστάσεις του Βισότσκι κατά την επίσκεψή του στη Σόφια. Ο αυθορμητισμός, η πυκνότητα του κειμένου  και η όλη ατμόσφαιρα της ηχογράφησης μας δίνει την ευκαιρία να βιώσουμε τη χαρά της άμεσης επαφής με τον ποιητή, τον ηθοποιό, το μουσικό Βλαντίμιρ Βισότσκι.
 
Το άλμπουμ  κυκλοφόρησε το 1981 από την ετικέτα Balkanton.

1. Song about the pilot 05:05
2. Yellow lights rush into my dream 05:04
3. About the battle in the air 03:07
4. The visit of the muse or song about the plagiarist 02:31
5. Wild boar hunt 02:43
6. Incident on the road 02:57
7. At the start – the four leaders or who is running for what ? 04:51
8. What a thing, what a thing ! 02:35
9. Dialogue in front of the television set 04:11


Vladimir Visotsky · Владимир Высоцкий – Self-Portrait · Автопортрєт (1981)

(320 kbps, cover art included)

ΠΗΓΕΣ :
 http://zerosounds.blogspot.gr/


http://www.e-dromos.gr/%CE%BA%CE%AC%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BD%CE%B1-%CF%80%CF%81%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%84%CE%AD%CF%88%CE%B5%CE%B9-%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%82-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%84%CE%AD%CF%82/

http://gr.rbth.com/arts/2013/01/26/bisotski_o_athanato_roso_trobadoyro_19559.html
http://pegas1.eu/metafrasis/visotski.html
http://www.mouzenidis.gr/news/2013-10-29/vladimir-visotski-o-gnisios-rosos-tragoudistis

Ο Συριζα αποκαλύπτει την Ευρώπη

της  Luciana Castellina

Η αντιπαράθεση μεταξύ Αθήνας και  Βρυξελλών είναι πολύ σκληρή, αλλά ζωτικής σημασίας. Για την Ελλάδα και για όλους εμάς που θέλουμε μια άλλη Ευρώπη. Επιτέλους, το μεγάλο ερώτημα τι σημαίνει ότι είμαστε μια κοινότητα,  τέθηκε επί τάπητος και  δεν μπορεί πλέον να μένει άλλο κρυμμένο.

«Θα τους κάνουμε να το πληρώσουν». Σε αυτή την φράση, που η εξιστόρηση όσων συνέβησαν στην τελευταία συνεδρίαση του Eurogroup μας παραπέμπει, βρίσκεται όλη η ουσία του «ελληνικού ζητήματος». Πέρα από το όποιο ζήτημα ουσίας είναι προφανές ότι στις Βρυξέλλες παίζετε ένα πολιτικό παιχνίδι υψίστης σημασίας και ότι αυτό μας αφορά : πρέπει να τιμωρηθεί αυτός που, για πρώτη φορά στα 58 χρόνια της ιστορίας της, τόλμησε να αμφισβητήσει την ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να αμφισβητήσει τα κριτήρια λειτουργίας του οικοδομήματος που θα πρεπε να αποτελεί μια κοινότητα. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι αυτό δεν πρέπει να ξαναγίνει, και αυτός που το προσπάθησε πρέπει να τιμωρηθεί. Αλίμονο αν υπάρξει κάποιο άνοιγμα στην πολιτική. Δηλαδή στη συναπόφαση.

Οπότε ο κ Jeroen Dijssebloem σήκωσε το δαχτυλάκι για να πει όχι, επτά μεταρρυθμίσεις δεν είναι αρκετές, θέλουμε είκοσι. Την επόμενη φορά θα ζητήσουν 25, ποιος ξέρει ;

Κατά του Βαρουφάκη δεκαεπτά ρομπότ συνεχίζουν να απαιτούν από την κυβέρνηση Τσίπρα, που έχει μια άνευ προηγουμένου ισχυρή λαϊκή υποστήριξη, να πληρώσει για όλα τα δεινά που συσσώρευσε αυτός που μπορεί να είναι Έλληνας, αλλά το πιο  σημαντικό δεν είναι η χώρα προέλευσης του, αλλά το ότι είναι κομματικός και ταξικός σύντροφος, αυτών που θέλουν να δώσουν μαθήματα ηθικής: των υπουργών της κυβέρνησης Σαμαρά. 

Την στιγμή ακριβώς που εξελίσσόταν αυτό το σκηνικό ένας από αυτούς, και ο πιο σημαντικός, λόγω του ότι είναι υπουργός Οικονομικών, ο Γκίκας Χαρδούβελης, αποκαλύφθηκε ότι έβγαλε παράνομα από τη χώρα 450.000 ευρώ και τα έστειλε σε  φορολογικό παράδεισο της Αγγλίας. «Ήθελα να εξασφαλίσω το μέλλον των παιδιών μου»- δικαιολογήθηκε. Ο δυστυχής.

Δεν έχουν περάσει ούτε δυο μήνες από τότε που νέα πρόσωπα, πολύ διαφορετικά από αυτά που είχαν πάντα τον έλεγχο της χώρας, ανέλαβαν τα ηνία της Ελλάδας  για να διαχειριστούν μια τεράστια οικονομική και ανθρωπιστική καταστροφή. Αλλά η θαυμάσια Ευρώπη δεν είναι διαθετημένη να τους δώσει το χρόνο,έτσι  ώστε να μπορέσουν να κάνουν κάποιες διορθωτικές κινήσεις και να επανεκκινήσει η ανάπτυξη της χώρας, παρά το ότι όλο και αυξάνονται οι προειδοποιήσεις Ευρωπαίων και Αμερικάνων οικονομολόγων, που καλούν τις Βρυξέλλες να λογικευτούν, αντί να βγάζουν αυτοκρατορικά διατάγματα.

Τα πράγματα έχουν δυσκολέψει πολύ,γνωρίζαμε όμως ότι κάτι τέτοιο θα συνέβαινε. Ηταν όμως σημαντικό να αποδεχθούμε την πρόκληση. Για την Ελλάδα και για όλους εμάς που θα θέλαμε μια διαφορετική Ευρώπη. Τελικά,, το μεγάλο ερώτημα τι σημαίνει να είμαστε μια κοινότητα, κάτι που  διαφέρει από την αγορά, τέθηκε επί τάπητος και δεν μπορεί να μένει κρυμμένο άλλο.Είναι δε ενοχλητικό να ακούμε μετά από όλα αυτά, να επαναλαμβάνονται ρητορικές επικλήσεις για την Ευρώπη που έφερε την ειρήνη και την ευημερία. Αυτό που έχουμε μπροστά μας είναι και αυτός ένας πόλεμος σε εξέλιξη.Με τα ανθρώπινα θύματα του .

Αν υπάρχουν αμφιβολίες, και αν ασκείται κριτική στα πεπραγμένα του Βαρουφάκη και του Τσίπρα; Ασφαλώς, και κάτι τέτοιο συμβαίνει. Μέσα στο ίδιο τους το κόμμα και από το υπουργικό Συμβούλιο. Αυτό είναι κατανοητό. Αλλά νομίζω ότι είναι άδικο. Πρόκειται για ένα πόλεμο μεγάλης διάρκειας, όχι για μια γλήγορη και αποφασιστική μάχη. Με πισωγυρίσματα και  βήματα προς τα εμπρός,και πολλά κοινά σημεία με ένα πραγματικό αντάρτικο. 

Αλλά γιαυτό θα πρέπει να κρατήσουμε την ψυχραιμία μας: τα αποτελέσματα δεν μπορούν να μετρηθούν άμεσα, είναι ήδη νίκη ότι έχει επιβληθεί μια νέα συζήτηση, ότι έχουν βγει στην επιφάνεια αντιφάσεις (οι οποίες, παρά τη φαινομενική ενότητα του μετώπου των Βρυξελλών  διαφαίνονται ήδη)  και ότι αυτό για πρώτη φορά δίνει πνοή σε ένα λαϊκό κίνημα αλληλεγγύης στον ΣΥΡΙΖΑ, πραγματικά ευρωπαϊκό ,για ένα ζήτημα που μας αφορά όλους. 

Και αυτό είναι ήδη πολύ και δίνει θάρρος σε όλους μας. Γι 'αυτό και θέλουμε να ευχαριστήσουμε τους συντρόφους του ΣΥΡΙΖΑ και τους ζητάμε να συνεχίσουν.

ΠΗΓΗ

 http://www.sbilanciamoci.info/Sezioni/alter/Syriza-svela-l-Europa-28911