Αντίσταση στην παλινόρθωση του μνημονίου

 Με το τέχνασμα του Οδυσσέα για την εισβολή και τη λεηλασία της Τροίας, παρομοιάστηκε από γερμανικές πηγές η επιστολή της ελληνικής πλευράς. Ερωτούμενη, βέβαια, η Άνγκελα Μέρκελ, δήλωσε ότι δεν γνωρίζει καλά την ελληνική μυθολογία ώστε να συνταχθεί με τον χαρακτηρισμό της πολιτικής της Αθήνας ως δούρειου ίππου για την Ευρωζώνη.

Ποιος, όμως, είναι ο πραγματικός δούρειος ίππος; Αναμφίβολα δεν πρόκειται για την ελληνική πολιτική. Ο πραγματικός δούρειος ίππος είναι η επιχείρηση παράτασης του μνημονιακού καθεστώτος στην Ελλάδα, άσχετα με τον ειδικό τρόπο που αυτή ρυθμίζεται ή παρουσιάζεται.

Είναι προφανές ότι από τη γερμανική πλευρά προωθείται ακριβώς η εγκατάσταση αυτού του δούρειου ίππου, παρά τη νέα πολιτική πραγματικότητα στη χώρα. Στο εσωτερικό του βρίσκονται οι «θεσμοί» που μέχρι τώρα αποτελούσαν την τρόικα, οι μηχανισμοί ελέγχου των Βρυξελλών και η παράταση του καθεστώτος ειδικής επιτροπείας για τη χώρα.

Οι πιέσεις που εντείνονται και έφτασαν να κάνουν λόγο ακόμα και για «ξαφνικό θάνατο» της Ελλάδας, αποσκοπούν στο να παγιώσουν τη θηλιά του χρέους και να στενέψουν ασφυκτικά τα περιθώρια εφαρμογής του προγράμματος της νέας κυβέρνησης, ενώ η ελληνική πλευρά ωθείται να κάνει βήματα πέρα από τα όρια των κόκκινων γραμμών που ακόμα και πρόσφατα έχει θέσει.

Είμαστε μπροστά σε μια ασταθή ισορροπία. Από τη μια θα πιέζουν οι «έξω» και «μέσα» για την παράταση του καθεστώτος ασφυκτικού ελέγχου και αξιολόγησης και από την άλλη διαρκές και πιεστικό ζητούμενο θα είναι η ύπαρξη ή μη περιθωρίων για την άσκηση ανεξάρτητης πολιτικής, σε οποιοδήποτε επιμέρους πεδίο και τομέα.

Είναι προφανές ότι στο επίκεντρο δεν βρίσκεται το στενά οικονομικό ζήτημα ή το μείγμα της δημοσιονομικής πολιτικής. Η απαίτηση του Βερολίνου αφορά την ευθυγράμμιση των «υποτελών» κρατών με τα δικά του παραγγέλματα. Η απαίτηση είναι να εξακολουθήσει η Ευρώπη να είναι Γερμανική, μέσα από το εγκατεστημένο πλέγμα σχέσεων και μηχανισμών πολιτικού και οικονομικού ελέγχου.

Το χθεσινό Eurogroup δεν βάζει τέλος στα ανοιχτά, για την Ελλάδα, ζητήματα. Ο πόλεμος είναι σε εξέλιξη, παραμένει ανοιχτός. Οι εκβιασμοί, οι πιέσεις και τα τελεσίγραφα είναι δεδομένο ότι θα επανέλθουν, με στόχο πάντα όχι την τυπική συνέχιση του μνημονίου, αλλά τη συνέχιση του μνημονιακού καθεστώτος από μια «αντιμνημονιακή» διακυβέρνηση. 

Γιατί το Μνημόνιο δεν είναι μόνο κάποια μέτρα λιτότητας αλλά το ίδιο το καθεστώς περιορισμού της κυριαρχίας και ειδικού πολιτικού ελέγχου.

Στην ίδια κατεύθυνση συντείνουν και οι εσωτερικές πιέσεις «εθνικής συναίνεσης» και ανασύστασης του πολιτικού συστήματος.

Θα έχουμε τμηματική εξέταση των εγχώριων πολιτικών και μια διαρκή διελκυστίνδα για το αν το ένα ή το άλλο μέτρο θα αποτελεί μονομερή ενέργεια; Ποιες είναι οι επόμενες τιμωρητικές κινήσεις και ποιες νέες απειλές θα εξαπολυθούν; Πάντως, τα τελευταία 24ωρα το Βερολίνο έδειξε τα δόντια του, βάζοντας μπροστά τα σενάρια Grexit ή «ξαφνικού θανάτου», εκβιάζοντας για μια λύση όσο πιο κοντά στις απαιτήσεις του.

Το αίτημα, όμως, παραμένει και δεν είναι άλλο από την κατάργηση του καθεστώτος της αποικίας χρέους. Αίτημα που μπορεί να προσεγγιστεί μόνο μέσω της πολιτικής, του πολιτικού αγώνα και της συμμετοχής του λαϊκού παράγοντα στις εξελίξεις. Και αυτό σημαίνει αντίστοιχες πολιτικές που να μην παγώνουν αλλά να αναθερμαίνουν το χαμόγελο που φάνηκε να επιστρέφει μετά τις εκλογές.

[--->]

Οποιος έχει τσίπα το ίδιο πρέπει να κάνει

Kατρούγκαλος: Δεν θα μείνω στην κυβέρνηση...

...αν υποχωρήσει από τις κόκκινες γραμμές...
Δεν θα μείνω στην κυβέρνηση αν υποχωρήσει στις κόκκινες γραμμές, δήλωσε ο αναπληρωτής υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης, Γιώργος Καρούγκαλος, στην εκπομπή «Ακραίως» του Τάκη Χατζή στον ΣΚΑΪ.

«Αν μας πουν οι απολυμένοι δεν γυρίζουν, δεν υπάρχει συμφωνία. Είναι κόκκινη γραμμή για την κυβερνηση. Αν οι εταίροι επιμείνουν δεν θα υπάρξει συμφωνία» δήλωσε, ενώ ερωτηθείς εάν η κυβέρνηση δεν τηρήσει την «κόκκινη γραμμή» είπε ότι δεν θα μείνει στη θέση του, εκτιμώντας, πάντως ότι κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί.

Για τους «θεσμούς» και τις επικρίσεις περί «κωλοτούμπας» ο κ. Κατρούγκαλος είπε ότι «θα κάνουμε ό,τι λέγαμε. Θεσμοί είναι η Κομισιόν η ΕΚΤ και η Κομισιόν. Αυτοί μπορούν να συζητήσουν τις δικές μας μεταρρυθμίσεις και όχι αυτές που επιβλήθηκαν απ' έξω. Αν συνεχιζόταν το Μνημόνιο θα έπρεπε να προχωρήσω σε 2.000 απολύσεις. Εγώ θα ξαναπάρω πίσω αυτούς που απολύθηκαν. Εμείς θα αποκαταστήσουμε τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Οι συνταξιούχοι θα πάρουν στα χέρια τους την επικουρική τους σύνταξη,που πριν θα την έβλεπαν μειωμένη. Εμείς κερδίσαμε ένα τετράμηνο εκεχειρίας. Θέλουμε να προχωρήσουμε με δικές μας μεταρρυθμίσεις».

Ο κ. Κατρούγκαλος πρόσθεσε ότι «δεν τέλειωσαν οι κόκκινες γραμμές μας. Αν πέσουμε πάλι σε τοίχο μπορεί να έχουμε κρίση ξανά. Η διαπραγμάτευση αυτή δεν είναι ναι σε όλα όπως πριν. Το μνημόνιο πέθανε, δεν υπάρχει αναφορά στο κείμενο».

Παράλληλα, τόνισε ότι το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης θα πάει σε βάθος τετραετίας.

«Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πολυτασικό κόμμα. Αυτή η συμφωνία είναι συμφωνία εκεχειρίας δεν είναι η τελική διευθέτηση για το ζήτημα του χρέους» είπε για τις επικρίσεις εντός του κόμματος.
[--->]

''Μια από τα ίδια'' , ''αποικία χρέους''

...Αλλά το πιο σημαντικό,  κατά τη γνώμη μου είναι να δούμε τι λένε οι απλοί άνθρωποι. Μια απάντηση που πήραμε ήταν αυτή:

Οι Έλληνες αναρωτιούνται τι έχει πετύχει η κυβέρνηση τους . «Περάσαμε δύο μήνες αγωνίας, οι τράπεζες άδειασαν, για να συνειδητοποιήσουμε ότι συνεχίζουμε  να είμαστε μια αποικία χρέους», είπε στο Ρόιτερς ο 54χρονος ηλεκτρολόγο Δημήτρης Κανάκης . «Οι δανειστές  εξακολουθούν να κάνουν το κουμάντο».

Και να τι είπε στο Euronews ο συνταξιούχος Παραδισάνος Ρήγας :

 «Σα να μην έχει αλλάξει τίποτα .Θα μας ρίξουν μερικά κόκαλα και θα πούμε όλα  είναι μια χαρά. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα λέει δώσαμε αγώνα, ενώ η άλλη πλευρά θα  λέει δεν κάνατε τίποτα. Και νομίζω ότι θα είναι ακριβώς όπως πρώτα, μια από τα ίδια».

[--->]

Το διάγγελμα , τα ΜΑΤ και ο ρεαλισμός

του Αιρετικού. 

Για κάποιους που πιστεύουν στην ερμηνεία των γεγονότων με βάση την σημειολογία  η χρονική ταύτιση της τηλεοπτικής εμφάνισης του πρωθυπουργού με την επαναδραστηριοποίηση των ΜΑΤ στην Αμυγδαλέζα μπορεί να σηματοδοτεί την επιστροφή στην ...κανονικότητα και στον ρεαλισμό. 

Την στιγμή που απο το Μέγαρο Μαξίμου ο κ. Τσίπρας μίλαγε για "σημαντική διαπραγματευτική επιτυχία στην Ευρώπη" λίγα χιλιόμετρα βορειοδυτικά τα μέλη της νεολαίας του κόμματος του ,  συνειδητοποιησαν ότι η "κανονικότητα" των ΜΑΤ-με τα οποία συγκρουονταν στις αντιμνημονιακές διαδηλώσεις την περίοδο της συγκατοίκησης Σαμαρα -Βενιζέλου- παραμένει  αναλλοίωτη. 

Σύμφωνα με μαρτυρία διαδηλώτριας στο left.gr, μόλις η πορεία έφτασε στο χώρο όπου βρίσκονται τα κοντείνερ των μεταναστών στην Αμυγδαλέζα (και χωρίς μέχρι τότε να εμποδιστεί κατά την εισόδό της στο στρατόπεδο), τα ΜΑΤ απώθησαν βίαια έξω από το κέντρο κράτησης τους διαδηλωτές κάνοντας περιορισμένη χρήση χημικών. " Ξύλο και χημικά μόλις φτάσαμε ειρηνικά στην είσοδο",καταγγέλει στο Left.gr ο Α.Σπουρδαλάκης μέλος της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ. 

Οι επικεφαλής του ιστότοποου left.gr που πρόσκειται στον ΣΥΡΙΖΑ  σίγουρα  χθές το απόγευμα βρέθηκαν πολιτικά σε δύσκολη θέση  καθώς είχαν να επιλέξουν τον τρόπο με τον οποίο θα διαχειρίζονταν  τα δύο θέματα.

Τελικά επέλεξαν με βάση την δημοσιογραφική δειοντολογία:ανέδειξαν  ως  κεντρικό θέμα το τηλεοπτικό διάγγελμα του πρωθυπουργού  ενώ ταυτόχρονα σε άλλη προβεβλημένη θέση  προέβαλλαν την σύγκρουση της νεολαίας του κόμματος με τα ΜΑΤ.

Αυτό όμως μπορεί να θεωρηθεί και εικόνα απο το ...μέλλον καθώς  , απεικονίζει ξεκάθαρα τον δυϊσμό που επικρατεί πλέον στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. 

Υπο την έννοια αυτή , οι δύο ειδήσεις  μπορεί να αποτελούν το προανάκρουσμα αυτών που έπονται...

[--->]

Η συμφωνία είναι γέφυρα με την πραγματικότητα

Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ

Μπορεί η συμφωνία της Παρασκευής να δυσαρέστησε αρκετούς στη συγκυβέρνηση, αλλά ήταν το αναγκαίο καλό, που έλεγε στο προεκλογικό σύνθημά του ο κυβερνητικός εταίρος του ΣΥΡΙΖΑ, οι ΑΝ.ΕΛ.
Οι οπαδοί, του όλα ή τίποτα, που μπλέκουν το ποδόσφαιρο με την πολιτική θα πρέπει κάποτε να ωριμάσουν και καταλάβουν ότι πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού.


Γιατί αν επέμενε η κυβέρνηση σε μαξιμαλιστικές απαιτήσεις, θα ήταν αναγκασμένη, την πρώτη εργάσιμη ημέρα μετά το τριήμερο, να βάλει περιορισμούς στις αναλήψεις χρημάτων από τις τράπεζες.

Κι αυτό, γιατί θα έκλεινε η στρόφιγγα της χρηματοδότησης από τον ELA. Μετά την συμφωνία η χρηματοδότηση θα επιστρέψει στην ΕΚΤ, με ακόμη χαμηλότερα επιτόκια.

Τώρα τι πέτυχε η ελληνική πλευρά με την τετράμηνη συμφωνία-γέφυρα.
Το σημαντικότερο αφορά το πρωτογενές πλεόνασμα, που ήταν μια θηλιά στον λαιμό της οικονομίας, μια και εμπόδιζε τις πολιτικές ανάπτυξης και ταυτόχρονα επέβαλε τον στόχο του 3% για το 2015 και κατά συνέπεια νέα μέτρα λιτότητας.

Παράλληλα αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά το θέμα της ανθρωπιστικής κρίσης, σαν μια παράμετρος που από εδώ και πέρα καλούνται να λαμβάνουν υπόψη τους οι δανειστές μας. Σημειολογικά έχει αξία η αλλαγή των λέξεων, μολονότι δεν σηματοδοτούν ουσιαστικές μετακινήσεις των θέσεων από την πλευρά των δανειστών.

Στην ουσία, ήταν παραχωρήσεις από την πλευρά των «18» στην Αθήνα, προκειμένου να παρουσιαστεί το περιεχόμενο του αποτελέσματος πιο ελκυστικό στους πολίτες, που είχαν βγει στους δρόμους προκειμένου να υποστηρίξουν την κυβερνητική διαπραγμάτευση.

Έτσι το πρόγραμμα, δηλ. το μνημόνιο, μετονομάστηκε σε συμφωνία και η τρόικα σε θεσμούς. Μια άλλη επιτυχία αφορά τις δεσμεύσεις της γενικής συμφωνίας που δεν κάνουν και ειδικότερες αναφορές, δίνοντας ταυτόχρονα τη δυνατότητα στην ελληνική κυβέρνηση, να παρουσιάσει το δικό της πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων και όχι να αποδεχθεί αυτό που μέχρι τώρα επέβαλε η τρόικα.

Αυτή η δυνατότητα ευελιξίας, οφείλει η κυβέρνηση να την αξιοποιήσει με προτάσεις εποικοδομητικές που «δε θα ανακαλέσουν μέτρα και δε θα κάνουν μονομερείς αλλαγές στις πολιτικές και δομικές μεταρρυθμίσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να έχουν αρνητική επίδραση στους οικονομικούς στόχους, την οικονομική ανάκαμψη, ή την οικονομική σταθερότητα.

Κι αυτό, γιατί ο διάβολος κρύβεται στις λεπτομέρειες και μεταρρυθμίσεις που ανατρέπουν την δημοσιονομική πολιτική, μπορεί να καταστήσουν την συμφωνία γράμμα κενό περιεχομένου.

Τα τρία βασικά προβλήματα που οφείλει η παρούσα κυβέρνηση να αντιμετωπίσει και τα οποία αποτελούν προτεραιότητες της και αναφέρονται στη συμφωνία, είναι η διαφθορά, η φοροδιαφυγή και η αποτελεσματικότητα του δημόσιου τομέα.

Ήδη στο θέμα των βεβαιωμένων οφειλών στο δημόσιο, τα πράγματα δεν είναι ενθαρρυντικά. Τα 36 δις οφειλές του 2010 έχουν γίνει τώρα 72 δις δηλ. διπλασιάσθηκαν και οι προσδοκίες εσόδων από τα 9 δις εισπράξιμα είναι μόλις 3 δις.

Η φοροδιαφυγή πρέπει πρώτα να εντοπισθεί και στη συνέχεια να εισπραχθούν τα ποσά που δεν έχουν καταβληθεί στο δημόσιο. Και αυτή η διαδικασία θέλει εξειδικευμένους ανθρώπους και φορολογικές αρχές που δεν θα διυλίζουν τον κώνωπα και θα καταπίνουν την κάμηλο.

Η διαφθορά για κάποιους επίορκους έχει καταντήσει στη χώρα μας «εθνικό» σπορ. Χρειάζονται δυναμικές αλλαγές στον δημόσιο τομέα, προκειμένου να αντιμετωπισθεί η γάγγραινα, που τρώει τα σωθικά αυτής της πατρίδας.

Και η διαφθορά δεν είναι προνόμιο του ρετιρέ των εισοδημάτων. Αφορά και κάποιους που εμφανίζονται ως μικρομεσαίοι και στην πραγματικότητα μέσω του χώρου που δραστηριοποιούνται εκβιάζουν και εισπράττουν χρήματα από τους μη έχοντες και όσους θέλουν να σέβονται τα νόμο και να τους σέβεται ο νόμος.

Η νέα κυβέρνηση προσγειώθηκε κάπως ανώμαλα σε σχέση με τις προεκλογικές εξαγγελίες της. Τα περί διαγραφής του μεγαλύτερου μέρους του χρέους αποδείχθηκαν προσεγγίσεις, που δεν συνάδουν με την πραγματικότητα, μια και η συμφωνία αναφέρει ότι «δεσμεύονται να τιμήσουν τις οικονομικές υποχρεώσεις τους, σε όλους τους πιστωτές πλήρως και εγκαίρως».

Όπως επίσης και η πολλαπλά επαναλαμβανόμενη εξαγγελία διεθνούς διάσκεψης, ανάλογης με αυτήν του 1953, για το χρέος, που μεταφράστηκε σε Eurogroup, κατά τις απαιτήσεις των δανειστών μας.

Μένει να δούμε πως θα προχωρήσουν οι εξαγγελίες της Θεσσαλονίκης, όχι γιατί δεν είναι εύλογες και δίκαιες, αλλά γιατί δεν έχει γίνει γνωστό που θα εξευρεθούν τα 11,7 δις του κόστους τους δηλ. από ποιές πηγές χρηματοδότησης θα καλυφθούν.

Ο χρόνος υλοποίησης των στόχων τρέχει και οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι οφείλουν να τον εκμεταλλευθούν, προκειμένου να οδηγήσουν την χώρα και τους πολίτες στο ζητούμενο, που είναι οι καλύτερες μέρες…
[--->]