Ζούμε ένα θέατρο του παραλόγου. Το να προσπαθούν οι χρυσαυγίτες να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη θα είχε μια λογική
«Η ανεργία είναι 27% και έχουμε πολλούς ανέργους και πολλούς παράνομους
μετανάστες, κάτι που δεν πρέπει να συνεχιστεί».
Η δήλωση αυτή του
Αντώνη Σαμαρά στη Μάλτα, τώρα που όψιμα ανακάλυψε την ανάγκη συντονισμού
με τις χώρες του Νότου, τα λέει όλα.
Για την ανεργία δεν φταίνε οι
υφεσιακές πολιτικές, τα μνημόνια, οι απολύσεις στον ιδιωτικό και εσχάτως
στον δημόσιο τομέα, δεν φταίει η «ευελιξία» στην αγοράς εργασίας, δεν
φταίνε οι εργοδότες. Φταίνε οι μετανάστες.
Για τον θάνατο του έγκλειστου μετανάστη της Ξάνθης δεν φταίει το
ανελέητο κυνηγητό και η αδιέξοδη σισύφια πολιτική των κέντρων κράτησης
μεταναστών, φταίει ο ίδιος και η κουκέτα στην οποία κοιμόταν.
Για το τράφικινγκ και τα δράματα της απαγωγής και εκμετάλλευσης μικρών
παιδιών δεν φταίνε οι διάτρητες διαδικασίες στον Δήμο Αθηνών, ούτε η
παντελής έλλειψη δομών κοινωνικής πρόνοιας, φταίνε οι αιώνιοι
αποδιοπομπαίοι τράγοι, οι Ρομά. Προσοχή, όχι οι συγκεκριμένοι Ρομά που
κρατούσαν το συγκεκριμένο παιδί, αλλά όλοι οι Ρομά της χώρας, οι
καταυλισμοί των οποίων θα γίνουν για μία ακόμα φορά φύλλο και φτερό -
θέατρα αστυνομικής επιθετικότητας.
Στην ίδια του ομιλία ο πρωθυπουργός δήλωσε εξάλλου: «Στην περίπτωση της
Ελλάδας κάνουμε όπως γνωρίζετε και περνάμε δια πυρός και σιδήρου, ό,τι
είναι σημαντικό για εμάς, δημοσιονομική εξυγίανση, σημαντικές
διαρθρωτικές αλλαγές που φέρνουν την Ελλάδα πίσω στην ομαλότητα, στην
οικονομική ομαλότητα».
Μα το θέμα είναι ότι δεν κάνουν τίποτα απ’ όλα αυτά που χρειάζονται για
να επανέλθει η Ελλάδα πίσω «στην οικονομική ομαλότητα», κάνουν όλα τα
άλλα, ακριβώς για να αποφύγουν να κάνουν αυτά που πρέπει.
Ζούμε ένα θέατρο του παραλόγου. Το να προσπαθούν οι χρυσαυγίτες να
γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη θα είχε μια λογική, ασχέτως αν θα
κατάφερναν αυτόν τον μεγαλεπήβολο και δυσοίωνο για την ελληνική κοινωνία
στόχο. Εδώ όμως έχουμε το αντίστροφο: τον πρωθυπουργό να θέλει να γίνει
χρυσαυγίτης στη θέση του χρυσαυγίτη. Κι επειδή, παραδόξως, η κυβέρνηση
δεν φαίνεται να εγκαταλείπει ούτε τη θεωρία των δύο άκρων, παρότι αυτή
κατέρρευσε, σύντομα αναμένεται να στραφεί και εναντίον του... εαυτού
της.