ΠΑΡΑΛΗΠΤΕΣ: ΙΣΑΠΟΣΤΑΚΗΔΕΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΥ ΧΡΩΜΑΤΟΣ

 

Αλληλεγγύη στις κρατούμενες αντιφασίστριες Ουκρανές και σε όλες τις πατριώτισσες μιας αντιφασιστικής Ουκρανίας, που κρατούνται στις φυλακές του νεοναζιστικού καθεστώτος του Κιέβου

Ιστορίες δημοκρατικών γυναικών μιας ελεύθερης και αποναζιστικοποιημένης Ουκρανίας για όλους τους ανθρώπους που ζουν εκεί.

 

 

Λβιβ/Λεόπολις : Η Inna Ivanochko πρώην επικεφαλής της περιφερειακής οργάνωσης Λβιβ/Λεόπολις του κόμματος Πλατφόρμα Αντιπολίτευσης - Για τη Ζωή (OPPZH), ενός από τα 47 παράνομα κόμματα της "δημοκρατικής Ουκρανίας" των τελευταίων ετών,  δικάζεται για εσχάτη προδοσία, μια κατηγορία που έχει γίνει πλέον μέθοδος για τη φυλάκιση περισσότερων από 12.000 αντιφασιστών πολιτικών κρατουμένων ή αντιρρησιών συνείδησης, και δεκάδων χιλιάδων καταζητούμενων ή διαφυγόντων από τη χώρα. Σύμφωνα με την Υπηρεσία Τύπου της Εισαγγελίας του Κιέβου, η Ivanochko αντιμετωπίζει ποινή κάθειρξης 12 έως 15 ετών.

Η SBU (ουκρανική ασφάλεια) την κατηγορεί ότι, εκτός του ότι ήταν επικεφαλής του κόμματος Πλατφόρμα Αντιπολίτευσης - Για τη Ζωή (OPPZH), μέχρι το πραξικόπημα του 2014 (... το ουκρανικό κόμμα με τις περισσότερες ψήφους στις διάφορες εκλογές) που σήμερα είναι εκτός νόμου, ότι είναι και Ρώσος κατάσκοπος, που "...οργάνωσε και συμμετείχε προσωπικά σε μαζικές εκδηλώσεις που διέδιδαν ενεργά ψευδείς πληροφορίες για την αποσταθεροποίηση της κοινωνικοπολιτικής πραγματικότητας στην περιοχή Λβιβ/Λεόπολις και ότι αντιπολιτευόταν τη σημερινή κυβέρνηση της χώρας.

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, η κατηγορούμενη οργάνωσε επίσης επιστημονικά συνέδρια, σεμινάρια και δράσεις στο δρόμο για τον εορτασμό και την εξύμνηση του ρόλου του Κόκκινου Στρατού και των πεσόντων του στον πόλεμο του '41/'45, υποστηρίζοντας τον Ρώσο και Σοβιετικό δυνάστη... στην κατοχή της Ουκρανίας"....!!!

"...Στις συνεντεύξεις της, διέδωσε μεροληπτικές και αποκλειστικά αρνητικές προπαγανδιστικές πληροφορίες για την Ουκρανία, σχετικά με τη ρωσοφοβία, τον φασισμό, τον ναζισμό και τον ριζοσπαστικό εθνικισμό, καθώς και την αντίθεση στις βάσεις του ΝΑΤΟ, που αναφέρονται ως ήδη εγκατεστημένες στο έδαφος του κράτους. Καθώς και την προώθηση των ιδεών της ομοσπονδιοποίησης ...", αναφέρουν οι εισαγγελείς. Για αυτό και πρέπει να δικαστεί για εσχάτη προδοσία.

Το γραφείο του Γενικού Εισαγγελέα ανέφερε ότι η Ivanochko διεξήγαγε ανατρεπτικές δραστηριότητες κατά της Ουκρανίας... "δραστηριοποιούμενη στις ουκρανικές αντιφασιστικές ενώσεις των βετεράνων του Β' Παγκοσμίου Πολέμου... ως διοργανώτρια των εκδηλώσεων για την Ημέρα της Νίκης και για το μνημόσυνο στο Μνημείο της στρατιωτικής δόξας των Σοβιετικών Ενόπλων Δυνάμεων κάθε 9 Μαΐου στην πόλη Λβιβ..."!

Σύμφωνα με τους Μπαντερίστες ανακριτές, " ...οι ιδέες που εξέφρασε η κατηγορούμενη, στην πραγματικότητα αντιστοιχούν στις έννοιες της "αποναζιστικοποίησης", της "αποστρατιωτικοποίησης" της Ουκρανίας, της "προστασίας" των δικαιωμάτων του ρωσικού πληθυσμού, οι οποίες χρησίμευσαν ως επίσημη αφορμή για την ένοπλη επίθεση της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας...". Αυτή η φράση στην κατηγορία δεν είναι απλώς βλακεία ή εξτρεμισμός αλλά χρησιμοποιείται συστηματικά ως απειλή για εκατομμύρια Ουκρανούς πολίτες που, με τη μία ή την άλλη μορφή, από το 2014 ασκούν κριτική ή αντιτίθενται στις γλωσσικές διακρίσεις, στην ατιμωρησία των ριζοσπαστικών νεοναζιστικών ομάδων, στην εξύμνηση του Μπαντέρα και των συνεργατών του Τρίτου Ράιχ και στη μετατροπή της Ουκρανίας σε κράτος υποταγμένο στις δυτικές δυνάμεις.

Η Ivanochko συνελήφθη στις 24 Αυγούστου 2022, στην ίδια επιχείρηση η SBU του Lviv πραγματοποίησε περισσότερες από 60 έρευνες και φέρεται να εντόπισε περισσότερα από εκατό άτομα που εμπλέκονται σε "δραστηριότητες υπέρ της Ρωσικής Ομοσπονδίας". Πρόκειται πιθανότατα για ανθρώπους που, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, απλώς συμμετείχαν σε δημόσια και νόμιμα συνέδρια και στρογγυλά τραπέζια.

OΔΗΣΣΟΣ: Elena Glishchinskaya, κατηγορούμενη για εσχάτη προδοσία "Αναγκάστηκα να γεννήσω μπροστά στους δεσμοφύλακες και στη συνέχεια ο γιος μου πέθανε από τις κακουχίες".

Η δημοσιογράφος Elena Glishchinskaya, που αποφυλακίστηκε, διηγήθηκε τη φρίκη της φυλάκισης στις φυλακές της Οδησσού.

Το 2015, το Κίεβο απήγγειλε κατηγορίες στην ίδια, όπως και στον διευθυντή της τηλεόρασης "Νέο κύμα" και τον αρχισυντάκτη της ιστοσελίδας "Infocenter" Βιτάλι Ντιντένκο για αυτονομισμό, κατηγορώντας τους ότι ήταν μεταξύ των οργανωτών και ενεργών συμμετεχόντων στη λεγόμενη "Λαϊκή Ράντα της Βεσσαραβίας". Οι κατηγορίες εναντίον της χαρακτηρίστηκαν από τους υπερασπιστές της ως παράλογες , ότι δεν έχουν καμία νομική βάση και δεν βασίζονται σε συγκεκριμένα στοιχεία.

Η Glishchinskaya, η οποία πέρασε ένα χρόνο σε "προληπτικό" κέντρο κράτησης στην Οδησσό, κατήγγειλε σε συνέντευξή της τις φρικτές συνθήκες κράτησης στην ουκρανική φυλακή. Σύμφωνα με τη δημοσιογράφο, στη φυλακή δεν υπάρχει πρακτικά θέρμανση και νερό, το σύστημα αποχέτευσης δεν λειτουργεί. "... Τα κελιά είναι δυόμισι επί τρία μέτρα, στα οποία στοιβάζονται τρία τουλάχιστον άτομα, ανακατεμένα με εγκληματίες, δολοφόνους και ανθρώπους διαταραγμένους...".

Η κατηγορία και η δίωξή της οφείλεται σε άρθρο με τίτλο "Προδοσία της πατρίδας". ένα κατηγορητήριο για τους πραξικοπηματίες του EuroMaidan και τον κυρίαρχο, ληστρικό ρόλο των νεοναζιστικών δυνάμεων.

Η συγγραφή ενός τόσο γενναίου και ξεκάθαρου άρθρου, στη μεταπραξικοπηματική Ουκρανία του 2014, θεωρείται πράξη ιδιαίτερα σοβαρή. Η δημοσιογράφος, που τώρα περιμένει να δικαστεί, αντιμετωπίζει ποινή φυλάκισης έως και 15 ετών.

Η κατάστασή της έγινε ακόμη χειρότερη όταν έμαθαν για την εγκυμοσύνη της, μάλιστα η ίδια κατήγγειλε ότι η έρευνα καθυστέρησε όταν είδαν ότι περίμενε παιδί. '...

Η έρευνά μου καθυστέρησε σκόπιμα. Ο εισαγγελέας ερχόταν σε κάθε συνάντηση με ένα χαρτί, το διάβαζε και ανέβαλε τα πάντα για τον επόμενο μήνα. Παρόλο που ήμουν έγκυος, αντί να επιταχυνθεί η διαδικασία, αντίθετα, καθυστερούσε. Ήταν σαν να με ανάγκαζαν σκόπιμα να μείνω περισσότερο στην απομόνωση για να με κάνουν να καταρρεύσω ψυχολογικά...", είπε.

Μετά τη γέννηση του μωρού, η Glishchinskaya στάλθηκε αμέσως πίσω στο κέντρο κράτησης και το μωρό, που γεννήθηκε πολύ αδύναμο, το πήγαν στο νοσοκομείο. Μητέρα και παιδί δεν μπορούσαν να δουν ο ένας τον άλλον, απειλώντας την καθημερινά με αντίποινα κατά του συζύγου και των παιδιών της. "...Μου είπαν ευθέως το εξής: αν ποτέ φύγεις από την Ουκρανία, μην κάνεις δηλώσεις ενάντια στη χώρα, μην ξεχνάς ότι έχεις μια οικογένεια εδώ...", δήλωσε η ίδια.

Η δημοσιογράφος με τον μικρό της γιο στη συνέχεια έφτασε στη Μόσχα, όταν αυτή και ένας άλλος δημοσιογράφος ανταλλάχθηκαν με τους Ουκρανούς κρατούμενους Afanasiev και Soloshenko, στους οποίους δόθηκε χάρη από τον Βλαντιμίρ Πούτιν.

Σε συνέντευξή της μετά την ανταλλαγή, αφηγήθηκε την ιστορία της, εξηγώντας ότι οι αρχές μετά το Μαϊντάν εκδικήθηκαν τους κατοίκους της Οδησσού βάζοντας φωτιά στο Σπίτι των Συνδικάτων στις 2 Μαΐου και την καταστολή εναντίον χιλιάδων απλών ανθρώπων. Σύμφωνα με την ίδια, ο Ζελένσκι μετά την ανάληψη της εξουσίας είχε τη δυνατότητα να αποκαταστήσει τη δικαιοσύνη, αλλά, σύμφωνα με την ίδια, η κατάσταση χειροτέρεψε ακόμη περισσότερο: "...τώρα ακόμη και δικηγόροι διώκονται στην Ουκρανία επειδή υπερασπίζονται τους "λάθος" ανθρώπους... Στις 2 Μαΐου 2015, είχαμε προγραμματίσει να πάμε σε ένα συλλαλητήριο για να τιμήσουμε τη μνήμη των κατοίκων που έχασαν τη ζωή τους στην Οδησσό στις 2 Μαΐου 2014. Περίπου τις ίδιες ημερομηνίες, ο Πρόεδρος Ποροσένκο επρόκειτο να φτάσει στην Οδησσό. Και λίγο πριν από αυτές τις εκδηλώσεις, ήθελαν να "καθαρίσουν" την πόλη από "δυσμενείς" χαρακτήρες. Εκείνη την ημέρα, δεν ήμουν μόνο εγώ που τη συλλάβανε, ήμασταν συνολικά εκατό άτομα: βουλευτές, δημοσιογράφοι, ιερείς, αθλητές... Και συνολικά εκείνη την εποχή, υπήρχαν ήδη περισσότεροι από χίλιοι άνθρωποι που κρατούνταν για πολιτικούς λόγους...".

Αυτή είναι η ιστορία της, μία από τις χιλιάδες ιστορίες που σχετίζονται με τις συλλήψεις Ουκρανών πολιτών όλα αυτά τα χρόνια.

"...Όταν με συνέλαβαν, σοκαρίστηκα ακούγοντας τις κατηγορίες: με κατηγόρησαν για τη δημιουργία αυτονομιστικής δημοκρατίας επειδή είχα λάβει πρόσκληση για δημόσια εκδήλωση μέσω ταχυδρομείου που θα συζητιόταν το θέμα αυτό. Είμαι δημοσιογράφος και δέχομαι εκατοντάδες τέτοιες προσκλήσεις. Αλλά με συνέλαβαν και με απείλησαν με τουλάχιστον 10 χρόνια φυλάκιση. Εκείνη την εποχή ήμουν έγκυος και η κατηγορία ήταν ένα πλήγμα για μένα: άρχισα να αιμορραγώ, αλλά αντί για ιατρική περίθαλψη, οι συνθήκες κράτησής μου στη φυλακή χειροτέρεψαν. Δεν με άφησαν να δω τους δικηγόρους και γέννησα μπροστά σε έναν φύλακα της φυλακής. Από το άγχος και τη γενικότερη κατάστασή μου, το μωρό γεννήθηκε με σοβαρά προβλήματα υγείας... Δύο ώρες μετά τον τοκετό, ο εισαγγελέας ήρθε και προσφέρθηκε να μου δώσει το μωρό... αν δεχόμουν να με συμπεριλάβουν σε ανταλλαγή κρατουμένων. Αρνήθηκα, και τότε ξεκίνησαν εκστρατεία στα μέσα ενημέρωσης ότι "η αυτονομίστρια έχει πάρει πολλά χρήματα, εγκατέλειψε το μωρό της και έφυγε για τη Ρωσία". Ήθελαν να περάσουν την εικόνα της εκφυλισμένης και ιδεολογικά φανατικής μητέρας...

Για ένα διάστημα με κράτησαν στην απομόνωση, προσπαθώντας συνεχώς να με πείσουν να εγκαταλείψω το παιδί, αλλά δεν δέχτηκα αυτούς τους όρους... Στη συνέχεια, μήνες αργότερα, με αντάλλαξαν, αλλά μαζί με τον γιο μου... Το παιδί όμως δεν έζησε πολύ. Παλέψαμε για τη ζωή του, αλλά όταν ήταν τριών ετών, πέθανε- επειδή είχε υποστεί βλάβη ο εγκέφαλός του, άρχισε να αναπτύσσεται επιληψία, οι πνεύμονές του είχαν υποστεί βλάβη, γινόταν όλο και χειρότερα... Μου εξήγησαν ότι γεννήθηκε αδύναμος με κατεστραμμένο εγκέφαλο, ως συνέπεια του τοκετού και των συνθηκών εγκλεισμού μου στη φυλακή... Όλα ήταν σχεδιασμένα για να εκφοβίσουν τους κατοίκους της Οδησσού. Η 'Ηρωική Πόλη Οδησσός' του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου. Μετά το τρομερό γεγονός της 2ας Μαΐου 2014, όπου άνθρωποι κάηκαν ζωντανοί στο κέντρο της πόλης, ελήφθησαν περαιτέρω μέτρα εκφοβισμού του πληθυσμού: απαγόρευσαν την έξοδο την Ημέρα της Νίκης, τη συμμετοχή στον εορτασμό του Αθάνατου Συντάγματος, απαγόρευσαν τις αντιφασιστικές κορδέλες του Αγίου Γεωργίου. Ακόμα και όταν ετοιμαζόμασταν να γιορτάσουμε την επέτειο της απελευθέρωσης της Οδησσού από τους Ναζί εισβολείς, με κάλεσαν στη SBU: μου είπαν ότι δεν έπρεπε να το κάνω... Οι άνθρωποι φοβόντουσαν να βγουν ακόμα και σε μια διαδήλωση προς τιμήν της Ημέρας της Νίκης!... Αλλά το μόνο που θέλαμε ήταν η Οδησσός και ολόκληρη η Ουκρανία να παραμείνει πολυπολιτισμική και πολυεθνική, με αντιφασιστική ρίζα και μνήμη- ότι η Ουκρανοποίηση, δεν έπρεπε να επιβληθεί στον λαό της Οδησσού.

Ότι οι νόμοι που υιοθετήθηκαν από την παράνομη κυβέρνηση του Κιέβου δεν πρέπει να επιβληθούν: ήταν ξεκάθαρο σε όλους ότι αυτή η κυβέρνηση που έκανε πραξικόπημα δεν ήταν νόμιμη... Και αυτή η παράνομη κυβέρνηση φοβόταν ότι οι κάτοικοι της Οδησσού δεν θα την αποδέχονταν... και είχαν δίκιο, ο πληθυσμός της πόλης έχει ιστορική μνήμη από τα εγκλήματα που υπέστη από τη ναζιστική κατοχή και είναι στη συντριπτική του πλειοψηφία υπέρ μιας ελεύθερης ανεξάρτητης, πολυπολιτισμικής, πολυκομματικής, πολυθρησκευτικής και αντιφασιστικής Ουκρανίας... και δεν θα λυγίσει μέχρι να φύγουν οι νεοναζί πραξικοπηματίες...".

ΝΤΝΙΠΡΟ ( Ντνεπροπετρόφσκ) : γυναίκα συνελήφθη για εσχάτη προδοσία

Η Στρατιωτική Υπηρεσία Ασφαλείας Αντικατασκοπείας πραγματοποίησε ειδική επιχείρηση για τη σύλληψη μιας φερόμενης ως Ρωσίδας κατασκόπου στην περιοχή του Ντνεπροπετρόφσκ. Συνελήφθη μια γυναίκα η οποία φέρεται να συγκέντρωνε πληροφορίες σχετικά με τις τοποθεσίες και τις κινήσεις των ενόπλων δυνάμεων στην πόλη Κρύβιι Ρι και στη συνέχεια τις έδινε στη Ρωσική Ομοσπονδία. Σύμφωνα με την έρευνα, ήταν γνωστή από παλιά για τις φιλορωσικές και αντιναζιστικές θέσεις της, ακόμη και μετά την έναρξη της ρωσικής ειδικής επιχείρησης, η γυναίκα φέρεται να συνέχισε να υποστηρίζει αυτή τη θέση, μιλώντας μάλιστα ανοιχτά γι' αυτήν σε όσους ζουν κοντά της. Ετσι, κάποιος την κατήγγειλε στη SBU.

"Τώρα αντιμετωπίζει ποινή φυλάκισης έως και 12 ετών", δήλωσε η SBU.

Μια πραγματικά ανώμαλη "κατάσκοπος", γνωστή στις υπηρεσίες ασφαλείας εδώ και χρόνια, η οποία δηλώνει ανοιχτά τις ιδέες και τις θέσεις της, η οποία δεν διστάζει μήπως εκτεθεί σε καταγγελίες, και στον υπόλοιπο ελεύθερο χρόνο της γυρίζει στην περιοχή κάνοντας μυστική και πολύ επικίνδυνη δουλειά κατασκοπίας... Ή μήπως το πραγματικό της λάθος να είναι οι απόψεις της και η συνέπειά της!

 

ΧΑΡΚΟΒΟ: Συνελήφθη 14χρονο κορίτσι

Στο Χάρκοβο, ένα η αστυνομία συνέλαβε ένα 14χρονο κορίτσι επειδή είχε αναρτήσει αντιπολεμικά και μηνύματα υπέρ της ειρήνης στα κοινωνικά δίκτυα.

Στα κοινωνικά δίκτυα η μαθήτρια διέδιδε συνθήματα κατά του πολέμου και υπέρ της ειρήνης, καθώς και ένα βίντεο όπου δείχνει το μεσαίο της δάχτυλο προς μια σκηνή με τα κίτρινα και μπλε χρώματα των νεοναζί ριζοσπαστών "Όλα για τη νίκη", που είχε στηθεί στο κέντρο του Χάρκοβο για την αναζήτηση εθελοντών για τον στρατό. Στο βίντεο, η κοπέλα έδειξε ότι στο κέντρο της πόλης εμφανίστηκαν συνθήματα και γκράφιτι με αντιπολεμικά σύμβολα. Η αστυνομία αναγνώρισε και συνέλαβε το κορίτσι, επικρίνοντας τη μητέρα της για την εκπαίδευση που είχε δώσει στην κόρη της. Στη συνέχεια η μαθήτρια αναγκάστηκε να ζητήσει δημοσίως συγνώμη "για τις πράξεις της μπροστά στους Ουκρανούς πολίτες". Όσον αφορά τη μαθήτρια, "θα ληφθούν όλα τα προβλεπόμενα από τον ουκρανικό ποινικό κώδικα μέτρα ", δήλωσε η αστυνομία.

 

ΚΙΕΒΟ: Τρεις γυναίκες συνελήφθησαν για εσχάτη προδοσία: η Inna Chernetskaya, η Daria Semenchenko και η Olga Didovets.

Σύμφωνα με την SBU, κατηγορούνται ότι βιντεοσκόπησαν και δημοσίευσαν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εικόνες της ουκρανικής αεράμυνας κατά τη διάρκεια επίθεσης στο Κίεβο. Οι τρεις γυναίκες από το Κίεβο, η Inna Chernetskaya, η Daria Semenchenko και η Olga Didovets, κατηγορούνται βάσει του άρθρου 114-2 του Ποινικού Κώδικα, όπου η προβολή έργων της αεράμυνας στο διαδίκτυο μπορεί να κοστίσει έως και 12 χρόνια, αναφέρει η SBU. Σύμφωνα με το άρθρο, ο εχθρός μπορεί να λάβει πληροφορίες από διαδικτυακές εκπομπές μέσω πλατφορμών streaming ή μέσω χάκερ, ενημέρωσε η υπηρεσία Τύπου της SBU, επαναλαμβάνοντας ότι "απαγορεύεται η βιντεοσκόπηση και η δημοσίευση φωτογραφικού και βιντεοσκοπημένου υλικού σχετικά με τις δραστηριότητες των ΕΔ και τις συνέπειες των εχθρικών βομβαρδισμών. Η δημοσίευση τέτοιου υλικού αποτελεί αδίκημα που επισύρει ποινή φυλάκισης έως και 12 ετών...". Η ναζιστική ιστοσελίδα Obozrevatel, η οποία παρέχει στο διαδίκτυο φωτογραφίες, διευθύνσεις και προσωπικά δεδομένα οποιουδήποτε χαρακτηρίζεται ως αντιουκρανός, αντιφασίστας, κομμουνιστής ή απλώς επικριτής της κυβέρνησης, ζητώντας να εντοπιστούν και να εκτελεστούν, επικαλούμενη πηγές της στην αστυνομία, έγραψε ότι το διαμέρισμα της Chernetskaya ερευνήθηκε... χωρίς να βρεθεί κάτι παράνομο!

Οι δικηγόροι των συλληφθέντων δήλωσαν ότι χιλιάδες απλοί πολίτες, όταν υπάρχουν πύραυλοι ή αψιμαχίες στον ουρανό, κινηματογραφούν από μακριά, οπότε όλοι αυτοί σύμφωνα με την SBU θα έπρεπε να συλληφθούν, ή μήπως είναι θέμα άποψης ή ψυχολογικής τρομοκρατίας, οπότε συλλαμβάνεσαι;!

ΚΙΕΒΟ: Η αστυνομία συνέλαβε την ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα Victoria Kochanowska χωρίς λόγο

Στις 29 Ιουνίου 2023, κοντά στο μοναστήρι της Λαύρας του Κιέβου-Pechersk, ένα άτομο ψέκασε την ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα Victoria Kochanowska με άγνωστη ουσία στα μάτια της, με αποτέλεσμα να υποστεί χημικά εγκαύματα και στα δύο μάτια. Η ακτιβίστρια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δήλωσε ότι η αστυνομία "δεν βρήκε κανένα έγκλημα σε αυτή την επίθεση εναντίον μου... Το αστυνομικό τμήμα του Pechersk δεν βλέπει κανένα corpus delicti εναντίον ενός ατόμου που δεν μπόρεσαν να αναγνωρίσουν, αλλά το οποίο είναι γνωστό, το οποίο απλά μας πλησίασε και ψέκασε με ένα δοχείο αερίου τρία άτομα. Και τότε μάθαμε ότι η δολοφονία μας ήταν μια πατριωτική πράξη. Επειδή αυτό μας είπε η SBU...", κατήγγειλε η Kokhanovskaya.

Στη συνέχεια, το περιφερειακό δικαστήριο Pechersky του Κίεβου την καταδίκασε σε 24ωρο κατ' οίκον περιορισμό. Η ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα δημοσίευσε μια φωτογραφία της δικαστικής απόφασης στη σελίδα της στο Facebook, πριν την κλείσουν.

ΚΙΕΒΟ: γυναίκα μπλόγκερ συνελήφθη επειδή ζήτησε την απόσχιση της Υπερκαρπαθίας από την Ουκρανία

Η Υπηρεσία Ασφαλείας της Ουκρανίας (SBU) συνέλαβε μια μπλόγκερ που έγραψε ότι τάσσεται υπέρ της απόσχισης της Υπερκαρπαθίας από την Ουκρανία. Αυτό ανέφερε η ιστοσελίδα Oborezrevatel.

Σύμφωνα με τις μυστικές υπηρεσίες, η γυναίκα διέδιδε εκκλήσεις για αυτονομισμό στο Διαδίκτυο. Σε βάρος της γυναίκας κινήθηκε δίωξη με βάση ένα άρθρο περί παραβίασης της εδαφικής ακεραιότητας και του απαραβίαστου της Ουκρανίας.

Εάν κριθεί ένοχη, αντιμετωπίζει ποινή φυλάκισης τριών έως πέντε ετών.

ΚΙΕΒΟ: Η δικηγόρος Elena Lukash  και η πολιτικός Elena Bondarenko συνελήφθησαν και προφυλαίστηκαν

Η Υπηρεσία Ασφαλείας της Ουκρανίας συνέλαβε και φυλάκισε τη δικηγόρο και δημόσιο πρόσωπο Elena Lukash και την πολιτικό Elena Bondarenko. Οι κατηγορίες είναι πάντα οι ίδιες: εχθρότητα προς τις αρχές και την κυβέρνηση, αντεθνική προπαγάνδα και υπέρ της αυτονομίας ... δηλαδή εσχάτη προδοσία.

...Και δεν ξεχνάμε...

Την Elena Berezhnaya, ιδρύτρια και διευθύντρια του Ουκρανικού Ινστιτούτου Νομικής Πολιτικής και Κοινωνικής Προστασίας, την πιο γνωστή ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ουκρανία. Στις 16 Φεβρουαρίου 2022 απήχθη από την SBU από το σπίτι της στο Κίεβο, στη συνέχεια μεταφέρθηκε σε μυστικές φυλακές των Υπηρεσιών Ασφαλείας και μετά από πολλούς μήνες τα μέλη της οικογένειας μπόρεσαν να τη δουν. Η Berezhnaya είναι μια δυνατή και θαρραλέα Ουκρανή αντιφασίστρια που από το 2014 αποτελεί αγκάθι για την χούντα των πραξικοπηματιών, παρά τις αμέτρητες απόπειρες δολοφονίας της, τις συνεχείς απειλές θανάτου από νεοναζί και τους επανειλημμένους ξυλοδαρμούς και κακοποιήσεις, δεν σταμάτησε ποτέ να αγωνίζεται για την αλήθεια, για τη δικαιοσύνη, ενάντια στον πόλεμο στο Ντονμπάς και για την ειρήνη. Και παρά το κλίμα τρομοκρατίας, δεν έφυγε ποτέ από την Ουκρανία.

Τώρα πληρώνει για τη συέπεια και το θάρρος της, μαζί με δεκάδες χιλιάδες ακτιβιστές, αντιφασίστες, απλούς ειρηνιστές πολίτες, τον ασυμβίβαστο αγώνα της για τα ανθρώπινα, κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα του ουκρανικού λαού, στη διάρκεια αυτών των 9 χρόνων τρομοκρατίας των πραξικοπηματιών.

Η Nataliya Mikhailivna Vitrenko, ήταν μέλος του ουκρανικού κοινοβουλίου από το 1995 έως το 2002, πρόεδρος του παράνομου πλέον Ουκρανικού Προοδευτικού Σοσιαλιστικού Κόμματος και πρόεδρος του Συμβουλίου Ορθόδοξων Γυναικών της Ουκρανίας. Δύο φορές υποψήφια για την προεδρία της Ουκρανίας. Διδάκτωρ Οικονομικών, πριν εργαστεί στο κοινοβούλιο, ήταν πανεπιστημιακός λέκτορας και ερευνήτρια στην Ουκρανική Ακαδημία Επιστημών. Μετά το πραξικόπημα του EuroMaidan, κυνηγήθηκε, απειλήθηκε και δέχτηκε επανειλημμένες επιθέσεις από νεοναζί, τόσο στις διαδηλώσεις της 9ης Μαΐου όσο και της 1ης Μαΐου, καθώς και συστηματική παρεμπόδιση οποιασδήποτε δημόσιας εμφάνισης της με επιθέσεις και ξυλοδαρμούς. Από τον Φεβρουάριο του 2022, αναζητείται ενεργά από την SBU και αναγκάστηκε να κρυφτεί, ενώ δεν υπάρχουν άλλα νέα της.

 

Για αυτές τις άλλες Ουκρανές πατριώτισσες έχουμε μόνο αυτές τις πληροφορίες, αλλά είναι στις καρδιές μας:

Korabelnikova Julia Aleksandrovna, 20/07/1985

Κατηγορήθηκε βάσει του άρθρου 111, μέρος 2, και κρατήθηκε στο Κουπιάνσκ.

 

Moshkutelo Anastasia Nikolaevna, 22/05/1995

Άρθρο 1: Ατομική ποινική δίωξη κατά του Ν. 111, καταδικάστηκε σε 12 έτη, κρατήθηκε στο Khmelnitsky SIZO

 

Marchenko Elena Leonidovna, γεννηθείσα το 1971.

Απήχθη από το σπίτι της από τη SBU στην περιοχή του Χάρκοβο, άγνωστο πού βρίσκεται

 

Khomutova Irina, 1964

Συνελήφθη από την SBU στο Kupyansk, δεν υπάρχουν νέα της

 

Η κυβέρνηση του Κίεβου μέσω της ιστοσελίδας SSU.GOV.UA δίνει επίσημα στοιχεία για την καταστολή και τις επιτυχίες της κατά των αντιπάλων της χούντας, από τις 24 Φεβρουαρίου έως τον Μάρτιο του 2023:

 

87.100 συλλήψεις και διώξεις που ξεκίνησαν από τους ερευνητές της SBU

 

3.200 συλλήψεις με την κατηγορία ότι ήταν συνεργάτες ή συμπαθούντες του εχθρού

[----->]

ΜΑΡΙΟΥΠΟΛΗ, ΚΑΡΤ ΠΟΣΤΑΛ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ

 

Του Maurizio Vezzosi *

Δυόμιση μήνες από τη ρωσική επίθεση στην Ουκρανία, η Μαριούπολη είναι η πόλη που έχει υποστεί τις μεγαλύτερες καταστροφές. Το όνομα της πόλης παραπέμπει στην ελληνική κληρονομιά της και στην αφοσίωση των ιδρυτών της στην Παναγία : εδώ, πριν από τις 24 Φεβρουαρίου, ζούσαν περίπου μισό εκατομμύριο άνθρωποι.

Αν και μέσα στο συγκρότημα της χαλυβουργίας Azovstal,εξακολουθούν να βρίσκονται οχυρωμένοι αρκετοί στρατιώτες του Ουκρανικού Στρατού και του νεοναζιστικού συντάγματος Aζόφ , η μάχη της Mαριούπολης μπορούμε να πούμε ότι έχει ολοκληρωθεί.

Ήδη στα τέλη Μαρτίου, στο λιμάνι και τη χαλυβουργία με πρόσωπο τη θάλασσα του Αζόφ,οι ουκρανικές δυνάμεις ήταν πλήρως περικυκλωμένες, χωρίς τη δυνατότητα να πάρουν κάποια υποστήριξη ή προμήθειες. Παρά την αδιαλλαξία της Ουκρανίας, ολόκληρη η αστική και προαστιακή περιοχή της Mαριούπολης είναι υπό έλεγχο των δυνάμεων του Ντόνετσκ και των Ρώσων: η μόνη περιοχή στην οποία συνεχίζοντα οι οι επιθέσεις – με πυροβολικό και αεροπορικές επιθέσεις - είναι ακριβώς αυτή του Azovstal.

Η Μόσχα αν ήθελε θα μπορούσε να καταστρέψει τελείως τη χαλυβουργεία, που χτίστηκε στην σταλινική εποχή και σήμερα ανήκει στην Ουκρανό ολιγάρχη Ρινάτ Αχμέτοφ ,ισοπεδώνοντας το Azovstal και τα υπόγεια του βομβαρδίζοντας από τον ουρανό, από την αρχή της πολιορκίας της Μαριούπολης.

Από τη μία, η προσπάθεια ελαχιστοποίησης των καταστροφών στις εγκαταστάσεις του εργοστασίου μπορεί να εξηγηθεί από την επιθυμία να καταστεί δυνατή  η μερική τουλάχιστον επανενεργοποίηση του μετά το τέλος του πολέμου.

Ωστόσο, ο κύριος λόγος για τον οποίο η Μόσχα πιθανότατα επέλεξε να παρατείνει την καταστροφή του έχει να κάνει με την πιθανή παρουσία στρατιωτών από χώρες του ΝΑΤΟ που είχαν κλειστεί μέσα στο εργοστάσιο.

Τις τελευταίες εβδομάδες έχουν συλληφθεί δύο Βρετανοί στρατιώτες από τις ρωσικές δυνάμεις και κρατούνται επί του παρόντος στο Ντόνετσκ: όπως ήταν αναμενόμενο, τα ρωσικά μέσα ενημέρωσης δεν έχασαν την ευκαιρία να δώσουν στην υπόθεση τη μέγιστη σημασία, δημοσιοποιώντας τις εκκλήσεις των δύο κρατουμένων στον βρετανό πρωθυπουργό Μπόρις Τζόνσον. Είναι εμφανής λοιπόν η πρόθεσή τους να αναδείξουν ένα πολιτικό ζήτημα και  να φέρουν σε δύσκολη θέση τις δυνάμεις της βορειοατλαντικής Συμμαχίας.

Οι ρωσικές επιθέσεις εναντίον του Azovstal σταματούσαν περιστασιακά προκειμένου να εκκενωθεί ο χώρος από τους αμάχους που βρισκόντουσαν στα υπόγεια της χαλυβουργίας με τον Ουκρανικό στρατό.

Μετά τη συνάντηση του Βλαντιμίρ Πούτιν με τον Γενικό Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών Αντόνιο Γκουτιέρες, στην εκκένωση του εργοστασίου από τους αμάχους,με τους εκπροσώπους του ΟΗΕ συμμετείχε και ο Ερυθρός Σταυρός.

Σύμφωνα με την Ιρίνα Βερεστσούκ, Αναπληρώτρια Πρωθυπουργό της Ουκρανίας και τον Πρόεδρο Βολοντιμίρ Ζελένσκι, οι πολίτες που βρίσκονται στο Azovstal έχουν εκκενωθεί όλοι, αν και ακόμα δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτα βέβαιοι ότι κάτι τέτοιο ισχύει

Το ναυάγιο αυτού που απέμενε από τις συμφωνίες του Μινσκ προκάλεσε τεράστια δυστυχία στον πληθυσμό της Μαριούπολης. Ο αριθμός των ανθρώπων που δεν μπόρεσε να φύγει από την πόλη όταν άρχισε η επίθεση των Ρώσων είναι ασαφής, αλλά πάντως της τάξης των δεκάδων χιλιάδων. Πολλοί ηλικιωμένοι,ανήμποροι και με προβλήματα υγείας.

«Είμαι 85 ετών - λέει μια ηλικιωμένη κυρία τυλιγμένη με κουρέλια - και έζησα δύο μήνες σε ένα υπόγειο». Όπως και χιλιάδες άνθρωποι που ζούσαν σε υπόγεια από την αρχή της ρωσικής επίθεσης, ο επίλογος ενός αδελφοκτόνου πολέμου που ξεκίνησε το 2014, στο Ντονμπάς. Ενώ οι τεχνικοί έχουν ήδη πιάσει δουλειά για να αποκαταστήσουν τις γραμμές του ηλεκτρικού και του τηλεφώνου, η πόλη έχει μείνει χωρίς νερό, ηλεκτρικό και φυσικό αέριο, από τις 24 Φεβρουαρίου.

Οι άνθρωποι έχουν πλέον συνηθίσει και μαγειρεύουν στο δρόμο,με συγγενείς, φίλους και γείτονες. Οι πιο τυχεροί έχουν μια γεννήτρια που από καιρό σε καιρό τη βάζουν μπροστά για να επαναφορτίσουν τα τηλέφωνα: αυτά σταδιακά έχουν αρχίσει να λειτουργούν τουλάχιστον σε ορισμένες περιοχές της πόλης: εν τω μεταξύ τα πρώτα αστικά λεωφορεία έχουν επανέλθει στην κυκλοφορία.

Εκτός από τους ηλικιωμένους, στη Μαριούπολη παρέμειναν τα παιδιά και οι έφηβοι κάποια από αυτά,τώρα χωρίς γονείς, τα έχουν υιοθετήσει άλλες οικογένειες που άνοιξαν τα υπόγεια τους, τo χώρο όπου από τα τέλη Φεβρουαρίου ζούσαν οι άνθρωποι από το ηλιοβασίλεμα μέχρι το ξημέρωμα, αλλά και την ημέρα στις πιο έντονες στιγμές της μάχης.

Ένα ρωσικό ρητό θέλει το χειμώνα να είναι ιδιαίτερα σκληρός κάθε φορά που γίνεται πόλεμος.Ετσι, τις ατέλειωτες εβδομάδες του Μαρτίου και του Απριλίου η θερμοκρασία έφτασε ακόμη και 15 βαθμούς υπό το μηδέν.

Σήμερα ο μαγιάτικος ήλιος δίνει στη Μαριούπολη μια διαφορετική όψη, ακόμη και στις συνοικίες που σε μεγάλο βαθμό έχουν καταστραφεί. Ο παγωμένος χειμώνας είναι τώρα μια ανάμνηση που έχει αντικατασταθεί από τα χρώματα της άνοιξης και από το άρωμα των λουλουδιών: ένα άρωμα που καταπραΰνει τα ρουθούνια που αρνούνται επί εβδομάδες να μυρίσουν την βρώμικη μυρωδιά των πυρκαγιών και τη μακάβρια των πτωμάτων που σαπίζουν για μεγάλο χρονικό διάστημα κάτω από το ερείπια ή στην άκρη των δρόμων.

Είναι δύσκολο να γίνει ένας σοβαρός απολογισμός των θυμάτων,στρατιωτών και πολιτών από τις μάχες. Το σίγουρο είναι ότι δεν μπορεί παρά να είναι τραγικός, και σίγουρα της τάξης των χιλιάδων ανθρώπων.

Κάποιοι από αυτούς τους έχουν θάψει στα πάρκα, στους κοινόχρηστους κήπους των πολυκατοικιών, κάποιοι άλλοι βρίσκονται ήδη στα νεκροταφεία του Μένγκους και του Στάρι Κριμ, μαζί με τους Ουκρανούς στρατιώτες που έπεσαν στη μάχη. Σ’ αυτά τα δύο μέρη, όχι μακριά από την πόλη,όπου σύμφωνα με τον πρώην δήμαρχο της Μαριούπολης, Βαντίμ Μποϊτσένκο, υποτίθεται ότι υπάρχουν ομαδικοί τάφοι όπου ο ρωσικός στρατός έχει θάψει χιλιάδες πτώματα.

Πηγαίνοντας στο χώρο, όπως έκανε ο γράφων, διαπιστώσαμε ότι οι ομαδικοί τάφοι στους οποίους αναφέρεται δεν είναι παρά τάφοι μεμονωμένων ανθρώπων, όπου μεταξύ των ενταφιασμένων βρίσκονται και ουκρανοί στρατιώτες που έπεσαν στη μάχη, ότι δεν υπήρξε καμιά μαζική εκτέλεση που να συνδέεται με αυτές τις ταφές, ότι δεν υπάρχει καμία ένδειξη που να δείχνει την πρόθεση να κρύψουν τους νεκρούς, ότι ο αριθμός των θαμμένων είναι πολύ διαφορετικός από τους 9.000 θανάτους  για τους οποίους μίλησε ο πρώην δήμαρχος της Μαριούπολης, Βαντίμ Μποϊτσένκο : πολύ μικρότερος ο αριθμός των νεκρών- μέχρι τις αρχές Μαΐου - στους 1.000 συνολικά οι θαμένοι στα νεκροταφεία Μένγκους και Στάρι Κριμ.

Σε κάποιες περιοχές της πόλης, όπως αυτή του πρώην εμπορικού κέντρου Metro, γίνεται καθημερινά διανομή ζεστών γευμάτων και ειδών πρώτης ανάγκης στο πλαίσιο του κόμματος «Ενωμένη Ρωσία», προφανώς επειδή ανησυχεί για το βαθμό συναίνεσης του κόσμου.

Όχι πολύ μακριά, τα φορτηγά του Ντόνετσκ μοιράζουν πόσιμο νερό δωρεάν και, έναντι χρηματικής αμοιβής, βενζίνη.

Τον περασμένο Μάρτιο, μετά από ένα είδος άδειας που έδωσαν οι ρωσικές δυνάμεις ο κόσμος εισέβαλε στα μαγαζιά τροφίμων. Η διανομή ειδών πρώτης ανάγκης από τους Ρώσους ξεκίνησε με την είσοδο στη Μαριούπολη των πρώτων στρατιωτών.Αν και για μεγάλο χρονικό διάστημα ο κόσμος υπόφερε από πείνα και δίψα. Σήμερα,κάθε πρωί, κατά μήκος τηςΛεοφόρου Σεβτσένκο γίνεται μια αυτοοργανωμένη αγορά από τους κατοίκους: πολλοί έρχονται εδώ και απ’έξω από την πόλη για να πουλήσουν αυγά,λαχανικά, κρέας και φρούτα.

Πουλάνε, αγοράζουν και ανταλλάσσουν τα πάντα, χρησιμοποιώντας ακόμα κυρίως Γρίβνα (το Ουκρανικό νόμισμα): Κανείς στη Μαριούπολη δεν παίρνει προς το παρόν κάποιο μισθό ή τη σύνταξή του. Καμία τράπεζα δεν λειτουργεί. Δεν είναι λίγοι αυτοί που τους τελείωσαν τα χρήματα ή έχασαν όλα όσα είχαν. Σε αυτούς, δεν μένει παρά η ανταλλαγή αντικειμένων προκειμένου να αγοράσουν τα πλέον απαραίτητα. Κάποια κιόσκια που γλύτωσαν από τη μανία του πολέμου, άρχισαν ήδη να ξαναλειτουργούν.

Η ημερομηνία της 9ης Μαΐου, η επέτειος της συντριβής του ναζιφασισμού από τους Σοβιετικούς, έχει μια τεράστια συμβολική αξία στο πλαίσιο της σημερινής συγκυρίας και ειδικά  για τη Μαριούπολη όπου το 2014 συντελέστηκε μια από τις πολλές σφαγές στις απαρχές της σύγκρουσης του Ντονμπάς.

Η αστυνομία της Μαριούπολης αρνήθηκε να παρέμβει και να διαλύσει τον κόσμο, όπως διέταξε η κυβέρνηση που ανέβηκε στην εξουσία μετά την Μαϊντάν, που γιόρταζε την επέτειο της 9ης Μαΐου, ένα γεγονός που συνδέεται με τη σοβιετική κληρονομιά και ήταν η κινητήρια δύναμη των κινητοποιήσεων που θα οδηγούσαν την περιοχή του Ντομπάς σε σύγκρουση με την κυβέρνηση του Κιέβου.

Τότε, στον ουκρανικό στρατό είχε δοθεί η εντολή να επιτεθεί στο κτίριο της αστυνομικής διεύθυνσης της πόλης. Το κτίριο καταστράφηκε ολοσχερώς  με απολογισμό 40 περίπου νεκρούς αστυνομικούς – και έτσι παραμένει μέχρι σήμερα.

Ο γιορτασμός της 9ης Μαΐου στη Mαριούπολη, όπως και στις άλλες περιοχές που κατάκτησαν οι ρωσικές δυνάμεις, έγινε φέτος για πρώτη φορά μετά από οκτώ χρόνια. Ολα αυτά τα χρόνια στην Ουκρανία είτε απέτρεπαν τον κόσμο να συμμετέχει στον εορτασμό της 9ης Μαϊου, είτε την απαγόρευαν. Φέτος σε ορισμένες πόλεις της χώρας, επιβλήθηκε καθεστώς 24ωρης απαγόρευσης της κυκλοφορίας προκειμένου να μη γιορταστεί η ημέρα. Μια εβδομάδα νωρίτερα, στις 2 Μαΐου, το ίδιο μέτρο πήραν και στην Οδησσό για να αποφευχθεί η επέτειος της σφαγής στο «Σπίτι των Συνδικάτων» το 2014.

Στους κατοίκους της Μαριούπολης, η επιθυμία να μιλήσουν είναι τεράστια, για να μάθουν νέα, πληροφορίες κάθε είδους, σαν υποστήριξη. Ή απλά,για να εκτονώσουν τα νεύρα τους, την απογοήτευση τους, τον πόνο τους.

Κάποιος αγκαλιάζει τους Ρώσους στρατιώτες και τους ευχαριστεί:κάποιος τους καταριέται. Άλλοι, με τα μάτια απλανή, κοιτάνε το κενό. Μερικοί έχουν εγκαταλείψει την πόλη και δεν σκέφτονται να επιστρέψουν: άλλοι έχουν ήδη επιστρέψει ή σκέφτονται να το κάνουν σύντομα. Στην πόλη, η κατάσταση στα νοσοκομεία εξακολουθεί να είναι βαριά, αν και βελτιώνεται σιγά σιγά, με μια επισφαλή κατάσταση υγιεινής, έλλειψη ορισμένων φαρμάκων και προσωπικού. Ακόμη και μπροστά στο νοσοκομείο «2», με μεγάλες καταστροφές από τις μάχες, μοιράζουν νερό και είδη πρώτης ανάγκης.

Στις μάχες, η παρουσία χιλιάδων αμάχων στην πόλη αύξησε εκθετικά τον αριθμό των θυμάτων στους άμαχους αλλά και στους Ρώσους στρατιώτες , οι οποίοι αντί του ανηλεή, ισοπεδωτικού βομβαρδισμού επέλεξαν  τις οδομαχίες. Τα βαριά οχήματα και τα λεωφορεία, αντί να χρησιμοποιηθούν για να εγκαταλείψουν την πόλη οι πολίτες πριν από την επίθεση, χρησιμοποιήθηκαν από τις ουκρανικές δυνάμεις για να στήσουν οδοφράγματα και να κλείσουν τους δρόμους.

Η χρήση σχολείων, οικιστικών συγκροτημάτων και εμπορικών κέντρων, ως θέσεις σκόπευσης για να αντιμετωπίσουν την προώθηση  των ρωσικών δυνάμεων, μετέτρεψε στην πράξη κάθε μη στρατιωτική εγκατάσταση σε στρατιωτικό στόχο, δημιουργώντας μια κατάσταση τραγική για τον πληθυσμό.

Όπως επιβεβαιώνεται από δεκάδες μαρτυρίες το σύνταγμα Αζόφ,που είχε σαν έδρα του τη Μαριούπολη, δεν επέτρεπε την προληπτική εκκένωση της πόλης από τους άμαχους. Οι μαρτυρίες ρίχνουν στο Αζόφ και την ευθύνη ότι πυροβολούσαν σκόπιμα πολίτες που προσπαθούσαν να εγκαταλείψουν την πόλη πριν οι ρωσικές δυνάμεις πάρουν υπό τον έλεγχό τους το βορειοδυτικό τομέα και οργανώσουν εδώ έναν διάδρομο εκκένωσης των πολιτών.

Στη Λεωφόρο Mir – στα ρώσικα: Ειρήνη - τις τελευταίες εβδομάδες, ο γράφων τεκμηρίωσε την παρουσία δεκάδων πτωμάτων αμάχων που σκοτώθηκαν από πυροβόλα όπλα. Λίγες εκατοντάδες μέτρα πιο κει, προς την προκυμαία και το λιμάνι, βρισκόντουσαν ακόμα οι ουκρανικές δυνάμεις.

Σύμφωνα με κατοίκους της συνοικίας, αυτοί οι άμαχοι σκοτώθηκαν από τους ουκρανούς ελεύθερους σκοπευτές στην προσπάθειά τους να σταματήσουν τη φυγή των πολιτών που διέμεναν στην περιοχή και έτσι να δημιουργήσουν προβλήματα στη προέλαση των Ρώσων.

Οι ρωσικές δυνάμεις προώθησαν χιλιάδες πρόσφυγες  προς άλλα κέντρα του Ντομπάς, όπου βρήκαν προσωρινό καταφύγιο σε σχολεία, γυμναστήρια, διοικητικές δομές: από εδώ και ανάλογα με τις προτιμήσεις τους μπορούσαν να πάρουν το λεωφορείο ή με κάποιο δικό τους μέσο και να πάνε Ροστόφ ή στη Τάγκαρονγκ, της νότιας Ρωσίας, σε κοντινή απόσταση από την πόλη. Τις τελευταίες εβδομάδες, πολλοί κάτοικοι επέστρεψαν στην πόλη, προσπαθώντας να ξεκινήσουν, αν και με αργούς ρυθμούς,και να ξαναφτιάχνουν τη ζωή τους.

Κανένα ίχνος από τους δήθεν εκτοπισμούς πολιτών που, σύμφωνα με τον πρώην δήμαρχο της Μαριούπολης, η Μόσχα έχει διαπράξει εναντίον των αμάχων της πόλης.Αντίθετα, ένα μέρος των κατοίκων της Mαριούπολης επέλεξε να πάει στη κοντινή Ρωσία, θεωρώντας την ασφαλέστερη από την ταραγμένη Ουκρανία

Στην αντίθετη κατεύθυνση, τα κονβόι προσφύγων μπόρεσαν να διασχίσουν το μέτωπο και να φτάσουν στη Ζαπορόζιε και σε άλλες πόλεις που ήταν υπό ουκρανικό έλεγχο μόνο όταν η Μόσχα και ο Κίεβο κατάφερναν να συμφωνήσουν σε μία κατάπαυση του πυρός.

Οι εκατοντάδες των σκύλων που κατάφεραν να επιβιώσουν ως αδέσποτα έχουν σήμερα μια λιγότερο σκελετική όψη: η έντονη πείνα των τελευταίων εβδομάδων ανάγκασε πολλούς από αυτούς να τρέφονται με σάρκα νεκρών που παρέμεναν στις άκρες των δρόμων.

Τόσο μεγάλη είναι η επιθυμία να γυρίσουν σελίδα αυτές τις ευχάριστες ημέρες του Μαΐου, που είναι ακόμη πολλοί αυτοί που αγνοούν τους κινδύνους της περιπλάνησης σε μέρη τουλάχιστον εν μέρει ναρκοθετημένα προκειμένου να κάνουν μια βόλτα στη παραλία και ένα μπάνιο.

Ενώ η Μαριούπολη αναρωτιέται πόσο θα χρειαστεί για να ξαναλειτουργήσουν οι βασικές υπηρεσίες στην πόλη, σε ολόκληρο το μέτωπο του Ντονμπάς και όχι μόνο, συνεχίζονται οι μάχες.Ενώ η ουκρανική αντεπίθεση καθυστερεί να εκδηλωθεί, οι ρωσικές δυνάμεις αργά αργά προωθούνται με υψηλό ανθρώπινο κόστος. Μια πραγματική ειρηνευτική συμφωνία για την Ουκρανία σήμερα φαίνεται πολύ πιο μακριά από ό, τι τα τελευταία οκτώ χρόνια και αυτό ο Τζο Μπάιντεν και ο Γενς Στόλτενμπεργκ δεν παρέλειψαν να θυμήσουν.

* Δημοσιεύθηκε στο συστημικό ιταλικό περιοδικό Panorama - κείμενο και φωτογραφίες του Maurizio Vezzosi

ΠΗΓΗ : CONTROPIANO

Υ.Γ. Το περιοδικό Panorama είναι ένα έντυπο ΣΥΣΤΗΜΙΚΟ γιαυτό και αποκτά,κατά τη γνώμη μου,ιδιαίτερη αξία ο ψύχραιμος, αμερόληπτος και σαφής τρόπος παράθεσης των γεγονότων.

Εθνικός ήρωας της Ουκρανίας Ναζί

 

Ο πρόεδρος της Ουκρανίας Ζελένσκι, (προ 3 μηνών, 2 Δεκεμβρίου 2021) απονέμει τον τίτλο του Εθνικού Ήρωα της Ουκρανίας με το παράσημο του Χρυσού Αστέρα στον Dmytro Kotsyubail, ηγέτη της ναζιστικής πολιτοφυλακής Pravy Sektor.

Ποιος είναι ο Δεξιός Τομέας - Pravy Sektor. Γενικά διαβάστε και μόνο το wikipedia, δλδ τα επίσημα στοιχεία, ούτε καν αυτά που καταμαρτυρούν τα θύματά του. 

Και μόνο από αυτά, αντιλαμβάνεται κάποιος ότι ούτε «περιθωριακός παράγοντας» είναι, ούτε κάποιοι που «είδαν φως και μπήκαν», ούτε ανάξιοι λόγου στη χάραξη πολιτικής.

Άμεσα εμπλεκόμενοι στη σφαγή στο Σπίτι των Συνδικάτων στην Οδησσό στις 2 Μαΐου 2014. Εκεί που διεθνείς οργανώσεις μίλησαν για έγκλημα πολέμου και θεωρητικά οι δράστες αναζητούνται. Απλά βρίσκονται στο κοινοβούλιο και βραβεύονται.

Ο γνωστότερος ηγέτης του Δεξιού Τομέα (και κατά τη διάρκεια της σφαγής στην Οδησσό), Dmytro Yarosh, είναι σύμβουλος του Αρχηγού ΓΕΣ της Ουκρανίας και αυτό δεν έχει επισήμως διαψευστεί.

 Δυστυχώς η εικόνα της δημοσιογραφίας, με εξαιρέσεις, ιδιαίτερα τις τελευταίες ημέρες σε ένα τόσο σημαντικό ζήτημα για την ανθρωπότητα είναι κατάπτυστη....

https://en.wikipedia.org/wiki/Right_Sector

ΠΗΓΗ Eleni Mavrouli

ΟΥΚΡΑΝΙΑ, ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ

 Η πορεία τη χώρας αυτής σ’ ένα κατήφορο, σα λεωφορείο δίχως φρένα, ξεκίνησε πολλά χρόνια πριν. Ίσως κι από το 2ο Παγκόσμιο, όταν ο Χίτλερ δήλωνε στο Ράιχσταγ το 1942, «Έχουμε χώρες- Εσθονία, Λιθουανία, Ουκρανία - που πολεμούν μαζί μας, ώμο με ώμο».

Τα ναζιστικά σώματα της Ουκρανίας, δολοφόνησαν χιλιάδες αντιναζί, έκαψαν δεκάδες χωριά μαζί με τους κατοίκους τους, όπως το Liaki, Tsabti, Tsair και έσφαξαν 1500 από τους 3000 αιχμαλώτους πολέμου στην πορεία τους προς τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Αυτό το συνάφι των εγκληματιών πολέμου συνέχισε υπόγεια τα επόμενα χρόνια, με την Ουκρανία να αποτελεί  μέρος της Σοβιετικής Ένωσης, να εκπαιδεύει και να εξοπλίζει παραστρατιωτικά σώματα, με τη χορηγία των ΗΠΑ και της Ευρώπης. Απότοκά τους, το φασιστικό κόμμα, Σβόμποντα, η ναζιστική παραστρατιωτική οργάνωση, Δεξιός Τομέας και εκατοντάδες ΜΚΟ ‘χριστιανικής’ κατεύθυνσης, όλους ταϊσμένους από το Θείο Σαμ.

Με αυτά τα «εργαλεία» έκαναν, το 2013, το πραξικόπημα του  Μαϊντάν κατά της εκλεγμένης κυβέρνησης Γιανούκοβιτς, που αρνήθηκε να υπογράψει την ένταξη της χώρας του στην Ε.Ε. Μια βδομάδα πριν το πραξικόπημα, η Άγκελα Μέρκελ σε συνάντησή της με το Γιαννούκοβιτς και on line μετάδοση, του είπε κυνικά, «Περιμέναμε περισσότερα και όχι μια άρνηση από σένα. Τώρα αυτό θα έχει συνέπειες».

Η αναγνώριση και «νομιμοποίηση» του πραξικοπήματος έγινε με συνωστισμό επισκέψεων υπουργών και πρωθυπουργών του Far West, ανάμεσα στους οποίους και ο Ευάγγελος Βενιζέλος που εξίσου κυνικά δήλωσε τότε, « Οι Αμερικανοί κέρδισαν και είναι έξυπνη πολιτική επιλογή να είσαι μαζί τους σε αυτή τη νίκη».

Από το Ευρωμαϊντάν, όπως ονομάστηκε το αμερικάνικης έμπνευσης και αμερικανοευρωπαϊκής υλοποίησης πραξικόπημα μέχρι σήμερα, η Ουκρανία ζει σε καθεστώς  φασισμού και μαφίας. Οι νεοναζιστικές συμμορίες, όπως το  "Τάγμα Αζόφ" και οι άνθρωποι της νύχτας συναποτελούν τον κρατικό μηχανισμό, επιτίθενται φονικά σε καταυλισμούς τσιγγάνων, δολοφονούν συνδικαλιστές και μέλη αριστερών οργανώσεων, με αποκορύφωμα την άγρια, μαζική δολοφονία 48 ανθρώπων στο «Σπίτι των συνδικάτων». στην Οδησσό.  Για το τελευταίο μαζικό φονικό, το «επίσημο» καθεστώς αποφάνθηκε πρόσφατα πως κάηκαν μόνοι τους.

Χρόνια τώρα ο Ουκρανικός στρατός βομβαρδίζει τις ανατολικές περιοχές, στις οποίες οι κάτοικοι είχαν πολεμήσει το ναζισμό στο 2ο Π.Π και κήρυξαν την αυτονομία τους απ’ το μαφιόζικο πραξικόπημα του Μεϊντάν. Τα παγκόσμια και ελληνικά ΜΜΕ βέβαια ούτε είδαν ούτε ξέρουν.

Η σημερινή κατάσταση στην Ουκρανία βρήκε, όπως ήταν φυσικό, όλη τη «Συμμαχία των Προθύμων» συνασπισμένη, όπως έγινε στη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, της Λιβύης και στα πολλαπλά  αιματοκυλίσματα της Μέσης Ανατολής.

Για μας, το μόνο σίγουρο είναι, πως η μετατροπή όλης της Ελλάδας σε αμερικάνικη βάση, από την Αλεξανδρούπολη ως τη Σούδα, μας βάζει στο μάτι του κυκλώνα, ενώ η ήδη μεγάλη ενεργειακή κρίση θα εκτοξευτεί στον ουρανό.

https://www.youtube.com/watch?v=WBp-enlsV_k

Αυτό, μετά τη δήλωση του Κουστουρίτσα για εδώ και χρόνια επανάληψη του σεναρίου "Γιουγκοσλαβία" στην Ουκρανία.

Μνήμη

 

Αν η Ουκρανία είναι «η καρδιά της Ευρώπης», σε ποια πλευρά βρισκόταν αυτή η καρδιά στις 2 Μαΐου 2014, όταν δεκάδες αντιφασίστες καιγόντουσαν ζωντανοί στο Σπίτι των Συνδικάτων της Οδησσού ή τους σκότωναν οι φασίστες με σιδερολοστούς σε περίπτωση που κατάφερναν να ξεφύγουν από τη  φωτιά που άναψαν οι Ναζί;

https://pergadi.blogspot.com/search?q=Σπίτι+Συνδικάτων  

https://pergadi.blogspot.com/2014/05/39.html 

https://pergadi.blogspot.com/2014/06/blog-post_5047.html

Πανδημίες, υπερ-καπιταλισμός και οι αγώνες του αύριο,του Μάικ Ντέβις

Ο θεωρητικός του αστικού χώρου, ιστορικός και πολιτικός ακτιβιστής Μάικ Ντέιβις, συγγραφέας πάνω από 20 βιβλίων, απάντησε σε μια σειρά ερωτήσεων από τον δημοσιογράφο Σαρίφ Αμπντέλ Κουντούς εκ μέρους του ηλεκτρονικού περιοδικού Mada Masr σχετικά με την πανδημία του κορονοϊού.

Μετάφραση: Κώστας Γκούνης

Η πανδημία του κορονοϊού είναι ένα σαρωτικό γεγονός που δοκιμάζει τις αντοχές των συστημάτων υγείας, και όχι μόνο, σε παγκόσμια κλίμακα. Τις επόμενες ημέρες τα επιβεβαιωμένα κρούσματα θα ξεπεράσουν τα τρία εκατομμύρια και οι νεκροί τις 200 χιλιάδες. Η πανδημία συνεχίζει να εξαπλώνεται και ο πλανήτης βρίσκεται σε μια πολυδιάστατη κρίση που προμηνύει ένα δυσοίωνο μέλλον. Συνολικά, τα μαντάτα δεν είναι καλά.

Όμως, τόσο η «συμπεριφορά» του ιού ως βιολογικού φαινομένου όσο και η αμφίβολη ικανότητα των πολύπαθων συστημάτων υγείας να αντιμετωπίσουν τις αιτίες και τις συνέπειες αυτής της πανδημίας, αλλά και των επικείμενων, υπερβαίνουν τη σφαίρα των πολιτικών δημόσιας υγείας – τουλάχιστον, όπως νοούνται και (δεν) εφαρμόζονται αυτές οι πολιτικές σήμερα. Οι διαπιστώσεις και οι καταγγελίες ότι η πανδημία δεν είναι μόνο ιατρικό ζήτημα πληθαίνουν και πλέον αποτελούν κοινό τόπο στη δημόσια συζήτηση. Άρθρα με φράσεις και τίτλους όπως «Η πιθανή συμβολή των μολυσματικών αερολυμάτων» ή «Ας αναλογιστούμε την αξία του πλανήτη» εμφανίζονται ακόμη και σε ΜΜΕ που έχουν λειτουργήσει σαν σημαιοφόροι της νεοφιλελευθεροποίησης.

ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΩΝ 9 ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ

Το δικαστήριο διακόπτει για την επόμενη δικάσιμο, Τετάρτη 6 Μαρτίου.

iΣτις 1η Μαρτίου πριν ξεκινήσει την απολογία του ο κατηγορούμενος Μπιμπέρ, ο κατηγορούμενος Ντεμίρ ζητάει να παρέμβει: Απεργία πείνας για συμπαράσταση στο Νομικό Γραφείο του Λαού στην Τουρκία

Απολογείται ο Χασάν Μπιμπέρ.

Χ. Μπιμπέρ: Ονομάζομαι Χασάν Μπιμπέρ. Είμαι 61 ετών. Είμαι παντρεμένος, έχω τρία παιδιά κι έναν εγγονό. Μέχρι το 22ο έτος της ηλικίας μου έκανα καλλιτεχνική δραστηριότητα.

Το 1980 έπιασα δουλειά στο λιμάνι. Το 1988 εκλέχτηκα ως πρόεδρος του παραρτήματος του συνδικάτου λιμενεργατών της Τουρκίας. Το 1993 στο παγκόσμιο συνδικάτο, με έδρα τη Βρετανία, εκλέχτηκα στην επιτροπή. Υπάρχουν πολλά δημοσιεύματα με το όνομά μου σε διάφορα μέσα, στα οποία στοχοποιούμαι και ο λόγος της στοχοποίησης είναι η συμμετοχή στα συνδικάτα.

Υπάρχουν δύο αντιλήψεις για τα συνδικάτα: το επαναστατικό και το εργοδοτικό. Οι συνδικαλιστές της εργοδοσίας παίρνουν τα ρουσφέτια που τους δίνουν τα αφεντικά και αναγκάζουν τους εργαζόμενους να υπογράφουν συμβάσεις με πολύ χαμηλούς μισθούς, μέσα στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Είναι προδότες απέναντι στους εργαζόμενους που πληρώνουν συνδρομές στα συνδικάτα τους. Πλουτίζουν με τα ρουσφέτια που παίρνουν από τα αφεντικά.

Οι συνδικαλιστές των επαναστατικών συνδικάτων βάζουν μπροστά την ζωή τους για αυτά που αγωνίζονται. Στην Τουρκία οι επαναστάτες συνδικαλιστές, από το 1950, δέχονται πιέσεις, απειλές, συλλαμβάνονται, βασανίζονται, περνάνε χρόνια στη φυλακή, δολοφονούνται, απαγάγονται. Στην χώρα μας πολλοί επαναστάτες συνδικαλιστές έχουν δολοφονηθεί. Ο πρόεδρος του συνδικάτου στην υγεία, ο πρόδρος εργαζομένων στον Δήμο, ο πρόεδρος της συνομοσπονδίας των επαναστατικών συνδικάτων, έχουν δολοφονηθεί από το φασιστικό κράτος της Τουρκίας.

Στην χώρα μας η εργατική Πρωτομαγιά είναι απαγορευμένη. Την Πρωτομαγιά του 1977 δολοφονήθηκαν 37 εργάτες. Το 1997 δολοφονήθηκαν 4 εργαζόμενοι. Σε όλο τον κόσμο η γιορτή της Πρωτομαγιάς γιορτάζεται σε ένα κλίμα ελευθερίας, στην χώρα μας δολοφονούνται εργαζόμενοι και φοιτητές.

Από την περίοδο που εκλέχτηκα πρόεδρος του συνδικάτου λιμενεργατών μέχρι και το 2011 που έφυγα από την Τουρκία έχω ζήσει όλους τους τύπους βασανιστηρίων.

Το 1993 δεν δέχτηκα την μηδαμινή αύξηση που έδωσε η κυβέρνηση στους εργαζόμενους και μου έκαναν πρόταση να μου δώσουν ρουσφέτι πολλά εκατομμύρια λίρες και, επειδή δεν δέχτηκα, με κρέμασαν από το ταβάνι ανάποδα, με δεμένα τα χέρια και μου έκαναν ηλεκτροσόκ στα δάχτυλα των χεριών και των ποδιών. Με πήγαν στο βουνό και πυροβολούσαν δίπλα από το σώμα και το κεφάλι μου. Τα λεφτά που μου πρόσφεραν στο ρουσφέτι, τά ‘φεραν στο βουνό και είπαν «ή θα πάρεις τα λεφτά ή θα πεθάνεις» και είπα ότι προτιμώ να πεθάνω από το να προδώσω τους εργαζόμενους.

Οι λιμενεργάτες έκαναν απεργία με αίτημα την απελευθέρωσή μου και αναγκάστηκαν να με ελευθερώσουν.

Το 1994, διανοούμενοι, φοιτητές, εργάτες, επαναστάτες, προχωρήσαμε σε αποχές από την εργασία μας με σκοπό να διαμαρτυρηθούμε ενάντια στον φασισμό και τις δολοφονίες του. Γιαυτό έγινε πάλι η σύλληψή μου. Την τρίτη μέρα της σύλληψής μου, στην Ελλάδα και άλλες 143 χώρες, οι λιμενεργάτες αυτών των χωρών κατέλαβαν τα πλοία με τουρκική σημαία. Την επόμενη μέρα τα ξημερώματα, χωρίς δίκη, με πέταξαν έξω από τις φυλακές. Ευχαριστώ πολύ τους λιμενεργάτες που ήταν επικεφαλής της κινητοποίησης.

Από τα βασανιστήρια έχω βλάβες στα χέρια μου. Αυτά που σας λέω είναι αλήθειες που βγαίνουν μέσα από την ζωή μου. Έχω ράμματα σε διάφορα μέρη του σώματός μου.

Το 2004 προσάχθηκα μαζί με τα παιδιά μου, που ήταν 11, 12 και 14 χρόνων στο αστυνομικό τμήμα [στην Τουρκία]. Μπροστά στα μάτια των παιδιών μου με βασάνισαν. Από τα χτυπήματα λιποθύμησα και μετά από ένα διάστημα άκουσα τις φωνές των παιδιών μου. Βασάνιζαν τα παιδιά μου, που ήταν 11, 12 και 14 χρόνων. Μόνο οι λαοί που έχουν ζήσει τον φασισμό ξέρουν τι σημαίνει. 80 μέρες μετά την σύλληψη έγινε το δικαστήριο. Επειδή δεν έσκυψα το κεφάλι μπροστά στον φασισμό και τις πιέσεις του, μαζί με εμένα συνέλαβαν και τον γιο μου. Μείναμε στις φυλακές 17 μήνες.

Περιμένω από εσάς να με ακούσετε με υπομονή.

Θέλω να διαβάσω ένα δημοσίευμα σε μια εφημερίδα σχετικά με το συνδικάτο που εκπροσωπώ. Δημοσιεύτηκε το 2019: «[…] Το συνδικάτο λιμενεργατών την δεκαετία ’80 κ ’90 […] γνωρίζουμε τον γενικό πρόεδρο Χασάν Μπιμπέρ λόγω της μαχητηκότητας […]».

Δεν έχει μείνει κανένα στοιχείο από την τότε δράση του [συνδικάτου], αφού παρέδωσαν μέσω ιδιωτικοποιήσεων τα λιμάνια σε ξένους και ντόπιους επενδυτές. Αφού έκαναν πρόταση στους τωρινούς εκπροσώπους των συνδικάτων και με τα λεφτά που παίρνει η διοίκηση του συνδικάτου, φεύγουν από την ομοσπονδία. Τα λιμάνια τα παρέδωσαν σε διάφορες εταιρείες. Και μετά από αυτό, με μεγαλη προσπάθεια των αφεντικών, η διοίκηση πέρασε σε άτομα που πρόσκεινται στο κυβερνητικό συνδικάτο. Αν δεχόμουν τότε την προσφορά τους και έπαιρνα τα χρήματα, θα ήμουν εκατομμυριούχος. Είμαι εδώ σήμερα επειδή είμαι ένας έντιμος άνθρωπος.

Είμαι συγγραφέας, έχω εκδόσει 7 βιβλία και συνεχίζω. Λόγω του ότι εκδόθηκε ξανά ένταλμα σύλληψης ήρθα στην Ελλάδα και έκανα αίτηση για άσυλο και το πήρα. Από εδώ, από την Ελλάδα, υποστηρίζω τον δημοκρατικό αγώνα στην Τουρκία.

Σήμερα συνεχίζουν αυτές οι πιέσεις στα συνδικάτα. Θέλω να δώσω ενα παράδειγμα: χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι, με πρόσχημα την τρομοκρατία, διώχθηκαν στην Τουρκία και θέλω να σας ρωτήσω, αν λόγω του ότι αγωνιζόμαστε ενάντια στον τουρκικό φασισμό μας αποκαλείτε τρομοκράτες; Παρα τον ανθρώπινο αγώνα που δίνουμε εσείς μας αποκαλείτε τρομοκράτες και μας συλλαμβάνετε;

Ο φασισμός της κυβέρνησης τους χαρακτηρίζει όλους τρομοκράτες. Οι απολυμένοι δημόσιοι υπάλληλοι έκαναν καθιστική διαμαρτυρία και γι’ αυτόν τον λόγο βασανίστηκαν. Έκαναν απεργία πείνας 275 μέρες για να προσληφθούν. Εγώ έκανα από την Ελλάδα απεργία πείνας για συμπαράσταση.

Πήγα στο σπίτι του φίλου μου, δημοσιογράφου [συγκατηγορούμενος στην δίκη αυτή] και μιλούσαμε και φάγαμε. Πέρασε η ώρα και είπε να με φιλοξενήσει το βράδυ και εγώ δέχτηκα. Την επόμενη μέρα με συνέλαβαν. Είμαι στη φυλακή 16 μήνες επειδή φιλοξενήθηκα για ένα βράδυ. Είχα περιοριστικούς όρους από προηγούμενη υπόθεση και επισκέπτομαι το ΑΤ για αυτό.

Δεν είμαι ένας παράνομος, έβαζα την υπογραφή μου δύο φορές τον μήνα στο ΑΤ που παρουσιαζόμουν. Με έχουν στηρίξει φοιτητές, διανοούμενοι και εργαζόμενοι. Δεν είμαι παράνομος ούτε έχω δραστηριότητα ως μέλος παράνομης οργάνωσης.

Απορρίπτω τις κατηγορίες και ζητώ την αθώωσή μου.

Απολογείται ο 4ος κατηγορούμενος, Ντογάν Μεμέτ.

Μεμέτ: Θα ζητήσω κάτι πριν ξεκινήσω την απολογία μου. Συμμετείχα σε απεργία πείνας μεχρι θανάτου το 2001 για 166 μέρες στην Τουρκία. Μετά που βγήκα από την φυλακή με νευρολογική ασθένεια έχω μια προσωρινή απώλεια μνήμης και θα σας ζητήσω να μην με διακόψετε στην διάρκεια της απολογίας μου για να μην χάσω τον ειρμό μου.

Είμαι 16 μήνες στη φυλακή και αυτούς τους 16 μήνες έγιναν πολλά πράγματα. Δεν είναι πράγματα που θα πω για να σας στεναχωρήσω ή για να μας λυπηθείτε. Αυτά που θα σας πω είναι πράγματα που δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι περνάνε στην Τουρκία.

 Χωρίς αυτά δεν θα μπορέσετε να καταλάβετε γιατί είναι πολιτική δίκη. Δεν προσαχθήκαμε μόνο με βάση μια τηλεφωνική κλήση. 

Συλληφθήκαμε μια βδομάδα πριν την άφιξη του προέδρου της Τουρκίας. 

Ο κυριότερος λόγος είναι επειδή το ζήτησε ο τουρκικός φασισμός. 

Η ελληνική κυβέρνηση με σκυμμένο το κεφάλι δέχτηκε αυτά που ζήτησε η Τουρκία. Είναι επίσης πικρό ότι είμαι προφυλακισμένος στην Ελλάδα που έχει γράψει έπος ενάντια στον φασισμό. Κατηγορούμαι ως τρομοκράτης σε μια χώρα που έχει έναν έντιμο λαό που έδωσε μάχες κατά του φασισμού. 

Είμαι προφυλακισμένος σε μια χώρα που έχει πολεμήσει τον ιταλικό και γερμανικό φασισμό και γι’ αυτόν τον λόγο έχουν πεθάνει χιλιάδες. Είμαι προφυλακισμένος σε μια χώρα που ο λαός της έχει δείξει θάρρος ακόμα και μπροστά στα εκτελεστικά απσπάσματα. Αν με καταδικάσετε θα αδικήσετε εσάς και όχι εμένα.

Στην Γαλλία συνέχιζα την θεραπεία μου αλλά, λόγω της φυλάκισής μου, η ασθένεια προχώρησε.

16 μήνες είμαι μακριά από τα αγαπημένα μου πρόσωπα και κατά τη διάρκεια της κράτησής μου πέθανε η μητέρα μου. Είμαι φυλακή μόνο κ μόνο επειδή είμαι αλληλέγγυος με τους αγώνες του τουρκικού λαού και επειδή το ζήτησε η φασιστικη κυβέρνηση της Τουρκίας. Πολλά έγιναν αυτούς τους 16 μήνες. Θα ξεκινήσω από την ημέρα της σύλληψης. Με βασάνισαν την ημέρα της σύλληψης. Έπειτα, στο ΑΤ που μας πήγαν, έχασα τις αισθήσεις μου και με πήγαν στο νοσοκομείο. Γνωρίζω πως ο ελληνικός λαός είναι έντιμος και είναι ενάντια στα βασανιστήρια. Όταν με πήγαν στο νοσοκομεί, ο ο γιατρός ρώτησε τους αστυνομικούς που ήταν με καλυμμένα τα πρόσωπα, γιατί με έφεραν εδώ και εγώ, δείχνοντάς τους, είπα ότι με βασάνισαν. Ο γιατρός έβγαλε τότε τους αστυνόμους από τον θάλαμο.

Για ενάμιση μήνα δεν μπορούσα να χρησιμοποιήσω το δεξί μου πόδι και είχα δύσπνοια. Αν μου επιτρέπετε, θέλω να σας δείξω τα τραύματά μου από τα βασανιστήρια [δείχνει σημάδια]. Μπορείτε να κοιτάξετε και στον ιατρικό φάκελό μου. Μετά την σύλληψή μας, βγήκαν οι φωτγραφίες μας στη δημοσιότητα και, χωρίς να δικαστούμε, χαρακτηριστήκαμε ως τρομοκράτες. Δεχτήκαμε, λόγω των δημοσιευμάτων, επίθεση απο τουρκική συμμορία στις ελληνικές φυλακές και απειλήθηκαν οι συγγενείς μας στην Τουρκία.

Εδώ δικαζόμαστε επειδή αντισταθήκαμε στον τουρκικό φασισμό. Όπως δεν μπορούν να καταδιαστούν όσοι πολέμησαν ενάντια στον φασισμό ή όσοι αντιστάθηκαν στο Πολυτεχνείο έτσι δεν μπορούμε να καταδικαστούμε και εμείς.

Στο κατηγορητήριο έχει γραφτεί λάθος το όνομά μου και λάθος η ημερομηνία γέννησης. Το χειρότερο είναι, σε ένα κατηγορητήριο τόσων σελίδων δεν υπάρχει μία σειρά που να λέει το όνομά μου. Και ούτε μία σειρά που να λέει κάτι για την Τουρκία. Δεν υπάρχει αναφορά σε έναν λαό που δολοφονείται τόσα χρόνια, όπως ο κουρδικός λαός. Στο κατηγορητήριο δεν υπάρχει κανένα στοιχείο. Δεν είμαστε τρομοκράτες, είμαστε επαναστάτες και αγωνιζόμαστε για την ανεξαρτησία του λαού μας.

Στη σελίδα 235 μιλάει το βούλευμα για «ανθρώπους που δεν έχουν ηθικά όρια» και το λένε αυτό άνθρωποι που δεν μας έχουν γνωρίσει. Που δεν έχουμε καθήσει μαζί μία ώρα. Πώς μπορούν να κρίνουν; Αυτό δεν μας περιγράφει. Με βάση ποιό στοιχείο τα γράψανε αυτά; Εμείς πληρώνουμε τον αγώνα μας. Σε αυτό το βούλευμα υπάρχουν πολλές εκφράσεις που μας χαρακτηρίζουν τρομοκράτες. Σε πολλά σημεία υπάρχει η κατηγορία οτι ήθελα να προκαλέσω ζημία στις οικονομικές, συνταγματικές κτλ δομές της χώρας. Θέλω να ρωτήσω, ποια χώρα είναι αυτή; Αν αυτή η χώρα είναι η Τουρκία, συγχωρέστε με, αλλά δεν είναι δουλειά των Ελλήνων δικαστών. Έπρεπε να βρίσκονταν, αν γινόταν τέτοια δίκη σε αυτή την αίθουσα, η τουρκική κυβέρηση. Αυτοί που απειλούν τον τουρκικό και κουρδικό λαο, ο τουρκικός φασισμός.

Η ιστορία μάς διδάσκει να μην συμβιβαζόμαστε με τον φασισμό, να είστε δικαιοι, να είστε στο πλευρό αυτών που αγωνίζονται κατά του φασισμού.

Αν η χώρα αυτή [σ: που το βούλευμα λέει ότι οι κατηγορούμενοι θα έβαζαν σε κίνδυνο τις οικονομικές κλπ δομές] είναι η Ελλάδα, τότε έχω να πω ότι αγαπώ τον ελληνικό λαό. Θα δώσω ένα παράδειγμα πηγαίνονας χρόνια πίσω. Όπως ξέρετε, η Κύπρος καταλήφθηκε απο το τουρκικό κράτος. Ο αδελφός μου ήταν στον στρατό επειδή ήταν υποχρεωτικό. Ήταν δικαστής στην Κων/πολη. Τους πήγαν στην Κύπρο και έπεσαν με αλεξίπτωτο και, αφού έφτασαν στο βουνό, ο αξιωματικός που ήταν υπεύθυνος τους εγκατέλειψε και 300 στρατιώτες έμειναν χωρίς νερό και τροφή. Εκείνο το διάστημα, οι Κύπριοι στρατιώτες που ήταν απέναντι, τους βομβάρδισαν, την μονάδα που ήταν ο αδελφός μου, και σκοτώθηκε. Η οικογένειά μου μετά, πήγε και ήθελε να πάρει την σωρό, όμως δεν την δώσανε. Ήταν 24 ετών κι εγώ 16. Είχε δολοφονηθεί ένα από τα αγαπημένα μου πρόσωπα. Ποτέ όμως δεν θεώρησα υπεύθυνο τον κυπριακό λαό γι’ αυτή τη δολοφονία, γιατί και ο κυπριακός λαός έχει περάσει πολλά δεινά.

Υπερασπίστηκα την ανεξαρτησία της Κύπρου και την αδελφοποίηση των λαών. Υπερασπίστηκα τη φιλία των λαών. Δεν ήμουν ούτε ρατσιστής ούτε εθνικιστής. Είμαι πολλά χρόνια πρόσφυγας. Πώς μπορείτε να λέτε ότι θα προκαλούσα βλάβες στο ελληνικό κράτος;

Και βέβαια έχουμε ηθικές αξίες, αγαπάμε τους ανθρώπους και τους λαούς. Ο ελληνικός λαός στα 40 τελευταία χρόνια έχει δείξει την αλληλεγγύη του στους Τούρκους πολιτικούς πρόσφυγες και όλα αυτά τα χρόνια, ποτέ οι πολιτικοί πρόσφυγες δεν υπήρξαν απειλή για τον ελληνικό λαό.

Ένα ακόμα πράγμα που θέλω να πω είναι ότι έχει δολοφονηθεί η γυναίκα μου. Ήταν μια βουλεύτρια και συνδικαλίστρια που πρώτα απειλήθηκε, συνελήφθη και βασανίστηκε. Μετά φυλακίστηκε και όταν αποφυλακίστηκε, δολοφονήθηκε. Ήταν 22 χρονών. Μου στέρησαν την δυνατότητα να την δω τελυταία φορά.

Συνεχίζει την απολογία του ο Ντογάν Μεμέτ. Αναφέρεται στις υποθέσεις για τις οποίες δικάστηκε στην Τουρκία, στην λειτουργία της τουρκικής δικαιοσύνης γενικά και σε καταδίκες του ίδιου χωρίς στοιχεία.

Ντογάν Μεμέτ: Δεν μπορούμε να σκεφτούμε αυτή τη δίκη ανεξάρτητα από αυτά που συμβαίνουν στην Τουρκία.

Θέλω να πω για την σύλληψή μου. Έγινε περίπου 6 το πρωί. Με το σπάσιμο των τζαμιών και της πόρτας ξύπνησα. Δεν κατάλαβα στην αρχή, νόμιζα ήταν θόρυβος από τον δρόμο. Αυτό που σκέφτηκα είναι ότι δεχόμαστε επίθεση δολοφονικη της MIT γιατί ξέρω για τις δραστηριότητες τις δολοφονικές της MIT απέναντι σε Τούρκους και Κούρδους. Είναι μια οργάνωση που έχει αίμα στα χέρια της, είναι οργάνωση του τουρκικού φασισμού και είναι γνωστή στην Ελλάδα, στην Ολλανδία και σε βαλκανικές χώρες. Έχει κάνει απαγωγές 83 ατόμων αλλά και δολοφονίες. Στην σύλληψη έκαναν χρήση δακρυγόνων και για αυτό πήγαμε προς το μπαλκόνι. Όταν είδαμε τα καλυμμένα πρόσωπα και τον βαρύ οπλισμό καταλάβαμε ότι είναι αστυνομία. Εκεί ξεκίνησαν να μας βασανίζουν. Αφού μας είχαν βάλει χειροπέδες συνέχιζαν να μας χτυπάνε.

Στο κατηγορητήριο έχει γραφτεί ότι αντιστάθηκα στους αστυνομικούς και ότι τους έριξα πέτρες και τούβλα και γλάστρες και ότι τους τραυματίσαμε.

Ντογάν Μεμέτ: Από το 2011 διαμένω στο Παρίσι, όπου πήρα άσυλο. ήμουν δημοσιογράφος στην Τουρκία για πολλά χρόνια και συνέχισα και στη Γαλλία. Ήρθα για λίγο καιρό στην Ελλάδα, όπου φιλοξενήθηκα για την έκδοση ενός βιβλίου και, μόλις τελείωνε η έκδοση, θα επέστρεφα στη Γαλλία.

Δεν είμαι τρομοκράτης. Αγαπώ πολύ την χώρα μου και τον λαό μου. Ζητώ την αθώωσή μου.

Το δικαστήριο διακόπτει για την επόμενη δικάσιμο, Τετάρτη 6 Μαρτίου 

[--->]

«Αυτοί που κάηκαν δεν ήταν άνθρωποι»

 Οι αμετανόητοι της σφαγής στο Σπίτι των Συνδικάτων της Οδησσού και οι φίλοι τους 

 

Γράφει ο Γρηγόρης Τραγγανίδας

Σε κατεχόμενη πόλη παραπέμπει η Οδησσός σήμερα και για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά, μετά την τραγωδία της 2ας Μάη του 2014, όταν ναζί και λοιποί φασίστες, υπό την «μάσκα» των «οπαδών» «χουλιγκάνων», έκαψαν ζωντανούς δεκάδες αντιφασίστες στο Σπίτι των Συνδικάτων της πόλης, σε μια σφαγή που αποτελεί μέχρι σήμερα την πολιτική «επιτομή» αυτού που συνέβη τον Φλεβάρη της ίδιας χρονιάς στην Ουκρανία, με το πραξικόπημα του Μαϊντάν.

 Χιλιάδες αστυνομικοί και τεθωρακισμένα των ειδικών δυνάμεων της αστυνομίας έχουν αναπτυχθεί από το πρωί στην πόλη, με στόχο να αποτρέψουν τον κόσμο να πάει να αφήσει ένα λουλούδι στον τόπο της σφαγής, έχοντας τοποθετήσει διαδοχικά σημεία «ελέγχου» μέχρι το Σπίτι των Συνδικάτων. 

Αντιθέτως, οι αρχές θα αφήσουν ελεύθερους τους ναζί του «Δεξιού Τομέα» και άλλων φασιστικών και εθνικιστικών συμμοριών να κάνουν την «παρέλασή» τους. Ουσιαστικά, να επιδείξουν τα φασιστοτάγματα εφόδου με στόχο να τρομοκρατήσουν τον λαό της πόλης και να δείξουν ποιος είναι το «αφεντικό».

Ατιμώρητο παραμένει από την «Δικαιοσύνη»(;) του καθεστώτος αυτό το έγκλημα και ουδείς οδηγήθηκε σε δίκη.

‘Ολα αυτά τα χρόνια η αστυνομία και η εισαγγελία αφήνει «διαρροές», από τις οποίες «προκύπτει», ούτε λίγο – ούτε πολύ, ότι… οι άνθρωποι στο Σπίτι των Συνδικάτων κάηκαν μόνοι τους! Είναι χαρακτηριστικό, ότι οι μισοί από τους συλληφθέντες για την τραγωδία ήταν μέλη του κινήματος του «αντι-Μαϊντάν», δηλαδή οι στόχοι των φασιστών. Επιπλέον, η αστυνομία «δεν» βρήκε αποδείξεις εσκεμμένου εμπρησμού του Σπιτιού των Συνδικάτων, παρά και ενάντια σε ό,τι είδε όλος ο πλανήτης. Για την ιστορία να αναφέρουμε, ότι η εισαγγελία της Οδησσού αποκλείστηκε εξαρχής από την συμμετοχή στις «έρευνες» οι οποίες «διεξάγονται» κεντρικά, από την εισαγγελία του Κιέβου.

 Πρόκειται για μια συνειδητή πολιτική επιλογή, αφού αυτές οι ναζιστικές, φασιστικές, εθνικιστικές συμμορίες, αποτελούμενες κατά βάση από ποινικούς και καθοδηγούμενες από τις μυστικές υπηρεσίες με «βιτρίνα» «ιδεολόγους» «φυρερίσκους», αποτέλεσαν την αιχμή του δόρατος της αποκαλούμενης από την Δύση «εξέγερσης» του Μαϊντάν στο Κίεβο, η οποία οδήγησε στην ανατροπή της προηγούμενης αστικής κυβέρνησης και στην έλευση στην εξουσία εκείνου του τμήματος του ουκρανικού κεφαλαίου που τα συμφέροντά του εξυπηρετούνται από την πρόσδεση της χώρας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

‘Ηταν ένα αιματηρό πραξικόπημα που οδήγησε στον εμφύλιο στο Ντονμπάς, στα ανατολικά της Ουκρανίας, όπου ο τακτικός στρατός, μαζί με τα φασιστοτάγματα, σπέρχουν εδώ και τέσσερα χρόνια τον όλεθρο στον λαό των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ, ο οποίος έχει πάρει τα όπλα για να αντισταθεί.

 

Αν υπάρχουν ακόμη αμφιβολίες για το τι συνέβη στην Οδησσό αλλά και σε όλη την χώρα το 2014, φροντίζει να τις διαλύσει ο Ντεμιάν Γκανούλ, επικεφαλής μιας ναζιστο-οργάνωσης, που αυτοαποκαλείται «Μέτωπο του Δρόμου», εκ των συνδιοργανωτών, μαζί με τον «Δεξιό Τομέα» της σημερινής παρέλασης: «Δεν θεωρώ τους καμένους εκεί (σσ. στο Σπίτι των Συνδικάτων) “ανθρώπους” και δεν βλέπω σε αυτό κάποιο έγκλημα». Κατά τον εν λόγω φασίστα, η σφαγή εκείνη «έβαλε τέλος σε μια πραγματική τρομοκρατική επιχείρηση φιλορωσικών βλέψεων».

[---->]