ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΨΗΦΙΑΚΗ-ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ (Για αρχαρίους)

 

Οτι θέλεις να ξέρεις για την νεα ψηφιακή οικονομία και τα περίεργα μέσα συναλλαγών της και ντρέπεσαι να το ρωτήσεις

Όλα  ξεκίνησαν όταν ανακαλύψαμε  στην γειτονιά στην  δεκαετία του 60 ότι ο κυρ Τάκης ο μπακάλης έδινε αντί  για  ρέστα δεκάρες, καραμέλες βουτύρου.

✔️Αυτό σήμερα λέγεται tokenization μιας αξίας.

Και αμέσως  πλακώθηκε όλη η μαρίδα  της γειτονιάς να το παίζει πρόθυμη για θελήματος για ψώνια. Τα ρέστα  τα επιστρέφαμε  φυσικά  αλλά  οι καραμέλες μας έμεναν ως δίκαιη  αμοιβή, ως ένα αποδεικτικό  εργασίας, που είχε  μία  αξία.

✔️Αυτό  σήμερα  λέγεται mining και απαντάται στα αρχαία "κρυπτονομισματα" πρώτης  γενιάς  τύπου bitcoin. Σήμερα όλοι  αρκούνται σε ένα αποδεικτικό εξουσίας-proof of authority, Κάτι σαν να πιστεύουμε  όλοι  ότι ο κύριος Τάκης  πράγματι  έχει 1000 καραμέλες  και δεν θα τις ρίχνει στην αγορά χωρίς αντίκρυσμα  κάποιο  θέλημα Πάνω σε αυτήν την συλλογική αποδοχή εμπιστοσύνης, στηρίχθηκαν και όλα τα παρακάτω. Εμπιστευτηκαμε ως authority τον κυρ Τάκη. Αλλά αξία στο όλον έδινε τότε το δικό μας παιχνίδι.

Σύντομα ανακαλύψαμε  την ανταλλακτική  αξία  της καραμέλας βουτύρου. Και άρχισε  το παζάρι: 2 καραμέλες  για ένα χαρτάκι συλλογής από  γκοφρέτες ΜΕΛΟ, 5 αν ήταν σπάνιο, 40 κομμάτια για 5 ετικέτες από  Χλωρίνη  Κλινεξ, που ανταλλασονταν με ένα  επιτραπέζιο παιγνίδι από  τον κύριο  Τάκη ή από  το ψιλικατζηδικο της κυρίας Νιτσας, κλπ

✔️Η αντίστοιχη έννοια  λέγεται  σήμερα  ανταλλακτική οικονομία και εξυπηρετείτε ανταλλασοντας ψηφιακά  tokens, τα κρυπτονομίσματα  δηλαδή, που όμως  δεν είναι ούτε  κρυφά ούτε  νομίσματα. Ψηφιακά  πάγια  λογίζονται εντός  της ΕΕ και φορολογουνται μόνο όταν ξαναανταλλαχθουν από  "καραμέλες' σε "δεκάρες'

Για να μην κάνει  κανένας  όμως  τον πονηρό  και αρχίζει  να ρίχνει  στην αγορά  της γειτονιάς καραμέλες από  άλλο  μπακάλη, που μπορεί  να ήταν  τίποτα  ληγμένες  και στα σίγουρα  εκτός  του δικτύου  εμπιστοσύνης  μας, ζητήσαμε από τον κύριο  Τάκη να τις αριθμήσει όλες.  Από  το 1 έως  το 1000.

Κάθε  δε συναλλαγή  με αυτές  την καταγράψαμε  σε ένα  τοίχο μιας μάντρες για να ξέρουμε τι μας γίνεται,. Ιδέα  του Νίκου  μεγαλοφυής, ο οποίος  αργότερα  έκανε  καριέρα  πληροφορικαριου με αυτήν. 

Η λίστα  ήταν  ορατή  σε όλους και δεν ανήκε  σε κανένα μας. Αν κάποιος  πονηρός  πήγαινε  να γράψει  συναλλαγή  που δεν έγινε  η να ρίξει  καραμέλες-μαύρα  στην αγορά,  το βλέπαμε  και πέφτανε  καρπαζιές. Και για να μην καταλαβαίνουν και οι μαμάδες τι κάνουμε, τις κρυπτογράφησε αυτές τις εγγραφές κάπως ως εξης:

Το #17, 41,56,77,178,#12 (11/5/65)σήμαινε ότι ο Νο17, ενώ, έδωσε την 11/5/65 τις καραμέλες με νο41, 56, 77 και 178 στον #12, που απ' όσο θυμάμαι ήταν η Σουλα. Τέσσερα τα φιλάκια εκείνη την ημέρα! Να και πως κόλλησε και εκείνο το "κρυπτο" μπροστά στο νόμισμα. Το έχουμε?

✔️Όλα  αυτά σήμερα  γίνονται πιο εύκολα με κάτι  τεχνολογίες  του Νίκου  που τις λέει  blockchain. Καταγράφουν  και ελέγχουν  αυτόματα  την γνησιότητα  όλων των συναλλαγών από  tokens σε ένα Γενικό Καθολικό συναλλαγών  που λέγεται  LTO. Στο ίντερνετ ολα  αυτά, δεν χρειάζεται καμία  τράπεζα  υπό τον Στουρναρα να χρεώνει νταβατζιλικια ή να λερώνουμε μάντρες με τις μουτζουρες μας

Είχαμε  όμως  και την Θούλα στην γειτονιά,  που άλλαζε  δόντια πολύ πριν μπούμε  εμείς  στον κόπο,  Η Σουλα, που λάτρευε τις καραμέλες ( αργότερα έγινε μανικουριστ- πατικουριστ με δικό της μαγαζί,  σήμερα  γιαγιά με τρία  εγγόνια  και μασέλα) ανταλλαζε  ένα  φιλάκι με μια καραμέλα  βουτύρου.  Ήταν  και ομορφούλα,  το αποτέλεσμα:  η έλλειψη  ρευστού στην "αγορά" μας, η λαιμαργία της Σουλας τους ανέβαζε την ανταλλακτική  αξία!  Σπάνιες  οι βουτύρου,  τα θελήματος δεν κάλυπταν  την ζήτηση, έφτασαν 4 τα χαρτάκια  ΜΕΛΟ για μια καραμέλα. 

Όποτε αποφασίσαμε να φτιάξουμε  και ένα δεύτερο  νόμισμα ανταλλαγών με άλλη δική  του αρίθμηση ίδια τα υπόλοιπα με το πρώτο, μετά  από  ειδική συμφωνία  με τον κυρ Τάκη,, που έβλεπε  και αυτός να του μένουν αδιάθετα οι Κλινεξ που χύναμε στους καμπινέδες για να μαζεύουμε γρήγορα ετικέτες. Κάθε φορά που μας έδινε επιτραπέζιο, μπόνους και 10 καραμέλες φράουλας η συμφωνία μας. 

Και έτσι η γειτονιά απέκτησε και δεύτερο νόμισμα, ανταλλάξιμο  με καραμέλες βουτύρου ή με φιλάκι, Αλλά αυτό κυκλοφορούσε με καραμέλες φράουλα που τις προτιμούσε  καλύτερα  η Σουλα.  Τις έτρωγε έναντι της παροχής μιας υπηρεσίας της.

✔️Τέτοια "κρυπτονομισματα" λέγονται  σήμερα  utility tokens, Είναι  αυτά που ετοιμάζει τώρα  πχ ο Μυτιληναίος για να πουλάει ρεύμα ΑΠΕ γνήσιο. Όχι όπως τώρα μαϊμού από τα πυρηνικά του Κοζλοντούι που πουλάνε  κάτι άλλοι, λέει.  Η διαφορά τους: τα utility tokens "καίγονται" μετά την χρήση  τους και δεν κυκλοφορούν άλλο.  Τα τρώει  μια ηλεκτρονική  Σουλα.

Συμβόλαιο τότε ο λόγος μας ότι αυτές οι καραμέλες δεν θα πήγαιναν στην οικονομική ζώνη άλλης γειτονιάς ή ότι θα το εκθέταμε το κορίτσι αν τύχαινε να τις κρατήσει για να τις φάει αργότερα.

 ✔️Σήμερα που δεν μετράει τόσο πολύ ο λόγος μας, αυτό το ελέγχει η δεύτερη μεγαλοφυής ιδέα του Νίκου, κάτι που τα λέει smart contracts, και που εκτελούνται αυτόματα μόλις γίνουν οι κατάλληλες εγγραφές στην ψηφιακή μάντρα.

Δύσκολη εποχή για Μιχαλακηδες!

Ποιοί είναι αυτοί? Δες πιο κάτω.

Το αντίστοιχο ανταλλακτηριο καραμελών βουτύρου με φράουλα ήταν ιδέα που δεν την πιάσαμε τότε. Σίγουρα θα είχε κάνει διαφορετικά άλλη καριέρα μετά ο Μιχαλάκης και δεν θα βρισκόταν τώρα στην φυλακή στην Νεα Υόρκη για χειραγώγηση αγοράς και ξέπλυμα μαύρου χρήματος κάνοντας τον χρηματιστή στην αγορά κάτι future&options,  λέει, τρέχα γυρευε τι είναι αυτά .Κατι που να τρώγεται παντως δεν είναι....

Μεγαλώσαμε φυσικά,  ξεχάσαμε την οικονομία  της καραμέλας, κάναμε σπουδές,  οικογένειες και παιδιά  σχέδον όλοι  και όλες,  Ανακαλύψαμε στην εποχή του Σημίτη και τα δάνεια  και τα ξεπατώσαμε. Κατοικίας πρώτης, εξοχικης, καταναλωτικά  και διακοποδανεια, ζωή και κότα.

Μέχρι που μας φάγανε  τα πίτουρα όταν έσκασαν κάτι αλλά δάνεια στο Αμερικα το 08 και μας πήραν τα σκάγια εδώ το 10. Γιατί  κανείς  δεν μας είχε ποτέ εξηγήσει πόσο  χρήμα αερατο κοβόταν με κάθε διακοποδάνειο ανάμεσα στις Τραπεζες για να κινείται ο καζίνοκαπιταλισμός της αγοράς του Μιχάλη.

Και έτσι φτάσαμε  αισίως στο 2023 χωρίς  καραμέλες και χωρίς φράγκο  στην τσέπη επειδή ακόμα  πιστεύουμε  ότι το χρήμα  του κόλπου Νίξον το 71 είναι  κάτι πραγματικό.  Και επειδή δεν βάζουμε το μυαλό μας να δουλέψει για να φτιάξουμε πάλι δίκτυα κατανεμημένης εμπιστοσύνης, όπως τότε με τις καραμέλες βουτύρου στην γειτονιά,  Χωρίς αυτά τα δίκτυα εμπιστοσυνης των ανθρώπων,  δεν γίνεται τίποτα! Όσο και να βαράει τον ποπό του κάτω εκείνος ο Τσακαλώτος, που θεωρεί αριστερό το να εμπιστεύεται μόνο τα δίκτυα συναλλαγών με αεράτο χρήμα που ελέγχει κάποιος Στουρνάρας και μια παρατραπεζα που έστησε κάποια Qualco για τα κόκκινα δάνεια.  Μέσα στην ΤτΕ.

Έτσι είναι ορατός ο κίνδυνος το 23 μας θα παραπέμπει στο μέλλον πάλι σε κάτι μεσαιωνικά γρόσια 2-3 φεουδαρχών του ίντερνετ.

Ή να συνεχίζει να διαθέτει ο κατά τόπους Στουρνάρας αεράτο χρήμα από δάνεια, όπως το ευρώ, σε μια ψηφιακή του ρέπλικα που θα δουλεύει ακριβώς όπως και οι καραμέλες βουτύρου, αλλά θα φτιάχνεται όπως και οι δραχμές ή τα ευρώ μας. Απο δάνεια. Μπάς και το σώσει, λέει, από κανένα συνασπισμό πιτσιρικάδων με μπακάληδες που μπορούν σήμερα νόμιμα να φτιάχνουν πάλι δίκτυα κατανεμημένης εμπιστοσύνης, άμα τύχει και ξυπνήσουν.

Τα τρέμει αυτά τα δίκτυα των ανθρώπων ο κάθε Στουρνάρας. Από αυτά κινδυνεύει να του κλείσουν όλα τα μαγαζιά και τα παραμάγαζα τους. Και σε αυτά φαίνεται ότι τελικά θα απευθυνθούν κάτι τύποι της Βlackrok βλέποντας ότι το σύστημα Νιξον και Στουρνάρα επί των δανείων ότι δεν τραβάει πλέον άλλο. Τα έφτυσε και άλλη εναλλακτική λύση δεν υπάρχει τώρα.

Για πες τώρα τι δεν καταλαβαίνεις να δω κάτι.

[---->]

ΚΑΙ ΟΙ ΚΡΙΝΟΝΤΕΣ ΚΡΙΝΟΝΤΑΙ

  

Ο Γιούργκεν Χάμπερμας  (Jürgen Habermas), με άλλους δύο πολιτικούς επιστήμονες και έναν νομικό, όλοι Γερμανοί, σε επιστολή τους θεωρούν την αντίδραση του Ισραήλ στη δράση της Χαμάς "δικαιολογημένη από θέση αρχής". Μετά από αυτό μπορούν να συζητηθούν "οι αρχές της αναλογικότητας, της αποφυγής απωλειών μεταξύ των αμάχων και η διεξαγωγή ενός πολέμου υπό την προοπτική μιας  μελλοντικής ειρήνης", που "πρέπει να αποτελούν κατευθυντήριες αρχές".

 

Σύμφωνα με τους τέσσερις, οι κριτικές για γενοκτονία από το Ισραήλ ενάντια στον πληθυσμό της Γάζας είναι εντελώς αδικαιολόγητες . Στη συνέχεια προσθέτουν με ιδιαίτερο σθένος ότι "οι ενέργειες του Ισραήλ δεν δικαιολογούν σε καμία περίπτωση τις αντισημιτικές αντιδράσεις, ιδίως στη Γερμανία". Ο χώρος που αφιερώνεται σε αυτό το τελευταίο σημείο, δηλαδή στο ευαίσθητο γερμανοεβραϊκό ζήτημα, το οποίο στη συνέχεια καταλήγει σε μία κρίση που χρήζει ιδιαίτερης προσοχής ότι δηλαδή "η εβραϊκή ζωή και το δικαίωμα του Ισραήλ να υπάρχει είναι κεντρικά στοιχεία που χρήζουν ιδιαίτερης προστασίας" με δεδομένο το ναζιστικό παρελθόν, είναι ίσως και ο λόγος ύπαρξης αυτής της σύντομης επιστολής. Ποιο είναι το πρόβλημα με αυτή την επιστολή κρίσης και μας κάνει να την επικρίνουμε ;

 

 

Κατά τη γνώμη μου, το αντικείμενο της αξιολόγησής τους είναι ελλιπές, άρα περισσότερο και από λαθεμένη, η κρίση τους θα πρέπει να κρίνεται ως μερική, άρα γνοσιολογικά λαθεμένη.        

 Οι τέσσερις φαίνεται να μοιράζονται, να συμφωνούν και, δεδομένου του πνευματικού τους επιπέδου, να δικαιολογούν αυτή την επικριτική στάση.

 Την ίδια  επικριτική στάση την έχουμε  δει και στη ρωσο-ουκρανική σύγκρουση. Αυτή παίρνει το γεγονός ως δεδομένο, δεν το συζητά καν, δέχεται το γεγονός όπως είναι και αποφαίνεται. Όμως η φύση αυτών των γεγονότων είναι σύνθετη, ιστορικά, πολιτικά, γεωπολιτικά, πολιτισμικά.

 

 

Απέναντι στη ρωσο-ουκρανική σύγκρουση, καθώς και στην ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση στη Γάζα και αλλού, η απογοήτευσή μου ξεκινά από τη στάση κάποιου που ένα πρωί ξυπνάει, εντυπωσιάζεται από ένα γεγονός, το κρίνει και δεν κρίνει τον εαυτό του. Εγώ θα αναρωτιόμουν: "αλλά πού ήμουν εγώ πριν συμβεί το γεγονός;". Τα γεγονότα έχουν τις αιτίες τους, πού ήμουν εγώ όταν διαμορφώθηκε και ξετυλίχθηκε η αλληλουχία των αιτίων που οδηγούν στο γεγονός; Γνωρίζω τις αιτίες; Ποια η σχέση των γεγονότων με τις αιτίες τους, αυτό δεν πρέπει να εκτιμήσω;

  

Αυτά συμβαίνουν στον κόσμο που ζούμε από κοινού με τους πρωταγωνιστές των γεγονότων, δεν βρισκόμαστε μπροστά σε γεγονότα ξένα προς εμάς όπως μια ταινία στην τηλεόραση. Δικαιολογείται λοιπόν να θεωρούμε ότι αυτά τα γεγονότα δεν έχουν καμία σχέση με εμάς, ξένα τόσο ως προς τον ιστορικό χρόνο  όσο και ως προς την εμφάνιση των γεγονότων;

 

 

Ή μήπως μια κρίσιμη και επείγουσα εκτίμηση θα ήταν να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε ότι ορισμένα γεγονότα δεν πρέπει να συμβαίνουν, όταν συμβαίνουν είναι πολύ αργά και ότι τα γεγονότα είναι συμπτώματα της αποτυχίας μας να διευθετήσουμε πολύπλοκες καταστάσεις;

 

 

Το οποίο, δεδομένου ότι ο κόσμος μας οδεύει προς αυξανόμενα επίπεδα πολυπλοκότητας, θα ήταν ένα πρόβλημα πρώτου βαθμού και όπως λένε σε αυτές τις περιπτώσεις "θεμελιώδες".

 

Φυσικά, αν σκοτωθούν 1400 βασικά πολιτισμένοι άνθρωποι, θα πάρω ένα όπλο και θα πάω με βάση την αρχή της αμοιβαιότητας να ανταποδώσω. Αλλά είναι πραγματικά αυτή η φύση του ζητήματος; Θέλω να πω, αν αποκόψω το γεγονός ότι δήθεν γεννήθηκε  από το πουθενά, προκύπτει αυτό που έγραψαν οι τέσσερις τους, αλλά επιτρέπεται να πιστεύουμε ότι τα γεγονότα προκύπτουν από το τίποτα; Μόλις χθες ξαναδιάβαζα κάποια πράγματα του Μαξ Βέμπερ σχετικά με τη διάκριση που πρότεινε μεταξύ πραγματικών και αξιακών κρίσεων. Εδώ γίνονται αξιακές κρίσεις, με τις οποίες μπορεί να συμφωνήσει κάποιος σε μεγάλο βαθμό, οι οποίες όμως ξεκινούν  από μια πραγματικά λανθασμένη εκτίμηση.

 

 

 Το γεγονός είναι ότι για ιστορικούς λόγους, για τους οποίους μπορούμε να κάνουμε διάφορες εκτιμήσεις, αλλά τους οποίους πρέπει τώρα ρεαλιστικά να θεωρήσουμε ως δεδομένους, σε μια πολύ περιορισμένη λωρίδα γης ζουν δύο εθνοτικά διαφορετικοί και εχθρικοί πληθυσμοί, δυσανάλογοι σε δύναμη, στο ευρύτερο πλαίσιο μιας εθνικής καταγωγής ίσης με εκείνη του ενός από τους δύο λαούς, αλλά με ποικίλες σχέσεις και συμφέροντα με την άλλη εθνοτική ομάδα. Αυτή η άλλη εθνοτική ομάδα είναι με τη σειρά της παρακλάδι του ευρύτερου δυτικού συμπλέγματος που είχε, ιστορικά, εναλλασσόμενες σχέσεις με αυτή την ίδια εθνοτική ομάδα που σπρώχτηκε σε ένα εχθρικό περιβάλλον βιαστικά για να διορθώσει τα λάθη που υπέστη από τα χέρια μας, εφόσον το ναζιστικό-φασιστικό πρέπει να θεωρείται το δικό μας χέρι. Αν και τα χέρια εκτελούν πράξεις, εξακολουθούν να είναι μέρος σωμάτων με μυαλά που όταν δεν επιβάλλουν άμεσα καταστάσεις, ωστόσο επιτρέπουν στα χέρια να τις εκτελούν.

 

Είναι δυνατόν να πιστέψει κανείς ότι ολόκληρη η Δύση (και όλοι οι Γερμανοί) έμαθαν τι συνέβαινε σε έξι εκατομμύρια Εβραίους στη Γερμανία μόνο όταν το πρώτο ρωσικό τανκ μπήκε σε ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης; Έχουμε συζητήσει ποτέ αυτό το ζήτημα;

 

Μέσα σε έξι με επτά δεκαετίες, στην αντιπαράθεση Ισραήλ-Παλαιστίνη, έχουμε μια μακρά αλυσίδα συγκρουσιακών γεγονότων που έγραψαν ιστορία, μια ακόμη μακρύτερη αλυσίδα καταχρήσεων και ασυντόνιστων αντιδράσεων, μια αλληλουχία αποτυχημένων προσπαθειών διευθέτησης του ζητήματος, μια πολύ λιγότερο γνωστή αλληλουχία χρήσης του όλου ζητήματος για γεωπολιτικά παιχνίδια μεταξύ διαφόρων εξωτερικών παραγόντων, δύο γραμμές δημογραφικής αύξησης που φέρνουν σήμερα τις δύο εθνοτικές ομάδες σε έναν θεωρητικό αριθμό 18 εκατομμυρίων ανθρώπων που ανταγωνίζονται για έναν χώρο ίσο με τη Σικελία, αν και πολύ λιγότερο φιλόξενο και το ερώτημα που τίθεται είναι: Πού ήμασταν εμείς όταν διαδραματίζονταν αυτά τα γεγονότα;

 

 

Το "γεγονός" που πρέπει να κρίνουμε είναι αυτό που έχουμε μπροστά μας στις 7 Οκτωβρίου 2024 ή στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο του 2022 ή το γεγονός μαζί με την αλυσίδα των αιτίων του;

 

Αλλά τι σπουδάζουν αν συμπεριφέρονται σαν ανίδεα δικαστήρια του ενός εναντίον του άλλου που έχει κατακλύσει το διαδίκτυο, και κυρίως τι σπουδάζουν αν υποθέτουν γεγονότα ξεκομμένα από τις αιτίε που τα προκαλούν;

 

Και πώς θα κρίνουμε αυτή τη θέση έξω από τα γεγονότα σαν να μην έχουμε εμείς και η ιστορία μας καμία σχέση με τις εναλλασσόμενες και συχνά προβληματικές σχέσεις με τους Εβραίους, ειδικά στην περίπτωση της Γερμανίας, τη γέννηση του Ισραήλ και όλα όσα συνέβησαν μέχρι και μετά την 7η Οκτωβρίου;

 

  Αν οι 1.400 θάνατοι Ισραηλινών είναι γεγονός, τότε οι 10.000 και πλέον νεκροί Παλαιστίνιοι σε μεγάλο μέρος στη Γάζα (αλλά όχι μόνο) δεν είναι γεγονός; Και δεν είναι γεγονός η προφανής επιθυμία της ισραηλινής κυβέρνησης να προκαλέσει μια αναγκαστική φυγή του πληθυσμού από τη Γάζα, αφού τα δύο εκατομμύρια και πλέον οργισμένων κατοίκων της (και δικαίως) είναι το πραγματικό όπλο που χρησιμοποιεί η Χαμάς για να διεξάγει την άνιση αντιπαράθεση; Πώς πρέπει να κρίνω εγώ αυτό το τελευταίο γεγονός; Είμαι ρεαλιστής, οπότε θα πρέπει να πω ότι είναι κατανοητό ότι το Ισραήλ θέλει να αφαιρέσει από τη Χαμάς κάτι περισσότερο από τη στρατιωτική της επιχειρισιακή δυνατότητα, που είναι πολύ λίγη,  τη δύναμη του λαού, μέσα στον οποίο κινείται για να γίνει ένα μεγαλύτερο και πιο λεπτό πρόβλημα προς αντιμετώπιση απ' ό,τι θα ήταν μόνο η Χαμάς . Αλλά αν αυτό είναι κατανοητό, είναι και επιτρεπτό;

  

Ποιες μεσοπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες συνέπειες της αδικίας κληροδοτούμε από το παρελθόν που είναι πίσω από τα γεγονότα της 7ης Οκτωβρίου;

  

Εγώ πιστεύω ότι οι τέσσερις αισθάνθηκαν την υποχρέωση να καθοδηγήσουν την επιτροπή ηθικής κρίσης σε κανονιστική βάση, για να ρυθμίσουν τις εσωτερικές αντιδράσεις στη Γερμανία, όπου, όταν αναφέρονται οι Εβραίοι, αναδύονται, όπως είναι λογικό, τρομακτικά φαντάσματα από το παρελθόν.

  

Οι εσωτερικές αντιδράσεις, ωστόσο, μπορούν  να δώσουν μια κακή εικόνα της Γερμανίας προς τα έξω. Αλλά αυτό θα πρέπει να είναι το επίπεδο της τοποθέτησης σοβαρών επιστημόνων και αυτού που ορισμένοι θεωρούν αν όχι τον μεγαλύτερο, τουλάχιστον έναν από τους μεγαλύτερους εν ζωή φιλοσόφους;

 

 

Διάβαζα μόλις τις προάλλες ένα ακόμη άρθρο που κρίνει τα "λάθη" της Μέρκελ στην αντιμετώπιση της Ρωσίας, διάβασα και ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Σρέντερ για τα ίδια περίπου θέματα διεθνούς πολιτικής. Επομένως έχουμε επτά χρόνια διακυβέρνησης του δεύτερου και δεκαέξι της πρώτης ή είκοσι τρία χρόνια γερμανικής εξωτερικής πολιτικής που σήμερα θεωρούνται απορριπτέα; Αλλά δεν υπάρχει κανείς στη Γερμανία που να αναρωτιέται ποιος εξέλεξε και έδωσε συμπαγείς κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες σε αυτούς τους δύο υποτιθέμενους τσαρλατάνους, τους οποίους οι ίδιοι οι Γερμανοί -και όχι μόνο αυτοί- θεωρούσαν κορυφαίους πολιτικούς ηγέτες εκείνη την εποχή;

 

 

Και πάλι, οι σημερινοί Γερμανοί είναι θεατές των γεγονότων που οι ίδιοι επέτρεψαν να συμβούν ξανά και ξανά, χωρίς κανείς να αναρωτηθεί "πού και γιατί κάναμε λάθος"; Ή μήπως είναι πιο πιθανό οι Γερμανοί να μην έκαναν λάθος στην εξωτερική πολιτική επί είκοσι τρία χρόνια, αλλά να κάνουν λάθος σήμερα; Ή μήπως είναι πιο πιθανό ότι αντί να κάνουν λάθος χθες ή σήμερα, να υπάρχει κάτι που δεν έχει γίνει κατανοητό σε επίπεδο  γεγονότων, με την έννοια ότι η σκέψη ότι το πρόβλημα έχει να κάνει με τις επιλογές δύο καγκελαρίων, μεταξύ άλλων, δύο ιστορικά ανταγωνιστικών κομμάτων,με το να κόβει κάθε αιτιώδη σχέση, υπονομεύει την ίδια τη φύση του "γεγονότος" που πρέπει να  κριθεί ;

 

  

Ένας φιλόσοφος, επίσης Γερμανός, ο Χανς Γιόνας, ο οποίος είναι επίσης  εβραϊκής καταγωγής, έδωσε τη δική του εκδοχή της κατηγορηματικής προσταγής "Να ενεργείς με τέτοιο τρόπο ώστε οι συνέπειες της πράξης σου να είναι συμβατές με την επιβίωση της ανθρώπινης ζωής στη γη", κατηγοριοποιώντας την ως "αρχή της ευθύνης". Η αρχή της ευθύνης μας λεει ότι είμαστε υπεύθυνοι για τα γεγονότα επειδή είμαστε υπεύθυνοι για τις αιτίες, και επομένως, αν δεν θέλουμε να συμβούν ορισμένα γεγονότα, πρέπει να αντιμετωπίσουμε εγκαίρως τις αιτίες, να κανονίσουμε τη συμπεριφορά μας έτσι ώστε να μην υπάρξουν άσχημες συνέπειες. Αυτό που συμβαίνει στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη τους τελευταίους δύο μήνες είναι το αποτέλεσμα κάποιων αιτίων και το γεγονός που πρέπει να κριθεί είναι η όλη αλληλουχία αιτίου και αιτιατού. Αρα το γεγονός δεν "γίνεται μπροστά μας" αλλά "μαζί με εμάς".

 

https://www.facebook.com/pierluigi.fagan

 

 

 

 

ΓΚΡΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΜΕ ΕΓΧΡΩΜΑ ΤΙΜΟΛΟΓΙΑ

 

Θα ακούσετε τώρα να γίνεται πολύς ντόρος για κάτι πράσινα, πορτοκαλί, μπλε και ενδεχομένως και μπορντοροδοκόκκινα τιμολόγια-λογαριασμούς ηλεκτρικού ρεύματος. Και θα σκεφτείς, ίσως, ότι "επιτέλους ήρθε η ανάπτυξη" που θα επιτρέψει και πιο καθαρή ενέργεια να καταναλώνουμε και αυτή να γίνεται φθηνότερη. αφού θα δουλέψε εκείνη η 'αόρατος χείρα της αγοράς" και ο ανταγωνισμός.

Σας γελάσανε! είναι η απάντηση.

Κατ' αρχάς αυτή η πανδαισία χρωμάτων στους λογαριασμούς του ρεύματος είναι μόνο για να σας βάλει στο τριπάκι να βρείτε εσείς μόνο ως προς το πιο τρόπο θέλετε να σας χρεώνει το καρτελ της ηλεκτρικής ενέργειας το ρίσκο που αυτοί θα έπρεπε να παίρνουν για το πως ΘΑ διαμορφώνονται οι τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος του επόμενου μήνα. Αρα πάρε τιμές  χρέωσης του με σταθερές ή κυμαινόμενες τιμές και τρέχα γύρευε εσύ να βρείς ειδικό στην πυρηνική φυσική με μάστερ στην μετεωρολογία και phd στην λογιστική να σου πει τι θα κάνεις.

Πλήρωσες πολά? Εσύ φταίς, να πρόσεχες τι έκανες με ατομική σου ευθύνη, λεει η συνταγή τους.

ΤΟ ΚΛΕΨΙΜΟ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΟΠΩΣ ΣΗΜΕΡΑ (δες στο σχόλιο #1 τι κανουν και μας κατακλέβουν όλους). Το μόνο που αλλάζει είναι αν θα πληρώνεις και το ρίσκο των εταιριών ενέργειας προκαταβολικά εσύ ή απολογιστικά (με καπέλο).

Ετσι όμως κρύβεται πίσω από τα τερτίπια αυτού του marketing η πραγματικότητα. Θα συνεχίζεις να μην ξέρεις πόσο πράσινη ή μαύρη ή μπλε είναι η ενέργεια που καταναλώνεις και πως προκύπτει αυτό που βγαζει καθε ημέρα η διαπραγμάτευση των καρτελ των εμπόρων της ενέργειας στα ντιλς που κλείνουν μεταξύ τους στο Χρηματιστήριο Ενέργειας με τελείως αδιαφανή τρόπο.

Και ενώ υπάρχει σήμερα διαθέσιμη η τεχνολογία να ξέρεις ΑΚΡΙΒΩΣ την πηγή της ενέργειας που θες να καταναλώσεις (άρα και πόσο θα κοστιζει από ΑΠΕ, από πυρηνικά στην Βουλγαρία, από πετρέλαιο ή φυσικό αέριο, από λιγνίτη κλπ) αυτή δεν χρησιμοποιείται. Η μέθοδος λέγεται tokenization της ενέργειας. Κάθε Kwh που παράγεται, όπως παράγεται, δημιουργεί από ένα μετρητή ένα token. Μια ψηφιακή μάρκα. Επειδή αυτή η πρωτογενής ενέργεια (παραδειγμα από ένα λιγνιτικό εργοστάσιο ή μια ανεμογεννητρια) μετασχηματιζεται μετά πολλές φορές για να καταλήξει στην κατανάλωση. αυτός ο μετασχηματισμός πάντα γίνεται στην αρχική ψηφιακή μάρκα ανταλλάσσοντας την με όσους εμπλέκονται στο κύκλωμα παραγωγής και διανομής..

Στο τέλος θα έπρεπε κάθε έμπορος να σου λέει ¨θα σου δώσω ένα τιμολόγιο που θα έχει χρώμα μπορντοροδακινί και θα προκύπτει από 25% από ΑΠΕ (που χρεωνεται κάπως), 55% από λιγνιτικά (με άλλη χρέωση) και 20% από πυρηνικά από το Κοζλοντούι". Αποφασίζεις με την οικολογική σου  συνείδηση και την τσέπη σου, υπογράφεις ένα ψηφιακό συμβόλαιο και ΟΤΑΝ παραδοθεί όλη αυτή η ενέργεια και την καταναλώσεις, την πληρώνεις ανταλλάσσοντας ψηφιακές μάρκες (που έκλεισες)  με ευρώ.

Ετσι δουλεύει. Με διαφανεια, ασφάλεια και χωρίς κρυμμένα κόστη για να κρύβονται πίσω του πονηρούληδες, από αυτούς που απαιτούν τώρα να κάνεις γι αυτούς πολύπλοκους υπολογισμούς risk management.

Ti δεν καταλαβαίνεις? Ότι συνεχίζουν να μας δουλεύουν κατάμουτρα?

[---->]

Εντάσεις

 

Η Βενεζουέλα διεκδικεί ως δική της την περιοχή Essequibo στη Γουιάνα, μια περιοχή πλούσια σε πετρέλαιο και ορυκτά, το μέλλον της οποίας θα κριθεί σε δημοψήφισμα την Κυριακή. Η ψηφοφορία, μεταξύ άλλων, ζητά τη μετατροπή του Essequibo σε έδαφος της Βενεζουέλας. Η περιοχή αποτελεί τα δύο τρίτα της Γουιάνας και η Βενεζουέλα θεωρούσε πάντα το Εσεκουίμπο δικό της και αμφισβητεί εδώ και καιρό τα σύνορα που καθορίστηκαν από διεθνείς διαιτητές το 1899, όταν ήταν ακόμα βρετανική αποικία.

Το ενδιαφέρον αναζωπυρώθηκε το 2015, όταν η ExxonMobil ανακοίνωσε ότι βρήκε πετρέλαιο στα ανοικτά των ακτών του Essequibo. Οι αξιωματούχοι της Βενεζουέλας ισχυρίζονται ότι Αμερικανοί και Ευρωπαίοι συνωμότησαν για να καταλάβουν το έδαφος. Η Γουιάνα είναι η μόνη αγγλόφωνη χώρα στη Νότια Αμερική. Από χθες κυκλοφορούν ειδήσεις για συγκρούσεις και ένα παλιό βίντεο που περνάει ως σημερινό. Σίγουρα υπάρχουν αναπτύξεις στρατιωτικών δυνάμεων που ετοιμάζονται και εντάσεις, αν και ένας πραγματικός "πόλεμος" δεν φαίνεται να βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη.