Η φύση αλλά και η πολιτική απεχθάνονται το κενό

Του   Δημήτρη Μπελαντή*

Καθώς δεν ήμουν στην Θεσσαλονίκη, δεν έχω σαφή και ολοκληρωμένη αντίληψη για το συλλαλητήριο της 21/1. Επίσης, θα  ήθελα  να  διευκρινίσω  ότι  το  1992  ήμουν  από εκείνους που ήταν κάθετα αντίθετοι στο τότε «πανεθνικό» συλλαλητήριο για το όνομα της ΠΓΔΜ. Και ότι στο διά ταύτα συμφωνώ με την λύση της σύνθετης ονομασίας, καθώς θεωρώ  τον  όρο  Μακεδονία  ως  γεωγραφικό  βασικά και όχι ως εθνικό προσδιορισμό. Νομίζω, όμως, ότι, χωρίς κραυγές , πρέπει να σκύψουμε πάνω στις αιτίες που γεννούν μια τόσο  μαζική  πολιτική  διαμαρτυρία  και  που  τρέφουν τον εθνικισμό και τον σωβινισμό, ως ισχυρά ρεύματα μέσα σε αυτήν. Ο εθνικισμός τρέφεται πάντοτε από ασθενείς και ασταθείς εθνικές ταυτότητες και όχι από ισχυρές και ανθεκτικές.

 Η Γερμανία του ναζισμού βγήκε από  το  «τραύμα»  των  Βερσαλλιών  και  από  την εθνική της ταπείνωση (μέγα σφάλμα των νικητών του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, όπως επεσήμανε πρώτος ο Τζ. Μ. Κέυνς) αλλά και από την παραμορφωτική ιδιομορφία του«ιστορικού γερμανικού δρόμου».

Στην περίπτωσή μας, σε μια χώρα που, παρά την κοινότητά της κοινωνικά και ολιτισμικά με τις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, έχει καταστεί τα τελευταία χρόνια μια ιδιόμορφη αποικία της Ε.Ε. και του δυτικού ιμπεριαλισμού,  πράγματα  που  σε  άλλες  περιστάσεις  θα  συνεπάγονταν  μικρότερες  αντιδράσεις,  διογκώνονται  ντισταθμιστικά.  Όψεις  της  κοινωνικής και ταξικής διαμαρτυρίας μεταμορφώνονται και αντανακλώνται στην εθνική διαμαρτυρία. 

Αυτό θέλει ψάξιμο για τις αιτίες του. Επίσης, υφίσταται αναμφισβήτητα μια  περιφερειακή  και  διεθνής  γεωπολιτική  αστάθεια, που μπορεί να οδηγήσει έως και σε  παγκόσμιο  πόλεμο.  Είναι  δυνατόν  αυτή η κατάσταση να μην γεννά μια γενικευμένη ανησυχία και φόβο;

Εύκολες  ερμηνείες,  που  ορίζουν  κάθε  αναφορά  στο  εθνικό  ζήτημα  ως  σωβινισμό  και  σοσιαλπατριωτισμό (την στιγμή που υπάρχουν σωστές αλλά και λάθος προβολές του «εθνικού») δεν βοηθούν καθόλου στην κατανόηση της πραγματικότητας και είναι ιδεοληπτικές και άστοχες. Επίσης, δεν απαντούν στο γιατί η ταξική ταυτότητα –δυστυχώς– εμφανίζεται να είναι ακόμη πιο φθαρμένη ως πεδίο συλλογικής συγκρότησης από ό,τι η εθνική. 

Στην Ελλάδα θα αναπτυχθεί πιθανότατα, όπως και διεθνώς, η μορφή του «λαϊκιστικού εθνοτισμού». Προσώρας, φαίνεται να ηγεμονεύεται από την εθνικιστική Δεξιά, αλλά αυτό δεν είναι σε καμία περίπτωση τελειωμένο. Πώς αντιδρά η μη συστημική Αριστερά σε αυτήν την τάση;

Ή θα αντιδράσουμε συναρθρώνοντας το κοινωνικό και ταξικό ζήτημα με μια παράσταση του μαχόμενου δημοκρατικού έθνους των εργαζομένων και των λαϊκών τάξεων, στρέφοντας την  κοινωνική  διαμαρτυρία  στους  ταξικούς  αποδέκτες της, αλλά και μην αγνοώντας την εθνική κρίση και υποβάθμιση, ζητώντας την πολιτική και πολιτιστική αναίρεσή της.

 Ή θα γίνουμε  μάρτυρες  μιας  Αριστεράς,  που  θα  είναι η μεσοαστική παράταξη του κοσμοπολιτισμού και του φιλελεύθερου δικαιωματικού εθελοντισμού, με μια διαπαραταξιακή γκάμα δικαιωματισμού , που θα ξεκινά από το φιλελεύθερο Κέντρο και θα φτάνει στην μεταμοντέρνα και ατομικιστική εκδοχή της αναρχίας. 

Στην περίπτωση αυτήν, η Αριστερά θα γίνει θεατής μιας εργατικής και μιας μικροαστικήςτάξης,  των  τάξεων  δηλαδή  που  υποτίθεται ότι την αφορούν, που θα έχουν κερδηθεί από επιθετικές λαϊκές Δεξιές και θα στρέφονται εναντίον της. Μήπως δεν το είδαμε στη Γαλλία, στην Βρετανία και σε μεγάλο βαθμό και στις ΗΠΑ ; Μήπως δεν έχει σαρώσει, ιδίως στην Γαλλία,  η  λαϊκή  Δεξιά  τα  παλιά  κοινωνικά  προπύργια των κομμουνιστών; Η φύση αλλά και η πολιτική απεχθάνονται το κενό.

Υστερόγραφο: Έχω γράψει και παλιότερα, με αφορμή το θέμα της υποψηφιότητας Σαμπιχά στον ΣΥΡΙΖΑ κατά τις ευρωεκλογές του 2014,ότι  όσο  αποκρουστικός  και  αν  είναι  ο  δικός  μας  εθνικισμός  και  σωβινισμός,  άλλο  τόσο  ο  εθνικισμός  των  απέναντι  δεν  καταλήγει  να  είναι  όμορφος.  Δεν  είμαστε  εθνικιστές, αλλά ούτε και χαϊδεύουμε τον «εθνικισμό του αντιπάλου». 

Δεν ισχύει ότι οι Σλαβομακεδόνες είναι ο βασικό ς μας εθνικός αντίπαλος, την στιγμή μάλιστα που η χώρα μας γονατίζει κάτω από άλλους ισχυρότατους πολιτικά και στρατιωτικά παίκτες και δυνάμεις (ΗΠΑ και Ε.Ε.). Όμως, δεν υπάρχει και λόγος να πάμε ντε και καλά σε μια συμφωνία, όσο το γειτονικό κράτος εξακολουθεί να θεωρεί, με ποικίλους τρόπους, ότι υπάρχει ζήτημα «χαμένων πατρίδων» που πρέπει να ανακτηθούν. Αυτό πρέπει να λήξει.

Τέλος, το ζήτημα της Νατοϊκής παρέμβασης και σχεδιασμού είναι όντως κεντρικότατο. Όμως, οι ιστορικές εθνικές συγκρούσεις δεν «κατασκευάζονται» μονομερώς από τον ιμπεριαλισμό. Ο ιμπεριαλισμός τις αξιοποιεί, τις παροξύνει και τις διαιτητεύει. Και, βεβαίως, τις διαστρέφει.

* Το κείμενο είναι επεξεργασμένη μορφή ανάρτησης

στο Facebook την Δευτέρα 22/01/2018

Λεφτά υπάρχουν : Πλήρης ευθυγράμμιση της Περιφέρειας με την Δικέφαλος ΑΕ – αδιαφορία για τις θέσεις του Δήμου ΝΦΧ

 

Υπερψήφισε την Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του έργου της υπογειοποίησης τμήματος της οδού Πατριάρχου Κωνσταντίνου το Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής στη συνεδρίασή του που πραγματοποιήθηκε το απόγευμα σήμερα (15/2), παρά τις σοβαρές ενστάσεις που διατυπώθηκαν από αρκετούς περιφερειακούς συμβούλους. Σε μια διαδικασία που σημαδεύτηκε από τα επεισόδια που έγιναν την προηγούμενη Πέμπτη, στην προγραμματισμένη συνεδρίαση με αυτό το θέμα, όπου προπηλακίστηκαν οι εκπρόσωποι του Δήμου από ομάδες φερόμενων οπαδών, η σημερινή συνεδρίαση χωρίς την παρουσία του Δήμου και με μια εισήγηση που έφερε ημερομηνία του περασμένου Αυγούστου, ήταν εκ των προτέρων σίγουρο ότι θα κατέληγε στην πλήρη υιοθέτηση της Μελέτης που πραγματοποίησε η Δικέφαλος ΑΕ.

Παρόλα αυτά στην ίδια τη συνεδρίαση τέθηκαν σοβαρά ζητήματα:

για τη σκοπιμότητα του έργου – από πολλούς ομιλητές, μεταξύ των οποίων και στελέχη της Περιφέρειας, υπογραμμίστηκε ότι το έργο σχεδιάστηκε με μοναδικό σκοπό την εξυπηρέτηση του υπό ανέγερση γηπέδου

για τη λειτουργικότητά του – από πολλούς ομιλητές που φάνηκαν να έχουν διαβάσει τη ΜΠΕ, αμφισβητήθηκε η χρησιμότητα της υπογειοποίησης στην ίδια τη λειτουργία του γηπέδου

για τον τρόπο σχεδίασης και υλοποίησής του – αν και υποτίθεται ότι αφορά ένα δημόσιο έργο, σχεδιάστηκε από μια ιδιωτική εταιρεία για να χρηματοδοτηθεί από την Περιφέρεια

για την διαδικασία που ακολουθήθηκε – ο κατ’ εξοχήν αρμόδιος, που είναι η δημοτική αρχή, αγνοήθηκε.

Στο θετικό αποτέλεσμα της ψηφοφορίας συνέβαλαν η πλειονότητα των συμβούλων της Δύναμης Ζωής (με αρκετές διαρροές), η παράταξη Σγουρού και η παράταξη της Νέας Δημοκρατίας με ένα συναγωνισμό ΑΕΚοφροσύνης και υποταγής στα επιχειρηματικά συμφέροντα. Καταψήφισαν οι περιφερειακοί σύμβουλοι της Λαϊκής Συσπείρωσης, της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής, της Ανάσας για την Οικολογία και οι ανεξαρτητοποιηθέντες από τη Δύναμη Ζωής.

Το βάρος της υποστήριξης της ΜΠΕ σήκωσε η αντιπεριφερειάρχης του Κεντρικού Τομέα Ερμίνα Κυπριανίδου, η οποία είπε ότι δεν «πείσθηκε» από τα επιχειρήματα του Δήμου, αλλά και ο εντεταλμένος σύμβουλος για ζητήματα αθλητισμού Σ. Πάντζας, ο οποίος μίλησε για 200 εκατομμύρια που δίνονται για αθλητικές εγκαταστάσεις στην Αττική, θέλοντας να αντιπαρέλθει τις κατηγορίες ότι χρηματοδοτούνται γήπεδα που ανήκουν σε Ανώνυμες Εταιρείες.

Εντύπωση προκάλεσαν επιχειρήματα που ακούστηκαν από την πλευρά των υποστηρικτών της ΜΠΕ περί ερασιτεχνικών τμημάτων που θα στεγαστούν στο υπό ανέγερση γήπεδο της ΑΕΚ, γεγονός που δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα.

Αξίζει τέλος να σημειώσουμε την τοποθέτηση του μελετητή του έργου Κ. Ζέκου, ο οποίος προσπάθησε να παρουσιάσει ως κοινωφελές το έργο της υπογειοποίησης, ενώ εμφανίστηκε έτοιμος να… δεχτεί τροποποιήσεις στο θέμα των κυκλοτερών κόμβων στην οδό Δεκελείας, για τους οποίους μάλιστα είπε ότι μπορεί και να μη γίνουν.

Διαβάστε επίσης: Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής: στου κουφούτην πόρτα, πάρ’ την πόρτα και φύγε

Περιφερειακό Συμβούλιο Αττικής: στου κουφού την πόρτα, πάρ’ την πόρτα και φύγε

Από την παρακολούθηση των τοποθετήσεων στο περιφερειακό συμβούλιο το συμπέρασμα ήταν ότι ελάχιστοι μπήκαν στον κόπο να διαβάσουν την εισήγηση του Δημάρχου ή την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου παρά το γεγονός ότι είχαν αποσταλεί σε όλους προσωπικά.

Έτσι σχεδόν κανείς δεν έδειξε να καταλαβαίνει:

Ότι η υπογειοποίηση δεν έχει καμία πρακτική αξία ούτε για την κίνηση των οπαδών ούτε για την κίνηση των οχημάτων κατά τη διάρκεια των αγώνων, δεδομένου ότι η Τροχαία θα αναγκάζεται να διακόπτει την κυκλοφορία αρκετά πριν και μετά την υπογειοποίηση για να αποφύγει τον εγκλωβισμό οχημάτων.

Ότι το μόνο που εξυπηρετεί είναι την πρόσβαση στον υπόγειο χώρο στάθμευσης των 180 οχημάτων των VIP και αυτό που δεν λέγεται: την «ενοποίηση» του γηπέδου με πρώην βιομηχανικούς χώρους που μπορούν να αξιοποιηθούν με χρήσεις εμπορικές, αναψυχής κ.λπ.

Ότι το έργο περιγράφεται ως προϋπόθεση για το γήπεδο, χωρίς πουθενά να αναφέρεται για ποιο λόγο συμβαίνει αυτό. Χρειάζεται ένα έργο 15 -20 εκατ για να γίνει μια ράμπα εισόδου σε ένα πάρκιγκ;

Επίσης οι περισσότεροι έκαναν ότι δεν κατάλαβαν καθόλου το μέγεθος των μόνιμων προβλημάτων που θα προκαλέσει το έργο, ενώ δεν έλειψαν και εκείνοι που επιτίμησαν τη Δημοτική Αρχή για «στείρα» αντίθεση στο μεγαλόπνοο γήπεδο.

Θα σταθούμε ιδιαίτερα σε δύο τοποθετήσεις: του εντεταλμένου αθλητισμού και της αντιπεριφερειάρχη κεντρικού τομέα της Αθήνας.

Ο Σπ. Πάντζας, εντεταλμένος αθλητισμού, όπως και άλλοι, επέμεινε στο γεγονός ότι η όχληση για την πόλη θα είναι το πολύ για 30 μέρες το χρόνο. Έτσι είναι πράγματι: για 30 αγώνες το χρόνο, η Περιφέρεια ετοιμάζεται να πετάξει 15 -20 εκατ., να μετατρέψει το κέντρο της πόλης σε εργοτάξιο για δύο χρόνια, να διακόψει ένα συνδετήριο δρόμο που εξυπηρετεί υπερτοπική κυκλοφορία και να προκαλέσει μόνιμα καθημερινά εμπόδια στην κίνηση και τη λειτουργία της πόλης.

Ο ίδιος όπως και η αντιπεριφερειάρχης κεντρικού τομέα Ερμίνα Κυπριανίδου χρησιμοποίησαν τα χιλιοειπωμένα «επιχειρήματα» των κοντυλοφόρων του Μελισσανίδη περί ιστορικότητας, προσφυγιάς, μνήμης κλπ. Θαρρείς και το γήπεδο που φτιάχτηκε μακριά από την Αθήνα του 1930, από τους ίδιους τους πρόσφυγες, στην άκρη του μικρού οικισμού για να παίζουν τα παιδιά τους, έχει κάποια σχέση με την αρένα επαγγελματικού ποδοσφαίρου στην Αθήνα του 2018, στην οποία η ερασιτεχνική ΑΕΚ δεν έχει καμία απολύτως θέση. Ή θαρρείς και η μνήμη αποτυπώνεται σε ένα σύγχρονο ογκώδες γήπεδο και όχι στον ίδιον τον προσφυγικό οικισμό που στέκει ακόμη όπως πρωτοφτιάχτηκε, με τα χαμηλά σπιτάκια και τις αυλές τους, η φυσιογνωμία και η λειτουργία του οποίου αλλοιώνεται τόσο από το γήπεδο όσο και από την υπογειοποίηση.

Η αντιπεριφερειάρχης κεντρικού τομέα της Αθήνας είπε και άλλα γλαφυρά. Μας είπε ότι παρότι η ίδια είναι χημικός και όχι συγκοινωνιολόγος, επείσθη απόλυτα από τον μελετητή της ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ και ότι αντίθετα ο Δήμος «δεν πείθει» με τις κυκλοφοριακές του προτάσεις (παρότι η κυκλοφοριακή μελέτη του Δήμου έχει γίνει από εξίσου γνωστούς μελετητές πριν από τη μελέτη της Δικέφαλος και πριν την παρούσα δημοτική αρχή). 

Εξήγησε ότι το έργο είναι μητροπολιτικής σημασίας για την Αθήνα και το υποστήριξε λέγοντας ότι από τον… Εβρο μέχρι την Κρήτη και από τη Λευκάδα μέχρι τα πέρατα της χώρας, όλος ο κόσμος ζητάει να γίνει το γήπεδο. Βεβαίως είχε εξαρχής τονίσει ότι η γνωμοδότηση για το γήπεδο είχε ήδη ληφθεί, αποσιωπώντας το γεγονός ότι σε εκείνη την απόφαση το Περιφερειακό Συμβούλιο είχε θέσει μια σειρά από προϋποθέσεις όπως θέσεις στάθμευσης, γραμμή 3 του Μετρό κλπ, καμία από τις οποίες δεν έχει τηρηθεί. Αποσιώπησε επίσης ότι το Περιφερειακό Συμβούλιο είχε τότε αποφασίσει για «ευρεία» διαβούλευση με την τοπική κοινωνία προκειμένου να εκτιμήσει αν και με ποιο τρόπο θα υλοποιήσει τα συνοδά συγκοινωνιακά έργα (δηλαδή την υπογειοποίηση), για να το ξεχάσει και αυτό στη συνέχεια.

Το πιο αξιοσημείωτο απ’ όσα είπε ήταν η παραίνεση στο Δήμο να διεκδικήσει και να πάρει «όσα περισσότερα μπορεί» από το έργο του γηπέδου. Δεν διευκρίνισε με ποιο ακριβώς τρόπο μπορεί να γίνει αυτό, αφού σε ότι έχει ζητήσει μέχρι σήμερα ο Δήμος, δεν εισακούστηκε όχι μόνο από την πλευρά ΑΕΚ – Μελισσανίδη αλλά ούτε από την Περιφέρεια ή την Πολιτεία. Εκτός και αν η κυρία αντιπεριφερειάρχης εννοούσε ότι άλλα έργα που χρηματοδοτεί η Περιφέρεια στον Δήμο, τα κάνει σε αντιστάθμισμα του γηπέδου της ΑΕΚ. Ότι και να εννοούσε πάντως το μήνυμα το έδωσε: NΑΙ σε όλα, όπως τα σχεδίασε η ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ Α.Ε. μια ιδιωτική εταιρεία συμφερόντων Μελισσανίδη που θα διαχειρίζεται για 50 χρόνια το γήπεδο. 

[--->]