Ο Τσίπρας και τα 600.000 ευρώ στον Ψυχάρη

 
«Όταν κλείνουν νοσοκομεία, γιατί δεν έχουμε να δώσουμε 23 εκατομμύρια ευρώ, την ίδια στιγμή όμως για κάποια κτίρια που είναι απέναντι από το Αιγινήτειο και το Αρεταίειο χαρίζουμε 100 εκατομμύρια σε εγγυήσεις, στο Μέγαρο Μουσικής… πρέπει να αποφασίσουμε τι προέχει. Η κοινωνική συνοχή; Να προασπίσουμε τον αδύναμο ή να προασπίσουμε τα συμφέροντα των λίγων και εκλεκτών της οικονομική ολιγαρχίας αυτού του τόπου;»

Αυτά έλεγε ο Αλέξης Τσίπρας στον Ν.Χατζηνικολάου πριν γίνει πρωθυπουργός (δείτε το βίντεο)

Όπως προκύπτει όμως από έγγραφο της διαύγειας με ημερομηνία 21/08/2015 (μια ημέρα μετά την ανακοίνωση των εκλογών) το υπουργείο Πολιτισμού ενέκρινε επιχορήγηση 600.000 ευρώ στον Οργανισμό Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.

Την απόφαση σχολίασε η βουλευτής Ραχήλ Μακρή λέγοντας ότι «στις 20 Αυγούστου αποφασίστηκε η χρηματοδότηση του Μεγάρου Μουσικής και σήμερα διαβάζουμε διθυραμβικά σχόλια για τον κ. Αλέξη Τσίπρα από τις εφημερίδες του κ. Ψυχάρη που συνδέεται με το Μέγαρο Μουσικής. Προκαλεί υποψίες να εκχωρεί ένα τόσο μεγάλο ποσό την ώρα που υπάρχει κίνδυνος να ανοίξουν τα σχολεία χωρίς βιβλία».
Παρεμβαίνοντας η πρόεδρος της Βουλής, Ζωή Κωνσταντοπούλου συμπλήρωσε πως «προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι για δεύτερη φορά σε έντυπα του κ. Ψυχάρη διαλαμβάνεται προειδοποίηση πως ο κ. Στουρνάρας δεν θα προσέλθει στην επιτροπή Θεσμών για την υπόθεση Siemens».
Η στιχομυθία έλαβε χώρα κατά την συνεδρίαση της επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας που αναβλήθηκε ωστόσο λόγο… έλλειψης απαρτίας.

Πόσο Χρέος Αξίζει ο Λόγος σου;

 του Στάθη 
«Είμαστε η κάθε λέξη του Συντάγματος» είχε πει μια- δυο φορές ο κ. Τσίπρας, και πολλοί, ανάμεσά τους και η αφεντιά μου, είχαμε συγκινηθεί. Όμως στο Σύνταγμα δεν καταγράφεται η λέξη υποτέλεια. Ούτε η λέξη μνημόνιο. Αντιθέτως στο Σύνταγμα καταγράφεται, αναγράφεται και υπογράφεται η υποχρέωση κάθε κυβέρνησης να προασπίζεται και να υπερασπίζεται το δικαίωμα του λαού σε αξιοπρεπή ζωή. Με σύνταξη 390 Ευρω και μηνιάτικο 400 ευρω, αξιοπρεπής ζωή δεν υπάρχει. Ούτε καν ζωή – διότι οι αυτοκτονίες συνεχίζονται. Και «στις λέξεις του Συντάγματος που είμαστε» η λέξη αυτοκτονία επίσης δεν περιέχεται, αγαπητέ μου Αλέξη. Ούτε η λέξη μεγαλοστομία, ούτε η λέξη δημαγωγία.

Επίσης στο Σύνταγμα προβλέπεται η προκήρυξη εκλογών εκτάκτως, μόνον σε περίπτωση που προκύψει θέμα μείζονος εθνικής ανάγκης. Ποιό τέτοιο θέμα προέκυψε; Το μνημόνιο; Μα αυτό υπερψηφίσθηκε από το μέρος του ΣΥΡΙΖΑ που προσεχώρησε στην υποτελή πολιτική, όπως επίσης κι απ’ όλες εκείνες τις πολιτικές δυνάμεις που ασκούσαν αυτήν την υποτελή πολτική δεκαετίες τώρα. Αν το μνημόνιο συνιστά «ανωτέρα βία», εσύ αγαπητέ μου Αλέξη την επέβαλες. Τί θέλεις τώρα; να την επιβάλλεις καλύτερα; να την επιβάλλεις με άλλους συμμάχους; ελπίζοντας σε τί; να κάνεις το μηνιάτικο των 400 ευρω, 420 σε δέκα χρόνια;

Στο Σύνταγμα υπάρχει, για εμάς που είμαστε οι λέξεις του, και μια άλλη λέξη, φοβερή ως ρομφαία αγγέλου, τρομερή όπως η ανάσα της Νεμέσεως ότι: επαφίεται η τήρησή του στο φιλότιμο των Ελληνων. Όχι στην ισχύ του Σοϊμπλε, αλλά στο φιλότιμο των Ελληνων. Το οποίον εξέφρασες μόνον και μόνον και για να τους πεις στο τέλος ότι «δεν μπορούσες να κάνεις αλλοιώς». Και τώρα με σημαία την ήττα διεκδικείς τη νίκη!

Δυστυχώς ο ελληνας πρωθυπουργός δεν καταλαβαίνει ότι η ομολογία του πως εκβιάσθηκε, ότι η παραδοχή του πως υπέκυψε στον εκβιασμό, αυτομάτως τον ακυρώνει, αυτομάτως τον καθαιρεί απ’ την πολιτειακή αξία της θέσης του.

Πρωθυπουργός που ομολογεί ότι εκβιάσθηκε και υπέκυψε, αμαυρώνει το πολίτευμα και ατιμάζει τα δικαιώματα του λαού, καθώς το Σύνταγμα τα προσδιορίζει – απ’ την ελευθερία έως τη σίτιση.

Τον τελευταίο καιρό ζούμε πράγματα παράλογα, διότι είναι ανήθικα. Και μωρίας απότοκα. Ο κ. Τσίπρας πήρε όπλο ένα 63% «όχι» απ’ τον ελληνικό λαό, το έκανε εν μια νυκτί «ναι» κι έφερε, επιστρέφοντας απ’ την Εσπερία, το πιο «ανθρωποφάγο» των μνημονίων. Ακύρωσε έτσι τον εαυτόν του, ακύρωσε τον ΣΥΡΙΖΑ, ακύρωσε τη λαϊκή εντολή, προσαρτήθηκε στην εξάρτησή του από τις αντιδραστικές δυνάμεις, δίχασε το κόμμα του, πέρασε το μνημόνιο και ύστερα… παραίτηθηκε!

Τον κ. Τσίπρα δεν τον «έρριξε» κανείς. Έπεσε από μόνος του κατηγορώντας μάλιστα για «αποστάτες» όσους δεν υπερψήφισαν μαζί τη Ν. Δ. και το ΠΑΣΟΚ την πολιτική τους υποταγή και τον ηθικό τους εξευτελισμό.

Ο κ. Τσίπρας νομιμοποίησε τα πεπραγμένα της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, επανέφερε στην (πολιτική) ζωή τα ανδρείκελα των δανειστών. Κι όμως κατηγορεί για «αποστασία» όσους μένουν πιστοί στο εκλογικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Κυνισμός; αρριβισμός; υποκρισία; τυχοδιωκτισμός;
\
 «Πιστεύω διότι είναι παράλογο» έλεγαν οι πούροι καθολικοί, αλλά αυτό αφορά στον Θεό και τις άγνωστες βουλές του, δεν αφορά στο ψωμάκι του κοσμάκη. Το «παράλογο» δεν συνιστά πολιτική,  αλλά ψέμα με κοντά ποδάρια. Κι αυτό τρέχει να προλάβει ο κ. Τσίπρας και οι συν αυτώ: να αρπάξουν απ’ τον λαό όσες ψήφους προλάβουν, πριν να αρχίσουν να καταφθάνουν στα νοικοκυριά οι λυπητερές και τα χαράτσια.

Τόσο φθηνό; τόσο κουτοπόνηρο; Δυστυχώς ναι! Για αυτό και ο κ. Τσίπρας τρέχει στις εκλογές με διαδικασίες φαστ τρακ.

Ούτε καν προεκλογικό πρόγραμμα χρειάζεται να φτιάξει. Έχει πρόγραμμα το μνημόνιο.

Όμως πρόγραμμα το μνημόνιο έχουν και η Ν. Δ. και το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ; Ποιό είναι λοιπόν το επίδικο των εκλογών; αν ο κ. Τσίπρας θα κυβερνήσει με τη Ν.Δ.; ή αν η Ν.Δ. θα κυβερνήσει με τον κ. Τσίπρα; Ακόμα και ο δικομματισμός μονοκομματισμός έβαζε «καλύτερα» διλλήματα! Εκτός κι αν ο κ. Φλαμπουράρης υπηρετεί άλλο μνημόνιο από εκείνο που υπηρετεί ο κ. Βορίδης.

Και λέω «υπηρετεί», διότι το μνημόνιο είναι υπαγόρευση, είναι δικτατορία.

Όταν λοιπόν ο κ. Τσίπρας λέει ότι έκανα λάθη και τελικώς αναγκάσθηκα να αποδεχθώ το μνημόνιο (διότι εκβιάσθηκα και δεν μπορούσα να κάνω αλλοιώς), τί μας ζητά; τιμωρία ή συγχώρεση;

Δεν ξέρω τί έχει πάθει ο Αλέξης, αν τα λέει όλα αυτά ο ίδιος ή αν (ακόμα χειρότερα) του βάζει τις λέξεις στο στόμα ο κ. Παππάς ή όποιος άλλος, αλλά είναι παιδαριώδες να λέει κανείς ότι «επαναστατικότητα είναι η προσγείωση στην πραγματικότητα»!!! Επαναστατικότητα, καλοί μου άνθρωποι, είναι να αλλάζεις την πραγματικότητα. Να αλλάξεις την πραγματικότητα των 751 Ευρώ και να την κάνεις καλύτερη. Κι όχι χειρότερη, των 400 Ευρώ. Για να την κάνεις μετά (προσφεύγοντας μάλιστα σε εκλογές) ακόμα χειρότερη, των 300 Ευρώ.

Άλλωστε, αγαπητοί μου ρηξικέλευθοι των ευφημισμών (όπως λέγεται στα σαλόνια η μπούρδα) δεν είσθε εσείς που προσγειώνεσθε στη σκληρή πραγματικότητα των γλίσχρων ευρώ, αλλά τα θύματα της πολιτικής σας. Σε αυτούς τους τάλαινες απευθύνεσθε και τους λέτε ανόσια πράγματα.

Διότι, τί θα πείτε στον γεωργό στις εκλογές;

Ο κ. Μάρδας θα του πληρώσει τα πετρέλαια για να καλιεργήσει;

Τί θα πείτε στους ανέργους; ότι θα βρουν δουλειά «στην άλλη ζωή»;
 Με τί «μούτρα» θα πηγαίνουν οι Συριζαίοι στα χωριά και τις συνοικίες; τί θα λένε για τον ΕΝΦΙΑ; ότι «δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλοιώς»; ότι μας πιάσανε κώτσους; ότι σας κοροϊδέψαμε;
 Ότι «άλλαξαν οι συνθήκες» κι έφερε η βροχή, χαλάζι;

Το μνημόνιο έφαγε το ΠΑΣΟΚ, τη Ν.Δ., το ΛΑΟΣ, τη ΔΗΜΑΡ, τώρα τρώει τους ΑΝΕΛ και ό, τι απόμεινε απ’ τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος σβήνοντας νεκρανασταίνει τη Ν. Δ. και το ΠΑΣΟΚ, τροφοδοτεί το Ποτάμι κι αφήνει χώρο στη Χρυσή Αυγή. Δεν είναι ακριβώς αυτό που λέμε επιτυχία, κ. Τσίπρα.

Κι όμως! εσύ εξακολουθείς να επαίρεσαι! Αισθάνεσαι λες (στο διάγγελμά σου για τις εκλογές) «περήφανος για τη μάχη που έδωσα κι εγώ και η κυβέρνησή μου». Υπερήφανος που υπέκυψες στον εκβιασμό και επειδή «δεν μπορούσες να κάνεις αλλοιώς» έφερες το μνημόνιο; υπερήφανος που ανέλαβες τη θέση του τοποτηρητή, να τρως με στόμα ματωμένο ως άλλος Τυδέας συντάξεις και μισθούς, όνειρα και βίους ανθρώπων;

Τί είδους μέθη σε κάνει να λες ότι «αντέξαμε σε πιέσεις κι εκβιασμούς» την ίδια στιγμή που λες ότι υπέκυψες διότι δεν μπορούσες να κάνεις αλλοιώς;  
Άντεξες ή υπέκυψες;
Η μονά ζυγά δικά σου;

Πόση αμετροέπεια σε διακρίνει, όταν λες ότι «κάναμε την υπόθεση της Ελλάδας παγκόσμια υπόθεση», όταν την έκαμες ακριβώς όπως ήθελαν οι δανειστές: ένα ταπεινωμένο συντρίμι μπροστά στα μάτια της οικουμένης, προτεκτοράτο κι αποικία χρέους;

Πώς μιλάς για «ένα δίκαιο και σταθερό φολορογικό σύστημα», τη στιγμή που ενσωματώνεις την εισφορά αλληλεγγύης (σικ) στη φορολογική κόλαση;

Πώς μπορείς να δημαγωγείς ασύστολα όταν λες ότι «ζήτησα απ’ τον πρόεδρο του ευρωκοινοβουλίου να αποκτήσει το ευρωκοινοβούλιο, ως θεσμός, με άμεση δημοκρατική νομιμοποίηση, ενεργό ρόλο στο ελληνικό πρόγραμμα», ενώ γνωρίζεις ότι η Ένωση σύρεται απ’ τη Γερμανία σε εντελώς αντίθετη κατεύθυνση;

Έρκος οδόντων και φόβο Θεού ή σέβας στους ανθρώπους δεν έχεις όταν λες ότι «δεν θα παραδώσεις ποτέ την ασπίδα των ιδεών μας και των αξιών μας», την ίδια ώρα που εγκαθιστάς γκαουλάιτερ στα υπουργεία;  
Ταψί είναι αυτή η ασπίδα, για να σιγοτσιτσιρίζουν πάνω της τους Ελληνες οι ανθύπατοι της Τρόικας, οι επίτροποι, οι ελεγκτές και οι κάπο;

Πώς μπορείς να ευτελίζεις με τόση ευκολία τους ποιητές όταν λες ότι «τις πιο όμορφες μέρες μας δεν τις ζήσαμε ακόμα» - ποιές μέρες; των μέτρων που έρχονται; της εργασιακής αγριότητας και της πλήρους απελευθέρωσης των ομαδικών απολύσεων;
Σε ποιους μιλάς; από ποιον πλανήτη;  
Aιδώ πάντως δεν θα τον λένε. Λυπάμαι, λυπάμαι βαθειά. Για μας και τα παιδιά μας. Και για την άγνοια κινδύνου που σε χαρακτηρίζει!

Διότι τώρα μας ζητάς να σε εμπιστευτούμε για να διαπραγματευθείς το Χρέος! πώς; όπως διαπραγματεύθηκες τις δανειακές συμβάσεις; Για ναρθεις αύριο και να μας πεις πως ούτε για το Χρέος «μπόρεσες να κάνεις αλλοιώς»; Ότι σε εκβίασαν; ότι σε εξαπάτησαν; ότι υπέκυψες, αλλά ότι «κράτησες την Ελλάδα και τη δημοκρατία στα χέρια σου» και την «σήκωσες ψηλά»;

Πόσο ψηλά στο Βάραθρο; και με πόση άβυσσο να ανοίγεται μπροστά της;! Τριακοσίων πενήντα δισεκατομμυρίων για 70 χρόνια ή τετρακοσίων είκοσι δισεκατομμυρίων για 90 χρόνια – πόσο χρέος αξίζει ο λόγος σου;…

e-nikos

[--->]

Ο. Γεροβασίλη: Ο λαός να μας δώσει εντολή με τη νέα μας πρόταση :

Το μνημόνιο Νο 3 και ΜΕΤΑ τις εκλογές το 2ο πακέτο μέτρων

Το μεγάλο σκάνδαλο της «ιδιωτικοποίησης» των περιφερειακών αεροδρομίων σε 11 ερωτήματα

Η Ομοσπονδία Συλλόγων Υπηρεσίας Πολιτικών Προστασίας με ανακοίνωσή της αναφέρεται στο σκάνδαλο της ιδιωτικοποίησης των περιφερειακών αεροδρομίων: 

Με αφορμή τη δημοσίευση της 240 Β Απόφασης του Συμβουλίου Οικονομικής Πολιτικής της Κυβέρνησης , (ΦΕΚ 98 Α, 17-8-15), για την έγκριση υπογραφής από το ΤΑΙΠΕΔ της σύμβασης  παραχώρησης (ξεπουλήματος) των ελληνικών κρατικών αεροδρομίων,  με ΟΡΓΗ , ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ  αλλά και ΘΛΙΨΗ, όχι μόνο  σαν εργαζόμενοι αλλά και  σαν έλληνες πολίτες,  ΚΑΤΑΓΓΕΛΛΟΥΜΕ  τα παρακάτω, ζητώντας απαντήσεις στα ερωτήματά μας:

1. -Γιατί προχωράει η όλη διαδικασία παραχώρησης,  όταν η σημερινή κυβέρνηση, μέχρι πρότινος,  κατήγγειλε με σκληρό τρόπο και εκφράσεις, την υποτιθέμενη ιδιωτικοποίηση των αεροδρομίων σαν τεράστιο σκάνδαλο, απειλώντας συγχρόνως το ΔΣ του ΤΑΙΠΕΔ με ποινικές διώξεις;
2. -Γιατί προχωράει η όλη διαδικασία, όταν  όλοι οι εμπλεκόμενοι υπουργοί, δημόσια έχουν καταγγείλει  την αποικιοκρατική φιλοσοφία της σύμβασης , το γεγονός ότι αποτελεί ευρωπαϊκή αν όχι παγκόσμια πρωτοτυπία και το ότι είναι μη συμφέρουσα για την ελληνική οικονομία και τις τοπικές κοινωνίες;
3. -Γιατί προχωράει η όλη διαδικασία, όταν  ο ίδιος ο αναπληρωτής Υπουργός Υποδομών, με δημόσιες τοποθετήσεις του (εφημ.ΤΟ ΒΗΜΑ 16/8/15) εκφράζει την αγωνία του για τον κίνδυνο διεκδίκησης, από τον παραχωρησιούχο των αεροδρομίων, τεράστιων οικονομικών αξιώσεων για πράξεις  και παραλήψεις του ελληνικού δημοσίου, οικονομικών αξιώσεων που όχι μόνο αντισταθμίζουν το υποτιθέμενο υψηλό τίμημα παραχώρησης , αλλά θα αναγκάσουν τον έλληνα φορολογούμενο να πληρώσει και από πάνω, για μια συμφωνία που δεν γνωρίζει τι κρύβει;
4. -Γιατί δεν συνυπολογίστηκαν στη συμφωνία οι μεγάλες δαπάνες που θα απαιτηθούν για τις απαλλοτριώσεις και τις παρεμβάσεις  στις υποδομές των αεροδρομίων, προκειμένου αυτά να πιστοποιηθούν από την ΥΠΑ, όπως επιβάλλουν οι διεθνείς, ευρωπαϊκοί και εθνικοί κανονισμοί, με αποτέλεσμα να κληθεί ο έλληνας φορολογούμενος  να πληρώσει τις «παραλείψεις» αυτές;
5. -Γιατί  ουδείς εκ των αρμοδίων έλαβε υπόψη τις καταγγελίες που υπάρχουν, σε διεθνές επίπεδο, για τη συμπεριφορά της FRAPORT, όχι μόνο σε σχέση με τα εργασιακά αλλά και με την μη συμμόρφωση της στις εθνικές νομοθεσίες (αεροδρόμιο Βαλτιμόρης ΗΠΑ, αεροδρόμιο Μανίλας Φιλιππίνες κλπ)
6. -Γιατί ουδείς εκ των αρμοδίων έλαβε υπόψη τις καταγγελίες ότι ο σύμβουλος του ΤΑΙΠΕΔ, LUFTHANSA CONSULTING είναι θυγατρική εταιρεία της  Lufthansa, η οποία συμμετέχει στη κοινοπραξία του παραχωρησιούχου, δηλαδή «Γιάννης κερνάει Γιάννης πίνει» όπως λέει ο για μια ακόμη φορά προδομένος ελληνικός λαός ;
7. -Γιατί όχι μόνο δεν έγινε επαναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας , όπως σε όλους του τόνους δήλωνε η κυβέρνηση, αλλά η συμφωνία αυτή κρατιέται ακόμη επτασφράγιστο μυστικό,  παρότι οδεύει για υλοποίηση, μήπως αυτό έχει σχέση με το γεγονός ότι η FRAPORT είναι μια κρατική γερμανική εταιρεία, άρα δεν υφίσταται δυνατότητα επαναδιαπραγμάτευσης ;
8. -Γιατί  χρησιμοποιούνται βαρύγδουποι όροι, όπως ιδιωτικοποίηση /αποκρατικοποίηση, όταν το μόνο που πραγματεύεται  η συμφωνία παραχώρησης είναι  η αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος, καθώς τα ελληνικά κρατικά αεροδρόμια γίνονται  γερμανικά κρατικά ;
9. -Γιατί δεν λαμβάνονται υπόψη οι σφοδρές  αντιδράσεις όλων των τοπικών φορέων, της τοπικής αυτοδιοίκησης και των επιχειρηματιών του κλάδου πανελληνίως, για το επιχειρούμενο ξεπούλημα, η μήπως το όλο εγχείρημα δεν γίνεται για το συμφέρον τους, αλλά για άλλους λόγους ;
10. -Γιατί δεν ενημερώνεται ο ελληνικός λαός  ότι η συμφωνία αυτή παραδίδει αμαχητί τη τουριστική πολιτική της χώρας σε γερμανικά συμφέροντα, τα οποία πλέον καθετοποιούν τη παραγωγή του τουριστικού προϊόντος (γερμανός tour operator, γερμανική αεροπορική εταιρεία, γερμανικά ξενοδοχεία, γερμανικά αεροδρόμια); Με την καθετοποίηση αυτή τα έσοδα από την όλη δραστηριότητα θα παραμένουν μέσα στο σύστημα και μόνο «ψίχουλα» θα «πέφτουν» στη τοπική οικονομία.
11. Ποιος καθορίζει  πλέον την έννοια του δημοσίου συμφέροντος και της εθνικής τουριστικής πολιτικής, ή μήπως και αυτά  θυσιάστηκαν στο βωμό της νέας τάξης πραγμάτων ;

[---->]

Κατάρρευση των ασιατικών χρηματιστηρίων και όχι μόνο.Η κρίση συνεχίζεται

Τελικά δεν άντεξε το πρώτο τείχος που σήκωσε η κινεζική Κεντρική Τράπεζα για να αντιμετωπίσει την έκρηξη της κερδοσκοπικής φούσκας  που είχε δημιουργηθεί στις χρηματαγορές της χώρας τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Ο κεντρικός μάλιστα ρόλος της οικονομίας του Πεκίνου στο παγκόσμιο σύστημα, και κυρίως στην ασιατική αγορά, συμπαρασύρει ολόκληρη την ήπειρο.

Το χρηματιστήριο της Σαγκάης σημείωσε πτώση -8,19% και ο δείκτης Shenzhen τον μιμείται αμέσως, κατρακυλώντας -7,02%. Ούτε καν η άδεια που έδωσε το Κρατικό Συμβούλιο στα ασφαλιστικά ταμεία του Δημοσίου να αγοράσουν μετοχές κάτι που μέχρι σήμερα απαγορευόταν– δεν κατάφερε να συγκρατήσει την πτώση. Πρακτικά, όλα τα  κέρδη των κινέζικων χρηματαγορών την τελευταία, τρελή χρονιά έγιναν καπνός. Είναι πλέον περισσότερο από προφανές ότι ένας μεγάλος όγκος κεφαλαίων εγκατέλειψαν το κινεζικό σύστημα, με την πεποίθηση ότι δεν είναι πλέον η κατάλληλη στιγμή για τερατώδη κέρδη, όπως αυτά των τελευταίων είκοσι ετών.

Ο δείκτης Hang Seng του Χονγκ Κονγκ – μια αγορά πιο διεθνοποιημένη και παραδοσιακά λιγότερο ευαίσθητος στις εσωτερικές κερδοσκοπικές πιέσεις , αυτή τη φορά κατέρρευσε  κατά 4,2%.

Άμεσες οι  συνέπειες και στα άλλα χρηματιστήρια της ηπείρου. Η Ταϊβάν ακολουθεί τη δυναμική της πρώην «πατρίδας» εμφανίζοντας απώλειες 7,4%, όπως και το Τόκιο (-4,5%).

Αλλά θα ήταν λάθος να πιστεύουμε ότι αυτή είναι μια καταιγίδα που αφορά μόνο την Ασία. Την Παρασκευή στη Νέα Υόρκη, ο δείκτης Dow Jones έχασε 3,12%, ενώ ο δείκτης Nasdaq των εταιρειών υψηλής τεχνολογίας σημείωσε πτώση 4.28. Και το ίδιο έγινε φυσικά και στις ευρωπαϊκές αγορές, με μέσες απώλειες της τάξης του 3%.

Η τιμή του πετρελαίου, ως εκ τούτου, έπεσε πάλι κάτω από το κατώτερα όρια των τελευταίων μηνών. Η ποιότητα WTI (West Texas Intermediate) έπεσε κάτω από το όριο των 40 δολαρίων ανά βαρέλι (39,85), αφού είχε αγγίξει το χαμηλότερο επίπεδο των 39.71, το χαμηλότερο επίπεδο από το Μάρτιο του 2009. Το πετρέλαιο Brent υποχώρησε στα 45, $ 02 το βαρέλι, κάτι που είχε να συμβεί εδώ και  6 χρόνια. δηλαδή λίγο μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, που ακόμα δεν έχει κλείσει σε καμία περίπτωση.

Οι αγορές ζυγίζουν όχι μόνο τις ανησυχίες για τη συνέχιση της ανάπτυξης στην Κίνα - κατά την τελευταία δεκαετία ο μόνος παράγοντας που απόπνεε "ηρεμία" σε μια παγκόσμια τάση αρνητική - αλλά επίσης, και ίσως ακόμα περισσότερο τις κινήσεις της Federal Reserve των ΗΠΑ, η οποία είχε ανακοίνωσε αύξηση των επιτοκίων μετά από σχεδόν έξι χρόνια μηδενικών επιτοκίων. Αν μη τι άλλο, όμως, υπάρχει και η ελληνική κρίση. Η παραίτηση Τσίπρα και η διεξαγωγή εκλογών μέχρι το τέλος του Σεπτεμβρίου, ακόμα και αν πρόκειται για κινήσεις  υπό τον έλεγχο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κατά κάποιο τρόπο βάζουν σε κίνδυνο τη σταθερότητα της χώρας (τα αποτελέσματα των ελληνικών εκλογών δεν είναι καθόλου δεδομένα) , μεγεθύνοντας τις ήδη στρατοσφαιρικού επιπέδου αμφιβολίες σχετικά με την αποτελεσματικότητα του λεγόμενου «τρίτου προγράμματος διάσωσης»

[--->]

Joseph Halevi: Η ύφεση είναι παγκόσμια 

Η διακριτική γοητεία της οικονομικής κρίσης 

Η Κίνα προσκρούει στο Σινικό Τείχος