Κατάρρευση των ασιατικών χρηματιστηρίων και όχι μόνο.Η κρίση συνεχίζεται




Τελικά δεν άντεξε το πρώτο τείχος που σήκωσε η κινεζική Κεντρική Τράπεζα για να αντιμετωπίσει την έκρηξη της κερδοσκοπικής φούσκας  που είχε δημιουργηθεί στις χρηματαγορές της χώρας τον τελευταίο ενάμιση χρόνο. Ο κεντρικός μάλιστα ρόλος της οικονομίας του Πεκίνου στο παγκόσμιο σύστημα, και κυρίως στην ασιατική αγορά, συμπαρασύρει ολόκληρη την ήπειρο.

Το χρηματιστήριο της Σαγκάης σημείωσε πτώση -8,19% και ο δείκτης Shenzhen τον μιμείται αμέσως, κατρακυλώντας -7,02%. Ούτε καν η άδεια που έδωσε το Κρατικό Συμβούλιο στα ασφαλιστικά ταμεία του Δημοσίου να αγοράσουν μετοχές κάτι που μέχρι σήμερα απαγορευόταν– δεν κατάφερε να συγκρατήσει την πτώση. Πρακτικά, όλα τα  κέρδη των κινέζικων χρηματαγορών την τελευταία, τρελή χρονιά έγιναν καπνός. Είναι πλέον περισσότερο από προφανές ότι ένας μεγάλος όγκος κεφαλαίων εγκατέλειψαν το κινεζικό σύστημα, με την πεποίθηση ότι δεν είναι πλέον η κατάλληλη στιγμή για τερατώδη κέρδη, όπως αυτά των τελευταίων είκοσι ετών.

Ο δείκτης Hang Seng του Χονγκ Κονγκ – μια αγορά πιο διεθνοποιημένη και παραδοσιακά λιγότερο ευαίσθητος στις εσωτερικές κερδοσκοπικές πιέσεις , αυτή τη φορά κατέρρευσε  κατά 4,2%.

Άμεσες οι  συνέπειες και στα άλλα χρηματιστήρια της ηπείρου. Η Ταϊβάν ακολουθεί τη δυναμική της πρώην «πατρίδας» εμφανίζοντας απώλειες 7,4%, όπως και το Τόκιο (-4,5%).

Αλλά θα ήταν λάθος να πιστεύουμε ότι αυτή είναι μια καταιγίδα που αφορά μόνο την Ασία. Την Παρασκευή στη Νέα Υόρκη, ο δείκτης Dow Jones έχασε 3,12%, ενώ ο δείκτης Nasdaq των εταιρειών υψηλής τεχνολογίας σημείωσε πτώση 4.28. Και το ίδιο έγινε φυσικά και στις ευρωπαϊκές αγορές, με μέσες απώλειες της τάξης του 3%.

Η τιμή του πετρελαίου, ως εκ τούτου, έπεσε πάλι κάτω από το κατώτερα όρια των τελευταίων μηνών. Η ποιότητα WTI (West Texas Intermediate) έπεσε κάτω από το όριο των 40 δολαρίων ανά βαρέλι (39,85), αφού είχε αγγίξει το χαμηλότερο επίπεδο των 39.71, το χαμηλότερο επίπεδο από το Μάρτιο του 2009. Το πετρέλαιο Brent υποχώρησε στα 45, $ 02 το βαρέλι, κάτι που είχε να συμβεί εδώ και  6 χρόνια. δηλαδή λίγο μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, που ακόμα δεν έχει κλείσει σε καμία περίπτωση.

Οι αγορές ζυγίζουν όχι μόνο τις ανησυχίες για τη συνέχιση της ανάπτυξης στην Κίνα - κατά την τελευταία δεκαετία ο μόνος παράγοντας που απόπνεε "ηρεμία" σε μια παγκόσμια τάση αρνητική - αλλά επίσης, και ίσως ακόμα περισσότερο τις κινήσεις της Federal Reserve των ΗΠΑ, η οποία είχε ανακοίνωσε αύξηση των επιτοκίων μετά από σχεδόν έξι χρόνια μηδενικών επιτοκίων. Αν μη τι άλλο, όμως, υπάρχει και η ελληνική κρίση. Η παραίτηση Τσίπρα και η διεξαγωγή εκλογών μέχρι το τέλος του Σεπτεμβρίου, ακόμα και αν πρόκειται για κινήσεις  υπό τον έλεγχο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κατά κάποιο τρόπο βάζουν σε κίνδυνο τη σταθερότητα της χώρας (τα αποτελέσματα των ελληνικών εκλογών δεν είναι καθόλου δεδομένα) , μεγεθύνοντας τις ήδη στρατοσφαιρικού επιπέδου αμφιβολίες σχετικά με την αποτελεσματικότητα του λεγόμενου «τρίτου προγράμματος διάσωσης»

[--->]