(επι) διαιτητής μαϊμού

Ο επιδιαιτητής Κ. Μενουδάκος και η λογική αρχή της του τρίτου αποκλείσεως #skouries

Σύμφωνα με τις τελευταίες πληροφορίες, η απόφαση της διαιτησίας μεταξύ Ελληνικού Δημοσίου και «Ελληνικός Χρυσός» πρόκειται να εκδοθεί πολύ νωρίτερα από την αρχικά ορισθείσα ημερομηνία της 6ης Απριλίου, ίσως και σήμερα ή αύριο. Δεν αποκλείεται στους διαιτητές να μην άρεσε ο «βαρύς» συμβολισμός της Μεγάλης Παρασκευής.

Ουσιαστικά την υπόθεση θα την κρίνει ένας άνθρωπος, ο επιδιαιτητής κ. Κωνσταντίνος Μενουδάκος. Αυτό αναγνωρίζεται και από τους ξένους οικονομικούς αναλυτές, ορισμένοι από τους οποίους μάλιστα προεξοφλούν τη θετική για την εταιρεία απόφαση, ακριβώς επειδή γνωρίζουν ποιος είναι ο κ. Μενουδάκος.

Εν ολίγοις, όπως φαίνεται ο κόσμος το’χει τούμπανο και ο κ. Σταθάκης κρυφό καμάρι οτι ο «ανεξάρτητος» επιδιαιτητής που όρισε θα είναι υπέρ της εταιρείας και όχι υπέρ του Δημοσίου! Για παράδειγμα, το παρακάτω άρθρο από το Seeking Alpha:   

 

 
 
 


ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ:

«Συνιστώ την Eldorado gold για αγορά και συσσώρευση λόγω μιας αναμενόμενης θετικής απόφασης από το διαιτητικό δικαστήριο που αναμένεται στις 4 Απριλίου 2018.

Το πάνελ των δικαστών:

Ο κ. Χρυσικός (διορισμένος από την κυβέρνηση), ο κ. Λυκούδης (διορισμένος από την εταιρεία) και ο κ. Μενουδάκος. Δεδομένου ότι ο κ. Χρυσικός θα είναι υπέρ της κυβέρνησης και ο κ. Λυκούδης υπέρ της εταιρείας, είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζουμε ποιος είναι ο κ. Μενουδάκος.

Ο κ. Κωνσταντίνος Μενουδάκος είναι πρώην πρόεδρος του Ανωτάτου Δικαστηρίου της Ελλάδας (ΣτΕ) – από τον Μάιο 2012 έως τον Ιούλιο του 2013 – κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, όλες οι αποφάσεις  του ανώτατου δικαστηρίου σχετικά με την Eldorado Gold  ήταν υπέρ της εταιρείας.»

Τη βεβαιότητά της οτι η διαιτητική απόφαση θα την δικαιώσει, σδιατυμπανίζει φυσικά και η Eldorado Gold. Από την άλλη, στα Άνω Πεδινά Ζαγορίου στις 23/1 ακούσαμε από στόματος του Γ. Γραμματέα ΥΠΕΝ κ. Βερροιόπουλου οτι «θα την κερδίσουμε τη διαιτησία!», δηλαδή οτι το διαιτητικό δικαστήριο θα κρίνει υπέρ του Δημοσίου. Θα το μάθουμε πολύ σύντομα αλλά μέχρι τότε πρέπει να διευκρινίσουμε ένα βασικό ζήτημα:

Η διαιτησία – δηλαδή προσωπικά ο κ. Μενουδάκος – ως αποκλειστικό διακύβευμα έχει να κρίνει αν η Ελληνικός Χρυσός έχει παραβιάσει τη σύμβαση της με το κράτος και ειδικά τις παρ. 3.2 έως 3.5 αυτής.

Δηλαδή αν η μεταλλουργική μέθοδος της ακαριαίας τήξης (flash smelting), όπως ΑΚΡΙΒΩΣ αυτή περιγράφεται στη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων και έχει εγκριθεί περιβαλλοντικά με την ΚΥΑ ΕΠΟ 201745/2011 μπορεί να έχει βιομηχανική εφαρμογή για τροφοδοσία της με συμπυκνώματα περιεκτικότητας σε αρσενικό άνω του 8%. Αυτό όμως έχει ήδη κριθεί από την αρμόδια υπηρεσία του ΥΠΕΝ (αποφάσεις Σκουρλέτη από 5/7/2016 και 2/11/2011). 

Την  τεχνική κρίση της υπηρεσίας το διαιτητικό δικαστήριο – ο κ. Μενουδάκος – οφείλει να δεχθεί, ειδικά μετά την καταλυτική για την υπόθεση δήλωση Δημητριάδη οτι η ακαριαία τήξη όπως θα εφαρμοστεί στη Χαλκιδική είναι «πατέντα».

Είναι συνολικά ΑΝΑΡΜΟΔΙΟ το διαιτητικό δικαστήριο – δηλαδή ο κ. Μενουδάκος – να εξετάσει και να εκδώσει κρίση για θέματα τεχνικού περιεχομένου, πέραν των όσων περιγράφονται στη ΜΠΕ και την ΑΕΠΟ.

Το λέμε αυτό διότι δεν αποκλείεται, προκειμένου να βρεθεί «διέξοδος» στο αδιέξοδο που έχει δημιουργήσει η αποδεδειγμένη ακαταλληλότητα της μεθόδου, να προταθεί ως από κοινού συμφωνημένη λύση μια «νέα» ή «τροποιημένη» μέθοδος, συμβατή με τα απαγορευτικά συμπυκνώματα.

Aλλά το διαιτητικό δικαστήριο –  δηλαδή ο κ. Μενουδάκος – δεσμεύεται απολύτως στην κρίση του από την απόφαση 1492/2013 του ΣτΕ που βγήκε επί των ημερών του:

«Η τυχόν εφαρμογή άλλης μεθόδου ή η ουσιώδης, ως προς τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις, τροποποίησή της, σε οποιοδήποτε στάδιο και αν ανακύψει η ανάγκη αυτή, θα πρέπει να στηρίζεται σε νέα έγκριση περιβαλλοντικών όρων, εκδοθείσα κατόπιν τηρήσεως εκ νέου της διαδικασίας περιβαλλοντικής αδειοδοτήσεως, λόγω ουσιώδους τροποποιήσεως των περιβαλλοντικών επιπτώσεων του έργου».

Δηλαδή στο ερώτημα που τέθηκε ενώπιον του διαιτητικού δικαστηρίου η απάντηση μπορεί να είναι μόνο ένα ΝΑΙ ή ένα ΟΧΙ. Ή παραβιάζεται η σύμβαση λόγω της ακαταλληλότητας της επιλεγείσας μεταλλουργικής μεθόδου για τα συμπυκνώματα της Χαλκιδικής ή δεν παραβιάζεται.
 Τρίτον τι δε χωρεί.