Ρωσικό τραγούδι του 1969, που αναφέρεται στους νεκρούς στρατιώτες του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, όπως ονομάζουν οι Ρώσοι την απόκρουση της γερμανικής εισβολής του 1941 και την αντεπίθεση του σοβιετικού στρατού μέχρι την κατάληψη του Βερολίνου το 1945
Πρωτότυπος τίτλος: Zhuravli = γερανοί (Журавли)
Αρχικοί στίχοι με έρεισμα το μνημείο της Sadako Sasaki : Ρασούλ
Μετάφραση στα ρωσικά: Ναούμ Γκρέμπνεφ (Наум Гребнев)
Διασκευή στίχων: Μαρκ Μπερνές (Ма́рк Берне́с)
Μουσική: Ιάν Φρένκελ (Ян Френкель)
Πρώτη εκτέλεση (1969): Μαρκ Μπερνές (Ма́рк Берне́с)
Απόδοση στα Ελληνικά: Γιάννης Ρίτσος.
Πρώτη ερμηνεία στα Ελληνικά (1977): Μαργαρίτα Ζορμπαλά
Οι σκηνές από την ρώσικη ταινία του 1957 Οταν πετούν οι γερανοί ,σε σκηνοθεσία Μιχαήλ Καλατόζοφ με τους: Τατιάνα Σαμοίλοβα, Αλεξέι Μπατάλοφ.
Οι γερανοί
Στιγμές στιγμές θαρρώ πως οι στρατιώτες
που πέσανε στη ματωμένη γη
δεν κείτονται, θαρρώ, κάτω απ’ το χώμα
αλλά έχουν γίνει άσπροι γερανοί.
Πετούν και μας καλούν
με τις κραυγές τους
απ’ τους καιρούς αυτούς τους μακρινούς
κι ίσως γι’ αυτό πολλές φορές σιωπώντας
κοιτάμε τους θλιμμένους ουρανούς.
Πετάει ψηλά το κουρασμένο σμάρι
στης δύσης τη θαμπή φεγγοβολή
και βλέπω ένα κενό στη φάλαγγά του
και είναι ίσως η δική μου η θέση αυτή.
Θα ’ρθεί μια μέρα που μ’ αυτό το σμάρι
στο μέγα θάμπος θα πετώ κι εγώ
σαν γερανός καλώντας απ’ τα ουράνια
όλους εσάς που έχω αφήσει εδώ.
