οικονομία

Ευρώ: τέσσερις τρόποι για να πεθάνει. Ας αποφασίσει η ΕΕ τον τρόπο.

Τα βραχυπρόθεσμα σενάρια για το ευρωπαϊκό νόμισμα. Όλα θα αποτύχουν. Ακόμα και η υιοθέτηση αναπτυξιακών πολιτικών. Κίνδυνοι μεγάλων διαταραχών στο διεθνές τραπεζικό σύστημα, default, εκτός ευρωζώνης η Ιταλία, η Πορτογαλία και η Ισπανία. Στο τέρμα του τούνελ, το φως;


Νέα Υόρκη – «Το ευρώ δεν θα πεθάνει μέσα σε μια νύχτα, αλλά τώρα είναι όλο και πιο ξεκάθαρο ότι είναι μάλλον απίθανο να επιβιώσει, έτσι όπως το ξέρουμε».Αυτή είναι η θέση του οικονομικού αναλυτή Michael Sivy –σχολιαστή τηλεοπτικών καναλιών, όπως το ABC, το CBS, το NBC, το FOX –και συγγραφέα του άρθρου «4 Ways the Euro Could Fails», δηλαδή τέσσερι τρόποι πιθανής αποτυχίας του ευρώ. Το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει η ανάλυση του συμπίπτει με αυτό που πολλοί φοβούνται: όλα  τα μέτρα που μπορούν να παρθούν από τώρα και στο εξής, τελικά θα προκαλέσουν μία οικονομική κρίση. Η μικρότερη  ζημιά θα υπάρξει με πολιτικές ήπιας ανάπτυξης, που είναι και η καλύτερη λύση ώστε να ελαχιστοποιηθούν οι απώλειες.Στο τέλος όμως, ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι το ευρώ θα τα καταφέρει να επιβιώσει, δεν θα είναι ποτέ όπως πρώτα.

Ακολουθούν τα τέσσερα σενάρια, από το πιο πιθανό μέχρι το λιγότερο πιθανό, βραχυπρόθεσμα.

Πρώτο σενάριο:  «Η Γαλλία και άλλες χώρες πείθουν τη Γερμανία να υιοθετήσει αναπτυξιακές  πολιτικές». Η υπόθεση αυτή ενισχύεται από τις τελευταίες εξελίξεις  στην  ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή. Μεταξύ αυτών, «η κατάρρευση της ολλανδικής κυβέρνησης, που δυσκόλεψε πολύ το στόχο του ελλείμματος και, η υποψηφιότητα του Σοσιαλιστή Francois  Hollande, στη Γαλλία,ο οποίος πιθανότατα θα κερδίσει τις προεδρικές εκλογές την Κυριακή». Ο Hollande, συνεχίζουν οι Times , «ζήτησε να  υιοθετηθούν  πολιτικές ανάπτυξης, κάτι που έχει προκαλέσει ανησυχία στη Γερμανία. Δεν υπάρχει όμως αμφιβολία ότι η νοοτροπία της Ευρώπης έχει αλλάξει και ότι σε αυτό το σημείο,

« η Γερμανία θα μπορούσε και να μην έχει  άλλη επιλογή παρά να ακολουθήσει έναν διαφορετικό δρόμο, αποδεχόμενη ίσως μια αύξηση των δαπανών- και αύξηση του δανεισμού των κυβερνήσεων των κρατών μελών. Βραχυπρόθεσμα, μια τέτοια στρατηγική θα συνέβαλε στη μείωση της ανεργίας και τις επιπτώσεις της ύφεσης. Αλλά μακροπρόθεσμα το δημόσιο χρέος θα αυξηθεί. Επομένως, η υιοθέτηση αυτών των πολιτικών υπέρ της ανάπτυξης θα μετέθετε  χρονικά το πρόβλημα, αλλά δεν θα έλυνε την κρίση της ευρωζώνης. Η αύξηση του χρέους που θα ακολουθούσε  θα επιδείνωνε ακόμη περισσότερο την οικονομική κρίση. Αρα, αυτή η επιλογή αντιστοιχεί  στο μικρότερο κακό.

Δεύτερο σενάριο:  « Οι πολιτικές λιτότητας οδηγούν το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης σε ύφεση». Αυτή η δεύτερη υπόθεση είναι ήδη μια πραγματικότητα που συμβαίνει κάθε μέρα μπροστά στα μάτια μας. Το πρόβλημα είναι ότι μια ντουζίνα ευρωπαϊκές χώρες βρίσκονται  ήδη σε φάση συρρίκνωσης της οικονομίας τους». Σε μακροπρόθεσμη βάση –αν συνεχίσουν οι πολιτικές  λιτότητας που θέλει η Γερμανία  τότε- οι χώρες που αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσχέρειες, θα πρέπει να μειώσουν  τις δαπάνες τους, να αυξήσουν τους φόρους, να  μειώσουν  το εργατικό κόστος και να περιορίσουν την πρόσβαση στο δανεισμό. Ωστόσο, τόσο γρήγορες  περικοπές θα δυσκολέψουν ακόμα περισσότερο τη μείωση του ύψους του χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ - και αυτό επειδή το ΑΕΠ μειώνεται».  Επομένως, αν υπερισχύσει η θέληση της Γερμανίας, τότε, οι πιο αδύναμες χώρες θα φτάσουν στο σημείο να μη μπορούν πλέον να πωλούν ομόλογα σε τιμές που να μπορούν να τις αντέξουν και οι ψηφοφόροι τουςμπορεί να αρνηθούν να υποστηρίξουν κι άλλο αυτές τις πολιτικές λιτότητας.Οπότε, μια επέκταση της ύφεσης, θα επηρεάσει  τις Ηνωμένες Πολιτείες και θα αυξήσει τις πιθανότητες  μιας στάσης πληρωμών (default). Το σενάριο αυτό θα μπορούσε να έχει ακόμα πιο καταστροφικές συνέπειες, και να συνδυάζει  την επιβράδυνση των οικονομιών  με μία μεγάλη αναταραχή στο διεθνές τραπεζικό σύστημα.

Τρίτο σενάριο:  «Οι ασθενέστερες χώρες εγκαταλείπουν η μία μετά την άλλη από την ευρωζώνη». «Αν η κατάσταση συνεχίσει  όπως είναι αυτή τη στιγμή, τότε οι πιο αδύναμες χώρες θα πρέπει να προσφέρουν ολοένα και υψηλότερα επιτόκια για να διαθέσουν τα ομόλογά τους, και τελικά δεν θα  καταφέρουν πλέον να παραμείνουν στην Ευρωζώνη. Η Ελλάδα πολύ πιθανό θα είναι η πρώτη που θα το κάνει, κάτι που πιθανό να αυξήσει τις κερδοσκοπικές πιέσεις και την  έξοδο και της  Πορτογαλίας, της  Ισπανίας ακόμη και της Ιταλίας. Αυτή η κατάσταση θα προκαλέσει ένα φαύλο κύκλο, και θα σπρώξει  τα επιτόκια ακόμα περισσότερο προς τα πάνω». Προβλέψεις : βραχυπρόθεσμα, το σενάριο αυτό είναι το λιγότερο πιθανό, ωστόσο, είναι δύσκολο να το αποφύγουμε αν δεν αλλάξει κάτι όσον αφορά τις βασικές αρχές. Πόσο επώδυνο μπορεί να είναι κάτι τέτοιο; Προσμετρώντας τα αρνητικά, με την αποχώρηση  χωρών από τη ευρωζώνη θα μπορούσαν  να προκληθούν μια σειρά από οδυνηρά  σοκ  στις μεγάλες τράπεζες που έχουν το χρέος τους. Αν δούμε όμως τα  «θετικά»,  είναι αλήθεια ότι μετά την έξοδό τους από την ευρωζώνη, οι χώρες θα μπορούσαν να ξαναβάλουν τις οικονομίες τους σε θετική τροχιά και στο δρόμο της ανάκαμψης. Ενδεικτική είναι η περίπτωση της Αργεντινής, η οποία, όταν σύνδεσε  το νόμισμά της με το δολάριο στις αρχές της δεκαετίας του '90, υπέστη μια σοβαρή ύφεση μετά την υποτίμηση του  νομίσματος της το 2001. Ομως μέχρι το 2003, η οικονομία της σημείωσε  και πάλι άνθηση.

Τέταρτο σενάριο:  «Η Ευρωζώνη διασπάται σε δύο διαφορετικές νομισματικές ζώνες». Δηλαδή, τη ζώνη ευρώ Α’ κατηγορίας και τη ζώνη ευρώ Β’ κατηγορίας. «Τότε, η πιο λογική λύση - αλλά με τις λιγότερες πιθανότητες για λόγους πολιτικούς – θα ήταν η Γερμανία και ορισμένοι άλλοι σύμμαχοι της, όπως η Ολλανδία, να εγκαταλείψουν την ευρωζώνη και να δημιουργήσουν ένα  δικό τους νόμισμα. Το ευρώ θα παρέμενε  το νόμισμα των χωρών του ευρωπαϊκού νότου και θα μπορούσε να υποτιμηθεί ώστε  να εκτονωθεί η πίεση στις χώρες αυτές. Πρόβλεψη: οι χώρες της Νότιας Ευρώπης θα βρεθούν σε τροχιά ύφεσης για ένα περίπου έτος. Οι τράπεζες θα καταγράψουν  απώλειες σε ομολογιακούς τίτλους, πιο πολύ  λόγω της πτώσης της αξίας τους παρά εξαιτίας της  άμεσης άρνησης πληρωμών. Θεωρητικά, αυτή θα μπορούσε να είναι η καλύτερη και λιγότερο καταστροφική λύση. «Αλλά τελικά, ιδανική λύση ίσως και να μην υπάρχει. Και τα τέσσερα αυτά σενάρια περιλαμβάνουν  την οικονομική κρίση στο σκεπτικό τους και διαφέρουν μόνο ως προς την ένταση της κρίσης και το χρονοδιάγραμμα. Βέβαια, οι χειρότερες πολιτικές είναι οι ακραίες:  Να μη κάνει κανείς τίποτα, ή να πάρει πολύ σκληρά μέτρα. Ο πιο ρεαλιστικός στόχος είναι να διατηρηθούν σε ισχύ ορισμένα μέτρα οικονομικής ανάπτυξης, εμποδίζοντας τις ήδη υπερχρεωμένες χώρες να καταφύγουν σε περαιτέρω δανεισμό. Ο πιο ρεαλιστικός στόχος ως προς αυτό θα μπορούσε να είναι στο πώς θα μπορούσε να αποφευχθεί η επιδείνωση της κατάστασης στην Ευρωζώνη και η ελαχιστοποιηση των απωλειών», γράφει ο αναλυτής στο κύριο άρθρο των Times.

[-->]

------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

PIMCO : Η Γερμανία σε ύφεση, μείνετε μακριά από το χρέος της Ε.Ε.

«Υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο  να υποτιμηθεί και άλλο το χρέος». Η έκθεση για την απασχόληση στις ΗΠΑ θα είναι απογοητευτική και η οικονομία της θα αποδυναμωθεί. Άσχημα τα χρηματιστήρια .

Νέα Υόρκη - Διόλου αισιόδοξες  οι προβλέψεις της PIMCO, που διαχειρίζεται το μεγαλύτερο αμοιβαίο ομολογιακό fund στον κόσμο, για τις αγορές μετοχών και την οικονομία  των ΗΠΑ και της Γερμανίας, οι οποίες προς το παρόν άντεξαν στις  πιέσεις της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους.

Ο διαχειριστής της εταιρείας Mohamed El-Erian, υποστηρίζει ότι η  PIMCO σκοπεύει να προχωρήσει σε  επενδύσεις με βάση όμως μία " αδύναμη " αμερικάνικη οικονομία  μετά την έκθεση για την απασχόληση που θα δημοσιοποιηθεί την Παρασκευή και η οποία θα είναι απογοητευτική.

«Η στρατηγική μας αυτή την περίοδο βασίζεται σε μια αδύναμη οικονομία», είπε χθες στο CNBC. «Το τελευταίο πράγμα που χρειαζόμαστε, είναι μια επανάληψη των όσων αντιμετωπίσαμε το 2008, το 2009 και το 2010, όπου τα χρηματιστήρια μετά από ένα συγκρατημένο ξεκίνημα , σημείωσαν πτώση»


Σύμφωνα πάντα με τον El-Erian, η Ευρώπη θα πέσει σε ύφεση, το ίδιο και η Γερμανία. «Η Γερμανία δεν θα είναι ο αδύναμος κρίκος της αλυσίδας, αλλά δεν θα αποφύγει το μπλέξιμο.

Ο δείκτης μεταποίησης, PMI, στη Γερμανία τον Απρίλιο υποχώρησε  στα χαμηλότερα των τελευταίων  33 μηνών, στα 46,2, από 48,4 το Μάρτιο. Αναλύοντας τις επιμέρους συνιστώσες, πρόκειται για την πρώτη μείωση της παραγωγής από το Δεκέμβριο του περασμένου έτους.

Και άλλοι ειδικοί στα μακροοικονομικά και τις αγορές προειδοποιούν  ότι οι ΗΠΑ ετοιμάζονται να περάσουν μια δύσκολη περίοδο.



[-->] , [-->]

1 του Μάη 2012

το ασανσέρ της μεγάλης επιστροφής

[-->]

29 Απρίλη 2012

 [Ανθρωπολογία του παρόντος] : Άτυπο εμπόριο: ταραχές στην πόλη Jijel μετά τον αυτοπυρπολισμό άνεργου 

Αλγέρι(AP)- Νεαρός άνεργος επιχείρησε την Κυριακή να αυτοπυρποληθεί στο κέντρο της πόλης Jijel (250 χιλιόμετρα ανατολικά του Αλγερίου), όταν η αστυνομία του κατάσχεσε τα λίγα πακέτα τσιγάρα που πουλούσε, είπαν οι συγγενείς του θύματος, κάτοικος στο χωριό  Μούσα.

Σύμφωνα με τους ίδιους, ο νεαρός άνεργος, σε μια έκρηξη οργής,αγόρασε βενζίνα, και στη συνέχεια επέστρεψε στο σημείο,περιέλουσε το κορμί του  και με τον αναπτήρα του μπροστά σε εκατοντάδες  αυτόπτες μάρτυρες, έβαλε φωτιά.

Αυτή η χειρονομία απελπισίας, αναφέρουν οι ίδιες  πηγές, είχε σαν αποτέλεσμα να ξεκινήσουν ταραχές  στην περιοχή, ως ένδειξη αλληλεγγύης προς το θύμα. Οι πληροφορίες για την κατάστασή της υγείας του μέχρι  αργά το απόγευμα, ήταν ακόμα αντιφατικές.

Οι κάτοικοι έστησαν οδοφράγματα, έκαψαν ελαστικά και στη συνέχεια  άρχισαν να βομβαρδίζουν το αστυνομικό τμήμα με πέτρες και άλλα αντικείμενα. Οι αφίσες των υποψηφίων των εκλογών τις 10 Μαΐου, δεν γλύτωσαν ούτε και αυτές από τη μανία των νεαρών διαδηλωτών. Η αστυνομία αναγκάστηκε να κάνει χρήση δακρυγόνων για να διαλύσει τους διαδηλωτές, δήλωσε τοπική πηγή και πρόσθεσε  ότι η ειρήνη τελικά επανήλθε. Στον αλγερινό τύπο αναφέρονται δεκάδες τέτοια επεισόδια τους τελευταίους μήνες

http://fwbox.fastwebnet.it/webmail/spSystem/lcIt/Static/linkWindow.html?page=http://berthoalain.wordpress.com/2012/04/29/commerce-informel-emeute-a-%D8%AC%D9%8A%D8%AC%D9%84-jijel-apres-une-immolation-29-avril-2012/

 

 

Αλγέρι-Ταραχές στην Rmada (Κωνσταντίνη) μετά το θάνατο νεαρού εργαζομένου

Η τοποθεσία Rmada ,νοτιοανατολικά της Wilaya, έζησε αργά το απόγευμα της Κυριακής έντονες σκηνές βίας  μετά τον τραγικό θάνατο του 24 χρονου εργαζομένου R. Τ..

Η κατάσταση αυτή προκάλεσε τη διακοπή κυκλοφορίας στην εθνική οδό, από τις  πέτρες και τα καμένα ελαστικά στο οδόστρωμα. Οι διαδηλωτές κατήγγειλαν τη καθυστέρηση της ομάδας διάσωσης.

Το ατύχημα  σημειώθηκε γύρω στις 15.30 μ.μ. σε εργοτάξιο κατασκευής τοιχίου στήριξης  όταν  το αυτό κατέρρευσε  και  καταπλάκωσε δύο εργαζόμενους της ίδιας οικογένειας. Ο ένας σώθηκε. Ο άλλος μεταφέρθηκε στο  νοσοκομείο στο Εl- Eulma όπου λίγο αργότερα  υπέκυψε  στα τραύματα του και εξέπνευσε.

 

Αλγέρι-Ghardaïa. Νύχτα ταραχών στην Theniet Ελ-Makhzen

Για δεύτερη  ημέρα, το απόγευμα  της Παρασκευής και το μεγαλύτερο μέρος της νύχτας, συνεχίστηκαν οι συγκρούσεις , στην  πυκνοκατοικημένη λαϊκή συνοικία Εl-Theniet Makhzen της πόλης Ghardaia,μεταξύ των δυνάμεων ασφαλείας και εκατοντάδων νεαρών που ζητούσαν την απελευθέρωση τεσσάρων συντρόφων  τους που είχε συλλάβει το προηγούμενο βράδυ η αστυνομία.
Γύρω στις οχτώ το βράδυ η κατάσταση εκφυλίστηκε, όταν εκατοντάδες νέοι της γειτονιάς  επιτέθηκαν στις δυνάμεις  ασφαλείας που προστάτευαν το κτίριο του Επαρχείου της Ghardaia . και άρχισαν να τους βομβαρδίζουν με πέτρες και διάφορα αντικείμενα που είχαν μαζέψει από το δρόμο. Με τη μεσολάβηση, τελικά ενός κάτοικου της συνοικίας, η κατάσταση που είχε αρχίσει να παίρνει επικίνδυνες διαστάσεις άρχισε κάπως να εκτονώνεται  και οι τέσσερις  νεαροί απελευθερώθηκαν.

Πάντως, η κατάσταση εξακολουθεί να είναι ανησυχητική και οι προγραμματισμένες προεκλογικές συγκεντρώσει δύο κομμάτων  στη συνοικία  ακυρώθηκαν.

[-->]

Η νομή των κοινόχρηστων αγαθών και “Τα αφεντικά του ανέμου”

                                                         Φωτογραφία από τον Χ.Μαλαχία

                                                          

Έστω ότι ο Δήμος Ικαρίας ‘παραχωρεί’ την ιδιοκτησία του ανέμου και ‘ενοικιάζει’ για 25 χρόνια τις δημοτικές εκτάσεις του νησιού μας. Τι σημαίνει όμως “παραχώρηση του ανέμου” και η ενοικίαση των δημοτικών εκτάσεων για τη νομή του εδάφους και των πόρων -όπως τα αδρανή υλικά, οι πηγές των νερών μεταξύ άλλων- που βρίσκονται στο βουνό; Υπάρχει πιθανότητα η ενεργειακή αναδιάρθρωση που συντελείται στις μέρες μας να μην αναπαράγει το συγκεντρωτικό μοντέλο παραγωγής και διαχείρισης ενέργειας- το γνωστό μοντέλο δηλαδή που μας έχει φέρει στο χείλος της οικολογικής καταστροφής; Σε ποιούς παραχωρούμε τα κοινά μας αγαθά; Ποιοί είναι οι βασικοί παίχτες που αναδιανέμουν τα εδάφη και τους φυσικούς πόρους, στα πλαίσια αυτής της ενεργειακής αναδιάρθρωσης;  Ποιές είναι οι διασυνδέσεις ελληνικών αιολικών εταιρειών με τους ‘μεγάλους’ παίκτες; Πως ‘στήνεται’ η “απελευθερωμένη” αγορά ενέργειας σε χώρες όπως η Ελλάδα; Διαβάστε το πολύ ενδιαφέρον άρθρο που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Sarajevo τον Σεπτέμβρη του 2009 (τ.32).

                                                                  
                                                               
                                                            Τα αφεντικά του ανέμου

O θεός μπορεί να συγχωρεί – ο καπιταλισμός όχι! Aπ’ την στιγμή τ’ αφεντικά καταφέρνουν να «οριοθετήσουν ιδιοκτησία» σε οτιδήποτε (σε οτιδήποτε μέχρι τότε έμοιαζε κοινό, επί χιλιάδες γενεών) όπως το νερό, ο ήλιος, το dna ή ο αέρας, για όσους πετιούνται – στον – φράκτη, μια μονάχα επιλογή αξίζει τον κόπο: να σηκώσουν το γάντι και δώσουν τις μάχες και τον πόλεμο αμετακίνητοι πάνω σε θεμελειώδεις θέσεις. Kάθε οπισθοχώρηση απ’ την βεβαιότητα ότι για τα «φυσικά αγαθά» (όπως άλλωστε και για τα προϊόντα του ανθρώπινου κόπου και της δημιουργικότητας) είναι, και πρέπει να είναι κοινά και για όλους είναι βήμα προς την άβυσσο.

Mήπως όμως είμαστε δογματικοί; Mήπως οι «ανανεώσιμες πηγές ενέργειας» ανοίγουν κάποιο παράθυρο διασποράς του ελέγχου πάνω σ’ αυτό, την ενέργεια, που μαζί με το έργο (την εργασία) είναι τα συστατικά οποιασδήποτε ανθρώπινης κοινωνίας; Mήπως η περιβόητη «πράσινη ανάπτυξη» δημιουργεί ρωγμές στην συμπαγή πυραμίδα του πετροχημικού καπιταλισμού;

H απάντηση, και η ταπείνωση οποιωνδήποτε ψευδαισθήσεων, είναι δίπλα μας. Ένας απ’ τους πιο «δραστήριους παίκτες» (ίσως μάλιστα και ο πλέον δραστήριος…) στην ντόπια «αγορά αιολικής ενέργειας» είναι η γαλλική εταιρεία Electricité de France. H δημαγωγία παρουσιάζει συχνά την EdF σαν την «ΔΕΗ Γαλλίας». Tο μόνο κοινό είναι ότι η EdF είναι πράγματι ένα απ’ τα λαμπρά διαμάντια στο στέμμα του γαλλικού κράτους και καπιταλισμού – «δημόσια» ιδιοκτησία. Aλλά η EdF δεν διαχειρίζεται (στη Γαλλία) Πτολεμαϊδες και Mεγαλόπολες! Eίναι ένα πυρηνικό θηρίο: στη Γαλλία κατέχει σχεδόν 60 πυρηνικούς αντιδραστήρες / εργοστάσια, και από πολλές απόψεις (κρατήστε την σύγκριση, δεν την κάνουμε τυχαία) είναι για τα γαλλικά αφεντικά ότι είναι η gazprom για τα ρωσικά. Tελικά ο «όμιλος Edf», δηλαδή η πυρηνική μαμά και οι διάφορων ειδών κόρες της στην ευρώπη, θεωρούνται «ο μεγαλύτερος παραγωγός ρεύματος» στη γερασμένη ήπειρο.