Έκθεση στην ουκρανική Βουλή για τον «απελευθερωτή» Αδόλφο Χίτλερ

 

«Η ιστορική αποκατάσταση του ουκρανικού κράτους κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκόσμιου πολέμου» είναι ο τίτλος ς έκθεσης που εγκαινιάστηκε στις αίθουσες του ουκρανικού Κοινοβουλίου και είναι αφιερωμένη στον απελευθερωτή της χώρας, Αδόλφο Χίτλερ. 

Την έκθεση παρουσίασε ομάδα βουλευτών του ριζοσπαστικού Κόμματος με επικεφαλής τον Γιούρι Σούχεβιτς, γιο του γνωστού Ρομάν Σούχεβιτς  του επικεφαλής της Οργάνωσης Ουκρανών Εθνικιστών (OUN) και της UPA, του ένοπλου βραχίονα της  OUN κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου πολέμου, ο οποίος και οργάνωσε την έκθεση μαζί με το καναδικό χρηματοδοτικό Ταμείο «Jaroslav Stetsko».

Ως ουκρανικό κράτος, φυσικά, εννοείται η ουκρανική Λαϊκή Δημοκρατία του Σιμόν Πετλιούρα που, παρά το όνομά της, πολεμούσε τη νεαρά Μπολσεβικική Ρωσία και τελικά ηττήθηκε, προς όφελος της Σοβιετικής εξουσίας. Η «αποκατάσταση» αυτού του κράτους έγινε από τους Γερμανούς Ναζί, τους οποίους η έκθεση τιμά ως «απελευθερωτές», εκθέτοντας αντίγραφα εθνικιστικών περιοδικών και εφημερίδων εκείνης της εποχής.

Στην επίσημη πράξη αποκατάστασης, με ημερομηνία 30 Ιουνίου, 1941 η οποία, μαζί με τα πορτρέτα των Στέπαν Μπαντέρα, Γιαροσλάβ Στέτσκο, Εβγένι Κονοβάλετς, και Ρομάν Σούχεβιτς, αποτελεί το κεντρικό τμήμα της έκθεσης, αναφέρεται ότι «το αναγεννημένο ουκρανικό κράτος θα συνεργαστεί στενά με τη μεγάλη εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία, η οποία, υπό την ηγεσία του Φύρερ της Αδόλφου Χίτλερ, δημιουργεί μια νέα τάξη πραγμάτων στην Ευρώπη και τον κόσμο.

Δεν είναι τυχαίο, ότι η έκθεση εγκαινιάστηκε σχεδόν ταυτόχρονα με την 75 επέτειο από την έναρξη της επίθεσης που οδήγησε τελικά στη νίκη του Κόκκινου Στρατού στο Κουρσκ, και έσπασε οριστικά τα πλευρά της Βέρμαχτ. Και, για άλλη μια φορά, η έκθεση μας θυμίζει πως ο αποκαλούμενος νόμος του 2015, που απαγορεύει σύμβολα και προπαγάνδα του κομμουνισμού και του ναζισμού, στην πραγματικότητα ισχύει μόνο για τον κομμουνισμό, χωρίς αυτό να ενοχλεί ιδιαίτερα τους δημοκρατικούς προασπιστές του καθεστώτος των πραξικοπηματιών.

Υπάρχουν όμως κι αυτοί που, αν και υποκινούνται από έναν ανάλογο αλλά αντίθετο εθνικισμό, υπενθυμίζουν στους πραξικοπηματίες ουκρανούς πιοι  ήταν και τι είχαν κάνει οι τρομοκράτες του OUN) -UPA ,του Μπαντέρα και του Σούχεβιτς, που τώρα αναγορεύονται  "ήρωες της Ουκρανίας". Με την ευκαιρία της επετείου των σφαγών στη Βόλνιγια τον Ιούλιο του 1943 από τα ουκρανικά SS , η Βαρσοβία απάντησε με ένα ξερό όχι στην πρόταση του Κιέβου για να γιορτάσουν από κοινού την επέτειο. 

Έτσι, στις 8 Ιουλίου, ο Πέτρο Ποροσένκο θα ταξιδέψει στο Σαχρίν, εκατό χιλιόμετρα νοτιοανατολικά του Λούμπλιν, για να θυμίσει τους εκατοντάδες Ουκρανούς θύματα του λεγόμενου πολωνικού Στρατού της Κρακοβίας (Armia Krajowa),ο οποίος, σε πολλές περιπτώσεις, ακολούθησε τις ίδιες μεθόδους με αυτές του OUN-UPA, τον Μάρτιο του 1944. Ενώ ο Πολωνός Πρόεδρος Αντρέι Ντούντα από την πλευρά του, θα τιμήσει  τους πάνω από 100.000 Πολωνούς της Βόλνιγια που σφαγιάστηκαν από τους Ουκρανούς φιλοναζί.

Η στάση των Πολωνών εθνικιστών απέναντι στους Ουκρανούς έχει σκληρύνει αρκετά το τελευταίο διάστημα, ειδικά μετά το 2014. Και σήμερα, εάν η Βαρσοβία υποχρεώθηκε να συμβιβαστεί με τις ΗΠΑ και το Ισραήλ και να αφαιρέσει αφαίρεσε από την αποκαλούμενη Εθνική πράξη μνήμης το σημείο σχετικά με τις ποινικές ευθύνες όσων αναφέρονται σε ευθύνες της Πολωνίας στο  Ολοκαύτωμα, εντούτοις, έχει διατηρήσει άθικτη την παράγραφο σχετικά με την απαγόρευση της ιδεολογίας των οπαδών του Μπαντέρα και τις ποινικές ευθύνες για όσους αρνούνται το χαρακτήρα γενοκτονίας των σφαγών της Βόλνιγια.

Η αλήθεια είναι ότι ο συμβιβασμός της με τους συμμάχους της αστερόεσσας και το αστέρι του Δαβίδ οφείλεται σε πολύ υλικά κίνητρα (αν δεν το έκανε η Βαρσοβία θα αναγκαζόταν να πληρώσει 300.000.000.000 δολάρια ως αποζημίωση στις εβραϊκές οργανώσεις), αλλά το γεγονός, όσον αφορά την Ουκρανία, παραμένει. Και ενώ όλη η Δύση είχε ξεσηκωθεί ενάντια στον πολωνικό νόμο για το Ολοκαύτωμα, κανείς δεν είπε τίποτα για την ιδεολογία των οπαδών του Μπαντέρα και την ενοχή των ανατολικοευρωπαίων Ναζί . Κανένας, , εκτός από τη Λιθουανία η οποία ως προς την εξύμνηση των Βετεράνων SS της δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τους Ουκρανούς πραξικοπηματίες.

 

Αναμένονται νέες χειραψίες και φιλοφρονήσεις καθώς και υπογραφές διμερούς συνεργασίας με τους νεοναζί του Κιέβου.

[--->]

Δεν τα «παίρνει», αλλά τα «δίνει»

Γίνονται όργια στα δημόσια έργα και δεν υπάρχει δυνατή φωνή να τους ξεμπροστιάσει. Οι οργανώσεις  της  Αριστεράς  δεν  τα  θεωρούν  αυτά σημαντικά ζητήματα. Είναι «οικονομίστικα», δεν είναι της υψηλής πολιτικής. Εξάλλου μαστίζονται οι ίδιες από ένα σωρό ανακολουθίες και προβλήματα. Μόνο οι ανταγωνιστές των ευνοούμενων εταιριών διαμαρτύρονται και καταγγέλλουν, αλλά κι αυτές οι φωνές, που είναι προσεκτικές για να μην τα χαλάσουν και με τους υπουργούς, θάβονται - για ευνόητους λόγους- από τα ΜΜΕ (ποιοι άραγε τα ελέγχουν;). Μα γιατί να το κάνει η κυβέρνηση; 

Τα παίρνει ο Τσίπρας; Ρωτάνε ξέροντας την απάντηση οι Συριζαίοι όταν τους τα λες. 

Πράγματι, ο Τσίπρας δεν τα παίρνει. Όπως δεν τα έπαιρνε κι ο Σημίτης  κι  ο  Γιωργάκης  κι  ο  Κωστάκης.  Αλλά  κάνει  ακριβώς τα ίδια. Τα δίνει στους γνωστούς εργολάβους που τα παίρνουν ανέκαθεν χάρη στη συνενοχή των κυβερνήσεων με ευνοϊκές αλχημείες που επιτρέπονται από τα παραθυράκια» των συμβάσεων και των διαγωνισμών ή των αναθέσεων.

Όποια σύμβαση κι αν σκαλίσεις, όποια παραχώρηση κι αν ψάξεις, θα βρεις από πίσω τους «κλασικούς» εργολάβους παντός καιρού. Κι αν διαρρεύσει κάτι οφείλεται σε συγκρούσεις ανάμεσα στους εργολάβους ή και μέσα στις εταιρίες ανάμεσα στους μεγαλομετόχους, όπως συμβαίνει με την εταιρία «Ελλάκτωρ» που δεν είναι μόνο του Μπόμπολα, αλλά έχει  μπει  κι  άλλη  μια  «οικογένεια»  και  κάποιοι  ξένοι  επενδυτές. Μέχρι πότε η κοινοπραξία θα εκμεταλλεύεται την «χρυσοτόκο όρνιθα» (κατά την «Καθημερινή») που λέγεται Αττική Οδός;

Δεν έπρεπε όπως από την αρχή είχε διευκρινιστεί, να έχει επιστρέψει στο Δημόσιο που έβαλε τα λεφτά για την κατασκευή της και υποτίθεται ότι παραχωρούσε προσωρινά την εκμετάλλευσή της για λόγους συντήρησης;   

Τεράστια είναι τα κέρδη από την  Αττική  Οδό  και  πολύ  μεγάλα,  ακόμα  και  με  προ  κρίσης δεδομένα, τα μερίσματα στους μετόχους.

 Και τώρα το υπουργείο Υποδομών έδωσε κι άλλη παράταση μέχρι το 2026 στην κοινοπραξία με πρόσχημα κάποιες μελέτες για επεκτάσεις που σύμφωνα με τους εμπειρογνώμονες δεν κοστίζουν πάνω από 2-3 εκατ. ευρώ, την ώρα που τα ΚΕΡΔΗ από τα διόδια (που θα μείωνε ο ΣΥΡΙΖΑ!) στη συγκεκριμένη οδό ξεπερνούν ανά έτος τα 44 εκατ.!

Και σαν να μην φτάνει αυτό, για να δώσει κι άλλα στις εργολαβικές εταιρίες ο Τσίπρας, έταξαν έργα, όπως της σήραγγας του Υμηττού, για την οποία οι κάτοικοι των όμορων δήμων έχουν δώσει πολυετείς αγώνες για να μην γίνει, ως περιττή, ρυπαίνουσα και οικολογικά καταστροφική. Οι αθεόφοβοι ακόμα και την απαράδεκτη  από  κάθε  άποψη  επέκταση  της  οδού  Κύμης  μέσα από τις πυκνοκατοικημένες περιοχές της Πεύκης και της Λυκόβρυσης επαναφέρουν προκειμένου να διοχετεύσουν κι άλλα δισεκατομμύρια στις εργολαβικές εταιρίες.

Και για όλα αυτά τα συνεχιζόμενα εγκλήματα, αλλά και για τα σχεδιαζόμενα, υπάρχει φίμωση, απόκρυψη και υποβάθμιση όχι μόνο από την κυβέρνηση, αλλά και από την ΕΡΤ, την «ΕφΣυν», την «Αυγή» και, βέβαια, τα  έντυπα  και  τα  κανάλια  των  εργολάβων  που  είναι  στο κόλπο.

Ασφαλώς και δεν τα παίρνει ο Τσίπρας! Μα τα δίνει και τα δίνει με το παραπάνω, όπως έκαναν ανέκαθεν και οι άλλοι «έντιμοι».

Κ. Α.Μηχανικός ΕΜΠ (εν αποστρατεία)

ΠΗΓΗ: δρόμος της αριστεράς, φύλλο 415,7/7/2018

Λιτότητα και χρέος

                       

Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΑ  ΒΑΛΤΟΤΟΠΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑ-ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗΣ

                     «ΕΝΙΣΧΥΜΕΝΗΣ ΕΠΙΤΗΡΗΣΗΣ»

                           

                           5.7.2015, τρίτη επέτειος του Δημοψηφίσματος, ΕφΣυν*

                                                                   

                                                                  της Νάντιας Βαλαβάνη

                        

                        Α’ Μέρος: Λιτότητα και χρέος

                        Το νομοθετικό πλαίσιο για την έξοδο  

Στις 31.5.2013 εγκρίθηκαν δύο Ευρωπαϊκοί Κανονισμοί-«κορσέδες» για την επιβολή της «Δημοσιονομικής Πυξίδας», οι 472/13 και 473/13.

Όλη η δημοσιότητα συγκεντρώθηκε στον δεύτερο:  Αφορούσε τις «κανονικές» χώρες-μέλη της Ευρωζώνης και επέβαλλε τον «έλεγχο μέσω των εθνικών προϋπολογισμών»  κάθε εξάμηνο. Για να συμπληρωθεί με τη διάσταση της «αιρεσιμότητας» (conditionality) στον Ευρωπαϊκό Προϋπολογισμό 2014-2020: Της δυνατότητας μη καταβολής π.χ. ΕΣΠΑ ως μέτρο πειθάρχησης κάθε χώρας που δε συμμορφωνόταν σε προϋπολογισμό της με τις ασφυκτικές προβλέψεις του Μάαστριχτ.

Ο 472/13 πέρασε – τυχαία; - απαρατήρητος ακόμα και στην Ελλάδα: Αφορά το ειδικό καθεστώς «ενισχυμένης επιτήρησης» όσων χωρών θα έβγαιναν από μνημόνια – μέχρι ν’  αποπληρώσουν «τουλάχιστον» το 75% του χρέους τους προς τους Ευρωπαίους δανειστές (χώρες, EFSM, EFSM, ESM). Μόλις τον Οκτώβριο 2013 βρέθηκε πρωτοσέλιδη σχεδόν σε όλο τον ελληνικό τύπο η επιβεβαίωση του, τότε ομόλογου του Μοσκοβισί, Όλι Ρεν απαντώντας σε «ζωντανή» ερώτηση που του υπέβαλα στο Βίλνιους της Λιθουανίας (Διακοινοβουλευτική Συνδιάσκεψη για την Οικονομική Διακυβέρνηση, video 16.10.2013, «Αυγή» 27.10.2013): «Τα κράτη-μέλη σε δανειακά προγράμματα… θα υποβληθούν σε μεταπρογραμματικό καθεστώς “ενισχυμένης επιτήρησης”… που θα περιλαμβάνει ένα μηχανισμό απολύτως παρόμοιο με τις καθιερωμένες διαδικασίες της Τρόικας και των Μνημονίων, όπως τις έχουμε γνωρίσει στην Ελλάδα: Με υπογραφή Μνημονίου Μακροοικονομικής Προσαρμογής, έλεγχο της δημοσιονομικής κατάστασης με τετράμηνες αξιολογήσεις, νέα “μέτρα” εφόσον οποιαδήποτε αξιολόγηση τα θεωρήσει αναγκαία κτλ.» Στη συνέχεια ρωτούσα αν η πολιτική για το χρέος  της τότε κυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου – επιμήκυνση της περιόδου αποπληρωμής του κατά 30-50 χρόνια – σημαίνει ότι «η Ελλάδα θα υποβληθεί σε καθεστώς “ενισχυμένης επιτήρησης μέχρι και ακόμα παραπέρα από τα μέσα του 21^ου αιώνα». Η απάντηση του Όλι Ρεν ξεκινούσε ως εξής: «Σχετικά με την ερώτηση της Ελληνίδας συναδέλφου για τη μετα-προγραμματική επιτήρηση, η αναφορά σας στα γεγονότα είναι σίγουρα ορθή.»

                    Μια πενταετία και δυο κυβερνήσεις αργότερα

Αν όμως αυτό είναι το νομοθετημένο πλαίσιο, πως ακριβώς θα εφαρμοστεί στη σημερινή μεταμνημονιακή Ελλάδα; Μια χώρα που αντί ν’  απεμπλακεί από τα μνημόνια και να μειώσει δραστικά το χρέος της, όπως είχε δεσμευτεί κατά τη σύντομη Άνοιξη του 2015 η πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κι επισφράγισε το συγκλονιστικό 61% του Δημοψηφίσματος τρία χρόνια πριν σαν σήμερα, χάρη στην «ολική επαναφορά» του Ιουλίου 2015 «εξέρχεται» με χρέος-ογκόλιθο (φέτος στο ιστορικά υψηλό 188,6% ως προς το ΑΕΠ); Και «εξέρχεται» με «μνημονιακό τρόπο»  - με δέσμευση να διατηρήσει ανέγγιχτο το μνημονιακό νομοθετικό οικοδόμημα με βάση την αρχή της μη αναστρεψιμότητας (irreversibility) και με «ενισχυμένη επιτήρηση» (enhanced surveillance) προκειμένου να εξασφαλιστεί συνέχιση της  εξουθενωτικής λιτότητας και των νεοφιλελεύθερων «μεταρρυθμίσεων» τουλάχιστον έως το 2060;   

Να λήξει τώρα η ομηρία του αγωνιστή Τουργκούτ Καγιά

 

  

Ο Τουργκούτ Καγιά -ιστορικός και δημοσιογράφος στο επάγγελμα- βρίσκεται σε απεργία πείνας από την 31η Μαΐου 2018 στις φυλακές Κορυδαλλού, διαμαρτυρόμενος για την απόφαση του Αρείου Πάγου περί έκδοσής του στο φασιστικό καθεστώς Ερντογάν, από το οποίο ζητείται επειδή είναι κομμουνιστής. Σύμφωνα με την τελευταία ιατρική γνωμάτευση (4 Ιουλίου 2018) η κατάσταση της υγείας του έχει επιδεινωθεί και χθες αποφασίστηκε η μεταφορά του σε δημόσιο νοσοκομείο.

Ο Τουργκούτ Καγιά έχει επανειλημμένως υποστεί βασανιστήρια για την πολιτική του δράση καθώς ευθέως δηλώνει την πολιτική του ταυτότητα, αυτή του κομμουνιστή, και είναι βέβαιο πως δεν πρόκειται να έχει μία δίκαιη δίκη, όπως ισχυρίζεται η Τουρκία, αφού είναι ήδη επικηρυγμένος. Και ενώ η ελληνική κυβέρνηση, η μόνη αρμόδια να αποφασίσει τη μη έκδοσή του στην Τουρκία σιωπά, πλήθος αλληλέγγυων προχωρούν σε κινήσεις συμπαράστασης με στόχο την άμεση απελευθέρωση του Τούρκου αγωνιστή.

Όπως ανακοινώθηκε στη σελίδα της Επιτροπής αλληλεγγύης στον Τουργκούτ Καγιά τη Δευτέρα 9 Ιουλίου θα πραγματοποιηθεί συνέντευξη τύπου όπου θα ανακοινωθούν η πλαισίωση και η μαζικοποίηση των αγωνιστικών δράσεων της Επιτροπής. Παράλληλα μια σειρά ψηφισμάτων από οργανώσεις, σωματεία και φορείς -που όλο και πληθαίνουν- καταδεικνύουν την αναγκαιότητα της μη έκδοσής του και της απελευθέρωσής του.

Ένα από τα τελευταία ψηφίσματα είναι αυτό που ακολουθεί της Κίνησης Υπεράσπισης των Δικαιωμάτων Προσφύγων & Μεταναστών/-τριών. Όλα τα ψηφίσματα αλλά και περισσότερες πληροφορίες για την εξέλιξη της απεργίας πείνας του Τουργκούτ Καγιά μπορείτε να βρείτε στη σελίδα της Επιτροπής αλληλεγγύης.

ΨΗΦΙΣΜΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΟ ΑΓΩΝΙΣΤΗ ΤΟΥΡΓΚΟΥΤ ΚΑΓΙΑ

Πάτρα 3/7/2018

Η Κίνηση Υπεράσπισης των Δικαιωμάτων Προσφύγων & Μεταναστών/-τριών καταγγέλλει την αντιδημοκρατική πολιτική ενέργεια της ελληνικής Δικαιοσύνης να εκδώσει στην Τουρκία τον Τούρκο αγωνιστή και πολέμιο του βαθειά αντιδημοκρατικού καθεστώτος της χώρας του, Τουργκούτ Καγιά.

Είναι γνωστό ότι στα κελιά της Τουρκίας κρατείται ένας αμείωτος αριθμός χιλιάδων αριστερών, κομμουνιστών, διανοουμένων, δημοσιογράφων, συνδικαλιστών, φοιτητών και άλλων ανθρώπων οι οποίοι έχουν τολμήσει να εκφράσουν την αντίθεση τους απέναντι στο τουρκικό καθεστώς.

Ο Τουργκούτ Καγιά -ιστορικός και δημοσιογράφος στο επάγγελμα- ο οποίος βρίσκεται σε απεργία πείνας από 31/5/2018 όντας κρατούμενος στην Ελλάδα, έχει επανειλημμένως υποστεί βασανιστήρια για την πολιτική του δράση καθώς ευθέως δηλώνει την πολιτική του ταυτότητα, αυτή του κομμουνιστή. Είναι βέβαιο ότι στην Τουρκία δεν πρόκειται να έχει μία δίκαιη δίκη, όπως ισχυρίζεται η Τουρκία, αφού είναι ήδη επικηρυγμένος, με τέσσερα εκατομμύρια τούρκικες λίρες, ζωντανός ή νεκρός.

Η ελληνική Δικαιοσύνη η οποία ορθώς αποφάσισε την μη έκδοση των Τούρκων στρατιωτικών στην Τουρκία -παρά την κατηγορία για συμμετοχή σε πραξικόπημα- όπου η ζωή τους θα βρισκόταν σε κίνδυνο, αποφάσισε την έκδοση του Τούρκου αγωνιστή αποδεικνύοντας για άλλη μία φορά τον ταξικό χαρακτήρα των αποφάσεων της.

Ο λαός, η εργατική τάξη και οι προοδευτικοί άνθρωποι αποτελούν κίνδυνο για τις άρχουσες τάξεις σε κάθε χώρα -Ελλάδα και Τουρκία εν προκειμένω- και γι’ αυτό η δράση τους πατάσσεται, τα δικαιώματα τους δεν γίνονται σεβαστά από την “αμερόληπτη” Δικαιοσύνη.

Σε συνέχεια της άτυπης συμφωνίας μεταξύ Ερντογάν-Σαμαρά (2013) για έκδοση στην Τουρκία των πολιτικών προσφύγων που βρίσκονται στην Ελλάδα, η ιστορία επαναλαμβάνεται. Για άλλη μία φορά η Δικαιοσύνη παραβιάζει το ελληνικό Σύνταγμα και την ελληνική νομοθεσία, καθώς και τη Σύμβαση της Γενεύης του 1951 (άρθρο 33), το Χάρτη θεμελιωδών δικαιωμάτων της ΕΕ (άρθρο 18 και 19) και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου (άρθρο 3 και 6).

Η Κίνηση Υπεράσπισης των Δικαιωμάτων Προσφύγων & Μεταναστών/-τριών εκφράζει τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη της στον συλληφθέντα πρόσφυγα.

– Καλεί τους απανταχού δημοκράτες και προοδευτικούς ανθρώπους και τις απανταχού οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα να εκφράσουν τη διαμαρτυρία τους.

– Καλεί τον υπουργό Δικαιοσύνης να μην υπογράψει την απόφαση έκδοσης και να μην συνηγορήσει στη θανατική καταδίκη του Καγιά.

Καταγγέλλει τη διμερή κρατική πολιτική εξόντωσης των αγωνιστών και ζητά
– να μην εκδοθεί στην Τουρκία ο Τούρκος πολιτικός πρόσφυγας Τουργκούτ Καγιά
– να παραχωρηθεί επιτέλους άσυλο στους αιτούντες άσυλο

[--->]

ΣΥΡΙΖΑ - Ν.Δ.: Μάχη για ένα χάδι των ξένων

 

Προκαλεί εντύπωση, αν και δεν θα έπρεπε, η προσπάθεια που καταβάλλουν τα κόμματα εξουσίας (ΣΥΡΙΖΑ από τη μια, Ν.Δ. από την άλλη), προκειμένου να εξασφαλίσουν ένα κάποιο πολιτικό «χάδι» και μια καλή κουβέντα από θεσμούς και πρόσωπα του «διεθνούς παράγοντα». Ιδιαίτερο ενδιαφέρον επίσης έχει ο τρόπος με τον οποίο παρατηρήσεις, δηλώσεις ή τοποθετήσεις αυτού του «διεθνούς παράγοντα» πυροδοτούν την εγχώρια πολιτική διαμάχη.

 

Μοιάζει λες και το μόνο πιστοποιητικό εγκυρότητας, αξιοπιστίας και συνέπειας που αναζητούν τα εν λόγω κυρίαρχα στο ελληνικό πολιτικό σύστημα κόμματα προέρχεται από τους εκπροσώπους (πρόσωπα και θεσμούς) των δανειστών.

 

Τα «εύγε» που το τελευταίο διάστημα εισπράττει από κάποιους εκπροσώπους των δανειστών ο Τσίπρας ενοχλούν και προκαλούν τον εκνευρισμό του Μητσοτάκη και την ίδια στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει πανηγυρικά τις «θετικές» δηλώσεις του Γάλλου επιτρόπου Μοσκοβισί για την «επιτυχή ολοκλήρωση του προγράμματος και το τέλος της εποπτείας» η Ν.Δ. αναζητά και προβάλλει άλλες αναφορές, όπως αυτή του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών που, σύμφωνα με το «Spiegel», σημειώνει ότι «η Ελλάδα θα βρίσκεται υπό αυστηρή επιτήρηση μέχρι να ξεπληρώσει το 75% των δανείων της».

 

Η «ευαισθησία» με την οποία ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. ακούνε και ανταποκρίνονται σε κάθε τι θετικό ή αρνητικό ψιθυρίζουν οι «ξένοι» και η ετοιμότητά τους να το χρησιμοποιήσουν το ένα κόμμα ενάντια στο άλλο, περιγράφει τον δεσμό εξάρτησης και υποτέλειάς τους σ’ αυτά τα ξένα κέντρα, όπου τελικά λαμβάνονται οι κρίσιμες αποφάσεις για τη χώρα. Δεν είναι κάτι που συμβαίνει πρώτη φορά, απλώς σε αυτήν την περίοδο της έσχατης οικονομικής/πολιτικής κατάπτωσης τα εν λόγω κυρίαρχα στο πολιτικό σκηνικό της χώρας κόμματα δεν νιώθουν την ανάγκη να κρύψουν την εξάρτησή τους…

 

Πάντοτε και σε κάποιον βαθμό έτσι ήταν τα πράγματα, καθώς ουδέποτε η χώρα και το πολιτικό της σύστημα κατόρθωσαν να διαρρήξουν τους δεσμούς εξάρτησης και υποτέλειάς τους. Ωστόσο, για να βρει κάποιος μια τόσο απροσχημάτιστη επίδειξη υποτέλειας θα πρέπει να γυρίσει στην Ιστορία πολλά χρόνια πίσω. Τότε που στα πρώτα χρόνια της Επανάστασης, στα 1824 και στη θεμελίωση του πολιτικού σκηνικού της χώρας, τα κόμματα, το αγγλικό, το γαλλικό και το ρωσικό, όχι μόνο δεν έκρυβαν, αλλά αντίθετα πρόβαλλαν σε ποια δύναμη δίνουν αναφορά και από ποια λαμβάνουν τις εντολές τους…

 

[--->]