Προκαλεί εντύπωση, αν και δεν θα έπρεπε, η προσπάθεια που
καταβάλλουν τα κόμματα εξουσίας (ΣΥΡΙΖΑ από τη μια, Ν.Δ. από την άλλη),
προκειμένου να εξασφαλίσουν ένα κάποιο πολιτικό «χάδι» και μια καλή
κουβέντα από θεσμούς και πρόσωπα του «διεθνούς παράγοντα». Ιδιαίτερο
ενδιαφέρον επίσης έχει ο τρόπος με τον οποίο παρατηρήσεις, δηλώσεις ή
τοποθετήσεις αυτού του «διεθνούς παράγοντα» πυροδοτούν την εγχώρια
πολιτική διαμάχη.
Μοιάζει λες και το μόνο πιστοποιητικό εγκυρότητας, αξιοπιστίας και
συνέπειας που αναζητούν τα εν λόγω κυρίαρχα στο ελληνικό πολιτικό
σύστημα κόμματα προέρχεται από τους εκπροσώπους (πρόσωπα και θεσμούς)
των δανειστών.
Τα «εύγε» που το τελευταίο διάστημα εισπράττει από κάποιους
εκπροσώπους των δανειστών ο Τσίπρας ενοχλούν και προκαλούν τον
εκνευρισμό του Μητσοτάκη και την ίδια στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ προβάλλει
πανηγυρικά τις «θετικές» δηλώσεις του Γάλλου επιτρόπου Μοσκοβισί για την
«επιτυχή ολοκλήρωση του προγράμματος και το τέλος της εποπτείας» η Ν.Δ.
αναζητά και προβάλλει άλλες αναφορές, όπως αυτή του γερμανικού
υπουργείου Οικονομικών που, σύμφωνα με το «Spiegel», σημειώνει ότι «η
Ελλάδα θα βρίσκεται υπό αυστηρή επιτήρηση μέχρι να ξεπληρώσει το 75% των
δανείων της».
Η «ευαισθησία» με την οποία ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ. ακούνε και
ανταποκρίνονται σε κάθε τι θετικό ή αρνητικό ψιθυρίζουν οι «ξένοι» και η
ετοιμότητά τους να το χρησιμοποιήσουν το ένα κόμμα ενάντια στο άλλο,
περιγράφει τον δεσμό εξάρτησης και υποτέλειάς τους σ’ αυτά τα ξένα
κέντρα, όπου τελικά λαμβάνονται οι κρίσιμες αποφάσεις για τη χώρα. Δεν
είναι κάτι που συμβαίνει πρώτη φορά, απλώς σε αυτήν την περίοδο της
έσχατης οικονομικής/πολιτικής κατάπτωσης τα εν λόγω κυρίαρχα στο
πολιτικό σκηνικό της χώρας κόμματα δεν νιώθουν την ανάγκη να κρύψουν την
εξάρτησή τους…
Πάντοτε και σε κάποιον βαθμό έτσι ήταν τα πράγματα, καθώς ουδέποτε η
χώρα και το πολιτικό της σύστημα κατόρθωσαν να διαρρήξουν τους δεσμούς
εξάρτησης και υποτέλειάς τους. Ωστόσο, για να βρει κάποιος μια τόσο
απροσχημάτιστη επίδειξη υποτέλειας θα πρέπει να γυρίσει στην Ιστορία
πολλά χρόνια πίσω. Τότε που στα πρώτα χρόνια της Επανάστασης, στα 1824
και στη θεμελίωση του πολιτικού σκηνικού της χώρας, τα κόμματα, το
αγγλικό, το γαλλικό και το ρωσικό, όχι μόνο δεν έκρυβαν, αλλά αντίθετα
πρόβαλλαν σε ποια δύναμη δίνουν αναφορά και από ποια λαμβάνουν τις
εντολές τους…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου