Άγρια χτυπημένοι και με κακουργήματα παραπέμπονται οι συλληφθέντες της πορείας για το Ν.Ρωμανό

 
Τυχαία σύλληψη ποδηλάτη / @kinimatini

10 συλληφθέντες, πολλοί εκ των οποίων κακοποιημένοι από αλύπητο ξυλοδαρμό, οδηγούνται σήμερα στις 12:30 στα δικαστήρια (πρ. Ευελπίδων) με κατηγορίες για κακουργήματα, μετά την χθεσινή, μεγάλη πορεία αλληλεγγύης προς τον αναρχικό πολιτικό κρατούμενο και απεργό πείνας, Νίκο Ρωμανό.
Δύο οδηγήθηκαν τραυματισμένοι στο ΓΚΝ Γεννηματάς και μετά από ιατρικό έλεγχο τούς επέστρεψαν στην ΓΑΔΑ. Ο ένας υποβαστάζεται για να βαδίσει και κατηγορείται, μεταξύ άλλων, ότι έσπασε την πόρτα της εισόδου πολυκατοικίας στην οδό Νοταρά με το σώμα του.

 Ο συνολικός αριθμός προσαγωγών είναι ακόμα άγνωστος, ωστόσο οι περισσότερες έγιναν εκτός σημείων συγκρούσεων, κυρίως σε δρόμους των Εξαρχείων.

Οι δυνάμεις καταστολής έκαναν ελέγχους ακόμα και στο υλικό σε κάμερες φωτορεπόρτερ:

Πράσινο φως για εισβολή της Τουρκίας στη Συρία;



Αυτός που έδωσε  την πολυπόθητη για την Άγκυρα είδηση, μια είδηση που μπορεί  να σηματοδοτήσει μια επικίνδυνη κλιμάκωση όχι μόνο στη Συρία αλλά και σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή, ήταν η αμερικανική εφημερίδα Wall Street Journal. 

Σύμφωνα με την εφημερίδα  οι Ηνωμένες Πολιτείες  και  η Τουρκία, μετά από μήνες πήγαινε έλα, φαίνεται πως πλέον βρίσκονται  κοντά σε μια τελική συμφωνία διαχείρισης του ζητήματος της Συρίας. Το τουρκικό καθεστώς μετά από αυτή τη συμφωνία θα μπορεί να επιτρέψει στα αμερικάνικα μαχητικά να χρησιμοποιήσουν τις βάσεις της  στα νότια της χώρας, βάσεις με τεράστια  σημασία στην αντιπαράθεση με τους ισλαμιστές  του Isis  και οποιουδήποτε  άλλου  εχθρού, ενώ σε αντάλλαγμα η Άγκυρα  θα πάρει  το πράσινο φως,  που μέχρι  τώρα της το αρήθηκαν, να εισβάλει στη βόρειο Συρία και τη δημιουργία εκεί μιας ζώνης ασφαλείας.. Μια περιοχή που θα είναι υπό την τουρκική κατοχή και  έλεγχο   και ίσως με μια  κυβέρνηση μαριονέτα του Ελεύθερου  Στρατού της Συρίας η οποία θα αρχίζει από τη Λατάκια στα δυτικά , μέχρι τα σύνορα με το Ιράκ στα ανατολικά, και θα περιλαμβάνει  σχεδόν όλη τη  Rojava όπως ονομάζουν οι Κούρδοι  τα εδάφη που κατοικούν στη βόρεια Συρία, εκεί όπου το Δημοκρατικό Ενωτικό Κόμμα, σε συμμαχία με το ΡΚΚ, έχει εγκαθιδρύσει  τα τελευταία χρόνια, μαζί με άλλες πολιτικές δυνάμεις ένα καθεστώς αυτοδιοικούμενο μακριά από την εκτελεστική εξουσία της Δαμασκού, αλλά και  τους ισλαμιστές αντάρτες  .

Με τη συμφωνία  παρέμβασης  Τουρκίας- Ουάσιγκτον και το διεθνή συνασπισμό ενάντια στο Isis, η Άγκυρα θα καταλάβει μεγάλες περιοχές του Κουρδιστάν της Συρίας συντρίβοντας το καθεστώς  αυτονομίας του PYD και την εδαφική συνέχεια με τους Κούρδους  αντάρτες  που δραστηριοποιούνται στην Τουρκία, ενώ  θα κατέχει πλέον ένα μεγάλο κομμάτι  της Συρίας  από όπου θα εξαπολύει τις επιθέσεις της όχι τόσο εναντίον των ισλαμιστών του Αλ Μπαγκντάντι  που τώρα τον υποστηρίζει και  στρατιωτικά, αλλά και εναντίον των ενόπλων δυνάμεων της Συρίας. Στη ζώνη ασφαλείας,όπως είναι φυσικό, οι εισβολείς θα επιβάλουν μια ζώνη απαγόρευσης των πτήσεων ώστε να μη μπορούν τα μαχητικά της Δαμασκού να πετάνε πάνω από την περιοχή.
Αν  έτσι έχουν τα πράγματα, αν η συμφωνία είναι έτοιμη  να κλείσει, τότε θα πρόκειται για  μία άνευ προηγουμένου νίκη των  ηγεμονικών βλέψεων της Τουρκίας  στην περιοχή  και για  μια  ιστορική ήττα  της Ουάσιγκτον, που αναγκάζεται  να σκύψει  το κεφάλι μπροστά στις  αξιώσεις της Άγκυρας αφού αδυνατεί να κάμψει τις αντιστάσεις της.

Στην κατεχόμενη περιοχή θα περιλαμβάνεται  φυσικά και το Κομπάνι, όπου από αυτό το καλοκαίρι χιλιάδες ακτιβιστές και κούρδοι  αγωνιστές αγωνίζονται ενάντια στις ομάδες τζιχαντιστών  για να μη πέσει η πόλη  στα χέρια των Daesh (ακρωνύμιο του al-Dawla al-Islamiya al-Iraq al-Sham,Ισλαμικό κράτος του Ιράκ και του Λεβάντε),όπου τις τελευταίες ημέρες οι μάχες ξανάρχισαν με μεγάλύτερη ένταση. Η διαφορά σε σχέση με το παρελθόν, είναι ότι αυτή τη φορά οι ισλαμιστές ήταν σε θέση να επιτεθούν και να βομβαρδίσουν το Κομπάνι και  από την πλευρά που μέχρι στιγμής παρέμενε ελεύθερη, δηλαδή, από τα τουρκικά σύνορα, που απέχουν  λίγες εκατοντάδες μέτρα από την πόλη.  

Στην ουσία οι ομάδες του Isis βομβάρδισαν τη κουρδική πόλη από το έδαφος της Τουρκίας, και το παγιδευμένο αυτοκίνητο με εκρηκτικά  που χτύπησε σημείο ελέγχου του YPG είχε φτάσει μόλις πριν λίγες ημέρες από το βορρά, με τη συνενοχή των Τούρκων στρατιωτών που περιπολούν τα σύνορα.
Επιπλέον, σύμφωνα με το κουρδικό πρακτορείο ειδήσεων Rudaw, το περασμένο Σάββατο ο τουρκικός στρατός  για πρώτη φορά συμμετείχε στο βομβαρδισμό της πόλης του Κομπάνι, τραυματίζοντας αμάχους και μαχητές του YPG Anwar Muslim, ο συν-πρόεδρος της αυτόνομης κυβέρνησης του κουρδικού καντονιού κατήγγειλε την Άγκυρα  για το γεγονός. Λίγο πιο βόρεια, όπως ενημερώνει  ο Muslim , οι τουρκικές αρχές έκοψαν το ηλεκτρικό ρεύμα  από ορισμένα στρατόπεδα κούρδων προσφύγων στα Τουρκικά σύνορα.

Είναι σαφές ότι αν τα τουρκικά στρατεύματα περάσουν τα σύνορα δύσκολα  η κυβέρνηση και ο στρατός της Συρίας θα μπορούσαν  να παραμείνουν αδρανείς και φυσικά θα ξεσπούσαν  ένοπλες συγκρούσεις μεταξύ Κούρδων ανταρτών και Τούρκων στρατιωτών (με την πιθανή υποστήριξη των  πολιτοφυλακών  του IS). Σε μια τέτοια  περίπτωση όλο το τουρκικό Κουρδιστάν θα έπαιρνε φωτιά, με κάθε άλλο παρά  προβλέψιμα αποτελέσματα για το καθεστώς Νταβούτογλου Ερντογάν.

Σε περιοχές της Τουρκίας με κουρδική πλειοψηφία,αλλά όχι μόνο, συνεχίζονται οι διαδηλώσεις και οι διαμαρτυρίες, που καταστέλλονται σκληρά από τις δυνάμεις ασφαλείας  της κυβέρνησης φιλελεύθερων ισλαμιστών, αλλά και από ακροδεξιές ομάδες και ισλαμιστές. Χθες βράδυ δύο Κούρδοι  φοιτητές  του Πανεπιστήμιου του Ικονίου, στην τουρκική επαρχία της Μαλάτια, δέχθηκαν επίθεση από μια ρατσιστική ομάδα, και τραυματίστηκαν. Επίσης χθες, σε  διαδήλωση στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης καταγγέλθηκε, για άλλη μια φορά, η υποστήριξη της Άγκυρας στους τζιχαντιστές.

Εν τω μεταξύ, μυστήριο καλύπτει τη σύλληψη μιας από τις συζύγουςκαι του παιδιού του Αλ Μπαγκντάντι, του  "χαλίφη" του Ισλαμικού Κράτους,  από στρατιώτες του Λιβάνου, ενώ επιχειρούσαν να περάσουν στο  Λίβανο από τη Συρία, χρησιμοποιώντας πλαστά έγγραφα.
Το γεγονός που συνέβει πριν από λίγες ημέρες το αποκαλύπτει η αριστερή ημερησία As-Safir του Λιβάνου.Αλλά ως προς το επεισόδιο υπάρχουν αρκετά ερωτηματικά  ακόμη και αν λάβουμε υπόψη ότι η υποτιθέμενη σύλληψη  έγινε μετά από στενή συνεργασία  των υπηρεσιών πληροφοριών διαφόρων χωρών.

Φασιστοποίηση

«Φοβάμαι ότι πρέπει να φασιστοποιηθούμε όσοι είμαστε σε θέση εξουσίας, γιατί αλλιώς δεν αλλάζει ο Έλληνας».

Ο αντιπρύτανης του ΑΠΘ, που είχε κάνει αυτήν τη δήλωση, παραιτήθηκε. Και τι μ’ αυτό; Και ο Γιώργος Στύλιος παραιτήθηκε. Για να μην πούμε για τον Τάκη Μπαλτάκο.

Οι παραιτήσεις είναι ένας τρόπος εκτόνωσης. Αλλά δεν μπορούν να κρύψουν ότι η «φασιστοποίηση» όσων είναι σε «θέση εξουσίας» έχει ήδη συντελεστεί.
 Η ιδέα ότι κάθε υπέρβαση, κάθε προσβολή της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, κάθε διαστροφή του νόμου και κάθε βία, είναι επιβεβλημένες για την προάσπιση του δόγματος της «νομιμότητας» των κυβερνήσεων της κρίσης, της «νομιμότητας» του ΤΑΙΠΕΔ και της ΝΕΡΙΤ, της «νομιμότητας» της διευκόλυνσης των ολιγαρχών και της ασυλίας των αστυνομικών δημίων, έχει κυριαρχήσει στον δημόσιο λόγο.

Κι έχει κυριαρχήσει με κύρια ευθύνη των κομμάτων της δήθεν «συναίνεσης» και του δήθεν «διαλόγου», της προσχηματικής «ευρωπαϊκής προοπτικής» και του κάλπικου «εκσυγχρονισμού», των κομμάτων της «κεντροδεξιάς» και της «κεντροαριστεράς», της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, της ΔΗΜΑΡ, και όλων των απίθανων μορφωμάτων που επινοούνται από τα ΜΜΕ.

Συμμόρφωση διά της βίας («πρέπει να φασιστοποιηθούμε») και χειραγώγηση διά πολιτισμικών στερεοτύπων («αλλιώς δεν αλλάζει ο Έλληνας»). Ακριβώς η συνταγή του Ακραίου Κέντρου απέναντι σε κάθε διαμαρτυρία. Ποιος αντιπρύτανης;  

Αυτά τα λένε σύσσωμα τα ΜΜΕ και οι κυβερνώντες τέσσερα χρόνια τώρα.

Οι παραιτήσεις έχουν μικρή σημασία μπροστά στην κατίσχυση του αυταρχισμού. Ακόμη κι αν παραιτούνταν η κυβέρνηση –πού, βέβαια, να βρει τέτοια ευθιξία;–, η παραίτησή της δεν θα έπρεπε να είναι παρά η πρώτη φάση μιας βαθιάς και αδιαπραγμάτευτης αποκατάστασης της δημοκρατίας.
 [--->]

Για την ''ιστορία'' :




Σύνδεσμος ενσωματωμένης εικόνας

1923: Greek refugees from Turkey in Aleppo. 2014: Syrian refugees in Athens Σύνδεσμος ενσωματωμένης εικόνας
View image on Twitter
Pinned Tweet
Remembering the Greek refugees in Aleppo by helping the in Athens

/p4efG-cp


[--->]

Hunger strike in Greece: for a breath of freedom

by Danai Limneou on December 1, 2014
Post image for Hunger strike in Greece: for a breath of freedom
Twenty days ago anarchist prisoner Nikos Romanos went on hunger strike to demand his educational furlough. His situation is described as ‘critical’.

Nikos Romanos’ name is closely tied to the equally well known Alexandros Grigoropoulos, the 15-year-old boy who was shot and killed by police officer Epaminondas Korkoneas in Athens, on December 6, 2008. Only 15 years of age himself, Romanos witnessed his best friend die in front of his eyes. The murder sparked weeks of nationwide rioting.

Several years later, Romanos was caught together with four of his comrades while trying to flee from a bank robbery in Velvento. Following their arrest they were beaten up under police custody to such extent that the photographs released by the police had to be overtly photoshopped to hide their injuries.
Nikos Romanos, Andreas-Dimitris Bourzoukos, Giannis Mihailidis and Dimitris Politis openly stated that they are anarchists and revolutionaries. They were subsequently convicted on the charges of armed robbery, while the initial terrorism charges failed to stand in court. Many refer back to the speech delivered by the State Attorney Grigoris Peponis during the trial for the robbery in Velvento: “It is the first time I see a robbery in which they [the perpetrators] set the hostages free, while during the police chase, they did not use the heavy weapons they had, neither did they shoot the policemen, nor did they use the hostage as a human shield in order to escape.”
Last spring, while in prison, Nikos Romanos succeeded in passing the Greek entrance exams for university and was admitted to a faculty in Athens. Since September 2014, the beginning of the academic term, he has been eligible for educational furloughs (exit permits) to regularly attend classes.
The Ministry of Justice and the President of Greece, Karolos Papoulias, wanted to award Romanos and other inmates for their academic success. However, Romanos, being an anarchist, refused to attend the ceremony as this would go against his principles. The rejection of this invitation from the head of state and the refusal to accept the €500 prize money resulted in a clearly vindictive denial, by the prison council, of Romanos’s application for prison furlough to attend classes.

Many believe this is part of a more generalized vengeful tactic of the state to those resisting the new prison system. The type-C prisons in Greece have some similarities with the F-type prisons in Turkey. They are intended for “dangerous criminals” and the “ideological enemies of the state,” which includes revolutionary, political and rebellious prisoners — as well as those who voice their protest against injustices in jail.

On Monday, November 10, 2014, with anarchy forever in his heart (as he wrote), Nikos Romanos commenced his hunger strike. He thereby reaffirmed his anarchist principles and explained his motivation in a statement that laid claim to his lawful entitlement to educational leave from prison.
In his own words:
In addition to being instruments of control and repression, laws are also used for maintenance of balances or what is otherwise called social contracts; they reflect socio-political correlations and partially form certain positions for the conduct of the social war.
This is why I want to make my choice as clear as possible: I am not defending their legitimacy — on the contrary, I use them as political blackmail to gain breaths of freedom from the devastating condition of incarceration.
On November 24, Romanos was transferred to the Athens General Hospital Gennimatas, where he remains — under strong police surveillance — to this day. His transfer was accompanied by an official document of the prison prosecutor, who audaciously stated that the hospital doctors bear responsibility for whatever happens to him, thus indirectly urging the hospital staff to enforce force-feeding.
Nikos Romanos’s physician, Pantelia (Lina) Vergopoulou, reported on November 28 that he is in critical condition, faced with life-threatening complications. His doctor warns that “it is no longer his health that is in danger, but his life,” given that “from one day to the next he may suffer a kidney or a heart failure.”
According to Romanos’ lawyer, Fragkiskos Ragkousis, Romanos has lost 17 kilos (over 35 pounds) and is now fighting for his life. With a heart rate of 170 bpm, Ragousis said that unless there is a change, cardiac arrest is considered “to be expected.” He also denounced the forced-feeding ordered by the district attorney director of the prison, stating that “this is equal to torture of the prisoner.”

During Romanos’ battle, other prisoners joined him as a sign of support and comradery. On November 17, anarchist prisoner Yannis Michailidis went on hunger strike as a sign of solidarity with the struggle of Nikos Romanos and as of November 28 he in turn also needed to be hospitalized in Piraeus general hospital Tzaneio, after he was diagnosed with bradycardia.
On November 30, Andreas-Dimitris Bourzoukos and Dimitris Politis, anarchist prisoners and comrades of Romanos, released a statement saying that:
As a minimum token of solidarity with Nikos, we will also go on a hunger strike as of Monday December 1 — like comrade Yannis Michailidis, who is conducting a hunger strike since the 17th of November — until his claim is met. Together until the end, together until victory.
With fears that the health of the two initial hunger strikers may be imminently and irreversibly damaged, many solidarity actions have taken place both within Greece and in other parts of the world. Nikos’ comrades declared to stand by his side in his struggle and support every move he desires and must take to accompany his battle, and will support every expression of aggressive solidarity that is needed. Romanos also declared that “solidarity means attack” and added an interesting post scriptum: “To all the armchair ‘fighters’, the professional humanists, the ‘sensitive’ intellectuals and spiritual personages: I say to you good riddance in advance.”
Rather than defend the legitimacy of state laws, Nikos Romanos is using one of the few means of struggle at his disposal in a state of captivity: placing his body as a barricade to get a breath of freedom. All comrades stand firm and continue their hunger strike.
The passion for freedom is stronger than all prisons!