Όταν γυρίσω Θα γυρίσω με τα ρούχα και τ' όνομα ενός άλλου. Κανείς δε θα με γνωρίσει.

 

Χθες έκλεισαν δέκα χρόνια από τον θάνατο του Θεόδωρου Αγγελόπουλου. Πότε πέρασαν;

Θυμάμαι κάτι αστεία για αυτόν που κυκλοφορούσαν παλιά. Όσοι μεγάλωσαν την δεκαετία του 90 θα τα θυμούνται.

Καθυστερούσε κάποιος στο ραντεβού του και οι φίλοι τον πείραζαν "ρε φίλε είσαι αργός σαν πλάνο του Αγγελόπουλου".

Συζητούσε μια παρέα να πάει σινεμά και να δει κάτι ελαφρύ και έλεγαν "παιδιά μην δούμε καμία βαριά κουλτούρα, τίποτα Αγγελόπουλο".

Περίμενες κάμποση ώρα σε μία δημόσια υπηρεσία και έλεγες "βαρέθηκα σαν να ήμουν σε ταινία του Αγγελόπουλου".

Θυμάμαι τους ΑΜΑΝ (νυν Ράδιο Αρβύλα) να κάνουν χαβαλέ όταν βραβεύτηκε με τον Χρυσό Φοίνικα. Έπαιρνε ο Κανάκης συνέντευξη και καλά από τον Αγγελόπουλο (που τον έκανε ο Καλυβάτσης). Η συνέντευξη ήταν τόσο αργή που ώσπου να απαντήσει ο Αγγελόπουλος, ο Κανάκης είχε γεράσει και είχε πεθάνει.

Παπαριά αστείο αλλά όλοι γελούσαν. Κι ας μην είχανε δει ούτε μία του ταινία. Κι εγώ γελούσα. Κι ας μου είχε αρέσει ο "Μελισσοκόμος" που τον είχα πετύχει τυχαία ένα βράδυ στην ΕΡΤ2.

Τίποτα. Ο Αγγελόπουλος είχε γίνει τρολιά της εποχής και συνώνυμο του "βαρετού", του "δυσνόητου", της "θολοκουλτούρας".

Βέβαια, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα στο να σατιρίζεις τον ελιτισμό και την δηθενιά των διανοούμενων. Στο να αποδομείς τους καλλιτέχνες που μιλάνε εσκεμμένα μία γλώσσα ακατανόητη για τους πολλούς και κατανοητή μόνο για την "παρέα" τους.

Πάντως, αυτή δεν ήταν η περίπτωση του Αγγελόπουλου.

Το "πρόβλημα" του Αγγελόπουλου ήταν ότι εκπροσωπούσε μία Ελλάδα ποιητική, στοχαστική, ευαίσθητη, την στιγμή που κυρίαρχη κουλτούρα έπρεπε να γίνει ο Πέτρος Κωστόπουλος, τα "βυζιά" του Nitro και ο Θέμος Αναστασιάδης με τα σούργελα που καλούσε σε εβδομαδιαία βάση.

Ο Αγγελόπουλος έκανε σινεμά-γέφυρα: ένωνε με εικόνες το Παρελθόν, το Παρόν και το Μέλλον του ελληνισμού. Και η ομίχλη στις ταινίες του, πανταχού παρούσα, δεν είναι καθόλου τυχαία: συμβολίζει τον πεσιμισμό του για το τι μέλλει γενέσθαι.

"Η Ελλάδα πεθαίνει. Πεθαίνουμε σα λαός. Κάναμε τον κύκλο μας. Δεν ξέρω πόσες χιλιάδες χρόνια ανάμεσα σε σπασμένες πέτρες και αγάλματα και πεθαίνουμε…" κραυγάζει με καημό ο Θανάσης Βέγγος στο "Βλέμμα του Οδυσσέα".

Βλέπεις, η Ελλάδα έμπαινε στον αστερισμό της ΠΑΣΟΚάρας και μετατρεπόταν σε ένα απέραντο μπουζουξίδικο κυρίαρχη αξία του οποίου ήταν το μότο "ό,τι φάμε ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξει ο κώλος μας".

Ο Αγγελόπουλος, λοιπόν, για αυτήν την Ελλάδα συμβόλιζε τον μίζερο γέρο, απομεινάρι μίας άλλης εποχής, που γκρινιάζει συνέχεια αντί να "περάσει καλά όπως όλοι".

Για αυτό έπρεπε να αποδομηθεί, να γελοιοποιηθεί, να παραγκωνιστεί. Να γίνει "ακίνδυνος" ώστε να μπορέσει ο νεοέλληνας να βουτήξει στην καταναλωτική αφθονία και στον δυτικό τρόπο ζωής χωρίς τύψεις και ενοχές.

Δέκα χρόνια μετά τον θάνατο του και όσο και να ψάξεις δεν θα βρεις ούτε ένα αφιέρωμα αυτές τις μέρες στην τηλεόραση για αυτόν και το έργο που άφησε. Ούτε μία ταινία ακόμα και στα κρατικά κανάλια. Και μιλάμε για το εγχώριο σκηνοθετικό ανάλογο του Ρίτσου ή του Ελύτη.

Αλλά από Survivor και Batchelor είμαστε φουλ.

Τώρα, πολλές φορές, λέμε μεταξύ μας "ωραία ταινία για ελληνική". Αλήθεια έχουμε σκεφτεί πόσο απαξιωτικός χαρακτηρισμός είναι αυτός για το ελληνικό σινεμά;

Σαν να λέμε "καλή οδηγός για γυναίκα"

Έχουμε φτάσει στο σημείο να θεωρούμε εθνική επιτυχία άμα μία ταινία Έλληνα δημιουργού (και όχι ελληνική) φτάσει στα Όσκαρ ή άμα μία ελληνική σειρά την πάρει το Νέτφλιξ.

Και ο Αγγελόπουλος γύρναγε ταινίες στην Ελλάδα με θέματα εμπνευσμένα κυρίως από την νεοελληνική Ιστορία, τον λάτρευαν σαν θεό σε Γαλλία και Ιαπωνία, τον έλεγαν "δάσκαλο" ο Χέρτζογκ, ο Κουστουρίτσα και ο Βέντερς ενώ ο Κουροσάβα, ο Ταρκόφσκι και ο Μπέργκμαν (ίσως οι πιο μεγάλοι σκηνοθέτες του 20ου αιώνα) του έπλεκαν το εγκώμιο σε κάθε ευκαιρία.

Και ηθοποιοί τεράστιοι, όπως ο Μπρούνο Γκανς, ο Χάρβεϊ Καϊτέλ και ο Μαρτσέλο Μαστρογιάννι θεωρούσαν τιμή τους να παίξουν σε ταινία του και δεν τους πείραζε ούτε όταν ντούμπλαρε τις φωνές τους με Έλληνες ηθοποιούς.

Αυτός ήταν ο Αγγελόπουλος και άλλα τόσα επί χίλιες φορές. Εμείς, όμως κάναμε χαβαλέ με τα "αργά πλάνα" του, χασμουριόμασταν και παριστάναμε οτι δεν καταλαβαίνουμε τις ταινίες του. Ενώ στην ουσία δεν θέλαμε να καταλάβουμε.

Τώρα, η Ελλάδα έπαψε να είναι το μπουζουξίδικο που ήταν.

Τώρα, κάθε καλοκαίρι καταστρεφόμαστε ολοσχερώς από τις πυρκαγιές στην πρώτη υψηλή θερμοκρασία ενώ μία κλασική βαρυχειμωνιά μπορεί να κάνει την πιο μεγάλη εθνική οδό της χώρας να φρακάρει για οχτώ ώρες.

Τώρα, εκατό άνθρωποι την ημέρα πεθαίνουν από κορονοϊό, οι περισσότεροι εκ των οποίων δεν φτάνουν ποτέ σε ΜΕΘ.

Τώρα που φτάσαμε εδώ που φτάσαμε, ίσως να είναι καλή ευκαιρία να αφήσουμε για λίγο τον χαβαλέ.

Και να αναστοχαστούμε.

Πώς τα καταφέραμε έτσι;

Πώς θα βγούμε από αυτήν την "βαρυχειμωνιά";

"Κατέγραψε με τρόπο πικρό την περιπέτεια της ψυχής του Έλληνα"

είχε πει ο Χάρυ Κλιν για τον φίλο του όταν πέθανε.

Εμείς ας κρατήσουμε κάτι πιο αισιόδοξο που είχε πει ο ίδιος ο Αγγελόπουλος σε ανύποπτο χρόνο:

"Αυτό που σήμερα λέμε αδύνατο, είναι το εφικτό του μέλλοντος"

Η περιπέτεια συνεχίζεται

 

Εκτός αν αντισταθούμε

 Αυτού που ζούμε μετά τη δημοσιοποίηση της μελέτης Τσιόδρα-Λύτρα δεν έχει προηγούμενο. Δημοσιεύεται έρευνα σε ξένο επιστημονικό περιοδικό η οποία αποδεικνύει, ούτε λίγο ούτε πολύ, οτι 1500 συνάνθρωποι μας θα μπορούσαν να είχαν σωθεί αν είχε ενισχυθεί το ΕΣΥ. Μιλάμε για επιστημονική έρευνα με συμμετοχή του αγαπητού στην κυβέρνηση "Σωτήρη", όχι καμία ανάρτηση στα social media κανενός κακοπροαίρετου "ψεκασμένου". Έρευνα με δεδομένα και αποδείξεις που, βασικά, λέει ότι η κυβέρνηση έχει εγκληματικές ευθύνες για την διαχείριση της πανδημίας. Κι όλα αυτά με δεδομένα μέχρι τον Μάιο του 2021.

Οπουδήποτε αλλού και υπό οποιεσδήποτε άλλες συνθήκες θα έπρεπε να έχει γίνει κακός χαμός. Να έχουν παραιτηθεί κάμποσοι υπουργοί ή και ολόκληρη η κυβέρνηση, να οργανώνονται διαδηλώσεις από την αντιπολίτευση και άλλα παρόμοια. Εδώ, από την μια ο Σκέρτσος αποκαλεί την μελέτη "ήσσονος σημασίας" και από την άλλη ο Τσίπρας διαγράφει από τον ΣΥΡΙΖΑ πρωτοκλασάτο στέλεχος του επειδή είπε την κυβέρνηση "δολοφόνους" ενώ ο Γεροτζιάφας καλεί όσους δεν θέλουν να εμβολιαστούν να πάνε να ζήσουν μόνοι τους στα βουνά. Αντίδραση αξιωματικής αντιπολίτευσης παρακαλώ. Άμα, δηλαδή, αυτοί οι τύποι ήταν στην κυβέρνηση τι θα μας είχαν κάνει;

Από κοντά και οι θλιβεροί τηλε-επιστήμονες που γλύφουν νυχθημερόν την κυβέρνηση στα δελτία των ειδήσεων και οι οποίοι "ανακάλυψαν" οτι η μελέτη Τσιόδρα-Λύτρα είναι ανεπαρκής, οτι δεν έχει αρκετά δεδομένα, οτι υπάρχουν μελέτες που βγάζουν μικρότερα ποσοστά θανάτων εκτός ΜΕΘ κλπ.

Έγκυρη μελέτη για αυτούς είναι μόνο όποια βοηθάει το αφήγημα της κυβέρνησης και που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να επιβληθούν πρόστιμα ή περιορισμοί στην κοινωνία. Τότε μιλάνε για αντικειμενική Επιστήμη που είναι ουδέτερη και άχρωμη πολιτικά. Μιλάνε για Ορθολογισμό που πρέπει να τον ακολουθούμε τυφλά γιατί "1 + 1 = 2". Τότε, βγαίνουν στα κανάλια, επικαλούνται την αυθεντία των επιστημονικών δεδομένων και σκυλοβρίζουν όποιον τα αμφισβητεί ως "ψεκασμένο" και "συνωμοσιολόγο".

Τώρα που η μελέτη δεν άρεσε στην καλή τους την κυβέρνηση θυμήθηκαν να αμφισβητήσουν την μέχρι πρότινος αλάνθαστη "Επιστήμη". Αν έχουν τα κότσια ας στείλουν επιστολή με επίσημο τρόπο στο περιοδικό που δημοσιεύτηκε η μελέτη Τσιόδρα-Λύτρα. Όπως κανονικά πρέπει να γίνεται ο διάλογος μεταξύ επιστημόνων δηλαδή. Καθηγητές Γλυψίματος, Ψέματος, Προπαγάνδας και Τρομοκρατίας...

Ωστόσο, πέρα από την εγκληματική διαχείριση της πανδημίας, αναδεικνύεται και κάτι ακόμα:

Στις εκατόμβες νεκρών δεν φτάσαμε ΠΑΡΑ τα περιοριστικά μέτρα της κυβέρνησης αλλά ΕΞΑΙΤΙΑΣ τους.

Στην ανθρωπιστική τραγωδία των 100 νεκρών την ημέρα δεν φτάσαμε ΠΑΡΑ τους ψηφιακούς ελέγχους, τους αποκλεισμούς και τα πρόστιμα αλλά ΕΞΑΙΤΙΑΣ τους.

Και βασικά, στην κατάρρευση του ΕΣΥ και στο καθημερινό ξεκλήρισμα δεκάδων οικογενειών οδηγηθήκαμε από την λογική "το εμβόλιο είναι η ΑΠΟΛΥΤΗ πανάκεια" που υποτίμησε κάθε άλλο μέτρο ενίσχυσης της πρωτοβάθμιας πρόληψης και του ΕΣΥ. Και άναψε το πράσινο φως για να γεμίσουν τα κλαμπ και οι ταβέρνες και να φτάσουμε στην υπερεξάπλωση του ιού πριν την έναρξη του χειμώνα.

Αυτή είναι η θλιβερή αλήθεια κι ας ακούγεται "συνωμοσιολογικό σενάριο" σε αρκετούς. Πρόθεση των ελίτ και των κυβερνήσεων δεν είναι πλέον ο έλεγχος και ο περιορισμός της πανδημίας αλλά η παράταση της ακόμα κι αν αυτό έχει ανυπολόγιστο κόστος σε ανθρώπινες ζωές. Σάμπως ξαδέρφια και μανάδες τους είναι όσοι καταλήγουν διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ;

Γιατί όσο συνεχίζεται αυτή η μακάβρια ιστορία τόσο θα δικαιολογούνται μέτρα ψηφιακής επιτήρησης, κατάργησης του δημόσιου χώρου και επέκτασης της "άυλης" ζωής (τηλε-εργασία, τηλε-εκπαίδευση, τηλε-διασκέδαση και πάει λέγοντας). Αλήθεια, πιστεύουμε ότι τα πορίσματα της μελέτης Τσιόδρα-Λύτρα (και πόσων άλλων ακόμα που μπορεί να αγνοούμε) ήταν άγνωστα στους κυβερνώντες; Αστεία πράγματα...

Η ανθρωπιστική καταστροφή των δεκάδων χιλιάδων νέκρων από κορονοϊό είναι προϊόν πολιτικής επιλογής και όχι κάποιων υπερφυσικών ιδιοτήτων που φέρει ο ιός ούτε του κακού μας του ριζικού. Ας το λάβουν αυτό υπόψη, όσοι τώρα δέχονται περιορισμούς στα δικαιώματα τους και υφίστανται τα σκαναρίσματα και το φακέλωμα στο όνομα της δημόσιας υγείας. Τσάμπα θυσιάζουν τις ελευθερίες τους. Γιατί η κατάσταση αυτή ήρθε για να μείνει. Είτε με παραλλαγή δέλτα, είτε με Όμικρον, είτε μεθαύριο με Ωμέγα.

Εκτός αν...

Εκτός αν αντισταθούμε.

Κι αυτό δεν χρειάζεται να περιμένουμε να μας το υποδείξει κάποια έρευνα.

[---->]

Δεν είναι εύκολο να είμαστε Django.Αλλά μην γίνουμε και Stephen...

 

Η καφρίλα των μέτρων που ανακοινώνονται κάθε εβδομάδα αιφνιδιάζουν πλέον και τους πιο κακοπροαίρετους.Έχει ενδιαφέρον το πώς δικαιολόγησαν το χαράτσι των 100 ευρώ στους άνω των 60. "Θα σας διαλύσουμε για να σας σώσουμε." Και γαμώ τα σωσίματα. Δηλαδή, αν ήθελαν εξαρχής να τους εξοντώσουν τι θα έκαναν; Μεταμεσονύχτια μπουκαρίσματα των ειδικών δυνάμεων σε σπίτια ανεμβολίαστων και απαγωγές ανηλίκων τέκνων;

Αλήθεια, γνωρίζουν οι κυβερνώντες τι σημαίνει αυτό το χαράτσι για ένα ζευγάρι χαμηλοσυνταξιούχων; Πώς θα επιβιώσουν δεκάδες χιλιάδες συμπολίτες μας που θα στερηθούν τον μήνα 100 ευρώ; Πώς θα πληρώσουν λογαριασμούς και πώς θα προμηθευτούν είδη πρώτης ανάγκης;

Ρητορικά ερωτήματα. Γιατί η απάντηση είναι οτι όχι απλώς γνωρίζουν αλλά ΕΠΕΙΔΗ ΑΚΡΙΒΩΣ γνωρίζουν πόσο βάναυσα είναι τα μέτρα για αυτό ακριβώς και τα εφαρμόζουν. Γιατί το σχέδιο τους δεν είναι το "σώσιμο των ηλικιωμένων", όπως λένε οι παπαγάλοι κάθε βράδυ στα δελτία ειδήσεων. Αν όντως τους ένοιαζαν οι άνω των 60, θα είχαν εστιάσει από τον Σεπτέμβρη σε μία πρωτοβάθμια πολιτική ενημέρωσης και πρόληψης αντί για σκαναρίσματα, απολύσεις υγειονομικών και τσάμπα gigabytes στους νέους. Αν τους ένοιαζε πραγματικά η τρίτη ηλικία δεν θα είχαν καλλιεργήσει την νοοτροπία "φίλε κάνε το εμβόλιο και το σαββατόβραδο όλα χύμα" που οδήγησε στην εκτόξευση των κρουσμάτων και το γονάτισμα του ΕΣΥ. Τον Σεπτέμβρη, οι άνω των 60 δεν ήταν ευπαθής ομάδα; Έπρεπε να γεμίσουν οι ΜΕΘ για να το ανακαλύψουν;

Το σχέδιο τους, λοιπόν, δεν έχει καμία σχέση με την δημόσια υγεία κι ας αφήσει ο Κυριάκος τα "δάκρυα" και τα "όλα γίνονται για το καλό σας". Το σχέδιο τους αφορά την εμπέδωση μίας πολύ συγκεκριμένης κουλτούρας μέσα στην κοινωνία: όποιος δεν συμμορφώνεται με τις Διαταγές θα χάνει τα δικαιώματα του ως ελεύθερος πολίτης, θα εκτοπίζεται από την κοινωνική και πολιτιστική ζωή του τόπου, θα οδηγείται σε οικονομική και φυσική εξόντωση. Κουλτούρα υποταγής και πειθάρχησης. Σήμερα με το εμβόλιο και την πανδημία, αύριο με κάτι άλλο. Εφόσον πιάσει το κόλπο γιατί να το εγκαταλείψουν;

Συνεπώς, δεν πρόκειται για "μέτρα υγειονομικής φύσεως". Οπότε, δεν επιτρέπεται να κάνουμε τα στραβά μάτια επειδή έχει "τεράστια οφέλη ο εμβολιασμός στους άνω των 60". Χαίρω πολύ που έχει οφέλη στους ηλικιωμένους. Το θέμα είναι οτι είμαστε αντιμέτωποι με ασκήσεις συμμόρφωσης του πληθυσμού. Τουτέστιν:

Μέχρι ποιό σημείο μπορούμε να λυγίσουμε το ραβδί για να μην σπάσει;

Τόσο πολύ;

Μπράβο... δεν το περιμέναμε.

Λύγισε το κι άλλο!

Και λίγο ακόμα αλλά σιγά σιγά να μην σπάσει.

Κι άμα σπάσει δεν πειράζει.

Θα δούμε τι θα κάνουμε!

Οπότε, ας αναρωτηθούμε ποιό είναι το επόμενο βήμα. Απαγόρευση μετακινήσεων από νομό σε νομό; Απαγόρευση εισόδου σε σούπερ μάρκετ; Στέρηση του δικαιώματος εκλέγειν και εκλέγεσθαι; Το ξεχειλώνουμε;

Καλά. Αν μας έλεγε κάποιος τον Ιούλη (όχι πριν 4-5 χρόνια) οτι ένας 70χρονος συνταξιούχος βιοπαλαιστής θα χαρατσώνεται με εκατό ευρώ μηνιαιώς προκειμένου να υποχρεωθεί να κάνει το εμβόλιο, θα του απαντούσαμε οτι έχει μεγάλη φαντασία. Και αν, μάλιστα, πρόσθετε οτι μετά την ανακοίνωση των μέτρων δεν θα ανοίξει ούτε ρουθούνι, θα του λέγαμε οτι βρίσκεται και υπό την επήρεια βαριών ναρκωτικών ουσιών.

Κι αυτό γιατί έχει αρχίσει να διαχέεται μία πολύ πονηρή και δηλητηριώδης άποψη μέσα στον κόσμο:

"Καλύτερα τιμωρητικά μέτρα, παρά να πεθαίνουν στα ράντζα. Η ζωή, άλλωστε, είναι το σημαντικότερο δικαίωμα. Και αν κάποιος δεν ζει, τότε δεν έχει την δυνατότητα να χαρεί και τα άλλα δικαιώματα. Η μεγαλύτερη απώλεια ελευθερίας είναι ο θάνατος."

Αλήθεια; Και αυτοί που τα υποστηρίζουν αυτά πώς ορίζουν την ζωή; Είναι ζωή μία κατάσταση απλής επιβίωσης, χωρίς δικαιώματα και δημοκρατικές ελευθερίες, με τον Μεγάλο Αδερφό διαρκώς πάνω από το κεφάλι σου (και μέσα στην τσέπη σου);

Η αλήθεια είναι οτι οι βιο-εξουσίες που βάζουν το δίλημμα "υγεία ή ελευθερία" (προκειμένου να εξαναγκαστούμε να διαλέξουμε το πρώτο) δεν ενδιαφέρονται ούτε για την υγεία ούτε για την ελευθερία. Βασικά, αντιλαμβάνονται τον Άνθρωπο όχι ως ένα θαύμα της Φύσης, της Εξέλιξης, του Τυχαίου και του Συνειδητού αλλά ως ένα άθροισμα επιμέρους οργάνων. Για αυτούς ο Άνθρωπος είναι μία μηχανή από σάρκα και κόκκαλα που χαλάει και φτιάχνει, όπως ακριβώς ένα αμάξι. Έπεσε το οξυγόνο; Έπαθε φλεγμονή το ήπαρ; Ανέβηκε η αρτηριακή πίεση; Περίμενε να φωνάξουμε τον τεχνο-γιατρό να σε "φτιάξει".

Για τις τεχνο-εξουσίες αυτό ακριβώς είναι ζωή: μία - κάτι σαν - ύπαρξη χωρίς ουσιαστικές ανθρώπινες επαφές. Χωρίς πραγματικά βιώματα. Χωρίς ταξίδια, χωρίς φίλους, χωρίς αγκαλιές και φιλιά. Μία ζωή χωρίς ζωή. Αρκεί κάθε πρωί το θερμόμετρο να γράφει 36,6 και να "παίρνει μπρος" η ανθρωπο-μηχανή.

ΥΓ: Υπάρχουν κι αυτοί - απλοί πολίτες, όχι τίποτα κυβερνητικά στελέχη - που τρολάρουν τους ανεμβολίαστους που πάνε να κάνουν το εμβόλιο μετά την ανακοίνωση των μέτρων. Γελάνε χαιρέκακα του στυλ "τόσο εύκολα πουλάτε την επανάσταση σας; Για ένα 100αρικο;"

Και πού είναι το πρόβλημα, θα πει κανείς, με αυτήν άποψη; Σάμπως, συνιστά επανάσταση το να μην κάνεις το εμβόλιο; Μάλλον όχι. Ή μάλλον είναι επαναστατική πράξη όσο είναι πράξη κοινωνικής αλληλεγγύης το να εμβολιάζεσαι μόνο και μόνο για να μπαινοβγαίνεις στα κλαμπ χωρίς καμία απολύτως προφύλαξη ενώ έχεις βήχα επί δύο ημέρες.

Αυτοί που πανηγυρίζουν με την "συνθηκολόγηση" των ανεμβολίαστων ας κάνουν τον κόπο να δουν (αν δεν έχουν δει) την ταινία του Ταραντίνο "Django Unchained". Εκεί, ο πιο σιχαμένος και γλοιώδης χαρακτήρας δεν είναι ο λευκός ιδιοκτήτης σκλάβων Calvin Candie (που ενσαρκώνει ο Ντι Κάπριο). Μακράν το πιο ελεεινό από τα ανθρώπινα τέρατα που παρελαύνουν στην ταινία είναι ο Stephen, ο χαρακτήρας του Σάμιουελ Τζάκσον. Ο μαύρος σκλάβος που είναι πιστός και ανιδιοτελής δούλος του λευκού αφεντικού. Που θα κάνει τα πάντα για να αποκαλύψει την πραγματική ταυτότητα του πρωταγωνιστή. Ο σκλάβος που πιο πολύ κι από τους λευκούς μισεί τους μαύρους που θέλουν να είναι ελεύθεροι όπως ο Django.

Εντάξει, δεν είναι εύκολο να είμαστε Django. Αλλά μην γίνουμε και Stephen...

 [------>]

 

Πρώτοι αυτοί έπρεπε να φωνάξουν "Δεν συνθηκολογώ", που λέει κι ο Ιονέσκο στον "Ρινόκερο".

 Εντάξει παιδιά. Ας κάνουμε ένα άλμα και για την οικονομία της συζήτησης να δεχτούμε οτι ο Σερβετάλης είναι "ψέκας", αντιεμβολιαστής και όλα τα συναφή. Έπαιξε και τον Άγιο Νεκτάριο, πάει κάθε τρεις και λίγο στο Άγιο Όρος, πήρε και μόνος του μία απόφαση που πετάει στην ανεργία 30 εργαζόμενους. Ας τα δεχτούμε όλα αυτά. Ιδεολογικά, ο Σερβετάλης είναι στην "άλλη μπάντα", δεν είναι με το "Διαφωτισμό", δεν είναι με το "λαό και τα συμφέροντα του", είναι "κόκκινο πανί" για τους προοδευτικούς του τόπου (και του πληκτρολογίου). Είναι ένας κακός άνθρωπος ο Άρης Σερβετάλης. Πολύ κακός. Ας πούμε σύμφωνοι να πάμε παρακάτω.

Θα θέλαμε να μας υποδείξετε έναν επώνυμο "προοδευτικό" καλλιτέχνη ή διανοούμενο που να βγήκε να καταγγείλει τον παράλογο και αντιδημοκρατικό αποκλεισμό εκατομμυρίων συμπολιτών μας από την κοινωνική ζωή του τόπου. Όχι "ψέκα". Αριστερό, αναρχικό, οτιδήποτε. Ντούρο επαναστάτη δηλαδή.

Έναν διάσημο τραγουδιστή, από αυτούς τους πολύ ριζοσπάστες (που πάνε και στα φεστιβάλ), που να ακύρωσε συναυλία και να είπε "η μουσική είναι για όλο το λαό, δεν παίζω σε συναυλία που αποκλείει κόσμο".

Έναν γνωστό ηθοποιό, από αυτούς που δίνουν μάχη για τα εργατικά δικαιώματα, που να είπε "τέρμα, δεν ξαναπαίζω σε παράσταση μόνο για συγκεκριμένους θεατές. Προσβάλει την Τέχνη και εμένα προσωπικά ως Ηθοποιό και Άνθρωπο".

Έναν ακαδημαϊκό, από αυτούς που γράφουν πολύ επαναστατικά κείμενα στις κυριακάτικες εφημερίδες, που να τα βρόντηξε όλα και να είπε "σε πανεπιστημιακό αμφιθέατρο με σκαναρίσματα και QR codes δεν ξαναμπαίνω. Δεν μου το επιτρέπει η στράτευση μου στην Αλήθεια, την Γνώση και την Ακαδημαϊκή Ελευθερία".

Ξεκινήστε να λέτε ονόματα ρε παιδιά και εμείς σημειώνουμε. Έλα πάμε. Κανείς; Ούτε ένας;

Εντάξει, θα μας πείτε οτι υπάρχουν χιλιάδες κρούσματα και έχουν γεμίσει οι ΜΕΘ, που ισχύει στο ακέραιο. Για αυτό δεν έχει κανείς την στάση του Σερβετάλη. Μα ένα λεπτό. Το να απαγορευτεί η είσοδος σε θέατρα, σινεμά και κλειστούς συναυλιακούς χώρους σε όσους έχουν αρνητικό rapid test πού ακριβώς εξυπηρετεί; Αν όχι στην περαιτέρω εξάπλωση του κορονοϊού και στο οριστικό γονάτισμα του ΕΣΥ; Βασικά, δύο μήνες τώρα, είναι τόσο καραμπινάτες οι ευθύνες της κυβέρνησης για την έξαρση της πανδημίας (καλλιεργώντας την πεποίθηση οτι αν έχεις πιστοποιητικό μπορείς να κάνεις ό,τι γουστάρεις) που πρώτοι όσοι κράζουν τώρα τον Σερβετάλη έπρεπε να ζητούν test για την είσοδο σε κλειστούς χώρους. Αν, όντως, το πρόβλημα τους ήταν ο κορονοϊός και η πανδημία. Πριν λίγες μέρες, άλλωστε, οι ίδιοι άνθρωποι ζητούσαν να μπει rapid test για την είσοδο στις εκκλησίες (στις οποίες έτσι κι αλλιώς δεν πατάνε). Στις εκκλησίες κολλάει, στα θέατρα δεν κολλάει ρε σύντροφοι;

Είναι, όμως, θα πείτε, που με τη στάση του άφησε μερικές δεκάδες ηθοποιούς, τεχνικούς, φροντιστές χωρίς δουλειά σε μία εποχή πολύ δύσκολη για τους εργαζόμενους στην τέχνη. Σωστό και πρέπει να βρεθεί μία λύση για τους εργαζόμενους στην παράσταση. Γιατί, όμως, δεν δείξατε την ίδια ευαισθησία όταν η κυβέρνηση απέλυσε 8.000 υγειονομικούς εν μέσω πανδημίας και έξαρσης των κρουσμάτων; Ή μήπως αν είσαι ανεμβολίαστος χάνεις την εργατική σου ιδιότητα και σου αξίζει η ανεργία, η πείνα και η ατίμωση; Ωραία ταξική ανάλυση.

Μάλλον, το πρόβλημα όσων εξεγείρονται με τον Άρη Σερβετάλη δεν είναι η υποτιθέμενη κοινωνικά ανεύθυνη στάση του. Στην τελική, δεν κάλεσε κανένα να μην εμβολιαστεί. "Η τέχνη είναι για όλους" είπε. Πού είναι το λάθος;

Το πρόβλημα είναι οτι ο "Άνθρωπος του Θεού" μας την βγήκε από τα αριστερά και πήρε μία απόφαση με ενδεχόμενα μεγάλο καλλιτεχνικό κόστος για τον ίδιο ενώ την ίδια στιγμή η πλειοψηφία των "προοδευτικών" καλλιτεχνών και διανοούμενων ταυτίζεται 120% με το αφήγημα της πιο εγκληματικής και ελεεινής κυβέρνησης της μεταπολίτευσης. Και αντί να κοιτάξουνε τα μούτρα τους στον καθρέφτη και να αναρωτηθούν γιατί δεν έχουν πει μισή κουβέντα για την ψηφιακή επιτήρηση και την αντιδημοκρατική εκτροπή, πολεμάνε τον "Άγιο Νεκτάριο της ψέκας" για να κρύψουν την ιδεολογική τους γύμνια.

Αντί να βγουν οι αριστεροί και αναρχικοί καλλιτέχνες (πρώτα κι από τον Σερβετάλη) και να φωνάξουν με όλη τους την δύναμη ότι "όλα αυτά καθόλου δεν γίνονται για την υγεία μας αλλά για να εξανδραποδίσουν τον Άνθρωπο", κάθονται και τρολάρουν τον "ιερομόναχο της 7ης τέχνης".

Πρώτοι αυτοί έπρεπε να φωνάξουν "Δεν συνθηκολογώ", που λέει κι ο Ιονέσκο στον "Ρινόκερο".

Θλιβεροί, μίζεροι και κακομοίρηδες...

Μωρέ η τέχνη είναι για όλους και λέτε ό,τι θέλετε.

[----->]