Στο πλαίσιο των συζητήσεων περί αντιμετώπισης της κρίσης
εντύπωση προκάλεσε η πρόταση του πρώην διοικητή της ΕΚΤ Μάριο Ντράγκι για
κάλυψη των επιχειρηματικών χρεών και ζημιών. Στο άρθρο του (Financial Times 25/3) ο Ντράγκι θεωρεί ότι το κράτος θα
πρέπει όχι μόνο να καλύψει τα χρέη αλλά και τις όποιες ζημιές των επιχειρήσεων
το επόμενο διάστημα. Προσπερνώντας αυτή την έξαρση κρατισμού του κ. Ντράγκι, θα
επισημάνω κατ αρχήν ότι δεν κάνει κάποια αντίστοιχη πρόταση για ιδιωτικά χρέη
εν γένει (π.χ. στεγαστικά δάνεια) ή το δημόσιο χρέος. Όμως νομίζω ότι ο
υπερβάλλων ζήλος του φανερώνει μια πλευρά της οικονομικής σκέψης που
εμφανίζεται σε όλες τις μεγάλες κρίσεις και αποδεικνύει την αδυναμία των
ορθόδοξων οικονομικών να αντιμετωπίσουν το φαινόμενο. Την περιγράφει
καταπληκτικά ο Μάρξ στο απόσπασμα που ακολουθεί:
«Αυτοί που λένε ότι απλά υπάρχει έλλειψη μέσου πληρωμών
[δηλαδή δανείων], είτε έχουν στο νου κατόχους αξιόχρεων τίτλων, είτε είναι
ανόητοι [όπως ο κ. Ντράγκι] που πιστεύουν ότι είναι καθήκον και διακριτική
ευχέρεια των τραπεζών να μεταμορφώσουν όλους τους χρεοκοπημένους απατεώνες σε
αξιόχρεους και αξιοσέβαστους καπιταλιστές μέσω κομματιών χαρτιού. Εκείνοι που
λένε ότι απλά υπάρχει έλλειψη κεφαλαίου, είτε απλά λένε «τρίχες», αφού σε
τέτοιες περιόδους υπάρχει μια μάζα κεφαλαίου που, λόγω υπερβολικών εισαγωγών ή
υπερπαραγωγής, δεν μπορεί να ρευστοποιηθεί , είτε αναφέρονται σε τέτοιους
«ιππότες» της πίστωσης που δεν μπορούν πλέον να αποκτήσουν το κεφάλαιο άλλων
ανθρώπων για τις δραστηριότητές τους και απαιτούν η τράπεζα όχι μόνο να
πληρώσει για το κεφάλαιο που έχασαν [ο κ. Ντράγκι εδώ πρωτοτυπεί στέλνει το λογαριασμό
στο κράτος] αλλά να τους δώσει επίσης τη δυνατότητα να συνεχίσουν τις απάτες
τους» [Κεφάλαιο τόμος 3 σελ. 370]
[----->]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου