Από τον Μάρκο Μπουλάτοβιτς στον Αλέξη Γρηγορόπουλο

Δέκα χρόνια πριν τη δολοφονία του μικρού Αλέξη,στις 23 Οκτωβρίου 1998, ένας Σέρβος μαθητής, ο Μάρκο Μπουλάτοβιτς, που βρισκόταν με το σχολείο του για εκδρομή στη Θεσσαλονίκη έπεφτε νεκρός με μία σφαίρα στο στήθος από το όπλο του αστυνομικού Κυριάκου Βανδούλη.

Ο 17χρονος Μάρκο (φωτο 2 και 4) χάζευε βιτρίνες στο κέντρο της Θεσσαλονίκης με τους συμμαθητές του, μέρα-μεσημέρι, όταν ο Βανδούλης, ντυμένος με πολιτικά, κατευθύνθηκε προς τα πάνω τους, με το όπλο στο χέρι, αφού μια κυρία σε άλλο μέρος είχε καταγγείλει ότι της έκλεψαν την τσάντα κι ότι ο δράστης μιλούσε σέρβικα. Λίγο μετά, ο Μάρκο, άοπλος και άσχετος με το περιστατικό, βρέθηκε με μια σφαίρα στο στήθος, νεκρός (βλ. φωτο 1)

Η Αστυνομική Διεύθυνση Θεσσαλονίκης δήλωσε αρχικά ότι ο Μπουλάτοβιτς και οι συμμαθητές του είχαν "ασκήσει πίεση" στον αστυνομικό με αποτέλεσμα να εκπυρσοκροτήσει το όπλο του. Η Ένωση Αστυνομικών Υπαλλήλων εξέδωσε την εξής ανακοίνωση: "Εκτιμούμε ότι το συγκεκριμένο περιστατικό, κάτω από τις συνθήκες τις οποίες εξελίχθηκε, μαρτυρά ότι δεν υπήρχε πρόθεση από τον αστυνομικό ... Η δικαιοσύνη πρέπει, με την απαραίτητη σοβαρότητα και υπευθυνότητα που τη διακρίνει, τάχιστα να προχωρήσει σε όλες εκείνες τις δικαστικές ενέργειες, λαμβάνοντας υπόψη μόνο τα πραγματικά περιστατικά του συγκεκριμένου γεγονότος."

Το συμβάν ακολούθησε φοιτητική πορεία οργής στο κέντρο της Θεσσαλονίκης με συνθήματα ενάντια στην αστυνομία.

Ενώπιον, των εισαγγελικών αρχών, ο αστυνομικός Κυριάκος Βανδούλης (φώτο 4) ισχυρίστηκε ότι η εκπυρσοκρότηση έγινε τυχαία όταν κρατώντας στο ένα του χέρι το πιστόλι, το άπλωσε μαζί με το άλλο προς τον Μπουλάτοβιτς προκειμένου να τον κρατήσει για να μη διαφύγει. Τί παράξενο που ένας 17χρονος μαθητής από ξένη χώρα που κάνει την εκδρομή του με το σχολείο τρομοκρατείται στη θέα ενός άνδρα με πολιτικά που κρατάει ένα πιστόλι στο χέρι και κατευθύνεται προς τα πάνω του...

Ο Βανδούλης μεταφέρθηκε στο δικαστήριο, με αντιπερισπασμό για να αποφύγει τις κάμερες και χωρίς χειροπέδες γεγονός που προκάλεσε αίσθηση στην οικογένεια του θύματος. Στη διάρκεια της δίκης, η έκθεση Σέρβων ιατροδικαστών και βαλλιστικών επιστημόνων, που προσκόμισαν οι γονείς του Μπουλάτοβιτς, απέρριπτε το σενάριο της τυχαίας εκπυρσοκρότησης και υποστήριξαν ότι ο Βανδούλης ακινητοποίησε τον Μάρκο Μπουλάτοβιτς πιέζοντας το πιστόλι στο στήθος του ενώ ήταν οπλισμένο και απασφαλισμένο ενώ η σκανδάλη τραβήχτηκε από το δάχτυλό του. Οι συμμαθητές του Μάρκο κατέθεσαν ότι πυροβολήθηκε από μικρή απόσταση ενώ δεν πρόβαλλε καμία αντίσταση. Αντιθέτως, αστυνομικοί συνάδελφοι του Βανδούλη κατέθεσαν ότι το όπλο εκπυρσοκρότησε επειδή δέχτηκε σπρώξιμο.

Το 2000, το δικαστήριο έκρινε τελικά τον Βανδούλη ένοχο δολοφονίας από αμέλεια καταδικάζοντάς τον σε 27 μήνες με τριετή αναστολή. Ένας εισαγγελέας, προς τιμήν του άσκησε έφεση ζητώντας υψηλότερη ποινή αλλά το αίτημά του απορρίφθηκε το 2002 κι η ποινή παρέμεινε ίδια. Ο αστυνομικός Κυριάκος Βανδούλης δεν εξέτισε ούτε μία μέρα στη φυλακή αφού αρχικά αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους και αργότερα λόγω της αναστολής που προέβλεπε η ποινή του.

Φυσικά είναι εξωφρενικό όταν στην υπόθεση Γρηγορόπουλου ο φόνος επιχειρείται να δικαιολογηθεί από το γεγονός ότι ο 15χρονος συμμετείχε στο αναρχικό κίνημα και βρισκόταν στα Εξάρχεια αλλά ας επιτρέψουμε στον εαυτό μας να κινηθεί εντός αυτής της χυδαίας λογικής. Πώς δικαιολογούν όλοι αυτοί τον φόνο Μπουλάτοβιτς, τη συγκάλυψη και ατιμωρησία του Βανδούλη από τις αστυνομικές αρχές και τη δικαστική εξουσία;

Ο 100% αθώος και άσχετος με το συμβάν της κλοπής μίας τσάντας Μάρκο Μπουλάτοβιτς έχασε τη ζωή του από έναν αστυνομικό με πολιτικά ο οποίος κυνηγούσε έναν τσαντάκια στο γεμάτο κόσμο κέντρο της Θεσσαλονίκης με απασφαλισμένο το όπλο του και το χέρι στη σκανδάλη. Οι γονείς του που έστειλαν το παιδί τους εκδρομή και ειδοποιήθηκαν ότι είναι νεκρό κέρδισαν μόνο χρηματική αποζημίωση από τα διοικητικά δικαστήρια, την οποία δήλωσαν (τί ειρωνεία) ότι θα κατέθεταν σε εκκλησίες και οικογένειες αστυνομικών που είχαν χάσει τους δικούς τους. Τα ρεπορτάζ αναφέρουν ότι οι γονείς του Μάρκο επιστρέφουν κάθε χρόνο στον τόπο δολοφονίας του γιου τους για να συντηρήσουν τη μνήμη του αδικοχαμένου παιδιού τους.

Οι οικογένειες, οι συμμαθητές, οι φίλοι των θυμάτων και όλοι οι στοιχειωδώς ευαισθητοποιημένοι άνθρωποι ζητούσαν και ζητούν τα αυτονόητα. Να μη μένουν ατιμώρητοι οι δράστες κι οι ηθικοί αυτουργοί, εντολοδόχοι τους ώστε να μη θρηνούμε αθώα θύματα λόγω αστυνομικής αυθαιρεσίας κάθε λίγα χρόνια.

Θα θυμόμαστε τους ανήλικους Μιχάλη Καλτεζά, Μάρκο Μπουλάτοβιτς και Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο και τα ονόματα των δολοφόνων τους δε θα σβηστούν: Αθανάσιος Μελίστας, Κυριάκος Βανδούλης, Επαμεινώνδας Κορκονέας.

   

[---->]