Η «ανάπτυξη» τους είναι μια απάτη.

Για κάμποσα χρόνια ο τόπος αυτός στηρίζει την επιβίωση του στον τουρισμό και τον πρωτογενή τομέα παραγωγής. Μέσα σ’ αυτή την περίοδο, οι τοπικές κοινωνίες δελεάστηκαν και πείστηκαν να αποτελέσουν α’ ύλη στην δημιουργία ανάλογων υποδομών, στο βωμό της οικονομικής ανάπτυξης και της κοινωνικής ευμάρειας. Τα δολώματα-εργαλεία εξάρτησης, λίγο-πολύ γνωστά: ανεξέλεγκτες παροχές επιδοτήσεων, ασύδοτη χορήγηση κεφαλαίων μέσω τραπεζικού δανεισμού, ελπιδοφόρα επιδοτούμενα προγράμματα μέσω κρατικού δανεισμού, έργα «πράσινης» ανάπτυξης. Ώστε φτάνοντας στο σήμερα, η Κρήτη αποτελεί ένα απεριόριστο τουριστικό θέρετρο, ένα αχανή ελαιώνα, την πολεμική έδρα ενός διεθνούς νταβατζή, την προοπτική μιας τεράστιας ενεργειακής πηγής για κάθε επίδοξο αγοραστή.

Αυτή η λογική του «όλα στο σφυρί» όμως ποιον ωφελεί?

Σίγουρα όχι τις αυτόχθονες κοινωνίες και για να πειστεί κανείς γι’αυτό αρκεί να κοιτάξει την κατάντια των αγροτικών, και όχι μόνο, συνεταιρισμών του νησιού ή τη ραγδαία φτωχοποίηση και μείωση του αγροτικού πληθυσμού. Ας ρίξει μια ματιά στην εξαθλίωση των εργαζομένων στην τουριστική βιομηχανία και στα εκατομμύρια κυβικά μπετόν που χύνονται στις παραλίες και τις κορφές του τόπου για να δημιουργηθούν υπερλουσάτα ξενοδοχεία ή υποσχόμενες εγκαταστάσεις-εκτρώματα παραγωγής πράσινης ενέργειας. Μας είναι ξεκάθαρο ότι αυτή η λογική έχει πλάνο και δεν είναι άλλο παρά να συνεχίζουν οι οικονομικοί και πολιτικοί άρχοντες, διεθνείς και εγχώριοι, παρέα με τους κατά τόπους ακόλουθους τους, να διατηρούν και να διογκώνουν τα οφέλη και τα κέρδη τους. Ότι ακριβώς συμβαίνει λοιπόν και σε ευρύτερο κοινωνικό-οικονομικό πλαίσιο, οι φτωχοί να φτωχαίνουν ακόμα και να εξαλείφονται αρκεί οι πλούσιοι να συνεχίζουν να πλουτίζουν.

Αφού μας είναι ξεκάθαρο που ανήκουμε στην ταξική σκακιέρα, μας είναι και μονόδρομος να αναγνωρίσουμε και να αντισταθούμε στα σύγχρονα καθρεφτάκια. Η «ανάπτυξη» τους καταστρέφει εκτάσεις φυσικού πλούτου ακόμη και κατοικημένες περιοχές, με μοναδικό στόχο τη δημιουργία κερδών για τις κατασκευαστικές εταιρίες και τους τοπικούς ακολούθους τους. Η ίδια αυτή «ανάπτυξη» χωρίζει το τουριστικό κοινό σε καλό και κακό, ανάλογα την οικονομική του διαθεσιμότητα, πάλι για να γεμίζουν οι τσέπες των ξενοδοχειακών ομίλων ντόπιων και ξένων συμφερόντων . Για χατίρι αυτής ξεπουλιέται κάθε ίχνος τοπικού πολιτισμού και ιστορίας σε πολυεθνική αναψυκτικών ώστε να αυξηθούν τα κέρδη της από τις τοπικές αγορές. Μας αφαιρεί το δικαίωμα ελεύθερης πρόσβασης σε δημόσιους (αστικούς και φυσικούς) χώρους, ενώ το δίνει απλόχερα σε κάθε ιδιωτική πρωτοβουλία. Αυτή είναι η «ανάπτυξη» τους, ιδιωτικοποίηση παντού.

Η περιβαλλοντική καταστροφή που επιχειρείται στα βουνά, στις πλαγιές, στα νερά της Κρήτης θα είναι η μεγαλύτερη στην ιστορία της Ελλάδας. Η μετατροπή της Κρήτης σε ενεργειακό-πολύμπριζο της Ευρώπης θα σημάνει την πλήρη υποδούλωση των κατοίκων, αφού πρώτα θα μας έχουν ρημάξει το τόπο.
Χιλιάδες στρέμματα πολύτιμης βλάστησης, αποψιλώνονται για να καλυφθούν με εκατομμύρια κυβικά μπετόν και σίδερα γιγάντιων αιολικών, υβριδικών, φωτοβολταϊκών και ηλιοθερμικών σταθμών.

 Σε μέρη όπου υπάρχουν επιφανειακά και υπόγεια νερά θα κατασκευασθούν τεράστιες εγκαταστάσεις με αντλησιοταμιευτήρες για να εκμεταλλευτούν και να ελέγχουν και τα νερά!!
Μήπως είμαστε πρωτόγονοι? Οι άνθρωποι κατασκεύασαν ανεμόμυλους από τον 1ο αιώνα μ.Χ. για να κάνουν πιο εύκολη την εργασία τους, η αξιοποίηση των φυσικών πόρων θα ήταν κάτι θεμιτό αν προερχόταν απ’ τις ανάγκες της κοινωνίας. Αυτές οι φαραωνικές κατασκευές έχουν ύψος που φτάνει τα 150 μέτρα η καθεμία ανεμογεννήτρια, εμβαδόν μπετού όσο ένα γήπεδο ποδοσφαίρου (για να μη πέσει στο κεφάλι μας) και ετοιμάζονται να μας φέρουν εκατοντάδες από δαύτες οι πολυεθνικές και τα ντόπια τσιράκια τους. Δεν τις θέλουμε δεν τις χρειαζόμαστε!

Ήδη πήραμε μια γεύση τι μας περιμένει απ’ τους λογαριασμούς ΔΕΗ, που έρχονται 3πλάσιοι απ΄ τη κατανάλωση, γιατί λέει στηρίζουμε τη “πράσινη” ενέργεια.

Σ’αυτή τη λύσης της ασύδοτης ιδιωτικοποίησης τών πάντων, αντιτάσσουμε την ελεύθερη κοινωνικά χρήση τους. Στηρίζουμε τη συλλογική διευθέτηση και οργάνωση των ζωών μας, από μας τους ίδιους/ες. Με φάρους τις αρχές της αυτοοργάνωσης, της ισότητας και της αλληλεγγύης στηρίζουμε με κάθε μέσο καθέναν και κάθε μια που αγωνίζεται για την ελευθερία των βουνών και των παραλιών μας, των ποταμιών και των χωριών μας, των υπάρξεων μας των ίδιων.
Ο αγώνας ενάντια στις Βαπε αποτελεί κομμάτι του ευρύτερου αγώνα ενάντια στη λεηλασία της φύσης και της ζωής μας.
[--->]