Οι Γερμανοί θέλουν o οικονομικός έλεγχος των τραπεζών να γίνει από τις επιμέρους νομισματικές
αρχές. Προσοχή στον αποπληθωρισμό.
NEW YORK ( WSI ) –
Η Γερμανία κρύβει την σοβαρή κρίση των
τραπεζών της και γιαυτό θα ήθελε ο έλεγχος
των ισολογισμών των πιστωτικών ιδρυμάτων στην ευρωζώνη να γίνει από τις
νομισματικές αρχές της κάθε χώρας . Για να συνεχίσει την επιχείρηση καμουφλάζ .
Αυτό υποστηρίζει ο Κριστιάν Μαράτσι (Christian Marazzi) , καθηγητής και διευθυντής οικονομικών ερευνών στην Πανεπιστημιακή Σχολή της ιταλόφωνης Ελβετίας .
Σε επίπεδο ευρωπαϊκών πολιτικών , για το Βερολίνο, η Γηραιά Ήπειρος είναι μια όλο και πιο σημαντική αγορά και οι εξαγωγικές εταιρείες της συναλλάσσονται όλο και περισσότερο με την Ασία . Έχοντας λοιπόν πλήρη επίγνωση της κατάστασης , αδιαφορούν για τις διεθνείς επικρίσεις από πλευράς ΔΝΤ , Ηνωμένων Πολιτειών και Ευρωπαϊκή Επιτροπή για το υπερβολικά θετικό εμπορικό πλεόνασμα που εμφανίζουν, στο 7 % του ΑΕΠ , για το οποίο η ατμομηχανή της Ευρώπης θα μπορούσε να υποστεί πειθαρχικές κυρώσεις . Η γερμανική συμπεριφορά είναι αντίθετη με την ανάκαμψης της εγχώριας ζήτησης .
Όσον αφορά την ευνοϊκή μεταχείριση στη χορήγηση δανείων σε ιταλικές τράπεζες ,κάνοντας δεκτά ιταλικά ομόλογα ως εγγύηση ,ο Μάριο Ντράγκι δεν έχει καμία εναλλακτική λύση , αφού δεν είναι σε θέση να ενεργήσει ως δανειστής έσχατης ανάγκης. Σε έναν κόσμο τέλειο, οι μέθοδοι αυτές στα όρια της νομιμότητας θα έπρεπε να καταδικάζονται , αλλά η ΕΚΤ πρέπει να λειτουργήσει σε ένα περιβάλλον , αυτό του ευρώ , κάθε άλλο παρά ιδανικό .
Ο Ντράγκι προσπαθεί να ακολουθήσει τις έκτακτες στρατηγικές νομισματικής χαλάρωσης των άλλων κεντρικών τραπεζών . Για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της ρευστότητας των τραπεζών των χωρών της περιφέρειας , οι οποίες σε διαφορετική περίπτωση θα παρέλυαν , λόγω της έλλειψης αποδεκτών εξασφαλίσεων που πρέπει να χορηγούν στην ΕΚΤ , ο Ντράγκι βρήκε μια καινοτόμο λύση, η οποία , ωστόσο, είναι χτύπημα κάτω από τη μέση για τους Γερμανούς , οι οποίοι από την πλευρά τους, συνεχίζουν να φοβούνται τον πληθωρισμό σε μια εποχή που ο κίνδυνος του αποπληθωρισμού είναι πραγματικός, αν και ακόμα μακριά.
WSI : Σύμφωνα με τις πηγές που αναφέρουν οι Financial Times , στο εσωτερικό του διευθυντηρίου της ΕΚΤ δημιουργείται κλίμα κατά της Ιταλίας μεταξύ των εκπροσώπων των λεγόμενων "ενάρετων" χωρών, των χωρών με ΑΑΑ πιστοληπτική ικανότητα. Υπάρχουν περιθώρια ελιγμών από πλευράς Ντράγκι ;
Christian Marazzi : Ναι , φαίνεται πράγματι, ότι η ένταση μεταξύ του Ντράγκι και των γερμανικών γερακιών, με τον " υπεργερμανό "οικονομολόγο Hans - Werner Sinn , ως εκπρόσωπο της συντηρητικής γραμμής , οδεύει επικίνδυνα προς μία ρήξη .Υπάρχουν προφανώς δύο προσεγγίσεις ως προς το όλο ζήτημα της μελλοντικής νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ , με τον Ντράγκι να προσπαθεί να " εξαμερικανίσει " την ευρωπαϊκή νομισματική πολιτική με πολιτικές ποσοτικής χαλάρωσης , αγορά ομολόγων του Δημοσίου ( "ό,τι χρειαστεί") και ,στο μέλλον, ιδιωτικά ομόλογα και , πάνω απ 'όλα , με στόχο να καταστεί η ΕΚΤ ο μόνος επόπτης της τραπεζικής ένωσης μέσα από την ανάλυση των ισολογισμών των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών τραπεζών .
Από γερμανικής πλευράς , αλλά και ολλανδική και αυστριακή , όλα όσα κάνει ο Ντράγκι , όπως η μείωση του βασικού επιτοκίου, εκλαμβάνονται ως πραγματική απειλή για την κυριαρχία των "ενάρετων" χωρών, προς όφελος των λεγόμενων περιφερειακών χωρών , ιδιαίτερα της Ιταλίας , τον εύκολο στόχο των γερακιών που σε αυτό το παιχνίδι είναι καλοί, με δεδομένη την πολιτική αδράνεια του συνασπισμού και ότι προσεγγίζουμε το σημείο κρίσης του ιταλικού δημόσιου χρέους , της ανεργίας , της κατανάλωσης , κλπ. .. Γιατί , ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη τον κίνδυνο του αποπληθωρισμού που είναι υπαρκτός ( αν και , σε ευρωπαϊκό μακροοικονομικό επίπεδο, βρίσκεται ακόμα υπό έλεγχο και σαυτό συμφωνώ με την ανάλυση του Wolfang Munchau στους χθεσινούς Financial Times ) και, συνεπώς μια επεκτατική νομισματική πολιτική είναι σίγουρα αναγκαία ; Γιατί οι Γερμανοί είναι πεπεισμένοι ότι ο αποπληθωρισμός του κόστους , του κόστους των μισθών κατά κύριο λόγο , είναι αυτό που χρειάζεται για να δοθεί ώθηση στην ανάπτυξη με εξαγωγικό προσανατολισμό , χωρίς ιδιαίτερη φροντίδα για την αναζωογόνηση της εγχώριας ζήτησης .
Μια θεώρηση,των Γερμανών , που τελικά την επικρίνουν τώρα όλοι ( από το ΔΝΤ μέχρι τον P. Krugman ) , κάτι που όμως τους αφήνει αδιάφορους , ίσως επειδή αισθάνονται ότι " προστατεύονται" από τη στρατηγική στροφή των εξαγωγών τους σε χώρες της Ασίας , οπότε γι αυτούς η Ευρώπη τείνει να είναι μια αγορά όλο και λιγότερο σημαντική . Το περιθώριο ελιγμών του Ντράγκι , αναμφίβολα , συρρικνώνεται, αλλά πολλά εξαρτώνται από την κυβέρνηση ευρείας συναίνεσης μεταξύ της Μέρκελ και του SPD , η οποία έχει βασικό στόχο τον καθορισμό των κατώτατων μισθών και μια χαλάρωση των μέτρων λιτότητας στη Γερμανίας . Εάν , πολιτικά , τα πράγματα πάνε προς αυτή την κατεύθυνση ,τότε ο Ντράγκι θα μπορούσε να έχει πολιτική στήριξη ακριβώς μέσα στη Γερμανία , και η διάσταση θα μετατοπιζόταν από το εσωτερικό της ΕΚΤ στη νέα γερμανική κυβέρνηση και τη σχέση μεταξύ αυτής και της Bundesbank .
Αυτό υποστηρίζει ο Κριστιάν Μαράτσι (Christian Marazzi) , καθηγητής και διευθυντής οικονομικών ερευνών στην Πανεπιστημιακή Σχολή της ιταλόφωνης Ελβετίας .
Σε επίπεδο ευρωπαϊκών πολιτικών , για το Βερολίνο, η Γηραιά Ήπειρος είναι μια όλο και πιο σημαντική αγορά και οι εξαγωγικές εταιρείες της συναλλάσσονται όλο και περισσότερο με την Ασία . Έχοντας λοιπόν πλήρη επίγνωση της κατάστασης , αδιαφορούν για τις διεθνείς επικρίσεις από πλευράς ΔΝΤ , Ηνωμένων Πολιτειών και Ευρωπαϊκή Επιτροπή για το υπερβολικά θετικό εμπορικό πλεόνασμα που εμφανίζουν, στο 7 % του ΑΕΠ , για το οποίο η ατμομηχανή της Ευρώπης θα μπορούσε να υποστεί πειθαρχικές κυρώσεις . Η γερμανική συμπεριφορά είναι αντίθετη με την ανάκαμψης της εγχώριας ζήτησης .
Όσον αφορά την ευνοϊκή μεταχείριση στη χορήγηση δανείων σε ιταλικές τράπεζες ,κάνοντας δεκτά ιταλικά ομόλογα ως εγγύηση ,ο Μάριο Ντράγκι δεν έχει καμία εναλλακτική λύση , αφού δεν είναι σε θέση να ενεργήσει ως δανειστής έσχατης ανάγκης. Σε έναν κόσμο τέλειο, οι μέθοδοι αυτές στα όρια της νομιμότητας θα έπρεπε να καταδικάζονται , αλλά η ΕΚΤ πρέπει να λειτουργήσει σε ένα περιβάλλον , αυτό του ευρώ , κάθε άλλο παρά ιδανικό .
Ο Ντράγκι προσπαθεί να ακολουθήσει τις έκτακτες στρατηγικές νομισματικής χαλάρωσης των άλλων κεντρικών τραπεζών . Για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της ρευστότητας των τραπεζών των χωρών της περιφέρειας , οι οποίες σε διαφορετική περίπτωση θα παρέλυαν , λόγω της έλλειψης αποδεκτών εξασφαλίσεων που πρέπει να χορηγούν στην ΕΚΤ , ο Ντράγκι βρήκε μια καινοτόμο λύση, η οποία , ωστόσο, είναι χτύπημα κάτω από τη μέση για τους Γερμανούς , οι οποίοι από την πλευρά τους, συνεχίζουν να φοβούνται τον πληθωρισμό σε μια εποχή που ο κίνδυνος του αποπληθωρισμού είναι πραγματικός, αν και ακόμα μακριά.
WSI : Σύμφωνα με τις πηγές που αναφέρουν οι Financial Times , στο εσωτερικό του διευθυντηρίου της ΕΚΤ δημιουργείται κλίμα κατά της Ιταλίας μεταξύ των εκπροσώπων των λεγόμενων "ενάρετων" χωρών, των χωρών με ΑΑΑ πιστοληπτική ικανότητα. Υπάρχουν περιθώρια ελιγμών από πλευράς Ντράγκι ;
Christian Marazzi : Ναι , φαίνεται πράγματι, ότι η ένταση μεταξύ του Ντράγκι και των γερμανικών γερακιών, με τον " υπεργερμανό "οικονομολόγο Hans - Werner Sinn , ως εκπρόσωπο της συντηρητικής γραμμής , οδεύει επικίνδυνα προς μία ρήξη .Υπάρχουν προφανώς δύο προσεγγίσεις ως προς το όλο ζήτημα της μελλοντικής νομισματικής πολιτικής της ΕΚΤ , με τον Ντράγκι να προσπαθεί να " εξαμερικανίσει " την ευρωπαϊκή νομισματική πολιτική με πολιτικές ποσοτικής χαλάρωσης , αγορά ομολόγων του Δημοσίου ( "ό,τι χρειαστεί") και ,στο μέλλον, ιδιωτικά ομόλογα και , πάνω απ 'όλα , με στόχο να καταστεί η ΕΚΤ ο μόνος επόπτης της τραπεζικής ένωσης μέσα από την ανάλυση των ισολογισμών των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών τραπεζών .
Από γερμανικής πλευράς , αλλά και ολλανδική και αυστριακή , όλα όσα κάνει ο Ντράγκι , όπως η μείωση του βασικού επιτοκίου, εκλαμβάνονται ως πραγματική απειλή για την κυριαρχία των "ενάρετων" χωρών, προς όφελος των λεγόμενων περιφερειακών χωρών , ιδιαίτερα της Ιταλίας , τον εύκολο στόχο των γερακιών που σε αυτό το παιχνίδι είναι καλοί, με δεδομένη την πολιτική αδράνεια του συνασπισμού και ότι προσεγγίζουμε το σημείο κρίσης του ιταλικού δημόσιου χρέους , της ανεργίας , της κατανάλωσης , κλπ. .. Γιατί , ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη τον κίνδυνο του αποπληθωρισμού που είναι υπαρκτός ( αν και , σε ευρωπαϊκό μακροοικονομικό επίπεδο, βρίσκεται ακόμα υπό έλεγχο και σαυτό συμφωνώ με την ανάλυση του Wolfang Munchau στους χθεσινούς Financial Times ) και, συνεπώς μια επεκτατική νομισματική πολιτική είναι σίγουρα αναγκαία ; Γιατί οι Γερμανοί είναι πεπεισμένοι ότι ο αποπληθωρισμός του κόστους , του κόστους των μισθών κατά κύριο λόγο , είναι αυτό που χρειάζεται για να δοθεί ώθηση στην ανάπτυξη με εξαγωγικό προσανατολισμό , χωρίς ιδιαίτερη φροντίδα για την αναζωογόνηση της εγχώριας ζήτησης .
Μια θεώρηση,των Γερμανών , που τελικά την επικρίνουν τώρα όλοι ( από το ΔΝΤ μέχρι τον P. Krugman ) , κάτι που όμως τους αφήνει αδιάφορους , ίσως επειδή αισθάνονται ότι " προστατεύονται" από τη στρατηγική στροφή των εξαγωγών τους σε χώρες της Ασίας , οπότε γι αυτούς η Ευρώπη τείνει να είναι μια αγορά όλο και λιγότερο σημαντική . Το περιθώριο ελιγμών του Ντράγκι , αναμφίβολα , συρρικνώνεται, αλλά πολλά εξαρτώνται από την κυβέρνηση ευρείας συναίνεσης μεταξύ της Μέρκελ και του SPD , η οποία έχει βασικό στόχο τον καθορισμό των κατώτατων μισθών και μια χαλάρωση των μέτρων λιτότητας στη Γερμανίας . Εάν , πολιτικά , τα πράγματα πάνε προς αυτή την κατεύθυνση ,τότε ο Ντράγκι θα μπορούσε να έχει πολιτική στήριξη ακριβώς μέσα στη Γερμανία , και η διάσταση θα μετατοπιζόταν από το εσωτερικό της ΕΚΤ στη νέα γερμανική κυβέρνηση και τη σχέση μεταξύ αυτής και της Bundesbank .
WSI : Ο Ντράγκι που
θέλει τη μέγιστη δυνατή διαφάνεια πριν από τη μετάβαση στην τραπεζική ένωση. ευνοεί
τις ιταλικές τράπεζες αξιολογώντας ως Α τους τίτλους που δίνονται ως ενέχυρο
από τις τράπεζες . Μπορούμε να μιλήσουμε για δόλια μέθοδο;
CM : Αν είναι έτσι, τότε το ζήτημα είναι το λιγότερο λεπτό . Και είναι λεπτό επειδή το ζήτημα της διαφάνειας είναι κεφαλαιώδους σημασίας για την οικοδόμηση της τράπεζας ένωσης και τα μέτρα ελέγχου των ισολογισμών των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών τραπεζών . Οι Γερμανοί φοβούνται ότι έτσι θα αποκαλυφθούν οι ισολογισμοί των τραπεζών τους , επειδή είναι σε άθλια κατάσταση . Σκεφτείτε ότι η Commerzbank είναι εκτεθειμένη ως προς το ένα τέταρτο των εσόδων που σχετίζονται με τη ναυτιλία , και αυτό σε μια εποχή που το παγκόσμιο εμπόριο είναι σε κάθετη πτώση , και όλoς ο κλάδος της εφοδιαστικής αλυσίδας (logistics) περνάει μια πραγματική κρίση υπερπαραγωγής . Γι 'αυτό οι Γερμανοί θα ήθελαν ο έλεγχος των ισολογισμών των τραπεζών να γίνει από τις νομισματικές αρχές της κάθε χώρας , ακριβώς για να διαχειριστούν με το δικό τους τρόπο αυτή την μέχρι σήμερα μασκαρεμένη τραπεζική κρίση . Γι 'αυτό θα ήταν καλύτερα να διασφαλίσει τη μέγιστη δυνατή διαφάνεια και να αποφύγει να κατηγορηθεί για δόλιες μεθόδους .
WSI - Η ευρωζώνη ζει με τον κίνδυνο του αποπληθωρισμού : αυτό αποτελεί κίνδυνο για την ανάκαμψη ή θα μπορούσε να τονώσει την κατανάλωση , πριν το εισόδημα πέσει και πάλι ;
CM : Ο αποπληθωρισμός αυξάνει την κατανάλωση σε σύντομο χρονικό διάστημα , αλλά από την πλευρά της προσφοράς αγαθών και υπηρεσιών έχει μια ευεργετική επίδραση , μόνο από την άποψη των εξαγωγών . Και αυτό συμβαίνει στην Ισπανία . Στην πραγματικότητα , ο αποπληθωρισμός είναι ένας κίνδυνος , διότι δημιουργείται ένα ντόμινο στασιμότητας / μείωσης των ονομαστικών μισθών που δεν ενθαρρύνει τις επενδύσεις και κατά συνέπεια , συμβάλλει στην περαιτέρω μείωση της συνολικής ζήτησης . Η αποπληθωριστική σπείρα είναι επιβλαβής : βοηθά , αλλά όχι για πολύ , μια ανάπτυξη προσανατολισμένη στις εξαγωγές( σε μια περίοδο που η παγκόσμια ζήτηση δεν προχωράει , και λόγω του εν εξελίξει νομισματικού πόλεμου) , αλλά με τίμημα την αχαλίνωτη φτώχεια . Οριακή ανάπτυξη εν μέσω φτώχειας , να τι είναι ο κίνδυνος του αποπληθωρισμού . Και τότε έχει δίκιο ο Ντράγκι να προσπαθεί να τον αποτρέψει με μια επεκτατική νομισματική πολιτική . Μένει να δούμε αν η ένεση ρευστότητας " τύπου Friedman " θα καταφέρει να αντιστρέψει την τάση των τιμών . Εδώ έχω κάποιες αμφιβολίες , δεδομένου ότι η ρευστότητα που έχει δημιουργηθεί μέχρι τώρα παραμένει στα οικονομικά κυκλώματα , και δεν έχει περάσει στην πραγματική οικονομία . Είναι πιθανό ότι το επόμενο βήμα θα είναι τα αρνητικά επιτόκια από μεριάς ΕΚΤ , ικανά να αποθαρρύνουν τις τράπεζες να καταθέσουν την ίδια τη ρευστότητα στην ίδια την ΕΚΤ .
Γεγονός είναι ότι αφού οι προοπτικές της οικονομίας είναι αυτές που είναι ,δηλαδή υφεσιακές, ο τραπεζικός δανεισμός σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά αναμένεται να είναι όχι μόνο μικρός , αλλά και πολύ ακριβός . Αν δεν βγούμε από τη λογική της λιτότητας , αν δεν μειωθούν οι εισοδηματικές ανισότητες, που αυξήθηκαν τρομακτικά σε αυτά τα πέντε χρόνια της κρίσης , με λίγα λόγια , αν δεν προχωρήσουμε προς μια αντιστροφή της διακυβέρνησης της κρίσης ,τότε θα είναι δύσκολο για τη νομισματική πολιτική να συμβάλει αποφασιστικά στην αντιμετώπιση του κίνδυνου του αποπληθωρισμού . Αυτό είναι το πραγματικό όριο της επεκτατικής νομισματικής πολιτικής .
CM : Αν είναι έτσι, τότε το ζήτημα είναι το λιγότερο λεπτό . Και είναι λεπτό επειδή το ζήτημα της διαφάνειας είναι κεφαλαιώδους σημασίας για την οικοδόμηση της τράπεζας ένωσης και τα μέτρα ελέγχου των ισολογισμών των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών τραπεζών . Οι Γερμανοί φοβούνται ότι έτσι θα αποκαλυφθούν οι ισολογισμοί των τραπεζών τους , επειδή είναι σε άθλια κατάσταση . Σκεφτείτε ότι η Commerzbank είναι εκτεθειμένη ως προς το ένα τέταρτο των εσόδων που σχετίζονται με τη ναυτιλία , και αυτό σε μια εποχή που το παγκόσμιο εμπόριο είναι σε κάθετη πτώση , και όλoς ο κλάδος της εφοδιαστικής αλυσίδας (logistics) περνάει μια πραγματική κρίση υπερπαραγωγής . Γι 'αυτό οι Γερμανοί θα ήθελαν ο έλεγχος των ισολογισμών των τραπεζών να γίνει από τις νομισματικές αρχές της κάθε χώρας , ακριβώς για να διαχειριστούν με το δικό τους τρόπο αυτή την μέχρι σήμερα μασκαρεμένη τραπεζική κρίση . Γι 'αυτό θα ήταν καλύτερα να διασφαλίσει τη μέγιστη δυνατή διαφάνεια και να αποφύγει να κατηγορηθεί για δόλιες μεθόδους .
WSI - Η ευρωζώνη ζει με τον κίνδυνο του αποπληθωρισμού : αυτό αποτελεί κίνδυνο για την ανάκαμψη ή θα μπορούσε να τονώσει την κατανάλωση , πριν το εισόδημα πέσει και πάλι ;
CM : Ο αποπληθωρισμός αυξάνει την κατανάλωση σε σύντομο χρονικό διάστημα , αλλά από την πλευρά της προσφοράς αγαθών και υπηρεσιών έχει μια ευεργετική επίδραση , μόνο από την άποψη των εξαγωγών . Και αυτό συμβαίνει στην Ισπανία . Στην πραγματικότητα , ο αποπληθωρισμός είναι ένας κίνδυνος , διότι δημιουργείται ένα ντόμινο στασιμότητας / μείωσης των ονομαστικών μισθών που δεν ενθαρρύνει τις επενδύσεις και κατά συνέπεια , συμβάλλει στην περαιτέρω μείωση της συνολικής ζήτησης . Η αποπληθωριστική σπείρα είναι επιβλαβής : βοηθά , αλλά όχι για πολύ , μια ανάπτυξη προσανατολισμένη στις εξαγωγές( σε μια περίοδο που η παγκόσμια ζήτηση δεν προχωράει , και λόγω του εν εξελίξει νομισματικού πόλεμου) , αλλά με τίμημα την αχαλίνωτη φτώχεια . Οριακή ανάπτυξη εν μέσω φτώχειας , να τι είναι ο κίνδυνος του αποπληθωρισμού . Και τότε έχει δίκιο ο Ντράγκι να προσπαθεί να τον αποτρέψει με μια επεκτατική νομισματική πολιτική . Μένει να δούμε αν η ένεση ρευστότητας " τύπου Friedman " θα καταφέρει να αντιστρέψει την τάση των τιμών . Εδώ έχω κάποιες αμφιβολίες , δεδομένου ότι η ρευστότητα που έχει δημιουργηθεί μέχρι τώρα παραμένει στα οικονομικά κυκλώματα , και δεν έχει περάσει στην πραγματική οικονομία . Είναι πιθανό ότι το επόμενο βήμα θα είναι τα αρνητικά επιτόκια από μεριάς ΕΚΤ , ικανά να αποθαρρύνουν τις τράπεζες να καταθέσουν την ίδια τη ρευστότητα στην ίδια την ΕΚΤ .
Γεγονός είναι ότι αφού οι προοπτικές της οικονομίας είναι αυτές που είναι ,δηλαδή υφεσιακές, ο τραπεζικός δανεισμός σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά αναμένεται να είναι όχι μόνο μικρός , αλλά και πολύ ακριβός . Αν δεν βγούμε από τη λογική της λιτότητας , αν δεν μειωθούν οι εισοδηματικές ανισότητες, που αυξήθηκαν τρομακτικά σε αυτά τα πέντε χρόνια της κρίσης , με λίγα λόγια , αν δεν προχωρήσουμε προς μια αντιστροφή της διακυβέρνησης της κρίσης ,τότε θα είναι δύσκολο για τη νομισματική πολιτική να συμβάλει αποφασιστικά στην αντιμετώπιση του κίνδυνου του αποπληθωρισμού . Αυτό είναι το πραγματικό όριο της επεκτατικής νομισματικής πολιτικής .
[--->]
