Διεθνοποίηση (internationalize,διεθνοποίηση,διεθνή εκμετάλλευση,συνδιαχείριση) της Αμαζονίας; Το χρηματιστικό
κεφάλαιο των πλούσιων χωρών θα πρέπει να διεθνοποιηθεί. Ας μην επιτρέψουμε στο
διεθνές κεφάλαιο να κάψει ολόκληρες χώρες στο όνομα του κέρδους
Δήλωση τουCHICO BUARQUE,του υπουργού Παιδείας της Βραζιλίας
Στη διάρκεια μιας συζήτησης σε πανεπιστήμιο των Ηνωμένων Πολιτειών, ζητήθηκε από τον σημερινό Υπουργό Παιδείας της Βραζιλίας, Cristovao Chico Buarque, η γνώμη
του για τη διεθνοποίηση της Αμαζονίας. Κάποιος Αμερικανός από τον ΟΗΕ μετέφερε
την ερώτηση, προσθέτοντας ότι αναμένει την απάντηση ενός ανθρωπιστή και όχι ενός
Βραζιλιάνου.
Η απάντηση του Cristóvão Buarque ήταν αυτή: Ως Βραζιλιάνος, θα μιλούσα μόνο ενάντια στη διεθνοποίηση της Αμαζονίας. Αν και οι κυβερνήσεις μας δεν αντιμετωπίζουν σωστά αυτή την κληρονομιά, ωστόσο αυτή εξακολουθεί να μας ανήκει. Ως ανθρωπιστής, βλέποντας τον κίνδυνο υποβάθμισης του περιβάλλοντος που απειλεί την Αμαζονία, μπορώ να σκεφτώ τη διεθνοποίηση της, καθώς και όλα τα άλλα, μιας και είναι τόσο σημαντική για την ανθρωπότητα.
Αν η Αμαζονία, από τη σκοπιά μιας ανθρωπιστικής ηθικής, πρέπει να διεθνοποιηθεί, τότε θα πρέπει να διεθνοποιηθούν και τα παγκόσμια αποθέματα πετρελαίου. Το πετρέλαιο είναι τόσο σημαντικό για την ευημερία της ανθρωπότητας, όσο η Αμαζονία για το μέλλον μας. Ωστόσο, οι ιδιοκτήτες των αποθεμάτων πιστεύουν ότι έχουν το δικαίωμα να αυξάνουν ή να μειώνουν την εξαγωγή του ή να αυξάνουν και να μειώνουν την τιμή του.
Το ίδιο ισχύει και για το χρηματιστικό κεφάλαιο των πλούσιων χωρών που θα πρέπει να διεθνοποιηθεί. Αν η Αμαζονία είναι μια πηγή πλούτου για όλα τα ανθρώπινα όντα, τότε δεν θα πρέπει να καίγεται μόνο και μόνο επειδή το θέλει κάποιος ιδιοκτήτης ή μια χώρα. Το κάψιμο της Αμαζονία είναι το ίδιο σοβαρό με την ανεργία που προκαλούν οι αυθαίρετες αποφάσεις των παγκόσμιων κερδοσκόπων.
Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο να κάψει ολόκληρες χώρες για την ευχαρίστηση των κερδοσκόπων.
Επίσης, πριν από την Αμαζονία, θα μου άρεσε να δω να διεθνοποιούνται τα μεγάλα μουσεία του κόσμου. Το Λούβρο δεν θα πρέπει να ανήκει μόνο στη Γαλλία. Το κάθε μουσείο στον κόσμο είναι ο θεματοφύλακας των ωραιότερων έργων που παρήγαγε η ανθρώπινη ευφυΐα. Δεν μπορούμε να αφήσουμε αυτή την πολιτιστική κληρονομιά, όπως τη φυσική κληρονομιά της Αμαζονίας, να την διαχειρίζεται και να την καταστρέφει για την ευχαρίστηση του κάποιος ιδιοκτήτης ή μια χώρα.
Πριν λίγο καιρό, ένας Ιάπωνας εκατομμυριούχος αποφάσισε να θάψει, μαζί με τον εαυτό του, έναν πίνακα ενός μεγάλου καλλιτέχνη. Ο πίνακας αυτός έπρεπε να είχε διεθνοποιηθεί.
Σ’ αυτή τη συνάντηση , τα Ηνωμένα Έθνη πραγματοποιούν το Φόρουμ της Χιλιετίας, αλλά οι πρόεδροι ορισμένων χωρών δυσκολεύτηκαν να συμμετάσχουν λόγω των δυσάρεστων καταστάσεων που αντιμετώπισαν στα σύνορα των Ηνωμένων Πολιτειών. Γι αυτό και πιστεύω ότι η Νέα Υόρκη, ως έδρα των Ηνωμένων Εθνών, θα πρέπει να διεθνοποιηθεί. Τουλάχιστον το Μανχάταν θα πρέπει να ανήκει σε όλη την ανθρωπότητα. Όπως και το Παρίσι, η Βενετία, η Ρώμη, το Λονδίνο, το Ρίο ντε Τζανέιρο, η Μπραζίλια ... κάθε πόλη, με ειδική ομορφιά, τη δικιά της ιστορία, θα πρέπει να ανήκει σε όλο τον κόσμο.
Αν οι ΗΠΑ θέλουν να διεθνοποιηθεί η Αμαζονία, για να μη την αφήσουν στα χέρια των Βραζιλιάνων, τότε ας διεθνοποιήσουμε όλα τα πυρηνικά οπλοστάσια. Αρκεί να σκεφτούμε ότι αυτοί έχουν ήδη αποδείξει ότι είναι σε θέση να χρησιμοποιούν τα όπλα αυτά, προκαλώντας καταστροφές χιλιάδες φορές μεγαλύτερες από τις άθλιες πυρκαγιές στα δάση της Βραζιλίας.
Στις ομιλίες τους, οι σημερινοί υποψήφιοι για την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών υπερασπίστηκαν την ιδέα της διεθνοποίησης των αποθεμάτων δάσους στον κόσμο με αντάλλαγμα για το εξωτερικό χρέος. Ας αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε αυτό το χρέος για να εξασφαλίσουμε ότι κάθε παιδί στον κόσμο θα έχει την ευκαιρία να φάει και να πάει στο σχολείο.
Ας διεθνοποιήσουμε τα παιδιά, χωρίς διακρίσεις ανάλογα με τη χώρα γέννησής τους, ως κληρονομιά των πολιτών του κόσμου. Πολύ περισσότερο από ό, τι αξίζει η Αμαζονία. Όταν οι ηγέτες αντιμετωπίσουν τα φτωχά παιδιά του κόσμου ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, δεν θα επιτρέπουν να εργάζονται αντί να σπουδάζουν, να πεθαίνουν παρά να ζουν.
Ως ανθρωπιστής, δέχομαι να υπερασπιστώ τη διεθνοποίηση του κόσμου, αλλά, όσο ο κόσμος με αντιμετωπίζει ως Βραζιλιάνο, θα αγωνίζομαι η Αμαζονία να είναι δική μας. Μόνο δική μας!
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στους "New York Times", στην "Ουάσιγκτον Ποστ", στη "USA Today " και στις εφημερίδες μεγαλύτερης κυκλοφορίας σε Ευρώπη και Ιαπωνία.
Όχι όμως και στη Βραζιλία και στην υπόλοιπη Λατινική Αμερική.
Η απάντηση του Cristóvão Buarque ήταν αυτή: Ως Βραζιλιάνος, θα μιλούσα μόνο ενάντια στη διεθνοποίηση της Αμαζονίας. Αν και οι κυβερνήσεις μας δεν αντιμετωπίζουν σωστά αυτή την κληρονομιά, ωστόσο αυτή εξακολουθεί να μας ανήκει. Ως ανθρωπιστής, βλέποντας τον κίνδυνο υποβάθμισης του περιβάλλοντος που απειλεί την Αμαζονία, μπορώ να σκεφτώ τη διεθνοποίηση της, καθώς και όλα τα άλλα, μιας και είναι τόσο σημαντική για την ανθρωπότητα.
Αν η Αμαζονία, από τη σκοπιά μιας ανθρωπιστικής ηθικής, πρέπει να διεθνοποιηθεί, τότε θα πρέπει να διεθνοποιηθούν και τα παγκόσμια αποθέματα πετρελαίου. Το πετρέλαιο είναι τόσο σημαντικό για την ευημερία της ανθρωπότητας, όσο η Αμαζονία για το μέλλον μας. Ωστόσο, οι ιδιοκτήτες των αποθεμάτων πιστεύουν ότι έχουν το δικαίωμα να αυξάνουν ή να μειώνουν την εξαγωγή του ή να αυξάνουν και να μειώνουν την τιμή του.
Το ίδιο ισχύει και για το χρηματιστικό κεφάλαιο των πλούσιων χωρών που θα πρέπει να διεθνοποιηθεί. Αν η Αμαζονία είναι μια πηγή πλούτου για όλα τα ανθρώπινα όντα, τότε δεν θα πρέπει να καίγεται μόνο και μόνο επειδή το θέλει κάποιος ιδιοκτήτης ή μια χώρα. Το κάψιμο της Αμαζονία είναι το ίδιο σοβαρό με την ανεργία που προκαλούν οι αυθαίρετες αποφάσεις των παγκόσμιων κερδοσκόπων.
Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στο χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο να κάψει ολόκληρες χώρες για την ευχαρίστηση των κερδοσκόπων.
Επίσης, πριν από την Αμαζονία, θα μου άρεσε να δω να διεθνοποιούνται τα μεγάλα μουσεία του κόσμου. Το Λούβρο δεν θα πρέπει να ανήκει μόνο στη Γαλλία. Το κάθε μουσείο στον κόσμο είναι ο θεματοφύλακας των ωραιότερων έργων που παρήγαγε η ανθρώπινη ευφυΐα. Δεν μπορούμε να αφήσουμε αυτή την πολιτιστική κληρονομιά, όπως τη φυσική κληρονομιά της Αμαζονίας, να την διαχειρίζεται και να την καταστρέφει για την ευχαρίστηση του κάποιος ιδιοκτήτης ή μια χώρα.
Πριν λίγο καιρό, ένας Ιάπωνας εκατομμυριούχος αποφάσισε να θάψει, μαζί με τον εαυτό του, έναν πίνακα ενός μεγάλου καλλιτέχνη. Ο πίνακας αυτός έπρεπε να είχε διεθνοποιηθεί.
Σ’ αυτή τη συνάντηση , τα Ηνωμένα Έθνη πραγματοποιούν το Φόρουμ της Χιλιετίας, αλλά οι πρόεδροι ορισμένων χωρών δυσκολεύτηκαν να συμμετάσχουν λόγω των δυσάρεστων καταστάσεων που αντιμετώπισαν στα σύνορα των Ηνωμένων Πολιτειών. Γι αυτό και πιστεύω ότι η Νέα Υόρκη, ως έδρα των Ηνωμένων Εθνών, θα πρέπει να διεθνοποιηθεί. Τουλάχιστον το Μανχάταν θα πρέπει να ανήκει σε όλη την ανθρωπότητα. Όπως και το Παρίσι, η Βενετία, η Ρώμη, το Λονδίνο, το Ρίο ντε Τζανέιρο, η Μπραζίλια ... κάθε πόλη, με ειδική ομορφιά, τη δικιά της ιστορία, θα πρέπει να ανήκει σε όλο τον κόσμο.
Αν οι ΗΠΑ θέλουν να διεθνοποιηθεί η Αμαζονία, για να μη την αφήσουν στα χέρια των Βραζιλιάνων, τότε ας διεθνοποιήσουμε όλα τα πυρηνικά οπλοστάσια. Αρκεί να σκεφτούμε ότι αυτοί έχουν ήδη αποδείξει ότι είναι σε θέση να χρησιμοποιούν τα όπλα αυτά, προκαλώντας καταστροφές χιλιάδες φορές μεγαλύτερες από τις άθλιες πυρκαγιές στα δάση της Βραζιλίας.
Στις ομιλίες τους, οι σημερινοί υποψήφιοι για την προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών υπερασπίστηκαν την ιδέα της διεθνοποίησης των αποθεμάτων δάσους στον κόσμο με αντάλλαγμα για το εξωτερικό χρέος. Ας αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε αυτό το χρέος για να εξασφαλίσουμε ότι κάθε παιδί στον κόσμο θα έχει την ευκαιρία να φάει και να πάει στο σχολείο.
Ας διεθνοποιήσουμε τα παιδιά, χωρίς διακρίσεις ανάλογα με τη χώρα γέννησής τους, ως κληρονομιά των πολιτών του κόσμου. Πολύ περισσότερο από ό, τι αξίζει η Αμαζονία. Όταν οι ηγέτες αντιμετωπίσουν τα φτωχά παιδιά του κόσμου ως Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς, δεν θα επιτρέπουν να εργάζονται αντί να σπουδάζουν, να πεθαίνουν παρά να ζουν.
Ως ανθρωπιστής, δέχομαι να υπερασπιστώ τη διεθνοποίηση του κόσμου, αλλά, όσο ο κόσμος με αντιμετωπίζει ως Βραζιλιάνο, θα αγωνίζομαι η Αμαζονία να είναι δική μας. Μόνο δική μας!
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στους "New York Times", στην "Ουάσιγκτον Ποστ", στη "USA Today " και στις εφημερίδες μεγαλύτερης κυκλοφορίας σε Ευρώπη και Ιαπωνία.
Όχι όμως και στη Βραζιλία και στην υπόλοιπη Λατινική Αμερική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου