περγάδι (το)

Σε βγάζουν από τα ρούχα σου

- To 2010 το δημόσιο χρέος - με την ευγενική χορηγία Γεωργίου -
ήταν στο 120%
και οι αγορές δεν μας δάνειζαν
2017 το χρέος έχει φτάσει στο 180%
η οικονομία έχει χάσει κάθε δυναμική αλλά
Υποτίθεται ότι μας δάνεισαν 3 δις!
- Σχεδόν τα μισά (1,3δις ευρώ) προέρχονται
από ελληνικές τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία.
- Εσωτερικός δανεισμός δηλαδή
Δικά μας λεφτά ...
Των πολιτών που κατακρεουργήθηκαν επτά χρόνια για να πληρωθεί ένα χρέος..
Που αντί να μειωθεί μεγάλωσε
Και κόπηκαν 100 δις από το PSI
Και ας καταληστεύθηκαν τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων.
- Και από χθές ..
Οι εχθροί των αγορών της κυβέρνησης Μαξίμου πανηγυρίζουν
Για το 4.625% !!
-

- Κανένας δεν χρωστάει καμιά συγνώμη σε Σαμαρά - Στουρνάρα
Αντίθετα χρωστούν και αυτοί πολλές συγνώμες
Όχι να τους αγιοποιούμε κιόλας
για την δική τους απάτη με την δικιά τους "έξοδο στις αγορές"
Το πόσο θετική ήταν το είδαμε τους επόμενους 10 μήνες...
- Συγνώμη χρωστάει η σημερινή κυβέρνηση
απ ευθείας στον κόσμο που τους στήριξε
Που τους ψήφισε, που πίστεψε και απέθεσε τις ελπίδες σε αυτούς.
- Σε όλους αυτούς που πρόδωσε
Λέγοντας ότι υπήρχε σχέδιο.
- Αν κάτι έμαθαν πλέον όλοι είναι ότι
Δεν υπήρχε στο μυαλό τους κανένα σχέδιο
Ούτε Α ούτε Β .
- Μόνο ο πόθος της εξουσίας
Ο πόθος να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη
Αντιγράφοντας μεθόδους, πολιτικές, επικοινωνιακά κόλπα
- Κακέκτυπα
Που πανηγυρίζουν για αυτά
που είχαν αναλάβει υποχρέωση να καταργήσουν,
-
- Και η αντιπολίτευση εκείνη που κυβέρνησε
και θέλει να ξανακυβερνήσει
Πιστό αντίγραφο της σημερινής κυβέρνησης.
Αντιγράφει την αντιπολιτευτική στατηγική του τότε ΣΥΡΙΖΑ
Με μόνο πόθο να ξαναγίνει ο χαλίφης ...
-
- Μας έβγαλαν ..
από τα ρούχα μας ....

Αρ. Σταγειρίτης

[--->]

Το μεγάλο «κόλπο» της εξόδου στις αγορές

του Παύλου Δερμενάκη

Κομπίνες εκατομμυρίων και επικοινωνιακά τεχνάσματα από την κυβέρνηση και τους θεσμούς

Ένα από τα επικοινωνιακά παιγνίδια, που αξιοποιεί η κυβέρνηση, για να πείσει τους «ιθαγενείς» ότι όλα πάνε καλά είναι και η περίφημη έξοδος στις αγορές. Σε αυτή την έξοδο συνωστίζονται πολλά συμφέροντα και φυσικά μεγάλες ποσά για μπίζνες. Σε αυτό το νέο παραμύθι, όπου συμπίπτουν οι προθέσεις της κυβέρνησης και των θεσμών συμπεριλαμβανομένου του κ. Σόϊμπλε, καλό είναι να εστιάσουμε την προσοχή μας σε κάποια θέματα, που αποκαλύπτουν και τα όρια του κυβερνητικού πανηγυριού.

Δίνεται οριστικό τέλος σε κάθε σενάριο διαγραφής χρέους

Έξοδος στις αγορές σημαίνει ότι η κυβέρνηση προσπαθεί να πείσει τις αγορές για τις καλές προοπτικές της ελληνικής οικονομίας, την βιωσιμότητα του χρέους και την τήρηση από πλευράς της στο ακέραιο όλων των συμφωνημένων με τους θεσμούς. Συνεπώς μετά την έξοδο και την έκδοση του πρώτου ομολόγου θα σταματήσει κάθε συζήτησης για διαγραφή χρέους καθώς η χώρα, υποτίθεται, θα μπορεί να εξασφαλίζει από τις αγορές τα αναγκαία κεφάλαια για την εξυπηρέτηση του. Αυτό το γνωρίζει πολύ καλά ο κ. Σόϊμπλε και οι λοιποί Ευρωπαίοι εταίροι και τους έρχεται «γάντι» στα σχέδιά τους.

Στον αντίποδα το ΔΝΤ, σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής γνωστά, εκτιμά ότι το ελληνικό χρέος είναι «εξαιρετικά μη βιώσιμο» και γι’ αυτό πιέζει για ελάφρυνση ακόμα και με διαγραφή. Έτσι το ΔΝΤ, για να προλάβει εξελίξεις – δεσμεύσεις όσον αφορά τη ακύρωση της δυνατότητας για μείωση του χρέους, έκανε την «ντρίπλα» μεταφέροντας μια βδομάδα πιο μπροστά (στις 20/7) την δημοσιοποίηση άμεσα ή έμμεσα των αποτελεσμάτων της νέας αξιολόγησης βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους. Με το πλέον πιθανό ενδεχόμενο να εμμείνει στη μέχρι τώρα θέση του περί «εξαιρετικά μη βιώσιμου» θα δημιουργήσει τεράστιες δυσκολίες στην έξοδο στις αγορές όπως την είχαν προγραμματίσει κυβέρνηση και Ε.Ε., μέχρι το τέλος της επόμενης βδομάδας και γι΄ αυτό η έξοδος αναβλήθηκε.

Επισημοποιείται η συνέχιση μνημονιακών πολιτικών μέχρι το 2060

Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι από το καλοκαίρι του 2018 βγαίνουμε από τα μνημόνια αφού δεν θα έχουμε ανάγκη τη χρηματοδότηση των θεσμών αλλά θα δανειζόμαστε από τις αγορές. Η άποψη αυτή είναι η κουτοπονηριά σε όλο της το μεγαλείο. Η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί στους θεσμούς σε μέτρα για μετά το 2018 και επίτευξη στόχων μέχρι το 2060. Από την πλευρά τους όλοι οι εκπρόσωποι των δανειστών επισημαίνουν την ανάγκη συνέχισης των μεταρρυθμίσεων ως αναγκαία προϋπόθεση επιτυχίας τους εγχειρήματος. Συνεπώς η οποιαδήποτε έστω και στο παραμικρό αθέτηση, με δεδομένο ότι οι αγορές αντιδρούν άμεσα σε οποιαδήποτε μεταβολή συγκριτικά με το γραφειοκρατικό μηχανισμό των θεσμών, θα έχει σαν συνέπεια την κατακρήμνιση της όποιας εμπιστοσύνης στην ελληνική κυβέρνηση και οικονομία και την εκτόξευση των επιτοκίων στα ύψη.

Αυτό άλλωστε το εμπεδώσαμε καλά την περίοδο 2010 – 2012 κυρίως και το Α’ εξάμηνο 2015. Ο εκβιασμός των αγορών ήταν που έφερε τα μνημόνια. Ο ίδιος εκβιασμός χρησιμοποιείται σε κάθε περίοδο που απαιτούν νέες παραχωρήσεις δανειστές με πλέον πρόσφατα γεγονότα την εκτόξευση των επιτοκίων (spreads) την περίοδο των διαπραγματεύσεων για το κλείσιμο των 2 πρώτων αξιολογήσεων του 3^ου μνημονίου.

Η έξοδος στις αγορές είναι ξαναζεσταμένο πιάτο

Το δοκιμάσαμε το 2014 επί Σαμαρά. Τότε ο Τσίπρας και οι λοιποί κυβερνητικοί σήμερα πανηγυριστές (βλέπε διπλανή στήλη) κατηγορούσαν τον Σαμαρά ότι με τα επιτόκια που δανείστηκε αυξήθηκε το χρέος και έναντι της εξόδου πρότειναν τη διαγραφή χρέους. Σήμερα χρησιμοποιούν, σε αγαστή συνεργασία με τον Σόϊμπλε, τα ίδια επιχειρήματα και πρακτική του Σαμαρά.

Εξασφαλισμένα ψηλά κέρδη για τους τραπεζίτες

Το επιτόκιο με τα οποία δανείστηκε τότε η κυβέρνηση για το 5ετές ομόλογο ήταν 4,95%. Σήμερα 3 χρόνια μετά, με ένα σύνολο κυβερνητικών δεσμεύσεων και μέτρων που φθάνουν μέχρι το 2060 είναι σαφές ότι το οικονομικό κλίμα είναι πολύ καλύτερο για τους δανειστές – τραπεζίτες. Έτσι ετοιμάζονται για το νέο πάρτι υψηλών αποδόσεων σε βάρος της χώρας. Να σημειώσουμε ότι οι ξένοι επενδυτές που τοποθετήθηκαν την περασμένη βδομάδα σε τρίμηνα έντοκα γραμμάτια έδωσαν επιτόκιο 2,33% όταν το τρίμηνο euribor είναι αρνητικό εδώ και καιρό (-0,330% την παρούσα βδομάδα).

Κερδίζουν πολιτικό χρόνο σε βάρος του λαού και της χώρας.

Με δεδομένα α) την μη βιωσιμότητα του χρέους, β) την μακροχρόνια ύφεση της οικονομίας, γ) την κατάσταση φτώχειας των λαϊκών στρωμάτων, δ) την από-επένδυση και την απαξίωση του παραγωγικού δυναμικού της χώρας κλπ είναι δεδομένο ότι η έξοδος στις αγορές, ακόμα και με όρους που θα μπορούν να θεωρηθούν ως επιτυχείς, το μόνο που θα πετύχει θα είναι να δώσει πολιτικό χρόνο στην κυβέρνηση και να συνεχιστεί το γκρέμισμα της χώρας. Έτσι, μια ακόμα κυβέρνηση φορτώνει βάρη για το μέλλον στην προσπάθειά της να παραμείνει έστω και για λίγο παραπάνω στην εξουσία. Και το λυπηρό είναι ότι αυτή η κυβέρνηση αυτοαποκαλείται «κυβέρνηση της αριστεράς».

Τα νταούλια και οι κερδοσκόποι

Στην περίοδο που οι αποδόσεις των ομολόγων έχουν πιάσει «πάτο» η έκδοση ελληνικού ομολόγου με «ζουμερό» επιτόκιο αποτελεί πρόσκληση προς όλους τους κερδοσκόπους. Η κυβέρνηση ετοιμάζεται για την έκδοση 5ετούς ομολόγου της τάξης των 3 δισ. ευρώ. Συντονιστής σύμβουλος είναι η γνωστή Rothschild που ανέλαβε το έργο με αδιαφανείς διαδικασίες, μετά το γνωστό ταξίδι του πρωθυπουργού στην έδρα τους στο Παρίσι. Δίπλα της ετοιμάζονται για μεγάλες «μάσες» οι γνωστοί παγκόσμιοι τραπεζικοί οίκοι Merrill Lynch, Bank of America, BNP Paribas, Citigroup, Deutsche Bank, Goldman Sachs και HSBC.

«Είναι πολλά τα λεφτά Αλέξη» για να αφήσουν οι διεθνείς τραπεζίτες τα πράγματα στην τύχη τους. Έχουν εξασφαλίσει λοιπόν τους αγοραστές. Και πώς να μην το έχουν κάνει όταν το 5ετές γερμανικό ομόλογο έχει τώρα επιτόκιο αρνητικό (-0,11%) ενώ στην ελληνική έκδοση εκτιμούν ότι μπορεί να πάρουν κάτι παραπάνω από 4,5% και να το πλασάρουν ως επιτυχία συγκριτικά με το 4,95% του Σαμαρά τον Ιούνιο 2014. Όμως καλό είναι να έχουμε υπόψη ότι τότε το 5ετές γερμανικό είχε επιτόκιο 0,58% και στην Ελλάδα υπήρχε αντιπολίτευση, εν δυνάμει κυβέρνηση, που ζήταγε έξοδο από τα μνημόνια. Συνεπώς στην ουσία η κυβέρνηση με τη συνεργασία των οίκων και των αγορών θα τους μοιράσει ως δώρο για τα πέντε έτη μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ από το υστέρημα του λαού.

Συμπερασματικά, ανεξάρτητα πότε θα βγει στις αγορές, ο μέγας ηγέτης της «αριστεράς» που θα έπαιζε τα νταούλια για να χορεύουν οι αγορές, τα βρήκε μαζί τους για να χορεύουν μαζί στην πλάτη του ελληνικού λαού και να τον λεηλατούν

[--->]

Περιοδικά της Ρώσικης Πρωτοπορίας σε ψηφιακή μορφή τώρα και στο διαδίκτυο

Το ΛΕΦ [ЛЕФ] ήταν το περιοδικό του Αριστερού Μετώπου των Τεχνών [Левый фронт искусств; Levy Front Iskusstv], μια ένωση πρωτοποριακών συγγραφέων, φωτογράφων, κριτικών και σχεδιαστών, διαφορετικών τάσεων στη Σοβιετική Ένωση.

Ακολούθησε δύο διαδρομές, μία από το 1923 ως το 1925 ως ΛΕΦ, και αργότερα από το 1927 ως το 1928 ως Novyi LEF [Νέο ΛΕΦ]. Ο σκοπός του περιοδικού, όπως αναφέρεται σε ένα από τα πρώτα του τεύχη, ήταν να «επανεξετάσει την ιδεολογία και τις πρακτικές της λεγόμενης αριστερής τέχνης και να εγκαταλείψει τον ατομικισμό για να αναδείξει την αξία της τέχνης για την ανάπτυξη του κομμουνισμού».

Εκδότες του ΛΕΦ ήταν ο φορμαλιστής συγγραφέας και κριτικός λογοτεχνίας Οσιπ Μπρικ και ο ποιητής και σχεδιαστής, Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι. Το 1927 κυκλοφορεί το «Νέο ΛΕΦ» με αρχισυντάκτη και πάλι τον Μαγιακόφσκι και συντακτική ομάδα τους Αϊζενστάιν, Σκλόφσκι, Παστερνάκ, Ροντσένκο κ.ά

ΠΗΓΗ :

https://monoskop.org/LEF