ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ: ΟΛΙΣΘΑΙΝΟΥΜΕ ΣΕ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟ
ΚΑΤΗΦΟΡΟ ΤΟΣΟ ΟΙ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΕΣ ΥΠΕΡ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΩΝ ΕΠΙΛΟΓΩΝ ΟΣΟ ΚΑΙ ΟΙ
ΑΝΤΙΠΑΛΟΙ ΤΟΥΣ
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ:
Απέτυχε να ελέγξει αποφασιστικά την πανδημία ενώ είχε το
χρόνο. Όσον αφορά τις υγειονομικές
υποδομές παρέλαβε ήδη άγονο έδαφος από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, τόσο τις
δικές της , όσο και του ΠΑΣΟΚ, των συγκυβερνήσεων, αλλά και του Σύριζα. Οι υποδομές για τις οποίες
μιλάω αφορούσαν την δόμηση ενός στέρεου και υγιούς συστήματος Πρωτοβάθμιας
Φροντίδας Υγείας. Το σύστημα αυτό θα μπορούσε να έχει παίξει εξαιρετικά
αποφασιστικό ρόλο στην αντιμετώπιση της πανδημίας, τόσο στην ευρείας κλίμακας
επιδημιολογική επιτήρηση, όσο και στην πρώιμη ανίχνευση των νοσούντων, ώστε να
υποστηριχτούν με φάρμακα πριν φτάσουν στα νοσοκομεία.
Συνέστησε μια επιτροπή με λοιμωξιολόγους και επιδημιολόγους η
οποία δεν σχεδίασε κάποια επιδημιολογική επιτήρηση ευρείας κλίμακας της κοινότητας,
αλλά οι επιδημιολόγοι απλώς «σχολίαζαν» τα δεδομένα των μετρήσεων του ΕΟΔΥ όπως
αυτά διαμορφώνονται από την προσέλευση των ατόμων με πυρετό στα νοσοκομεία ,
από την προετοιμασία ατόμων για χειρουργικές επεμβάσεις και σπιρομέτρηση
(απαιτείται μοριακό τεστ για αυτές τις διαδικασίες) καθώς και από την αυθόρμητη
προσέλευση ατόμων για έλεγχο επειδή ήρθαν σε επαφή με ήδη γνωστό κρούσμα ή για
λόγους προσωπικού φόβου σε περίπτωση έστω και αβληχρών συμπτωμάτων. Οι δειγματοληψίες αυτές δεν είναι στοχευμένες
ούτε σχεδιασμένες από επιδημιολόγους και συνήθως ακολουθούσαν την εμφάνιση ενός
ενεργού κρούσματος.
Αγνόησε σκανδαλωδώς τους χώρους εργασίας (και δεν εννοώ
εταιρείες logistics στα περίχωρα της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης), αλλά εργοστάσια, βιοτεχνίες, μικρές ατομικές
επιχειρήσεις, συγκοινωνίες και λαϊκές
αγορές, αγνόησε επίσης από τον έλεγχο κλειστές δομές όπως γηροκομεία, δομές
αστέγων, μεταναστών και ευπαθών ομάδων όπως οι καταυλισμοί των τσιγγάνων. Όταν
έτρεχαν οι υπάλληλοι της πολιτικής προστασίας σε αυτές τις δομές ήταν ήδη πολύ
αργά επειδή ο ιός είχε εξαπλωθεί και η επιτήρηση γινόταν εκ των υστέρων μετά
την αναγνώριση κάποιου κρούσματος.
Οι ασυμπτωματικοί μεταδίδουν αλλά πολύ λιγότερο από τα
συμπτωματικά άτομα . Επί πλέον κανείς δεν γνωρίζει εφ’ όσον δεν περάσουν
τουλάχιστον 7 ημέρες από την έναρξη της λοίμωξης αν το άτομο είναι αληθώς
ασυμπτωματικό, ή προσυμπτωματικό, δηλαδή σε λίγες μέρες θα εκδηλώσει νόσο. Συνεπώς οι ασυμπτωματικοί φορείς οφείλουν να
ενημερωθούν και να περιοριστούν οι μετακινήσεις τους. Αν υπήρχε αποτελεσματική
απομόνωση των ασυμπτωματικών και των ενεργών κρουσμάτων η αγορά θα ήταν ανοιχτή
σήμερα και οι δραστηριότητες του πληθυσμού σε πλήρη ανάπτυξη. Οι οριζόντιες
«αποζημιώσεις» κάθε μορφής θα δίνονταν μόνο στους απέχοντες από την εργασία
τους και θα ήταν ουσιαστικότερες.
Αγνόησε και πεισματικά απέφυγε να εισάγει τα μονοκλωνικά
αντισώματα κατά του ιού, τα οποία στα πρώτα στάδια της λοίμωξης και πριν ο
ασθενής χρειαστεί οξυγόνο, μπορούν να αποτρέψουν την εισαγωγή στο νοσοκομείο,
ιδιαίτερα δε στα άτομα άνω των 65 ετών ή με σοβαρά υποκείμενα νοσήματα, όπου
δίνονται με βάση καλά περιγεγραμμένα κριτήρια.
Επένδυσε μονομερώς στα εμβόλια θεωρώντας ότι «θα καθαρίσει»
μια και καλή με τον ιό αγνοώντας την τρέχουσα εμπειρία ότι με τα εμβόλια καθιστούμε
τη νόσο λιγότερο μεταδοτική και περισσότερο ήπια, αλλά δεν είναι σίγουρο ότι θα
εξαφανίσουν τον ιό από την κοινότητα. Η μονομερής προσήλωση στην πολιτική των
εμβολίων στέρησε δυνάμεις από μια περισσότερο σφαιρική και πλήρη αντιμετώπιση
της πανδημίας.
Η κυβέρνηση και οι επιτροπές της εξέπεμψαν αντιφατικά μηνύματα
ιδιαίτερα στην πρώτη φάση της επιδημίας που έκαναν τον κόσμο να μην
εμπιστεύεται λοιμωξιολόγους και κυβέρνηση. Θυμάστε το «η μάσκα δεν προστατεύει, αλλά απομονώνει αυτόν
που την φοράει και αυτόν που φροντίζει
τον πάσχοντα». Ακόμη και τώρα δεν ξέρομε πόσοι πέθαναν με COVID-19 εκτός
μονάδος και γιατί; Η επιτροπή αποδέχθηκε την άρνηση των ιατροδικαστών να
διενεργούν νεκροτομές και χάσαμε την
ευκαιρία να μάθουμε από πολύ ενωρίς πολλά μυστικά από την παθογένεση της νόσου.
Η σχέση της κυβέρνησης με τον τύπο είναι σκανδαλώδης: Με το
πρόσχημα της συμμετοχής του τύπου στην ενημέρωση με διαφημιστικά κυρίως spots
έδωσε χρήματα στον τύπο που οι καναλάρχες και οι διευθυντές εντύπων και
δικτυακών τόπων δεν είχαν φανταστεί. Η κυβέρνηση «αγόρασε» όσα περισσότερα μέσα
μαζικής επικοινωνίας μπορούσε , τα οποία με τους ίδιους πάντα συνομιλητές
προπαγανδίζουν υπέρ της πολιτικής τους στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Κάθε
αρνητής των θέσεών της λοιδορείται στεγνά ή συγκεκαλυμμένα, ενώ στη δημόσια
σφαίρα ή κατ’ ιδίαν συνιστάται σε αδέσμευτες ή αντιπολιτευτικές φωνές να
σιωπήσουν «επειδή υπονομεύουν την εθνική προσπάθεια». Δεν ξέρω τι περιμένει η κυβέρνηση. Να
διαλύεται το Σύμπαν και όλοι να συμφωνούν μαζί της; Απλώς την πληροφορώ ότι
αυτό δεν είναι δημοκρατία.
Η ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ
Όλα τα κοινοβουλευτικά κόμματα που ανήκουν στην αντιπολίτευση,
έχουν λερωμένη τη φωλιά τους. Ο λόγος είναι ότι όλα, μα όλα, συμμετείχαν σε
προηγούμενες κυβερνήσεις, είτε μονοκομματικές, είτε συνεργασίας, είτε για πολλά
χρόνια, είτε για λίγο χρονικό διάστημα.
Ευθύνονται για την έλλειψη υγειονομικών υποδομών στην κοινότητα.
Αναφορικά με την πανδημία έχουν τηρήσει μια μετριοπαθή στάση
προσπαθώντας να βοηθήσουν στον περιορισμό της πανδημίας. Οι προτάσεις τους
είναι φτωχές και μερικές φορές δεν απέχουν πολύ από απλές ατάκες. Δεν υπάρχει
εμβάθυνση στα προτεινόμενα μέτρα ούτε εξειδίκευση. Δεν κάνουμε όμως πολιτική με
ατάκες.
Αξιοποιεί επικοινωνιακά λάθη του πρωθυπουργού (και καλά κάνει
επειδή αυτά τα λάθη συμβολίζουν ότι στην ουσία η κυβέρνηση μας έχει γραμμένους)
αλλά αυτό δεν φτάνει, μερικές δε φορές αυτή η ενασχόληση δίνει την εντύπωση ότι
δεν υπάρχουν ουσιώδεις διαφοροποιήσεις με την κυβέρνηση.
Η αντιπολίτευση πρέπει να βρει τρόπο να σταματήσει την έκδοση
Κοινών Υπουργικών Αποφάσεων (ΚΥΑ) και να
καταθέσει τις δικές της προτάσεις νόμων. Αν εναντιώνεται στους διαδοχικούς
εγκλεισμούς πρέπει να το πει στα ίσια και να προτείνει ένα σύνολο μέτρων για
τον διαφορετικό έλεγχο της πανδημίας και την απώλεια ανθρώπινων ζωών χωρίς να
βλαφτεί η οικονομική δραστηριότητα και να ανοίξει η αγορά.
Τα συμπορευόμενα με την αντιπολίτευση μέσα μαζικής
επικοινωνίας πρέπει να αναγνωρίσουν τις υγιείς, τίμιες και ειλικρινείς φωνές
και να μην συμμαχούν με τον κάθε τυχάρπαστο που επιθυμεί να έχει ένα βήμα. Τα
μέσα αυτά πρέπει να κάνουν καθαρό στους συνομιλητές τους ότι επιθυμούν
προτάσεις επί του πρακτέου και όχι φωνές διαμαρτυρίας λες και κλαίμε σαν τις
χήρες. Στο τέλος όλοι θα γίνουμε γραφικοί.
Μια ειδική μνεία για τους νομικούς επιστήμονες που τροφοδοτούν
με «επιχειρήματα» το οπλοστάσιο της αντιπολίτευσης: Έχω ακούσει δύο από αυτούς:
Επισημαίνουν την δυσμενή κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει οι ατομικές
ελευθερίες με την πανδημία με εξαιρετική τεκμηρίωση, αλλά δεν απαντάνε στο
κύριο και πρακτικό ερώτημα: Τι να κάνουμε;. Φαίνεται να ζουν εκτός
πραγματικότητας. Να τα αφήσουμε όλα όπως πριν; Το έκαναν η Σουηδία, η Αγγλία
και οι ΗΠΑ για ένα διάστημα και μάλλον δεν τα πήγαν καθόλου καλά. Θέλω να πω στους νομικούς επιστήμονες ότι και
η αρρώστια και η καραντίνα και η μάσκα είναι περιορισμοί της ελευθερίας, αλλά
αν είχαμε περιορίσει τους πάσχοντες με αυτά τα ανελεύθερα μέτρα, η αγορά θα
λειτουργούσε. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη στέρηση της ελευθερίας από την πείνα και
την ανέχεια. Είναι σίγουρο όμως ότι θα επιτευχθεί το άνοιγμα της αγοράς χωρίς
υγειονομική προστασία του πληθυσμού;
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Δεν θέλω να γίνω πολιτικός. Δεν θέλω να επιμείνω σε μέτρα.
Άλλωστε την Παρασκευή προσπάθησα να αναφέρω μερικά σε κάποια εκπομπή και να πω
ότι είναι επιβεβλημένο να απαντήσουμε στο ερώτημα αν είναι πρακτικά δυνατό να
υλοποιήσουμε μια καλύτερη επιτήρηση της επιδημίας αλλά δεν φάνηκα να
συνταυτίζομαι με το συνολικό αφήγημα της εκπομπής και με έστειλαν για ύπνο.
Καληνύχτα σας λοιπόν!
