Γεωργία 4.0, φως και στο βάθος τούνελ

 

του Francesco Piccioni

Εχει περάσει αρκετός καιρός που δεν ασχολούμαστε με τις τεχνολογικές καινοτομίες στην παραγωγή και τον αρνητικό αντίκτυπο τους στην απασχόληση. Κάποια στιγμή, όμως, όπως συμβαίνει πάντα, τυχαίνει να πέφτει στα χέρια σου μια είδηση ​​και σου ξαναέρχονται αμέσως στο νου σκέψεις που έχεις ήδη κάνει για άλλους παραγωγικούς τομείς, που όμως αυτή τη φορά αφορούν κατ 'εξοχήν τον πρωτογενή τομέα. Τη γεωργία.

Το «τρακτέρ χωρίς οδηγό» αποτελεί την τελευταία εξέλιξη της τρίτης βιομηχανικής επανάστασης και μια πρώτη νύξη της τέταρτης σε έναν τομέα όπου η καινοτομία προχωράει αναγκαστικά με μικρά βήματα.

Αναφορικά με τις επιπτώσεις στην απασχόληση, τα περισσότερα έγιναν μεταξύ πρώτης και δεύτερης μεταπολεμικής περιόδου, όταν το τρακτέρ έγινε το υποχρεωτικό μέσο για κάθε αγρότη που ήθελε να «παραμείνει στην αγορά». Το όργωμα, το σκάλισμα, η λίπανση, η σπορά, η συγκομιδή μιας έκτασης αρκετών στρεμμάτων μπορούσε αίφνης να γίνει από ένα ή το πολύ λίγα άτομα, βάζοντας σε αχρηστία το άροτρο τα βόδια ή τα άλογα που το τραβούσαν, το φτυάρι και την τσάπα. Εκεί που πρώτα χρειαζόντουσαν δεκάδες χέρια καθημερινά, τώρα έφταναν μόνο δύο, με  προσθήκη κάποιων εποχιακών όταν χρειαζόταν. Έτσι, το 90% των νέων της υπαίθρου έπρεπε να ψάξει αλλού για δουλειά.

Η μαζική μετανάστευση – αρχικά  στο εξωτερικό, στη συνέχεια, κυρίως την περίοδο της ανοικοδόμησης προς τα βιομηχανικά κέντρα  του εσωτερικού- ήταν η μόνη δυνατή διέξοδος για έναν κόσμο που μέσα σε λίγα χρόνια είχε χάσει μεθόδους παραγωγής αιώνων.

Με πρώτη ματιά, επομένως, δεν πρέπει να αναμένεται μεγάλη μείωση του ανθρώπινου δυναμικού λόγω της αυτοματοποίησης του τρακτέρ. Ούτε είναι πλέον απαραίτητο το «μάτι» του αγρότη που ελέγχει την ανάπτυξη των φυτών και αποφασίζει τι πρέπει ή δεν πρέπει να γίνει. Ένα μη επανδρωμένο  τηλεκατευθυνόμενο ιπτάμενο μηχάνημα ( drone) θα μπορεί να κάνει την ίδια δουλειά, ακόμα και σε καλλιέργειες σε επικλινή εδάφη (όταν οι πλαγιές, για παράδειγμα, καλύπτονται με αμπελώνες και ελαιώνες), γλυτώνοντας μια εξαντλητική εργασία. Και ακόμα και αν οι πιο ευκρινείς εικόνες δεν είναι σε θέση να εξηγήσουν τις ανωμαλίες, τότε μπορείτε πάντα να στείλετε έναν «τεχνικό» να ελέγξει τα πράγματα ο ίδιος.

Ωστόσο, η αυτοματοποίηση του τρακτέρ φωτίζει έναν άλλο μετασχηματισμό τεράστιας σημασίας, που δεν αφορά τόσο την απασχόληση όσο τη σχέση παραγωγή-φύση, με όλες τις συνέπειες που μπορεί να έχει αυτό.

Θεωρείται μάλιστα κοινοτυπία αν πει κανείς ότι η καθοδήγηση ενός  «τηλεκατευθυνόμενου από απόσταση τρακτέρ», καθισμένοι άνετα στο γραφείο, μπορεί να χρησιμοποιηθεί με επιτυχία για μια μακρά σειρά εργασιών και ορισμένα είδη προϊόντων.

 Σε πεδινά εδάφη  σπαρμένα συνήθως με σιτάρι ή καλαμπόκι, με εναλλαγή καλλιεργειών σε ηλιέλαιο ή τριφύλλι  για να «ξεκουραστεί» το έδαφος, το τρακτέρ (με τα διάφορα αναγκαία εξαρτήματα: άροτρο, φρέζα, μηχάνημα σποράς, θεριζοαλωνιστικό, κλπ) μπορεί να κάνει σχεδόν τα πάντα «μόνο του». Το πολύ-πολύ να χρειαστεί κάποιος εργαζόμενος από προγράμματα voucher, για  εργασίες  αποθήκευσης ή  φόρτωσης (αυτοματοποιημένες και αυτές στο έπακρο).

Σήμερα, σε πολλούς  οπωρώνες  η διαχείριση τους γίνεται  «σχεδόν» αυτοματοποιημένα. Οι ανάγκες της βιομηχανικής παραγωγής επέβαλαν μια δομική διαμόρφωση κάποιων φυτών (μηλιά, αχλαδιά, κλπ), σε στήλες σχήμα κυπαρισσιού, με πολύ στοιχισμένες γραμμές μέσα από τις οποίες κινούνται τα τρακτέρ για τη συγκομιδή.

Πολύ λιγότερο εύκολη, αντίθετα, είναι η αντικατάσταση του ανθρώπινου χεριού για τις παραγωγές στις οποίες τα φρούτα δεν ωριμάζουν όλα ταυτόχρονα, αλλά στη διάρκεια ενός κύκλου που μπορεί να κρατήσει πάνω από ένα μήνα (ντομάτες, κολοκυθάκια, μελιτζάνες, κλπ). Εδώ ένα «πέρασμα του τρακτέρ» θα ξερίζωνε το φυτό πριν αυτό προλάβει να εκφράσει όλη την παραγωγική του δύναμη. Οπότε εδώ θα εξακολουθούν να χρειάζονται πολλοί «εποχιακοί», πρόθυμοι να εργαστούν σε κτηνώδεις συνθήκες και για αστείες αμοιβές. Μετανάστες, ως επί το πλείστον, αλλά και «φτωχοποιημένοι ιθαγενείς»..

Αλλά εν τω μεταξύ, ο αυτοματισμός ολοκληρώνει το διαχωρισμό μεταξύ «σοφίας του αγρότη» και διαχείριση της γεωργίας. Η «σοφία» ανατίθεται σε «τεχνικούς» (γεωπόνους όσον αφορά τη γνώση των φυτών, πληροφορικάριους και μηχανικούς όσον αφορά τη διαχείριση των αυτοματοποιημένων μηχανημάτων). Ενώ τα υπολείμματα  της απόλυτα ανειδίκευτης εργατικής δύναμης (ντομάτες μπορεί να μαζέψει, ακόμα και κάποιος που δεν έχει φάει ποτέ του μία ...) γίνεται ένα εποχιακό φαινόμενο, πιθανόν μεγάλων διαστάσεων, αλλά χωρίς καμία νομική βάση. Ανθρώπινα χέρια μιας χρήσης, ακόμα και για σπάσιμο αν απαιτούν αξιοπρέπεια ή καλύτερο μισθό.

Μπορούμε, λοιπόν, να πούμε ότι στη γεωργία γίνεται όλο πιο εμφανής (θα χρειαστεί ακόμη κάποιος χρόνος πριν αυτή η καινοτομία αποτελέσει το νέο πρότυπο), μια διαδικασία διαχωρισμού μεταξύ ανθρώπινων δραστηριοτήτων άκρως επαγγελματικού επιπέδου (γεωπόνοι, πληροφορικάριοι, μηχανικοί και μηχανουργοί, κ.λπ.) και δραστηριότητες καθαρά  χειρωνακτικές. Ελάχιστοι καλοπληρωμένοι και ένας στρατός «κουρελήδων»  με τη διαχείριση του κνούτου.

Το κακό είναι ότι το ίδιο συμβαίνει σε κάθε τομέα της παραγωγής, από το εργοστάσιο μέχρι  τη μεγάλη διανομή. Και αυτός, ασφαλώς, είναι ένας ριζικός μετασχηματισμός τεραστίων διαστάσεων..

Φαίνεται ένα τούνελ στο βάθος του φωτός  που φωτίζει τους κάμπους 

                                                               *****

Ο αόρατος αγρότης. Το τρακτέρ χωρίς  οδηγό

Επί 5 αιώνες δοκίμαζαν να σκεφτούν  μια αγροτική παραγωγή  χωρίς αγρότες και χωρίς εργάτες γης. Χωρίς την παρουσία του ανθρώπου στο χωράφι. Ίσως  υπό την  επίδραση της κοινωνικής και πολιτικής αφάνειας του αγρότη στο «δυτικό κόσμο»  να νόμιζαν ότι στα χωράφια δεν υπήρχαν πλέον άνθρωποι. Τώρα λένε ότι μπορούν να καλλιεργούν  και χωρίς την παρουσία ανθρώπων στις μηχανές.

Τελευταία, το υποστηρίζει   η εταιρεία Case IH και New Holland Agriculture, τα εμπορικά σήματα των γεωργικών μηχανημάτων του ομίλου  CNH Industrial Group [1 ], η οποία κατασκεύασε ένα πρωτότυπο «έξυπνου» τρακτέρ  και το παρουσίασε στις 20 Φεβρουαρίου αυτού του έτους στη Γαλλία , επειδή ανησυχεί για το γεγονός ότι στις μεγάλες χώρες παραγωγούς σιτηρών «δεν βρίσκουν εργάτες». Να είναι αλήθεια; Ο χειριστής αυτού του τρακτέρ, ή πολλών τρακτέρ αυτού του τύπου , θα κάθεται  «στο γραφείο» και από εκεί θα ελέγχει αν  όλα πάνε καλά, μπροστά σε μια οθόνη υπολογιστή.

Μα ναι, είναι αυτοί της  FIAT.Ή μάλλον ήταν 

CNH Industrial N.V. (“CNH Industrial” or the “Company”) is incorporated in, and under the laws of, the Netherlands. The Company was formed as a result of the business combination transaction (“Merger”) between Fiat Industrial S.p.A. (“Fiat Industrial”) and CNH Global N.V. (“CNH Global”). (29 sett. 2013).

Το 29,6% της νέας αυτής εταιρείας ανήκει στην EXOR N.V, μία από τις κορυφαίες ευρωπαϊκές εταιρείες επενδύσεων και ελέγχεται από την οικογένεια Agnelli. Έδρα της εταιρείας η Ολλανδία, όπου ισχύει  ευνοϊκότερο φορολογικό καθεστώς.

Το τρακτέρ που τώρα έχει γίνει έξυπνο επειδή δεν έχει οδηγό, αρχικά ήταν ένα Case Magnum, δηλαδή ένα μηχάνημα του οποίου η τιμή κυμαίνεται μεταξύ 200 και 300 000 ευρώ, ανάλογα το μοντέλο . Ένα τυπικό δηλαδή τρακτέρ αγροκτήματος! 

Οι μετατροπές που ανακοινώθηκαν  το κάνουν  τώρα να οργώνει και να σπέρνει χωρίς κανένα πρόβλημα, και ταυτόχρονα να βιντεοσκοπεί και να συγκεντρώνει πολλά δεδομένα τα οποία στη συνέχεια θα χρησιμοποιηθούν από  τράπεζες, ασφαλιστικές και χρηματοοικονομικές εταιρείες για καλύτερες  προβλέψεις σχετικά με τη  συγκομιδή  των καλλιεργειών και   λιγότερα ρίσκα στο στοίχημα των συμβολαίων μελλοντικής εκπλήρωσης (future)  σιτηρών  και σε προβλέψεις πωλήσεων άλλων προϊόντων, όπως σπόροι και λιπάσματα.

 Σιγά σιγά διαμορφώνεται μια γεωργία χωρίς αγρότες με μία ενιαία μακρά αλυσίδα παραγωγής αξίας εύκολα ελεγχόμενη από το χρηματοοικονομικό κεφάλαιο και επιχειρήσεις σταδιακά όλο και πιο μονοπωλιακού χαρακτήρα.

Βέβαια  η βιομηχανία, όλα αυτά τα χρόνια, ξεφούρνισε  άπειρες  και χωρίς καμία μετριοφροσύνη ιδέες για όλα τα στάδια της  γεωργικής παραγωγής και τροφίμων.Τι να πούμε για την ιδέα μιας γεωργίας που χαρακτηρίζεται από την ακρίβεια των παρεμβάσεων ,με μη επανδρωμένες ιπτάμενες μηχανές  να  πηγαινοέρχονται ανάμεσα στις σειρές των αμπελώνων; Και τους σπόρους- θαύμα; 

Και την έκρηξη των αγορών εξαγωγών; Όλες αυτές τις «καλές» ιδέες  τις χαρακτηρίζει ένα είδος χρυσού κανόνα: η εξαφάνιση της εργασίας από το χωράφι και η  είσοδος - επιτέλους - στο μέλλον και τη νεωτερικότητα. Από τα καμένα χωριά της αγγλικής βιομηχανικής επανάστασης στην ερημοποίηση που προκαλεί η  βιομηχανική γεωργία σε ολόκληρο τον πλανήτη, η εγκατάλειψη της γεωργικής εργασίας παρουσιάζεται ως ένα επίτευγμα του πολιτισμού και της νεωτερικότητας. 

Να λοιπόν, τα ευφυή τρακτέρ και οι μη επανδρωμένες ιπτάμενες μηχανές στο χωράφι και ο «αγρότης-διακοσμητικό στοιχείο» θεματοφύλακας της φύσης και του τοπίου, διαφήμιση μακέτα του «made in Italy», «θεματοφύλακας» των τοπικών ποικιλιών σπόρων και «μάγειρας» παραδοσιακών εδεσμάτων  ή  να  αναζητεί σύζυγο» στα ριάλιτι. Αλλά πάνω απ 'όλα ένας αγρότης μακριά από τα χωράφια.

Τη γη τη δίνουμε  σε όσους ξέρουν να την αξιοποιούν, με αγροτικές επιχειρήσεις τεραστίων διαστάσεων, με ρομποτοποιημένους  στάβλους 2.000 αγελάδων. Ας τη δώσουμε σε αυτούς που συνθλίβουν την εργασία στα χωράφια κάτω από το βάρος της ολοένα και πιο άθλιων συνθηκών  και τελεί υπό την ψευδαίσθηση ότι μπορούν να παραχθούν υγιεινά τρόφιμα, ποιοτικά, βιώσιμα  χωρίς την εργασία, την καρδιά και την ευφυΐα των γυναικών και των ανδρών που ζουν με τη γη και από τη γη. Αλλά όχι, ζήτω λοιπόν, η  γεωργία 4.0!

[1] CNH Industrial N.V. (NYSE: CNHI / MI: CNHI) στην πρωτοπορία του τομέα κεφαλαιουχικών αγαθών παγκοσμίως ,με μεγάλη βιομηχανική βάση, μεγάλη γκάμα προϊόντων και παγκόσμια παρουσία. Όλα τα εμπορικά σήματα του Ομίλου είναι διεθνείς παίκτες μεγάλου βεληνεκούς στους αντίστοιχους τομείς: Case IH, New Holland Agriculture και Steyr - τρακτέρ και γεωργικά μηχανήματα. Case και New Holland - κατασκευαστικά μηχανήματα. Iveco - βιομηχανικά οχήματα. Iveco Bus e Helieuz Bus -λεωφορεία. Iveco Astra - ερπυστριοφόρα. Iveco Magirus - εξοπλισμός πυρόσβεσης. Iveco Defence Vehicles -  αμυντικά μέσα μεταφοράς και πολιτικής προστασίας. και FPT Industrial για κινητήρες και κιβώτια ταχυτήτων. 

Περισσότερες πληροφορίες θα βρείτε στο www.cnhindustrial.com

Από τη διεύθυνση http://www.croceviaterra.it

[--->] 

Βλέπε και :

http://www.agro24.gr/agrotika/efodia/mihanimata-trakter/premiera-stis-ipa-gia-ta-nea-trakter-new-holland-kai-case-poy-den

http://www.agronews.gr/tech/trakter-kai-mihanimata/arthro/147505/horis-kabina-kai-odigo-to-neo-trakter-case/

Τα τρακτέρ χωρίς οδηγό πιάνουν δουλειά στα χωράφια της Ιαπωνίας από το 2018

http://www.agronews.gr/tech/trakter-kai-mihanimata/arthro/159285/ta-trakter-horis-odigo-pianoun-douleia-sta-horafia-tis-iaponias-apo-to-2018/

Ο πρώτος αυτόνομος ελκυστήρας είναι γεγονός. Χωρίς οδηγό μπορεί να κάνει τα πάντα, από τη φύτευση και ψεκασμό μέχρι τη συγκομιδή.

Αυτό θα επιτρέψει στους αγρότες απλά να προγραμματίζουν το όχημα, εξ αποστάσεως και απλά να το παρακολουθούν.

Εξοπλισμένο με τα πιο σύγχρονα συστήματα πλοήγησης, με κάμερες, GPS και αισθητήρες, είναι έτοιμο να κάνει τα πάντα.  

Ακούστε το καλά Συριζαίοι. Οι πραγματικοί αριστεροί την αλληλεγγύη τους την δίνουν όπου χρειάζεται!

 

Από Vaggelis Kainourgios

Ήταν να το ακούσουμε κι αυτό. Σήμερα μάθαμε ότι οι κακοί ΛΑΕτζήδες κινητοποιήθηκαν για να σωθεί η περιουσία του «δεξιού» που «δεν πλήρωνε». 

Ας το μάθουν καλά όσοι στηρίζουν τη μηχανή των κατασχέσεων της λαϊκής περιουσίας ότι δεν θα αφήσουμε να περάσει κανενός είδους κοινωνικός αυτοματισμός για το μεροκάματο, το σπίτι και τη ζωή του οποιοδήποτε εργαζόμενου, δεξιού, πασόκου ή αριστερού, που βρέθηκε να χρωστάει στα χρόνια του μνημονιακού ερέβους. 

Στην αριστερά είμαστε για να αλλάξουμε τον κόσμο και όχι για να γυρίσουμε στην εποχή της ανθρωποφαγίας.

[--->]

Μνημόνιο προστασίας του επενδυτή από τα Αρχαία!

ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΥΡΙΛΛΑ

Ηταν καταμεσής του καλοκαιριού (4 Ιουλίου) όταν η υπουργός Πολιτισμού Λυδία Κονιόρδου δέχθηκε στο γραφείο της το Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων. Σε αυτή τη συνάντηση μεταξύ άλλων σοβαρών θεμάτων που αφορούν στην Αρχαιολογική Υπηρεσία, συζητήθηκε το ζήτημα της κήρυξης των αρχαιοτήτων στο Ελληνικό. Και η υπουργός επ’ αυτού ομολόγησε κυνικά και απερίφραστα:  «υπογράψαμε το μνημόνιο συνεργασίας (σ.σ.  με την Ελληνικό Α.Ε.) για να αποφύγουμε την κήρυξη επειδή κινδύνευε να χαθεί η επένδυση»!!!

Μνημόνιο ακόμα δεν είχε υπογραφεί, απλώς είχε συμφωνηθεί  στις 22 Μαίου στο Κυβερνητικό Συμβούλιο Οικονομικής Πολιτικής (ΚΥΣΟΙΠ)  ένα σχέδιο γενικού Μνημονίου Συναντίληψης και Συνεργασίας μεταξύ του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και της εταιρείας Ελληνικό Α.Ε. Συνέβη, όμως, το πρωτοφανές να δημοσιευθεί ως αναγγελία (!) στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης (ΦΕΚ Β’ 1862/26.5.2017) χωρίς να δημοσιεύεται το ίδιο το περιεχόμενο. 

 Ωστόσο, το τι επρόκειτο να ακολουθήσει, ώστε να παρακαμφθεί ο Αρχαιολογικός Νόμος,  είχε ήδη δρομολογηθεί. Οπερ και εγένετο. Το περίφημο Μνημόνιο με το οποίο η κυβέρνηση προστατεύει τον επενδυτή από τα αρχαία –διότι περί αυτού πρόκειται – υπεγράφη στις 24 Αυγούστου. Χρειάστηκε μόλις μισό καλοκαίρι για να τακτοποιηθούν οι «εκκρεμότητες» και να θωρακιστεί η επένδυση έναντι των ανελέητων αρχαιοτήτων και φυσικά αρχαιολόγων.

Αυτό που στην πραγματικότητα συμβαίνει είναι ότι αφενός η σε όλα τα επίπεδα μετατροπή των δημόσιων αγαθών  σε εμπορεύσιμη ύλη και αφετέρου η θεώρησή τους ως δυσάρεστα εμπόδια, εκεί όπου η κερδοφορία επιδιώκεται από άλλες, εκτός των μνημείων, πηγές δεν συνιστούν τυχαίες επιλογές μιας κάποιας κυβέρνησης, αλλά κορυφαία στρατηγική επιλογή του συστήματος. Σε αυτό το πλαίσιο δεν είναι οι κυβερνήσεις που πρέπει να προσαρμοστούν στους νόμους, αλλά οι νόμοι που χρειάζεται να αναπροσαρμοστούν (και αν δεν υπάρχει χρόνος, ακόμα και να παρακαμφθούν) στις απαιτήσεις των «επενδυτών».

Το εν λόγω Μνημόνιο είναι ένα κείμενο το οποίο δεν δεσμεύει σε τίποτα τη Lamda Development, η οποία άλλωστε δεν είναι στα συμβαλλόμενα μέρη. Δηλαδή, η Lamda Development δεν εμφανίζεται να πληρώνει ούτε δεκάρα για τις ανασκαφές σε μια τεράστια έκταση που υπεξαιρέθηκε από τον ελληνικό λαό και ουσιαστικά της χαρίστηκε.

Αλλά, τελικά, δε δεσμεύει ούτε την Ελληνικό Α. Ε., η οποία είναι εταιρεία του Δημοσίου, η οποία συμβάλλεται για να υπερασπιστεί τα συμφέρονται ενός ιδιώτη – επενδυτή, ο οποίος δεν εμφανίζεται ως υπογράφων.

 Μάλιστα από το προοίμιο ήδη φροντίζει ο συντάκτης του κειμένου να περιβάλλει την Ελληνικό Α.Ε. με υποχρεώσεις τις οποίες μπορεί να μεταβιβάσει γενικώς και αορίστως σε μεταγενέστερο κύριο ή κάτοχο. Δηλαδή, η Ελληνικό ΑΕ θα αποφασίζει αν ο ιδιώτης και ποιος ιδιώτης θα πληρώνει την ανασκαφή και όχι το άρθρο 37 του Αρχαιολογικού Νόμου που προβλέπει συγκεκριμένες διαδικασίες.

Συγκεκριμένα αναφέρει:  «οι όροι του παρόντος μνημονίου και οι απορρέουσες από αυτό υποχρεώσεις και δικαιώματα της ΕΛΛΗΝΙΚΟ δύναται κατά περίπτωση και κατά την κρίση της ΕΛΛΗΝΙΚΟ να ισχύουν και δεσμεύουν οποιονδήποτε ειδικό ή καθολικό διάδοχο αυτής, μεταγενέστερο κύριο ή κάτοχο οποιουδήποτε εμπράγματου δικαιώματος ή έστω χρήστη οποιουδήποτε τμήματος οικοπέδου, κτηρίου ή χώρου εντός του Ακινήτου, προστηθέντα αυτής, εργολάβο ή υπεργολάβο αυτής και γενικά κάθε τρίτο πρόσωπο στο οποίο η ΕΛΛΗΝΙΚΟ μεταβιβάζει δικαιώματα και υποχρεώσεις εκ του παρόντος (Προοίμιο, παρ. 1.3)». Κάτι σαν «το λέω στο σκύλο μου και ο σκύλος στην ουρά του»….

Στο κείμενο του Μνημονίου, αναφορικά με όλες τις δαπάνες που προβλέπονται , δηλαδή το κόστος των μελετών που θα χρειαστούν (άρθ.2 παρ.5),  το κόστος της προστασίας των υφιστάμενων μνημείων (άρθ. 2. παρ. 9), το κόστος για την προστασία αρχαιοτήτων που αποκαλύπτονται (άρθ. 3 παρ 13), για την αποθήκευση, συντήρηση και τεκμηρίωση κινητών ευρημάτων (άρθ. 5), για την προμήθεια υλικοτεχνικής υποδομής (άρθ. 7) προστίθεται  η παραπομπή στην ανωτέρω παρ. 1.3 του Προοιμίου.

Αλλά στο Μνημόνιο περιέχονται και άλλες διατάξεις οι οποίες θα ήταν κωμικές, αν δεν συνιστούσαν επικίνδυνα προηγούμενα για μελλοντικά ανάλογα επενδυτικά σχέδια και ως εκ τούτου τραγικές.

• Η Ελληνικό Α.Ε «διατηρεί το δικαίωμα» (δηλαδή πως το διατηρεί; Το είχε από πάντα;) να ορίσει δικό της αρχαιόλογο – σύμβουλο του έργου (αρθρ. 1, παρ. 4), δηλαδή τον «δικό της άνθρωπο», ο οποίος θα παρακολουθεί το έργο σε συνεργασία με τον Υπεύθυνο Αρχαιολόγο που ούτως ή άλλως έχει υποχρέωση να ορίσει η Αρχαιολογική Υπηρεσία. Δηλαδή, ο αρχαιολόγος που έχει από την πολιτεία τη θεσμική υποχρέωση παρακολούθησης και προστασίας των αρχαίων δεν αρκεί; Όπως, επίσης, έχει δικαίωμα να αναθέτει μελέτες για την προστασία, συντήρηση, ανάδειξη μνημείων σε εξειδικευμένο γραφείο, το οποίο θα επιλεγεί με τη σύμφωνη γνώμη του αρμόδιου Τμήματος της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας.
• Κατά την εκτέλεση του αρχαιολογικού έργου, αλλά και στην περίπτωση που για λόγους επιτάχυνσης του έργου χρειαστεί υπερωριακή απασχόληση ή απασχόληση οργανωμένη σε βάρδιες προβλέπεται το πρωτάκουστο να ορίζεται «υπεύθυνος για την τήρηση των κανόνων ασφαλείας  εργαζόμενων και τρίτων εντός του χώρου ανασκαφής και φέρει όλη την ευθύνη λήψης και τήρηση των κανόνων ασφαλείας», όχι ο εργολάβος, αλλά ο υπεύθυνος αρχαιολόγος!
• Ανασκαφές διεξάγονται μόνο για τις ανάγκες του τεχνικού έργου. Τις δοκιμαστικές τομές της κάνει (με δικά της έξοδα) η αρχαιολογική Υπηρεσία και μόνο αν της επιτρέψει η Ελληνικό ΑΕ. Άλλωστε, το μνημόνιο προβλέπει και πού απαγορεύονται οι δοκιμαστικές τομές ( άρθρο 3 παρ.1). Δηλαδή η Ελληνικό Α.Ε. και όχι η Αρχαιολογική Υπηρεσία κρίνει που χρειάζεται να γίνουν δοκιμαστικές έρευνες και ειδικότερα«οπου δεν υπάρχουν ορατές αρχαιότητες ή επιφανειακές ενδείξείς (όστρακα και άλλα) και η κατασκευή γίνεται με επίχωμα χωρίς κανενός είδους εκσκαφική εργασία στην επιφάνεια του εδάφους ή του πυθμένα της θάλασσα, εφόσον πρόκειται για λιμενικές εργασίες δεν διενεργείται δοκιμαστική έρευνα» (!)
• Το χρονοδιαγράμματα είναι ασφυκτικά, τέτοια που καταστρατηγούν κάθε έννοια επιστημονικού χειρισμού των ανασκαφικών αποτελεσμάτων και της προστασίας, αλλά εξυπηρετούν στο μέγιστο βαθμό τις fasttruck διαδικασίες. Πρακτικά μέσα σε διάστημα 22 ημερών από την ολοκλήρωση μιας σωστικής ανασκαφής θα πρέπει να έχει συνταχθεί ο σχετικός φάκελος, διαβιβαστεί στην αρμόδια κεντρική Διεύθυνση του Υπουργείου Πολιτισμού, αλλά και στην Ελληνικό Α.Ε., να έχει συνταχθεί η  εισήγηση ώστε το θέμα «κατ’ απόλυτη προτεραιότητα» να συζητηθεί στο Κεντρικό Αρχαιολογική Συμβούλιο, να συνταχθεί το σχετικό πρακτικό και να εκδοθεί η υπουργική απόφαση.

Με λίγα λόγια,  ένα ολόκληρος αρχαιολογικός και επιστημονικός μηχανισμός τίθεται στην υπηρεσία του επενδυτή, ως διεκπεραιωτής ενός αντικειμένου  με το οποίο πρέπει το συντομότερο να «ξεμπερδεύουμε» για να συνεχιστεί η επένδυση. Κατά τον ίδιο τρόπο με τον οποίο  επιδιώκεται, με σειρά νόμων και διατάξεων τα τελευταία η ίδια η Αρχαιολογική Υπηρεσία από τον κορυφαίο θεσμικό παράγοντα στη διαχείριση της Πολιτιστικής Κληρονομιάς να μετατραπεί σε διαμεσολαβητή και διεκπεραιωτή «επενδυτικών οραμάτων».

[--->]