Ο BillMitchell για τις εκθέσεις ΔΝΤ, Eurostat και Ευρωβαρόμετρου. Σε ορισμένες χώρες,
μια ολόκληρη γενιά νέων ανθρώπων είναι ήδη καταδικασμένη στην κοινωνική και
οικονομική περιθωριοποίηση. Το ευρωπαϊκό σχέδιο οδηγεί στην αυτοκαταστροφή, ενώ
η Αριστερά εμμένει στο παραλήρημα της για μια «Ενωμένη Ευρώπη» η άκρα Δεξιά κατακτά,
μεγάλα τμήματα του εκλογικού σώματος, κάτι αναμενόμενο. Η μόνη έκπληξη είναι
ότι, προς το παρόν οι κυρίαρχες ελίτ εξακολουθούν να κυριαρχούν, αλλά ο Mitchell
μας θυμίζει ότι μια δραματική αντιστροφή της πολιτικής τάξης δεν είναι παρά
θέμα χρόνου.
Bill Mitchell, 26 Μαΐου 2016
Μερικές φορές πρέπει να τσιμπηθώ για να δω αν αυτό που διαβάζω είναι όνειρο ή πραγματικότητα. Κάποια άρθρα, πρόσφατα, μου δημιούργησαν αυτή την εντύπωση, όπως η πρόσφατη έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) σχετικά με την Ανάλυση Βιωσιμότητας του ελληνικού Χρέους, η οποία προβλέπει ότι το επίπεδο της ανεργίας στην Ελληνική χώρας θα παραμείνει πάνω από 10 τοις εκατό για πολλές δεκαετίες. Τα τελευταία στοιχεία της Eurostat σχετικά με τις εξελίξεις στην αγορά εργασίας δείχνουν επίσης μια ζοφερή κατάσταση για μια χώρα που έχει σκόπιμα καταστραφεί από τη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία.
Bill Mitchell, 26 Μαΐου 2016
Μερικές φορές πρέπει να τσιμπηθώ για να δω αν αυτό που διαβάζω είναι όνειρο ή πραγματικότητα. Κάποια άρθρα, πρόσφατα, μου δημιούργησαν αυτή την εντύπωση, όπως η πρόσφατη έκθεση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) σχετικά με την Ανάλυση Βιωσιμότητας του ελληνικού Χρέους, η οποία προβλέπει ότι το επίπεδο της ανεργίας στην Ελληνική χώρας θα παραμείνει πάνω από 10 τοις εκατό για πολλές δεκαετίες. Τα τελευταία στοιχεία της Eurostat σχετικά με τις εξελίξεις στην αγορά εργασίας δείχνουν επίσης μια ζοφερή κατάσταση για μια χώρα που έχει σκόπιμα καταστραφεί από τη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία.
Η τελευταία έρευνα του
Ευρωβαρόμετρου, φέτος, για την ευρωπαϊκή νεολαία δείχνει ξεκάθαρα τι σκέφτεται
η επόμενη γενιά ενηλίκων για όλα αυτά: αισθάνονται περιθωριοποιημένοι από την
κοινωνική και οικονομική ζωή. Η τρόικα και οι φίλοι της στις μεγάλες εταιρείες
κάνουν μια εξαιρετική δουλειά καταστροφής των οικονομικών προοπτικών για τα
παιδιά και τα εγγόνια της Ευρώπης, και ακόμα περισσότερο, για τα παιδιά των
εγγονιών τους. Σε μερικούς αιώνες οι άνθρωποι στρέφοντας το βλέμμα τους προς τα
πίσω θα βλέπουν αυτή την περίοδο της ιστορίας σαν ένα Μεσαίωνα όπου κάποιοι μανιακοί
πεινασμένοι για εξουσία κυριάρχησαν πάνω στους λαούς, πριν ξεσπάσει το χάος και
η εξέγερση.
Οι ροές της αγοράς εργασίας στην Ευρώπη
Η τελευταία έκδοση της Eurostat για τις ροές της αγοράς εργασίας (που δημοσιεύθηκε την 20η Μαΐου 2016) δείχνει ότι [μόνο] το 18 τοις εκατό τωνανέργων στην ΕΕ βρήκε μια δουλειά - και αυτό επιβεβαιώνει την σοβαρότητα της κατάστασης της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς εργασίας.
Οι ροές της αγοράς εργασίας «δείχνουν τις μετακινήσεις των ατόμων στις κατηγορίες των απασχολουμένων, των ανέργων και των οικονομικά ανενεργών, και η ανάλυση περιλαμβάνει την καταγραφή των καθαρών διακυμάνσεων μεταξύ αυτών των κατηγοριών».
Για μεγαλύτερη εμβάθυνση, διαβάστε την ανάρτηση στο blog μου: Τι μας λένε οι ροέςτης αγοράς εργασίας;
Οι ροές της αγοράς εργασίας στην Ευρώπη
Η τελευταία έκδοση της Eurostat για τις ροές της αγοράς εργασίας (που δημοσιεύθηκε την 20η Μαΐου 2016) δείχνει ότι [μόνο] το 18 τοις εκατό τωνανέργων στην ΕΕ βρήκε μια δουλειά - και αυτό επιβεβαιώνει την σοβαρότητα της κατάστασης της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς εργασίας.
Οι ροές της αγοράς εργασίας «δείχνουν τις μετακινήσεις των ατόμων στις κατηγορίες των απασχολουμένων, των ανέργων και των οικονομικά ανενεργών, και η ανάλυση περιλαμβάνει την καταγραφή των καθαρών διακυμάνσεων μεταξύ αυτών των κατηγοριών».
Για μεγαλύτερη εμβάθυνση, διαβάστε την ανάρτηση στο blog μου: Τι μας λένε οι ροέςτης αγοράς εργασίας;
Η ανάλυση των ακαθάριστων ροών, μας κάνει να κατανοήσουμε το πώς μετακινούνται οι εργαζόμενοι από τη μια κατηγορία στην άλλη στην αγορά εργασίας (απασχόληση, ανεργία, αεργία), από μήνα σε μήνα. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να υπολογίσουμε τον όγκο των μετακινήσεων κατά την είσοδο και την έξοδο του εργατικού δυναμικού και από κατηγορία σε κατηγορία.
Σε κάθε συγκεκριμένη περίοδο ένας μεγάλος αριθμός εργαζομένων εισέρχεται και εξέρχεται από τη μία κατηγορία εργασίας σε μία άλλη: απασχόληση ( "Ε" [από employment, "απασχόληση", ΣτΜ]), ανεργία ( "U" [από "unemployment",ΣτΜ] ), και οι άεργοι, οι εκτός αγοράς εργασίας, αυτοί που δεν αναζητούν πλέον εργασία ( "Ν" [από το "not in the labour force", ΣτΜ ]). Η μέτρηση αποθέματος μας δείχνει το επίπεδο στο εσωτερικό της κάθε κατηγορίας σε μια δεδομένη στιγμή, ενώ οι ροές, τις μετακινήσεις των ατόμων από κατηγορία σε κατηγορία από τη μια περίοδο στην άλλη (για παράδειγμα, από μήνα σε μήνα ).
Οι καθαρές μεταβολές από μήνα σε μήνα- στις μετρήσεις αποθέματος- είναι σχετικά μικρότερες από τις συνολικές ροές κατά την είσοδο και την έξοδο από κατηγορία σε κατηγορία εργατικού δυναμικού.
Οι στατιστικές υπηρεσίες τις ροές τις μετρούν στις τακτικές έρευνες για το εργατικό δυναμικό – οι οποίες, στην περίπτωση της Eurostat γίνονται κάθε τρίμηνο.
Τα αποθέματα και οι ροές προσδιορίζονται ως εξής:
Ε =απόθεμα απασχόλησης, t = τρέχουσα περίοδο, t + 1 = επόμενη περίοδος.
U = απόθεμα ανεργίας.
Ν = απόθεμα αποκλεισμένων από την αγορά εργασίας
EE = EE ροή από την απασχόληση στην απασχόληση (δηλαδή τα άτομα που εργαζόντουσαν πρόσφατα, και τα οποία εξακολουθούν να εργάζονται)
UU = ροή από την ανεργία στην ανεργία (δηλαδή τα άτομα που ήταν άνεργα πρόσφατα, και τα οποία εξακολουθούν να είναι)
NN = ροή των αποκλεισμένων από την αγορά εργασίας την τελευταία περίοδο και οι οποίοι εξακολουθούν να είναι αποκλεισμένοι.
EU = ροή από την απασχόληση στην ανεργία
EN = ροή από την ανεργία προς τον αποκλεισμό από την αγορά εργασίας
UE = ροή από την ανεργία προς την απασχόληση
UN = Ροή από την ανεργία προς τον αποκλεισμό από την αγορά εργασίας
NE = ροή από τον αποκλεισμό από την αγορά εργασίας προς την απασχόληση
NU = ροή από τον αποκλεισμό από την αγορά εργασίας προς την ανεργία
Οι διάφορες εισροές και εκροές από τη μια κατηγορία εργατικού δυναμικού στην άλλη, που εκφράζονται ως αριθμός των ατόμων, στη συνέχεια μπορεί να μετατραπούν στις λεγόμενες πιθανότητες μετάβασης, δηλαδή στην πιθανότητα να περάσει κάποιος από τη μία κατηγορία στην άλλη.
Οπότε μπορούν να τεθούν ερωτήματα όπως αυτό: Τι πιθανότητες έχει ένα άτομο, που σήμερα είναι άνεργο να βρει μια θέση απασχόλησης την προσεχή περίοδο;
Έτσι, αν η πιθανότητα μετάβασης από την απασχόληση στην ανεργία είναι, ας πούμε, 5 τοις εκατό, μπορούμε να πούμε ότι ένας εργαζόμενος ο οποίος σήμερα έχει μια δουλειά έχει 5 τοις εκατό πιθανότητες να μείνει άνεργος τον επόμενο μήνα. Αν αυτή η πιθανότητα πέσει στο 1 τοις εκατό, τότε μπορούμε να πούμε ότι η αγορά εργασίας βρίσκεται σε φάση βελτίωσης.
Έτσι, οι τρεις κατηγορίες εργατικού δυναμικού του παραπάνω πίνακα μας δίνουν 9
πιθανότητες μετάβασης, αναφορικά με τις εισροές και εκροές από κάθε κατηγορία σε
σχέση με την ίδια ή τις άλλες, σε όλους τους συνδυασμούς.
Η ανάλυση των αλλαγών αυτών των πιθανοτήτων στην πάροδο του χρόνου μας επιτρέπει να κατανοήσουμε την πορεία της αγοράς εργασίας
Ο πίνακας με τις πιθανότητες μετάβασης συντάχθηκε με βάση τα τελευταία στοιχεία της ΕΕ για 28 χώρες και, στη συνέχεια, τα στοιχεία γ την Ελλάδα.
Η σύγκριση μεταξύ ΕΕ των 28 και Ελλάδας είναι αρκετά εύγλωττη, όπως μπορείτε να δείτε.
Ένας άνεργος στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει 64 τοις εκατό πιθανότητες να παραμείνει άνεργος και την επόμενη περίοδο (τα στοιχεία αφορούν τα τέλη του 2015). Το ίδιο άτομο στην Ελλάδα όμως έχει 95 τοις εκατό πιθανότητες να μείνει άνεργος και την επόμενη περίοδο.
Το ίδιο άτομο, στην ΕΕ των 28 έχει 18 τοις εκατό πιθανότητες να βρει μια δουλειά τον επόμενο μήνα, ενώ στην Ελλάδα η πιθανότητα είναι μόλις 4 τοις εκατό (σχεδόν ανύπαρκτη).
Η πιθανότητα να βρει μια δουλειά ένα νεαρό άτομο που εισέρχεται για πρώτη φορά στην αγορά εργασίας, την προσεχή περίοδο είναι 3 τοις εκατό στην ΕΕ των 28 (μια πολύ μικρή πιθανότητα). Το ίδιο άτομο στην Ελλάδα έχει μόλις 0,5 τοις εκατό πιθανότητες να βρει μια δουλειά, δηλαδή πρακτικά δεν έχει καμία ελπίδα.
Οι ροές δείχνουν ότι στην ΕΕ των 28 υπάρχει κάποια μικρή «κινητικότητα μεταξύ των διαφόρων κατηγοριών εργατικού δυναμικού, ενώ στην Ελλάδα, πρακτικά δεν υπάρχει.
Η ελληνική αγορά εργασίας έχει παγώσει !
Η ανάλυση των αλλαγών αυτών των πιθανοτήτων στην πάροδο του χρόνου μας επιτρέπει να κατανοήσουμε την πορεία της αγοράς εργασίας
Ο πίνακας με τις πιθανότητες μετάβασης συντάχθηκε με βάση τα τελευταία στοιχεία της ΕΕ για 28 χώρες και, στη συνέχεια, τα στοιχεία γ την Ελλάδα.
Η σύγκριση μεταξύ ΕΕ των 28 και Ελλάδας είναι αρκετά εύγλωττη, όπως μπορείτε να δείτε.
Ένας άνεργος στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει 64 τοις εκατό πιθανότητες να παραμείνει άνεργος και την επόμενη περίοδο (τα στοιχεία αφορούν τα τέλη του 2015). Το ίδιο άτομο στην Ελλάδα όμως έχει 95 τοις εκατό πιθανότητες να μείνει άνεργος και την επόμενη περίοδο.
Το ίδιο άτομο, στην ΕΕ των 28 έχει 18 τοις εκατό πιθανότητες να βρει μια δουλειά τον επόμενο μήνα, ενώ στην Ελλάδα η πιθανότητα είναι μόλις 4 τοις εκατό (σχεδόν ανύπαρκτη).
Η πιθανότητα να βρει μια δουλειά ένα νεαρό άτομο που εισέρχεται για πρώτη φορά στην αγορά εργασίας, την προσεχή περίοδο είναι 3 τοις εκατό στην ΕΕ των 28 (μια πολύ μικρή πιθανότητα). Το ίδιο άτομο στην Ελλάδα έχει μόλις 0,5 τοις εκατό πιθανότητες να βρει μια δουλειά, δηλαδή πρακτικά δεν έχει καμία ελπίδα.
Οι ροές δείχνουν ότι στην ΕΕ των 28 υπάρχει κάποια μικρή «κινητικότητα μεταξύ των διαφόρων κατηγοριών εργατικού δυναμικού, ενώ στην Ελλάδα, πρακτικά δεν υπάρχει.
Η ελληνική αγορά εργασίας έχει παγώσει !
Η έκθεση του ΔΝΤ για την Ελλάδα
Η Ανάλυση Βιωσιμότητας του ελληνικού Χρέους, που καταρτίζεται από το ΔΝΤ, είναι ένα από τα έγγραφα που όταν τα διαβάζετε θα πρέπει να πάρετε πρώτα μια βαθιά ανάσα πριν συνειδητοποιήσετε ότι μιλάνε σοβαρά.
Η έκθεση ικανοποιεί σε μεγάλο βαθμό τη θέση του ΔΝΤ ότι η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να πετύχει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5 τοις εκατό, όπως απαιτείται από τη συμφωνία διάσωσης.
Το ΔΝΤ αναφέρει ότι:
Παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα μπορεί, με μια ηρωική προσπάθεια, να πετύχει προσωρινά πλεόνασμα κοντά στο 3,5 τοις εκατό του ΑΕΠ, πολύ λίγες χώρες έχουν καταφέρει να επιτύχουν και να διατηρήσουν τόσο υψηλά επίπεδα πρωτογενούς πλεονάσματος για μια ολόκληρη δεκαετία, και είναι εξαιρετικά απίθανο ότι η Ελλάδα θα μπορέσει να το πετύχει ... οι προβλέψεις δείχνουν ότι η ανεργία θα παραμείνει σε διψήφιο αριθμό για πολλές δεκαετίες.
Γενικό συμπέρασμα: μακροπρόθεσμα οι προβλέψεις για την ανάπτυξη είναι λιγοστές και η αναδιάρθρωση του χρέους είναι απαραίτητη.
Με άλλα λόγια, η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις για επιστροφή του χρέους, τραπεζική σταθερότητα, κλπ, που επιβάλλονται από την Τρόικα.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς καθηγητής οικονομικών για να το καταλάβει - ή να το έχει συνειδητοποιήσει ήδη από το 2010 - όταν η τρόικα πρωτοεμφανίστηκε στο προσκήνιο.
Ο σκοπός της διάσωσης ήταν να μετατραπεί το ιδιωτικό χρέος σε δημόσιο χρέος - δεν ήταν για να βοηθήσει την ελληνική οικονομία να ανακάμψει.
Αλλά αναφορικά με τις προβλέψεις για την ανεργία, στη σελίδα 13 υπάρχει ο πίνακας 2. Ποια θα είναι η κινητήρια δύναμη της ελληνικής ανάπτυξης μακροπρόθεσμα; Στον πίνακα αναλύονται οι τρεις παράγοντες που προάγουν την οικονομική ανάπτυξη.
1. Η ανάπτυξη του Εργατικού Δυναμικού (αύξηση του πληθυσμού, αύξηση του ποσοστού ανεργίας, ποσοστά χρησιμοποίησης του εργατικού δυναμικού).
2. Η συσσώρευση κεφαλαίου (επενδύσεις στην παραγωγική ικανότητα).
3. Ο Δείκτης Ολικής Παραγωγικότητας (Total Factor Productivity) – η ποσότητα του προϊόντος που μπορεί να εκληφθεί από τους συντελεστές της παραγωγής μιας οικονομίας αν χρησιμοποιηθούν.
Το ΔΝΤ αναφέρει ότι οι δύο πρώτοι παράγοντες εμποδίζουν την ανάπτυξη - «η μείωση του πληθυσμού σε ηλικία εργασίας» και «τα ποσοστά επενδύσεων που δεν θα επιστρέψουν στα μη βιώσιμα επίπεδα προ κρίσης».
Η τρέχουσα αναλογία των επενδύσεων (ως ποσοστό του ΑΕΠ), έχει πέσει στο 11 τοις εκατό. Το 2008 ήταν 20 τοις εκατό. Είχαμε μια τεράστια επιβράδυνση της αύξησης της παραγωγικής ικανότητας.
Το ποσοστό είναι πολύ κάτω από των άλλων προηγμένων χωρών, και υποδηλώνει ότι η οικονομία συνεχίζει να βρίσκεται σε ύφεση λόγω της εσκεμμένης πολιτικής που της Τρόικας που εφαρμόζονται από όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις, κυβερνήσεις που θα πρεπε να παραπεμφθούν σε δίκη για προδοσία εναντίον του ίδιου του λαού τους.
Το ΔΝΤ υποστηρίζει ότι η ανάπτυξη θα έλθει μόνο με την αύξηση της παραγωγικότητας, η οποία, όπως λέει, θα «καθοδηγείται από τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις». Πρόκειται φυσικά για το γνωστό παλιό ιδεολόγημα.
Με απλά λόγια : ισοπεδώστε την οικονομία περικόπτοντας δαπάνες, με απορρυθμίσεις, ιδιωτικοποιήσεις, περικοπές στις συντάξεις, ανεργία - και η ανάπτυξη θα επιστρέψει.
Δυστυχώς η ιστορία έχει διαφορετική άποψη για τη στρατηγική αυτή.
Το ΔΝΤ εκτιμά ότι ο λόγος που η Ελλάδα βρίσκεται ακόμα σε ύφεση είναι επειδή δεν έχει κάνει ακόμα αρκετά για να ισοπεδωθεί πλήρως η οικονομία της. Οσοι έχουν στοιχειώδη λογική έχουν εγκαταλείψει αυτό το «δόγμα του σοκ» μετά την καταστροφή των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης από τον Sachs και τους ηλίθιους φίλους του.
Ωστόσο, το ΔΝΤ υποστηρίζει ότι για να επιστρέψει Ελλάδα στην ανάπτυξη:
... Πρέπει να συνεχίσει τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις περισσότερο από ό, τι έχει κάνει μέχρι σήμερα.
Τι σημασία έχει αν οι πολιτικές αυτές έχουν οδηγήσει την ύφεση κοντά στο 30 τοις εκατό, και ότι δεν φαίνεται να αλλάζει κάτι στο ορατό μέλλον ;
Τα σχόλιά του και οι προβλέψεις του για την αγορά εργασίας στην Ελλάδα μόνο υπναγωγικού χαρακτήρα μπορεί να είναι: ένα κακό όνειρο και τίποτα περισσότερο.
Δείτε τι λέει:
Την ίδια στιγμή, η Ελλάδα θα συνεχίσει να υποφέρει από υψηλή ανεργία για δεκαετίες και δεκαετίες. Το τρέχον ποσοστό ανεργίας της είναι περίπου 25 τοις εκατό και είναι το υψηλότερο των χωρών του ΟΟΣΑ. Μετά από επτά χρόνια ύφεσης, η διαρθρωτική συνιστώσα της ανεργίας εκτιμάται σε περίπου 20 τοις εκατό. Κατά συνέπεια, θα χρειαστεί ακόμα πολύς χρόνος, για να μειωθεί η ανεργία. Οι συντάκτες της έκθεσης θεωρούν ότι θα μειωθεί στο 18 τοις εκατό το 2022 – και στο 12 τοις εκατό το 2040 και στο 6 τοις εκατό μόνο το 2060.
Σημειώστε ότι το 80 τοις εκατό του ποσοστού ανεργίας [δηλαδή το 20 από τα 25 τοις εκατό, ΣτΜ] είναι «δομικό», και επομένως δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με πολιτικές αύξησης της απασχόλησης μέσω των δαπανών.
Αυτή είναι μία από τις απάτες που οι καθεστωτικοί χρησιμοποιούν για να αποφύγουν να πουν το προφανές.
Διαβάστε στο blog μου: Η ΕυρωπαϊκήΕπιτροπή για μία ακόμα φορά αναξιόπιστη και Απατεώνες στο επάγγελμα του οικονομολόγου, για μια πιο λεπτομερή ανάλυση του θέματος.
Ο ΟΟΣΑ αυτό το έκανε το 2013, όταν δήλωνε ότι ένα μεγάλο μέρος της ισπανικής ανεργίας ήταν «δομική».
Ο ίδιος ο ΟΟΣΑ ανακοίνωνε ότι το 2013 η ισπανική ανεργία ήταν 23 τοις εκατό, αν και το 2010 υποστήριζε ότι θα ήταν μόνο 8 τοις εκατό.
Οποιαδήποτε λογική ερμηνεία της δραματικής αύξησης του ποσοστού ανεργίας της Ισπανίας, μετά τη δραματική κατάρρευση της πραγματικής παραγωγής, θα οδηγούσε στο συμπέρασμα ότι η περίοδος μετά το 2007 ήταν ένα κυκλικό γεγονός.
Τα διαρθρωτικά προβλήματα συνήθως αλλάζουν με αργούς ρυθμούς. Μια χώρα δεν χάνει ξαφνικά την παραγωγική της ικανότητα (εκτός και αν υπάρχει ένα έκτακτο γεγονός, όπως ένα τσουνάμι, σεισμός ή πόλεμος). Το εργατικό δυναμικό δεν αλλάζει τις προτιμήσεις του ξαφνικά, δεν αποφασίζει ξαφνικά να βγει σε πρόωρη σύνταξη, να εργάζεται λιγότερο ή «να απολαμβάνει τον ελεύθερο χρόνο».
Το εργατικό δυναμικό δεν γίνεται υποτονικό ξαφνικά. Όταν συμβαίνουν αυτές οι αλλαγές στη συμπεριφορά του, περνάει χρόνος και δεν μπορούν να γίνουν κατανοητές σε μηνιαία βάση.
Επομένως, θα ήταν δύσκολο να αναλύσουμε με δομικούς όρους την ξαφνική αύξηση της ανεργίας στην Ισπανία, η οποία από το 10 τοις εκατό το 2000 - 2007 (ή 8,7 τοις εκατό κατά την περίοδο 2005-2007) σκαρφάλωσε στο 16 τοις εκατό το 2009 ξανά στο 26 τοις εκατό το 2012.
Το ίδιο ισχύει και για την Ελλάδα.
Εάν η ελληνική κυβέρνηση ανακοίνωνε σήμερα ότι είναι έτοιμη να προσφέρει εργασία με αντάλλαγμα ένα ελάχιστο αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο σε όποιον θέλει να εργαστεί για την κοινότητα σε τομείς κοινωνικής εργασίας, στη φροντίδα του περιβάλλοντος, στη φροντίδα ατόμων που έχουν ανάγκη, κ.λπ. - δηλαδή, να έδινε κάποια εγγύηση για την εργασία - πόσοι από τους σημερινούς άνεργους θα πήγαιναν;
Μόνο 5 έως 25 τοις εκατό;
Φαντάζομαι ότι η κυβερνητική αυτή υπηρεσία θα πλημμύριζε από υποψήφιους εργαζόμενους που θα ήταν διατεθειμένοι να εργαστούν με αντάλλαγμα μια ελάχιστη εγγύηση του εισοδήματος τους.
Με άλλα λόγια, μια αύξηση των δαπανών θα απορροφούσε ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής ανεργίας μέσα σε λίγους μήνες - πράγμα που σημαίνει ότι η ανεργία δεν είναι δομική και ότι ενδέχεται να επηρεάζεται από την αύξηση των δαπανών.
Αλλά πέρα από αυτό, έχουμε μια χώρα καταστρεμμένη από τους ιδεολόγους μιας συγκεκριμένης πολιτικής που αρνούνται να παραδεχτούν ότι στην οικονομία μπορεί να χρειάζεται να αυξηθούν οι δημόσιες δαπάνες.
Τα προγράμματα διάσωσης, τα οποία σε μεγάλο βαθμό πηγαίνουν προς τις ξένεςτράπεζες και τις αντίστοιχες ελίτ, δεν συμβάλλουν καθόλου στις δαπάνες της ελληνικής οικονομίας.
Το μέλλον των νέων απειλείται
Η κυρίαρχη τάση στους οικονομολόγους σήμερα είναι να γίνεται πολλή συζήτηση για το πώς το δημοσιονομικό έλλειμμα και το δημόσιο χρέος που το ακολουθεί (καθώς οι κυβερνήσεις, αν και δεν είναι απαραίτητο, συνεχίζουν να επιχορηγούν τις επιχειρήσεις, υπό τη μορφή της έκδοσης χρέους, ή μήπως όχι ;) απειλεί το μέλλον των παιδιών μας.
Η πρόσφατη έρευνα του Ευρωβαρόμετρου – η Ευρωπαϊκή Νεολαία το 2016 – μας δίνει μια πολύ σαφή ένδειξη για το πώς οι κυρίαρχες πολιτικές λιτότητας βάζουν σε κίνδυνο το μέλλον των νέων ανθρώπων.
Θα πρέπει να συσχετίσετε αυτή την ένδειξη με τα αποτελέσματα της έρευνας που στο post «Τα χρήματα των ελληνικών προγραμμάτων διάσωσης πάνε στις τράπεζες και τις μεγάλες επιχειρήσεις: Ποιος θα το φανταζόταν ;», η οποία έδειχνε ότι ένα όλο και μεγαλύτερο ποσοστό του ελληνικού πληθυσμού είναι κατά του ευρώ και ότι πιστεύει πως θα ήταν καλύτερο αν η Ελλάδα είχε το δικό της νόμισμα.
Τα τελευταία αποτελέσματα του Ευρωβαρόμετρου δείχνουν ότι:
1. «Περισσότεροι από τους μισούς νέους της Ευρωπης έχουν την εντύπωση ότι, στη χώρα τους, οι νέοι περιθωριοποιούνται και ότι αποκλείονται από την κοινωνική και οικονομική ζωή εξαιτίας της κρίσης (57 τοις εκατό)».
2. «Η απόλυτη πλειοψηφία των ερωτηθέντων σε 20 χώρες αισθάνεται ότι έχει αποκλειστεί [από την κοινωνική και οικονομική ζωή] αν και υπάρχουν μεγάλες διαφορές και αποκλείσεις, μέχρι και 66 ποσοστιαίες μονάδες. Δεν αποτελεί έκπληξη ότι τα ποσοστά είναι πολύ υψηλά σε χώρες που έχουν πληγεί περισσότερο από την κρίση και όπου υπάρχει μεγαλύτερη ανεργία στους νέους».
Αυτό είναι το διάγραμμα που συνοψίζει τα αποτελέσματα του ερωτήματος Νέοι και Απασχόληση.
Το 93 τοις εκατό των νέων Ελλήνων αισθάνονται ότι η κρίση τους έχει περιθωριοποιήσει, δηλαδή τους έχει αποκλείσει «από την οικονομική και κοινωνική ζωή». Το ποσοστό είναι 86 τοις εκατό στην Πορτογαλία, 79 τοις εκατό στην Ισπανία και 78 τοις εκατό στην Ιταλία ... και πάει λέγοντας.
Αυτό είναι το εξαιρετικό αποτέλεσμα της δουλείας που έχουν κάνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το ΔΝΤ. Είναι πραγματικά αδιανόητο ότι μετά από 8 χρόνια κρίσης η άρχουσα τάξη είναι ακόμα κυρίαρχη.
Αυτό που βλέπουμε είναι ότι η πολιτική αστάθεια αρχίζει να αντανακλάται σε μια αυξανόμενη κοινωνική αστάθεια. Οι ελίτ δεν μπορεί παρά να καταστείλουν τους ανθρώπους όσο το δυνατόν περισσότερο.
Η Ανάλυση Βιωσιμότητας του ελληνικού Χρέους, που καταρτίζεται από το ΔΝΤ, είναι ένα από τα έγγραφα που όταν τα διαβάζετε θα πρέπει να πάρετε πρώτα μια βαθιά ανάσα πριν συνειδητοποιήσετε ότι μιλάνε σοβαρά.
Η έκθεση ικανοποιεί σε μεγάλο βαθμό τη θέση του ΔΝΤ ότι η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να πετύχει πρωτογενές πλεόνασμα 3,5 τοις εκατό, όπως απαιτείται από τη συμφωνία διάσωσης.
Το ΔΝΤ αναφέρει ότι:
Παρά το γεγονός ότι η Ελλάδα μπορεί, με μια ηρωική προσπάθεια, να πετύχει προσωρινά πλεόνασμα κοντά στο 3,5 τοις εκατό του ΑΕΠ, πολύ λίγες χώρες έχουν καταφέρει να επιτύχουν και να διατηρήσουν τόσο υψηλά επίπεδα πρωτογενούς πλεονάσματος για μια ολόκληρη δεκαετία, και είναι εξαιρετικά απίθανο ότι η Ελλάδα θα μπορέσει να το πετύχει ... οι προβλέψεις δείχνουν ότι η ανεργία θα παραμείνει σε διψήφιο αριθμό για πολλές δεκαετίες.
Γενικό συμπέρασμα: μακροπρόθεσμα οι προβλέψεις για την ανάπτυξη είναι λιγοστές και η αναδιάρθρωση του χρέους είναι απαραίτητη.
Με άλλα λόγια, η Ελλάδα δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις για επιστροφή του χρέους, τραπεζική σταθερότητα, κλπ, που επιβάλλονται από την Τρόικα.
Δεν χρειάζεται να είναι κανείς καθηγητής οικονομικών για να το καταλάβει - ή να το έχει συνειδητοποιήσει ήδη από το 2010 - όταν η τρόικα πρωτοεμφανίστηκε στο προσκήνιο.
Ο σκοπός της διάσωσης ήταν να μετατραπεί το ιδιωτικό χρέος σε δημόσιο χρέος - δεν ήταν για να βοηθήσει την ελληνική οικονομία να ανακάμψει.
Αλλά αναφορικά με τις προβλέψεις για την ανεργία, στη σελίδα 13 υπάρχει ο πίνακας 2. Ποια θα είναι η κινητήρια δύναμη της ελληνικής ανάπτυξης μακροπρόθεσμα; Στον πίνακα αναλύονται οι τρεις παράγοντες που προάγουν την οικονομική ανάπτυξη.
1. Η ανάπτυξη του Εργατικού Δυναμικού (αύξηση του πληθυσμού, αύξηση του ποσοστού ανεργίας, ποσοστά χρησιμοποίησης του εργατικού δυναμικού).
2. Η συσσώρευση κεφαλαίου (επενδύσεις στην παραγωγική ικανότητα).
3. Ο Δείκτης Ολικής Παραγωγικότητας (Total Factor Productivity) – η ποσότητα του προϊόντος που μπορεί να εκληφθεί από τους συντελεστές της παραγωγής μιας οικονομίας αν χρησιμοποιηθούν.
Το ΔΝΤ αναφέρει ότι οι δύο πρώτοι παράγοντες εμποδίζουν την ανάπτυξη - «η μείωση του πληθυσμού σε ηλικία εργασίας» και «τα ποσοστά επενδύσεων που δεν θα επιστρέψουν στα μη βιώσιμα επίπεδα προ κρίσης».
Η τρέχουσα αναλογία των επενδύσεων (ως ποσοστό του ΑΕΠ), έχει πέσει στο 11 τοις εκατό. Το 2008 ήταν 20 τοις εκατό. Είχαμε μια τεράστια επιβράδυνση της αύξησης της παραγωγικής ικανότητας.
Το ποσοστό είναι πολύ κάτω από των άλλων προηγμένων χωρών, και υποδηλώνει ότι η οικονομία συνεχίζει να βρίσκεται σε ύφεση λόγω της εσκεμμένης πολιτικής που της Τρόικας που εφαρμόζονται από όλες τις ελληνικές κυβερνήσεις, κυβερνήσεις που θα πρεπε να παραπεμφθούν σε δίκη για προδοσία εναντίον του ίδιου του λαού τους.
Το ΔΝΤ υποστηρίζει ότι η ανάπτυξη θα έλθει μόνο με την αύξηση της παραγωγικότητας, η οποία, όπως λέει, θα «καθοδηγείται από τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις». Πρόκειται φυσικά για το γνωστό παλιό ιδεολόγημα.
Με απλά λόγια : ισοπεδώστε την οικονομία περικόπτοντας δαπάνες, με απορρυθμίσεις, ιδιωτικοποιήσεις, περικοπές στις συντάξεις, ανεργία - και η ανάπτυξη θα επιστρέψει.
Δυστυχώς η ιστορία έχει διαφορετική άποψη για τη στρατηγική αυτή.
Το ΔΝΤ εκτιμά ότι ο λόγος που η Ελλάδα βρίσκεται ακόμα σε ύφεση είναι επειδή δεν έχει κάνει ακόμα αρκετά για να ισοπεδωθεί πλήρως η οικονομία της. Οσοι έχουν στοιχειώδη λογική έχουν εγκαταλείψει αυτό το «δόγμα του σοκ» μετά την καταστροφή των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης από τον Sachs και τους ηλίθιους φίλους του.
Ωστόσο, το ΔΝΤ υποστηρίζει ότι για να επιστρέψει Ελλάδα στην ανάπτυξη:
... Πρέπει να συνεχίσει τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις περισσότερο από ό, τι έχει κάνει μέχρι σήμερα.
Τι σημασία έχει αν οι πολιτικές αυτές έχουν οδηγήσει την ύφεση κοντά στο 30 τοις εκατό, και ότι δεν φαίνεται να αλλάζει κάτι στο ορατό μέλλον ;
Τα σχόλιά του και οι προβλέψεις του για την αγορά εργασίας στην Ελλάδα μόνο υπναγωγικού χαρακτήρα μπορεί να είναι: ένα κακό όνειρο και τίποτα περισσότερο.
Δείτε τι λέει:
Την ίδια στιγμή, η Ελλάδα θα συνεχίσει να υποφέρει από υψηλή ανεργία για δεκαετίες και δεκαετίες. Το τρέχον ποσοστό ανεργίας της είναι περίπου 25 τοις εκατό και είναι το υψηλότερο των χωρών του ΟΟΣΑ. Μετά από επτά χρόνια ύφεσης, η διαρθρωτική συνιστώσα της ανεργίας εκτιμάται σε περίπου 20 τοις εκατό. Κατά συνέπεια, θα χρειαστεί ακόμα πολύς χρόνος, για να μειωθεί η ανεργία. Οι συντάκτες της έκθεσης θεωρούν ότι θα μειωθεί στο 18 τοις εκατό το 2022 – και στο 12 τοις εκατό το 2040 και στο 6 τοις εκατό μόνο το 2060.
Σημειώστε ότι το 80 τοις εκατό του ποσοστού ανεργίας [δηλαδή το 20 από τα 25 τοις εκατό, ΣτΜ] είναι «δομικό», και επομένως δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με πολιτικές αύξησης της απασχόλησης μέσω των δαπανών.
Αυτή είναι μία από τις απάτες που οι καθεστωτικοί χρησιμοποιούν για να αποφύγουν να πουν το προφανές.
Διαβάστε στο blog μου: Η ΕυρωπαϊκήΕπιτροπή για μία ακόμα φορά αναξιόπιστη και Απατεώνες στο επάγγελμα του οικονομολόγου, για μια πιο λεπτομερή ανάλυση του θέματος.
Ο ΟΟΣΑ αυτό το έκανε το 2013, όταν δήλωνε ότι ένα μεγάλο μέρος της ισπανικής ανεργίας ήταν «δομική».
Ο ίδιος ο ΟΟΣΑ ανακοίνωνε ότι το 2013 η ισπανική ανεργία ήταν 23 τοις εκατό, αν και το 2010 υποστήριζε ότι θα ήταν μόνο 8 τοις εκατό.
Οποιαδήποτε λογική ερμηνεία της δραματικής αύξησης του ποσοστού ανεργίας της Ισπανίας, μετά τη δραματική κατάρρευση της πραγματικής παραγωγής, θα οδηγούσε στο συμπέρασμα ότι η περίοδος μετά το 2007 ήταν ένα κυκλικό γεγονός.
Τα διαρθρωτικά προβλήματα συνήθως αλλάζουν με αργούς ρυθμούς. Μια χώρα δεν χάνει ξαφνικά την παραγωγική της ικανότητα (εκτός και αν υπάρχει ένα έκτακτο γεγονός, όπως ένα τσουνάμι, σεισμός ή πόλεμος). Το εργατικό δυναμικό δεν αλλάζει τις προτιμήσεις του ξαφνικά, δεν αποφασίζει ξαφνικά να βγει σε πρόωρη σύνταξη, να εργάζεται λιγότερο ή «να απολαμβάνει τον ελεύθερο χρόνο».
Το εργατικό δυναμικό δεν γίνεται υποτονικό ξαφνικά. Όταν συμβαίνουν αυτές οι αλλαγές στη συμπεριφορά του, περνάει χρόνος και δεν μπορούν να γίνουν κατανοητές σε μηνιαία βάση.
Επομένως, θα ήταν δύσκολο να αναλύσουμε με δομικούς όρους την ξαφνική αύξηση της ανεργίας στην Ισπανία, η οποία από το 10 τοις εκατό το 2000 - 2007 (ή 8,7 τοις εκατό κατά την περίοδο 2005-2007) σκαρφάλωσε στο 16 τοις εκατό το 2009 ξανά στο 26 τοις εκατό το 2012.
Το ίδιο ισχύει και για την Ελλάδα.
Εάν η ελληνική κυβέρνηση ανακοίνωνε σήμερα ότι είναι έτοιμη να προσφέρει εργασία με αντάλλαγμα ένα ελάχιστο αξιοπρεπές βιοτικό επίπεδο σε όποιον θέλει να εργαστεί για την κοινότητα σε τομείς κοινωνικής εργασίας, στη φροντίδα του περιβάλλοντος, στη φροντίδα ατόμων που έχουν ανάγκη, κ.λπ. - δηλαδή, να έδινε κάποια εγγύηση για την εργασία - πόσοι από τους σημερινούς άνεργους θα πήγαιναν;
Μόνο 5 έως 25 τοις εκατό;
Φαντάζομαι ότι η κυβερνητική αυτή υπηρεσία θα πλημμύριζε από υποψήφιους εργαζόμενους που θα ήταν διατεθειμένοι να εργαστούν με αντάλλαγμα μια ελάχιστη εγγύηση του εισοδήματος τους.
Με άλλα λόγια, μια αύξηση των δαπανών θα απορροφούσε ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής ανεργίας μέσα σε λίγους μήνες - πράγμα που σημαίνει ότι η ανεργία δεν είναι δομική και ότι ενδέχεται να επηρεάζεται από την αύξηση των δαπανών.
Αλλά πέρα από αυτό, έχουμε μια χώρα καταστρεμμένη από τους ιδεολόγους μιας συγκεκριμένης πολιτικής που αρνούνται να παραδεχτούν ότι στην οικονομία μπορεί να χρειάζεται να αυξηθούν οι δημόσιες δαπάνες.
Τα προγράμματα διάσωσης, τα οποία σε μεγάλο βαθμό πηγαίνουν προς τις ξένεςτράπεζες και τις αντίστοιχες ελίτ, δεν συμβάλλουν καθόλου στις δαπάνες της ελληνικής οικονομίας.
Το μέλλον των νέων απειλείται
Η κυρίαρχη τάση στους οικονομολόγους σήμερα είναι να γίνεται πολλή συζήτηση για το πώς το δημοσιονομικό έλλειμμα και το δημόσιο χρέος που το ακολουθεί (καθώς οι κυβερνήσεις, αν και δεν είναι απαραίτητο, συνεχίζουν να επιχορηγούν τις επιχειρήσεις, υπό τη μορφή της έκδοσης χρέους, ή μήπως όχι ;) απειλεί το μέλλον των παιδιών μας.
Η πρόσφατη έρευνα του Ευρωβαρόμετρου – η Ευρωπαϊκή Νεολαία το 2016 – μας δίνει μια πολύ σαφή ένδειξη για το πώς οι κυρίαρχες πολιτικές λιτότητας βάζουν σε κίνδυνο το μέλλον των νέων ανθρώπων.
Θα πρέπει να συσχετίσετε αυτή την ένδειξη με τα αποτελέσματα της έρευνας που στο post «Τα χρήματα των ελληνικών προγραμμάτων διάσωσης πάνε στις τράπεζες και τις μεγάλες επιχειρήσεις: Ποιος θα το φανταζόταν ;», η οποία έδειχνε ότι ένα όλο και μεγαλύτερο ποσοστό του ελληνικού πληθυσμού είναι κατά του ευρώ και ότι πιστεύει πως θα ήταν καλύτερο αν η Ελλάδα είχε το δικό της νόμισμα.
Τα τελευταία αποτελέσματα του Ευρωβαρόμετρου δείχνουν ότι:
1. «Περισσότεροι από τους μισούς νέους της Ευρωπης έχουν την εντύπωση ότι, στη χώρα τους, οι νέοι περιθωριοποιούνται και ότι αποκλείονται από την κοινωνική και οικονομική ζωή εξαιτίας της κρίσης (57 τοις εκατό)».
2. «Η απόλυτη πλειοψηφία των ερωτηθέντων σε 20 χώρες αισθάνεται ότι έχει αποκλειστεί [από την κοινωνική και οικονομική ζωή] αν και υπάρχουν μεγάλες διαφορές και αποκλείσεις, μέχρι και 66 ποσοστιαίες μονάδες. Δεν αποτελεί έκπληξη ότι τα ποσοστά είναι πολύ υψηλά σε χώρες που έχουν πληγεί περισσότερο από την κρίση και όπου υπάρχει μεγαλύτερη ανεργία στους νέους».
Αυτό είναι το διάγραμμα που συνοψίζει τα αποτελέσματα του ερωτήματος Νέοι και Απασχόληση.
Το 93 τοις εκατό των νέων Ελλήνων αισθάνονται ότι η κρίση τους έχει περιθωριοποιήσει, δηλαδή τους έχει αποκλείσει «από την οικονομική και κοινωνική ζωή». Το ποσοστό είναι 86 τοις εκατό στην Πορτογαλία, 79 τοις εκατό στην Ισπανία και 78 τοις εκατό στην Ιταλία ... και πάει λέγοντας.
Αυτό είναι το εξαιρετικό αποτέλεσμα της δουλείας που έχουν κάνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το ΔΝΤ. Είναι πραγματικά αδιανόητο ότι μετά από 8 χρόνια κρίσης η άρχουσα τάξη είναι ακόμα κυρίαρχη.
Αυτό που βλέπουμε είναι ότι η πολιτική αστάθεια αρχίζει να αντανακλάται σε μια αυξανόμενη κοινωνική αστάθεια. Οι ελίτ δεν μπορεί παρά να καταστείλουν τους ανθρώπους όσο το δυνατόν περισσότερο.
Συμπέρασμα
Τα στοιχεία για την Ελλάδα συνεχίζουν να κόβουν την ανάσα.
Το «Ευρωπαϊκό Πρόγραμμα» είναι αργά αλλά σταθερά αυτοκαταστροφικό. Με ορισμένες χώρες που έχουν μια ολόκληρη γενιά νέων ανθρώπων αλλοτριωμένους λόγω της κυρίαρχης αφήγησης, είναι μόνο θέμα χρόνου πριν γίνουν κάποιες μεγάλες αλλαγές στο πολιτικό επίπεδο.
Ο φόβος είναι μήπως η δεξιά θα είναι αυτή που θα πάρει με το μέρος της αυτή τη γενιά νέων. Η αριστερά ,πάντως,συνεχίζει το αλαζονικό της παραλήρημα για το μεγάλο όραμά της περί ενωμένης Ευρώπης, αποκατάστασης της δημοκρατίας και άλλα συναφή.
[--->]
Μετά από μέρες ξύπνησαν και οι επαγγελματίες της Huffington post :
