3ο μνημόνιο και κάλπες με τη… βοήθεια της Παναγιάς

Η δρομολογημένη απόφαση της κυβέρνησης να ψηφίσει τα μνημονιακά μέτρα μέσα στην τούρλα του Αυγούστου αποτελεί τμήμα ενός οργανωμένου σχεδίου του πρωθυπουργού και των στενών συνεργατών του, οι οποίοι επιχειρούν, αφενός, να αξιοποιήσουν την καλοκαιρινή ραστώνη, ώστε να μην υπάρξουν κινηματικές αντιδράσεις και, αφετέρου, να προετοιμάσουν το έδαφος για πρόωρη προσφυγή στις κάλπες.

Προφανώς, σε αυτή την κατεύθυνση έχουν κάνει και σχετικές συνεννοήσεις και με τους εκπροσώπους της ΕΕ, δίνοντας εγγυήσεις ότι οι πρόωρες εκλογές θα βγάλουν μια σίγουρη κοινοβουλευτική πλειοψηφία υπέρ της εφαρμογής του νέου μνημονίου.

Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, στενοί συνεργάτες του πρωθυπουργού, με προεξάρχοντα τον υπουργό Επικρατείας Νίκο Παππά, έχουν εισηγηθεί στον Αλέξη Τσίπρα να προχωρήσει στη διενέργεια εκλογών εντός του Σεπτεμβρίου (13 ή 20 του μήνα).

Το πρωθυπουργικό περιβάλλον εκτιμά ότι, αν σύντομα στηθούν κάλπες, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα προλάβει να φθαρεί από την επιβολή των νέων μέτρων του μνημονίου, αφού ο κύριος όγκος τους δεν θα έχει φτάσει στην τσέπη του ψηφοφόρου.

Ταυτόχρονα, το κυβερνητικό επιτελείο με τη διενέργεια εκλογών μέσα στις επόμενες 30 μέρες εκτιμά ότι θα περιορίσει τον πολιτικό χρόνο για να ευδοκιμήσουν διεργασίες για τη συγκρότηση νέου πολιτικού φορέα που συντελούνται τόσο μέσα στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ από διαφωνούντες βουλευτές όσο και ευρύτερα από αριστερά κόμματα και κινήσεις.

 Το κυβερνητικό επιτελείο θεωρεί δεδομένη τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ αμέσως μετά την ψήφιση του μνημονίου, με την Αριστερή Πλατφόρμα του Παναγιώτη Λαφαζάνη και άλλους διαφωνούντες βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να αποχωρούν ή να εκπαραθυρώνονται από το κόμμα.

Ο λόγος, όμως, που επεξεργάζονται εσπευσμένα εκλογικά σενάρια είναι να αποτρέψουν αυτό το τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ να βρει κοινό βηματισμό με κόμματα της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, με άλλες προσωπικότητες, με εκπροσώπους των κοινωνικών κινημάτων. Και κυρίως να μην επιτευχθεί η συγκρότηση ενός πολιτικού φορέα που θα διεκδικήσει την ψήφο του εκ των πραγμάτων «ορφανού» ΟΧΙ στο δημοψήφισμα.

Ωστόσο, στην πολιτική ο χρόνος μετριέται διαφορετικά και πολλές φορές οι διεργασίες που σε ομαλές πολιτικές συνθήκες είναι εξαιρετικά χρονοβόρες μπροστά στο ενδεχόμενο εκλογών μπορούν να τελεσφορήσουν μόλις σε λίγες ώρες. Το μαχαίρι, λοιπόν, είναι δίκοπο, αλλά για τον Αλέξη Τσίπρα και τους μανδαρίνους του τα περιθώρια έχουν στενέψει.

Οι σχεδιασμοί του επιτελείου του πρωθυπουργού υπερεκτιμούν, στην πραγματικότητα, τη σταθερότητα των πολιτικών συσχετισμών.

Υπολογίζουν ότι θα μπορούν να αντισταθμίσουν τις πεπερασμένες απώλειες στα αριστερά με την απορρόφηση ψηφοφόρων από τα δεξιά που θα πειστούν ότι είναι προτιμότερη η λιτότητα με «εθνάρχη» τον Α. Τσίπρα.

 Αυτό που δεν υπολογίζουν είναι ότι οι πρόωρες εκλογές μπορεί να είναι ο καταλύτης όχι για μια εκδοχή ενός «συνεπούς ΣΥΡΙΖΑ» αλλά για το ευρύτερο μέτωπο και κίνημα του ΟΧΙ που θα διεκδικούσε να εκπροσωπήσει το σύνολο των κοινωνικών δυνάμεων που επιμένουν στη σύγκρουση και τη ρήξη και οι οποίες κάθε άλλο παρά περιορισμένες είναι, όπως έδειξε και το ίδιο το δημοψήφισμα.

Στον κυβερνητικό ΣΥΡΙΖΑ γνωρίζουν ότι η σφοδρότητα των μέτρων θα προκαλέσει σοκ και δέος στην κοινωνία. 

Η συμφωνία κυβέρνησης−δανειστών παρατείνει για τρία χρόνια την υπαγωγή της χώρας σε καθεστώς μνημονίου, πλήττει κάθε πτυχή της ζωής των λαϊκών στρωμάτων και βγάζει στο σφυρί το σύνολο της δημόσιας περιουσίας.

 Το τρίτο μνημόνιο –εκτενές αφιέρωμα στα μέτρα που περιέχονται έχει το UNFOLLOW 44 (τεύχος Αυγούστου), που κυκλοφορεί στα περίπτερα– στην κυριολεξία δεν αφήνει πέτρα πάνω στην πέτρα.

Ο πυρήνας του νέου αντιλαϊκού Αρμαγεδδώνα φέρνει κατεδάφιση του ασφαλιστικού συστήματος, βίαιες ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις, νέα φορολογικά βάρη, ξεκλήρισμα της αγροτιάς και διάλυση του πρωτογενούς τομέα παραγωγής, δραματικές αλλαγές για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά (κόκκινα δάνεια), μαζικές εκποιήσεις της δημοσίας περιουσίας κ.ά.

Όταν το σύνολο αυτών των μέτρων τεθεί σε εφαρμογή, τα εκατομμύρια των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ όχι μόνο θα νιώσουν εξαπατημένα από τις προεκλογικές εξαγγελίες του Α. Τσίπρα, αλλά και τη συνέχιση της μνημονιακής βαρβαρότητας στο πετσί τους με «αριστερό» περιτύλιγμα.


Η μετάθεση του ΣΥΡΙΖΑ στο μπλοκ των μνημονιακών πολιτικών δυνάμεων στις λαϊκές συνειδήσεις αναμένεται σύντομα να πάρει τη μορφή χιονοστιβάδας.

Αυτό το ενδεχόμενο ευελπιστούν να αποτρέψουν με τις πρόωρες κάλπες τα «μεταλλαγμένα» στελέχη του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ. Πρόκειται για εκείνους τους υπουργούς, βουλευτές και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, που ώρα με την ώρα, μέρα με τη μέρα μεταμορφώνονται σε χαμαιλέοντες και είναι έτοιμοι να φορέσουν οποιονδήποτε μανδύα προκειμένου να κρατηθούν στην εξουσία.

Σε αυτό τον συστημικό χορό των «αριστερών» πολιτικών σαλτιμπάγκων, το Μέγαρο Μαξίμου δεν δίστασε να κυκλοφορήσει non-paper για να ενημερώσει τον ελληνικό λαό για τα «ευεργετήματα» του νέου μνημονίου!

 Ο αγαπημένος υπουργός των πιστωτών και της εγχώριας ολιγαρχίας Γιώργος Σταθάκης ανερυθρίαστα βγήκε να δηλώσει ότι το «τρίτο μνημόνιο φέρνει ηπιότερη προσαρμογή»! Λίγες μέρες πριν από την ψήφιση της σφαγής του ελληνικού λαού –μαζί με τους «γαλαζοπράσινους» και τους Ποταμίσιους μνημονιακούς συνεταίρους τους− συνεχίζουν να προκαλούν και να πουλάνε φούμαρα και μάλιστα στο όνομα της Αριστεράς!
 
Ο μεταλλαγμένος ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή, είναι ένα φαινόμενο που ξεπερνάει ακόμα και τη πασοκική φιλοσοφία του «άλλα λέμε, αλλά εννοούμε και άλλα κάνουμε»…

Η μανία των στελεχών του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ να κρατηθούν στην εξουσία και να εφαρμόσουν τις μνημονιακές πολιτικές δεν τους έχει οδηγήσει απλώς στην εκπόνηση σχεδίων αιφνιδιασμού της κοινωνίας και του αστικού πολιτικού συστήματος.

Με στόχο να διατηρήσουν τις καρέκλες τους και να εξασφαλίσουν την εύνοια των δανειστών, δεν διστάζουν να κουρελιάσουν ακόμα και τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες (στις οποίες δήλωναν πίστη από τα έδρανα της αντιπολίτευσης) και να σύρουν «αδιάβαστους» τους βουλευτές στην υπερψήφιση των μέτρων.

Κι ενώ το εξουσιαστικό «ντελίριο» φαίνεται να τον έχει καταλάβει ολοκληρωτικά, ο ίδιος ο πρωθυπουργός, με επιστολή του προς την πρόεδρο της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου, ζήτησε την άμεση σύγκληση της ολομέλειας της Βουλής προκειμένου να προχωρήσουν οι διαδικασίες με τη μορφή του κατεπείγοντος για την επικύρωση του νέου μνημονίου. Συγκεκριμένα, ο πρωθυπουργός, επικαλούμενος την «κρισιμότητα της κατάστασης» πρότεινε να κατατεθεί χθες Τρίτη το νομοσχέδιο-μνημόνιο στη Βουλή, η οποία ήταν κλειστή, ώστε να… ενημερωθούν οι βουλευτές και σήμερα Τετάρτη 12 Αυγούστου να συνεδριάσουν οι αρμόδιες επιτροπές και η διαδικασία να ολοκληρωθεί με τη συνεδρίαση της ολομέλειας την Πέμπτη 13 Αυγούστου.

Η πρόεδρος της Βουλής, ακολουθώντας τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες, ενημέρωσε τον πρωθυπουργό ότι για να υπάρξει σύγκληση της ολομέλειας πρέπει να προηγηθεί συνεδρίαση της διάσκεψης των προέδρων για να αποφασίσουν αν το νομοσχέδιο είναι κατεπείγον ώστε να απαιτεί το άνοιγμα του Κοινοβουλίου, αφού με δική τους απόφαση είχε οριστεί το κλείσιμό του μέχρι τις 16 Αυγούστου και κατόπιν εντολής του πρωθυπουργού.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η Ζ. Κωνσταντοπούλου προχώρησε στην ενημέρωση των μελών που συγκροτούν το σώμα των προέδρων, οι οποίοι στην συντριπτική πλειοψηφία τους βρίσκονταν εκτός Αθηνών, και όρισε τη σχετική συνεδρίαση για την Τετάρτη 12 Αυγούστου.

Ωστόσο, η τήρηση των θεσμικών κανόνων από την πρόεδρο της Βουλής προκάλεσε τη δυσφορία του Μεγάρου Μαξίμου. Το αποτέλεσμα ήταν με τη συνδρομή των μεγαλοκαναλαρχών και των «παπαγάλων» τους να στηθεί και πάλι ένας ολόκληρος προπαγανδιστικός χορός περί «μπλόκου της Κωνσταντοπούλου στην ψήφιση του μνημονίου».

Υπενθυμίζουμε ότι στις 31 Ιουλίου η Ζ. Κωνσταντοπούλου έστειλε επιστολή στον Αλ. Τσίπρα, στην οποία αναφερόταν και στο αίτημα που της κατέθεσε ο πρωθυπουργός προκειμένου να εισηγηθεί στη Διάσκεψη των Προέδρων να μείνει κλειστή η Βουλή των Ελλήνων από την Πέμπτη 6 Αυγούστου έως και την Κυριακή 16 Αυγούστου.

Πιθανά οι «ένοικοι» του Μαξίμου και οι καναλάρχες να θέλουν να μετατραπούν εκτός από θιασώτες των μνημονίων και σε κλειδοκράτορες του Κοινοβουλίου.

Το «ανοίγουμε και κλείνουμε τη Βουλή» στη λογική του «αποφασίζομεν και διατάσσομεν», όμως, ανάγεται σε άλλα καθεστώτα… Εκτός αν η μνημονιακή υποταγή του κυβερνητικού ΣΥΡΙΖΑ τον έκανε γρήγορα να ξεχάσει τις καταγγελίες του περί «κοινοβουλευτικών πραξικοπημάτων», που απηύθυνε στους Παπανδρέου, Σαμαρά και Βενιζέλο, όταν ανοιγόκλειναν τη Βουλή κατά το δοκούν.

Σε κάθε περίπτωση, η οβιδιακή μεταμόρφωση του Α. Τσίπρα και των πραιτοριανών του δεν παραβιάζει απλώς τα ήθη και τις αξίες της Αριστεράς –που ακόμα τολμούν να επικαλούνται– αλλά και πολλούς από τους κανόνες της αστικής δημοκρατίας. Μόνο που η πρόσφατη ιστορία έχει δείξει ότι η ελληνική κοινωνία δεν είναι μόνο καθημαγμένη αλλά και οργισμένη και ικανή να εκδικείται πολιτικά όποιον προδίδει την ελπίδα της.

[--->]

"Εσφαξε με το μπαμπάκι" τον Α. Τσίπρα η Ζωή

Εκείνο που είναι πραγματική πρωτοτυπία σε όλη την Ευρώπη είναι η κυβέρνηση της Αριστεράς να παραδίδει την λαϊκή εντολή στην τρόικα μαζί με τα κλειδιά της χώρας. Δεν αρκεί να λέτε δεν υιοθετούμε το μνημόνιο όταν ψηφίζετε την κατάλυση και των τελευταίων εγγυήσεων κοινοβουλευτικής λειτουργίας».

Ένα ανελέητο μαστίγωμα στον Αλέξη Τσίπρα και στην μνημονική πολιτική της κυβέρνησής του ήταν η ομιλία της Ζ. Κωνσταντοπούλου. Οσο κι αν προσπάθησε να δώσει την εντύπωση ότι «σφάζει με το βαμβάκι» τον πρωθυπουργό,  χρησιμοποιώντας περίτεχνες εκφράσεις –την βοήθησε και η ευγλωττία της- στην ουσία έστειλε «αδιάβαστο» τον επικεφαλή της κυβέρνησης αποδομώντας έναν προς έναν τους ισχυρισμούς του ότι ήταν μονόδρομος  η μνημονική του πολιτική.

Τα 24 λεπτά της ομιλίας της Ζ. Κωνσταντοπούλου ήταν μια ανελέητη κριτική, πολεμική θα λέγαμε καλύτερα, στα πεπραγμένα της κυβέρνησης, κάνοντας καθαρό ότι έχει πάρει ουσιαστικό διαζύγιο από την ηγετική ομάδα του κόμματος της Κουμουνδούρου.

 

Δυο σχετικά κείμενα από το "Ποντίκι" 
Σύσσωμο το υπουργικό συμβούλιο με μοναδική εξαίρεση τον Παναγιώτη Κουρουμπλή, αποχώρησε από τα έδρανά του όταν η Ζωή Κωνσταντοπούλου ανέβηκε στο βήμα για την ομιλία της.
Μάλιστα το γεγονός θα μπορούσε να θεωρηθεί ακόμη και… τυχαίο, αν δεν επέστρεφε επίσης σύσσωμο στην επόμενη ομιλία, εκείνη του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας.
Η ρήξη μεταξύ κυβέρνησης και Προέδρου της Βουλής είναι πλέον κάτι περισσότερο από εμφανής και η εν λόγω ρήξη αναμένεται πολύ σύντομα να εκφραστεί και με πιο «χειροπιαστό» τρόπο.
___________

Κωνσταντοπούλου: Ο Τσίπρας πέταξε τους συντρόφους του στα σκυλιά

Στην αρχή της ομιλίας της που ανέβηκε στο βήμα λίγο πριν τις 8 το πρωί, η πρόεδρος της Βουλής κατέθεσε μεγάλο όγκο χαρτιών στα πρακτικά, από δηλώσεις του Πρωθυπουργού όπου αποκαλούσε αντισυνταγματικά τα Μνημόνια. Μόλις πήρε τον λόγο η Ζωή Κωνσταντοπούλου σε μια συμβολική κίνηση όλο το υπουργικό συμβούλιο αποχώρησε από την αίθουσα. "Είμαστε όχι αυτά που λέμε αλλά αυτά που πράττουμε. Είμαστε Κάθε λέξη του Συντάγματος αν δεν περνάει από το μυαλό μας να παραβιάσουμε τις συνταγματικές εγγυήσεις. Είμαστε υπαρασπιστές του λαού και της λαϊκής και εθνικής κυριαρχίας αν την εξουσία που λάβαμε από το λαό αν τιμάμε την ετυμηγορία του με το 37% που πήραμε στις εκλογές. Πρωτοτυπούμε είπε ο πρωθυπουργός τότε και μας γέμισε ελπίδα. Δεν είναι πρωτοτυπία μια κυβέρνηση που φέρνει μνημόνια να ισχυρίζεται ότι είναι ο μόνος τρόπος διάσωσης της χώρας. Το έκαναν όλοι οι προηγούμενοι. Δεν είναι πρωτοτυπία να φέρνει μνημόνια σε μια νύχτα. Το έκαναν όλοι οι προηγούμενοι", είπε η Πρόεδρος της Βουλής. "Δεν είναι πρωτοτυπία εκείνοι που φέρνουν μνημόνια να κατηγορούν εκείνους που αντιστέκονται σε αυτά για παλιμπαιδισμό. Πόσες φορές ο κ. Σαμαράς δεν κατηγόρησε τον κ. Τσίπρα για πρόεδρο δεκαπενταμελούς. Δεν είναι πρωτοτυπία να κατηγορούν όσους αντιστέκονται για προδοσία και σύμπραξη με τον εχθρό, είπε η κα Κωνσταντοπούλου. Εκείνο που είναι πραγματική πρωτοτυπία σε όλη την Ευρώπη είναι η κυβέρνηση της Αριστεράς να παραδίδει την λαϊκή εντολή στην τρόικα μαζί με τα κλειδιά της χώρας. Δεν αρκεί να λέτε δεν υιοθετούμε το μνημόνιο όταν ψηφίζετε την  κατάλυση και των τελευταίων εγγυήσεων κοινοβουλευτικής λειτουργίας. Ντράπηκα όταν άκουσα τον κ. Μάρδα να υιοθετεί το τέχνασμα που του πρότεινε ο κ. Βενιζέλος να το μετονομάζει σε συνταξιοδοτικό νομοσχέδιο". "Είμαστε όχι ότι λέμε αλλά ότι πράττουμε. Σήμερα επέλεξα να κάνω αυτό που κάνω όταν σπιλώνεται και παραποιείται η αλήθεια. Δεν θα υπερασπιστώ άλλο τον πρωθυπουργό γιατί με έπεισε ο ίδιος ότι πρέπει να σταματήσω να το κάνω. Δεν είχε δικαίωμα να εξανεμίσει το πολιτικό κεφάλαιο. Με πληγώνει και με στενοχωρεί η επιλογή του Αλέξη Τσίπρα να καταχωρηθεί στους πρωθυπουργούς των Μνημονίων και να επιλέξει να πετάξει τους συντρόφους του στα σκυλιά και να ανέχεται να τον υπερασπίζονται οι εκπρόσωποι του πιο παλιού και διεφθαρμένου διαπλεκόμενου κατεστημένου", είπε η Ζωή Κωνσταντοπούλου "Θα υπερασπιστώ τον εαυτό μου την διαδρομή μου την αξιοπρέπεια και την υπόσταση μου. Κύριοι της κυβέρνησης δεν έχετε το δικαίωμα να φορτώσετε την χώρα με ένα νέο δάνειο. Ο πρωθυπουργός την επομένη του εκβιασμού ζήτησε να του προτείνουμε εναλλακτικές. Έχει περάσει από τότε ένας μήνας και είπα ότι υπάρχουν αυτές οι εναλλακτικές με την επιτροπή Αλήθειας του Δημοσίου Χρέους. Όμως δεν έχει γίνει προμετωπίδα της διεκδίκησης της κυβέρνησης. Δεν έχω απάντηση γιατί ενώ το πόρισμα χαιρετίζεται από τον ΟΗΕ η κυβέρνηση κάνει σαν να μην υπάρχει» τόνισε η πρόεδρος της Βουλής.".    [--->]

Ημέρες Βαϊμάρης. Κλινικά νεκρή η κοινοβουλευτική δημοκρατία

Τα ξημερώματα της Παρασκευής 14 Αυγούστου, οι περισσότεροι Έλληνες βουλευτές ζήτησαν να μην τους δοθεί ο λόγος σε μια από τις πιο κρίσιμες συνεδριάσεις στην οποία θα κριθεί το μέλλον της χώρας τους για τις επόμενες δεκαετίες.

Ουσιαστικά απέρριψαν πρόταση της ΠτΒ να πραγματοποιηθεί δεκάωρη συζήτηση, όπως προβλέπει ο κανονισμός, και προτίμησαν την πρόταση του Ν.Φίλη να «ξεπετάξουν» το μνημόνιο Τσίπρα σε περίπου τρεις ώρες.

Τη σχετική «διαταγή» είχε δώσει λίγες ώρες νωρίτερα, ο Ε.Τσακαλώτος με μια απλή φράση του: «Τα πράγματα είναι απλά. Αύριο στις 4 έχει eurogroup».

Πρόκειται για μια από τις πιο μελανές σελίδες στην ιστορία της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι άνθρωποι που πληρώνουμε ως φορολογούμενοι, ζήτησαν να τους στερηθεί το δικαίωμα να εκφράσουν τη γνώμη τους για το μνημόνιο αλλά και για σχετικές τροπολογίες (τις οποίες παρεμπιπτόντως η διάσκεψη των προέδρων είχε κρίνει αντισυνταγματικές).

Αν μέχρι σήμερα φοβόμαστε ότι η κυβέρνηση Τσίπρα καταστρέφει εκτός από τη χώρα και την ευρωπαϊκή Αριστερά, η οποία είχε ταυτιστεί μαζί του, από σήμερα αμφισβητείται η ίδια η αστική δημοκρατία.

Μέρα με την ημέρα η κοινοβουλευτική δραστηριότητα θυμίζει την τελευταία περίοδο από τη δημοκρατία της Βαϊμάρης, όπου οι αντισυνταγματικές ρυθμίσεις και οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου αποτελούσαν τον κανόνα και όχι την εξαίρεση.

Ποιος θα εμποδίσει πλέον την άκρα δεξιά και τους ναζιστές να αμφισβητούν στο σύνολό του το πολιτικό δυναμικό όταν οι ίδιοι οι βουλευτές φιμώνουν τον εαυτό τους;
Α.Χ

[--->]

Συγκεντρώσεις ενάντια στο νέο μνημόνιο οργανώνονται την Πέμπτη στην Αθήνα αλλά και σε άλλες μεγάλες πόλεις

 

Διαδήλωση την Πέμπτη 13/8 στις 7.30μ.μ. στο Σύνταγμα ενάντια στο νέο μνημόνιο

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ συμφώνησε με την τετράδα των δανειστών και προχωράει στη ψήφιση και υπογραφή ενός νέου, βαθιά αντιδραστικού, αντιλαϊκού μνημονίου κοινωνικής καταστροφής. Χρησιμοποιώντας  τη μορφή του κατεπείγοντος, το φέρνει για ψήφιση στην Ολομέλεια της Βουλής, μέσα στο Δεκαπενταύγουστο, επιδιώκοντας να κρυφτεί από  τις λαϊκές αντιδράσεις, ακολουθώντας την πεπατημένη του αυταρχισμού, των κυβερνητικών προκατόχων της, ΝΔ – ΠΑΣΟΚ.

Ο αντιδημοκρατικός κατήφορος, της μετατροπής του συντριπτικού, λαϊκού «ΟΧΙ» σε «ΝΑΙ», με την εθνική συναίνεση του μνημονιακού μπλοκ, ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΠΟΤΑΜΙ, συνεχίζεται με αυτή την αντιδραστική τακτική. Για να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις ΕΕ – ΔΝΤ, των δανειστών και του κεφαλαίου, για την υπογραφή νέων μέτρων καταβύθισης των εργαζόμενων, των ανέργων, της νεολαίας και των συνταξιούχων, προς όφελος των κερδών τους. 

Η ουσιαστική κατάργηση του δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος, η φορολεηλασία των λαϊκών εισοδημάτων, το μαζικό ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, η συντριβή των μεσαίων στρωμάτων και της φτωχής – μεσαίας αγροτιάς, η καταβαράθρωση των μισθών και των συντάξεων, η καταστροφή των δημόσιων αγαθών, υγείας – παιδείας είναι μέτρα ταξικά, συντριβής όποιων εργατικών, λαϊκών, νεολαιίστικων δικαιωμάτων έχουν απομείνει. Τα χρήματα του νέου δυσβάσταχτου χρέους που θα πληρώσει με αίμα ο λαός μας, θα γεμίσουν πάλι τις τσέπες των τραπεζιτών και των βιομηχάνων. 

Η προσπάθεια της κυβέρνησης να εμφανίσει στη νέα συμφωνία θετικά σημεία, είναι αναγνώριση της προσχώρησής της στις δυνάμεις του μνημονιακού μπλοκ. 

 Εξαπατά το λαό, όταν έχει αποδεχθεί πλήρως τους κανόνες της ΕΕ, του Δημοσιονομικού Συμφώνου και της Οικονομικής Διακυβέρνησης, για «αυτόματο κόφτη δαπανών», συνεχή έλεγχο των κρατικών προϋπολογισμών από τους Θεσμούς και των όποιων μέτρων της κυβέρνησης και με προϋπόθεση εφαρμογής τους την έγκρισή τους, τη διεύρυνση του καθεστώτος της επιτροπείας και τους ελέγχους των τεχνικών κλιμακίων στην Αθήνα. Γιατί γνωρίζει καλά ότι αυτό σημαίνει μόνιμο καθεστώς επιτροπείας και μνημονιακών μέτρων.

Η νέα συμφωνία  θα φέρει νέα φτώχεια και δυστυχία στο λαό μας. Η μάχη για την ανατροπή του νέου μνημονίου και όλων των προηγούμενων, για την άμεση βελτίωση της ζωής των εργαζόμενων και το άνοιγμα ενός άλλου δρόμου κόντρα στις επιταγές της ΕΕ και του κεφαλαίου είναι το δικό μας «χρέος».

Η πρωτοβουλία του «ΟΧΙ μέχρι τέλους, μέχρι τη νίκη, καλεί όλες και όλους, την Πέμπτη 13 Αυγούστου στην πλατ. Συντάγματος  στις 7.30 μ.μ.

Η δανειακή σύμβαση του τρίτου μνημονίου

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΠΕΛΑΝΤΗ

Το νομοθέτημα του Τρίτου Μνημονίου, όπως εισάγεται στην Βουλή, αποτελείται από τρία μέρη. Το πρώτο μέρος είναι το περιεχόμενο του πρώτου άρθρου, το οποίο περιέχει εφαρμοστικές διατάξεις του Μνημονίου ως συνέχεια των δύο πακέτων προαπαιτουμένων, τα οποία ψηφίσθηκαν την 15^η Ιουλίου και την 22^η Ιουλίου αντίστοιχα. 

Περιλαμβάνονται σημαντικές ρυθμίσεις όπως η πώληση του ψωμιού και εκτός των αρτοποιείων σύμφωνα με τις υποδείξεις του ΟΟΣΑ, η ενίσχυση του αυτόματου διορθωτικού μηχανισμού ( νέες μνημονιακές ρυθμίσεις με πρωτοβουλία του Δημοσιονομικού Συμβουλίου και του Υπουργού Οικονομικών, όποτε χρειαστεί, και με αυτόματη διαδικασία ) , η τροποποίηση προς τα πολύ χειρότερα όλου του κοινωνικοασφαλιστικού συστήματος ως το 2022 με συνεχή αύξηση των ορίων ηλικίας για τις πρόωρες συνταξιοδοτήσεις και με μείωση των μειωμένων συντάξεων που ήδη παρέχονται καθώς και με πάγωμα αυξήσεων σε όλες τις συντάξεις ως το 2022, η ενοποίηση τω επικουρικών ταμείων κ.α.  

Το δεύτερο μέρος του νομοθετήματος είναι η νέα δανειακή σύμβαση, στην οποία και θα επικεντρωθούμε. 

Το τρίτο μέρος είναι το νέο (τρίτο) Μνημόνιο της Ελλάδας μετά από εκείνα του 2010 (εφαρμοστικός νόμος 3845/2010) και του 2012 (εφαρμοστικός νόμος 4046/2012). 

 

Η δανειακή σύμβαση συνάπτεται ανάμεσα στην Ελλάδα, την Τράπεζα της Ελλάδος, το Ευρωπαϊκού Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΕΤΧΣ) και τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας (ΕΜΣ ή στα αγγλικά ESM). 

Το ποσό της χρηματοδοτικής διευκόλυνσης ανέρχεται ως μέγιστο στα 86 δις ευρώ. Όπως διευκρινίζεται, ο ΕΜΣ κατατείνει με τα χρηματοδοτικά του μέσα είτε σε δάνεια προς τα κράτη-μέλη του στα πλαίσια προγραμμάτων μακροοικονομικής προσαρμογής, είτε σε διευκολύνσεις για την χρηματοδότηση της ανακεφαλαιοποίησης πιστωτικών ιδρυμάτων κράτους-μέλους του ΕΜΣ είτε σε διευκολύνσεις για την αγορά ομολόγων .

 Διαπιστώνεται ότι έχει υποβληθεί αίτηση της Ελλάδας από 8-7-15 προς τον ΕΜΣ και το ΔΝΤ και αναφέρεται στους όρους της σύμβασης ότι το νέο δάνειο του ΔΝΤ θα ληφθεί υπ’όψιν στα πλαίσια της αποπληρωμής της παρούσας σύμβασης. 

 

Ορίζεται σαφώς (όπως, άλλωστε, και στις προηγούμενες δύο δανειακές συμβάσεις, στοιχείο που αποκρύφθηκε από την κυβέρνηση στις 20-2-2015 ) ότι (σημείο Θ’ του Προοιμίου) η συμμόρφωση στους όρους της παρούσας σύμβασης περιλαμβάνει εξάπαντος την συμμόρφωση στους όρους του Μνημονίου Συνεννόησης ή Memorandum of Understanding, το οποίο συνοδεύει την παρούσα σύμβαση. Δεν υπάρχει συμμόρφωση στην δανειακή σύμβαση χωρίς συμμόρφωση στο Μνημόνιο.   

Ορίζεται με σαφήνεια ως όρος της σύμβασης η σύσταση ανεξάρτητου Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων, το οποίο θα διατηρεί σημαντικά περιουσιακά στοιχεία του ελληνικού κράτους και «θα τα ρευστοποιεί με ιδιωτικοποιήσεις και άλλα μέσα». Γίνεται αναφορά ως προς αυτό στην συμφωνία του Γιούρογκρουπ της 12^ης Ιουλίου, όπου ορίζεται ως όριο αξίας το ποσόν των 50 δις ευρώ.

 Μάλιστα, αναφέρεται και η περίεργη έννοια του Μέρους του Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων υπό την έννοια νομικού ή φυσικού προσώπου, που αποτελεί μέρος της εταιρικής δομής (του μετοχικού κεφαλαίου ; της διοίκησης ; ) ή της δομής διακυβέρνησης που θα υλοποιήσει το Ταμείο. Πιθανόν, η αναφορά σε Μέρη του Ταμείου να προδικάζει και το σπάσιμό του Υπερταμείου σε Υποταμεία είτε κατά κατηγορίες ρευστοποιούμενων δημοσίων αγαθών είτε για να ικανοποιηθούν διαφορετικά συμφέροντα των δανειστών.  

Η σύμβαση αυτή αποτελεί εφαρμογή των γενικών προδιαγραφών για δάνεια του ΕΜΣ καθώς και των γενικών ορίων δανείων του ΕΜΣ ή των ειδικών όρων για την συγκεκριμένη μορφή χρηματοδοτικής διευκόλυνσης εκ μέρους του ΕΜΣ , γι’ αυτό άλλωστε και γίνεται συνεχής αναφορά σε αποκλίσεις ή συμπληρώσεις σε σχέση με τους γενικούς ή τους ειδικούς όρους του ΕΜΣ. 

Γι’ αυτό άλλωστε, και δεν υπάρχει αναφορά στο αγγλικό δίκαιο, αφού ο ΕΜΣ ρυθμίζεται από το ευρωενωσιακό δίκαιο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι το δίκαιο του ΕΜΣ, όπως έχει ειδικότερα διαμορφωθεί, είναι ευνοϊκό προς τους οφειλέτες. Το ευρωενωσιακό δίκαιο έχει μεταβληθεί τόσο πολύ σε δικαιο του δανειστή, ώστε να μην ζηλεύει σε τίποτε το αγγλικό δίκαιο.

   

Προβλέπεται, επίσης, η λειτουργία Ταμείου Ανακεφαλαιοποίησης Τραπεζών, το οποίο θα παρακολουθεί τις τράπεζες, οι οποίες ανακεφαλαιοποιούνται με τμήμα της χορηγούμενης χρηματοδοτικής διευκόλυνσης. Το Ταμείο αυτό έχει αρκετές ομοιότητες με το υπάρχον ΤΧΣ (Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας). 

 Εκτός από τις γενικές δεσμεύσεις στο κράτος- οφειλέτη που θέτει ο ΕΜΣ με τους γενικούς και τους ειδικούς όρους του, προβλέπονται έξτρα δεσμεύσεις μέχρι την αποπληρωμή του ποσού του δανείου, των τόκων και των προσθέτων ποσών όπως ιδίως α) η παρακολούθηση από παρατηρητή του ΕΜΣ του Συμβουλίου του Ταμείου Ανακεφαλαιοποίησης β) η συμμετοχή του Ταμείου Ανακεφαλαιοποίησης στο μετοχικό κεφάλαιο των ιδρυμάτων που ανακεφαλαιοποιούνται, πράγμα που προδιαγράφει την ιδιότυπη υφαρπαγή των ελληνικών τραπεζών από τον ΕΜΣ 

γ)ο καθορισμός της διακυβέρνησης του Ταμείου Ανακεφαλαιοποίησης δ) η πραγματοποίηση νομοθετικών αλλαγών από το ελληνικό κράτος ώστε να παρασχεθούν στον ΕΜΣ ως εγγυήσεις έγκυρα, εκτελεστά και αμετάκλητα δικαιώματα τρίτων ( ενδεχομένως ενοχικές απαιτήσεις του ελληνικού Δημοσίου σε βάρος πολιτών του ή και και εμπράγματες αξιώσεις κατά τρίτων ) κ.α.  

Επίσης, ως δέσμευση υπέρ του ΕΜΣ τίθεται και η δυνατότητα νομοθετικών αλλαγών-τροποποιήσεων (εννοείται προς το βαρύτερο) επί του Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων , ώστε α) να συμπεριληφθεί στην παρούσα σύμβαση ως συμβαλλόμενο μέρος οποιοδήποτε μέρος του Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων απαιτήσει ο ΕΜΣ β) να συμπεριληφθούν στην παρούσα σύμβαση και υποχρεώσεις (νέες, προφανώς) του δικαιούχου κράτους (της Ελλάδας), του Ταμείου Ανακεφαλαιοποίησης ή και μερών του Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων, όπως θα απαιτήσει ο ΕΜΣ κατά την διακριτική του ευχέρεια. 

Τέλος, μπορεί να παρασχεθεί νομοθετικά εγγύηση στον ΕΜΣ για την εξόφληση υποχρέωσης (πιθανόν και δόσης ακόμη) από το κράτος-δανειολήπτη με την συνδρομή από οποιοδήποτε μέρος του Ταμείου Ιδιωτικοποιήσεων κατά την διακριτική ευχέρεια της διοίκησης του ΕΜΣ.  

Πρόκειται, ουσιαστικά, για την επανάληψη της εμπράγματης ασφάλειας σε όλη την δημόσια περιουσία, η οποία προβλεπόταν από την πρώτη και την δεύτερη δανειακή σύμβαση και η οποία είχε καταγγελθεί από αρκετούς προοδευτικούς νομικούς και ιδίως από τον καθηγητή Γ.Κασιμάτη. Προβλέπεται, τέλος, η χορήγηση ασφαλειών και εγγυήσεων στο Ταμείο Ανακεφαλαιοποίησης χάριν του δανείου εξυγίανσης ( προφανώς είτε από το ελληνικό κράτος είτε από την περιουσία των «ωφελουμένων» ελληνικών τραπεζών).  

Πρόκειται για μια απολύτως αποικιοκρατική σύμβαση, λεόντειο σε βάρος του ελληνικού κράτους, όπως ήταν και η πρώτη και δεύτερη δανειακή σύμβαση.

Τρία είναι τα βασικά εργαλεία αυτής της σύμβασης , μέσα από τα οποία το ελληνικό κράτος χάνει κάθε οικονομική ανεξαρτησία αλλά και γενικότερα εκπίπτει κάθε έννοια εθνικής ανεξαρτησίας, κρατικής κυριαρχίας και δημοκρατίας : 

α) το Ταμείο Ιδιωτικοποιήσεων ως ένα ΥΠΕΡΤΑΙΠΕΔ, το οποίο αναλαμβάνει να υποθηκεύσει και να ιδιωτικοποιήσει όλη την δημόσια περιουσία σε όφελος των δανειστών και των ιδιωτικών μονοπωλιακών καπιταλιστικών ομίλων 

β) το Ταμείο Ανακεφαλαιοποίησης, το οποίο μέσα από την διαδικασία «εξυγίανσης» είναι πλέον ή βέβαιο ότι θα προχωρήσει στην συγχώνευση των ελληνικών τραπεζών και στην υπαγωγή τους στον ΕΜΣ ή και σε ιδιωτικούς καπιταλιστικούς ομίλους της ευρωζώνης 

γ) η παροχή απαιτήσεων, δεσμεύσεων και ασφαλειών επί δικαιωμάτων τρίτων από το ελληνικό κράτος στον ΕΜΣ-εδώ ας σημειωθεί και το άδηλο μέλλον των ιδιωτικών «κόκκινων δανείων». 

Ουσιαστικά, ο ΕΜΣ γίνεται –σε συνεργασία με το ΔΝΤ- ο μακρύς βραχίονας της ευρωζώνης-ΕΕ για την πλήρη και απόλυτη αποικιοποίηση της Ελλάδας και την καταστροφή κάθε αναπτυξιακής δυνατότητας. 

Ακόμη και για τον ελληνικό καπιταλισμό, παρά το γεγονός ότι οι βασικοί φορείς του είναι στηρίγματα αυτής της πολιτικής, η δανειακή σύμβαση είναι ένας μηχανισμός προσαρμογής στην απόλυτη υποβάθμισή του εντός του διεθνούς καταμερισμού εργασίας.   

 

Όπως προκύπτει και από το ίδιο το κείμενο του Τρίτου Μνημονίου (τρίτο μέρος του νομοσχεδίου) η δανειακή σύμβαση γίνεται για άλλη μια φορά το φονικό όπλο για την απόλυτη και θανατηφόρα για την κοινωνία επιβολή ενός ακραίου νεοφιλελευθερισμού. 

Εργασιακός μεσαίωνας, ομαδικές απολύσεις, διατήρηση των συντάξεων-πέρα από τις πολύμορφες μειώσεις και τσεκουρώματα- στο ίδιο ύψος ως το 2022 (απαγόρευση αυξήσεων ) ,φοροεπιδρομή στα βασικά είδη που καλύπτουν τις ανάγκες των φτωχών και των μικρομεσαίων πολιτών μέσω του ΦΠΑ, διατήρηση με μικρές αλλαγές του ΕΝΦΙΑ, ενός νόμου άδικου και ληστρικού, χτύπημα του ελέγχου του ελληνικού κράτους στα οικονομικά του μέσα από την περαιτέρω ανεξαρτητοποίηση της ΓΓΔΕ, του Δημοσιονομικού Συμβουλίου και της περίφημης Ανεξάρτητης Αρχής για τις Δημόσιες Συμβάσεις ( η οποία καταργεί τον προληπτικό έλεγχο του Ελεγκτικού Συνεδρίου στις συμβάσεις και ευνοεί ουσιαστικά την διαφθορά και την γενικευμένη ρεμούλα), θωράκιση του ιδιωτικού χαρακτήρα των τραπεζών, ώστε να περάσουν εύκολα στην συνέχεια στον ΕΜΣ και στους γερμανικούς τραπεζικούς ομίλους, επιβολή παντού των μεθόδων απελευθέρωσης των αγορών του ΟΟΣΑ, δηλαδή τσάκισμα των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων και των ελευθέρων επαγγελματιών και προνόμια στους μονοπωλιακούς ομίλους και στην συγκέντρωση/συγκεντροποίηση της ιδιοκτησίας και των επιχειρήσεων.   

Βεβαίως, κανένα επιχείρημα δεν ευσταθεί υπέρ της άποψης ότι αυτή η δανειακή σύμβαση και αυτό το Μνημόνιο είναι καλύτερα από τα προηγούμενα και μάλιστα, επειδή τα συμφώνησε , τα προωθεί και τα εφαρμόζει η Αριστερά στην κυβέρνηση. 

Αντίθετα μάλιστα, ανεξάρτητα από το ταμειακό κόστος αυτού του μνημονίου και αυτής της δανειακής σύμβασης για τον λαό και τα λαϊκά κοινωνικά στρώματα, είναι φανερό ότι αυτή η συμφωνία μέσω του Υπερταμείου και μέσω του Ταμείου Ανακεφαλαιοποίησης και της «εξυγίανσης» των ελληνικών τραπεζών βαθαίνει τα χαρακτηριστικά της μνημονιακής και νεοφιλελεύθερης κυριαρχίας και της αποικιοποίησης της χώρας και συνιστά εθνική ταπείνωση και κοινωνική καταστροφή σε βάθος χρόνου. Γι’ αυτό άλλωστε, και έχει εξαιρετική σημασία η μη υπερψήφισή της ή πάντως η μεγάλη κοινωνική κινητοποίηση για την μη εφαρμογή της και την ανατροπή της.        

 [---->]