του Απόστολου Λυκεσά
Όταν οι Φιλόσοφοι ασχολούνται με τα χθαμαλά ζητήματα της επικαιρότητας και της καθημερινότητας του βίου, οι απόψεις τους, είναι ένα καλό μέσο για να γνωρίσεις, αν όχι την περιρρέουσα κατάσταση, σίγουρα πάντως, τους ίδιους. Στα χρόνια των μνημονίων, οι Φιλόσοφοι, προσπαθώντας να δώσουν μια απάντηση στα αίτια της κρίσης, τα φόρτωσαν όλα στην νοοτροπία των πολιτών, οι οποίοι σύμφωνα με την διήγησή τους είναι ωχαδελφιστές, αγόμενοι και φερόμενοι από την φιλαυτία και τον ναρκισισμό.
Οι παρατηρήσεις αυτών των Φιλοσόφων και λοιπών ψιλών, διαννοουμένων, που εμφορούνται από τις ίδιες ιδέες, κατατείνουν στο συμπέρασμα πως, αν η νοοτροπία ενός εκάστου των διαβιούντων στην επικράτεια είχε, τουλάχιστον, μια πρέζα αίσθηση καθήκοντος για το κοινό καλό, τότε η κατάσταση θα ήταν διαφορετική. Αλλά επειδή ετούτος ο ατίθασος λαός δεν βάζει εύκολα μυαλό, η φτωχοποίησή του είναι μια μέθοδος παιδευτική. Κι απλούστερα: όσο φτωχότερος είσαι, τόσο καλύτερος άνθρωπος και πολίτης γίνεσαι. Όταν δηλαδή ζεις με τρεις κι εξήντα, τότε, βοηθάς η παιδεία να γίνει καλύτερη και να λειτουργούν όπως πρέπει τα νοσοκομεία.
Όταν οι Φιλόσοφοι ασχολούνται με τα χθαμαλά ζητήματα της επικαιρότητας και της καθημερινότητας του βίου, οι απόψεις τους, είναι ένα καλό μέσο για να γνωρίσεις, αν όχι την περιρρέουσα κατάσταση, σίγουρα πάντως, τους ίδιους. Στα χρόνια των μνημονίων, οι Φιλόσοφοι, προσπαθώντας να δώσουν μια απάντηση στα αίτια της κρίσης, τα φόρτωσαν όλα στην νοοτροπία των πολιτών, οι οποίοι σύμφωνα με την διήγησή τους είναι ωχαδελφιστές, αγόμενοι και φερόμενοι από την φιλαυτία και τον ναρκισισμό.
Οι παρατηρήσεις αυτών των Φιλοσόφων και λοιπών ψιλών, διαννοουμένων, που εμφορούνται από τις ίδιες ιδέες, κατατείνουν στο συμπέρασμα πως, αν η νοοτροπία ενός εκάστου των διαβιούντων στην επικράτεια είχε, τουλάχιστον, μια πρέζα αίσθηση καθήκοντος για το κοινό καλό, τότε η κατάσταση θα ήταν διαφορετική. Αλλά επειδή ετούτος ο ατίθασος λαός δεν βάζει εύκολα μυαλό, η φτωχοποίησή του είναι μια μέθοδος παιδευτική. Κι απλούστερα: όσο φτωχότερος είσαι, τόσο καλύτερος άνθρωπος και πολίτης γίνεσαι. Όταν δηλαδή ζεις με τρεις κι εξήντα, τότε, βοηθάς η παιδεία να γίνει καλύτερη και να λειτουργούν όπως πρέπει τα νοσοκομεία.